ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Ι. ΝΑΟΣ. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ 

ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ

22:30 Πανηγυρικός Όρθρος της Περιτομής του Χριστού και της εορτής του Μ. Βασιλείου

24:00 Δοξολογία στην αλλαγή του έτους

και εν συνεχεία  Θ. Λειτουργία του Μ. Βασιλείου

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΘΑ 

ΕΥΛΟΓΗΘΟΥΝ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΤΕΣ

Τα δώρα των Μάγων

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς 

"Και ανοίξαντες τους θησαυρούς αυτών προσήνεγκαν αυτώ δώρα, χρυσόν και λίβανον και σμύρναν" (Ματθ. β’ 11).

Τρία δώρα έφεραν στο νεογέννητο Βασιλιά. Και χωρίς να το θέλουν συμβόλισαν την αγία και ζωοποιό Τριάδα, στο όνομα της οποίας ήρθε στον κόσμο το παιδί Ιησούς, αλλά και την τριπλή διακονία του Κυρίου: τη βασιλική, την ιερατική και την προφητική, γιατί ο χρυσός συμβολίζει την αυτοκρατορική, το λιβάνι την ιερατική και η σμύρνα την προφητική ή τη θυσιαστική. Το νεογέννητο βρέφος θα γινόταν ο Βασιλιάς του αθάνατου βασιλείου, ο αναμάρτητος ιερέας και προφήτης και, όπως οι περισσότεροι προφήτες πριν απ’ Αυτόν, θα θανατωνόταν.

Όλοι το γνωρίζουν πως ο χρυσός μαρτυρεί κάποιον βασιλιά και τη βασιλεία του. Όλοι γνωρίζουν πως το λιβάνι μαρτυρεί ιερωσύνη και προσευχή. Κι επίσης όλοι γνωρίζουν από την Αγία Γραφή πως το λιβάνι μαρτυρεί τη θνητότητα. Ο Νικόδημος άλειψε το σώμα του νεκρού Ιησού με μύρα (πρβλ. Ιωάν. ιθ’ 39-40). Άλειφαν τα σώματα για να τα διατηρήσουν κάπως περισσότερο από τη φθορά του θανάτου. Ο κόσμος φωτίστηκε από τον Χριστό, που έλαμψε σαν χρυσός. Και γέμισε από προσευχές και θυμιάματα, όπως ένας ναός. Η οικουμένη ολόκληρη γέμισε από το άρωμα της διδασκαλίας Του.

Άγιος Βασίλης έρχεται...

Την παραμονή των Χριστουγέννων, τα παιδιά σ’ ολόκληρο τον κόσμο κρεμούν τις κάλτσες τους και περιμένουν με λαχτάρα τον Αϊ Βασίλη.

Ο Άγιος Βασίλειος αποτελούσε και αποτελεί μια διεθνή λαογραφική μορφή. Κάθε χρόνο οι βιτρίνες των καταστημάτων και οι δρόμοι γεμίζουν με αντίγραφα αυτού το φανταστικού δημιουργήματος του ανθρώπου. Ο ευτραφής παππούλης με την κόκκινη στολή, την μακριά γενειάδα, τα στρογγυλά γυαλιά και τις μαγικές ικανότητες που γυρνά τον κόσμο κάθε Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά σε ένα έλκηθρο, που το σέρνουν τάρανδοι είναι μια πραγματικά γοητευτική ιστορία. Είναι όμως η ίδια ιστορία με αυτή του Αγίου Βασιλείου που η εκκλησία μας εορτάζει κάθε πρώτη Ιανουαρίου; 

Στο συναξάρι της 1ης Ιανουαρίου διαβάζουμε τα εξής: «Άγει διπλήν αληθώς η Εκκλησία εορτήν σήμερον, Περιτομής Δεσπότου και μνήμης οικέτου (Βασιλείου) σοφού και τρισμάκαρος». Η εκκλησία μας δηλαδή γιορτάζει διπλά την Πρωτοχρονιά. Την Περιτομή του Χριστού και τη μνήμη του Αγίου Βασιλείου, Επισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας Ουρανοφάντορος του Μεγάλου. Μορφή Οικουμενική ο Άγιος Βασίλειος αναδείχθηκε ένα από τα μεγαλύτερα αναστήματα της θεολογίας. Είναι ο σοφός που με τη σοφία του «Θεοπρεπώς εδογμάτισε την φύσιν των όντων ετράνωσε», όπως αναφέρει ο υμνωδός στο απολυτίκιό του. Είναι κατά την ωραία έκφραση του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου «ο νόμος της αρετής για όλους». 

Μιλούν για σχέσεις οι άσχετοι και οι αδύναμοι!

