Εσπερινές Συνάξεις

Την Κυριακή 30 Νοεμβρίου και  ώρα 18:30 στα πλαίσια των εσπερινών συνάξεων που πραγματοποιούνται στο Πνευματικό μας κέντρο, θα συζητήσουμε το θέμα: 

"Η προσευχή ως δυνατότητα θεραπείας και 

σχέσης με τον Θεό".

Για τους γονείς με παιδιά θα υπάρχει η δυνατότητα απασχόλησής τους.

ΕΥΡΗΚΑΜΕΝ ΤΟΝ ΜΕΣΣΙΑΝ

 

Οι άνθρωποι, όταν μαθαίνουμε κάποια σπουδαία είδηση, σπεύδουμε να ενημερώσουμε εκείνους με τους οποίους σχετιζόμαστε. Οι ειδήσεις έχουν να κάνουν με περιστατικά της καθημερινότητάς μας, τα οποία μας προκαλούν άλλοτε χαρά και άλλοτε λύπη, άλλοτε με συμπεριφορές ανθρώπων που μας βλάπτουν, μας ενοχλούν ή μας χαροποιούν ή είναι αναφορές σε γεγονότα ευρύτερης σημασίας. Η ανακοίνωση των ειδήσεων έχει προσωπικό τόνο. Και πορεύεται η καθημερινότητά μας έχοντας ως αλάτι που την διαφοροποιεί τις ειδήσεις αυτές. Εκεί άλλωστε στηρίζεται και η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων.

                Υπάρχει όμως και ένα άλλο είδος ειδήσεων. Είναι αυτές που ονομάζουμε υπαρξιακές ειδήσεις, είναι αυτές που σημαδεύουν τη ζωή μας και που ίσως κι εμείς να μην έχουμε συνειδητοποιήσει την εμβέλεια και την προοπτική που μας δίνουν. Πρόκειται για ειδήσεις που αναφέρονται στη ζωή και στο θάνατο, στην αρρώστια και την δοκιμασία, σε ένα περιστατικό μεγάλης χαράς και αγάπης που εκπληρώνει  όνειρα και φιλοδοξίες. Η πορεία μας αλλάζει μετά από αυτές τις ειδήσεις. Και φαίνεται η ικανότητά μας να μπορούμε να έχουμε αυτοέλεγχο, από τον τρόπο που διαχειριζόμαστε αυτές τις ειδήσεις. Αλλά για να έχουμε αυτοέλεγχο, χρειάζεται να έχουμε διαμορφωμένη ταυτότητα, προσωπικότητα, στάση ζωής. Χωρίς αυτή, δεν είναι εύκολο να διαχειριστούμε όχι μόνο τις ειδήσεις, αλλά και τις συμπεριφορές των ανθρώπων. Βασικός παράγοντας που συμβάλλει στην διαμόρφωση της ταυτότητάς μας είναι η πίστη στο Θεό.

Ο Άγνωστος μου εαυτός !

 +Μοναχού Ιωσήφ Γρηγοριάτη , 1915 - 2008 

Κύριε γνώρισέ μου αυτόν τον άγνωστο.
Ξέρω το όνομά μου, την ηλικία μου, το βάρος μου, το χρώμα των μαλλιών μου, όμως τον εαυτό μου δεν τον γνωρίζω.

Αυτός σε μένα τον ίδιο, παραμένει κρυμμένος και άγνωστος. Εσύ όμως Χριστέ μου, που «εξετάζεις νεφρούς και καρδιές» τον γνωρίζεις.

Εσύ γνωρίζεις κάθε άνθρωπο ερχόμενο εις τον κόσμο, «εκ κοιλίας μητρός αυτού».
Εσύ κρατάς στα πλαστουργικά σου χέρια την φωτογραφία του μυστικού και αγνώστου εαυτού μου, σε όλες τις λεπτομέρειες.
Τι δεν θα έδινα να αποκτήσω αυτή την φωτογραφία Κύριέ μου!
Να την κρατήσω μπροστά στα μάτια μου.
Να δω επί τέλους ποιός είμαι.

Χριστιανική ζωή ως μια σχέση ερωτική...

