Θες αλήθεια να Τον συναντήσεις;

παπα-Λίβυος 

Πολλές φορές στα χείλη μας σαρκώνεται ένα έντονο παράπονο για την απουσία του Θεού από την ζωή μας.

-Μα που είναι ο Θεός; Γιατί δεν μας ακούει;

Ενώ το ερώτημα αυτό είναι λογικοφανές και στηρίζετε πάνω στην οδύνη του ανθρώπου, τα πάθη και τους καημούς του, δεν είναι πάντοτε και για όλες τις περιπτώσεις απόλυτα αληθινό.

Δηλαδή διερωτώμαι και πρώτα για τον εαυτό μου, είναι σίγουρο ότι το γλωσσικό αίτημα μας, είναι και καρδιακό; Ότι η αρθρωμένη και πολλές φορές νάρκισση επιθυμία μας είναι και πραγματική ανάγκη μας, που της δίνουμε πρωτεύοντα λόγο;

Λέμε ¨που είναι ο Θεός¨, είμαστε σίγουροι ότι θέλουμε πραγματικά να το συναντήσουμε; Γιατί η οποιαδήποτε συνάντηση έχει μέσα ένα κόστος. Είμαστε διατεθειμένοι να το αναλάβουμε; Θέλουμε ειλικρινά να σχετιστούμε με τον Θεό; Γιατί η πίστη ή η συνάντηση με τον Θεό είναι σχέση με ένα πρόσωπο, που ρεαλιστικά σημαίνει, κόστος, ρίσκο, ηρεμία αλλά και ένταση, στιγμές παρουσίας και στιγμές απουσίας, ανάταση αλλά και πτώση, χαρά και θλίψη, έρωτας και «μίσος» μα και οτιδήποτε άλλο συνεπάγεται μια ουσιαστική σχέση.

Πρόγραμμα Λειτουργικής Ζωής Μεγάλης Τεσσαρακοστής 2014

Δε-Τρ-Τε-Πε:   Όρθρος-Ωρες-Εσπερινός                            07:00

Δε-Τρ-Τε-Πε:   Μ. Απόδειπνο                                              17:00

Τετάρτη        :  Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία                    19:00

Παρασκευή  :   Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία                    07:00

Παρασκευή  :   Χαιρετισμοί της Παναγίας                         19:00

Σάββατο       :   Όρθρος-Θ. Λειτουργία Ι. Χρυσοστόμου   07:00

Κυριακή       :   Όρθρος-Θ. Λειτουργία Μ. Βασιλείου       06:45 

                                  Κυριακή       :  Κατανυκτικός Εσπερινός                            17:00

60 χρόνια παντρεμένοι, πέθαναν με 1 ώρα διαφορά!

Η 82χρονη Floreen και ο 83χρονος Ed Hale ήταν ένα αχώριστο ζευγάρι για 60 χρόνια. Η αγάπη τους και μόνο θα μπορούσε να εμπνεύσει εκατοντάδες άλλα παντρεμένα ζευγάρια, καθώς ζούσαν ευτυχισμένοι και αγαπημένοι μαζί για δεκαετίες. Και εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι η αγάπη τους ήταν τόσο ισχυρή που ακόμα και ο θάνατος δεν μπορούσε να τους κρατήσει χώρια. Ακόμα και όταν αρρώστησαν βαριά οι Hales ήθελαν να είναι κοντά ο ένας στον άλλον.

Το Μυστήριο του Ι. Ευχελαίου στο Ναό μας

Την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 

στις 18:00, 

λίγο πριν την είσοδό μας 

στην Αγία και Μ. Τεσσαρακοστή, 

θα τελέσουμε στον Ι. Ναό μας 

το μυστήριο 

του Ι. Ευχελαίου 

προς αγιασμό και ενίσχυση των πιστών

Ήταν νύχτα, μα πλέον ήρθε το πρωί.

Ήταν απόγευμα. Έξω η βροχή δεν έλεγε να σταματήσει. Σκοτείνιαζε. Το φως του καντηλιού άρχιζε να δεσπόζει μέσα στο μικρό δωμάτιο. Εικόνες και φιγούρες μοναστηριακές αχνοφαίνονταν στους τοίχους όταν άρχισε να βαδίζει μέσα στο περιβόλι των σκέψεων. Προσπαθούσε να βρει λέξεις ταιριαστές για Σένα…

Κοντοστάθηκε στην ομορφιά της σιωπής. Σιωπή εξωτερική και εσωτερική.

Η βροχή έξω έπεφτε θυμίζοντάς του ότι έχει ακόμα την ακοή του.

Προσπάθησε να βρει λέξεις για Σένα…

Πήγε να γράψει για Σένα μα κενό κατέκλυζε το νου του, σαν να βαλσαμώθηκε η ύπαρξή του, η καρδιά του, η ψυχή του, το είναι του…

Όντως, παραδέχτηκε, δεν γίνεται αυτό. Δεν μπορείς να προγραμματίσεις την «στιγμή». Δεν μπορείς να καλουπώσεις το πνεύμα, όπως δεν μπορείς να πιάσεις το ύδωρ.

Κενό λοιπόν. Κενό όμως ζωντανό, γεμάτο κάλλος.

Εκ του τάφου ορμώμενος ο ήρωας του Ελληνισμού

Το διάγγελμα του αειμνήστου Προέδρου της Κύπρου Τάσσου Παπαδόπουλου προς τον Κυπριακό λαό για το Σχέδιο Ανάν τον Απρίλιο του 2004. Τα συμπεράσματα με το σήμερα δικά σας...

"Συνεκτιμώντας όλα τα δεδομένα με ψυχραιμία και αντικειμενικότητα αλλά και με πλήρη συναίσθηση της ιστορικότητας των στιγμών και το βάρος της ευθύνης που μου αναλογεί, λυπούμαι ειλικρινά, γιατί δεν μπορώ να αποδεχθώ και να υπογράψω το Σχέδιο Ανάν όπως, τελικά, διαμορφώθηκε.

Παρέλαβα Κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω “Κοινότητα” χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα. Και όλα αυτά έναντι κενών, παραπλανητικών, δήθεν, προσδοκιών. Έναντι της ανεδαφικής ψευδαίσθησης ότι η Τουρκία θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της.

Συμπατριώτισσες, συμπατριώτες,

Στις 24 Απριλίου θα τοποθετηθείτε με ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν. Θα αποφασίσετε για το παρόν και το μέλλον της Κύπρου. Για τη γενιά μας, αλλά και τις γενιές που θα έρθουν μετά από εμάς.

Έχω εμπιστοσύνη στην κρίση σας.

Είμαι βέβαιος ότι δεν σας αγγίζουν ψεύτικα διλήμματα.

Ότι δεν σας τρομάζουν απειλές για δήθεν διεθνή απομόνωση.

Ότι δεν σας πείθουν τα περί δήθεν τελευταίας ευκαιρίας.

Είμαι βέβαιος ότι εξακολουθούν να έχουν για σας νόημα οι ηθικές αρχές και αξίες του λαού μας, του πολιτισμού και του εθνικού ιστορικού μας βίου, τον οποίο θέλετε να συνεχίσουμε με ασφάλεια, δικαιοσύνη, ελευθερία και ειρήνη.

Οί πειρασμοί στην ζωή μας

Ο  Θεός  επιτρέπει  τους  πειρασμούς  ανάλογα  με  την  πνευματική  μας  κατάσταση. 

Άλλοτε επιτρέπει να κάνουμε ένα σφάλμα, λ.χ.  μια μικρή απροσεξία, για να είμαστε άλλη φορά προσεκτικοί και να αποφύγουμε ή μάλλον να προλάβουμε ένα μεγαλύτερο κακό πού θα  μας έκανε  το  ταγκαλάκι.

Άλλοτε αφήνει  το  διάβολο  να  μας  πειράζει,  για  να  μας δοκιμάσει.

Δίνουμε δηλαδή εξετάσεις και αντί κακό ο διάβολος μας κάνει καλό.

Θυμηθείτε το Γέρο-Φιλάρετο πού έλεγε:

Τέκνον, εγκατάλειψις Θεού, ουδένα πειρασμόν σήμερα. 

Ήθελε να παλεύει κάθε μέρα με τους πειρασμούς, για να στεφανώνεται από το Χριστό.

Ένας δυνατός,  όπως  ο Γέρο-Φιλάρετος,  δεν αποφεύγει  τους  πειρασμούς, αλλά  λέει στο Χριστό:

  Στείλε  μου,  Χριστέ  μου,  πειρασμούς  και  δώσε  μου  κουράγιο  να  παλέψω. 

Ένας αδύνατος όμως θα πει: Μην επιτρέπης, Χριστέ μου, να πειρασθώ.

 

Μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν.... 

Εμείς όμως πολλές φορές, όταν έχουμε έναν πειρασμό, λέμε: ε, μα είμαι άνθρωπος κι εγώ δεν αντέχω άλλο!, ενώ θα έπρεπε να πούμε: Δεν είμαι άνθρωπος  είμαι  παλιάνθρωπος.

Θεέ  μου,  βοήθησε  με  να  γίνω  άνθρωπος.

ΤΟ ΠΡΟΣΚΟΜΜΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

  

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Στη ζωή πάντοτε υπάρχουν οι ισχυροί και οι αδύναμοι. Η ισχύς δεν έχει να κάνει μόνο με την σωματική δύναμη ή την εξουσία σε κοινωνικό, πολιτικό, παγκόσμιο ή και επαγγελματικό  και διαπροσωπικό επίπεδο. Υφίσταται και στη σχέση του ανθρώπου με την Εκκλησία και εκείνους που αυτή έχει ορίσει να είναι επικεφαλής των ανθρώπων, όχι μόνο λειτουργικά και πνευματικά, αλλά και χάρις στην προσωπικότητά τους. Υπάρχουν στην Εκκλησία οδοδείκτες, σημεία αναφοράς. Αυτοί είναι οι Επίσκοποι, οι πνευματικοί πατέρες, οι ιερείς στις Ενορίες, αλλά και εκείνοι οι πνευματικοί άνθρωποι, οι οποίοι χάρις στη γνώση, την πνευματική τους πρόοδο, την αφιέρωσή τους στο έργο του Θεού έχουν ξεχωρίσει, μολονότι, την ίδια στιγμή, δεν υπάρχει κάτι που να μην τους δόθηκε από τον Θεό για να διακονούν τους αδελφούς τους τούς ελαχίστους, να ποιμαίνουν το ποίμνιο του Κυρίου, να βόσκουν τα πρόβατά του (Ιωάν. 21, 15-17). Απέναντι στους ποιμένες οι πιστοί οφείλουν υπακοή, σεβασμό, αναγνώριση στο έργο του Θεού το οποίο επιτελούν. Όμως και οι ποιμένες οφείλουν να έχουν υπόψιν τους ότι επειδή είναι τύπος Χριστού στο ποίμνιό τους, δεν πρέπει να επιτρέπουν στον εαυτό τους να καθιστά την εξουσία που τους δόθηκε «πρόσκομμα τοις ασθενέσιν» (Α’ Κορ. 8, 9).

Κυριακή της Απόκρεω: Αγάπη ναι, αλλά πoιά αγάπη;

Πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός

«εφ' όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοίεποιήσατε» (Ματθ. κε' 40)

1. Η σημερινή ευαγγελική περικοπή έρχεται να μας υπενθυμίσει μια μεγάλη αλήθεια. Την περασμένη Κυριακή μίλησε το ιερό Ευαγγέλιο για την αγαθότη­τα του Θεού- Πατέρα, που περιμένει το πλάσμα του να επιστρέψει. Αυτό όμως δεν πρέπει να μας κάμει να ξεχάσουμε και την δικαιοσύνη Του.Ο Θεός δεν είναι μονάχα στοργικός Πατέρας. Είναι και δίκαιος Κριτής.«Ούτε ο έλεος αυτού άκριτος, ούτε η κρίσης ανελεήμων» λέγει ο Μ. Βασίλειος. Θα κρίνει τον Κόσμο, μας λέγει το Ευαγγέλιο, και μάλιστα όχι αυθαίρετα, αλλά σύμφωνα με τα έργα μας. Μας φέρνει, λοιπόν, η σημερινή περικοπή ενώπιον του γεγονότος της κρίσε­ως. Και λέμε «γεγονότος», γιατί η παγκόσμια κρίση αποτελεί για την πίστη μας εσχατολογική βεβαιότητα και πραγματικότητα, που ομολογείται σ' αυτό το Σύμ­βολο μας ως εκκλησιαστική πίστη: «Και πάλιν ερχόμενον κρίναι ζώντας και νεκρούς...».

Νέος Ηγούμενος στην Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, ο Ιερομόναχος Χριστόφορος

 Νέος Ηγούμενος στην Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, ο Ιερομόναχος Χριστόφορος ο οποίος εξελέγη με μεγάλη διαφορά στο δεύτερο γύρο.

ΑΞΙΟΣ!

Το τέχνασμα της αγάπης ενός πνευματικού

Από το Γεροντικό

Στο εξομολογητήριο κάποιου πνευματικού ήρθε ένας πολύ βαριά αμαρτωλός. Άλλος με τόσα μεγάλα κρίματα δεν του είχε ξανατύχει. Καθώς λοιπόν τον άκουγε, κυριεύθηκε από φρίκη. Αναταράχθηκαν τα σωθικά του. «Θεέ μου! Πω πω φρικαλεότητες! Τι ακούω! Τι σατανάς είναι τούτος»!

Δεν πρόλαβε ο δυστυχής ν' αποτελειώσει και ο πνευματικός γεμάτος ταραχή του είπε:

- Σταμάτησε! Έχω φρίξει. Θα χάσω το μυαλό μου. Δεν είναι ανθρώπινες αμαρτίες αυτές. Σατανικές είναι. Φύγε! Η συγχώρησης σου έλειψε. Φύγε! Δεν μπορώ άλλο να σε ακούω. Φύγε!

Η διχοτόμηση της Κύπρου σταθερός τουρκικός στόχος

Κωνσταντίνος Χολέβας,  Πολιτικός Επιστήμων

Για να κατανοήσουμε τις παγίδες που κρύβει η νέα φάση διαπραγματεύσεων στο Κυπριακό, είναι χρήσιμο να θυμηθούμε ποιος είναι ο διακηρυγμένος εδώ και 60 χρόνια στόχος της Τουρκίας για την ελληνική Μεγαλόνησο. Η Τουρκία, όπως έγραφε ο αείμνηστος Νεοκλής Σαρρής, πάντα δηλώνει δημοσίως τα σχέδιά και τις επιδιώξεις της, αλλά εμείς δυστυχώς δεν δίνουμε την δέουσα σημασία.

Ο στόχος, λοιπόν, είναι η διχοτόμηση, το περίφημο ΤΑΞΙΜ στα τουρκικά. Διχοτόμηση με τη μορφή δύο κρατών, εκ των οποίων το βόρειο θα ελέγχεται από την Τουρκία είτε εμμέσως, με τη μορφή μιας διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, είτε αμέσως με τη μορφή της ενσωμάτωσης στη γείτονα χώρα.

Η σταδιακή προώθηση της διχοτόμησης γίνεται μεθοδικά και με κεντρικό όργανο το Επιτελείο των Ενόπλων Δυνάμεων και τις ομάδες ψυχολογικού και ανορθοδόξου πολέμου. Κατά μία περίεργη σύμπτωση τα έτη που τελειώνουν σε 4 διαδραματίζουν κομβικό ρόλο στην πορεία της Διχοτόμησης.

Από το Νερό στο Κρασί και από τον Έρωτα στην Αγάπη

Η περικοπή που εξιστορεί το θαύμα του Χριστού στον γάμο της Κανά (Ιω. β’ 1-11) αποτελεί τη σύνοψη της Ορθόδοξης άποψης του γάμου· είναι επομένως όχι τυχαίο ότι η περικοπή αυτή επιλέγηκε ως ευαγγελικό ανάγνωσμα στη λειτουργία του αρραβώνα για το Μυστήριο του Γάμου. Η περικοπή παρουσιάζει τη γαμήλια σχέση στην πορεία του ανθρώπου: από τη δημιουργία στην πτώση και από την πτώση στην αναδημιουργία. Ως εκ τούτου, αναδεικνύει τις απόψεις της Εκκλησίας για τη σεξουαλικότητα, τον Έρωτα και την Αγάπη, αναγγέλλοντας τα «καλά νέα» της Εκκλησίας για τη σημασία του γάμου στην ανθρώπινη ζωή. 

Η αγάπη μεταξύ άνδρα και γυναίκας καλείται να αναπαραστήσει και να ομοιάσει με τον γάμο μεταξύ Θεού και ανθρώπου, την αγάπη του Χριστού για την Εκκλησία. Στον γάμο τους, ο άνδρας και η γυναίκα καλούνται αμφότεροι να βιώσουν αυτήν την ενότητα που δεν καταστρέφει τις διαφορές και αυτήν την ανομοιομορφία που δεν διαιρεί. Στην δύο σε ένα σχέση τους, καλούνται να βιώσουν αχώριστα και αδιαίρετα το μυστήριο του τρία σε ένα Θεού. 

Κόλαση είναι το μαρτύριο του να μην αγαπάς!

Ο Θεός ως πατέρας όλων των ανθρώπων δέχεται κάθε αμαρτωλό πίσω στην αγκαλιά Του. Δεν υπάρχει ανθρώπινη αμαρτία που ο Θεός να μην τη συγχωρεί όταν ο άνθρωπος το θελήσει και το ζητήσει. Για την Εκκλησία μεγαλύτερη αμαρτία είναι η απελπισία, η αντίληψη ότι ο άνθρωπος μπορεί να κάνει κάτι που ο Θεός δεν μπορεί να συγχωρήσει. Όμοια με τον Θεό, που ποτέ δεν παύει να αγαπά και να συγχωρεί τον αμαρτωλό, πρέπει και οι άνθρωποι να συμπεριφέρονται με ανάλογο τρόπο.

Η ανταπόκριση ή όχι του ανθρώπου στην αγάπη του Θεού δημιουργεί την κόλαση ή τον παράδεισο. Κόλαση είναι η ανικανότητά μου να αγαπήσω τον συνάνθρωπο, η αδυναμία μου να τον θεωρήσω ως αδελφό και φίλο.

Η προσευχή για τους νεκρούς

Γέροντoς Εφραίμ Κατουνακιώτη

Ένα κομποσχοίνι που κάνεις για τον αδελφό σου, για τον συγγενή σου, δεν πάει χαμένο. Ο Θεός θα τον βοηθήσει, όταν βρεθεί σε δύσκολη θέση. Το κομποσχοίνι, όχι βοηθάει, αλλά και ψυχή από την κόλαση μπορεί να βγάλει! Τόση δύναμη έχει η προσευχή.

Εγώ μνημόνευα τον παππού μου, ο οποίος ήτο ιερεύς. Τότε ήμασταν ζηλωταί· πριν λάβουμε τις πληροφορίες. Δεν τον μνημονεύαμε εις την λειτουργία, διότι ήτο νεοημερολογίτης. Του έκανα πολλά κομποσχοίνια, και παρακαλούσα το Θεό λέγοντας: «Κύριε, τόσες λειτουργίες σου έκανε, τόσες εξομολογήσεις κλπ., ελέησον αυτόν».Τούτο έπραττα επί καιρόν.

Μικρὲς ἱστορίες γιὰ τὸν Παπαδιαμάντη

Ὅταν πρωτοπῆγε νὰ δουλέψει στὸ «Ἄστυ», ὁ Κακλαμάνος μὲ κάποια δειλία καὶ ἐπιφύλαξη τοῦ μίλησε καὶ γιὰ τὴν ἀμοιβή:

- Ὁ μισθός σας θὰ εἶναι 150 δραχμές, εἶπε.

Ὁ Παπαδιαμάντης ἔμεινε σκεπτικός, σὰ νὰ λογάριαζε κάτι.

- Μήπως εἶναι λίγα; ρώτησε δειλὰ ὁ Κακλαμάνος, ἕτοιμος νὰ αὐξήσει τὸ ποσό.

- Πολλὲς εἶναι 150! ἀποκρίθηκε ὁ «κοσμοκαλόγερος». Μὲ φθάνουν 100.

Κι ἔφυγε βιαστικὸς καὶ ντροπαλὸς χωρὶς νὰ προσθέσει λέξη.

* * *

Για να υπομείνεις τον άλλο πρέπει να τον αγαπήσεις

Μακάριος ἀνὴρ ὃς ὑπομένει πειρασμόν

- Γέροντα, όταν περνούμε κάποιον πειρασμό, μια μεγάλη δοκιμασία, τι να κάνουμε;

- Τι να κάνετε; Υπομονή να κάνετε. Η υπομονή είναι το ισχυρότερο φάρμακο που θεραπεύει τις μεγάλες και μακροχρόνιες δοκιμασίες. Οι περισσότερες δοκιμασίες μόνο με την υπομονή περνούν. Η μεγάλη υπομονή ξεδιαλύνει πολλά και φέρνει θεϊκά αποτελέσματα∙ εκεί που δεν περιμένεις την λύση, δίνει ο Θεός την καλύτερη λύση.

Να ξέρετε ότι ο Θεός ευαρεστείται, όταν ο άνθρωπος περνά δοκιμασίες και υπομένει αγόγγυστα δοξάζοντας το άγιο όνομά Του .«Μακάριος ἀνὴρ ὃς ὑπομένει πειρασμόν», λέει ο Άγιος Ιάκωβος (Ιακ. α' 12). Γι’ αυτό να προσευχόμαστε να μας δίνει ο Καλός Θεός υπομονή, ώστε να τα υπομένουμε όλα αγόγγυστα και με δοξολογία.

Οι ψυχές που μνημονεύεις!

Ένας απλός ιερεύς σε μια επαρχία τα παλιά χρόνια είχε τη συνήθεια να μνημονεύει χιλιάδες ονόματα. Κάθε φορά που λειτουργούσε, και μάλιστα πολύ τακτικά, σχεδόν κάθε μέρα, μνημόνευε όλα τα ονόματα, που του είχαν δώσει εδώ και είκοσι πέντε – τριάντα χρόνια. Όλα όμως! Επειδή διάβαζε εκκλησιαστική ιστορία τακτικά, έπαιρνε όλα τα ονόματα των ορθοδόξων, από 'κεί, Πατριαρχών, Αρχιερέων, Αυτοκρατόρων, Βασιλισσών, στρατηγών, όλων. Του 'δινες ένα όνομα, το μνημόνευε είκοσι χρόνια. Και έτσι τα κρατούσε όλα… Όσον κόσμο γνώριζε, όποιο συναντούσε, έπαιρνε το λεωφορείο να πάει από το χωριό στη χώρα, έπαιρνε όλα τα ονόματα που ήσαν μέσα στο λεωφορείο.

Δεν ξέρω τι άλλο έκανε, όπου κι αν περπατούσε, όποιον κι αν συναντούσε, ζητούσε το όνομά του και το κρατούσε και έτσι τον μνημόνευε. Έκανε πάντοτε πρόθεση τρεις-τρεισήμισι ώρες. Η συνήθης έναρξις της ακολουθίας είναι 7, αυτός πήγαινε απ' τις τρεισήμισι-τέσσερεις, κι εκεί στην πρόθεση και διάβαζε και μνημόνευε. Κυριακή, γιορτή, καθημερινή, για πολλά χρόνια, είπαμε 25-30.

Είχε όμως ένα ελάττωμα. Έπινε. Του άρεσε το κρασί. Κάποτε λοιπόν σ' ένα βραδινό γλέντι, σε μια γιορτή, ξημερώθηκε πίνοντας. Και ξεχνώντας ότι την επομένη μέρα είχε Θεία Λειτουργία, και μάλιστα θα ήρχετο ας πούμε και ένα πούλμαν με εκδρομείς, οι οποίοι θα έκαναν δική τους Θεία Λειτουργία, είχαν ειδοποιήσει μια βδομάδα πριν ότι τη συγκεκριμένη εκείνη μέρα θα ήρχοντο να λειτουργηθούν κοντά του, να κοινωνήσουν, να τους πει τον Λόγο του Θεού να προσκυνήσουν και μια εικόνα που είχαν εκεί θαυματουργή.

Τα κουταλάκια και η λαβίδα.

Υπάρχουν χριστιανοί που φοβούνται να μεταλάβουν για να μην κολλήσουν μικρόβια! Αν ηταν έτσι, δεν θα ζούσε κανένας απο τους ιερείς, επειδή στο τέλος καταλύουν το περιεχόμενο του Αγίου Ποτηρίου, από το οποίο κοινωνούν συχνά εκατοντάδες πιστοί με ποικίλες αρρώστιες. Κι όμως, κανένας ιερέας δεν έπαθε ποτέ τίποτα. Το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου ειναι "πύρ καταναλίσκον". 

Ένα από τα πολλά περιστατικά που αποδεικνύουν περίτρανα την αλήθεια αυτή ειναι και το ακόλουθο:

Ψυχοσάββατο. Μέρα ξεχασμένη για τους πολλούς του κόσμου...

Ψυχοσάββατο. Μέρα ξεχασμένη για τους πολλούς του κόσμου. Ο θάνατος είναι άλλωστε για τη νοοτροπία της εποχής μας το τέρμα. Οι κεκοιμημένοι μάς πονούν, αλλά πρέπει να ζήσουμε. Να προχωρήσουμε. Και το μνημόσυνο είναι μόνο ατομική υπόθεση. Όταν συμπληρώνονται οι μέρες, οι σαράντα, ο χρόνος, θυμόμαστε. Πάμε στο ναό. Έρχονται και όσοι μας αγαπούν και όσοι αγαπούσαν τον κεκοιμημένο. Και φτάνει. Γιατί άραγε όλοι μαζί, να έχουμε δύο ημέρες το χρόνο στις οποίες να θυμόμαστε πάντας τους κεκοιμημένους. Έτσι δεόμεθα υπέρ μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως πάντων των απ’ αιώνος κεκοιμημένων ορθοδόξων χριστιανών, βασιλέων, πατριαρχών, αρχιερέων, ιερέων, ιερομονάχων, μοναχών, γονέων, προγονέων, πάππων, προπάππων, διδασκάλων, αναδόχων ημών εν τη πίστει...

Όσο μπορούμε και αντέχουμε….

 

παπα-Λίβυος 

Συνήθως οι άνθρωποι έχουν όμορφες και καταπληκτικές ιδέες, σχέδια υψηλά, εμπνεύσεις φανταστικές και θεωρίες άριστες. Παρά ταύτα όμως, ενώ σκέφτονται υπέροχα πράγματα, αδυνατούν να τα πραγματοποιήσουν. Γιατί; γιατί ο άνθρωπος είναι κακός και «δεν θέλει;»

Είναι σίγουρο ότι το «θέλω» του κάθε ανθρώπου είναι απολύτως ελεύθερο; Ότι ενεργεί σε απόλυτο βαθμό δίχως δεσμεύσεις και προγραμματισμούς του παρελθόντος, της αγωγής, του πολιτισμού των πληγών και τραυμάτων του;

Οι άνθρωποι δεν κάνουμε πάντα αυτό που σκεφτόμαστε ή ονειρευόμαστε ή ποθούμε ιδεατά, αλλά εκείνο που αντέχουμε, που μπορούμε σε κάθε φάση της ζωής μας. Εκείνο που οι ψυχικές και σωματικές μας καταστάσεις μας επιτρέπουν.

Η παραβολή του Ασώτου Υιού

Αρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους

Η ανταρσία του νεώτερου υιού και η διαγωγή του πατέρα

Τον νεώτερο υιό της παραβολής τον σώζει η αίσθηση που έχει ότι είναι υιός του πατέρα. Αισθάνεται και εκφράζεται μ' αυτήν την ορολο­γία. Ζη σ' αυτόν τον οικογενειακό χώρο. Γι' αυτό λέει: «Πάτερ, δος μοι...»

Η αμαρτία, η αδυναμία του, είναι ότι όντας ανώριμος δεν έχει φτάσει στο να ξέρη ότι η ουσία του Πα­τρός είναι η ίδια με την ουσία του Υιού. Δεν ξέρει τούτη τη στιγμή αυτό που λέει παρακάτω ο πατέρας στον πρεσβύτερο υιό, «τα εμά πάντα σα εστί», γι' αυ­τό ζητά από τον πατέρα του να του δώση «το επιβάλ­λον μέρος της ουσίας», το κομμάτι που του ανήκει. Αυτός ο χωρισμός που γίνεται μέσα του είναι η αμαρ­τία του.

Αυτός ο χωρισμός, ο τεμαχισμός είναι η αμαρτία, το κακό. «Όρος σύντομος του κακού ότι ου κατά φύσιν αλλά κατά μερικήν έλλειψιν του αγαθού εστί» (Αγιος Μάξιμος, Ρ.G. 4, 301Α).

Ο πατέρας είναι άρχοντας αγάπης. Δεν ενδια­φέρεται για τον εαυτό του. Ενδιαφέρεται να σώση τον άλλο, το παιδί του. Αυτό βρίσκεται στον σκοπό της ζωής του, είναι καταξίωσι του είναι του. Δεν τον ενδιαφέρει τι θα πη ο κόσμος, αν θα χάση το κύρος του, αν παρουσιαστή ως πατέρας αποτυχημένος, με παιδί που αφήνει το σπίτι και φεύγει μακριά. Η αγάπη του πατέρα πάει πιο μακριά απ' ό,τι μπορεί να πάη η κρίσι του κόσμου ή η ανταρσία του γιου του. Γι' αυτόν τον λόγο δεν θέλει να του κάμη διδασκαλία με λόγια. Ξέ­ρει ότι δεν πρόκειται να βγη τίποτε. Δεν πρόκειται να νοιώση κάτι ο νεώτερος υιός του.

Ευθανασία: ατομικό δικαίωμα ή πνευματικό αδιέξοδο;

Έως τώρα η ευθανασία ήταν νόμιμη στο Βέλγιο από το 2002 μόνο για τους ενήλικες. Οι ασθενείς που θα επέλεγαν την ευθανασία πρέπει να ήταν τουλάχιστον 18 ετών, και να έχουν διατυπώσει σαφώς, εκουσίως και επανειλημμένως το αίτημα να πεθάνουν.

Ανακύπτει λοιπόν ένα εύλογο και συνάμα βασανιστικό ερώτημα:

Είναι κακοί και ανάλγητοι εκείνοι οι άνθρωποι στο Βέλγιο που ψήφισαν υπέρ του δικαιώματος στην ευθανασία και μάλιστα των ανηλίκων; Μάλλον όχι, σύμφωνα με τις δημόσιες τοποθετήσεις τους. Η βάση της αιτιολόγησης της επιλογής τους είναι η συμπόνια και η συμπάθεια προς εκείνα τα μέλη της κοινωνίας με ανίατη ασθένεια. Δεν μπορούν να βλέπουν τους συνανθρώπους τους να ταλαιπωρούνται. Δεν αντέχουν τόσο σωματικό και ψυχικό πόνο μαζεμένο. Δεν υπάρχει κατ’ αυτούς λόγος να παρατείνεται ένα μαρτύριο για μία ζωή χωρίς την παραμικρή ελπίδα για ποιότητα, όπου ο άνθρωπος να μπορεί να αναπτύξει το σύνολο των ικανοτήτων και των δεξιοτήτων του, να δεχθεί την αναγνώριση, να απολαύσει την αμοιβή και ό,τι άλλο προσδιορίζεται συνήθως ως χαρά της ζωής.

Υπέρ της ευθανασίας παιδιών ψήφισε το Βέλγιο

Με 86 ψήφους υπέρ, 44 κατά και 12 αποχές πέρασε το νομοσχέδιο που επιτρέπει την ευθανασία αρρώστων παιδιών. Η Βουλή του Βελγίου υιοθέτησε οριστικά σήμερα το νόμο που επιτρέπει την ευθανασία σε…. ανηλίκους που πάσχουν από ανίατες ασθένειες, χωρίς ωστόσο να ορίσει την κατώτατη ηλικία, 12 χρόνια αφότου ενέκρινε την ευθανασία σε ενήλικες.

Την ώρα που οι Βέλγοι πολίτες τάσσονται σε ποσοστό 75% υπέρ του νομοσχεδίου, σύμφωνα με μια δημοσκόπηση, η Καθολική Εκκλησία του Βελγίου επανέλαβε τις τελευταίες εβδομάδες την αντίθεσή της σε αυτό, υποστηρίζοντας ότι φοβάται ότι η ευθανασία θα γίνει «κοινοτοπία» και την πίεση που ενδεχομένως θα ασκηθεί στα παιδιά που νοσούν.

Εμπειρία Ιερέως.....

Προ ετών, ένας νεαρός Ιερεύς μου διηγήθηκε τα έξης τρομερά:

“Η μητέρα μου, πού δεν ήθελε ο γιος της να γίνει παπάς, στον τρίτο χρόνο από τη χειροτονία μου, πέθανε. Στον θάνατο της, ως ιερεύς εγώ ο γιος της, δεν είχα δώσει μεγάλη σημασία. Έκανα όσα είναι απαραίτητα και τίποτα περισσότερο απ’ αυτό.

Ένα απογευματάκι, προς το σούρουπο, περνούσα έξω από το Κοιμητήριο. Σκέφθηκα λοιπόν: Δεν πάω να της ανάψω το καντηλάκι; ”Πράγματι το άναψα και κάθισα σε μια πέτρα. Δεν είχα μαζί μου όμως πετραχήλι κι έτσι δεν της διάβασα Τρισάγιο.

Σαν να ζαλίστηκα όμως λίγο και ξαφνικά νόμισα ότι άρχισαν να ανοίγουν οι τάφοι, να σηκώνονται τα νεκρά σώματα των ανθρώπων και να φωνάζουν!…

Βραδινή Εκδήλωση στο Πνευματικό Κέντρο Αγ. Παντελεήμονος Δραπετσώνας, 9-...

Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

Πρεσβύτερου Παναγιώτη Γκέζου 

Ὅσοι ἀπὸ ἐμᾶς ἀρνοῦνται νὰ παραδεχθοῦν ὅτι εἶναι ἁμαρτωλοί, 

συνεχίζουν τὸ ἔργο τῆς ἐξοντώσεως τοῦ Χριστοῦ 

ποὺ ἄρχισαν οἱ Φαρισαῖοι εκείνης τῆς ἐποχῆς, 

γιατὶ εἶναι οἱ πιὸ ἀποτελεσματικοὶ ὑπονομευτὲς τοῦ ἔργου Του. 

Τὸ κακὸ σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο τὸ κάνουν  οἱ μεγαλόσχημοι, οἱ Φαρισαῖοι, οἱ ἐνάρετοι

ποὺ πιστεύουν ὅτι εἶναι ἄμεμπτοι,

γιατὶ δὲν ἀντέχουν νὰ ὐποστοῦν τὴν δυσφορία

τῆς αὐτοεξετάσεως.

Πες του Χριστούλη να με δεχτεί...

Προχθές, γυρίζοντας ἀπὸ ἕναν Ἑσπερινὸ πέρασα ἀπὸ τὴν Ὁμόνοια. Πλῆθος νέων ἦταν μαζεμένοι γύρω ἀπὸ ἕνα παιδί. Στὸ χέρι του κρατοῦσε τὴν τελευταία σύριγγα τοῦ θανάτου. Τὸν πλησίασα καὶ μὲ δακρυσμένα μάτια φώναξε: “ Βοήθεια, πεθαίνω…”. Ἔτρεξα κοντά του τὸν ἀγκάλιασα. Μὲ σπασμένη φωνὴ μοῦ εἶπε: “ Παππούλη, πεθαίνω διάβασέ μου μιὰ εὐχή“. Γονάτισα, τοῦ διάβασα μία εὐχή. Ψέλλισε δύο λέξεις: “ πὲς τοῦ Χριστούλη νὰ μὲ δεχτεῖ” καὶ ξεψύχησε μέσα στὴν ἀγκάλη μου, ἄγνωστος μεταξὺ ἀγνώστων. Φεύγοντας, ψιθύριζα μία προσευχή. ”Χριστέ μου, μία λέξη εἶπε ὁ ληστὴς καὶ τὸν δέχτηκες στὴν βασιλεία Σου, δέξου καὶ τὴν ψυχὴ αὐτοῦ τοῦ παιδιοῦ σου”.

 Περιοδικὸ «Ἐρῶ», Ἀπρίλιος-Ἰούνιος 2011 - ἀπό τὸν Πρόλογο τοῦ βιβλίου «Λουλούδια ἀπὸ τοὺς κήπους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας» τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Πατάρων Εἰρηναῖου

Πηγή:http://estavromenos.blogspot.gr/

Γέννησε και τα 4 παιδιά της την ίδια μέρα του χρόνου!

Η Εmily Scrugham και ο Peter Dunn από το Cleator Moor της Cumbria δεν υπάρχει περίπτωση να μπερδέψουν τις ημερομηνίες γέννησης των τεσσάρων παιδιών τους, αφού όλα έχουν γεννηθεί την ίδια μέρα κι ας μην είναι τετράδυμα! Κι όταν πρόκειται για το πάρτι γενεθλίων τους κάνουν μεγάλη οικονομία, αφού προετοιμάζουν ένα πάρτι για όλα.

ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΚΑΙ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ

Μια φορά κάποιος ζήτησε από το Θεό ένα λουλούδι και μια πεταλούδα. Ο Θεός όμως αντί γι’ αυτά του έδωσε ένα κάκτο και μια κάμπια. Αυτό στενοχώρησε τον άνθρωπο. Δεν μπορούσε να καταλάβει, γιατί δεν πήρε αυτό που ζήτησε. Είπε μέσα του, λοιπόν: «Ο Θεός έχει να νοιαστεί για τόσους ανθρώπους…». Και αποφάσισε να μην ζητήσει εξηγήσεις.

Μαύρη μέρα για το Ευρωκοινοβούλιο

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

          Η 4^η Φεβρουαρίου 2014 καταγράφεται ως μια από τις χειρότερες μέρες στην ιστορία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Τη μέρα αυτή πέρασε με μεγάλη πλειονοψηφία ψήφισμα υπέρ της επιβολής ως φυσιολογικής της νοοτροπίας και της ηθικής των ομοφυλοφίλων στους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Η ίδια μέρα  καταγράφεται ως ημέρα ντροπής για την Ελλάδα της παράδοσης και των αξιών, αφού ούτε  ΕΝΑΣ από τους 22 ευρωβουλευτές της δεν βρέθηκε να καταψηφίσει το ψήφισμα!

          Το ψήφισμα έχει τον τίτλο " Χάρτης πορείας της ΕΕ κατά της ομοφοβίας και των διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου". Προετοιμάσθηκε από την Αυστριακή ευρωβουλευτή της Ομάδας των Πρασίνων Ούλρικε Λούνατσεκ, με την  υποστήριξη του ισχυρότατου στις Βρυξέλλες λόμπι των ΛΟΑΔΔ (λεσβιών, ομοφυλοφίλων, αμφιφυλοφίλων, διεμφυλικών (τρανσέξουαλ) και διαφυλικών) ατόμων. Με βάση το ψήφισμα η ομάδα των ΛΟΑΔΔ ξεχωρίζει από όλες τις άλλες ομάδες πολιτών και αποκτά ιδιαίτερα προνόμια. Πέραν δηλαδή του γενικού πλαισίου περί σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κάθε ευρωπαίου πολίτη με το ψήφισμα ζητείται η ιδιαίτερη μέριμνα για την "προαγωγή και προστασία της άσκησης όλων των ανθρώπινων δικαιωμάτων από τα ΛΟΑΔΔ".

ΑΓΑΘΗ: Η Αγία που νίκησε το ηφαίστειο - 5 Φεβρουαρίου

Η Αγία Αγάθη, μάρτυρας της πρωτοχριστιανικής Εκκλησίας, έζησε τον 3ο αιώνα μ.Χ. Την καταγωγή της διεκδικούν δύο πόλεις της Σικελίας, το Παλέρμο και η Κατάνη, όπου πιθανότερα γεννήθηκε, ανατράφηκε και μαρτύρησε. 

Η αγία προερχόταν από πλούσια οικογένεια ειδωλολατρών και διακρινόταν για τη φυσική της ομορφιά, το ήθος, τις αρετές και τη βαθειά της πίστη. Σε ηλικία δεκαπέντε ετών, έμεινε ορφανή και διέθεσε όλη της την περιουσία σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. 

Η αγία μαρτύρησε σε νεαρή ηλικία στις 5 Φεβρουαρίου επί Δεκίου (249-251). O έπαρχος Κιντιανός προσπάθησε χρησιμοποιώντας διάφορα μέσα να την πείσει να τον παντρευτεί. Η αγία όμως όχι μόνο δεν απαρνήθηκε την πίστη της, αλλά θέλησε να μαρτυρήσει γι' αυτήν. Έτσι υπέμεινε με θαυμαστή καρτερικότητα όλα τα βασανιστήρια, δοξολογώντας τον Θεό που την αξίωσε με τη τιμή του μαρτυρίου.