Μετάνοια:Ἕνας ἀτελείωτος δρόμος

Φεύγοντας από το εξομολογητήριο, με ψυχές καθαρές, χρειάζεται να προσέξουμε ιδιαίτερα. Πολλοί λέμε πως μετά την εξομολόγηση αισθανόμαστε «ξαλαφρωμένοι». Όμως η εξομολόγηση δεν είναι ένα ναρκωτικό. Ίσα-ίσα θα πρέπει να φεύγουμε με βαθύτερη συνείδηση της αμαρτωλότητάς μας, με συνεχή προβληματισμό, αλλά και με δυνατή αίσθηση της άπειρης αγάπης του Θεού, που, παρ’ όλη την κατάντια μας, μας δέχεται.

Ο αγώνας μας θα πρέπει να γίνει εντονώτερος . Να διορθώσουμε τα λάθη μας. Να μην ξαναγυρίσουμε στα ίδια αμαρτήματα. Να εργαζόμαστε με επιμέλεια τις εντολές του Θεού. Ο αγώνας αυτός οπωσδήποτε δεν είναι εύκολος. Είναι επίπονος και οδυνηρός. Δυστυχώς όλοι μας δεν έχουμε τη διάθεση να επιδιώξουμε με υπομονή και επιμέλεια την θεραπεία των παθών μας. Θέλουμε άμεσα αποτελέσματα ∙ όλα να γίνουν εδώ και τώρα. Είμαστε άνθρωποι των «κουμπιών», του αυτοματισμού και ζητάμε όλα να αλλάξουν αμέσως. Πάμε στον πνευματικό και νομίζουμε πως αυτός έχει κάποιο μαγικό ραβδί που θα βοηθήσει αυτόματα. Όμως μια αμαρτωλή και παθολογική κατάσταση, που τη χτίζουμε ολόκληρες δεκαετίες, δεν αλλάζει σε μια στιγμή. Ο ιερέας είναι γιατρός ψυχών, όχι μάγος και αγύρτης. Και η θεραπεία μας δεν μπορεί να γίνει μέσα σε λίγα λεπτά , με κάποια μαγική και άρα ψεύτικη ενέργεια∙ αλλά με τη δική μας γνήσια μετάνοια, με τον δικό μας αγώνα, με υπομονή και επιμέλεια, κάτω από τη χάρη του Θεού.

Τι είναι αγάπη;

1- Ο Θεός είναι αγάπη. Και αν επικαλούμαστε το Θεό στη ζωή μας όπως μας διδάσκουν οι άγιοι Πατέρες, τότε επικαλούμαστε την Αγάπη.

Αν γνωρίζουμε και πιστεύουμε ότι Εκείνος είναι αδιαλείπτως πανταχού παρών και αν είμαστε ενωμένοι μαζί Του στις καρδιές μας, τότε είναι ο Ίδιος που θα μας διδάξει πώς να αγαπάμε τον πλησίον μας. Διότι δεν γνωρίζουμε ούτε πώς να αγαπάμε τον Κύριο ούτε πώς να αγαπάμε τον πλησίον μας.

Τα πονηρά πνεύματα παρεμβάλλονται κάθε τόσο μεταξύ ημών και της θείας αγάπης που μας έχει δοθεί, έτσι ώστε να μας ξεστρατίσουν από το δρόμο της αληθινής και πραγματικής αγάπης. Οι υποδείξεις τους είναι γεμάτες από υλικά και συναισθηματικά στοιχεία του κόσμου τούτου: απόλαυση και λαγνεία που δεν είναι τίποτα άλλο από υποδούλωση.

Ψηλά. Στην ελπίδα την πιο αληθινή.

Υπάρχουν κι εκείνες οι στιγμές που οι δυσκολίες έρχονται τόσο απρόσμενα. Και με τόση σφοδρότητα που προς στιγμήν σαστίζεις... Παγώνεις... Και λες: "πώς να τα καταφέρω; Δε γίνεται". Η απόγνωση να παλεύει με τη λογική σ'έναν πόλεμο φριχτό...

Και μετά ξαναθυμάσαι όλες τις φορές που η απόγνωση σε είχε τυλίξει σαν παγωμένη αγκαλιά στο παρελθόν. Και νιώθεις εκείνο το ανατριχιαστικό σύριγμα του πόνου να σε διαπερνά. Και η αγωνία να σε χτυπάει αλύπητα σαν καταιγίδα....

Οι Ανθρωποι Λένε...

Οι Ανθρωποι Λένε ότι Αγαπούν τη Βροχή...

αλλά Ανοίγουν Ομπρέλες όταν Βρέχει..

Αγαπούν τον Ηλιο.... 

αλλά Επιδιώκουν την Σκιά όταν ο Ηλιος Βγαινει....

Αγαπούν τον Ανεμο.....

αλλά Οταν ο Ανεμος Φυσάει 

τα Παράθυρα Είναι Κλειστά....

