Εγωϊσμός, ίσως η πιο φονική αρρώστια

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

Συνήθως φοβόμαστε αυτά που φοβούνται και οι άλλοι γύρω μας ή αυτά που μας λένε κάποιοι ειδικοί ότι πρέπει να φοβόμαστε: τους σεισμούς, τις πυρκαγιές, την ανεργία, τον καρκίνο, το AIDS, τη νόσο των τρελών αγελάδων, και ό,τι άλλο καινούριο μπορεί να προκύψει στις μέρες μας. Φυλαγόμαστε και καλά κάνουμε.[

Όμως δεν είναι σίγουρο ότι ξέρουμε καλά ποιος είναι ο πραγματικός κίνδυνος, η πραγματική απειλή γύρω μας και μέσα μας, τι είναι αυτό που χρειάζεται να στρέψουμε την προσοχή μας, γιατί η απειλή είναι άμεση, καθημερινή και η κατάληξη πραγματικά οδυνηρή.

Tον μεγάλο κίνδυνο τον κουβαλάμε επάνω μας, ο μεγάλος μας εχθρός βρίσκεται μέσα μας και λέγεται εγωισμός. Εγωισμός με όλα του τα παρακλάδια: φιλαυτία, υπερηφάνεια, έπαρση, προβολή κλπ.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος για τον άνθρωπο και την ψυχή του, δεν υπάρχει χειρότερη ασθένεια, αφού οι συνέπειές της δεν είναι μόνον ισόβιες, καταστροφικές για τον ίδιο «φορέα» του εγωισμού, αλλά και αιώνιες.

Η παρουσία της Παναγίας

Η Παναγία είναι η μητέρα της καινής κτίσεως. Από αυτή γεννήθηκε ο νέος Αδάμ, ο Χριστός, και στο πρόσωπό της ανακαινίσθηκε η κτίση (1). Έτσι η καινή κτίση δεν παρουσιάζεται μόνο ως δωρεά της χάριτος του Θεού, αλλά και ως καρπός της συνεργασίας του ανθρώπου. Χωρίς τη χάρη του Θεού η ανακαίνιση του κόσμου είναι αδύνατη. Αλλά και χωρίς τη συνεργασία του ανθρώπου η χάρη του Θεού παραμένει ατελέσφορη. Αυτό ισχύει στα πλαίσια της προσωπικής βιογραφίας, αλλά και στα πλαίσια της ευρύτερης ιστορίας του ανθρώπου. 

Η συνεργασία του ανθρώπου έγκειται ουσιαστικά στην συγκατάθεσή του να δεχθεί τη χάρη. Είναι έργο παθητικό. Αλλά ταυτόχρονα είναι και έργο άκρως ενεργητικό. Απαιτεί την πλήρη δραστηριοποίησή του για την απομάκρυνση των εμποδίων που προκλήθηκαν από την παρακοή και εμποδίζουν να φανερωθεί η χάρη του Θεού στην ύπαρξή του. 

Η παρακοή εμφανίζεται ως πράξη ελευθερίας. Στην πραγματικότητα είναι έργο δουλείας. Είναι το αποτέλεσμα της εκούσιας υποταγής του ανθρώπου στη συμβουλή του διαβόλου. Η Εύα που άκουσε τη συμβουλή του διαβόλου και παρήκουσε το Θεό, οδηγήθηκε μαζί με τον Αδάμ στη φθορά και το θάνατο. Μαζί τους ολόκληρη η κτίση υποτάχθηκε στη ματαιότητα (βλ. Ρωμ. 8:20). Στην κατάσταση αυτή το κακό φαίνεται φυσικό, και η αλλοτρίωση που οδηγεί στη φθορά και το θάνατο αντιμετωπίζεται ως φυσική απόληξη της ανθρώπινης ζωής.

Εσπερινός και Λιτανεία για τον Πολιούχο Δραπετσώνας Άγιο Παντελεήμονα

Φωτορεπορτάζ | Βαγγέλης Καρπαθάκης

---

Παρουσία πλήθους πιστών και σε κλίμα χαρμολύπης τελέστηκε σήμερα, Τετάρτη 26 Ιουλίου 2018 ο Μέγας Εσπερινός του Αγίου Παντελεήμονος του Ιαματικού στον ομώνυμο περικαλλή Ιερό Ναό του Πολιούχου της Δραπετσώνας.