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης γράφει: «ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν» (Ἰω. 4,16). Πολλοὶ ἀπὸ μᾶς ζητοῦμε τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στὰ ὑλικὰ πράγματα. Ἄν μᾶς δίνει τὴν ὑγεία μας, ἄν προστατεύει τὴ ζωή μας, τὰ παιδιά μας, ἄν μᾶς δίνει ἄφθονα ὑλικὰ ἀγαθά, τότε λέμε ὅτι ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ. Κάνουμε όμως λάθος.

Ο Θεός δεν θέλει απλά να περνάς καλά σε αυτήν την ζωή.  Δεν είναι η αγάπη του Θεού τόσο ρηχή.

 Ο Θεός «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν». (Τιμ.2.4)

Ο Θεός δηλαδή θέλει να σωθεί ο άνθρωπος. Και να σωθεί σημαίνει να γίνει κατα χάριν θεός, να ολοκληρωθεί σαν οντότητα διαμέσου της εξελικτικής πνευματικής πορείας του. Η πορεία του αυτή είναι ουσιαστικά μία σχέση. Η σχέση του με τον Θεό και τους ανθρώπους. Μία σχέση η οποία είτε θα τον οδηγήσει στην υπαρξιακή καταστροφή του ή στην υπαρξιακή του εξέλιξη.

Ὁ μοναχός μέ τό ἰαματικό χάρισμα

Παραθέτουμε  διήγηση για κάποιο μοναχό ό όποιος υπέταξε το δικό του θέλημα στο θέλημα τού Θεού και απόλαυσε μεγάλη ειρήνη στην ψυχή του, λαμβάνοντας από τον Θεό το ιαματικό χάρισμα. Πολλοί ασθενείς γίνονταν καλά μόνο με το άγγιγμα τού ενδύματος του. Παντού συναντούσε μεγάλο σεβασμό για το πρόσωπο του.

Μεταξύ αυτών, οι αδελφοί της μονής εκπλήττονταν πολύ με όσα γίνονταν από το συμμοναστή τους, επειδή δεν παρατηρούσαν σ' αυτόν κανένα ιδιαίτερα εξέχον ασκητικό αγώνισμα, ούτε αυστηρή νηστεία, ούτε υπερβολικούς κόπους, ούτε κάτι άλλο.

Ζούσε όπως όλοι οι άλλοι.

Ένα μόνο πράγμα κρατούσε με αυστηρότητα. Όλα όσα τού συνέβαιναν τα δεχόταν πρόθυμα και ευχαριστούσε γι' αυτά τον Θεό. Ένα τον διέκρινε: Είχε παραδοθεί ολοκληρωτικά στο θέλημα τού Θεού.

Η νίκη της καλοσύνης και της υπομονής.

Μια πολύ γλυκιά κυρία, μου διηγήθηκε τα παρακάτω:

-Τον άνδρα μου τον παντρεύτηκα με προξενιό. Όμως χωρίς να το ξέρω, εκείνος αγαπούσε και είχε χρόνια δεσμό με μια κοπέλα, που οι δικοί του δεν την ήθελαν, αλλά αυτός δεν έπαψε ποτέ να την αγαπά.

Παντρευτήκαμε. Η μέρα του γάμου ήταν πολύ όμορφη.

Όμως οι όμορφες μέρες ήταν μόνο τρεις. Από την τέταρτη μέρα και επί δέκα επτά χρόνια η ζωή μου δίπλα του ήταν μια κόλαση. Όταν τον ρώτησα γιατί μου φερόταν τόσο άσχημα, μου αποκάλυψε πως αγαπούσε άλλη γυναίκα κι όχι εμένα. Έπεσα από τα σύννεφα!

-Τότε γιατί με παντρεύτηκες;

-Γιατί με πίεσαν οι γονείς μου. Εκείνη, βλέπεις, δεν την ήθελαν.

-Και εγώ τι φταίω να μου φέρεσαι έτσι;

-Σήκω και φύγε, άμα δεν σου αρέσει.

-Που να πάω; Ντρέπομαι τα αδέλφια μου και τον κόσμο.

-Ε! Τότε κάτσε εδώ και βούλωστο.

Η σωτηρία της ψυχής από το πικρό βγαίνει

Γέροντας Παΐσιος

Πριν επιτρέψει ο Θεός να έρθει μια δοκιμασία, εργάστηκε με καλό τρόπο, αλλά δεν τον καταλάβαιναν, γι' αυτό μετά επέτρεψε την δοκιμασία. Βλέπετε, και όταν ένα παιδί είναι ανάποδο, στην αρχή ο πατέρας του το παίρνει με το καλό, του κάνει τα χατίρια, αλλά, όταν εκείνο δεν αλλάζει, τότε του φέρεται αυστηρά, για να διορθωθεί.