Από την Αρχιερατική Θ. Λειτουργία του Σεβ/του Μητροπολίτου Προικοννήσου κ. Ιωσήφ στον Ι. Ναό μας

Ομιλία εις την Κυριακή του Θωμά

Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά

Θ' αντιληφθής καλύτερα την υπεροχή της Κυριακής απέναντι στις άλλες εορτάσιμες ημέρες και από το εξής. Κάθε άλλη εορτάσιμη ημέρα το έτος φέρει μόνο μια φορά, ενώ την Κυριακή μας την επαναφέρει και ο κάθε μήνας μόνος του τέσσερις φορές· έτσι αυτή με την τόσο συχνή επάνοδο μάς καθιστά όλο το έτος της αληθινής αφέσεως, έτος ευπρόσδεκτο από τον Κύριο. Γι' αυτό και ο Κύριος διδάσκοντάς μας να την εορτάζωμε εμπράκτως με το πέρασμα κάθε εβδομάδος ημερών, εμφανίσθηκε πρώτα στους μαθητάς σε οικία, ενώ απουσίαζε ο Θωμάς, και παρουσίασε τον εαυτό του ζωντανόν, τους πρόσφερε την ειρήνη και με το εμφύσημα εχάρισε τη χάρι του θείου Πνεύματος· ενέβαλε σ' αυτούς θεία δύναμι να δένουν και να λύουν τις αμαρτίες και τους κατέστησε συμμετόχους της ουράνιας κυριαρχίας, λέγοντάς τους, «λάβετε άγιο Πνεύμα, αν συγχωρήσετε τις αμαρτίες κάποιων, τους συγχωρούνται, αν τις κρατήτε, κρατούνται».

Αυτήν λοιπόν τη δύναμι και χάρι παρέσχε ο Κύριος, εμφανισθείς κατά την ιδία την ημέρα της αναστάσεώς του, που πάντως ήταν Κυριακή· έπειτα παραλείποντας τις ενδιάμεσες ημέρες της εβδομάδος, κατά την ογδόη, δηλαδή την Κυριακή που έχομε σήμερα, έρχεται πάλι στην ίδια οικία, για να εγκαινιάση την πανήγυρί του και οδηγήση τον διστακτικό Θωμά προς την πίστι· διότι κατά τον αγαπημένο ευαγγελιστή και μαθητή του Σωτήρος, «έπειτα από οκτώ ημέρες οι μαθηταί ήσαν πάλι μέσα και ανάμεσά τους ο Θωμάς· έρχεται ο Ιησούς, ενώ οι θύρες ήσαν κλειστές, εστάθηκε στη μέση τους και λέγει σ' αυτούς, ειρήνη σ' εσάς».

Τι είναι Κόλαση και τι Παράδεισος

Μια παλιά ιστορία λέει πως ένας άνθρωπος του Θεού αναρωτιόταν τι είναι η Κόλαση και τι ο Παράδεισος. Επειδή ο άνθρωπος αυτός ευαρεστούσε με τον τρόπο της ζωής του το Θεό, ο Θεός τού έστειλε έναν άγγελο, για να του λύσει την απορία.

Ο άγγελος τον πήρε από το χέρι και τον πήγε σε μία άγνωστη τοποθεσία. Θα σου δείξω πρώτα την Κόλαση, του είπε.

Είδαν εκεί ένα μεγάλο καζάνι, γεμάτο από φαγητό. Γύρω από αυτό στέκονταν άνθρωποι σκελετωμένοι από την πείνα και αγριεμένοι.

Γιατί δεν τρώνε; απόρησε ο ευλαβής άνθρωπος. Μήπως δεν τους επιτρέπεται;

Ὁ ἅγιος Γεώργιος ὁ Μεγαλομάρτυς, μάρτυς καί μαρτυρία Χριστοῦ στόν σύγχρονο κόσμο.

''Απομαγνητοφωνημένη ὁμιλία πού ἔγινε ἀπό τόν π. Σάββα Ἁγιορείτη στόν Ἱ. Ναό Ἁγίου Γεωργίου Πανοράματος-Θεσσαλονίκη.

Ὁ Χριστιανός εἶναι ὁ μιμητής τοῦ Χριστοῦ. Βιώνει τόν Χριστό ἐντός του, ἔχει αἴσθηση τῆς Θείας Χάρης καί ζεῖ μέσα στόν Χριστό, ζεῖ τήν ἐν Χριστῷ ἀσφάλεια καί ἡρεμία. Καμμιά κατάθλιψη καί κανένα ἄγχος δέν ὑπάρχει μέσα του. Ὁ Χριστιανός εἶναι αὐτός, πού βιώνει τόν Σταυρό, τήν Ταφή καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, μαζί μέ τό Χριστό καί χάριν τοῦ Χριστοῦ. Μέσο γιά νά τά ζήσει,  ὅλα αὐτά, εἶναι: α)ἡ ἀσκητική καί β)ἡ μυστηριακή ζωή ἐντός τῆς Ἐκκλησίας. Πορεία καί ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ἀσκητικῆς καί  μυστηριακῆς ζωῆς εἶναι ἡ κάθαρση, ὁ φωτισμός καί τέλος ἡ θέωση του. Ὁ Χριστιανός εἶναι ὁ Μάρτυρας τοῦ Σταυροῦ, τῆς Ταφῆς ἀλλά καί τῆς Ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ.