Στον Εσπερινό χοροστάτησε και κήρυξε τον Θείο Λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, πλαισιούμενος από πλειάδα Ιερέων της Ιεράς Μητροπόλεως.

Τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Σεβασμιώτατος, ο οποίος αναφέρθηκε στον Άγιο Παντελεήμονα και στον τρόπο με τον οποίο συνέλαβαν και οδήγησαν σε μαρτυρικό θάνατο.

Στην συνέχεια ο Σεβασμιώτατος ανέπτυξε περιγραφικά την προσφορά του Αγίου στην περιοχή την οποία κατοικούσε βοηθώντας, γιατρεύοντας και κηρύσσοντας τον λόγο του Θεού.

"Αυτή η πληθωρική του Αγάπη εμπνέονταν από την μετοχή του στην όντως αγάπη, στην αιώνια αγάπη, στην αγάπη δίχως όριο και τέλος που είναι ο ενσαρκωθείς Θεός και Λόγος, ο Ιησούς Χριστός'', τόνισε ο Σεβασμιώτατος.

Κλείνοντας ο Σεβασμιώτατος υπογράμμισε: "Η παγκόσμιος τάξη, διασαλεύεται από την αστάθεια την αγυρτεία, την καταδολίευση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ελευθερίας, φτάνοντας οι άνθρωποι στην απόλυτη αστάθεια τους, να θεσμοθετούν ακόμη και την μορφή της ανθρώπινης δεοντολογίας και να χαίρονται γι' αυτό. Σε αυτή λοιπόν την δική μας εποχή καλούμεθα να μιμηθούμε τον Άγιο, να δώσουμε και εμείς την προσωπική μας μαρτυρία υπερασπιζόμενοι την πίστη μας.''

Στην συνέχεια πραγματοποιήθηκε η Λιτάνευση των Ιερών Λειψάνων και της Ιεράς Εικόνας του Αγίου Παντελεήμονος στου δρόμους της ενορίας του Ιερού Ναού του Αγίου Παντελεήμονος παρουσία των τοπικών αρχών, της μπάντας του Δήμου Δραπετσώνας καθώς και μελών της ένωσης ποντίων Πειραιά-Κερατσινίου-Δραπετσώνας και του συλλόγου κρητών η «Ομόνοια».

Αξίζει να αναφερθεί ότι λόγο του τριημέρου Εθνικού Πένθους στην Ιερά Λιτανεία δεν παρευρέθηκαν Αγήματα του Πολεμικού Ναυτικού, του Στρατού Ξηράς,του Λιμενικού Σώματος καθώς και οι Μπάντες των αντίστοιχων σωμάτων, ενώ ο Ιερός Ναός με προτροπή του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου και του Προϊσταμένου του Ιερού Ναού π. Γεωργίου Θεοδωρόπουλου ακύρωσε τη μουσικοχορευτική εκδήλωση η οποία θα πραγματοποιούνταν έμπροσθεν του παρεκκλησίου των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης.

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς πρίν την απόλυση ευχήθηκε υπέρ σωτηρίας, υγείας, βοηθείας αλλά και αναλήψεως σωματικής σε όλους τους εγκαυματίες και πυρόπληκτους συνανθρώπους μας ενώ ευχήθηκε και υπέρ αναπαύσεως της μακαρίας μνήμης και της αιωνίου αναπάυσεως των θυμάτων της τραγωδίας της πυρκαγιών της Αττικής.

Αξίζει να αναφερθεί ότι μετά το πέρας της Ιεράς Λιτανείας και την απόλυση η Μπάντα του Δήμου δεν παιάνισε τον Εθνικό μας Ύμνο.

Τέλος να σημειωθεί ότι ανήμερα της εορτής στον Ιερό Ναό θα τελεστεί Αρχιερατική Θεία Λειτουργία Ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ.Σεραφείμ.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

Tον καιρό που τα μαύρα σύννεφα της ειδωλολατρείας σκέπαζαν απειλητικά όλη την οικουμένη, στα τέλη δηλαδή του τρίτου αιώνα μετά Χριστόν, γεννήθηκε στη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας ο Άγιος μεγαλομάρτυρας Παντελεήμων. Την εποχή εκείνη αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο φοβερός διώκτης των Χριστιανών, ο Μαξιμιανός.

