Δίψα εξουσίας

Απόστολος Παπαδημητρίου

Το πάθος του Χριστού θεωρείται ακατανόητο από πολλούς «ορθολογιστές», αλλά και οι πιστοί δυσκολευόμαστε πολύ να το κατανοήσουμε! Ενώ προβάλλει ως παντοδύναμος, αφού και νεκρούς ανασταίνει, όπως τον Λάζαρο, αποδέχεται «μοιρολατρικά» να υποστεί το φρικτότερο μαρτύριο του αρχαίου κόσμου, αφού προηγουμένως ανέχθηκε πλήθος από ειρωνείες, εμπαιγμούς και εξευτελισμούς! Μάλιστα καταδικάζει τη χρήση βίας από μέρους του Πέτρου, ο οποίος αντιδρά «φυσιολογικά», κατά τα ανθρώπινα, και σπεύδει να Τον υπερασπιστεί την ώρα που οι διώκτες του έρχονται να τον συλλάβουν! Αυτή η σιωπηλή υποταγή και παράδοση στους εχθρούς του συνιστά διαχρονικά σκάνδαλο, το οποίο αδυνατούν να ξεπεράσουν πλείστοι όσοι στέκονται κριτικά έναντι του Ιησού ή τον απορρίπτουν με πάθος αδικαιολόγητο για τα δεδομένα της λογικής!

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

π. Θεμιστοκλή Μουρτζανού, 

Η Μεγάλη Τετάρτη (ο όρθρος της ημέρας διαβάζεται την Μ. Τρίτη το βράδυ), είναι για την Εκκλησία αφορμή να θυμηθούμε την αμαρτωλή γυναίκα, η οποία αλείφει τα πόδια του Χριστού με μύρο και δάκρυα, τα σκουπίζει με τα μαλλιά της και λαμβάνει από το Θεό την συγχώρεση για τις αμαρτίες της. Στον Όρθρο της ημέρας ψάλουμε το τροπάριο της Κασσιανής, μεγάλης υμνογράφου του 9ου αιώνα μ. Χ., το οποίο αναφέρεται στην "εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσαν γυνήν", αλλά και μια σειρά άλλων ποιητικότατων ύμνων που μαρτυρούν το γεγονός της αγάπης προς τον Χριστό, η οποία ελευθερώνει γνήσια τον άνθρωπο. 

Σ' ένα από τα τροπάρια των Αποστίχων του Όρθρου διαβάζουμε μία φράση που πολλά έχει να πει: "Η απεγνωσμένη δια τον βίον και επεγνωσμένη δια τον τρόπον το μύρο βαστάζουσα προσήλθε σοι". Ο βίος είναι αμαρτωλός. Ερωτοτροπούμε και βιώνουμε την αμαρτία σε κάθε στιγμή της ζωής μας, είτε πράττοντας το θέλημά μας και στηριζόμενοι στον εγωισμό μας είτε παραδίδοντας τον εαυτό μας στις αμαρτίες και τις ηδονές είτε απορρίπτοντας την παρουσία του Χριστού από τη ζωή μας. Κι όχι μόνο αυτό. Τις περισσότερες φορές δεν συνειδητοποιούμε το πόσο μας αγαπά ο Χριστός, με αποτέλεσμα να περιφρονούμε την παρουσία Του ολοκληρωτικά, να αρνούμαστε καν να ακούσουμε το μήνυμά Του. 

Από τα “ωσαννά” στα “σταυρωθήτω”

 

Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Με αρκετά πρόσφατη την ανάσταση του Λαζάρου, μόλις χθες, με τη μνήμη των επί τριετία θαυμάτων του και ιλαρών κηρυγμάτων του, όλος ο κόσμος υποδέχεται στην είσοδο της πόλεως των Ιεροσολύμων, μετά βαΐων και κλάδων, τον καθήμενο επί πώλου όνου Χριστό, κραυγάζοντας συνεχώς τα “ωσαννά”.

Πρόκειται για μια απρόσμενα και απροετοίμαστα θερμή υποδοχή από το ενθουσιασμένο πλήθος. Σαν να επιστρέφει ένας βασιλιάς από περιφανή νίκη σε πόλεμο. Η επιφυλαχθείσα θριαμβική υποδοχή προβληματίζει, ως και η σιωπηλή διάβαση του Ιησού. Το πέρασμά του από τους στενούς δρόμους της ανηφορικής Ιερουσαλήμ γίνεται δίχως στάσεις. Δεν φαίνεται καθόλου να επηρεάζεται από τις φωνές, τις ιαχές, τις ζητωκραυγές και τις επευφημίες. Δεν προκάλεσε τότε αλαλαγμούς, συλλαλητήρια, διαδηλώσεις και συγχαρητήριες εκδηλώσεις. Δεν μιλά, δεν χαιρετά, δεν χαμογελά ικανοποιημένα. Δεν έχει κάτι άλλο να πει. Τους τα είπε με σαφήνεια κι ευκρίνεια όλα. Δεν έχει τίποτε άλλο να προσθέσει. Δεν συμφωνεί με τις θορυβώδεις εκδηλώσεις του πλήθους. Ποτέ δεν θέλησε να δημιουργήσει φανατικούς οπαδούς, φωνασκούντες, χειροκροτητές, αλαλάζοντα όχλο. Δεν σταθμεύει στο προσωρινό πανηγύρι, στον επιπόλαιο δοξασμό, στο δυνατό χειροκρότημα.

