Αναχωρησάντων των Μάγων...

π. Γεώργιος Θεοδωρόπουλος

Αναχωρησάντων των Μάγων αποκαλύπτεται η αληθινή εορτή.

Τώρα που τα φωτάκια αρχίζουν να χάνουν την λάμψη τους...

τώρα που ο χριστουγεννιάτικος διάκοσμος των δρόμων και των σπιτιών τοποθετείται στα χαρτόκουτα για του χρόνου...

τώρα που η αίσθηση κορεσμού από τα φαγητά, τα γλυκά και τα ποτά δίνουν τη θέση τους στο κενό, την πλήξη και την ανία...

τώρα που η "μαγεία" των Χριστουγέννων εξαργυρώθηκε με τον καταναλωτισμό και τις προσφορές των εταιρειών...

τώρα μπορούμε να ζήσουμε το αληθινό θαύμα της Αγάπης.

Το αίμα, ο θρήνος και ο κλαυθμός κάνουν αισθητή την παρουσία τους για μια ακόμη φορά στον κόσμο.

Από τώρα, όμως, και στο εξής θα υπάρχει ο Χριστός που γεννιέται στη φάτνη της Βηθλεέμ.

Θα υπάρχει το Φως και η Ζωή που κυριαρχούν πάνω στο σκοτάδι και το θάνατο.

Το καινούργιο που κομίζουν τα Χριστούγεννα δεν είναι η κατάργηση του κακού, του πόνου, της αδικίας, του θανάτου με έναν αυτόματο τρόπο.

Τα νήπια θυσιάζονται όχι εξαιτίας του Θεού αλλά της ωμότητας του Ηρώδη και της μανίας του να εξουσιάζει.

Το καινούργιο που κομίζουν τα Χριστούγεννα είναι η Αγάπη ως η απάντηση στη δυσωδία που αποπνέει ο Άρχων του κόσμου τούτου.

Μια αγάπη που δίνει χωρίς υπολογισμούς και συμφέροντα, μια αγάπη που προσφέρει τον ίδιο τον εαυτό της.

Ο Χριστός μέσα στις τραγικές επιλογές των ανθρώπων λειτουργεί με σιωπή, υπομονή, υπακοή και ταπείνωση.

Φεύγει από τη Βηθλεέμ εξόριστος, αφήνοντας τον κόσμο με τα αποτελέσματα των επιλογών του.

Μας ζητάει να πολεμήσουμε το κακό, όχι με μίσος και ανταπόδοση, αλλά με συγχώρηση και μακροθυμία.

Μας ζητάει να δούμε τον συνάνθρωπο όχι σαν εμπόδιο στις όποιες φιλοδοξίες μας, αλλά σαν μέσο για τον αγιασμό μας.

Μας ζητάει να αγαπήσουμε όχι το περίβλημα, αλλά την ουσία των Χριστουγέννων που είναι το πρόσωπο του Χριστού.

Ο Χριστός δεν σταμάτησε ποτέ να ζητάει κατάλυμα στον κόσμο μας, στα σπίτια μας, στις καρδιές μας.

Οι καθημερινές επιλογές μας, η στάση μας απέναντι στα προβλήματα και τους πειρασμούς, ιδιαιτέρως η στάση μας απέναντι στον κάθε άνθρωπο οριοθετούν την αλήθεια και γνησιότητα της πίστης και της αγάπης μας προς Αυτόν.

Σε διαφορετική περίπτωση τα Χριστούγεννα θα υπάρχουν όχι ως εορτή - χαρά, αλλά ως άλλη μια αφορμή για κατανάλωση, από ανθρώπους με γεμάτες κοιλιές αλλά άδειες ψυχές και καρδιές.

Ιερά Αγρυπνία στην είσοδο του νέου έτους

Ι.ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Ι.ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

Σας προσκαλούμε να υποδεχθούμε το νέο έτος στηριζόμενοι στον Έναν της Τριάδος, που μένει ακλόνητος εις τον αιώνα, στον Κύριον Ιησού Χριστόν, με την Ι. Αγρυπνία που θα τελέσουμε στον Ι. Ναό μας την παραμονή της Πρωτοχρονιάς κατά το εξής πρόγραμμα:

22:30      Όρθρος της περιτομής του Χριστού και της εορτής του Αγ.                          Βασιλείου

24:00      Δοξολογία στην αλλαγή του χρόνου

εν συνεχεία η Θ. Λειτουργία του Μ. Βασιλείου

Στο τέλος της Λειτουργίας θα ευλογηθούν Βασιλόπιττες

Πώς προσεγγίζεται το Σπήλαιο

Αρχιμ. Ηλία Μαστρογιαννόπουλου

Δεν μπορείς να εισέλθεις στο Σπήλαιο, στην ουσία δηλαδή του Χριστιανισμού, εάν έχεις μια αυτάρκεια, εάν δεν συγκλονίζεσαι, όπως εκείνα τα αμαρτωλά υποκείμενα συγκινήθηκαν μπροστά στον Ιησού και πήγαν πιο κοντά του από τους αυτάρκεις τηρητάς του νόμου.