Ἕνας τέτοιος μάρτυρας εἶναι καί ὁ ἅγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος. Μέ τή ζωή του, τό μεγάλο μαρτύριο καί τέλος τόν μαρτυρικό θάνατό του, καταγγέλλει στό σύγχρονο κόσμο τῆς ἀκηδίας, τῆς ἀδιαφορίας, τῆς ἀφροντισιᾶς γιά τήν ψυχή καί τόν Θεό, τήν  Ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρος. Ἀποκαλύπτει ὁ ἅγιος Γεώργιος τήν ἀγάπη, πού μᾶς ἔχει ὁ Κύριος. Φανερώνει ὅτι ἡ ἐν Χριστῷ ζωή εἶναι ἐφικτή, ὅτι εἶναι κατορθωτή καί σήμερα· ἀφοῦ ἦταν κατορθωτή καί σέ κείνη τή δυσκολότερη πνευματικά ἐποχή του (300 μ.Χ., ὅπου καί ὁ μεγαλύτερος διωγμός κατά τῶν Χριστιανῶν). Φανερώνει, τό παλλικάρι αὐτό τοῦ Χριστοῦ, τήν ἐνέργεια τῆς Θείας Χάρης, πού ὑπάρχει μέσα στό σῶμα καί τήν ψυχή του. Ἀποδεικνύει μέ τό μαρτύριό του, ὅτι εἶχε φθάσει στήν θεωρία τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ τό μαρτύριο - ὅπως γνωρίζουμε ἀπό τήν ὀρθόδοξη θεολογία - εἶναι καρπός τῆς θεωρίας τοῦ Θεοῦ. Αὐτό ἀποδεικνύουν καί τά ἱερά λείψανα τῶν ἁγίων μας, πού εὐωδιάζουν καί ἐν πολλοῖς παραμένουν ἄφθαρτα, ἀκριβῶς γιατί εἶναι μέλη τοῦ ἀναστημένου Σώματος τοῦ Χριστοῦ.

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ 2014 ΣΤΟΝ Ι. ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη

Οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη συγκαταλέγονται στη χορεία των Νεοφανών Αγίων και μάλιστα εκείνων που μαρτύρησαν σχεδόν αμέσως μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Σχετικά με τον βίο τους γνωρίζουμε λίγα πράγματα. Οι πρώτες πληροφορίες για την ύπαρξη των Αγίων ιστορούνται με θαυματουργικό και αποκαλυπτικό τρόπο από το έτος 1959 μ.Χ. Από μία ανασκαφή που έγινε στη Θερμή της Λέσβου, ανακαλύφθηκε ο τάφος ενός αγνώστου προσώπου, που όπως αποκαλύφθηκε σε συνεχή οράματα, ανήκε στον Άγιο Ιερομάρτυρα Ραφαήλ, ο οποίος μαρτύρησε μαζί με τον Άγιο Οσιομάρτυρα Νικόλαο και την Αγία Ειρήνη. Ο τάφος και το λείψανο του Αγίου Νικολάου ανακαλύφθηκε στις 13 Ιουνίου 1960 μ.Χ.

Οι ένδεκα εμφανίσεις του Αναστάντος Χριστού

Στα κείμενα της Αγίας Γραφής παρουσιάζονται ένδεκα εμφανίσεις του Αναστάντος Χριστού, από τις οποίες οι δέκα έγιναν στο διάστημα μεταξύ της Αναστάσεως και της Αναλήψεως και μία μετά την Πεντηκοστή. 

Μερικές από αυτές περιγράφονται αναλυτικά και άλλες απλώς απαριθμούνται. Καί, βέβαια, πρέπει να πούμε ότι δεν περιγράφονται όλες από τους ίδιους Ευαγγελιστάς, δηλαδή δεν αναφέρονται και οι ένδεκα σε κάθε ένα ξεχωριστό Ευαγγέλιο, αλλά μερικές μνημονεύονται από τον έναν Ευαγγελιστή και μερικές από τον άλλο. 

Προφανώς υπήρξαν και άλλες εμφανίσεις του Αναστάντος Χριστού....

Ἀνέστη Χριστός, Ἡ δοκιμασία τοῦ λογικοῦ.