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανος

Τρεις  αντιθέσεις συνθέτουν το Ευαγγέλιο της Κυριακής των Βαΐων (Ιώαν. 12, 1-18), οι οποίες αποτυπώνουν τη στάση του κόσμου έναντι του Χριστού. Η πρώτη έχει να κάνει με την προσφορά αγάπης και ευγνωμοσύνης  από την πλευρά της Μαρίας, της αδελφής του Λαζάρου και το σχόλιο του Ιούδα του Ισκαριώτη, ο οποίος απορρίπτει τη διάθεση της ψυχής της Μαρίας και υποδεικνύει έναν άλλο δρόμο που δε γίνεται δεκτός από το Χριστό. Η δεύτερη έχει να κάνει με την απόφαση των Αρχιερέων των Ιουδαίων να σκοτώσουν, εκτός από το Χριστό, και τον Λάζαρο, διότι δεν άντεχαν να υπάρχει στα μάτια των συμπατριωτών τους ο απτός μάρτυρας της δύναμης του Χριστού πάνω στο θάνατο. Και η τρίτη έχει να κάνει με την στάση του λαού των Ιεροσολύμων, ο οποίος ζητωκραυγάζει τον ερχομό του Χριστού, όχι όμως επειδή πιστεύει στο αληθινό περιεχόμενο της αποστολής Του, αλλά διότι Τον θεωρεί βασιλιά του Ισραήλ. Και γι’ αυτό ο ίδιος ο λαός που θα αποθεώσει, ο ίδιος θα καταδικάσει χωρίς πολλή συζήτηση τον βασιλιά Του σε θάνατο.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

π. Γεώργιος Δορμπαράκης

Κυριακή τῶν Βαΐων σήμερα καί ἡ ᾽Εκκλησία μας ἑορτάζει τή θριαμβευτική εἴσοδο τοῦ ᾽Ι. Χριστοῦ στά ᾽Ιεροσόλυμα. Πολύς κόσμος εἶχε μαζευτεῖ στήν πόλη, ὄχι μόνο γιά νά δοῦν τόν Χριστό, ἀλλά καί τό φίλο Του Λάζαρο, πού τόν εἶχε ἀναστήσει πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες. Κρατώντας στά χέρια κλαδιά ἀπό φοίνικες, ρίχνοντας κάτω τά ροῦχα τους Τόν ἐπευφημοῦσαν κατά τήν εἴσοδό Του, καθισμένο πάνω σέ πουλάρι καί προπορευόμενο τῶν μαθητῶν Του, μέ τά λόγια: ῾᾽Ωσαννά τῷ Υἱῷ Δαυΐδ. Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου᾽! Ἡ πόλη πράγματι σείστηκε ἀπό τόν παλμό καί τό πλῆθος τῶν συγκεντρωμένων, μεγάλων καί μικρῶν, ἀνδρῶν, γυναικῶν καί παιδιῶν. ᾽Αλλά τό γεγονός αὐτό δημιουργεῖ καί προβλήματα καί ἀπορίες, δύο ἀπό τίς ὁποῖες θά δοῦμε καί θά σχολιάσουμε.

Εγώ ειμι η ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνει, ζήσεται!

γέροντας Παϊσιος 

Θεοπτία

     Διηγήθηκε ο Γέροντας: «Από ένδεκα χρονών διάβαζα βίους Αγίων και έκανα νηστείες και αγρυπνίες. Ο αδελφός μου ο μεγαλύτερος έπαιρνε και έκρυβε τους βίους. Δεν κατάφερε τίποτε. Πήγαινα στο δάσος και συνέχιζα. Κάποιος φίλος του τότε, ο Κώστας, του είπε: «Θα σου τον κάνω να τα παρατήση όλα». 

»Ήρθε και μου ανέπτυξε την θεωρία του Δαρβίνου. Κλονίστηκα τότε και είπα: «Θα πάω να προσευχηθώ, και, αν ο Χριστός είναι Θεός, θα μου παρουσιαστή να πιστέψω. Μιά σκιά, μια φωνή, κάτι θα μου δείξει». Τόσο μούκοβε.

Μια ιστορία για να θυμάσαι

Άκουσα πριν μερικές μέρες σε μια ομιλία ένα περιστατικό απ'το γεροντικό που με άγγιξε πολύ...Θα στο πω όπως το συγκράτησα. Συγχώρα μου τυχόν λάθη περιγραφικά...

Ήταν, λέει η ιστορία, ένας γέροντας στην έρημο. Στην ίδια περιοχή, μερικά χιλιόμετρα μακρυά ζούσε ένας άλλος μοναχός. Και πού και πού βρισκόντουσαν και τα λέγανε. Ο μοναχός σεβόταν το γέροντα πολύ και κάποια μέρα του λέει: "Γέροντα, σ'ευχαριστώ πολύ! Με βοηθάς πολύ στον αγώνα μου. Θα σ'αγαπώ για πάντα".

Η Ανάσταση του Λαζάρου.

Το Σάββατο του Λαζάρου κατέχει ξεχωριστή θέση στο λειτουργικό ημερολόγιο. Δεν ανήκει στις σαράντα ημέρες της μετάνοιας της Μ. Τεσσαρακοστής ούτε και στις οδυνηρές ημέρες της Μ. Εβδομάδας, αυτές που αρχίζουν από τη Μ. Δευτέρα και τελειώνουν τη Μ. Παρασκευή. Μαζί με την Κυριακή των Βαΐων συνθέτουν ένα σύντομο χαρούμενο πρελούδιο των γεμάτων πόνο ημερών που ακολουθούν. Δύο σημαντικά περιστατικά συνδέονται με τη Βηθανία: εκεί ανέστησε τον Λάζαρο και από εκεί ξεκίνησε ο Ιησούς την πορεία και άνοδο Του προς τα Ιεροσόλυμα.

Η ανάσταση του Λαζάρου είναι ένα γεγονός που, όπως θα δούμε, έχει εξαιρετικά μεγάλη σημασία. Συνδέεται μυστηριωδώς με την Ανάσταση του Κυρίου μας και παίζει, ως προς αυτή, το ρόλο μιας έμπρακτης προφητείας. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Λάζαρος μας παρουσιάζεται στο κατώφλι της Μ. Εβδομάδας αναστημένος, ως προάγγελος της νίκης του Χριστού επί του θανάτου, όπως ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, παραμονές των Θεοφανείων, προανήγγειλε τον Επιφανέντα Χριστό. Πέρα όμως από τον πρωταρχικό αυτό χαρακτήρα της, η ανάσταση του Λαζάρου έχει και κάποιες δευτερεύουσες πτυχές τις οποίες είναι χρήσιμο να εξετάσουμε:

Πώς αποκτάται η ταπεινοφροσύνη

Είναι δύσκολο να αποκτήση κανείς την ταπεινοφροσύνη. Διότι αν δεν απομακρυνθή από κάθε είδους δόξα, δεν θα μπορέση να αποκτήση αυτόν τον θησαυρό. Είναι δε τόσο μεγάλη η ταπεινοφροσύνη, ώστε, ενώ ο διάβολος φαίνεται ότι μιμήται όλες τις αρετές, γι' αυτήν ούτε καν γνωρίζει τί τέλος πάντων είναι. Και ο Απόστολος, γνωρίζοντας την ασφάλεια και την σταθερότητά της, μας προστάζει να την ενστερνισθούμε και όλους όσους ασκούν τις αρετές να είναι ντυμένοι μ' αυτήν. Και αν νηστεύης, και αν ελεής, και αν διδάσκης, και αν είσαι σώφρων και συνετός, πάλι αυτήν να έχης σάν τείχος απρόσβλητο για τον εαυτό σου. Ας συσφίγγη και ας συγκρατή τις αρετές σου η ωραιότερη απ' όλες τις αρετές, η ταπεινοφροσύνη. Βλέπεις και στον ύμνο των αγίων Τριών Παίδων, πώς, ενώ καθόλου δεν έκαναν μνεία των άλλων αρετών, συγκατέλεξαν τους ταπεινούς μαζί με τους υμνούντες, χωρίς ν' αναφερθούν σε σώφρονες η ακτήμονες. Διότι όπως είναι αδύνατο να κατασκευασθή ένα πλοίο χωρίς καρφιά, έτσι είναι αδύνατο και να σωθή κανείς χωρίς ταπεινοφροσύνη.

Η τέλεια κρίση του θεού...

Γιατί σκέφτηκες τόσο άδικα απέναντι στην κρίση του Θεού?

Ένας ερημίτης, ένας σπηλαιώτης ασκητής, είχε έναν υποτακτικό, και κάποια μέρα του έδωσε το εργόχειρο και του είπε: - Παιδί μου, να πάς κάτω στην πόλη να το πουλήσεις, να αγοράσεις τα χρειαζούμενα και να επιστρέψεις. Ο μοναχός, ως καλός υποτακτικός, κατέβηκε και έκανε μερικές ημέρες μέχρι να διαθέσει το εργόχειρο.

Κατα τις μέρες εκείνες είδε μια κηδεία πολλή λαμπρή, με τα πλέον εξεζητημένα μέσα πολυτελείας εκείνου του καιρού. Άμαξες και ζώα και λαμπρότητες. Είδε την κηδεία να πορεύεται με κόσμο πολύ με ένα καιρό ηλιόλουστο, μια πάρα πολύ χαρούμενη μέρα κλπ. Απορώντας σκεφτόταν.. " ποιός μεγάλος άνθρωπος να πέθανε και τόσο λαμπρή κηδεία να γίνεται?.." Ρώτησε κάποιον περαστικό, και του είπε οτι η πρώτη πόρνη γυναίκα της πόλεως πέθανε.

Αντιπαρήλθε το γεγονός αυτό, τελείωσε τις ημέρες, που χρειάστηκε να πουλήσει το εργόχειρο, και επέστρεφε στο γέροντα του.

O Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ για την απάντηση της «Χρυσής Αυγής»

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἡ ἀπαράδεκτη καί ἐξυβριστική ἀπάντησις στά κρίσιμα ἐρωτήματα πού θέσαμε στόν κομματικό σχηματισμό Λαϊκός Σύνδεσμος «Χρυσή Αὐγή» δηλ. ἄν ἐξακολουθεῖ νά στηρίζει τόν νεοπαγανισμό τῆς «Νέας Ἐποχῆς» καί ἄν καλύπτει τούς Βουλευτάς του κ. Ἠλία Κασιδιάρη καί κ. Ἀρτέμη Ματθαιόπουλο πού ὁ πρῶτος μέ τούς νεολαίους τιμοῦν τό χειμερινό ἡλιοστάσιο καί τήν ἄλογη καί ἀσυνείδητη μάζα ἐνέργειας πού εἶναι τό ἄστρο τοῦ πλανητικοῦ μας συστήματος, ὁ δέ δεύτερος δημοσίᾳ δήλωσε ὅτι τιμᾶ τήν ἀρχαία εἰλωλολατρική θρησκεία, γεγονότα αὐταπόδεικτα καί πασίδηλα ἀποδεικνύει πλεόν ὅτι ὁ κομματικός αὐτός σχηματισμός χρησιμοποιεῖ τό πρόταγμα τοῦ ἐθνικισμοῦ γιά νά καλύψη τό νεοπαγανιστικό του ἰδεολόγημα. Τό προσωπεῖο ἔπεσε καί μέ τίς ὕβρεις καί τίς συκοφαντίες δέν μπορεῖ νά συσκοτίση τήν πραγματικότητα.