Σεβ. Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλου

Σήμερα γίνεται πολύς λόγος γιά σχέσεις, γιά σχέση, γιά τίς ἀνθρώπινες σχέσεις. Ζώντας ὅμως σε ἐποχή μιᾶς ἄλλης Βαβέλ, διαπιστώνουμε ὅτι μιλοῦν γιά σχέσεις οἱ ἄσχετοι.

Μιλοῦν γιά σχέσεις οἱ ἀδύναμοι νά σχετισθοῦν σέ μιά σχέση οὐσίας καί μιλοῦν αὐτοί πού μόνο ἐπιδερμικά σχετίζονται.

Ποιά ὅμως εἶναι ἡ σχέση καί μάλιστα σχέση οὐσίας; Ἡ σχέση οὐσίας εἶναι μόνον ἡ ΑΓΑΠΗ. Χωρίς αὐτήν δεν μπορεῖ νά ὑπάρξει οὐσιαστική σχέση.

Ἡ πιο τρανή ἀπόδειξη τῆς ἀδυναμίας σχέσης εἶναι ἡ θεοποίηση αὐτῶν πού ὀνομάζονται «ἀνθρώπινα δικαιώματα». Ὁ καθένας διεκδικεῖ τό «δικαίωμά» του νά κάνει ὅ,τι ἀπολύτως θέλει.

Ἐπειδή δέ τό θέλει τό θεωρεῖ καλό καί δικαίωμα του. δέν ὑπάρχει πλέον καλό καί κακό. Ὑπάρχει τό δικαίωμα μου καί ἐπειδή ἐγώ τό θἐλω εἶναι «καλὀ».

Γιατί τα κάλαντα της πρωτοχρονιάς είναι τόσο ακατανόητα;

Έχετε προσέξει ότι τα σημερινά κάλαντα της Πρωτοχρονιάς είναι λίγο... ασυνάρτητα;; Όσο και αν προσπαθήσετε δεν βγαίνει νόημα μεταξύ των στίχων- για να θυμηθούμε τα Κάλαντα:

Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά

Ψηλή μου δεντρολιβανιά (*)

Κι αρχή καλός μας χρόνος

Εκκλησιά με τ' άγιο θόλος (*)

Άγιος Βασίλης έρχεται

Και δε μας καταδέχεται (*)

Από την Καισαρεία

Συ είσ' αρχόντισσα κυρία (*)

Βαστάει πένα και χαρτί

Ζαχαροκάντυο ζυμωτή (*)

Χαρτί χαρτί και καλαμάρι

Δες και με το παλικάρι (*)

Το εξόριστο βρέφος

Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος

Στις 26 Δεκεμβρίου εορτάζεται η Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου (τιμούμε δηλ. το πρόσωπό της καθώς συνέβαλε στο Μυστήριο της Θείας Οικονομίας) και η Φυγή στην Αίγυπτο.

“Αναχωρησάντων δε αυτών ιδού άγγελος Κυρίου φαίνεται κατ’ όναρ τω Ιωσήφ λέγων: εγερθείς παρέλαβε το παιδίον και την μητέρα αυτού και φέυγε εις Αίγυπτον και ίσθι εκεί έως αν είπω σοι. Μέλλει γαρ Ηρώδης ζητείν το παιδίον του απολέσαι αυτό. 14 Ο δε εγερθείς παρέλαβε το παιδίον και την μητέρα αυτού νυκτός και ανεχώρησεν εις Αίγυπτον, 15 και ην εκεί έως της τελευτής Ηρώδου, ίνα πληρωθή το ρηθέν υπό του Κυρίου διά του προφήτου λέγοντος. Εξ Αιγύπτου εκάλεσα τον υιόν μου“. (Ματθαίον Β’ 13-18)

Ερμηνεία: Όταν λοιπόν αυτοί αναχώρησαν, ιδού, άγγελος ΚΥΡΙΟΥ φάνηκε κατά το όνειρο στον Ιωσήφ, λέγοντας: «Σήκω, παράλαβε το παιδί και τη μητέρα του και φεύγε για την Αίγυπτο· και να είσαι εκεί ωσότου σου πω. Γιατί μέλλει ο Ηρώδης να ζητά το παιδί, για να το σκοτώσει». Εκείνος αφού σηκώθηκε, παράλαβε νύχτα το παιδί και τη μητέρα του και αναχώρησε για την Αίγυπτο. Και ήταν εκεί ως το θάνατο του Ηρώδη – για να εκπληρωθεί αυτό που ειπώθηκε από τον ΚΥΡΙΟ μέσω του προφήτη, όταν έλεγε: Από την Αίγυπτο κάλεσα τον Υιό μου.