Έτσι και ο Θεός μερικές φορές, όταν κάποιος δεν καταλαβαίνει με το καλό, του δίνει μια δοκιμασία, για να συνέλθει.Αν δεν υπήρχε λίγος πόνος, αρρώστιες κ.λπ., θα γίνονταν θηρία οι άνθρωποι· δεν θα πλησίαζαν καθόλου στον Θεό.

Η ζωή αυτή είναι ψεύτικη και σύντομη· λίγα είναι τα χρόνια της. Και ευτυχώς που είναι λίγα, γιατί γρήγορα θα περάσουν οι πίκρες, οι οποίες θα θεραπεύσουν τις ψυχές μας σαν τα πικροφάρμακα.

Βλέπεις, οι γιατροί, ενώ οι καημένοι οι άρρωστοι πονούν, τους δίνουν πικρό φάρμακο, γιατί με το πικρό θα γίνουν καλά, όχι με το γλυκό. Θέλω να πω ότι και η υγεία από το πικρό βγαίνει, και η σωτηρία της ψυχής από το πικρό βγαίνει.



πηγή:http://h-agaph-panta-elpizei.blogspot.gr

Η ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΠΑΝΣΟΦΟΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑ (25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ)

«Η αγία Αικατερίνα ήταν από την πόλη της Αλεξάνδρειας, κόρη κάποιου άρχοντα, ονόματι Κώνστα, πάρα πολύ ωραία, αξεπέραστης μάλιστα ομορφιάς, ψηλή και λεπτή κατά το σώμα, ετών δεκαοκτώ. Αυτή λοιπόν αφού σπούδασε, στο ανώτερο δυνατό σημείο, όλη τη ελληνική και ρωμαϊκή παιδεία, δηλαδή τον Όμηρο και τον Βιργίλιο, τον μέγιστο ποιητή των Ρωμαίων, τον Ασκληπιό και τον Ιπποκράτη και τον Γαληνό από τους ιατρούς, τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα, τον Φιλιστίωνα και τον Ευσέβιο από τους φιλοσόφους, τον Ιαννή και τον Ιαμβρή από τους μεγάλους μάγους, τον Διόνυσο και τη Σύβιλλα, όπως και κάθε ρητορική τέχνη που είχε εφευρεθεί στον κόσμο, ακόμη όμως αφού έμαθε  και κάθε λέξη από τις διάφορες γλώσσες, εξέπληξε όχι μόνο αυτούς που την έβλεπαν, αλλά και αυτούς που άκουγαν για τη φήμη, τη σοφία και την παιδεία της. Λόγω της ομολογίας της για τον Χριστό, βασανίστηκε πολύ από τον βασιλιά Μαξέντιο, ενώ στο τέλος της έκοψαν και το κεφάλι, δεχόμενη έτσι και το στεφάνι του μαρτυρίου από τον αθλοθέτη Χριστό, τον αληθινό Θεό μας».

Α ΔΕ ΗΤΟΙΜΑΣΑΣ ΤΙΝΙ ΕΣΤΑΙ;

 

Μια από τις πιο λιτές και την ίδια στιγμή πιο συγκλονιστικές παραβολές που είπε ο Χριστός για να δώσει στους ανθρώπους να κατανοήσουν τα μυστήρια της Βασιλείας του Θεού, να δούνε τον εαυτό τους σε σχέση μ’  αυτήν και να προβληματιστούν ώστε να μπούνε στην λογική της μετάνοιας, αφού δώσουν την αληθινή προοπτική στον τρόπο  της ζωής τους είναι αυτή του άφρονα πλούσιου. Δεν υπάρχει άλλος άνθρωπος σ’  αυτήν. Ο πλούσιος είναι τόσο εγωπαθής, τόσο κλεισμένος στον εαυτό του, στην ηδονή που ο πλούτος του δίνει, ώστε ακόμη κα τα λεγόμενα στην παραβολή είναι μονόλογος του πλουσίου, ένας διάλογος ουσιαστικά με τον εαυτό του ως φανταστικό ακροατή. Όχι μόνο δεν θέλει να προσφέρει  κάτι από την ευφορία της χώρας του, αλλά δεν επιθυμεί ούτε τις σκέψεις του να μοιραστεί με κάποιον άλλο. Έχει χτίσει τα τείχη της εγωκεντρικότητας με τέτοιον τρόπο, ώστε και η χαρά του ακόμη να περιορίζεται στον ίδιο.   

