Σωστές κρίσεις για την κατάκριση

– Γέροντα, τι θα με βοηθήσει να μην κατακρίνω;

– Όλα είναι πάντοτε έτσι όπως τα σκέφτεσαι εσύ;

– Όχι, Γέροντα.

– Ε, τότε να λες: «Δεν σκέφτομαι πάντοτε σωστά πολλές φορές κάνω λάθος. Να, στην τάδε περίπτωση σκέφθηκα έτσι και βγήκε ότι είχα άδικο. Στην τάδε περίπτωση έκρινα και έπεσα έξω, οπότε τον αδίκησα τον άλλον. Επομένως δεν πρέπει να ακούω τον λογισμό μου». Ο καθένας μας λίγο- πολύ έχει περιπτώσεις που έπεσε έξω στην κρίση του. Αν φέρει στον νου του τις περιπτώσεις που έκρινε και έπεσε έξω, τότε θα αποφεύγει την κατάκριση. Αλλά και μια φορά να μην έπεσε έξω και να είχε δίκαιο, πού ξέρει τα ελατήρια του άλλου; Ξέρει πώς έγινε κάτι; Να μη βγάζουμε εύκολα συμπεράσματα.

Κι εγώ, όταν ήμουν νέος, είχα την κατάκριση ψωμοτύρι. Επειδή ζούσα λίγο προσεκτικά και είχα μια ψευτοευλάβεια, ό,τι μου φαινόταν στραβό, το έκρινα. Γιατί, όταν στον κόσμο ζει κανείς λίγο πνευματικά, μπορεί να βλέπει πολλά κουσούρια στους άλλους και να μη βλέπει αρετές. Εκείνους που καλλιεργούν την αρετή μπορεί να μην τους βλέπει, γιατί ζουν στην αφάνεια, αλλά να βλέπει τους άλλους που κάνουν αταξίες και να τους κατακρίνει. «Αυτός, λέει, κάνει έτσι, εκείνος περπατεί έτσι, ο άλλος κοιτάζει έτσι …;».

Οι Τρεις Ιεράρχες και η αγωγή των νέων

Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

Κατά τον σοφώτατο Μ. Βασίλειο η πρώτη επταετία της ζωής του ανθρώπου είναι ιδιαίτερα σημαντική για την κατοπινή του πορεία από την αγωγή που λαμβάνει. Κατά τον θείο Χρυσόστομο η αγωγή των τέκνων δεν θα πρέπει να εξαντλείται στη εκμάθηση γραμμάτων και τεχνών αλλά στο στολισμό της φιλάρετης ψυχής με τη θεοσέβεια. Αυτό επιμένει θα κατορθωθεί όσο η ψυχή είναι εύπλαστη και μπορεί να διαμορφωθεί και εμπνευστεί κατάλληλα.

Ιδιαίτερη προσοχή δίνει ο ίδιος πατέρας στη γλώσσα, διότι το παιδί από μικρό πρέπει να μάθει να λέει λόγια αληθινά, σεμνά, αγνά και ωραία, και κατά τον Απόστολο Παύλο που τον υπεραγαπούσε και όχι υβριστικά, χλευαστικά, βλάσφημα και αισχρά.

Προσοχή δίνει και στην ακοή ο ιερός Χρυσόστομος. Επιμένει στην πρόθυμη και προσεκτική ακρόαση θείων λόγων και μάλιστα στο ναό με τη συμμετοχή τους στη θεία λατρεία.

Επίσης συστήνει τη φυσική άσκηση του σώματος που οδηγεί στην αρετή. Η άσκηση είναι άθληση που συντελεί στην εγρήγορση.

"Η ομορφιά της μετάνοιας"

Η μετάνοια, το μεγάλο αυτό δώρο του Θεού στην ψυχή του ανθρώπου, είναι μια πνευματική άνοιξη που διώχνει τον σκληρό χειμώνα των παθών, γλυκαίνει την ψυχή και την ξανανιώνει. Αύρες του Παναγίου Πνεύματος ζωοποιούν την ναρκωμένη ψυχή και την ανασταίνουν.

Θαυμάζουμε- και δίκαια- τις θαυμάσιες επεμβάσεις του Θεού σε περιπτώσεις ανιάτων ασθενειών. Όμως ακόμη πιο θαυμαστές είναι οι περιπτώσεις που ανασταίνεται η ψυχή μέσα από τα πάθη της ή μέσα από την νέκρα της απιστίας. Στην προκειμένη περίπτωση, τον Σεπτέμβριο του 2007 αναστήθηκε η ψυχή μιας αρκετά νέας γυναίκας από την αιχμαλωσία του μίσους. Ενός μίσους βαθύτατου και πολυχρόνιου!

Η Ελληνική πρόταση για την παιδεία της Ευρώπης

πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός

Μια ιθύνουσα μορφή του πολιτικού μας κόσμου μού υπέβαλε μια μέρα το ερώτημα: «Πώς είναι δυνατόν, τόσο παθητικά, εν είδει ταπεινής θεραπαινίδος, να συνεργασθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση με το NATO και την παγκόσμια Υπερδύναμη στη διάπραξη τού ειδεχθούς εγκλήματος στο Κόσσοβο; Πού είναι η "κουλτούρα" της και ο Χριστιανισμός της;». Η απορία αυτή του εκλεκτού συνομιλητού μου προϋποθέτει αυτό, που επανειλημμένα στα τε­λευταία δέκα χρόνια τονίζουμε: Η παρου­σία μας στην Ενωμένη Ευρώπη (και μέσω αυτής στη «Νέα Τάξη», που οργανώθηκε και διευθύνεται από την προέκταση της Ευ­ρώπης, τις Η.Π.Α.), δεν είναι πρωταρχικά πρόβλημα οικονομικό και πολιτικό, αλλά πολιτιστικό και πνευματικό. Στην Ε.Ε. κρίνεται ο πολιτισμός μας, η Ιστορική συνέ­χεια ή ασυνέχειά μας. Η παλαιά κοραϊκή θέση για την ταύτιση του πολιτισμού μας με τον δυτικοευρωπαϊκό, που την οικειοποιή­θηκαν και την προπαγανδίζουν οι ενσαρκωτές τού ιδίου πνεύματος, δεν αντέχει επιστη­μονικά και στην πιο καλόπιστη κριτική.

Ορθόδοξος και Ευρωπαϊκός πολιτισμός εί­ναι «μεγέθη αλληλοαποκλειόμενα» και όχι «αλληλοσυμπληρούμενα» (βλ. την ομότι­τλη μελέτη μου δημοσιευμένη το 1996 από την Ι. Μητρόπολη Ηλείας). Είναι δε γνω­στό, ότι καρδιά τού πολιτισμού είναι η παι­δεία, ως καλλιέργεια και διάπλαση - δια­μόρφωση τού όλου ανθρώπου, ο οποίος στη συλλογική πραγμάτωσή του παράγει τον πολιτισμό του, ως οργάνωση και διευθέτη­ση τού κοινωνικού χώρου, σύμφωνα με το περιεχόμενο της ψυχής του. Κατά τον γνω­στό διπλωμάτη και Ιστορικό των πολιτι­σμών ARNOLD ΤΟΥΝΒΕΕ «ψυχή τού πολιτισμού είναι ο πολιτισμός της ψυχής».

Από τα ευρωπαϊκά κείμενα, κυρίως τα αναφερόμενα σε θέματα παιδείας, φαίνεται ότι επιδιώκεται βαθμιαία καθολική ενιαιοποίηση, που είναι δυνατή με τη δημιουργία ενιαίας πολιτικής, πολιτιστικής και ιστορικής συνείδησης. Αυ­τά σημαίνουν: ενιαία πολιτική σύλληψη και δράση, ένταξη σε ένα πολιτισμικό πλαίσιο -και αυτό είναι το δυτικοευρωπαϊκό (πρβλ. τα υποστηριζόμενα από τον καθηγητή SA­MUEL HANTINGTON) και νέα ανάγνω­ση και γραφή της ευρωπαϊκής Ιστορίας για την ενιαία κατανόησή της.