Τι καλό έργο υπάρχει για να κάνω... ( αββάς Νιστερώος )

Ένας αδελφός ρώτησε κάποιον γέροντα:

– Τι καλό έργο υπάρχει για να κάνω και να ζήσω μ’ αυτό;

Είπε ο γέροντας:

– Ο Θεός γνωρίζει τι είναι καλό. Άκουσα όμως ότι κάποιος από τους πατέρες ρώτησε τον σεβαστό αββά Νιστερώο, τον φίλο του αββά Αντωνίου:

– Τί καλό έργο υπάρχει για να κάνω;

Καλά κι ευλογημένα Χριστούγεννα!

Οφείλω μια συγνώμη...

" Οφείλω μια συγνώμη στο Θεό για όσα μου χάρισε και δεν τα χάρηκα. 
Για εκείνα που μου έδωσε και δεν τα πήρα. 
Μα κι γι αυτά που μου ζήτησε και δεν του έδωσα. 
Πάνω από όλα θέλω να κλάψω στην αγκαλιά Του, 
για όλες εκείνες τις μέρες που δεν έζησα και απλά επιβίωσα.
Να πω συγνώμη για όσα σε αγαπώ δεν είπα, 
σε αγκαλιές που δεν έδωσα, 

Ό,τι λογής έργα σπείρει ο άνθρωπος τέτοια και θα θερίσει

Κάποτε ο άρχοντας του τόπου επισκέφθηκε τον αββά Παλλάδιο, γιατί ήθελε να τον δει. 

Είχε ακούσει βέβαια τα σχετικά μ' αυτόν. και είχε πάρει μαζί του και έναν στενογράφο, στον οποίο έδωσε την εξής εντολή: «Εγώ τώρα μπαίνω να δω τον αββά, εσύ λοιπόν όσα θα μου πει, να τα γράψεις με ακρίβεια».

 Μπαίνει μέσα ο άρχοντας και λέει στον Γέροντα: «Προσευχήσου για μένα, αββά, γιατί έχω πολλές αμαρτίες». «Μόνο ο Ιησούς Χριστός είναι αναμάρτητος» αποκρίνεται ο Γέροντας. Τον ρωτά ο άρχοντας: «Άραγε, αββά, θα τιμωρηθούμε για κάθε αμαρτία;» Κι απαντά ο Γέροντας: «Γράφει στην αγία Γραφή: Εσύ θα ανταποδώσεις στον καθένα σύμφωνα με τα έργα του». «Εξήγησέ μου τον λόγο αυτόν» παρακαλεί ο άρχοντας. «Το νόημά του είναι ολοφάνερο» αποκρίνεται ο Γέροντας, «αλλ' όμως άκουσε και λεπτομερώς.

Φταίμε και εμείς...

Είναι αλήθεια ότι είμαστε σε κρίση και βιώνουμε την παγωνιά και ένα σκληρό παιχνίδι πίσω από την πλάτη μας, αλλά δεν φταίνε μόνο οι «εχθροί» που μπήκαν από την «κεκόπορτα», φταίμε και εμείς που την αφήσαμε αφύλαχτη.

Φταίμε και εμείς που αντικαταστήσαμε την μάννα και την γιαγιά με την νταντά και την τηλεόραση.

Φταίμε και εμείς που αντικαταστήσαμε τον πνευματικό με το μέντιουμ και την προσευχή με το γιόγκα.

Φταίμε και εμείς που αντικαταστήσαμε το Μυστήριο του Γάμου με το συμβόλαιο συμβίωσης και την Θεία Λειτουργία της Κυριακής με το φροντιστήριο και το μπαλέτο.

Από τον εορτασμό του Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης

Από τον πανηγυρικό εορτασμό του Ρώσου ιερέα και θαυματουργού Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης στον Ι. Ναό μας.

Έγινε αρτοκλασία κατά τον Όρθρο και διαβάστηκε κόλλυβο εις μνήμη Αγίου. Στο τέλος προσφέρθηκαν ως ευλογία σε όλους τους πιστούς. 

Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

Βιογραφία Ο π. Ιωάννης (Ιβάν) Ίλιτς Σέργιεφ γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου του 1829 μ.Χ., την μέρα εορτής του μεγάλου Σλαύου Οσίου Ιωάννη της Ρίλας (Βουλγαρίας), του οποίου πήρε και το όνομα, στο χωριό Σούρα του Αρχάγγελσκ (βορεινή Λευκή θάλασσα της Ρωσίας). Ο πατέρας του ονομαζόταν Ηλίας (Ίλιτς) Μιχαήλοβιτς Σέργιεφ και η μητέρα του Θεοδώρα Βλάσιεβνα και ήσαν δύο ευσεβείς και με πενιχρή μόρφωση χωρικοί, ενώ ο παππούς του ήταν ιερέας. Από μικρή ηλικία λόγω του οικογενειακού κλίματος η θεία λατρεία και η αυστηρή νηστεία έγιναν οι βάσεις της παιδικής του κατήχησης. Σε ηλικία 6 ετών άρχισε η μητέρα του να του παραδίδει μαθήματα και σε ηλικία 10 ετών στάλθηκε στην ενοριακή σχολή του Αρχάγγελσκ, όπου αποφοίτησε σε ηλικία 22 ετών ως αριστούχος στο θεολογικό Σεμινάριο, με αποτέλεσμα να επιτύχει κρατική υποτροφία και να σταλεί στη θεολογική Ακαδημία της Πετρούπολης. Την ίδια εποχή πεθαίνει ο πατέρας του σε ηλικία 48 ετών. Με όπλο τον καλλιγραφικό γραπτό του χαρακτήρα, γίνεται γραμματέας της Ακαδημίας και με πενιχρό μισθό, ζει αυτός και η μητέρα του. Ενώ είχε την επιθυμία να γίνει ιεραπόστολος στη μακρινή Κίνα, στο τέταρτο έτος των σπουδών περνάει βαθιά κατάθλιψη, που όμως την ξεπερνάει σιγά-σιγά. Μελετά τα γραπτά πολλών Πατέρων της Εκκλησίας και στέκεται ιδιαίτερα στον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο και τον Φιλάρετο Μόσχας.

Ὁ φόβος κι ἡ ταραχή προέρχονται ἀπό τήν ἀπιστία

Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης.   

Όταν μεταλαβαίνεις μ’ ευγνωμοσύνη κι ευχαριστία τα Άγια και Ζωοποιά Μυστήρια, ο Κύριος θα σου χαρίζει ζωή κι η πίστη σου θ’ αυξάνεται όλο και περισσότερο.

Ο φόβος κι η ταραχή προέρχονται από την απιστία. Αν τα νιώσεις την ώρα της Θείας Κοινωνίας, να τα λογαριάσεις σαν αληθινό σημείο, ότι με την απιστία απομακρύνεσαι από τη Ζωή που υπάρχει μέσα στο Άγιο Ποτήριο. Γι’ αυτό μη τους δίνεις καμιά σημασία.

Αχ πίστη! πίστη! Εσύ από μόνη σου είσαι ένα θαύμα σε μας. Εσύ είσαι που μας σώζεις!

»Η πίστις σου σέσωκέ σε»(Μάρκ.ε’34). Όταν έχουμε ζωντανή πίστη στην αλήθεια του Θεού, φεύγουμε από Εκείνον με ειρήνη. Όταν αντίθετα μας τυραννάει η απιστία, η ειρήνη μας εγκαταλείπει.

πηγή:http://proskynitis.blogspot.gr/

Τι θα πει να είσαι άνθρωπος της Εκκλησίας;

Αγιος Ιωάννης της Κροστάνδης 

«Να τι θα πει, με απλά λόγια: Βλέπεις ένα φτωχό που ζητά ελεημοσύνη; Αναγνώρισε σ’ αυτόν τον αδελφό σου, και ελέησέ τον με την πεποίθηση ότι στο πρόσωπό του βλέπεις τον ίδιο τον Χριστό.

Σε επισκέπτεται ένας άνθρωπος, γνωστός ή και άγνωστος; Δέξου τον πάλι όπως θα δεχόσουν τον Κύριο, αν σου χτυπούσε την πόρτα. Αγκάλιασέ τον με την αγάπη σου, φιλοξένησέ τον με χαρά και συζήτησε μαζί του πνευματικά θέματα.»

πηγή:http://amartolon-sotiria.blogspot.ca

Η σιωπή των χριστουγέννων

Στο νησί μας, η αυστηρή νηστεία των Χριστουγέννων, δεν ξεκινά στις 17 , όπως στα περισσότερα μέρη, αλλά από την επομένη του αγίου Σπυρίδωνα, από παλιά παράδοση, πού αγνοώ την προέλευση της. Τότε παύει η ιχθυοφαγία και όλη η πνευματική προετοιμασία γίνεται πιό εντατική.

Το έχουμε και εμείς συνήθεια, να παύουμε τα κηρύγματα και την ιχθυοφαγία, μαζί με άλλες συνήθειες, είτε ωφέλιμες είτε ανθρώπινες και κοινές. Είναι η σιωπή πριν τα χριστούγεννα.

Τί μπορεί να νιώσει κανείς και τί άλλο μπορεί να κάνει, παρά ευλογημένη σιωπή, μπροστά στο μυστήριο της Βηθλεέμ; Με την σιωπή καταφέρνεις και κλείνεις στην καρδιά σου, όλη την κατάπληξη και την συγκίνηση, αποφεύγεις τα μεγάλα θεολογικά και λαμπρά λόγια.