Φώτης Κόντογλου

Ἡ πίστη τοῦ χριστιανοῦ δοκιμάζεται μὲ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ σὰν τὸ χρυσάφι στὸ χωνευτήρι. Ἀπ᾿ ὅλο τὸ Εὐαγγέλιο ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ πλέον ἀπίστευτο πράγμα, ὁλότελα ἀπαράδεκτο ἀπὸ τὸ λογικό μας, ἀληθινὸ μαρτύριο γιὰ δαῦτο. Μὰ ἴσια-ἴσια, ἐπειδὴ εἶναι ἕνα πράγμα ὁλότελα ἀπίστευτο, γιὰ τοῦτο χρειάζεται ὁλόκληρη ἡ πίστη μας γιὰ νὰ τὸ πιστέψουμε. Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι λέμε συχνὰ πὼς ἔχουμε πίστη, ἀλλὰ τὴν ἔχουμε μονάχα γιὰ ὅσα εἶναι πιστευτὰ ἀπ᾿ τὸ μυαλό μας. Ἀλλὰ τότε, δὲν χρειάζεται ἡ πίστη, ἀφοῦ φτάνει ἡ λογική. Ἡ πίστη χρειάζεται γιὰ τὰ ἀπίστευτα.

Ο Επιτάφιος του Ι. Ναού μας

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ – Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ

Πρωτ. Θεμιστοκλέους Μουρτζανού

Η Μεγάλη Παρασκευή μας φέρνει ενώπιον των Παθών του Κυρίου μας. Ο Χριστός υποφέρει, σταυρώνεται και πεθαίνει, για να μας οδηγήσει στην σωτηρία, την απαλλαγή από την φθορά και την αμαρτία που διαποτίζει την ύπαρξή μας και να μας δώσει την Ζωή. Στους Μακαρισμούς, που ψάλλουμε μετά την έξοδο του Εσταυρωμένου, διαβάζουμε χαρακτηριστικά: «Εσταυρώθης δι” εμέ, ίνα εμοί πηγάσης την άφεσιν. Εκεντήθης την πλευράν, ίνα κρουνούς ζωής αναβλύσης μοι». Η συγγνώμη του Σταυρού και η ανάβλυση της ζωής μέσα από το Πάθος, μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε ότι αληθινή ελευθερία δεν νοείται χωρίς θυσία.

Σκοπός του κάθε ανθρώπου είναι η επιβίωση. Ο καθένας μας κάνει ό,τι μπορεί για να ζήσει και να ζήσει καλύτερα. Η επιστήμη μπαίνει στην υπηρεσία του ανθρώπου με σκοπό να αντιμετωπίσει τις ασθένειές του, να παρατείνει τη δυνατότητα να χαρεί το φως της ζωής, να τον συνδράμει στην όσο το δυνατόν υπέρβαση του θανάτου. Η παραίτηση από τη ζωή θεωρούνταν και δεν παύει να είναι μια τρέλα! Κι αυτό γιατί ο άνθρωπος είναι πλασμένος για να ζει.

Οἱ ἑπτὰ φράσεις τοῦ Χριστοῦ στὸν σταυρό

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος)

Πρώτη φράση: «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς˙ οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι»

 (Λούκ. 23,34).

Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια ὁ Χριστὸς ἔδειξε τὸ ἔλεός του ἀπέναντι στοὺς ἐκτελεστές Του,τῶν ὁποίων ἡ µοχθηρία δὲν ὑποχώρησε οὔτε ὅταν ὑπέφερε στὸν σταυρό. Τὸ δεύτερο εἶναι ὅτι βροντοφώναξε ἀπὸ τὴν κορυφὴ τοῦ βράχου τοῦ Γολγοθᾶ µία ἀποδεδειγµένη ἀλλά ποτὲ καλὰσυνειδητοποιηµένη ἀλήθεια, δηλαδὴ ὅτι αὐτοὶ ποὺ πράττουν τὸ κακὸ ποτὲ δὲν ξέρουν τί κάνουν. Σκοτώνοντας τὸν Δίκαιο στὴν πραγµατικότητα σκοτώνουν τὸν ἑαυτό τους καὶ ταυτόχρονα δοξάζουν τὸν Δίκαιο. Καταπατώντας τὸν νόµο τοῦ Θεοῦ δὲν βλέπουν τὴ µυλόπετρα, ἡ ὁποία ἀόρατα κατεβαίνει πρὸς αὐτοὺς γιὰ νὰ τοὺς συνθλίψει. Ἐµπαίζοντας τὸν Θεὸδὲν βλέπουν τὰ πρόσωπά τους νὰ µεταµορφώνονται σὲ θηριώδη ρύγχη. Διαποτισµένοι ἀπὸ τὸ κακὸ ποτὲ δὲν ξέρουν τί κάνουν.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ – Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ

Πρωτ. Θεμιστοκλέους Μουρτζανού

Η Μεγάλη Πέμπτη είναι για την Εκκλησία μας αφορμή να θυμηθούμε τον Μυστικό Δείπνο, την παράδοση δηλαδή του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, την προδοσία του Ιούδα, αλλά και την υπερφυή προσευχή του Κυρίου προς τον Πατέρα Του, να μην Τον αφήσει να πιει το ποτήρι του Πάθους, αλλά και την υπακοή Του σ” Αυτόν. Το γεγονός όμως που δίδει διδάγματα στη ζωή μας είναι η ταπείνωση του Χριστού, ο οποίος έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του, πριν φάνε μαζί για τελευταία φορά. Στα καθίσματα του Όρθρου της ημέρας ψάλλουμε χαρακτηριστικά: «Ο λίμνας και πηγάς και θαλάσσας ποιήσας, ταπείνωσιν εκπαιδεύων αρίστην, λεντίω ζωννύμενος μαθητών πόδας ένιψε, ταπεινούμενος υπερβολή ευσπλαχνίας». Ο Δημιουργός του κόσμου ταπεινώνεται από την υπερβολική ευσπλαχνία Του για μας, αλλά και μας διδάσκει την άριστη οδό της ταπείνωσης.

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ – Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Πρωτ. Θεμιστοκλέους Μουρτζανού

Η Μεγάλη Τετάρτη είναι για την Εκκλησία αφορμή να θυμηθούμε την αμαρτωλή γυναίκα, η οποία αλείφει τα πόδια του Χριστού με μύρο και δάκρυα, τα σκουπίζει με τα μαλλιά της και λαμβάνει από το Θεό την συγχώρεση για τις αμαρτίες της. Στον Όρθρο της ημέρας ψάλουμε το τροπάριο της Κασσιανής, μεγάλης υμνογράφου του 9ου αιώνα μ. Χ., το οποίο αναφέρεται στην «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσαν γυνήν», αλλά και μια σειρά άλλων ποιητικότατων ύμνων που μαρτυρούν το γεγονός της αγάπης προς τον Χριστό, η οποία ελευθερώνει γνήσια τον άνθρωπο.

Σ” ένα από τα τροπάρια των Αποστίχων του Όρθρου διαβάζουμε μία φράση που πολλά έχει να πει: «Η απεγνωσμένη δια τον βίον και επεγνωσμένη δια τον τρόπον το μύρο βαστάζουσα προσήλθε σοι». Ο βίος είναι αμαρτωλός. Ερωτοτροπούμε και βιώνουμε την αμαρτία σε κάθε στιγμή της ζωής μας, είτε πράττοντας το θέλημά μας και στηριζόμενοι στον εγωισμό μας είτε παραδίδοντας τον εαυτό μας στις αμαρτίες και τις ηδονές είτε απορρίπτοντας την παρουσία του Χριστού από τη ζωή μας. Κι όχι μόνο αυτό. Τις περισσότερες φορές δεν συνειδητοποιούμε το πόσο μας αγαπά ο Χριστός, με αποτέλεσμα να περιφρονούμε την παρουσία Του ολοκληρωτικά, να αρνούμαστε καν να ακούσουμε το μήνυμά Του.

Η μυστική βίωση της Μ.Εβδομάδας - Μ. Τρίτη

Πρωτ. Θεμιστοκλέους Μουρτζανού.

Η Μεγάλη Τρίτη είναι για την Εκκλησία αφορμή να θυμηθούμε την παραβολή των ταλάντων. Κάποιος άρχοντας πραγματοποιεί ένα μακρινό ταξίδι, και πριν φύγει μοιράζει στους δούλους του τμήματα από την περιουσία του. Στον ένα δίνει πέντε τάλαντα, στον άλλο δύο, στον τρίτο ένα. Μετά την επιστροφή του οι δούλοι του δίνουν λογαριασμό. Αυτός που πήρε πέντε τάλαντα, εργάστηκε και παραδίδει συνολικά δέκα, αυτό που πήρε δύο παραδίδει τέσσερα, ενώ αυτός που πήρε ένα, το επιστρέφει, διότι θεωρεί ότι ο κύριος του είναι σκληρός και θέλει να θερίσει εκεί που δεν έσπειρε. Τότε ο άρχοντας διατάσσει να του πάρουν το τάλαντο και να το δώσουν σ” αυτόν που έχει τα δέκα και να τον τιμωρήσουν, αποκόπτοντάς τον ουσιαστικά από την κοινωνία με τους άλλους!

Στον οίκο του συναξαριού της ημέρας διαβάζουμε μια ενδιαφέρουσα φράση που απευθύνεται στον καθέναν από μας: «Το δοθέν σοι τάλαντον φιλοπόνως έργασαι». Το χάρισμα, γιατί αυτό είναι το τάλαντο, που έχει ο καθένας μας, ας εργαστεί με φιλοπονία, με επιμέλεια και με προθυμία, να το αξιοποιήσει. Τα χαρίσματα είναι πολύτιμα δώρα του Θεού στον κάθε άνθρωπο και υπάρχουν, σ” άλλον περισσότερα και σ” άλλον λιγότερα, αλλά πάντως δίδονται σε όλους. Το ερώτημα είναι κατά πόσον αξιοποιούνται.