Το σπουδαιότερο όργανο!

Κάποτε με ρώτησε η μητέρα μου, διηγείται κάποιος, ποιο κατά τη γνώμη μου ήταν το πιο σημαντικό μέρος στο σώμα μας.

Στην αρχή νόμισα ότι βρήκα εύκολα την απάντηση και έτρεξα στη μητέρα μου όλο χαρά. Είχα ανακαλύψει τη μαγεία και την ομορφιά των ήχων και της είπα "νομίζω πως είναι τα αυτιά, με τα οποία ακούμε". Εκείνη με διόρθωσε: "Όχι", μου είπε, "υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που δεν ακούνε, γιατί είναι κουφοί, γύρω μας".

Πρίσματα Ημερίδος με θέμα: «Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ή αφαίρεση ζωής;»

Μετά τίς εἰσηγήσεις τῶν ἐκλεκτῶν ὁμιλητῶν διεξήχθη εὐρύς καί ἐλεύθερος διάλογος ἐκ τοῦ ὁποίου προέκυψαν τά ἀκόλουθα πορίσματα: 

1. Ὁ ἀναγκαστικός Νόμος 3984/11 περί εἰκαζόμενης συναίνεσης πού ψηφίσθηκε μέ καταφανή καταπάτηση τοῦ κανονισμοῦ τῆς Βουλῆς, ἀπό ἐλαχίστους βουλευτές τοῦ ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου καί μάλιστα σέ περίοδο δεινῆς οἰκονομικῆς καί γενικότερης σαρωτικῆς κρίσεως ἔφερε τὴν εἰκαζόμενη συναίνεση στὴν πιὸ σκληρὴ μορφή της, ἀφοῦ κάθε ἄνθρωπος θεωρεῖται πλέον δωρητὴς ὀργάνων ἂν δὲν ἔχει προβεῖ νωρίτερα σὲ ἔγγραφη ἄρνηση. 

Η ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ

 Λίγες μέρες πριν από το Πάθος του Κυρίου μας οι δύο από τους μαθητές Του, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, οι υιοί Ζεβεδαίου, Τον πλησιάζουν  και Του ζητούν όταν εγκαταστήσει την ένδοξη βασιλεία Του να τους βάλει να καθίσουν έναν από τα δεξιά Του και έναν από τα αριστερά Του» (Μάρκ.10, 37). Το αίτημα των υιών Ζεβεδαίου προκαλεί την οργή των υπόλοιπων μαθητών, ίσως γιατί δεν πρόλαβαν  να το ζητήσουν εκείνοι πρώτοι, ίσως γιατί αισθάνθηκαν την θρασύτητα της φιλοδοξίας τους. Είναι γεγονός, πάντως, ότι ο Χριστός απορρίπτει το αίτημα και χωρίς να κατακρίνει την φιλοδοξία των μαθητών Του, της δίδει άλλο τρόπο εκπλήρωσης, ανατρέποντας τα δεδομένα με τα οποία εκείνοι πορεύονται.

Ε´ ΚΥΡΙΑΚΗ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Ἡ ἐξασφάλιση τῶν πρωτείων

Ὁ Κύριος, ὅπως ἀναφέρει ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Ε´ Κυριακῆς τῶν Νηστειῶν βαδίζει πρός τό μαρτύριο. Ἀπό τή ἄλλη πλευρά οἱ μαθητές του ὀνειρεύονται μεγαλεῖα. Τούς προλέγει τόν σταυρικό Του θάνατο καί ἐκεῖνοι, χωρίς νά πολυκαταλαβαίνουν τήν τραγικότητα τῆς προφητείας, διαποτισμένοι ἀπό τό κοσμικό πνεῦμα τῆς φιλοδοξίας, ποθοῦν τιμητικές διακρίσεις. Ὁ Ἰάκωβος καί ὁ Ἰωάννης σπεύδουν νά προλάβουν τούς ἄλλους στήν ἐξασφάλιση τῶν πρωτείων.

"Διδάσκαλε", τοῦ λέγουν, "θέλουμε νά μᾶς κάνεις κάτι πού θά σοῦ ζητήσουμε". " Τί θέλετε; " ἐρωτᾶ ὁ Χριστός. "Νά, τοῦ ἀπαντοῦν, τώρα πού θά δοξαστεῖς, πού θά καθίσεις σέ θρόνο βασιλικό, δῶσε μας τίς δύο πρῶτες θέσεις στό βασίλειό σου. Κάνε μας τή χάρη νά καθίσουμε ὁ ἕνας στά δεξιά σου καίὁ ἄλλος ἀριστερά σου". Ὁ Κύριος τούς κοιτάζει περίλυπα: " Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε", τούς ἀπαντᾶ μέ πόνο. Δηλαδή, "δέν ξέρετε τί ζητᾶτε. Ἐγώ σᾶς μιλῶ γιά θυσίες καί ἐσεῖς λαχταρᾶτε πρωτοκαθεδρίες".