Γι' αυτό δεν γί­νεται ευχάριστα δεκτός ο ελληνορθόδοξος πολιτισμός, που είναι ο πολιτισμός σύνολης της Ορθοδοξίας, διότι αναιρεί αυτόχρημα όλες τις ευρωπαϊκές πραγματώσεις από τον Καρλομάγνο και εξής. Η Χώρα μας δε, εκπροσωπεί και εκφράζει τον ορθόδοξο κόσμο αυτή τη στιγμή στην Ε.Ε. Παρά δε τις ατο­μικές ασυνέπειες και προσωπικές παρεκκλί­σεις, συλλογικά εκφράζουμε ακόμη τον πολιτισμό της ελληνορθόδοξης παράδοσης, ενσαρκώνοντας σε πολλά σημεία ένα άλλο τρόπο σκέψης, λόγου και πράξης. Και αυτό είναι ακριβώς, που δεν μπορούν να ανεχθούν οι αρχιτέκτονες του συγχρόνου ευρωπαϊκού πολιτισμού και της νέας παγκόσμιας πρα­γματικότητας («παγκοσμιοποίηση»).

Συγκλονιστικό. Έκαιγαν δίχρονο παιδάκι με αποτσίγαρα για να το θεραπεύσουν από το σύνδρομο Ντάουν

Του MANZOOR-UL-HASSAN-  Μετάφραση-Επιμέλεια Ελένη Ζήνωνος

Συγκλονιστικό! «θεραπεύτρια μέσω της πίστης», έκαιγε με αποτσίγαρα δίχρονο αγοράκι στην περιοχή Kangan της επαρχίας Ganderbal, στη βορειοδυτική Ινδία.

Το παιδάκι διακομίστηκε στο Νοσοκομείο GB Pant Hospital σε σοβαρή κατάσταση, με σημάδια από εγκαύματα στην κοιλίτσα του. «Είχε εισαχθεί στο Νοσοκομείο για αντιμετώπιση πνευμονίας και ερπητικής στοματίτιδας.

Εξετάζοντας το παιδάκι είδαμε με συγκλονισμό, άσχημα εγκαύματα από αποτσίγαρο στην κοιλιά του», ανέφερε στη διαδικτυακή εφημερίδα Greater Kashmir, ο παιδίατρος δρ Abdul Rashid. Η μητέρα του είχε πάρει το παιδάκι σε μια «θεραπεύτρια» (faith healer), επειδή «πάσχει» από το σύνδρομο Ντάουν. Για να «θεραπεύσει» το παιδάκι, αυτή η γυναίκα, το έκαιγε με αποτσίγαρα. Εντούτοις, δεν αποκάλυψε το όνομα της, διότι όπως είπε, την εμπιστεύεται πλήρως.

Υπό το πρίσμα του θανάτου…

Του Αντωνίου Μπλουμ, Μητροπολίτη Σουρόζ

«Μόνο ο θάνατος μπορεί να μετατρέψει όσα φαίνονται μικρά και ασήμαντα σε σημεία μεγάλα και σημαντικά«

Η μητέρα μου πέθανε από καρκίνο που τη βασάνισε για μια περίοδο περισσότερο από τρία χρόνια. Εγχειρίστηκε, αλλά ανεπιτυχώς. Ο γιατρός μου μίλησε γι’ αυτό και κατόπιν πρόσθεσε: «Φυσικά, δεν θα πεις τίποτε στη μητέρα σου».

Toυ είπα: «Θα το πω». Και το είπα.

Θυμάμαι πως την πλησίασα και της είπα ότι είχε τηλεφωνήσει ο γιατρός και μου είχε πει ότι η εγχείρηση δεν είχε πετύχει. Σιωπήσαμε για ένα λεπτό και κατόπιν η μητέρα μου είπε:«Και έτσι θα πεθάνω».

Της είπα: «Ναί».

Δεύτερη ζωή.....δεν έχει!!!!

Αναρωτιέμαι μερικές φορές:

Είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν;

 Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν; Μούτρα.

Ν' αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα.

Τη μέρα, την κάθε σου μέρα. .Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις.

Να πούμε ΟΧΙ στην "Εικαζόμενη Συναίνεση" για τη μεταμόσχευση οργάνων από "εγκεφαλικά νεκρούς" δότες

Από 01/06/2013 όποιος πολίτης της Ελλάδος δεν έχει εκφράσει την άρνησή του για την αφαίρεση οργάνων του σε περίπτωση "εγκεφαλικού θανάτου" θα θεωρείται δότης, με μια απλή συναίνεση της οικογενείας του. Για να μπορεί κάποιος να μη λογίζεται εν δυνάμει δότης (εικαζόμενη συναίνεση), χρειάζεται να υποβάλει αρνητική δήλωση στον Ε.Ο.Μ., έτσι ώστε αν ποτέ βρεθεί στην κατάσταση νεκρώσεως του εγκεφάλου του (σημ. όχι του ανθρώπου), να διασφαλίζεται το δικαίωμά του στη ζωή. 