Σ’ αυτούς ο Ιησούς λέγει: «εσάς τι να σας κάνω, εσείς τα ξέρετε όλα, ετηρήσατε όλας τας εντολάς, δεν έχω τίποτα να σας προσφέρω!».

Ενώ γι’ αυτούς που νοιώθουν πώς κάτι τους λείπει και κλαίνε και γονατίζουν ζητώντας την αλήθεια, τους λέει ο Ιησούς, για σας ήλθα εγώ στη γη. Λοιπόν δεν μπορεί κανείς να μένει στην αυτάρκεια της τυποποιημένης θρησκευτικότητας.

Δεν μπορεί κανείς να πλησιάσει με την ξηρότητα ενός ψυχρού συντηρητισμού.

Δεν μπορεί να πλησιάσει με το σύστημα ενός κατά συνθήκη Χριστιανισμού, με μια συμβατικότητα τυποποιημένη και ψυχρή.

Δεν μπορεί να πλησιάσει, όταν τον Χριστιανισμό τον κάνει ένα διοικητικό σύστημα ή ένα θεωρητικό κατασκεύασμα, χωρίς τον πόθο και το άναμμα της καρδιάς, τη φλόγα και τον σπινθήρα της αλήθειας.

Η προσέγγιση άρα στο Σπήλαιο γίνεται με μια γνησιότητα, αλλά και με μια αναζήτηση, με ένα άνοιγμα της ψυχής, που το Ευαγγέλιο το ονομάζει πίστη, εμπιστοσύνη και αφοσίωση βαθιά και συνεχή. Δεν αρκεί απλώς ότι έγινα Χριστιανός –ποτέ δεν έγινα Χριστιανός- γίνομαι συνεχώς, αδιαλείπτως, μέχρι την τελευταία στιγμή είμαι εν πορεία, εν ορειβασία. Όποιος έκλεισε το βιβλίο των λογαριασμών με την ψυχή του και με τον Ιησού, δεν, μπορεί να μπει στο Σπήλαιο.

Πίστη και ελπίδα σ' Εκείνον - Αγίου Ιωάννου της Κρονστανδης

Αγ. Ιωάννης τής Κροστάνδης

Το να πιστεύουμε στον Θεό σημαίνει να εμπιστευτούμε σ’ αυτόν τη ζωή και το μέλλον μας, να προσδοκούμε με πίστη την εκπλήρωση των επαγγελιών Του. Η ελπίδα προέρχεται από την πίστη, όπως το φυτό προέρχεται από το σπόρο και το ρυάκι από την πηγή. Πιστεύουμε πως ο Θεός είναι αγαθός και εύσπλαχνος, πως μάς αγαπάει σαν πατέρας κι επομένως θέλει κάθε καλό για μάς, επιθυμεί την αληθινή ευτυχία μας. Είναι πάνσοφος και γνωρίζει καλύτερα κι από μας τούς ίδιους τι μας είναι χρήσιμο κι ωφέλιμο. Είναι παντοδύναμος. Μπορεί ανά πάσα στιγμή να μας δώσει εκείνο πού θέλει, να εκπληρώσει αυτό πού έχει υποσχεθεί. Είναι άγιος και δίκαιος. Επομένως όλα τα λόγια Του είναι αληθινά. Οι επαγγελίες Του είναι αδιάψευστες, αναλλοίωτες.

Η μέγιστη απόδειξη τής αγάπης Του για τον άνθρωπο είναι το γεγονός ότι δεν φείστηκε ούτε τον μονογενή Του Υιό, αλλά τον παρέδωσε για χάρη μας σε επονείδιστο θάνατο. Εφόσον ενισχύσουμε την ψυχή μας με πίστη στο άπειρο έλεος, τη σοφία, την παντοδυναμία και την αγιότητα τού Δημιουργού μας, μπορούμε να διαβούμε το στάδιο τής παρούσας ζωής χωρίς φόβο, χωρίς ταραχή, να νιώθουμε όπως το μικρό παιδί στην αγκαλιά τής μητέρας του, όπως το πλοίο που έχει σταθερές άγκυρες. Γι’ αυτό «ευλογημένος ο άνθρωπος, ός πέποιθεν επί τώ Κυρίω καί έσται Κύριος ελπίς αυτού» (Ιερ. ιζ’ 7). «Ο Θεός μου βοηθός μου, ελπιώ επ’ αυτόν» (Ψαλμ. ιζ’ 1). «Ου φοβηθήσομαι από μυριάδων λαού τών κύκλω συνεπιτιθεμένων μοι» (Ψαλμ. γ’ 7) .