Πρόγραμμα Μ. Εβδομάδας 2013

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Ι. ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

Η απίστευτη φωτογραφία που με σόκαρε!!!

Την είδα πρωί πρωί... Με το που έφτασα στο γραφείο... 

Ίσα ίσα που είχα φτιάξει τον καφέ μου και κάθησα στον υπολογιστή να δω την επικαιρότητα...

Το μάτι μου έπεσε πάνω σε αυτή τη φωτογραφία...

Συγκλονίστικα...

Λίγες ώρες μετά την επίθεση στη Βοστώνη και ταυτόχρονα σχεδόν με την έκρηξη στο Τέξας...

Η διαφορά είναι το μέγεθος που έχει λάβει η κάθε είδηση στα ΜΜΕ...

Ένα μωρό... θηλάζει τη νεκρή μητέρα του.

Είναι σίγουρο ότι ποτέ δεν θα μάθουμε ονόματα... Ούτε της μάνας ούτε του παιδιού.

Αντίθετα, μάθαμε σχεδόν αμέσως τα πάντα για τα τρία θύματα της Βοστόνης.

Αυτό λέγεται επιλεκτική Δημοκρατία ή Δημοκρατία του ισχυρού...

Διαλέξτε...
Καλή σας ημέρα... 

πηγή:http://www.briefingnews.gr

Αφοπλίστε την τηλεόραση!

Βασιλείου Μουλόπουλου

Ζούμε μια εθνική σχιζοφρένεια. Ζούμε σε μια Ελλάδα που βυθίζεται όλο και περισσότερο στη φτώχεια, στην εξαθλίωση, στην απελπισία, στην ταπείνωση.

Και σε μια Ελλάδα τηλεοπτικού σουρεαλισμού, όπου τίποτε από αυτά δεν υπάρχει. Όπου η εικονική πραγματικότητα κυριαρχεί σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής, από τους οίκους της πολιτικής έως τις οικίες των πολιτών, παραμορφώνοντας την «πραγματική πραγματικότητα».

Η τηλεόραση έπαψε να είναι…μέσο, εικόνα, απέκτησε αυθυπαρξία, είναι Η πραγματικότητα, Η εξουσία, Η πολιτική. Το μέσο είναι το μήνυμα, όπως έλεγε ο Μακ Λούαν. Δεν είναι μόνο τα δελτία ειδήσεων που κατευθύνουν συνειδήσεις και ψήφους, αλλά η παρουσίαση της ζωής, η οποία σε όλες τις «πλευρές» της -από τις εκπομπές μαγειρικής ώς τα τοκ σόου, από τις ενημερωτικές εκπομπές ώς τα σίριαλ και τις τηλεπαρουσιάστριες του καναπέ και του κουτσομπολιού- μεταδίδεται στον τηλεθεατή επεξεργασμένη και μεταποιημένη.

Ο ΛΟΓΙΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΤΡΕΛΛΟΣ

π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος

-Γέροντα, βλέποντας όσα συμβαίνουν γύρω μας, αναρωτιέμαι αν τελικά οι άνθρωποι είμαστε λογικοί. 

ΧΑΙΡΕ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΤΑΣ ΠΛΟΚΑΣ ΔΙΑΣΠΩΣΑ, ΧΑΙΡΕ ΤΩΝ ΑΛΙΕΩΝ ΤΑΣ ΣΑΓΗΝΑΣ ΠΛΗΡΟΥΣΑ

Η φαντασία είναι μία από τις λειτουργίες του ανθρώπινου νου. Όλοι μας νιώθουμε το νου μας να δημιουργεί «πλοκές», να ακολουθεί λογισμούς, να οργανώνει σκέψεις, ιστορίες, να πιθανολογεί γεγονότα, να προσπαθεί να προλάβει ή να αντικρούσει καταστάσεις, να αγαπήσει, να μισήσει, να συγχωρέσει, να εκδικηθεί. Η φαντασία κάνει τον άνθρωπο να ονειρεύεται, να ελπίζει, να εισέρχεται σε έναν δικό του κόσμο, να δημιουργεί ή να είναι πεζός, χωρίς εμπνεύσεις, χωρίς δυνατότητες να παρηγορηθεί ή να ξεχαστεί ή να δημιουργήσει καινούριους κόσμους.

Ημερίδα με θέμα «Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ή αφαίρεση ζωής;»

Σάββατο, 20 Απριλίου 2013, ώρα 16:00 

Στο Στάδιο Ειρήνης & Φιλίας (ΣΕΦ) στην αίθουσα "Μελίνα Μερκούρη" 

Την ημερίδα διοργανώνουν :

η ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ και

η ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ

υπο την αιγίδα

της Ιεράς Μητρόπολης Πειραιώς και

σε συνεργασία με την Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ:

Ο Άγιος Σύζυγός της Πόρνης

Ζούσε στην Αθήνα πρό ετών κάποιος άνθρωπος πού τον έλεγαν Νικόλαο.

Ταπεινός, ευσεβής, με τη νηστεία του, την αγρυπνία του και με «Θεϊκές καταστάσεις» όπως γράφει στις άγιες προσευχές του.

Είχε μάλιστα και την αρετή της ελεημοσύνης, όπως εδώ σε μιά παρόμοια σκηνή βλέπουμε…

Στα 35 χρόνια του, εφόσον τακτοποίησε τις άγαμες αδελφές του, απεφάσισε κι΄ αυτός να παντρευτεί. Όπως ήταν φυσικό, εφόσον ήταν και ευσεβής, θα έπρεπε να ψάξει να βρεί μία κοπέλα μέσα από την Εκκλησία, και πιθανόν να πείτε και μέσα από τις αδελφότητες, και οπουδήποτε αλλού υπήρχε ευλάβεια και ευσέβεια σε χώρους χριστιανικούς.