Ο Μεγάλος Αναμενόμενος

«Τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ κυρίου διὰ τοῦ προφήτου...» (Ματθ. α' 22)

Όλες οι προφητείες στρέφονται γύρω από ένα πρόσωπο, τον αναμενόμενο Μεσσία και γύρω από ένα θέμα, τη λύτρωση του ανθρώπου. Το διορατικό βλέμμα των προφητών δεν περιορίζεται από τα πυκνά φράγματα του παρόντος. Διασχίζει τους αιώνες και αντικρίζει Αυτόν, ο οποίος αποτελούσε την ελπίδα του Ισραήλ, και των εθνών την προσδοκία. Μπροστά στο αντίκρισμά Του, άλλοτε σκιρτά η καρδιά τους από αγαλλίαση και χαρούμενοι διαλαλούν τον ερχομό Του. Άλλοτε σπαράζουν από αγωνία και τα τρομερά τους «ίνα τι;» συνταράζουν τα πλήθη, που τους ακούνε. Άλλοτε γεμίζουν από θάμβος και έκσταση και ακράτητο ενθουσιασμό,που τον μεταδίδουν και στους άλλους. Σ' όλες τις περιπτώσεις αντικρίζουν ανάλογες σκηνές από τη ζωή και το έργο του Μεγάλου Λυτρωτή με πλήρεις λεπτομέρειες. [...]

Ι. ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ

Ι.ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Ι.ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

Σας προσκαλούμε να υποδεχθούμε το νέο έτος στηριζόμενοι στον Έναν της Τριάδος, που μένει ακλόνητος εις τον αιώνα, στον Κύριον Ιησού Χριστόν, με την Ι. Αγρυπνία που θα τελέσουμε στον Ι. Ναό μας την παραμονή της Πρωτοχρονιάς κατά το εξής πρόγραμμα:

22:30         Όρθρος της περιτομής του Χριστού και της εορτής του Αγ.                          Βασιλείου

24:00         Δοξολογία στην αλλαγή του χρόνου

εν συνεχεία η Θ. Λειτουργία Μ. Βασιλείου

Στο τέλος της Λειτουργίας θα ευλογηθεί Βασιλόπιττα

Οἱ δέκα ὀφθαλμοὶ τοῦ ἀνθρώπου

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

 

Γίνεται κατανοητό, ὅτι τὸ ἀνθρώπινο πνεῦμα δὲν εἶναι ἕνα αὐτόματο καὶ νεκρὸ μηχάνημα, μὲ τὸ ὁποῖο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἐνεργεῖ καὶ πράττει, ἀλλὰ ζωντανὸς συνεργάτης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μὲ τὴν ἐπίδραση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὅλος ὁ ἄνθρωπος μετατρέπεται σὲ «πράξη», «ἐνέργεια». Καὶ μὲ τὴν βοήθεια τῶν ἁγίων ἀρετῶν μετατρέπει τὶς «Θεοκεχαριτωμένες» δυνάμεις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σὲ δικές του δυνάμεις. Τὶς μεταφέρει σὲ κάθε «συστατικό» της ὑπάρξεώς του, τὶς ἐκχέει σ’ ὁλόκληρο τὸν ἑαυτό του καὶ αὐτὲς συμμετέχουν σὲ ὅλες τὶς σκέψεις τοῦ (τοῦ ἀνθρώπου δηλ.), σὲ ὅλα τὰ αἰσθήματά του, στὶς θελήσεις του, στὶς ἐνέργειές του καὶ σὲ ὅλους τοὺς λόγους του. Μὲ μία λέξη, στὴν ὁλόπλευρη ζωή του.

Ο μπαρμπα – Θόδωρος ο καλόκαρδος

Ένας αναστεναγμός βγαίνει από μέσα μου αδελφοί μου, όταν περπατώντας στους δρόμους της πόλης μου, παρατηρώ –όχι από περιέργεια-, αλλά από ενδιαφέρον, τους ανθρώπους να κυκλοφορούν στους δρόμους ή στις τράπεζες, κι αυτό που εισπράττω είναι: πρόσωπα θλιμμένα, σκεφτικά… κι όχι δίχως λόγω φυσικά!

-Γιατί πώς χωρίς τα περίσσια εισοδήματα θα ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους;…

Συχνά λοιπόν και λόγω της μικρής μου κόρης, διαβάζω παραμύθια και μέσα απ’ αυτά, παίρνω τους καλούς καρπούς και τα διδάγματα…

Τον μπαρμπα Θόδωρο τον καλόκαρδο τον συμπάθησα γιατί, εκπέμπει αισιοδοξία και χαρά, και είναι αυτό ακριβώς που θάθελα να βλέπω στα πρόσωπα των πασχόντων συνανθρώπων μου.