Σαουδική Αραβία:Έραψαν το στόμα και το μάτι γυναικός που ομολόγησε τον Ιησού Χριστό ως Σωτήρα

Αυτό το νέο κορίτσι που εργαζόταν στη Σαουδική Αραβία είχε το θράσος να πει: «ο Ιησούς Χριστός, είναι η ειρήνη… είναι ο λυτρωτής μου...» 

Αυτό θύμωσε πολλούς ανώτερους υπαλλήλους στην εργασία της και έτσι διέταξαν κάποιους άντρες… να πραγματοποιήσουν τη διαδικασία... της συρραφής του στόματος της… που της το έκλεισαν, προκειμένου να την εμποδίσουν να εκφράζει την αγάπης της για τον Ιησού Χριστό μας. 

Επιπλέον, της έραψαν το αριστερό μάτι… που της το έκλεισαν και αυτό… ως μια προστιθέμενη μορφή τιμωρίας. 

Η πορεία προς το Πάθος και την Ανάσταση

ΒΙΡΓΙΝΙΑ ΚΡΗΤΙΚΟΥ – ΖΟΥΡΟΥ

Όχλος, λαός, μάζα. Μια δύναμη που έχει την ικανότητα να ανυψώνει και να καταβροχθίζει ανθρώπους, καταστάσεις, εξουσίες. Βοή και δόνηση τόσο ισχυρή, που χτίζει και γκρεμίζει κάστρα κι οχυρά, πόλεις και παλάτια.

Οι παπαρούνες μέσα στην άνοιξη κοκκινίζουν, οι ανεμώνες μοβίζουν, οι μισές από πένθος κι οι άλλες μισές στάζουν κι αυτές κόκκινο αίμα. Άσπρα αθώα πρόβατα, νεογέννητα, χαριτωμένα, προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους, με τη μητρική έγνοια δίπλα τους, μέσα σε καταπράσινα λιβάδια και σε ελαιώνες παλιούς από το χρόνο.

Κυριακή των Βαΐων. Θα Τον υποδεχτούμε και φέτος μετά βαΐων και κλάδων! Έτσι όπως τότε… Με επευφημίες και καλωσορίσματα, με στρωμένους δρόμους και χαρούμενες φωνές. Όλα όμως αυτά θα διαρκέσουν λίγο. Είμαστε από τη γέννησή μας έτοιμοι για την επόμενη σκηνή της έκφρασης του χλευασμού και της καταδίκης! Είμαστε πανέτοιμοι να περάσουμε στην επόμενη φάση του «Σταύρωσον, σταύρωσον Αυτόν»! Είναι υψηλή η δόνηση της Αλήθειας κι επειδή δεν την αντέχουμε, την Καταδικάζουμε. Τη Σταυρώνουμε.

Μετά βαΐων και κλάδων...

Μοναχός Μωϋσής, Αγιορείτης

Οι τελευταίες ημέρες της επίγειας διαβάσεως του Θεανθρώπου πλησιάζουν. Με σταθερό βηματισμό πορεύεται στο πάθος, στο σταυρό και στην ανάσταση. Ο λαός, ενθουσιασμένος από το θαύμα της αναστάσεως του Λαζάρου, μόλις άκουσε ότι ο Ιησούς πλησιάζει στα Ιεροσόλυμα βγήκε να τον προϋπαντήσει με ζητωκραυγές κι επευφημίες.

Παιδιά, νέοι και γέροι, μετά βαΐων και κλάδων στα χέρια και στρώνοντας υφαντά οι γυναίκες, για να περάσει, τον υποδέχονται. Ο Χριστός δεν καμαρώνει, ξέρει πολύ καλά ότι μέσα από τα δυνατά “ωσαννά” σε λίγο θα γεννηθούν τα “σταυρωθήτω”. Ήρεμος, λοιπόν, πράος, ταπεινός, πάνω στο ήσυχο ζώο, διασχίζει τα πλήθη, δίχως να εντυπωσιάζεται ιδιαίτερα από το πάθος της λαμπρής όντως αυτής υποδοχής. Τον ακολουθούν οι μαθητές του, που ακόμη και τώρα δεν γνωρίζουν επακριβώς ποιος είναι ο διδάσκαλός τους. 

ΤΕΛΙΚΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ Η ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ;

Επισκόπου Anthony Bloom

Ο Θεός είναι διατεθειμένος να μείνη τελείως έξω από την ζωήμας, είναι έτοιμος να το σηκώση αυτό σαν ένα σταυρό, αλλά δεν είναι καθόλου διατεθειμένος να γίνη απλώς ένα μέρος της ζωής μας.