Ο πατέρας του λεγόταν Ευστόργιος και ήταν ειδωλολάτρης αξιωματούχος, μέλος της συγκλήτου. Η μητέρα του λεγόταν Ευβούλη και ήταν θερμή Χριστιανή. Το όνομα που έδωσαν στο παιδί τους ήταν Παντολέον.

Ο Παντολέον ήταν πολύ έξυπνος, ευγενικός, επιμελής, ταπεινός και πράος, γεμάτος αρετή, παρ’ όλο που ακόμη δεν είχε βαπτιστή Χριστιανός. Όταν μεγάλωσε, ο πατέρας του τον παρέδωσε σ’ ένα φημισμένο γιατρό, τον Ευφρόσυνο , για να του διδάξει την ιατρική επιστήμη. Σε λίγο καιρό ο Παντολέον ξεπέρασε όλους τους συνομήλικους του στη μόρφωση και όλοι μιλούσαν με θαυμασμό για το χαρακτήρα του. Ο ίδιος ο αυτοκράτορας, μαθαίνοντας για την αρετή και την εξυπνάδα του, τον προόριζε για να γίνει γιατρός στο παλάτι, ο γιατρός των ανακτόρων.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Συμμετέχοντας στο τριήμερο Εθνικό πένθος για τους συνανθρώπους μας που χάθηκαν στην φονική πυρκαϊά, στην αυριανή Ι. Λιτανεία της Εικόνος και των Ι Λειψάνων του Αγίου Παντελεήμονος δεν θα υπάρχει συμμετοχή από τις φιλαρμονικές του Λ.Σ. και του Δήμου Πειραιά, και δεν θα πραγματοποιηθούν οι κρητικοί χοροί από την αδελφότητα Κρητών "Ομόνοια". 

Σας παρακαλούμε για την προσευχή σας για τους αδικοχαμένους αδελφούς μας αλλά και για όσους επλήγησαν από την πυρκαϊά.

Πάντες γαρ άνθρωποι είμεθα εκ του χοός γεγενημένοι και πάντες ημάρτομεν.

Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή

Πηλός είμεθα, άγνοιαν έχομεν.

-Ο πηλός τον πηλόν κλέπτει.

-Ο πηλός τον πηλόν υβρίζει.

-Ο πηλός τον πηλόν συκοφαντεί.

-Ο πηλός του πηλού επαίρεται.

-Ο πηλός τον πηλόν πλουτεί.

-Ο πηλός του πηλού άρχει.

-Ο πηλός τον πηλόν δέρει.

-Ο πηλός τον πηλόν φυλακίζει.

Η ΑΓΑΠΗ Η ΓΝΩΣΗ KAI Η ΠΙΣΤΗ

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ

Ή γνώση ώς επακόλουθο της αγάπης. Ή πίστη στην ανάσταση είναι ενέργεια που ανασταίνει. Ή μνήμη τού θανάτου.

’Άς είναι ευλογημένη ή ώρα αυτή, κατά την όποια ό Κύριος μου δίνει τη χαρά της κοινωνίας μαζί σας. Ή σκέψη μου επικεντρώνεται στο ότι όλη ή μέριμνα, όλη ή ζωή και το είναι μας εκπηγάζουν από τον αιώνιο Θεό. Ή ίδια βέβαια ή εμπειρία μάς δείχνει ότι ό Θεός εισακούει και άπαντά στις προσευχές πού Τού προσφέρουμε. Είναι αλήθεια ότι Αύτός άπαντά βραδύτερα άπ’ ότι εμείς θά θέλαμε, αλλά δεν μπορούμε να Τον «διορθώσουμε». Στις στιγμές εκείνες πού έρχεται να μάς σώσει, αισθανόμαστε ασφαλώς τήν παρουσία Του. Και είναι χαρακτηριστική γιά μάς ή δίψα να Τον γνωρίσουμε και να Τον αγαπήσουμε. Όταν λέμε «να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε», είναι σχεδόν ένα και το αυτό, γιατί στήν αιωνιότητα ή γνώση είναι επακόλουθο της αγάπης. Ή Αγάπη λοιπόν είναι ό παράγοντας της ενώσεως με τον Θεό πού επικαλούμαστε. Έτσι, όλη ή ζωή μας επάνω στή γη περνά με αυτό τον πόθο.