Αλλά όμως εκείνος διάλεξε κάτι άλλο…

Πήγε λοιπόν στην πλατεία Βάθης και πήγε σε ένα σπίτι της αμαρτίας. Και την πρώτη κοπέλα που τον υποδέχτηκε, της είπε :

—«Σήκω και έλα μαζί μου. Έταξα στο Θεό να γλυτώσω μια ψυχή από τη λάσπη. Έλα να σε βγάλω από δω μέσα. Θέλεις να γίνεις γυναίκα μου;»

Βέβαια κεραυνός να έπεφτε στο κεφάλι εκείνης τής κοπέλας, δεν θα ξαφνιάζονταν τόσο πολύ, όπως ξαφνιάστηκε εκείνη τη στιγμή. Την ευκαιρία βέβαια δεν την έχασε και έτσι δέχτηκε. Την δέχτηκε με την προϋπόθεση ότι θα εξομολογείτο και θα άρχιζαν μία καινούργια ζωή, όπως και πράγματι έγινε.

Ένα λεπτό της ώρας...

Κάποιος κουτοπόνηρος πλησίασε έναν ασκητή και τον ρώτησε:
- Τι είναι Γέροντα, για το Θεό χίλια χρόνια;

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ – Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Το επεισόδιο που μας αφηγείται το σημερινό ανάγνωσμα από το Ευαγγέλιο του Μάρκου (9,17-31) τοποθετείται ευθύς μετά την κάθοδο του Ιησού από το όρος όπου μεταμορφώθηκε μπροστά σε τρεις από τους μαθητές του. Μετά τη δόξα της Μεταμορφώσεως συναντά ο Ιησούς την ανθρώπινη αθλιότητα σ’ όλη της την τραγική εκδήλωση: Ένας πονεμένος πατέρας παρακαλεί τον Ιησού να γιατρέψει το άρρωστο παιδί του, που οι μαθητές του προηγουμένως, οι υπόλοιποι δηλ. εννέα, στάθηκαν ανίσχυροι να το θεραπεύσουν. Βρίσκει λοιπόν ο Ιησούς μπροστά του από την μια μεριά την πονεμένη και πάσχουσα ανθρωπότητα, από την άλλη τους εκπροσώπους του που δεν μπορούν να βοηθήσουν. Και σαν να μη φθάνουν αυτά, βλέπει και τους γραμματείς, τους θεολόγους δηλ. του ιουδαϊσμού, να συζητούν με τους μαθητές και να προσπαθούν ίσως να κλονίσουν την πίστη τους στον Χριστό. Όλα αυτά θα κάνουν σε λίγο τον Ιησού να εκστομίσει την φράση «ω γενεά άπιστος, εώς πότε προς υμάς έσομαι;».

Δ΄ Κυριακή των Νηστειών (Ιωάννου της Κλίμακας) - Αναβάσεις ζωής

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος – Εκκλησία Κύπρου

Αναβάσεις ζωής

«Έρωτι και πυρί θείας αγάπης πυρπολούμενος»

Αληθινό πρότυπο ζωής, ζωντανής και αυθεντικής πίστης είναι ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακας, τη μνήμη του οποίου όρισε να τιμά η Εκκλησία μας τη Δ΄Κυριακή των Νηστειών. Το μεγάλο αυτό πνευματικό ανάστημα, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένας ταπεινός ασκητής. Έπλεε όμως μέσα στο πέλαγος της θείας Χάριτος. Ήταν ο κατ’ εξοχήν ασκητής του θεοβάδιστου όρους Σινά.

Το υψηλό ανάστημα

Για το σημερινό άνθρωπο και τους σύγχρονους ρυθμούς της ζωής, ίσως η προβολή ενός ασκητή, του εκτοπίσματος του Ιωάννη της Κλίμακας, να φαντάζει ως κάτι το παράδοξο. Πώς μπορεί να εναρμονίζονται τα βαθύτερα μηνύματα που εκπέμπει η ασκητική αυτή μορφή, η οποία με μετάνοια και τα δάκρυα που απορρέουν από αυτή, με νηστεία και πνευματική άσκηση, δείχνει μια πορεία εντελώς αντίθετη απ’ εκείνη που υπαγορεύει το δήθεν σύγχρονο και εξελιγμένο πνεύμα της εποχής;

ΧΑΙΡΕ ΠΑΣΤΑΣ ΑΣΠΟΡΟΥ ΝΥΜΦΕΥΣΕΩΣ, ΧΑΙΡΕ ΠΙΣΤΟΥΣ ΚΥΡΙΩ ΑΡΜΟΖΟΥΣΑ

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Ο γάμος για τους περισσότερους ανθρώπους είναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής. Για όσους πιστεύουν στο Θεό, δεν είναι μόνο η ευλογία Του που δίνει ξεχωριστή διάσταση στο μυστήριο. Υπάρχει και η ανθρώπινη χαρά, διότι ο γάμος αποτελεί τη δημόσια έκφραση της αγάπης, την οποία ομολογούν δύο άνθρωποι, αλλά και του αγώνα να την κρατήσουν και να την ολοκληρώσουν κατά τη διάρκεια της κοινής ζωής τους. Ο γάμος αποτελεί για τον άντρα και τη γυναίκα τη δήλωση ότι έχουν υπερβεί το ξένον ανάμεσά τους, ότι έχουν επιλέξει την δημιουργικότητα ως κατεξοχήν έκφραση της αγάπης και την ίδια στιγμή, κάνοντας οικογένεια, «μεταδίδουν πάσαν αυτάρκειαν έχοντες και τοις μη έχουσι» (Ευχή της Ακολουθίας του Γάμου), ανοίγουν την αγάπη τους δηλαδή σε όλο τον κόσμο. Γι’ αυτό και ο γάμος αποτελεί για την Εκκλησία  «μυστήριον μέγα» (Εφεσ. 5, 32).