Αγ. Ιωάννης τής Κροστάνδης, Η εν Χριστώ Ζωή μου, εκδ. Πέτρου Μπότση

Η κρυμμένη αλήθεια

Αρχιμ. Ηλία Μαστρογιαννόπουλου

Ο Θεός σαρκούται. Αυτό είναι η βάση του Χριστιανισμού, το κεντρικό νόημα, «ο Θεός έγινεν άνθρωπος, ίνα εμείς θεοποιηθώμεν». Μέσα λοιπόν εκεί, όταν κανείς αποφασίσει και κατορθώσει να προσπελάσει αυτή τη μυστική και αφανή οδό, που την κρύβουν πολλοί θάμνοι, θα δει το μυστήριο το κρυμμένο, όπως λέει ο θείος Παύλος «από των αιώνων και από των γενεών» (Προς Κολασσαείς, α’ 26). Αυτή είναι η κρυμμένη αλήθεια, ότι όντως ο Θεός εταπεινώθηκε πάρα πολύ από μία υπερβάλλουσα αγάπη. Έσκυψε και ήλθε πολύ κοντά μας. Έγινε πολύ δικός μας, πάρα πολύ μικρός, πάρα πολύ πτωχός, για να φέρει τη νέα κατάσταση της απλότητας, γνησιότητας, ειλικρινείας ενότητας των ψυχών των ανθρώπων.

Και τότε μόνο φανερώνεται στους εκζητούντας και κρούοντας και ποθούντας και κλαίοντας για να βρουν την αλήθεια, να βρουν τον Θεό, με πόθο, με ζέση, με ικεσία. Σ’ αυτούς φανερούται το μυστήριο το αποκεκρυμμένο. Αυτοί μπορούν να μπουν στο σπήλαιο, οι άλλοι πολλές φορές οι πολλοί, μπορεί να είμαι κι εγώ μεταξύ αυτών, μένουμε μακριά. Κάνουμε τον Χριστιανό, φοράμε μια φόρμα Χριστιανική, παίρνουμε Χριστιανική, παίρνουμε μια εμφάνιση θρησκευτική και νομίζουμε ότι είμαστε οι εκπρόσωποι του Ευαγγελίου.

Μπορεί εγώ να μην είμαι, μπορεί να είναι ο πιο απλός, ο πιο αφανής, που δεν έχει κανένα σήμα κατατεθέν θρησκευτικότητας. Αυτός είναι ο αληθινός Χριστιανός και εγώ που φορώ τα διάσημα του Χριστιανού να είμαι μηδέν. Επομένως, όπως ο ίδιος ο Κύριος τα είπε αυτά τα πράγματα και τα είπε ενίοτε με το μαστίγιο της καυστικής του γλώσσας, δεν είναι τα εξωτερικά στολίδια, τα διακοσμητικά στοιχεία που κάνουν τον Χριστιανό ή τον Χριστιανισμό.

Είναι η εγκάρδια αποδοχή του Σπηλαίου. Είναι η προσπέλαση του και η διείσδυση στο βάθος, όπου αποκαλύπτεται το μεγάλο μυστήριο του Θεού. Επομένως η προσέγγιση στο σπήλαιο απαιτεί κυρίως γνησιότητα, απλότητα, ειλικρίνεια, εν αντιθέσει προς την αυτάρκεια του ανθρώπου, ο οποίος νομίζει ότι χωρίζει τα πράγματα και ότι απλώς του χρειάζεται και λίγος Χριστιανισμός, για συμπλήρωμά του. Αυτούς ο Ιησούς δεν τους θέλει κοντά του, διότι οδηγούνται προς μία νοοτροπία που λέγεται φαρισαϊκή, η οποία ως γνωστόν δεν είναι μόνο γνώρισμα των Φαρισαίων των πρώτων αιώνων, αλλά είναι γνώρισμα πολλών ανθρώπων διαφόρων εποχών.

πηγή

Εορτασμός Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης

Την 

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2019 

θα εορτάσουμε στο Ναό μας 

τη μνήμη του 

Αγίου Ιωάννη της Κρονστάνδης 

κατά το ακόλουθο 

πρόγραμμα:

07:00: Πανηγυρικός Όρθρος μετά αρτοκλασίας  και εν συνεχεία Θ. Λειτουργία. 

Δεν κάλεσε σε χορούς και διασκεδάσεις, αλλά σε αγρυπνίες και νηστείες.

π. Αντώνιος Μοσχονάς

(Συνταξιούχος εφημέριος στο Tucson, από τους βασικούς συνεργάτες και συμπαραστάτες του μακαριστύ Γέροντα Εφραίμ...)

Αντί για σουβλάκια, μουσακά και μπακλαβάδες, εκείνος κάλεσε σε αγρυπνίες και νηστείες.

Εμείς οι ιερείς και οι αρχιερείς στην Αμερική για 70 χρόνια περίπου προσπαθούσαμε να φέρουμε τον κόσμο στις εκκλησίες κάνοντας φεστιβάλ.

 

Δηλαδή διοργανώναμε γιορτές και πανηγύρια και προσφέραμε ποτά, φαγητά, χαρά, διασκέδαση και άλλα παρόμοια. 