Ή πραγματικότητα πού μάς περιβάλλει εναποθέτει επάνω μας όλο το βάρος της. Ή πραγματικότητα αύτή είναι φοβερής τάξεως. Ποτέ δεν παραμένει στάσιμη. Τίποτε δεν είναι ασάλευτο. Όλα μεταβάλλονται, ένώ εμείς πρέπει να αναζητάμε το αμετάθετο είναι.

Η άλλη απάντηση στο άγχος

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

Τα πολλά καθημερινά προβλήματα, οι απρόβλεπτες δυσκολίες, οι δύσκολοι άνθρωποι, ο ακατάστατος εαυτός μας, δημιουργούν ένταση μέσα μας που κάποτε είναι ανυπέρβλητη. Βέβαια, δεν είμαστε οι μόνοι! Οι περισσότεροι άνθρωποι κινούνται σε συνεχές στρες και οι γιατροί βεβαιώνουν πως οι αυξήσεις εγκεφαλικών, καρδιακών και άλλων νοσημάτων, εν πολλοίς οφείλονται στο άγχος και στην πίεση.

Ζούμε μέσα στον κόσμο αυτό, επηρεαζόμαστε από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ανήκουμε και εμείς στην εποχή μας. Ως χριστιανοί, τέκνα της Εκκλησίας του Χριστού, που θέλουμε να ζούμε με συνέπεια και ευσυνειδησία το ευαγγέλιο, αναπόφευκτα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση του κόσμου μας διαφορετικά. Όχι με την έννοια της αίσθησης πως αποτελούμε  την ελίτ της κοινωνίας ούτε με διάθεση διαχωρισμού μας από τους άλλους ανθρώπους.

Ὁ Ὅσιος Παΐσιος γιὰ τὴν χήρα ποὺ φιλοξένησε τὸν Προφήτη Ἠλία

Εἴμαστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ εἶναι καθῆκον μας νὰ κάνουμε τὸ καλό, γιατί ὁ Θεὸς εἶναι ὅλος ἀγάπη. Εἶδες ἡ χήρα πού φιλοξένησε τὸν προφήτη Ἠλία; Εἰδωλολάτρης ἦταν, ἀλλὰ τί ἀγάπη εἶχε μέσα της! Ὅταν ὁ Προφήτης πῆγε καὶ τῆς ζήτησε ψωμί, τοῦ εἶπε: «Ἔχουμε λίγο λάδι καὶ ἀλεύρι· αὐτὸ θὰ φάω μὲ τὰ παιδιά μου καὶ μετὰ θὰ πεθάνουμε». Δὲν τοῦ εἶπε: «Δὲν ἔχουμε νὰ σοῦ δώσουμε». Καὶ ὅταν ὁ Προφήτης, γιὰ νὰ δοκιμάσει τὴν προαίρεσή της, τῆς εἶπε νὰ φτιάξη ψωμὶ πρῶτα γιὰ ἐκεῖνον καὶ μετὰ γιὰ τὰ παιδιά της, ἡ καημένη ἀμέσως τοῦ ἒφτιαξε.

Ἂν δὲν εἶχε μέσα της ἀγάπη, θὰ ἔβαζε λογισμούς. «Δὲν φτάνει ποὺ τοῦ λέω ὅτι ἔχουμε λίγο, θὰ ἔλεγε, ζητάει νὰ φτιάξω πρῶτα γιὰ ἐκεῖνον!».

Φάνηκε ἡ προαίρεσή της, γιὰ νὰ ἔχουμε ἐμεῖς παραδείγματα. Ἀλλὰ ἐμεῖς διαβάζουμε...

Ἁγία Γραφή, διαβάζουμε τόσα καὶ τόσα, καὶ τί κάνουμε;

Ἁγία Μακρίνα -19 Ἰουλίου

+Μητροπολίτης Σερβίων καί Κοζάνης Διονύσιος Ψαριανός

Καὶ ἡ ἔξω ἱστορία καὶ ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μᾶς διέσωσαν ὀνόματα ὄχι μόνο μεγάλων ἀνδρῶν, ἀλλὰ καὶ μεγάλων γυναικῶν. Ἔχει καὶ ἐδῶ ἐφαρμογὴ ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου, ὅτι ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ δὲν ὑπάρχει ἄνδρας καὶ γυναίκα. Τὴν ἴδια ἀξία ἔχουν καὶ τὸ ἴδιο μεγάλοι καὶ θαυμαστοὶ εἶναι καὶ ὁ ἄνδρας καὶ ἡ γυναίκα. Οἱ ἄνδρες στὰ δικά τους ἔργα καὶ οἱ γυναῖκες πάλι στὰ δικά τους. Γιατί βέβαια γιὰ ἄλλα ἔργα καὶ δραστηριότητες εἶναι πλασμένοι οἱ ἄνδρες καὶ γιὰ ἄλλα οἱ γυναῖκες. Ἀφύσικο πράγμα εἶναι, ἀλλὰ καὶ ἀσύμφορο, νὰ ἀντιστρέφονται οἱ ὅροι καὶ νὰ ἀπασχολοῦνται οἱ ἄνδρες μὲ τὰ γυναικεῖα ἔργα καὶ οἱ γυναῖκες μὲ τὰ ἀνδρικά.

Μία γυναίκα, ποὺ τὸ ὄνομά της καὶ τὸ ἔργο ἔμειναν πολὺ σεβαστὰ στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἡ ὁσία Μακρίνα, τῆς ὁποίας τὴν ἱερὴ μνήμη γιορτάζουμε σήμερα. Ἡ ὁσία Μακρίνα εἶναι ἀδελφή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καὶ πρωτότοκη σὲ μιὰ οἰκογένεια μὲ ἐννέα παιδιά, ποὺ ἔδωσε στὴν Ἐκκλησία τρεῖς ἐπισκόπους. Πατρίδα της εἶναι ἡ Καππαδοκία, μία ἐπαρχία μὲ πλούσια καὶ μεγάλη ἐκκλησιαστικὴ παράδοση, πατρίδα πολλῶν ἁγίων καὶ μεγάλων ἱεραρχῶν. Ἡ οἰκογένεια τῆς ὁσίας Μακρίνας ἦταν ἀπὸ τὶς πιὸ ξεχωριστὲς οἰκογένειες τῆς Καππαδοκίας, μὲ προγόνους ἁγίους μάρτυρες στὰ χρόνια τῶν διωγμῶν καὶ μὲ δάσκαλο τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸ θαυματουργό.

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ 2018

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

Μνήσθητι, Κύριε...

Από πού ελάμβανε τη δύναμη να στηρίζει τους ανθρώπους αλλά και να θαυματουργεί; Από την θερμή του προσευχή προς το Θεό.Η παρακάτω προσευχή είχε δοθεί απο τον Γέροντα Παίσιο σε κάποιο γυναικείο μοναστήρι, που του είχε ζητήσει κάποιο “τυπικό” για την αγρυπνία τους στο κελί. Είναι από τα τελευταία έτη της ζωής του. Σε αυτό κυριαρχεί η αγάπη του για όλο τον κόσμο. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από τον κάθε πιστό , αφού καλύπτει όλες τις περιπτώσεις των ανθρώπων που έχουν ανάγκη από προσευχή. Ακόμα και τα παιδιά την κατανοούν, γιατί είναι γραμμένη με απλά λόγια, και έτσι μπορεί να διαβάζεται κατά την οικογενειακή βραδινή προσευχή…

Ἱερομάρτυς Ἀθηνογένης - 16 Ιουλίου

Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου 

Ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα ἑορτάζει τήν μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ἀθηνογένους, ὁ ὁποῖος γεννήθηκε στήν Σεβάστεια τῆς Καππαδοκίας, κατά τούς χρόνους τοῦ Διοκλητιανοῦ, καί λόγῳ τῆς ἀρετῆς του καί τῆς ταπεινώσεώς του ἔγινε Ἐπίσκοπος Πηδαχθόης. Ὁ εἰδωλολάτρης ἄρχοντας τῆς περιοχῆς ἐκείνης, ὀνόματι Φιλομάρχος, συνέλαβε τόν ἅγιο, μαζί μέ τούς δέκα μαθητάς του, καί ὕστερα ἀπό πολλά βασανιστήρια τούς ἀποκεφάλισε.