NΤΡΟΠΗ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΟΤΑΝ ΑΜΑΡΤΑΝΕΙΣ, ΜΗ ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ ΟΤΑΝ ΜΕΤΑΝΟΕΙΣ!!!

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Yπάρχουν δύο πράγματα η αμαρτία και η μετάνοια. H αμαρτία είναι τραύμα η μετάνοια φάρμακο.

Οπως ακριβώς για τά σώματα υπάρχουν φάρμακα και τραύματα, το ίδιο και γιά την ψυχή υπάρχουν τα αμαρτήματα και η μετάνοια. H αμαρτία μέσα της έχει την ντροπή η μετάνοια έχει το θάρρος και τήν παρρησία. Θέλω να με ακούσεις, σε παρακαλώ, με προσοχή, μήπως και δεν αντιληφθείς πώς είναι η τάξη των πραγμάτων, και χάσεις έτσι την ωφέλεια. Πρόσεξε τί θα πώ! Yπάρχει το τραύμα υπάρχει και τό φάρμακο.

Yπάρχει η αμαρτία υπάρχει και η μετάνοια. Tο τραύμα είναι η αμαρτία το φάρμακο η μετάνοια. Στο τραύμα υπάρχει πύον και μόλυνση υπάρχει ντροπή υπάρχει χλεύη. Στη μετάνοια υπάρχει παρρησία το φάρμακο η δύναμη να καθαρίζει αυτό που έχει μολυνθεί. Στην αμαρτία υπάρχει μόλυνση υπάρχει ελευθερία υπάρχει καθαρισμός του αμαρτήματος. Παρακολούθησε με προσοχή τα λόγια μου!

«Πες στην μητέρα μου ότι την ευχαριστώ»

Το γεγονός αυτό συνέβη σε μια κωμόπολη του νομού Αχαΐας το 2007 και αποδεικνύει αναμφίβολα ότι κάθε φιλάνθρωπη πράξη που γίνεται εκ μέρους των συγγενών για την ψυχούλα των κεκοιμημένων, έχει αγαθή επίδραση και τους δίνει το θείο έλεος.

Η κοπέλα μιας αγροτικής οικογενείας, μορφωμένη και προικισμένη από τον Θεό με ψυχική και σωματική ωραιότητα, προσβλήθηκε από καρκίνο του ήπατος και τελικά την πήρε ο Θεός κοντά Του. Οι γονείς της, θεοσεβείς και με ακλόνητη πίστη, πόνεσαν μεν πολύ, αλλά τελικά εμπιστεύθηκαν το παιδί τους στα χέρια του Θεού και ησύχασαν. Επειδή δε ανέκαθεν ήταν ελεήμονες, συνέχισαν ακόμη περισσότερο την ευλογημένη τακτική τους μετά την κοίμηση της κόρης τους.

Αγρυπνία του Μ. Κανόνος

Την Τετάρτη 17 Απριλίου θα τελεσθεί στο Ναό μας Ι. Αγρυπνία  του Μ. Κανόνος κατά το Μοναστηριακό τυπικό της Εκκλησίας μας. 

Η Αγρυπνία θα ξεκινήσει στις 19:00 και θα περιλαμβάνει τον Όρθρο με την ακολουθία του Μ. Κανόνος, (θα αναγνωσθεί τμηματικά ο εκτενής Βίος της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας που συνέγγραψε ο Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων), τις Ώρες, καθώς και τον Εσπερινό με την Ακολουθία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων. 

Βρες μια τρύπα στον τοίχο της φυλακής σου και δραπέτευσε!

Κώστας Ζουρδός, θεολόγος

Σε μια επαρχιακή πόλη της Ελλάδας ζούσε ένα τυφλό παιδί που το λέγανε Ιορδάνη. Ο Ιορδάνης είχε μια αδερφή, που κάθε πρωί τού έβαζε σε ένα κασελάκι μικροεμπορεύματα για να τα πουλήσει. Εκείνος ήξερε την τιμή που είχε το καθετί. Το μεσημέρι γύρναγε στο σπίτι με άδειο το κασελάκι αλλά μόνο με το ένα τρίτο των χρημάτων, που θα έπρεπε να έχει. Γιατί δυστυχώς, μερικοί τον κλέβανε. Μια μέρα σηκώθηκε και πήγε στον εξομολόγο του και του λέει: «Πάτερ, είμαι φοβερά απελπισμένος». «Τι έχεις Ιορδάνη; Πες μου τον πόνο σου». «Πάτερ, εξαιτίας της αναπηρίας μου, βάζω σε πειρασμό τόσους ανθρώπους και με κλέβουν. Τι πρέπει να κάνω;». Και τότε ο πνευματικός του είπε: «Ιορδάνη, παιδί μου, συνέχισε να κάνεις αυτό που κάνεις και μη στεναχωριέσαι. Και όταν θα πας πέρα από αυτή τη Γη, προσευχήσου και για μας τους αμαρτωλούς». 