Παραθέτουμε τις λεπτομέρειες για την υποβολή αρνητικής δηλώσεως προς τον Ε.Ο.Μ. με την ευχή οι αρνητικές δηλώσεις να ξυπνήσουν τις κοιμισμένες συνειδήσεις των υπευθύνων, ότι στο λεπτό και ευαίσθητο θέμα της ζωής και του θανάτου δε χωρούν υπολογισμοί και συμφέροντα, παρά μόνο ο σεβασμός του κάθε ανθρωπίνου προσώπου και του αναφαίρετου δικαιώματος της ελευθερίας του.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: "Συγχωρείς τους άλλους";

Αν σου πω, νήστεψε

πολλές φορές μου προβάλλεις

ως δικαιολογία

την ασθένεια του σώματος.

Αν σου πω, δώσε στους φτωχούς

μου λες ότι είσαι φτωχός

και έχεις να αναθρέψεις παιδιά.

Αν σου πω, να έρχεσαι στις συνάξεις της Εκκλησίας

μου λες, έχω διάφορες μέριμνες.

Αν σου πω, πρόσεχε αυτά που λέγονται στην Εκκλησία

και κατανόησε το βάθος των λόγων του Θεού

μου προβάλλεις ως δικαιολογία την έλλειψη μορφώσεως.

Αν σου πω, φρόντισε να βοηθήσεις ψυχικά τον αδελφό σου

μου λες ότι δεν υπακούει όταν τον συμβουλεύω

αφού πολλές φορές του μίλησα και περιφρόνησε τα λόγια μου.

Μητροπολίτης Πειραιῶς: Ἡ φοβερά αἵρεσις τῶν Πεντηκοστιανῶν

Ἀδελφοί μου καί παιδιά μου,

Μεταξὺ τῶν συγχρόνων αἱρέσεων, ποὺ δραστηριοποιοῦνται ἔντονα στὴν Ἑλλάδα καὶ στὴν πόλη μας, εἶναι ἡ αἵρεση τῶν Πεντηκοστιανῶν. Ἐπειδὴ καὶ αὐτοί, ὅπως ὅλοι οἱ αἱρετικοί, κατὰ τὸν ἅγιο Χρυσόστομο, «συσκοτίζουν τὴν ἀλήθεια» , καὶ «πάντοτε σὲ αὐτὴν προσκολλοῦν ὕπουλα τὴν πλάνη, βάφοντας ἐξωτερικὰ τὰ πολλὰ κίβδηλα ὁμοιώματα τῆς ἀληθείας, ὥστε μὲ εὐχέρεια νὰ παίρνουν μὲ τὸ μέρος τους ὅσους εὔκολα ἐξαπατῶνται» , θεωροῦμε ἐπιβεβλημένη τὴν ὀφειλὴ νὰ ἐνημερώσουμε τὰ πιστὰ τέκνα τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως γιὰ τὶς βασικὲς πλάνες τῶν Πεντηκοστιανῶν, ὥστε αὐτὰ μὲν νὰ τὰ προφυλάξουμε, τὰ δὲ θύματα τῆς αἱρέσεως νὰ τὰ προβληματίσουμε. 

Ἡ ἱστορική τους ἀφετηρία ἀρχίζει στίς ἀρχές τοῦ 20οῦ αἰώνα στίς ΗΠΑ καί γρήγορα διαδόθηκε στόν ὑπόλοιπο κόσμο.

Πρόκειται γιά μιά ἀπό τίς πλέον πολυάριθμες αἱρετικές κινήσεις τοῦ 20οῦ αἰώνα, ἡ ὁποία ἔχει βασικό γνώρισμά της, ἐκτός ἀπό τήν πολυδιάσπαση, καί ἔντονα ἐνθουσιαστικά καί ἐκστατικά στοιχεῖα, τά ὁποῖα ἐμπεριέχονται στή διδασκαλία της καί τή λατρεία της. 