Η εξουσία της διακονίας στις διαπροσωπικές σχέσεις

Την Κυριακή 23 Νοεμβρίου και ώρα 18:30 στα πλαίσια 

των συνάξεων που πραγματοποιούνται στο 

Πνευματικό μας κέντρο για νέους και ζευγάρια, θα 

συζητήσουμε το θέμα: "Η εξουσία της διακονίας στις 

διαπροσωπικές σχέσεις". Για όσους έχουν παιδιά θα

 υπάρχει η δυνατότητα απασχόλησής τους.

Οι νέοι του σήμερα.

«Οι νέοι δεν νοιάζονται...

Οι νέα γενιά έχει πάρει τον κατήφορο...

Οι νέοι δεν έχουν ιδανικά...

Οι νέοι δεν πιστεύουν...

Οι νέοι είναι γεμάτοι πάθη...»

Όλα τα παραπάνω και άλλα πολλά ακούμε καθημερινά από πιο μεγάλους -ηλικιακά- ανθρώπους οι οποίοι πλέον ως σωφρονισμένοι βάζουν διάφορες ταμπέλες στους νέους που συναντούν και γνωρίζουν.

Δηλαδή οι νέοι θα χαθούν; θα ρωτήσει κάποιος. Και βέβαια όχι.

Κατηγορούμε τους νέους ότι δεν νοιάζονται για τίποτα. Αυτό όμως είναι ψέμα. 

Οι νέοι νοιάζονται, απλά δεν νοιάζονται με την μικροπρέπεια που νοιάζονται οι ηλικιωμένοι.

Με αφορμή μια ζωγραφιά...

Έτσι προέκυψε η εργασία που ακολουθεί. Έναυσμα οι εργασίες στο μάθημα των Θρησκευτικών σε σχέση με την εσωτερική ειρήνη. Η Ευγενία ζωγράφισε και η Ευτυχίς έγραψε...φυσικά για την Ειρήνη.

Της Πούλιου Ευτυχίδος

Όλοι την φωνάζουν το "φρικιό" και την δείχνουν με το δάχτυλο. Περπατά στο πεζοδρόμιο, σκυφτή, χωρίς να δίνει σημασία στις φωνές και τις βρισιές. Κάνει μεγάλα άτσαλα βήματα και κλοτσάει με το πόδι της πέτρες και χώματα. Και όμως το πρόσωπο της είναι ήρεμο...

-Καλά αναίσθητη είσαι κορίτσι μου. Δεν ακούς που σε κοροϊδεύουν. Αντιμετώπισε τους. Βρίσε τους λιγάκι.

Τίποτα αυτή. Δεν ακούει την φωνή μου. Μεγαλώνει το βήμα και στρίβει στη γωνία του δρόμου. Χάνεται από τα μάτια των άλλων. Και τότε, αρχίζει να τρέχει, να τρέχει. Ώσπου σταματάει να ξαποστάσει. Τα μάτια της είναι γεμάτα δάκρυα. Πέφτει κάτω στις λάσπες. Κάνει να σηκωθεί. Δεν μπορεί. Νιώθει βαριά. Πέτρα ασήκωτη είναι η καρδιά της. Το μυαλό της βουίζει. Τα χέρια της τρέμουν. Αν την δουν έτσι οι άλλοι, θα την βρίσουν χειρότερα. Θα την πουν <<ρεμάλι>> και δεν το θέλει. Δεν είναι αλήθεια!!!

    Αργά- αργά σηκώνεται. Σε τι χάλι όμως! Τα κατάμαυρα ρούχα της, γεμάτα λάσπες έχουν κολλήσει  πάνω στο σώμα της από τις τρύπες στο παντελόνι και  στην μπλούζα. Οι αλυσίδες κρέμονται...