Έτσι όταν σκεπτόμαστε την απουσία του Θεού, δεν αξίζει να ερωτήσουμε τον εαυτό μας: ποιος φταίει γι’ αυτό;

Πάντοτε αποδίδουμε την ενοχή στον Θεό, πάντοτε κατηγορούμε Εκείνον, είτε κατ’ ευθείαν, είτε μπροστά στους ανθρώπους, ότι είναι απών, ότι ποτέ δεν είναι παρών όταν Τον χρειαζόμαστε, ποτέ δεν ανταποκρίνεται οσάκις καταφεύγουμε σ’ Αυτόν.

O Θεός δεν πρόκειται να αφήσει τέτοια ελεημοσύνη δίχως μετάνοια

«Θέλω να σας μιλήσω πάτερ για κάτι σοβαρό».

Η κοπέλα στεκόταν στην είσοδο του ιερατικού γραφείου, περιμένοντας την άδεια για να προχωρήσει. Δεν είχε παρουσιαστικό «θρησκευόμενου» ανθρώπου. Φορούσε κολλητό παντελόνι και ήταν βαμμένη έντονα.

Ο ηλικιωμένος ιερέας την κοίταξε με καλοσύνη. «Παρακαλώ. Ό,τι θέλετε!».

Η κοπέλα προχώρησε και κάθισε μπροστά στο γραφείο του ιερέα.

«Θέλω τη συμβουλή σας», είπε κοφτά και με αποφασιστικότητα. «Η μητέρα μου είναι στα τελευταία της. Έζησε μεγάλο μέρος της ζωή της δουλεύοντας τη νύχτα σε άσχημα μέρη … Ξέρω … Ίσως να σας σκανδαλίζω λίγο …». Δίστασε κοιτάζοντας τον ιερέα εξεταστικά αλλά με ειλικρίνεια στα μάτια της.

«Παρακαλώ, συνεχίστε».

Ο μπαρμπα-Θεόδωρος ο ανεξομολόγητος

Ο μπαρμπα-Θεόδωρος ζούσε σ’ ένα χωριό του Ξηρομέρου της Αιτωλοακαρνανίας. Ήταν περίπου 52 ετών και δεν είχε ποτέ εξομολογηθή. Πήγαινε όμως στην Εκκλησία και είχε καλή προαίρεση.

Κάποτε, όταν βρέθηκε στον Αστακό, (κωμόπολη) για μία υπόθεση του, πήγε στον Ι. Ναό του αγίου Νικολάου, βρήκε τον εφημέριο π. Ιερόθεο, που ήταν και Πνευματικός, και εξωμολογήθηκε. Έκανε μια τυπική εξομολόγηση και τις βαρειές αμαρτίες δεν τις είπε. Εκείνος για να τον στηρίξη στην μετάνοια, του συνέστησε να επισκεφθή την ιερά Μονή του αγίου Γερασίμου στην Κεφαλληνία που πανηγυρίζει το καλοκαίρι στις 16 Αυγούστου.

Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία Ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτο...

Πρόγραμμα Ακολουθιών Αγίας και Μ. Εβδομάδας 2014

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Ι. ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

Όρθρος - Θ. Λειτουργία: 07.00

  Ακολουθία του Νυμφίου: 19.00

---

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

 Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία 07.00

Ακολουθία του Νυμφίου 19.00

---

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ

Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία: 07.00

 Ακολουθία του Νυμφίου: 19.00

---

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

 Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία: 07.00

Ακολουθία Ιερ. Ευχελαίου: 17.00

 Ακολουθία Ι. Νιπτήρος: 19.00

---

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ

Θ. Λειτουργία Μ. Βασιλείου: 07.30

Ακολουθία των Αγίων Παθών: 18.30

---

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Ακολουθία των Μεγ. Ωρών: 08.00

Εσπερινός Αποκαθηλώσεως : 10.00

                                                                                     Ακολουθία Επιταφίου:  19.00

Έξοδος Επιταφίου: 21.00

Διαδρομή: Ι. Ναός, Καζαντζάκη, Γρ. Λαμπράκη, Κ.Παλαμά, Ι.Ναός.