Είχε λοιπόν τη δουλίτσα του ο μπαρμπα Θόδωρος: ήταν μπαλωματής. Την ημέρα δούλευε στο μαγαζάκι του, και τα βράδια, ευχαριστημένος μ’ότι είχε,έπινε το κρασάκι του, τραγουδούσε, κι έπαιζε το ταμπουρά του με κέφι και ξεγνοιασιά.

Εορτασμός Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης στο Ναό μας

Το Σάββατο 19 και την Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015 θα εορτάσουμε στο Ναό μας τη μνήμη του Αγίου Ιωάννη της Κρονστάνδης κατά το ακόλουθο πρόγραμμα:

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου: Πανηγυρικός  Εσπερινός

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου: Πανηγυρικός Όρθρος μετά αρτοκλασίας και κόλλυβο                                       του Αγίου και εν συνεχεία Θ. Λειτουργία.

Ἡ κένωσις

Ἡ κένωσις, ἡ ἑκούσια πτωχεία τοῦ Πλουσίου καὶ ἡ ἠθελημένη ἀδυναμία τοῦ Δυνατοῦ, ἀνήκει μόνο στὸν Θεό, εἶναι τὸ ἀκατανόητο μυστήριο τῆς θείας ἀγάπης. «Οὐ γὰρ ἔστιν ἀνθρώπων οὐδεὶς ὃς τοῦτον οἰκειώσεται τὸν λόγον. Οὐδεὶς τῶν πώποτε γενομένων ἁγίων, μονογενὴς ἣν Θεός, γενόμενος ἄνθρωπος. Τοῦτο γὰρ ἔστιν ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχοντα, μορφὴν δούλου λαβεῖν» γράφει ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης, σχολιάζοντας τοὺς παραπάνω στίχους τῆς Πρὸς Φιλιππησίους (PG 45, 683 BC).

Ὡστόσο ἡ κενωτικὴ κίνηση ὁρίζει, γιὰ ὅλους μας, τὸν τρόπο τῆς ἀγάπης. H ἀγάπη εἶναι κενωτικὴ καὶ ὁ παντοτινὸς τύπος καὶ ὑπογραμμός της εἶναι ἡ κένωση τοῦ Χριστοῦ. Μὲ ἄλλα λόγια, ἀγάπη δὲν σημαίνει νὰ κρατήσεις σὰν λάφυρο (ἁρπαγμόν) αὐτὸ ποὺ ἔχεις οὔτε, πολὺ περισσότερο, νὰ ἀποκτήσεις ἄλλα λάφυρα, ἀλλὰ νὰ δώσεις, δηλαδὴ νὰ χάσεις, νὰ χάσεις ἀκόμη καὶ τὴ ζωή σου.

Η Πιο Σωστή Συμβουλή

Δημήτρη Καραβασίλη, θεολόγου

Μια φορά και έναν καιρό,ήταν ένας σπουδαίος άρχοντας. Έψαχνε έναν έμπιστο και αφοσιωμένο σύμβουλο, γιατί δεν μπορούσε να τελειώσει μόνος του όλες τις δουλειές, ούτε να κρίνει σωστά και δίκαια όλους τους ανθρώπους.

Φώναξε, λοιπόν, μπροστά του πέντε από τους πιο καλούς και έμπιστους ανθρώπους του όπως νόμιζε και θέλησε να ξεχωρίσει τον πιο έμπιστο. Άνοιξε μια χρυσή θήκη και έβγαλε απο μέσα πέντε πελώρια αστραφτερά διαμάντια!

– Λοιπόν, τους είπε. Όποιος από εσάς μου δώσει την πιο πολύτιμη συμβουλή θα παίρνει για αμοιβή από ένα διαμάντι.

– Τι συμβουλή να σου δώσουμε εμείς μεγάλε άρχοντα; Εμείς είμαστε τα σκουλίκια και εσύ είσαι τόσο σπουδαίος, είσαι η ίδια η ζωή και είσαι απο μόνος σου θησαυρός με τη δύναμη που έχεις, πετάγεται ο πρώτος και του λέει.

Ευχαριστήθηκε με αυτά τα λόγια ο άρχοντας και του έδωσε το πρώτο διαμάντι!

Εσπερινές Συνάξεις

Την Κυριακή 13 Νοεμβρίου 

και ώρα 

18:00, 

στα πλαίσια των Εσπερινών Συνάξεων, 

θα πραγματοποιηθεί ομιλία 
στο Πνευματικό Κέντρο του Ναού μας, 

από τον πρωτοπρεσβύτερο 
π. Σπυρίδωνα Τσιμούρη 
με θέμα: 

"Αναζητώντας την Αλήθεια".