Μάλιστα, κατά τόν Συναξαριστή, ὅταν ὁ ἅγιος πῆγε στό Μοναστήρι καί δέν βρῆκε τούς μαθητάς του πού εἶχαν συλληφθῆ πρίν ἀπό αὐτόν, συνάντησε μία ἔλαφο, τήν ὁποία εἶχαν ἀναθρέψει στό Μοναστήρι. Ὁ ἅγιος τήν εὐλόγησε καί εὐχήθηκε νά μή θανατωθοῦν τά ἐλαφόπουλά της ἀπό τούς κυνηγούς, καθώς ἐπίσης εὐχήθηκε κάθε χρόνο κατά τήν μνήμη του νά φέρη στό Μοναστήρι ἕνα ἀπό τά ἐλαφόπουλα πού θά γεννοῦσε. Καί, ὅπως γράφει τό Συναξάριο, κάθε χρόνο τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς του ὅλοι ἔβλεπαν νά ἔρχεται ἡ ἔλαφος στήν Ἐκκλησία, μετά τήν ἀνάγνωση τοῦ Εὐαγγελίου, μαζί μέ ἕνα ἐλαφόπουλο, τό ὁποῖο ἀφιέρωνε στόν ἅγιο καί τό ὁποῖο ἔσφαζαν οἱ Χριστιανοί καί ἔτρωγαν «εἰς δόξαν καί τιμήν τοῦ ἁγίου» Ἀθηνογένους.

Να είσαι ή να φαίνεσαι ;

...κατὰ τὴ γνώμη μου εἶναι ἡ ἀσπλαχνία καί ἡ κατάκριση τῶν ἄλλων.

Μπορεῖ νὰ νηστεύεις καί νὰ ἐκκλησιάζεσαι.

Νὰ τηρεῖς τοὺς κανόνες τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ κάνεις πολλὰ ποὺ μυρίζουν λιβάνι.

 
Γι' αὐτὸ καί ἀπατοῦν - ξεγελοῦν καί σὲ κάνουν νὰ χάνεις τὸ δρόμο.

Ἐσύ βέβαια, κάνεις πολλά.

Νὰ τὸ ποῦμε αὐτό. 

Τὸ ξέρω. 

Εὖγε. 

Τί εἶναι οἱ δερμάτινοι χιτῶνες;

Οἱ Πατέρες χρησιμοποίησαν τὸν ὅρο τῆς Γραφῆς «δερμάτινοι χιτῶνες», γιὰ νὰ περιγράψουν καὶ νὰ ἑρμηνεύσουν τὴν μετὰ τὴν πτώση κατάσταση τοῦ ἄνθρωπου. Μὲ τὸν ὅρο δηλαδὴ «δερμάτινοι χιτῶνες» ἀποδίδεται ἡ κατάσταση τῆς νεκρότητας καὶ τῆς φθορᾶς, τὴν ὁποία περιβλήθηκε ὡς δεύτερη φύση του, μετὰ τὴν πτώση του, ὁ ἄνθρωπος.

Ὁ Παναγιώτης Νέλλας στὸ βιβλίο του «Ζῶον Θεούμενον», μᾶς ἀναλύει διεξοδικὰ τὸ θέμα αὐτὸ τῶν δερματίνων χιτώνων καὶ λέει τὰ ἑξῆς:

«Ἡ νεκρότητα, ἡ ἀπουσία τῆς ζωῆς, ποὺ βιώνεται ἀπὸ τὶς εὐαίσθητες ψυχὲς κάθε ἐποχῆς ὡς ἀπουσία νοήματος, ὁ “ὑγρὸς καὶ διαλελυμένος” ἢ “κατεψυγμένος” βίος, εἶναι ἡ πρώτη διάσταση τῶν δερματίνων χιτώνων… Ἀλλὰ ἡ ζωὴ ποὺ ἐπιβάλλουν στὸν ἄνθρωπο οἱ δερμάτινοι χιτῶνες εἶναι νεκρὴ ἢ βιολογικὴ ἢ ἄλογη, ἐπειδή, σὲ τελευταία ἀνάλυση, εἶναι ὑλική. 