Είχαμε ξεχάσει την προσευχή το κομποσχοίνι την εξομολόγηση τη νηστεία, την άσκηση, την παράδοση της Εκκλησίας μας.

 Το σπουδαιότερο, δεν αφήναμε να δημιουργηθούν μοναστικά κέντρα. 

Τα θεωρούσαμε ότι δεν χρειάζονται και ότι δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στην Εκκλησία μας. 

Και ήρθε ένα μικροσκοπικό ανθρωπάκι χωρίς κοσμικές σπουδές, χωρίς πτυχία θεολογίας, χωρίς να έχει ρηξικέλευθες και καινοτόμους ιδέες, όπως πιστεύαμε ότι έχουμε εμείς και μας θύμισε την παράδοσή μας. 

Δεν πούλησε σουβλάκια, γύρο, μουσακά, μπακλαβάδες και τα άλλα φαγητά της ελληνικής κουζίνας, αλλά πούλησε, ή μάλλον προσέφερε δωρεάν, τον ξεχασμένο Χριστό της Ορθοδοξίας. Δεν κάλεσε σε χορούς και διασκεδάσεις, αλλά σε αγρυπνίες και νηστείες. 

Και ο κόσμος, φωτισμένος από το Θεό, τον πλαισίωσε και τον περιτριγύρισε και τον ενίσχυσε. 

Η κοσμοσυρροή που παρατηρείται είναι άνευ προηγουμένου. 

Η Αμερική που προσπαθούσε να ξεφύγει από την καταναλωτική κοινωνία, την αφθονία και τον κόρο των υλικών αγαθών, με κινήματα όπως των hippies και τη στροφή προς τις ανατολικές θρησκείες, άρχισε να ανακαλύπτει τον γνήσιο και αρχέγονο χριστιανισμό της Ορθοδοξίας μας. Ο π. Εφραίμ ήρθε και έκανε μία μεγάλη σκάλα από τη γη στον ουρανό. Μας έδωσε την δυνατότητα εδώ στην Αμερική ν’ ανεβαίνουμε πάνω στον ουρανό με τα μέσα της ορθοδόξου παραδόσεως... 

Καλήν Ανάστασιν!

Είναι κάτι άνθρωποι αγνοί, που έχουν ραμμένη στα ρούχα τούς μια Νεκροκεφαλή...

Το όνομα τούς είναι Ορθόδοξοι Μοναχοί, είναι αυτοί που Νίκησαν τον θάνατο και κέρδιζαν την Ζωή...

 Χριστός Ανέστη Γέροντα! 
Καλήν Ανάστασιν! 
Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι!

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ-ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ-ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ 2019 - 20

Δευτέρα        23/12   21:30     Όρθρος -Μεγάλες Ώρες -Εσπερινός                                                    Χριστουγέννων Θ. Λειτουργία Μ.Βασιλείου(Αγρυπνία)

Τετάρτη        25/12   05:00    Όρθρος Χριστουγέννων και Θ. Λειτουργία του                                                    Χρυσοστόμου

Τρίτη             31/12   22:30     Ιερά Αγρυπνία πρωτοχρονιάς

Τετάρτη        01/01    07:00    Όρθρος και Θ. Λειτουργία πρωτοχρονιάς

Παρασκευή   03/01   18:00    Ακολουθία Μεγάλων Ωρών Θεοφανείων

Κυριακή        05/01    06:00    Όρθρος- Θ. Λειτουργία- Μ.Αγιασμός 

Κυριακή       05/01    17:00    Μέγας Εσπερινός των Θεοφανείων

Δευτέρα       06/01    06:15    Όρθρος - Θ. Λειτουργια Μ. Βασιλείου - Μ.                                                         Αγιασμός

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας

1. Η μεγαλύτερη οδύνη είναι ν’ αγαπά κάποιος μέχρι τέλους.

Ο Χριστός αγάπησε τόσο πολύ,

ώστε παραδόθηκε σε φρικτό θάνατο.

Οι Άγιοι το ίδιο.

2. Μη λυπάσαι για τίποτε άλλο,

παρά, όταν δεν κάνεις σε καμιά υπόθεση υπομονή.

Και, τούτο, διότι ανυπομονώντας ζημιώνεσαι μισθό αιώνιο και παρρησία.

Προσεύχου, για να σου προσθέσει ο Κύριος

πλούτο υπομονής και μακροθυμίας,

και με αυτόν τον πλούτο και άλλους θα πλουτίσεις.

3. Η μετάνοια είναι ατέλεστος,

όλες οι αρετές μπορούν με τη χάριν του Θεού,

να τελειοποιηθούν από τον άνθρωπο.

Τη μετάνοια κανένας δεν μπορεί να την τελειοποιήσει,

διότι μέχρι και την τελευταία μας αναπνοή έχουμε ανάγκη της μετανοίας,

διότι, σφάλλουμε «εν ριπή οφθαλμού»,

οπότε, η μετάνοια είναι ακατάκτητος.