Για του γονείς με παιδιά 

θα υπάρχει 

η δυνατότητα 

απασχόλησής 

τους.

Οι ευχές...

«Σε έναν αερολιμένα, είδα έναν ηλικιωμένο πατέρα να αποχαιρετά την κόρη του που έφευγε με το αεροπλάνο. Λίγο πριν η κοπέλα απομακρυνθεί από κοντά του, στάθηκε για λίγο σιωπηλός, την κοίταξε και της είπε με συγκινημένη φωνή: «Σ αγαπώ! ..Σου εύχομαι αρκετά!»

Εκείνη τον αγκάλιασε σφιχτά και του απάντησε: «Μπαμπά, η ζωή μου μαζί σου ήταν κάτι πολύ περισσότερο από αρκετό. Η αγάπη σου είναι όλα όσα χρειάστηκα ποτέ. Σου εύχομαι αρκετά και εγώ μπαμπά μου».

Τον φίλησε, τον αποχαιρέτησε δακρυσμένη και έφυγε για να επιβιβασθεί στο αεροπλάνο.

Εκείνος περπάτησε μέχρι το παράθυρο, κοντά στο σημείο όπου καθόμουν. Στάθηκε, για λίγο, όρθιος, κοιτάζοντας έξω. Δεν ήταν δύσκολο να καταλάβω, ότι προσπαθούσε πάρα πολύ, για να μην κλάψει.

Στη συνέχεια, ήρθε και κάθισε στην καρέκλα δίπλα μου.

Ερμηνεία του «Πάτερ ημών».(Αμβροσίου, επισκόπου Μεδιολάνων )

Οι άγιοι Απόστολοι παρεκάλεσαν τον Χριστό: «Κύριε, δίδαξον ημάς προσεύχεσθαι, καθώς Ιωάννης εδίδαξε τους μαθητάς αυτού» (Λουκ. ια´, 1). Τότε ο Κύριος τους παρέδωσε την Κυριακή προσευχή (Ματθ. στ´, 9-13).

Πάτερ ημών

Η πρώτη λέξι, πόσο είναι γλυκειά! Μέχρι τώρα δεν τολμούσαμε να στρέψωμε το βλέμμα προς τον ουρανό. Χαμηλώναμε τα μάτια στην γη και, ξαφνικά, δεχθήκαμε την χάρι του Χριστού κι όλα τα αμαρτήματά μας συγχωρέθηκαν. Από πονηροί δούλοι, που ήμασταν, εγίναμε καλοί «υιοί». Μην υπερηφανευώμεθα, όμως, για την δική μας προσπάθεια, αλλά για την χάρι του Χριστού. «Χάριτί εστέ σεσωσμένοι», λέγει ο Απόστολος Παύλος (Εφεσ. β´, 5). Το να ομολογήσωμε την χάρι, δεν είναι οίησι, δεν είναι έπαρσι, αλλά πίστι. Το να διακηρύξωμε αυτό που ελάβαμε δεν είναι υπερηφάνεια, αλλά αφοσίωσι• ας υψώσωμε τα μάτια προς τον Πατέρα, που μας αναγέννησε με το λουτρό του Βαπτίσματος, προς τον Πατέρα, που μας «εξηγόρασε» με τον Υιό Του κι ας πούμε: «Πάτερ ημών». Είναι αυτή μια καλή, μια ταπεινή καύχησι. Σαν ένα παιδί, τον ονομάζομε πατέρα. Αλλά, μη διεκδικούμε κάποιο προνόμιο. Με τον ειδικό κι απόλυτο τρόπο δεν είναι Πατέρας παρά του Χριστού μονάχα• για μας είναι ο κοινός Πατέρας. Γιατί μόνο Εκείνον τον εγέννησε, ενώ εμάς μας εδημιούργησε. Ας λέμε λοιπόν και μεις, κατά χάριν, «Πάτερ ημών», για να γίνωμε άξιοι να είμαστε παιδιά Του. Ας κάνωμε δική μας την εύνοια και την τιμή, που εχάρισε στην Εκκλησία.

Ὁ Ἅγιος Ἀμβρόσιος - 7 Δεκεμβρίου

Σήμερα ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει καὶ τιμᾶ τὴν ἱερὴ μνήμη τοῦ ἁγίου Ἀμβροσίου ἐπισκόπου Μεδιολάνων. Ὁ ἅγιος Ἀμβρόσιος εἶναι ἀπὸ τοὺς μεγάλους Πατέρες καὶ διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας τοῦ τετάρτου αἰώνα, σύγχρονος τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ὀνομαστὸς Ἱεράρχης στὴ Δύση, ὅπως κι ὁ Μέγας Βασίλειος στὴν Ἀνατολή. 