---

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ

 Θ. Λειτουργία Μ. βασιλείου: 07.30

Ακολουθία Αγίου Φωτός: 23.00

  Όρθρος Αναστάσεως - Θ. Λειτουργία: 24.00

---

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

 Εσπερινός της Αγάπης :18.00

Η οσία Μαρία η Αιγυπτία - Ε΄ Κυριακή των Νηστειών

Η οσία μήτηρ ημών Μαρία γεννήθηκε στην Αίγυπτο. Σε ηλικία δώδεκα ετών εγκατέλειψε τους γονείς της και εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρεια, όπου επί δεκαεπτά χρόνια έζησε βίο έκλυτο και άστατο. Προσποριζόταν τα προς το ζην ζητιανεύοντας και υφαίνοντας λινά υφάσματα, ενώ πρόσφερε το κορμί της στους άνδρες, κινούμενη όχι τόσο από την εξαθλίωση, όπως άλλες πτωχές γυναίκες, αλλά σαν να καταφλεγόταν από το πυρ μιας ακατάσχετης επιθυμίας. Μια ημέρα, βλέποντας πλήθος Αιγυπτίων και Λιβύων να κατευθύνονται προς το λιμάνι τους ακολούθησε και επιβιβάστηκε σε πλοίο για τους Αγίου Τόπους, προσφέροντας το κορμί της για να πληρώσει τον ναύλο. Όταν έφθασαν στα Ιεροσόλυμα, ακολούθησε το πλήθος και κατευθύνθηκε προς την βασιλική της Αναστάσεως, ανήμερα της εορτής της Υψώσεως του τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού. Όταν όμως έφθασε στο κατώφλι του ναού, μια δύναμη αόρατη την εμπόδισε να εισέλθει, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειές της, ενώ οι άλλοι προσκυνητές εισέρχονταν χωρίς καμία δυσκολία. Μένοντας μόνη σε μια γωνιά του νάρθηκα, συνειδητοποίησε ότι ο ρύπος της βιοτής της την εμπόδιζε να πλησιάσει το Τίμιο Ξύλο. Αναλύθηκε σε λυγμούς, τύπτοντας τα στήθη της, και βλέποντας μια εικόνα της Παναγίας προσευχήθηκε λέγοντας:

Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΛΥΤΡΩΣΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

  

Καθώς πλησιάζουμε στις ημέρες του Αγίου Πάσχα η Εκκλησία μας υπενθυμίζει αλήθειες για το πρόσωπο του Χριστού, οι οποίες υπερβαίνουν τον τρόπο με τον οποίο Τον έχουμε διαμορφώσει μέσα στον νου μας. Οι άνθρωποι επιμένουν στην ανθρώπινη, την συναισθηματική πλευρά θέασης του προσώπου του Χριστού. Ζητούμε έναν Θεό Παντοδύναμο, ο Οποίος να διορθώσει τις ατέλειες της ζωής μας και την ίδια στιγμή να μας απαλλάσσει από δοκιμασίες, προβλήματα, αρρώστιες και να αναστέλλει ακόμη και τον θάνατο. Για την πίστη μας όμως ο Χριστός, χωρίς να απορρίπτει την εγκόσμια πραγματικότητα, είναι ο Θεάνθρωπος ο Οποίος ήρθε στον κόσμο «για να μας εξασφαλίσει την αιώνια σωτηρία», «αιωνίαν λύτρωσιν ευράμενος» (Εβρ.9, 12).

Ο ΜΕΓΑΣ ΚΑΝΩΝ

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ

Βρισκόμαστε στην Ε εβδομάδα των νηστειών. Η εβδομάδα αυτή είναι το λειτουργικό αποκορύφωμα της Σαρακοστής. Οι ακολουθίες είναι μακρότερες και εκτενέστερες. Στη συνήθη ακολουθία των προηγουμένων εβδομάδων προστίθενται δυό νέες ακολουθίες. Ο Μέγας Κανών, που τον ψάλλαμε τμηματικά την Α  ἑβδομάδα των νηστειών, και ο Ακάθιστος Ύμνος, που τον ψάλλαμε κατά στάσεις τις προηγούμενες Παρασκευές, τώρα ψάλλονται ολόκληροι. Στα μοναστήρια ψάλλεται στον όρθρο της Πέμπτης ο Μέγας Κανών και στον όρθρο του Σαββάτου ο Ακάθιστος Ύμνος. Στις πόλεις όμως, επειδή οι συνθήκες της ζωής είναι διαφορετικές και οι πιστοί δεν είναι ελεύθεροι τα πρωινά, ψάλλεται το βράδυ της Τετάρτης ο Μέγας Κανών και το βράδυ της Παρασκευής ο Ακάθιστος Ύμνος, μαζί με την ακολουθία του αποδείπνου.

Η Οσία πόρνη. Το θαύμα της μετανοίας.

Μοναχός Μωυσής, αγιορείτης

Πριν 1.400 χρόνια μια κοπέλα, μόλις δώδεκα ετών, κάπου στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, μπλέκεται στα δίχτυα του αγοραίου έρωτα. Δίνεται με σώμα και ψυχή στην πτώση, στην αμαρτία, στη φθορά.

Η σαρκολατρεία, η ηδονοθηρία, η ακόρεστη λαγνεία την κατακυριεύουν πολύ νωρίς. Επί δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια ζούσε αχόρταγα αυτή τη ζωή δίχως αναστολές, ντροπές, επιφυλάξεις, ενοχές και τύψεις. Θεωρούσε τον εαυτό της ελεύθερο, ανεξάρτητο, ανεξέλεγκτο και ακατανίκητο. Θαύμαζε την ωραιότητά της, τα πλούτη της, τις κατακτήσεις της και την προκλητικότητά της.

Καλό μήνα....καλή συνέχεια.