    Συνεχίζει το τρέξιμο. Φτάνει μπροστά σε μια καγκελόπορτα. Ένας κήπος ρημαγμένος και πιο μέσα ένα σπίτι κατεστραμμένο. Μπαίνει μέσα, χάνεται στα πίσω δωμάτια. Την ακολουθάω προσεκτικά. Τι είναι αυτό Θεέ μου;... Ανάμεσα σε χαλάσματα τρία μικρά κρεβάτια. Το ένα άδειο. Υποθέτω ότι είναι το κρεβάτι του κοριτσιού. Στο άλλο μια μεγάλη γυναίκα. Τα μάτια της, ορθάνοιχτα, κοιτούν στο κενό. Αχ Θεέ μου, τυφλή είναι!!! Στο άλλο κρεβάτι ένα κοριτσάκι ως επτά χρονών. Τα ματάκια του κατάκλειστα δεν κοιτούν πουθενά...!

Τα Εισόδια της Θεοτόκου στην Αγία Γραφή

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου 

Γράφει ο Θεολόγος Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης

Είναι γνωστό πως η Καινή Διαθήκη παρέχει ελάχιστες πληροφορίες για τη ζωή της Παναγίας. Αυτό γίνεται αιτία να την υποτιμούν οι προτεστάντες όλων των αποχρώσεων, που θεωρούν ότι ο χριστιανισμός πρέπει να περιορίζεται σε ό,τι αναφέρεται μέσα στην Αγία Γραφή.

Βέβαια στην Αγία Γραφή υπάρχουν αρκετές αναφορές στη δόξα που έλαβε η Παναγία από το Θεό (π.χ. Λουκ. 1, 28 και 41-55) και στη δυνατότητά της να παρέμβει προς το Χριστό υπέρ των ανθρώπων (Ιω 2, 3-7). Όμως υπάρχουν κι άλλες πληροφορίες, που προκύπτουν από τις προφητείες και τις προτυπώσεις της Παλαιάς Διαθήκης, που αναφέρονται στη Θεοτόκο (δείτε αρκετά στοιχεία και εδώ: Η τιμή της Θεοτόκου στη Βίβλο – Η Θεοτόκος στην Αγία Γραφή).

Τα βιογραφικά στοιχεία της Παναγίας, που σχετίζονται με τη γέννηση και την παιδική ηλικία της, καθώς και με την κοίμησή της, είναι καταγεγραμμένα σε αρχαία βιβλία, που κινήθηκαν παράλληλα με την Καινή Διαθήκη, χωρίς να γίνουν ποτέ μέρος της. Τέτοια βιβλία υπήρξαν αρκετά, που κατέγραψαν πληροφορίες για το Χριστό, την Παναγία και άλλα πρόσωπα (π.χ. αποστόλους), επιθυμώντας να συμπληρώσουν τις αντίστοιχες πληροφορίες που βρίσκονται στην Καινή Διαθήκη. Σήμερα, αυτά τα βιβλία τα συμπεριλαμβάνουμε στα «απόκρυφα κείμενα», αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν απόκρυφα.

«Απόκρυφα» ήταν τα ευαγγέλια και τα λοιπά βιβλία της θρησκείας του Γνωστικισμού (που οι γνωστικοί τα κρατούσαν κρυφά από τους αμύητους). Τα αρχαία ορθόδοξα βιβλία που διάβαζαν οι χριστιανοί και που ποτέ δεν ήταν κρυμμένα ή απαγορευμένα, σήμερα ονομάζονται κι αυτά «απόκρυφα» μόνο για φιλολογικούς λόγους, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι απόκρυφα, αλλά ψευδώνυμα ή ανώνυμα έργα. Πολλά απ’ αυτά αποδίδονται σε αποστόλους, ενώ δεν είναι δικά τους έργα, αλλά έργα ανωνύμων (και αυτός είναι κι ο λόγος που δεν μπήκαν στην Καινή Διαθήκη, στην οποία μπήκαν μόνο τα διασωθέντα κείμενα των μαθητών του Χριστού*)

Η αγάπη είναι η μόνη δημιουργική δύναμη

LOVE: The One Creative Force by Eric Butterworth

Ένας καθηγητής κολεγίου ζήτησε από τους μαθητές του της κοινωνιολογίας να πάνε στις φτωχογειτονιές της Βαλτιμόρης και να εξετάσουν το ιστορικό 200 νεαρών αγοριών.

Τους ζήτησε, επίσης, να κάνουν μια γραπτή εκτίμηση σχετικά με το μέλλον του καθενός από τ’ αγόρια αυτά.

Σ’ όλες τις περιπτώσεις οι φοιτητές έγραφαν: «Δεν έχει καμιά πιθανότητα εξέλιξης».

Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, ένας άλλος καθηγητής κοινωνιολογίας έτυχε να ανακαλύψει αυτήν την παλιότερη έρευνα. Ζήτησε από τους μαθητές του να τη συνεχίσουν και να ψάξουν να βρουν ποια εξέλιξη είχαν αυτά τα παιδιά.

Η εξουσία στην Εκκλησία

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

Ο Χριστός είπε στους μαθητές Του, κατά τη διάρκεια της τελευταίας νύκτας της επίγειας ζωής Του, ότι «θα τους διώξουν απ’ τις συναγωγές. Θα έλθει μάλιστα ο καιρός που όποιος τους θανατώσει θα νομίζει πως έτσι υπηρετεί το Θεό» (Ιω. 16,2). Τους προειδοποίησε για να είναι έτοιμοι και να μη χάσουν την πίστη τους.

Ο λόγος Του στηρίζεται στην αλήθεια και στην ειλικρίνεια. Δεν υπόσχεται δρόμους εύκολους. Δεν κοροϊδεύει όσους θα Τον ακολουθήσουν. Η αλήθεια βρίσκεται στην πραγματικότητα, το ψέμα στην ψευδαίσθηση.

Αν τολμήσουμε να παραλληλίσουμε τη συναγωγή, ως τόπο σύναξης και λατρείας, με την Εκκλησία, και τους τότε μαθητές του Χριστού με τους χριστιανούς σήμερα, και τους Φαρισαίους με όσους έχουν εξουσία στην Εκκλησία αλλά «ουκ έγνωσαν τον πατέρα ουδέ εμέ» (Ιω. 16,3) κατά τη συνέχεια του λόγου του Κυρίου, τότε κατανοούμε ότι όσα είπε «μένουν εις τον αιώνα», δηλαδή ισχύουν και σήμερα.

Όταν η διακονία στην Εκκλησία εκλαμβάνεται ως εξουσία, η εκκοσμίκευση είναι δεδομένη. Τότε οι κανόνες της Εκκλησίας γίνονται νόμοι, η θεραπευτική αγωγή τιμωρία, η θέση αξίωμα. Ο Χριστός είναι απών και ο άνθρωπος χωρίς Θεό.

Η Νηστεία των Χριστουγέννων και το Σαρανταλείτουργο

15 Νοεμβρίου από σήμερον άρχεται η τεσσαρακονθήμερος νηστεία των Χριστουγέννων...
Επιτρέπεται εκτός Τετάρτης και Παρασκευής, μέχρι 17ης Δεκεμβρίου, από 18-24 κατάλυσις οίνου καί ελαίου ^{(Ράλλη- Ποτλη, Σύνταγμα Ιερών Κανόνων, Τόμος Δ' σελ.488, πρβλ. Πηδάλιον, Αθήναι 1841, υποσ, είς ερμηνεία του ΞΘ'κανόνος Αγ. Αποστόλων)}.

Στὶς 15 Νοεμβρίου ἀρχίζει ἡ νηστεία τῶν Χριστουγέννων. Πρόκειται γιὰ μιὰ περίοδο ἔντονης πνευματικῆς ἐργασίας καὶ ψυχοσωματικῆς προετοιμασίας γιὰ τὸν ἑορτασμό τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου.

Ἀπὸ τὶς 15 Νοεμβρίου ἕως τὶς 17 Δεκεμβρίου (κατ’ ἄλλη παράδοση ἕως τὶς 12 Δεκεμβρίου) νηστεύουμε τὸ κρέας, τὰ γαλακτομικά καὶ τὰ αὐγά καὶ τρῶμε ψάρι (ἐκτὸς βεβαίως Τετάρτης καὶ Παρασκευῆς, ποὺ νηστεύουμε αὐστηρά). Μετὰ τὶς 17 (ἢ 12) Δεκεμβρίου νηστεύουμε καὶ τὸ ψάρι.

Η αγάπη υπάρχει όταν συνυπάρχει.

Είναι δύσκολο να αγαπάς. Είναι δύσκολο, όχι γιατί είναι κάτι έξω από την φύση μας, αλλά γιατί συνήθως εμείς ζούμε παραφύσιν.