Γιατί ο Θεός έγινε άνθρωπος

π.Γ. Μεταλληνός

Κουρασμένος ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος ἀπὸ τὶς διάφορες γιορτές, ποὺ κατάντησαν τυπικὴ ἐκπλήρωση κοινωνικῶν συμβατικοτήτων, ἀντιμετωπίζει καὶ τὰ Χριστούγεννα χωρὶς ἐσωτερικὴ προσέγγισή τους. Οἱ περισσότεροι ἀκόμη καὶ οἱ κατὰ τὰ ἄλλα θρησκευτικοὶ βλέπουμε τὰ Χριστούγεννα σὰν μιὰ μεγάλη οἰκογενειακὴ ἑορτή, ποὺ προσφέρει τὴν εὐκαιρία νὰ ξαναμαζευθεῖ ἡ σκορπισμένη οἰκογένεια γύρω ἀπὸ τὸν Χριστὸ τῆς φάτνης στὸ χριστουγεννιάτικο δένδρο, ποὺ βγῆκε καὶ αὐτὸ ἀπὸ τὸ ντουλάπι, γιὰ νὰ στολίσει γιὰ μερικὲς μέρες κάποια γωνιὰ τοῦ σπιτιοῦ μας. Σήμερα ὅμως, καλεῖται ὁ καθένας μας νὰ θέσει στὸν ἑαυτὸ του τὸ ἐρώτημα: τί σημαίνουν τὰ Χριστούγεννα γιὰ μένα; Εἶναι ἡ ἐξατομίκευση τοῦ γενικότερου ἐρωτήματος: «Γιατί ἔγινε ὁ Θεὸς ἄνθρωπος», ποὺ ἀπασχόλησε τὰ μεγαλύτερα πνεύματα τῆς ἱστορίας.

Γιὰ τὸν θάνατο

Μητροπολίτης Σουρόζ Anthony Bloom

Νὰ ζοῦμε τὴν κάθε στιγμὴ

Ὁ θάνατος εἶναι τὸ κριτήριο ποὺ δοκιμάζει τὴ στάση μας γιὰ τὴ ζωή. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ φοβοῦνται τὸν θάνατο, φοβοῦνται τὴ ζωή. Εἶναι ἀδύνατον νὰ μὴν αἰσθάνεται κανεὶς φόβο γιὰ τὴ ζωὴ μὲ ὅλη τὴν πολυπλοκότητα καὶ τοὺς κινδύνους της, ἀλλὰ νὰ φοβᾶται τὸν θάνατο. Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο δὲν εἶναι πολυτέλεια ν’ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὸ ζήτημα τοῦ θανάτου. Ἐὰν μᾶς τρομάζει ὁ θάνατος δὲν θὰ βροῦμε ποτὲ τὴν ἑτοιμότητα νὰ ἀναλάβουμε μία διακινδύνευση, ἀλλὰ θὰ σπαταλήσουμε τὴ ζωή μας μὲ δειλό, περιδεῆ καὶ φοβισμένο τρόπο. Μόνο ἐὰν μάθουμε ν’ ἀντιμετωπίζουμε τὸν θάνατο, ἐὰν βροῦμε τὸ νόημά του καὶ καθορίσουμε τὴ θέση του στὴ ζωή μας, θὰ μπορέσουμε νὰ ζήσουμε ἄφοβα καὶ μὲ πληρότητα. Συχνὰ περιμένουμε νὰ φθάσουμε στὸ τέλος τῆς ζωῆς μας γιὰ νὰ σκεφθοῦμε τὸν θάνατο, ἐνῶ θὰ εἴχαμε ἴσως διαγράψει μία ἐντελῶς διαφορετικὴ ζωὴ ἐὰν τὸν ἀντιμετωπίζαμε νωρίτερα.

Μία πατερικὴ νουθεσία, ποὺ ἐπαναλαμβάνεται μέσα στοὺς αἰῶνες, λέει ὅτι θὰ πρέπει νὰ νήφουμε ἔχοντας καθημερινὰ τὴ μνήμη τοῦ θανάτου. Μόνο ποὺ ἡ ἁπλὴ ἀναφορὰ αὐτῆς τῆς ἀλήθειας στὸν σύγχρονο ἄνθρωπο ποὺ ὑποφέρει ἀπὸ ἀνασφάλειες καὶ ἔλλειψη πίστης καὶ βιώματος, θὰ τὸν κάνει νὰ σκεφτεῖ ὅτι καλεῖται νὰ ζήσει στὴ σκιὰ τοῦ θανάτου, σὲ μιὰ κατάσταση μελαγχολίας. Θὰ νομίσει ὅτι ὁ θάνατος τὸν περιμένει σὲ κάθε του βῆμα καὶ ὅτι ἡ ζωὴ δὲν ἔχει πιὰ κανένα νόημα. Ἡ σταθερὴ καὶ βαθειὰ μνήμη τοῦ θανάτου θὰ λειτουργήσει γι’ αὐτὸν σὰν Δαμόκλειος σπάθη ποὺ ἐπικρέμαται πάνω του, στερώντας του κάθε ἀπόλαυση καὶ χαρὰ τῆς ζωῆς. Μιὰ τέτοια κατανόηση βέβαια δὲν ἔχει νόημα. Χρειάζεται νὰ καταλάβουμε τὴν ἔννοια ποὺ ἔχει ἡ μνήμη τοῦ θανάτου σὲ ὅλη της τὴ σημασία: ὡς τὴν καταξίωση τῆς ζωῆς, ὄχι τὴν ἀπαξία της.