Ο Άγιος Παΐσιος Ομιλεί για την Ταπείνωση

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ 2018

Ο γάμος ειναι ενας δρόμος· Αρχίζει από τήν γη καί τερματίζει στόν ουρανό.

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Ο γάμος ειναι ενας δρόμος· Αρχίζει από τήν γη καί τερματίζει στόν ουρανό. Είναι μια συναψις, ενας σύνδεσμος μαζί μέ τόν Χριστόν, πού μας βεβαιώνει οτι θά παμε κάποτε στόν ουρανό.Πάνω από τήν αγάπη, πάνω από τόν ανδρα σου, πάνω από τήν γυναίκα σου, πάνω από τά καθημερινά σου γεγονότα, νά θυμασαι ότι προορίζεσαι γιά τόν ουρανό, οτι μπήκες στόν δρόμο πού πρέπει οπωσδήποτε νά σέ βγάλη εκει. Η νύμφη καί ο γαμπρός δίνουν τά χέρια τους, τούς πιάνη ο ιερεύς καί ακολουθούν γύρω από τό τραπέζι χορεύοντας καί ψάλλοντας. Αυτό σημαίνει οτι ο γάμος ειναι η πορεία, τό ταξίδι πού θά καταλήξη στόν ουρανό, στήν αιωνιότητα.

Η δύναμη της προσευχής και ο γέροντας Παΐσιος

Ζώντας μέσα σ' έναν κόσμο οπού όλοι τρέχουμε ασταμάτητα, μονίμως υπεραπασχολημένοι, δεν μένει χρόνος για προσευχή. Ούτε και τη θεωρούμε κάτι σημαντικό. Η συνομιλία με τον Θεό είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Για πολλούς είναι χάσιμο χρόνου, κάτι το δευτερεύον, πάρεργο. Όχι μόνο δεν προσευχόμαστε για τον εαυτό μας, άλλα ούτε για τούς άλλους. Και αυτή η ελάχιστη προσευχή πού πιθανόν να κάνουμε, είναι σαν των παιδιών των πέντε χρόνων, θυμόμαστε τον Θεό και μιλούμε μαζί του, μόνον όταν θέλουμε κάτι, ή κάποιο άσχημο γεγονός συμβαίνει στη ζωή μας.

Ο προσευχόμενος άνθρωπος είναι για τον πολύ κόσμο ακατανόητος. Είναι πολύ χαρακτηριστική η εντύπωση πού έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι για τους μοναχούς και τα μοναστήρια. Το κυριότερο έργο του μονάχου είναι η προσευχή, η όποια επιδρά σ' όλο τον κόσμο. Αν τα μοναστήρια δεν είναι τόποι προσευχής, δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Και όμως, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν αύτη τη μεγάλη αλήθεια. Είναι συνηθισμένες οι αφελείς ενστάσεις: «Τι κάθονται οι μοναχοί ατά μοναστήρια; Γιατί δεν κατεβαίνουν στον κόσμο να βοηθήσουν τούς ανθρώπους; Ο κόσμος έχει τόσα προβλήματα και τόσες ανάγκες...!». Πράγματι ο κόσμος έχει πολλά προβλήματα και πολλές ανάγκες. Αλλά το κυριότερο πού έχει ανάγκη είναι η προσευχή. Και αλίμονο για τον κόσμο αν σταματήσει η προσευχή.

Οι εντολές ως μέσα σχέσης με το Θεό

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

Παρατηρείται, σ’ όσους θέλουν να πιστεύουν και να ζουν στην εκκλησία, μια αλλοίωση της χριστιανικής ζωής. Προσπαθούν, δηλαδή, να εφαρμόσουν τις εντολές του Χριστού ως να είναι ο ίδιος ένας νομοθέτης και η Εκκλησία Του μια ιδεολογία ή σύστημα ιδεών. Και εφαρμόζοντάς τις να μπορούν «να νιώθουν καλά».