ΤΟ ΠΑΝΙΣΧΥΡΟ ΟΠΛΟ

Ρώτησαν τόν Αββά Λογγίνο:

- Ποιά αρετή είναι η μεγαλύτερη απ᾿ όλες;

Καί απάντησε:

- Σκέφτομαι, ότι, όπως η υπερηφάνεια είναι τό μεγαλύτερο απ᾿ όλα τά πάθη, αφού καί από τόν ουρανό μπόρεσε νά ρίξει κάποιους (δηλαδή τόν Εωσφόρο καί τό τάγμα του), έτσι καί η ταπεινοφροσύνη είναι η μεγαλύτερη απ᾿ όλες τίς αρετές, γιατί κι απ᾿ αυτά τά τάρταρα μπορεί ν᾿ ανεβάσει ένα άνθρωπο, ακόμα κι άν είναι αμαρτωλός σάν δαίμονας.

Νά γιατί ο Κύριος πρίν απ᾿ όλους μακαρίζει τούς «πτωχούς τώ πνεύματι», (δηλαδή τούς ταπεινούς) (Ματθ. 5:3).

***

Ένας γέροντας είπε:

- Προτιμώ ήττα πού θά συνοδεύεται από ταπεινοφροσύνη, παρά νίκη πού θά συνοδεύεται από υπερηφάνεια.

Ματιές καθ’ οδόν - «Εμείς οι δύο, ο ένας»…

Χλιαρό πρωινό της Άνοιξης, κι είπε να πάρει το λεωφορείο ο φίλος σας ο συνταξιούχος του ΕΚΑΣ για μια διαδρομή μετ’ επιστροφής χωρίς αποβίβαση. Το συνήθιζε. Ήταν οπωσδήποτε μια σχεδόν ανέξοδη απόδραση με την κάρτα απεριορίστων διαδρομών.

Χωρίς περιέργεια το μάτι του έπαιρνε φωτογραφίες αθώες, και στοχαζόταν στο μεταίχμιο των δύο κόσμων που βρισκόταν: του δικού του και της νέας γενιάς, που την έβλεπε με αγάπη, χωρίς το θρύλο για «το χάσμα των γενεών».

Έτυχε να καθίσει σ’ ένα από τ’ αντικρυστά καθίσματα προς τη μεριά του παραθύρου. Ε, ήταν και φιλοθεάμων… Η διαδρομή ήταν αρκετή σε διάρκεια. Κάποια στιγμή ήρθε και κάθισε απέναντί του μια μικροοικογένεια. Χάρηκε. Είχαν και μωρό -καλή παρέα. Βολεύτηκαν στις θέσεις.

Γέροντας Παίσιος-Το Ψαλτήρι αναπαύει όλες τις ηλικίες

Γέροντα, μου κάνει εντύπωση πώς τα παιδιά καταλαβαίνουν το Ψαλτήρι και θέλουν να το διαβάζουν.

- Το Ψαλτήρι αναπαύει όλες τις ηλικίες. Τα παιδιά μάλιστα μπορεί να τα αναπαύη περισσότερο από ό,τι αναπαύει εσένα κι εμένα. Το Ψαλτήρι είναι θεόπνευστο , είναι γραμμένο με θείο φωτισμό , γι’ αυτό έχει τόσο δυνατά, τόσο βαθιά νοήματα. Όλους του θεολόγους και τους φιλολόγους να μαζέψης, έναν Ψαλμό με τέτοια νοήματα δεν μπορούν να φτιάξουν. Κι αν φτιάξουν κάτι, θα είναι σαν ένα χάρτινο λουλούδι. Αγράμματος ήταν ο Δαβίδ, αλλά με τι βάθος έγραφε! Φαίνεται καθαρά ότι τον οδηγούσε το πνεύμα του Θεού.

- Γέροντα, δεν προλαβαίνω να διαβάσω το Ψαλτήρι.

Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης: Γιά τό μυστήριο τῆς Μετανοίας καί Ἐξομολογήσεως

Ο Θεός με το στόμα του Προφήτου Ησαΐα μάς παραγγέλλει λέγων: «Λούσασθε και καθαροί γίνεσθε, αφέλετε τας πονηρίας από των ψυχών υμών απέναντι των οφθαλμών μου, παύσασθε από των πονηριών υμών. Μάθετε καλόν ποιείν» (Ησ. α' 16).

Η μετάνοια προϋποθέτει αμαρτία. Όποιος δεν έχει αμαρτία, αυτός δεν έχει ανάγκη μετανοίας. Όλοι, και πρώτος εγώ, αισθανόμεθα αμαρτωλοί.

Η αμαρτία είναι τραύμα στην ψυχή, πληγή στην συνείδησι που μας πονάει, τραύμα στο σώμα του Χριστού, στην Εκκλησία, της οποίας είμαστε μέλη. Η αμαρτία είναι κάρφωμα και ξανακάρφωμα στο Χριστό. Ποιος δεν έχει τραυματισθεί από την αμαρτία; ποιος δεν έχει αμαρτήσει με τα λόγια, με τις πράξεις του, με τους λογισμούς;

ποιος δεν κτυπήθηκε κατάστηθα από τις τύψεις της συνειδήσεως; Όποιος θα πη πως δεν έχει αμαρτήσει, αυτός θα έχει πει το μεγαλύτερο ψέμα....

Αλλ' εάν η αμαρτία είναι το τραύμα, η μετάνοια είναι το φάρμακο· είναι το ευλογημένο δώρο του Θεού στον άνθρωπο....