Γεννήθηκε τὸ 340 στὴ Γαλλία καὶ πέθανε τὸ 397 στὰ Μεδιόλανα, τὸ σημερινὸ Μιλάνο τῆς Ἰταλίας. Ἡ καταγωγὴ του ἦταν ἀπὸ μεγάλη οἰκογένεια τῆς Ρώμης. Ὅταν πέθανε ὁ πατέρας του, ποὺ ἦταν ἔπαρχος Γαλλίας, ὁ ἅγιος Ἀμβρόσιος γύρισε στὴ Ρώμη καὶ ἀνατράφηκε μὲ τὴν προστασία καὶ ἐπίβλεψη τῆς μεγαλύτερης ἀδελφῆς του Μαρκελλίνας. Ἡ Μαρκελλίνα γιὰ τὸν ἅγιο Ἀμβρόσιο ἦταν ὅπως ἡ Μακρίνα γιὰ τὸν ἅγιο Βασίλειο.

Εσπερινές Συνάξεις

Την Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2015

και ώρα 

18:00, 

στα πλαίσια των Εσπερινών Συνάξεων

που πραγματοποιούνται 

στο Πνευματικό Κέντρο του Ναού μας,

θα πραγματοποιηθεί ομιλία 

με θέμα:

"Η ωρίμανση του ανθρώπου μέσα από τις 

διαπροσωπικές σχέσεις"

Για του γονείς με παιδιά 

θα υπάρχει 

η δυνατότητα 

απασχόλησής 

τους.

Είναι πολύ αργά;

Ο απόστολος Παύλος σε μία από τις επιστολές του λέει ότι πρέπεινα βιαστούμε να ζήσουμε, επειδή ο χρόνος είναι απατηλός. Ζούμε όλες τις μέρες της ζωής μας σαν να γράφουμε βιαστικά, απρόσεχτα, ένα πρόχειρο γραφτό που μια μέρα θα καθαρογραφεί.

Είναι σαν να ετοιμαζόμαστε να κτίσουμε και μαζεύουμε όλα τα χρειώδη που αργότερα θα οργανωθούν σε ομορφιά, αρμονία και νόημα. Ζούμε μ' αυτό τον τρόπο, χρόνο με το χρόνο, δίχως να ολοκληρώνουμε ή να τελειοποιούμε αυτά που μπορούμε να κάνουμε, επειδή έχουμε καιρό μπροστά μας.

Λέμε στον εαυτό μας: αργότερα θα κάνω κάτι, αυτό μπορεί να γίνει αργότερα, κάποια μέρα θα κάνω το καθαρογράψιμο. Αλλά τα χρόνια περνούν και δεν κάνουμε τίποτε.

Αυτό συμβαίνει όχι μόνο επειδή πλησιάζει ο θάνατος, αλλά επειδή σε κάθε περίοδο της ζωής μας δεν έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε όσα η προηγούμενη περίοδος μας έχει επιτρέψει να κάνουμε. 

Δεν μπορούμε να επιτύχουμε μια όμορφη και γεμάτη νεότητα κατά την περίοδο της ωριμότητας, όπως δεν μπορούμε, σε μεγάλη ηλικία, να αποκαλύψουμε στον Θεό και στον κόσμο αυτό που πιθανώς θα ήμασταν στα χρόνια της ωριμότητας.

Ονομαστήρια Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ

Του Αιμίλιου Πολυγένη( romfea.gr)

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και ιεροπρέπεια εορτάστηκε η μνήμη του Ιερομάρτυρος Σεραφείμ Επισκόπου Φαναρίου και Νεοχωρίου, στον Πειραιά, το όνομα του οποίου φέρει ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ.

Την Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου το απόγευμα, παραμονή της εορτής του Αγίου Σεραφείμ, τελέστηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος, πολιούχου της πόλεως του Πειραιά, πανηγυρικός Εσπερινός.

Στον Πανηγυρικό Εσπερινός χοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ, ενώ παρέστησαν συμπροσευχόμενοι οι Μητροπολίτες Νικαίας Αλέξιος, Σύρου Δωρόθεος, Κηφισίας Κύριλλος και ο εορτάζων Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ.

Τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Μητροπολίτης Καισαριανής,  ο οποίος αναφέρθηκε στην Αγία Βαρβάρα που τιμάται επίσης με τον Άγιο Σεραφείμ, ενώ ευχήθηκε τα δέοντα στον εορτάζοντα Ιεράρχη του Πειραιά.

Τέλος ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ στον λόγο του, ευχαρίστησε τους Αγίους Αρχιερείς που τον τίμησαν με την παρουσία τους, στην τόσο σημαντική ημέρα που τιμάται ο προστάτης του Άγιος.