Αὐτό τό γεγονός, σέ συνδυασμό μέ τόν ἰσχυρισμό τους ὅτι στό χῶρο τους ἔχουν τήν ἐπανεμφάνιση χαρισμάτων πού ἔπαυσαν νά ὑπάρχουν στόν ὑπόλοιπο χριστιανικό κόσμο, ἔγιναν ἀφορμή, ἡ Πεντηκοστιανή κίνηση νά δεχθεῖ αὐστηρότατη κριτική καί νά χαρακτηριστεῖ ὡς αἱρετική καί ἀπό κινήσεις τοῦ προτεσταντικοῦ χώρου ἀπό τόν ὁποῖο προῆλθε. 

Το μέτρο, η διάκριση και οι Τρεις Ιεράρχες

π. Βασιλείου Καλλιακμάνη

α) Οι άνθρωποι του Πνεύματος αναζητούν, σε κάθε εποχή, το μέτρο. Όμως, το μέτρο δεν έχει σχέση με τη μετριότητα, αλλά με την άριστη ποιότητα. Χρησιμοποιείται στην αρχιτεκτονική, τη μουσική, τη φιλοσοφία, την τέχνη, αλλά και άλλες επιστήμες. Στην παρούσα συνάφεια ενδιαφέρει περισσότερο η φιλοσοφική και θεολογική διάσταση του θέματος, που μπορεί να επηρεάσει την πολιτική σκέψη και ευρύτερα την κοινωνία.

β) Ο Αριστοτέλης ορίζει την αρετή ως μεσότητα. Εννοεί τη μεσότητα, όχι με τη μαθηματική έννοια του όρου -δηλαδή, το μισό του 100 είναι το 50- αλλά την πρακτική φιλοσοφία. Μεσότητα είναι η ισορροπία, που βρίσκεται ανάμεσα στις ακρότητες της υπερβολής και της έλλειψης. Λ.χ. η αλαζονεία και η μικροπρέπεια -ως ακρότητες- είναι κακίες, ενώ η μετριοφροσύνη είναι μεσότητα, δηλαδή αρετή. Ανάμεσα στο θράσος και τη δειλία βρίσκεται το θάρρος και η ανδρεία. Ανάμεσα στην παρόρμηση και την αδράνεια βρίσκεται η σύνεση.

Τυφλός από αγάπη...

Ο άντρας λάτρευε τη γυναίκα και της το έδειχνε με κάθε ευκαιρία…

Η γυναίκα του ήταν όμορφη, ευαίσθητη αλλά φιλάσθενη. Ο άνδρας χρειάστηκε να φύγει στον πόλεμο, όπου πέρασε πολλές δυσκολίες και παρ’ ολίγο να χάσει και την ζωή του.

Προσευχόταν καθημερινά να τον αφήσει ο Θεός να ζήσει για να γυρίσει ξανά στην πολυαγαπημένη του γυναίκα.

 Όλη του η σκέψη ήταν να την σφίξει στην αγκαλιά του κι αυτό του έδινε κουράγιο να αντέξει την πείνα, το κρύο και τους τραυματισμούς.

Κυριακή ΙΕ' Λουκά (Ζακχαίου)- «Μία θαυμαστή ἀλλαγή»

Αρχιμ. Καλλινίκου Νικολάου - Ι. Μητρ. Καισαριανής.

«Ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός » (Λουκᾶ ιθ΄ 10)

Ἡ θαυμαστή μεταστροφή ἑνός ἀρχιτελώνη εἶναι τό θέμα τῆς σημερινῆς  εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Ἡ περίπτωση τοῦ Ζακχαίου ἀποδεικνύει πολύ  καθαρά καί ζωηρά τήν ἀλλαγή, πού εἶναι δυνατόν νά πραγματοποιηθεῖ στήν ψυχή ἑνός ἀνθρώπου. Μία ἀλλαγή πού μπορεῖ νά γίνει σέ κάθε ἄνθρωπο ἀρκεῖ νά πιστέψει  καί  νά θέλει νά σωθεῖ. Αὐτήν τήν μεταστροφή θα παρακολουθήσουμε στήν συνέχεια μέσα ἀπό τήν εὐαγγελική περικοπή.

α- Ὁ Ζακχαῖος πρίν συναντηθεῖ μέ τόν Κύριο.

Ὁ Ζακχαῖος ἕνας ἄνθρωπος μικροῦ ἀναστήματος καί σωματικοῦ ἀλλά  καί πνευματικοῦ ἦταν ἀρχιτελώνης. Τελῶνες ἦταν αὐτοί πού ἐνοικίαζαν ἀπό  τήν ρωμαϊκή διοίκηση τό δικαίωμα νά εἰσπράττουν τούς φόρους τῶν  ὑπηκόων. Πολλές φορές αὐτοί μεταβαλλόνταν σέ ἅρπαγες καί ἄδικους.

Διακρίνονταν γιά τήν ἀπληστία τους. Ὁ λαός τούς ἀπεστρεφόταν. Τούς  θεωροῦσαν ὡς χειρότερους τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Ζακχαῖος ὡς ἀρχιτελώνης  εἶναι φυσικόν νά ὑπερέβαλε καί νά προεξῆρχε σέ ἁρπαγές καί πάσης φύσεως ἀδικίες γιά τήν συλλογή τῶν φόρων. Ἦταν πλούσιος καί ζητοῦσε νά δεῖ τόν Χριστό. Εἶχε ἐπιθυμία νά γνωρίσει τόν Χριστό. Αὐτή ἡ ἐπιθυμία φαίνεται, πώς ἦταν διακαής καί ἰσχυρός πόθος. Διότι, ἐπειδή ἦταν μικρόσωμος καί ἐμποδιζόταν ἀπό τόν ὄχλο νά δεῖ τόν Χριστό, ἔτρεξε καί ἀνέβηκε σέ ἕνα δέντρο, ὥστε νά ἐπιτύχει τό ποθούμενον. Αὐτή ἡ ἐπιθυμία ἀποδεικνύει, ὅτι μολονότι ἦταν ἀδίστακτος κλέπτης  καί ἄδικος εἶχε μέσα του μία σπίθα καλωσύνης, ἡ ὁποία συντηροῦνταν καί ἔγινε φανερή μέ τήν ἐπιθυμία ἤ καί τήν περιέργεια πού εἶχε νά γνωρίσει τόν μεγάλο Διδάσκαλο.

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: Δεκάλογος της κατά Χριστόν νομοθεσίας

Ο Κύριος, ο Θεός σου, είναι ένας Κύριος(Δευτ. 6, 4), που αναγνωρίζεται ως Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Ο Πατέρας είναι αγέννητος. Ο Υιός έχει γεννηθεί από τον Πατέρα ανάρχως, αχρόνως και απαθώς, ως Λόγος. Αυτός, επειδή έχρισε από τον εαυτό Του την ανθρώπινη φύση που έλαβε από εμάς, ονομάστηκε Χριστός. Το Άγιο Πνεύμα προέρχεται από τον Πατέρα, όχι όμως με γέννηση, αλλά με εκπόρευση. Αυτός είναι ο μόνος Θεός.

Αυτός είναι ο αληθινός Θεός, ο ένας Κύριος σε τρεις υποστάσεις, Πατέρα, Υιού και Αγίου Πνεύματος, που δε διαιρείται κατά τη φύση και τη βουλή και τη δόξα, τη δύναμη και την ενέργεια και όλα τα γνωρίσματα της θεότητας. Αυτόν μόνο θα αγαπήσεις και Αυτόν μόνο θα λατρέψεις με όλη τη διάνοιά σου και με όλη την καρδιά σου και με όλη τη δύναμή σου(Δευτ. 6, 5).

Και θα είναι τα λόγια Του και τα προστάγματά Του μέσα στην καρδιά σου για να τα πράττεις και να τα μελετάς και να τα λες όταν κάθεσαι και όταν βαδίζεις και όταν είσαι στο κρεβάτι και όταν ξυπνάς και σηκώνεσαι(Δευτ. 6, 6-7). Να θυμάσαι αδιάκοπα τον Κύριο, το Θεό σου(Δευτ. 8, 18), και να φοβάσαι Αυτόν μονάχα(Δευτ. 6, 13), και να μη λησμονήσεις ούτε Αυτόν, ούτε τις εντολές Του. Έτσι θα σου δώσει Εκείνος δύναμη να κάνεις το θέλημά Του.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ´ ΛΟΥΚΑ (ΖΑΚΧΑΙΟΥ) (᾽Ανακομιδή λειψάνων ἁγίου ᾽Ιωάννου Χρυσοστόμου)

῾Τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπε ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος...᾽ (῾Εβρ. ζ´ 26 )

α. ῾Η ᾽Εκκλησία μας ἐπί τῇ μνήμῃ τῶν μεγάλων αὐτῆς Πατέρων καί Διδασκάλων ἁγίων ἀρχιερέων ἔχει ἐπιλέξει ἐκεῖνο τό ἀνάγνωσμα ἀπό τήν πρός ῾Εβραίους ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου, τό ὁποῖο κάνει λόγο γιά τήν ἀρχιερωσύνη τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ, προκειμένου δι᾽ αὐτοῦ τοῦ τρόπου νά φανερώσει ὅτι οἱ ἅγιοι αὐτοί Πατέρες ἔζησαν τήν ἐπί γῆς ζωή τους κατά τόν τρόπο τοῦ Κυρίου. ῞Οπως δηλαδή ὁ Κύριος ὑπῆρξε ὁ κατεξοχήν ἀρχιερεύς ἐπειδή θυσιάστηκε ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς, κατά τόν ἴδιο τρόπο καί οἱ ἅγιοι Πατέρες μετέχοντας στήν ἀρχιερωσύνη αὐτή τοῦ Κυρίου ἔζησαν τή ζωή τους ἀντιστοίχως: μέ θυσία τοῦ ἑαυτοῦ τους ὑπέρ τοῦ ποιμνίου τους καί ὑπέρ τῆς ᾽Εκκλησίας, μέ ὁσιότητα καί ἀκακία. Αὐτό ἀκριβῶς συμβαίνει καί μέ τή σημερινή ἑορτή τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων τοῦ μεγάλου Πατρός καί Οἰκουμενικοῦ Διδασκάλου ἁγίου ᾽Ιωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.

β. 1. Καί θά πρέπει νά θυμίσουμε καταρχάς ὅτι ὁ Κύριος ἐπιτέλεσε τό ἀπολυτρωτικό Του ἔργο καί μέ τό κήρυγμα καί τά θαύματά Του φανερώνοντας τό προφητικό λεγόμενο ἀξίωμά Του, καί μέ τήν παντοδυναμία Του ὡς Θεός μέ τήν ᾽Ανάσταση, τήν ᾽Ανάληψη, τήν ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός καθέδρα Του, τήν ἀποστολή τοῦ ἁγίου Πνεύματος καί τήν ἵδρυση τῆς ᾽Εκκλησίας Του φανερώνοντας τό βασιλικό ἀξίωμά Του, καί προπαντός μέ τήν ὅλη ἐν Πάθει ζωή Του ἀποκορύφωμα τῆς ὁποίας ἦταν ὁ Σταυρός φανερώνοντας τό ἀρχιερατικό ἀξίωμά Του. ῾Η ἀρχιερωσύνη ἰδίως τοῦ Κυρίου ἦταν αὐτή πού ἐπέφερε τό ἀποφασιστικό πλῆγμα κατά τοῦ διαβόλου καί τῆς ἁμαρτίας, συνεπῶς καί τοῦ ἀποτελέσματός της τοῦ θανάτου, ἀφοῦ ὁ Κύριος ἐπάνω στόν Σταυρό βεβαιώνει τόν θυσιαστικό χαρακτήρα τῆς ἱερωσύνης, ῾αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου᾽ καί καταργώντας ῾τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοὐτέστιν τόν διάβολον᾽. Γι᾽ αὐτό καί ῾ἔδει παθεῖν  τόν Χριστόν᾽, κατά τόν προφητικό καί εὐαγγελικό λόγο.

Ο κ. Γιώργος Καραμπελιάς στην εκδήλωση επί τη εορτή των Τριών Ιεραρχών στην Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς

Η Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς διοργανώνει εκδήλωση επί τη εορτή των Τριών Ιεραρχών με Θέμα: "Η αποδόμηση της ιστορίας στην εκπαίδευση" μεκεντρικό ομιλητή τον συγγραφέα και πολιτικό αναλυτή κ. Γιώργο Καραμπελιά.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην Κεντρική Αίθουσα του Πανεπιστημίου Πειραιώς (Καραολή και Δημητρίου 80, Πειραιάς) την Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013 και ώρα 6:00 μ.μ.

Η είσοδος θα είναι ελεύθερη για το κοινό.