Ιερά Αγρυπνία με τις Μεγάλες Ώρες των Χριστουγέννων

Τη 

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2019 

θα τελεσθεί 

Ιερά Αγρυπνία στο Ναό μας 

η οποία θα περιλαμβάνει 

τον Όρθρο, 

τις Μεγάλες Ώρες, 

τον Μεγάλο Εσπερινό 

της εορτής των Χριστουγέννων 

και τη 

Θ. Λειτουργία 

του Μεγάλου Βασιλείου. 

Η Αγρυπνία θα διαρκέσει από τις 

21:30 - 01:30

Έρχεται για να μας ανελκύσει από τον άδη μας

π. Παντελεήμων Kρούσκος

Μια σημαντική περικοπή, πού επανέρχεται κάθε αρχές Δεκεμβρίου, μας παραθέτει η Εκκλησία μας αύριο: την θεραπεία της συγκύπτουσας γυναίκας. Είναι καθαρά μια εισαγωγική στα Χριστούγεννα περικοπή, καθ' όσον καταλήγει με την διαπίστωση του Κυρίου, πώς η πάσχουσα γυναίκα είναι θυγατέρα του προπάτορα Αβραάμ και άξιζε και εκείνη την πρόνοια και την θεραπεία.

Η περικοπή διαπραγματεύεται πρώτον το θέμα της ασθενείας, αποφορτίζοντας το από ιουδαϊκές προλήψεις της εποχής και δεύτερον την μάστιγα της υποκριτικής τυπολατρείας πού γεννάει ο φθόνος.

Αρχικά, ο Κύριος δεν μας αφήνει πολλά περιθώρια παρεξηγήσεων για την προέλευση του κακού και της ασθένειας, του πόνου και της συμφοράς. Η γυναίκα αυτή είναι δεμένη από τον Σατανά. Αφήνει δηλαδή να εννοηθεί ότι μια άστατη και άσωτη προηγούμενη ζωή της, έδωσε χώρο στον εχθρό να την δοκιμάσει με ισχυρή και χρόνια μάστιγα και πώς δεν είναι ο εκδικητής και προσβληθείς Θεός των Ιουδαίων ο αίτιος του πόνου της, αλλά οι αμαρτίες της. Ωστόσο, επιδοκιμάζεται η ταπείνωση και η μετάνοια της γυναίκας.

Επικατάρατη για τον μωσαϊκό νόμο και σεσημασμένη με την σφραγίδα της αμαρτίας για την κατάσταση της, ενώπιον των οφθαλμών αυτών πού τιτλοφορούνται δίκαιοι και άμωμοι, συνηθίζει να προσέρχεται ταπεινά στην Συναγωγή, στον τόπο όπου ακούγεται ο νόμος του Θεού, τον οποίον Θεό ουδόλως μισεί ή καταράται για την ασθένεια της. Είναι συντετριμμένη και τεταπεινωμένη τη καρδία ενώπιον του Θεού και σωματικά και πνευματικά, διότι δεν μπορεί να στραφεί και να δεηθεί πρός τον ουρανό και θα λέγαμε πώς η Συναγωγή είναι ο χώρος της ελπίδας της, διότι εκεί ερμηνεύεται και προκαταγγέλεται ο Μεσσίας, ο Λυτρωτής της. Και σε αυτήν την κατάσταση ατενίζοντας την ο Ερχόμενος Χριστός επιβραβεύει την υπομονή και ταπείνωση της και την λύει από την κατάρα του σατανά του ανθρωποκτόνου και φθονερού.

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Ο Άγιος Νικόλαος είναι από τους πιο γνωστούς αγίους της χριστιανοσύνης. Το όνομά του βρίσκεται στο στόμα αναρίθμητων πιστών που ζητούν τη βοήθειά του. Το όνομά του το φέρουν εκατομμύρια Χριστιανοί και πολλοί είναι οι Ναοί που είναι αφιερωμένοι σ΄αυτόν. Είναι μετά την Παναγία και τον Άγιο Γεώργιο, ο περισσότερο γνωστός σε όλο τον Ορθόδοξο κόσμο. Σ΄ όλη δε την Κύπρο υπάρχουν ενενήντα (90) και πλέον Ναοί αφιερωμένοι στο μεγάλο αυτό Ιεράρχη. Είναι αυτός που προστατεύει τους θαλασσινούς και όλους εκείνους που συναντούν τρικυμίες στη ζωή τους. Γι΄αυτό έχουν κτιστεί πολλές Εκκλησίες προς τιμή του. Όλη του η ζωή ήταν μια θαυμαστή ενσάρκωση της αγάπης και της φιλανθωπίας. 

