π. Παντελεήμων
Ας είναι ευλογητός ο Θεός και φιλεύσπλαχνος Πατέρας, αγαπητοί μου αδελφοί, Αυτός πού μας χορήγησε δαψιλώς την περιουσία Του, μας έντυσε με τον χιτώνα του Βαπτίσματος και μας κατεφίλησε με την απέραντη αγάπη Του. Ευλογητός ας είναι ο Θεός Πατέρας πού μας χορήγησε σανδάλια πνευματικά για να πατάμε "επί οφέων και σκορπίων και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού" , με το κινούν και Ιερόν Χρίσμα και μας έθεσε δακτύλιον αρραβώνος και εξουσίας της επουράνιας βασιλείας Του. Αλλά ας είναι και τρις ευλογητός για το υπέροχο θαύμα και την μεγαλειώδη αγάπη της Σταυρικής Θυσίας και των "υπέρ ημών γεγενημένων", "του Τάφου, της εκ νεκρών Αναστάσεως,της εκ δεξιών καθέδρας, της δευτέρας πάλιν και ενδόξου φρικτής παρουσίας" του Μόσχου του Σιτευτού, του Μονογενούς του Υιού, πού δώρισε στον αποστάτη άνθρωπο, "ίνα ο πιστεύων εις αυτόν μη απόλυται, αλλά έχειν ζωήν αιώνιον". Ευλογητός και δοξασμένος ας είναι τέλος ο Φιλεύσπλαχνός Πατέρας για την θαλπωρή και την ασφάλεια του πατρικού οίκου, της Αγίας Εκκλησίας, του καταφυγίου κάθε ασώτου και αμαρτωλού, του πνευματικού φαρμακείου για κάθε ασθενή, της νομής της ουράνιας για κάθε πρόβατον απολωλός και νυν ευρισκόμενον.
Ευλογητός λοιπόν ας είναι ο Θεός και Πατέρας, διότι η αυριανή παραβολή δεν είναι μύθος ιστορικός και αλληγορία θρησκευτική και αφηρημένη αλλά η ρεαλιστική ιστορία του ανθρωπίνου γένους και του καθ'ενός από μάς. Ο καθένας και μια προσωπική περιπέτεια, μια εωσφορική αυτονόμηση, μια ανάδυση από τον ζόφο και το σκοτάδι του Άδη. Νεκροί είμασταν και αναστηθήκαμε, χαμένοι και βρεθήκαμε. Ίσως με την ακρόαση του θείου λόγου η σκέψη μας μετεωρίζεται στο τρίτο πρόσωπο, σε μια γνωστή και ιδιαίτερη περίπτωση πού ομοιάζει με την περιπλάνηση και την επιστροφή του ασώτου. Κι όμως " για σένα λέει η ανάγνωση" , αγαπητέ μου συναμαρτωλέ και συνάσωτε. Είναι η προσωπική σου και η προσωπική μου ιστορία σε σχέση με τον Θεό Πατέρα, πού πάσχει ο απαθής και οδυνάται ο ανενδεής για την δική σου και την δική μου επιστροφή και σωτηρία.
"Δεινόν η ραθυμία. μεγάλη η μετάνοια"!, κράζει ο υμνωδός της Μεγάλης Τετάρτης. Ίσως νομίζεις , αγαπητέ χριστιανέ, αδύνατη την επιστροφή και την μετάνοια, γλυκεία και προτιμητέα την συναναστροφή μετά των χοίρων, από την αυστηρή αντιμετώπιση και τιμωρία και ανταπόδωση ενός Εκδικητή Θεού. Τί μεγάλο λάθος και παρανόηση κατάφερε ο εχθρός στον εσκοτισμένο νού μας, παρουσιάζοντας έναν τέτοιον εκδικητικό Θεό. Καθόλου εκδικητικός δεν είναι, αλλά ακόμα και την φοβερά ώρα της προδοσίας και της αμαρτίας , στέκεται δίπλα σου περιμένοντας την επιστροφή και την μετάνοια σου. Ίσως φοβάσαι ακόμα τον μεγάλο αδελφό της παραβολής, τον δίκαιο και θρησκευτικό, πού επιφανειακά δεν ξεστράτισε σαν και εσένα, αλλά έμεινε πάντα κοντά στον Πατέρα και τον έλεγχο του. Συναμαρτωλέ και άσωτε, ο στίχος από το ιδιόμελον της Μεγάλης Τετάρτης, πού παραθέσαμε, αναφέρεται στον σκοτισμό και την ραθυμία ενός πού είχε όλα τα προσόντα να είναι άγιος και μάλιστα Απόστολος κορυφαίος και νικήθηκε από την ραθυμία και την υπερηφάνεια και έμεινε ως ο πρεσβύτερος υιός εκτός Νυμφώνος Χριστού,του Ιούδα. Μιλάει επίσης για την μετάνοια και την αγιότητα της πρώην πόρνης. Διότι, αναφωνούν οι πατέρες: "Ευλογημένη μετάνοια, πού αδειασες την κόλαση και γέμισες τον παράδεισο με αμαρτωλούς και πόρνες και τελώνες". "Τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστί" και "ιδού οι τελώνες και αι πόρναι προάγουσιν υμάς εις την βασιλείαν των ουρανών" , γιατί " η βασιλεία των ουρανών ανήκει στους βιαστές και βιαστές την κληρονομούν" . Υπάρχει μεγαλύτερος βιασμός από την μετάνοια; Ο Ληστής . ο αποτρόπαιος φονιάς και αποστάτης,τον Παράδεισον τον εσύλησε. Έσπασε και συνέτριψε τις θύρες του παραδεισίου κήπου με ορμή και αποφασιστικότητα με την κραυγή "Μνήσθητι μου κύριε εν τη βασιλεία σου"!
Ιδού η δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου. Η Κυριακή ενός φιλεύσπλαχνου Πατέρα και ενός παιδιού πλανημένου και νεκρού πού αναστήθηκε από την τεράστια αγάπη και την γενναία επιστροφή. Μετά την ταπείνωση του τελώνη, η μετάνοια του Ασώτου. Μετά την αυτοεξουθένωση και τον αυτοέλεγχο του αμαρτωλού, η γενναία απόφαση και επιστροφή.
Αυτό ζητά και επαιτεί ο Πανοικτίρμων Θεός από εμάς τους εγωιστές και απελπισμένους, τους μη έχοντας ένδυμα γάμου και παρρησία, τους πληγωμένους και τεθανατωμένους από το φαρμάκι της ανομίας: Την μετάνοια πού ανασταίνει νεκρούς. Την μετάνοια πού συλεί τον ασύλητον παράδεισον.
Ουδέν αδύνατον για τον Θεό. Καμία αμαρτία δεν είναι ισχυρότερη της Αγάπης Του και της συγχωρητικότητας του. "Οποιος είναι άσωτος , ας προσέλθει με θάρρος,γιατί άνοιξε του θεϊκού οίκτου η θύρα"! Καλή αγωνιστική συνέχεια και ευλογημένο Τριώδιον.
πηγή:http://logosparakliseos.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου