Το σκάνδαλο του Σταυρού

π. Χ.Β.
Α' Κορ. 1.18-24 
Ἀδελφοί, ὁ λόγος γὰρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι. 19 γέγραπται γάρ· ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν, καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω. 20 ποῦ σοφός; ποῦ γραμματεύς; ποῦ συζητητὴς τοῦ αἰῶνος τούτου; οὐχὶ ἐμώρανεν ὁ Θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου; 21 ἐπειδὴ γὰρ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τῆς σοφίας τὸν Θεόν, εὐδόκησεν ὁ Θεὸς διὰ τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματος σῶσαι τοὺς πιστεύοντας. 22 ἐπειδὴ καὶ Ἰουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι καὶ Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν, 23 ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, Ἕλλησι δὲ μωρίαν, 24 αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς, Ἰουδαίοις τε καὶ Ἕλλησι, Χριστὸν Θεοῦ δύναμιν καὶ Θεοῦ σοφίαν.

Εορτάζει σήμερα η αγία μας Εκκλησία την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού και ο απόστολος Παύλος μάς λέει ότι ο λόγος του Σταυρού για τους μεν απολλυμένους είναι μωρία, ενώ για εμάς τους σωζομένους αποτελεί Θεού δύναμη και Θεού σοφία. Και απολλυμένοους ονομάζει εκείνους που δεν έχουν πιστέψει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο σαρκωθείς Υιός του Θεού και λυτρωτής του κόσμου, και επομένως δεν έχουν γευτεί την χάρη και την χαρά της εν Χριστώ ζωής. Γι αυτό και προσθέτει το προφητικό του Ιερεμία, ότι “θα απωλέσω την σοφία των σοφών και την σύνεση των συνετών θα αθετήσω” (Ιερ. 29.14). Απέναντι δηλαδή στην σοφία του κόσμου αντιπαραβάλει την πίστη, γι αυτό και καταλήγει λέγοντας ότι επειδή οι μεν Ιουδαίοι επιζητούν κάποιο θαύμα, ενώ οι εθνικοί φιλόσοφοι αναζητούν την σοφία, εμείς κηρύττουμε Χριστόν εσταυρωμένο, ο οποίος για τους μεν Ιουδαίους είναι σκάνδαλο και για τους εθνικούς μωρία, για όσους όμως από αυτούς έχουν κληθεί και πιστέψει είναι Θεού δύναμη και Θεού σοφία. 


Οι αμφιβολίες απέναντι στον Σταυρό οφείλονται στην έλλειψη πίστης ότι ο Χριστός είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο οποίος προσέλαβε την ανθρώπινη φύση, “μορφήν δούλου λαβών” (Φιλιπ. 2.7), και έπαθε και σταυρώθηκε και αναστήθηκε για την δική μας σωτηρία. Μα πώς είναι δυνατόν, αναρωτιούνται οι Ιουδαίοι, οι οποίοι έχουν συνηθίσει τον Θεό να ποιεί θαυμάσια και τέρατα και να επιβάλλεται στους ανθρώπους της Παλαιάς Διαθήκης, πολλές φορές ακόμα και με απειλές, πώς είναι δυνατόν ο Θεός της δικαιοσύνης να δέχεται τέτοια ατίμωση; άρα δεν γίνεται να είναι Θεός. Ομοίως και οι φιλοσοφούντες, που έχουν μάθει να ζυγίζουν τα πάντα με την λογική, απορούν πώς ένας πάνσοφος Θεός δεν μπόρεσε να αποτρέψει ένα τέτοιο αποτρόπαιο έγκλημα, και δεν βρήκε κάποιον άλλο τρόπο να καθοδηγήσει τον κόσμο, παρά μόνος του προέβη σε μια αυτοκτονική απερισκεψία; άρα δεν γίνεται να είναι Θεός. 

Τα ερωτήματα αυτά τα αντιμετωπίζουμε και σήμερα, τόσο από τους εκτός Εκκλησίας, όσο και από πολλούς από εμάς που λεγόμαστε χριστιανοί, ωστόσο δεν έχουμε μέσα μας βεβαία πίστη. Γιατί η πίστη δεν έχει ανάγκη ούτε το θαύμα, ούτε την λογική εξήγηση. Γιατί, εάν επιχειρήσουμε να πείσουμε με τους συλλογισμούς πώς έγινε ο Θεός άνθρωπος, και πώς εισήλθε στην μήτρα της αειπαρθένου Μαρίας, και πώς έπαθε για εμάς, τότε μάλλον θα γελάσουν μαζί μας εκείνοι που δεν έχουνε πίστη. Αλλά ακόμα και για τα φυσικά πράγματα είναι δύσκολο να πείσουμε εκείνους που δεν έχουν πείρα. Για παράδειγμα, όσο και να προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε σε έναν τυφλό τί είναι το φως και πώς βλέπουμε, το πιο πιθανό είναι να παρανοήσει και να μας λοιδορήσει. 