Την εκδήλωση θα καλύψει ζωντανά η διαδικτυακή τηλεόραση της Πειραϊκής Εκκλησίας (www.pewebtv.com)

Τί εἶναι καί τί περιέχει ἡ εὐχή «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ Ὑιέ τοῦ Θεοῦ ἐλέησόν με» ;

«Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησόν με»είναι και προσευχή και ευχή και ομολογία πίστεως

- Είναι προσευχή, διότι μ’ αυτήν ζητούμε παρακλητικά το θείο έλεος.

- Είναι ευχή επειδή παραδίδουμε τους εαυτούς μας στο Χριστό με το να Τον επικαλούμεθα.

- Είναι ομολογία, διότι μακαρίστηκε ο Πέτρος επειδή ομολόγησε αυτό το όνομα.

- Παρέχει το Πνεύμα διότι «κανένας δεν λέει τον Ιησού Κύριο, παρά με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος».

- Χορηγεί θείες δωρεές διότι γι’ αυτήν λέει ο Χριστός στον Πέτρο «θα σου δώσω τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών».

Ο Βίος του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου

Ο Γρηγόριος άφησε πολλά αυτοβιογραφικά κείμενα, και οι περιγραφές που μας δίνει για τη ζωή του είναι γεμάτες από λυρισμό και δραματικότητα. Εκ φύσεως έρρεπε προς τη σιωπή και την αποχώρηση, και πάντα ζητούσε την απομόνωση για να μπορέσει να αφιερωθεί στην προσευχή. Όμως εκλήθη από το θέλημα του Θεού και τις επιθυμίες των άλλων προς λόγους, έργα, και ποιμαντική διακονία σε μια περίοδο υπερβολικής συγχύσεως και αναταραχής. Σε όλη του τη ζωή, που ήταν γεμάτη από θλίψεις και επιτεύγματα, υποχρεώνονταν συνεχώς να καταπνίγει τις φυσικές του επιθυμίες και τους φυσικούς του πόθους.

Ο Γρηγόριος γεννήθηκε περί το 330 στην Αριανζό, στο υποστατικό του πατέρα του κοντά στη Ναζιανζό, «στη μικρότερη από τις πόλεις» της νοτιοδυτικής Καππαδοκίας. Ο πατέρας του, που στη νεότητά του ανήκε στην αίρεση των Υψισταρίων, ήταν επίσκοπος Ναζιανζού. Η μητέρα τού Γρηγορίου ήταν η κυριαρχούσα μορφή στην οικογένεια. Υπήρξε ο «δάσκαλος της ευσέβειας» για τον άνδρα της και «επέβαλε αυτή τη χρυσή αλυσίδα» στα παιδιά της. Και η κληρονομικότητα και η εκπαίδευσή του ενίσχυσαν τον συναισθηματισμό, την ικανότητα διεγέρσεως αισθημάτων, και την ικανότητα άμεσου εντυπωσιασμού του Γρηγορίου, καθώς και την αποφασιστικότητά του και τη δύναμη της θελήσεώς του. Διατηρούσε πάντα θερμές και στενές σχέσεις με τους συγγενείς του και συχνά τους θυμότανε.

Ἀληθινὴ χαρά, ἡ πονεμένη

...Ἂν δὲν ἤμουνα φτωχὸς καὶ ξευτελισμένος, δὲν θὰ μποροῦσα νὰ ἀξιωθῶ τούτη τὴν πονεμένη χαρά,γιατὶ δὲν ξαγοράζεται μὲ τίποτα ἄλλο, παρεχτὸς μὲ τὴν συντριβὴ τῆς καρδιᾶς, κατὰ τὸν Δαυῒδ ποὺλέγει: «Κύριε, ἐν θλίψει ἐπλάτυνάς με». Ἐπειδή, ὅποιος δὲν πόνεσε καὶ δὲν ταπεινώθηκε, δὲνπαίρνει ἔλεος. Ἔτσι τὰ θέλησε ἡ ἀνεξιχνίαστη σοφία Του. Μὰ οἱ ἄνθρωποι δὲν τὰ νοιώθουνε αὐτά,γιατὶ δὲν θέλουνε νὰ πονέσουν καὶ νὰ ταπεινωθοῦνε, ὥστε νὰ νοιώσουνε κάτι παραπέρα ἀπὸ τὴνκαλοπέραση τοῦ κορμιοῦ κι ἀπὸ τὰ μάταια πάθη τους.