Το φωτεινό του παράδειγμα ας προσπαθήσουμε να το μιμηθούμε. Ό Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε στα Πάταρα της Λυκίας της Μικράς Ασίας γύρω στα 230 με 250 μ.Χ. Πότε ακριβώς γεννήθηκε δεν είναι γνωστό. Πάντως κατά το έτος 300 μ.Χ. την εποχή των ασεβών αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού ήταν Αρχιερέας των Μυραίων.Έζησε δε και μέχρι τα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Οι γονείς του ήταν ευσεβείς χριστιανοί και η οικονομική τους κατάσταση ήταν πολύ καλή. Γι΄αυτό οι φωτισμένοι γονείς του, μόρφωσαν πρώτα την απαλή ψυχή του παιδιού τους με τη θρησκεία του Χριστού μας και ύστερα τον έστειλαν στο σχολείο για να μάθει γράμματα. Από μικρός ο Άγιος Νικόλαος έδειχνε την αφοσίωσή του και την αγάπη του στο Θεό, περνώντας την ημέρα του με προσευχές και νήστευε την Τετάρτη και την Παρασκευή. Ακόμα και όταν ήταν βρέφος σύμφωνα με μια παράδοση δεν ήθελε να θηλάσει Τετάρτη και Παρασκευή, παραμόνο μετά τη δύση του ηλίου. 

Όταν μεγάλωσε μισούσε τις απρεπείς και τις κακές συνομιλίες και συναναστροφές των νέων. Άγαπούσε να πηγαίνει τακτικά στην Εκκλησία και να συναναστρέφεται με ήσυχους, ήρεμους και καλούς ανθρώπους. Άκουε τις συμβουλές των μεγαλυτέρων του και προσπαθούσε να τις εφαρμόζει, όπου ήταν αναγκαίες. 

Από τον Θεό να ζητάτε και όχι από άνθρωπο

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

Τον καιρό εκείνον ήταν ένας άνδρας και ελέγετο Ιωακείμ, είχε και μίαν γυναίκα και ελέγετο Άννα. Καλός και ο άνδρας, καλή και η γυναίκα, από βασιλικόν γένος και οι δύο, μα πλέον καλύτερα η γυναίκα. Ευρίσκονται πολλές γυναίκες οπού είναι καλύτερες και από τους άνδρες. Αν ίσως και θέλετε οι άνδρες να είσαστε καλύτεροι από τις γυναίκες, πρέπει να κάμνετε και έργα καλύτερα από εκείνες, ει δε και οι γυναίκες κάμνουν καλύτερα έργα καί πηγαίνουν στον παράδεισο και ημείς οι άνδρες κάνομε κακά έργα και πηγαίνομε στην κόλαση, τι μας ωφελεί οπού είμαστε άνδρες; Καλύτερα να μην είχαμε γεννηθεί στον κόσμο...

Ο Ιωακείμ και η Άννα άνοιξαν το σπίτι τους και το είχαν ξενοδοχείο και όπου πτωχός, κουτσός, τυφλός, στο σπίτι του Ιωακείμ καί της Άννας επήγαιναν και αναπαύονταν. Έτσι πρέπει και η ευγένειά σας να είσαστε φιλόξενοι, διατί με την φιλοξενία, οπού κάμνετε στους πτωχούς, μετ' εκείνην αγοράζετε τον παράδεισο. Δεν έκαμε παιδιά ο Ιωακείμ και η Άννα. Ως φρόνιμοι και γνωστικοί οπού ήταν, εκατάλαβαν πως ένας είναι ο Θεός, οπού δίνει παιδιά και παίρνει. Επαρακάλεσαν τον πανάγαθο Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί αρσενικό ή θηλυκό και να το αφιερωθούνε στον Θεό. Βλέποντας ο πανάγαθος Θεός την καλή τους γνώμη, τους ευλόγησε και εγέννησαν την Δέσποινα την Θεοτόκο και την έβγαλαν Μαρία.

Καθώς ο Ιωακείμ και η Άννα εζητούσαν παιδί από τον Θεό και όχι από άνθρωπο, έτσι και η ευγένειά σας ό,τι θέλετε να ζητήσετε, από τον Θεό να ζητάτε και όχι από άνθρωπο. Ο διάβολος έβγαλε πολλά τέκνα και θυγατέρας, και έρχεται ένας και σε λέγει: Δώσ' μου εμένα ένα γρόσι ή δύο καί εγώ να σου δώσω βότανα να κάμεις αρσενικά, να σε δώσω φυλακτά να μαντεύσεις, να γοητεύσεις, να ιδείς την τύχη σου, την μοίρα σου, το ριζικό σου καί άλλα τοιαύτα. Εκείνα οπού ενομοθέτησαν οι Άγιοι Πατέρες και όσα είναι της Εκκλησίας μας, είναι καλά και άγια, και ψυχικά και σωματικά και όσα γίνονται έξω της Εκκλησίας μας, είναι όλα του διαβόλου. Και ο διάβολος κάμνει πολλές φορές και θαύματα κατά φαντασίαν, διά να τον πιστεύετε. Και να φεύγετε αυτά, διατί βάνετε φωτιά και καίγεσθε καί ψυχικά και σωματικά. Και αν θέλεις να ιδείς την τύχη σου ή την μοίρα σου, σήκω κομμάτι αυγή καί πήγαινε στην εκκλησία και κοίταξε τους τάφους των αποθαμένων τι είναι. Στοχάσου και είπε: Δεν ήταν και εκείνοι οι άνθρωποι ωσάν και εμένα και απέθαναν; Έτσι μέλλω να πεθάνω και εγώ αύριο και να μην αποτολμήσω να κάμω αυτά τα διαβολικά καμώματα, διατί χάνομαι και αφανίζομαι, και λέγει ο νόμος πως όποιος κάμνει αυτά ή παρακινεί άλλους, είκοσι χρόνους να μην μεταλάβει.

Ο Μεγάλος Αναμενόμενος

«Τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ κυρίου διὰ τοῦ προφήτου...» (Ματθ. α' 22)

Όλες οι προφητείες στρέφονται γύρω από ένα πρόσωπο, τον αναμενόμενο Μεσσία και γύρω από ένα θέμα, τη λύτρωση του ανθρώπου. Το διορατικό βλέμμα των προφητών δεν περιορίζεται από τα πυκνά φράγματα του παρόντος. Διασχίζει τους αιώνες και αντικρίζει Αυτόν, ο οποίος αποτελούσε την ελπίδα του Ισραήλ, και των εθνών την προσδοκία. Μπροστά στο αντίκρισμά Του, άλλοτε σκιρτά η καρδιά τους από αγαλλίαση και χαρούμενοι διαλαλούν τον ερχομό Του. Άλλοτε σπαράζουν από αγωνία και τα τρομερά τους «ίνα τι;» συνταράζουν τα πλήθη, που τους ακούνε. Άλλοτε γεμίζουν από θάμβος και έκσταση και ακράτητο ενθουσιασμό, που τον μεταδίδουν και στους άλλους. Σ' όλες τις περιπτώσεις αντικρίζουν ανάλογες σκηνές από τη ζωή και το έργο του Μεγάλου Λυτρωτή με πλήρεις λεπτομέρειες. [...]

Μια συναρμολόγηση όλων [...] των προφητειών δίδει μια πλήρη ιστορία του Χριστού. Και όμως η ιστορία γράφηκε αιώνες πριν από την πραγματοποίησή της και η συγγραφή της κράτησε 1.500 χρόνια!

Άγιος Πορφύριος - Ο Χριστός είναι το παν στην ζωή μας

Σε κλειδωμένες ψυχές ο Θεός δεν εισέρχεται, δεν εκβιάζει, δεν παραβιάζει. Αντίθετα, σε αυτούς που έχουν πίστη απλή, ο Θεός εμφανίζεται και χαρίζει το άκτιστον φως Του.

Η καρδιά σας να είναι απλή κι αγαθή.

Δεν υπάρχει ανώτερο πράγμα απ’ αυτό που λέγεται μετάνοια και εξομολόγηση. Αυτό το μυστήριο είναι η προσφορά της αγάπης του Θεού στον άνθρωπο.

Όταν είναι κανείς άδειος από τον Χριστό, τότε έρχονται και τον γεμίζουν ζήλειες, μελαγχολία, αντίδραση, κοσμικό φρόνημα, κοσμικές χαρές. Προσπαθήστε να γεμίσετε την ψυχή σας με τον Χριστό!

Όταν ο άνθρωπος ζη χωρίς Θεό, χωρίς γαλήνη, χωρίς εμπιστοσύνη, αλλά με άγχος, αγωνία, κατάθλιψη, απελπισία, αποκτάει ασθένειες σωματικές και ψυχικές.

Ιερά Αγρυπνία Αγίου Νικολάου

 Ι. Μητρόπολις Πειραιώς

Ι. Ναός Αγίου Παντελεήμονος

    Πολιούχου Δραπετσώνας

ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Την Πέμπτη 05 Δεκεμβρίου 2019

θα τελεσθεί στο Ναό μας 

Ι. Αγρυπνία 

στη μνήμη του 

Αγίου Νικολάου 
Επισκόπου Μύρων  της Λυκίας.

Η Ιερά Αγρυπνία 

θα διαρκέσει 

από τις 

20:30 -  01:30 
(Εσπερινός με Λιτή και αρτοκλασία - Όρθρος - Θ. Λειτουργία)