Σκάνδαλο και μωρία λοιπόν ο Σταυρός, και πώς αν ο Χριστός ήταν Θεός δέχτηκε να σταυρωθεί και δεν γλίτωσε τον εαυτό του; ή πώς δεν κατέβηκε από τον Σταυρό, ώστε όλοι να πιστέψουν στην παντοδυναμία Του; πώς αφού φάνηκε ανίσχυρος, αναστήθηκε και έσωσε όλο το ανθρώπινο γένος; Άμα έχουμε πίστη ότι όντως ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, τότε τα μάτια μας μπορούν να δουν ότι η Ανάσταση είναι μεγαλύτερο θαύμα και μεγαλύτερη σοφία από την αποφυγή του Σταυρού, και το να αποφύγει τον θάνατο πολύ μικρότερο από το να καταργήσει με τον θάνατό Του “τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτέστιν τον διάβολον” (Εβρ. 2.14). 

Ας μη αναρωτιόμαστε λοιπόν γιατί ο Χριστός δεν απέφυγε τον Σταυρό, ή πώς γίνεται να σώζει τον κόσμο, ενώ δεν έσωσε τον εαυτό Του. Δεν απέφυγε τον Σταυρό, γιατί βιαζόταν να συμπλακεί με τον θάνατο και να τον κατατροπώσει. Δεν κατέβηκε από τον Σταυρό όχι γιατί δεν μπορούσε, αλλά επειδή δεν ήθελε. Αν δεν μπόρεσαν να Τον κρατήσουν οι πύλες και τα δεσμά του Άδη, θα μπορούσαν να Τον κρατήσουν τα καρφιά επάνω στον σταυρό; Αυτή είναι η σοφία και η δύναμη του Θεού, η οποία δεν επιβάλλεται αλλά ενεργεί από άπειρη αγάπη και φιλανθρωπία. Και πάλι, το να πιστεύει κανείς στον Χριστό σταυρωθέντα και ταφέντα, και να είναι βέβαιος ότι αυτός αναστήθηκε και κάθεται εκ δεξιών του Πατρός εργαζόμενος διηνεκώς την σωτηρία μας, δεν είναι αποτέλεσμα φιλοσοφικών συλλογισμών ούτε κάποιου συνταρακτικού θαύματος, αλλά χρειάζεται πίστη. 

Αν στρέψουμε την προσοχή μας μέσα μας, θα διαπιστώσουμε ότι πολλές φορές συμβαίνει να απιστούμε, άλλοτε ζητώντας από τον Θεό να κάνει κάποιο θαύμα, και άλλοτε ψάχνοντας λογική εξήγηση για πράγματα πνευματικά, ακόμα και της καθημερινής μας ζωής. Νομίζουμε ότι δουλειά του Θεού είναι να κάνει θαύματα, ή να θεραπεύει την περιέργειά μας. Θεωρούμε ότι επειδή είμαστε “καλοί χριστιανοί” ο Θεός οφείλει να μάς γλιτώνει από την πενία, την θλίψη, τις ασθένειες, ή να μάς δίνει απαντήσεις στα ερωτήματα που στρέφονται πάντα γύρω από τον εαυτό μας. Αλίμονο, εάν η τύφλωση των εκ γενετής τυφλών και η αδυναμία τους να δουν το φως είναι συγχωρητέα, εμείς όταν εθελοτυφλούμε και σκοτίζουμε τον νου και την καρδιά μας και απιστούμε, ποιά άραγε δικαιολογία μπορούμε να έχουμε; 

Ο Θεός έγινε άνθρωπος και σταυρώθηκε και αναστήθηκε για να μάς σώσει από τα δεσμά του θανάτου, του διαβόλου, της αμαρτίας. Ακόμα και όταν έκανε θαύματα, αυτά είχαν την πίστη ως αφετηρία και όχι ως σκοπό, γιατί ο σκοπός για τον οποίο ο Θεός θαυματουργεί είναι η σωτηρία μας και όχι για να μάς εντυπωσιάσει ή για να μάς ανταμείψει. Ας μη επιζητούμε λοιπόν θαύμα, αλλά την σωτηρία, η οποία είναι αποτέλεσμα πίστης στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και μετανοίας, και ας γίνουμε μιμητές του Σταυρού και του Πάθους, σταυρώνοντας τον παλαιό άνθρωπο, για να γευτούμε και την Ανάσταση. Αμήν. 



πηγή:http://xerouveim.blogspot.gr/