Ασφαλώς ο Κύριος έδωσε τις εντολές στο Μωυσή, ως μέσα γνώσεως του Θεού και τρόπους για να συγκρατηθούν από την αμαρτία. Όπως και ο Χριστός είπε «εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους»  τελειοποιώντας με τη διδασκαλία Του το Μωσαϊκό νόμο. Ό,τι προέρχεται από το Θεό είναι δυνατότητα για όντως ζωή, τότε και για πάντα.

Ο Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης

Την εν σαρκί ζωήν σου κατεπλάγησαν, Αγγέλων τάγματα, πώς μετά σώματος, προς αοράτους συμπλοκάς, έχώρησας άοίδιμε, και κατετραυμάτισας, των δαιμόνων τάς φάλαγγας. Όθεν Αθανάσιε, ό Χριστός σε ήμείψατο πλουσίαις δωρεαίς. Διό Πάτερ πρέσβευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Αναμφισβήτητα ο πραγματικός διοργανωτής των μοναστικών κοινοβίων στον Άθω υπήρξε ο Όσιος Αθανάσιος. Με μελανά χρώματα περιγράφεται στον βίο του ή κατάσταση των ασκητών στο Άγιον Όρος, όταν έφθασε εκεί ο όσιος. Δεν ασχολούνταν οι μοναχοί με την καλλιέργεια της γης, ούτε είχαν αχθοφόρα ζώα αλλά «καλύβας εκ μικρών πηξάμενοι ξύλων και οροφήν αυταίς εκ χόρτων συμφορηθείσαν επισχεδιάσαντες...». Μοναδική τροφή των ασκητών ήταν οι άγριοι καρποί των δέντρων. Ο Αθανάσιος όμως πίστευε ότι μέσα στους διαρκείς κινδύνους από τους Σαρακηνούς πειρατές του Χάνδακα και την ανασφάλεια, που αισθάνονταν oι αναχωρητές στους υποτυπώδεις οικισμούς τους μέσα σε ψαθοκαλύβες, δεν ήταν δυνατό να μεθοδευτεί η σκληρή συστηματική άσκηση των κοινοβίων της Ανατολής, την οποία είχε ο ίδιος διδαχθεί από τον πνευματικό του πατέρα Μιχαήλ Μαλέινο στο όρος του Κυμινά της Βιθυνίας.

Ιερά Αγρυπνία στη μνήμη του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου.

 Ι. Μητρόπολις Πειραιώς

Ι. Ναός Αγίου Παντελεήμονος

    Πολιούχου Δραπετσώνας

ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Την Τετάρτη 11 Ιουλίου 2018

θα τελεσθεί στο Ναό μας 

Ι. Αγρυπνία 

στη μνήμη του 

Οσίου και Θεοφόρου  πατρός ημών 

Παϊσίου 

του νέου του Αγιορείτου.
Η Ιερά Αγρυπνία 

θα διαρκέσει 

από τις 

22:30 -  01:30 

Όλους τους ανθρώπους αγαπώ, αλλά την υπηρέτρια μου δεν την αγαπώ

+Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

Στους περίφημους αδελφούς Καραμαζώφ, ο σπουδαίος Ντοστογιέφσκι γράφει πως μια αρχόντισσα πήγε στον στάρετς Ζωσιμά, που ήταν ο άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα, και του είπε: 

«Όλους τους ανθρώπους αγαπώ, αλλά την υπηρέτρια μου δεν την αγαπώ». 

Και ο στάρετς της απάντησε: «Κανένα δεν αγαπάς!». 

Η χριστιανική αγάπη δεν είναι ποτέ αόριστη. 

Οι σύγχρονοι κοσμοπολίτες έχουν μια ανώδυνη αγάπη για όλους, αλλά όχι για τον πλησίον. Είναι ατομιστές και όχι φιλάνθρωποι, κυνικοί και αμοραλιστές.

Αγαπώντας την πατρίδα μας, αγαπάμε κι όλο τον κόσμο.

Οι πρόγονοι μας, οι γονείς μας, η οικογένεια μας, η πατρίδα μας, η πίστη μας, η παράδοση μας και ο πολιτισμός μας είναι στοιχεία της ταυτότητας μας. 

Σήμερα δυστυχώς, δεν υπάρχει κοινό όραμα και η εθνική μας ταυτότητα παραποιείται.