Λένε πολλοί ότι ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό, και έχουν δίκαιο. Όντως ο άνθρωπος είναι ένα όν το οποίο δημιουργήθηκε για να κοινωνεί όχι μόνο με άλλους ανθρώπους αλλά με όλη την κτίση. Ιδιαιτέρως όμως να κοινωνεί με τον Θεό και δι’ Αυτού να κοινωνεί με τα πάντα και δια πάντα.

Η ουσιαστική κοινωνία όμως δεν μπορεί να υπάρξει εκτός της αγάπης. Οι ανθρώπινοι νόμοι δεν μπορούν να επιβάλλουν ουσιαστική κοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Το μόνο που μπορούν να προσφέρουν είναι μια επισφαλή και επιφανειακή κοινωνία προσώπων που εξαντλείται στον φόβο της τιμωρίας, στον κώδικα της καλή συμπεριφοράς.

ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ Ι. Μ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ
15ος ΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΔΕΥΤΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΠΕΜΠΤΗ 27 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014

ΩΡΑ: 4.00 μ.μ.
ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ «ΠΕΙΡΑΪΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ» ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Καραΐσκου 104 και Σωτήρος, Πειραιάς.

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Ι Σ
Η Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς σας προσκαλεί
την ΠΕΜΠΤΗ 27 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014, ώρα 4 μ.μ.
στην αίθουσα του «Πειραϊκού Συνδέσμου» Πειραιώς
σε Θεολογική Ημερίδα
με θέμα:
15ος ΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΔΕΥΤΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Π Ρ Ο Γ Ρ Α Μ Μ Α
4.00- 5.00 μ.μ. Έναρξη Ημερίδος, Χαιρετισμός και ομιλία του Σεβασμιωτάτου
ΜητροπολίτουΠειραιώς κ. Σεραφείμ με Θέμα:
«Η αποτείχιση υπό το φώς της ζωής και των αγώνων του οσίου
Θεοδώρου του Στουδίτου».
5.00-5.45μ.μ. Αρχ. Βασίλειος Παπαδάκης, Καθηγούμενος Ιεράς Μονής
Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας Ρεθύμνου.
Θέμα: «Η διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας σύμφωνα
με την Ορθόδοξη Θεολογία και Παράδοση της Εκκλησίας».
5.45-6.30 μ.μ. Πρωτοπρ. π. Ιωάννης Φωτόπουλος, Νομικός, Θεολόγος.
Θέμα: «Aκοινωνησία και αποτείχιση σύμφωνα με την διδασκαλία
και τον βίο των αγίων Πατέρων».
6.30-7.15 μ.μ. Συζήτηση.
7.15-8.00 μ.μ. Πορίσματα – Λήξη Ημερίδος.

Συγνώμη απ' την ζωή...

π.λιβυος

Κουράστηκες να υπολογίζεις τα πάντα στην ζωή σου ε; Να νιώθεις ενοχές και ανασφάλειες για κάθε κίνηση ή συναίσθημα σου. Κουράστηκες να περιμένεις την ζωή κι αυτή να αργεί πάντα μια μέρα.. Πες το.. μην φοβάσαι. Ομολόγησε το. Μα όχι σε εμένα. Στον εαυτό σου να το πεις. Με εκείνον που χρόνια τώρα προσπαθείτε να αλληλοεξοντωθείτε. 

Μίλα του, πες του, «με κούρασες ρε μπαγάσα, σε κούρασα κι εγώ καρδιά μου. Με πλήγωσες πολύ, σε λάβωσα. Με παίδεψες και εγώ σε τυράννησα ασύστολα και αυτοκαταστροφικά. Τα θέλω και τα όνειρα σου τα κατέστρεψα με αδιόρατη χαρά.

Δεν ξέρω πως έγιναν έτσι να πράγματα πως τα έφερε έτσι η ζωή και ζήσαμε σαν δυο μεγάλοι εχθροί. Σαν να μην είμαστε ένα, μα δυο, αντίπαλοι και διαφορετικοί.. Καθημερινά ο ένας πολεμούσε τον άλλο, προσπαθούσαμε με αβυσσαλέο μίσος να αλληλοεξοντωθούμε.

Μεγάλο κακό το να κρίνουμε μόνο από αυτά που βλεπουμε.

 

αρχιμ.Παύλος Παπαδόπουλος

Ο ιερέας μόλις είχε τελειώσει το συμβούλιο με την εκκλησιαστική επιτροπή. Είχε βραδιάσει πια. Η βροχή έκανε τους δρόμους να γυαλίζουν στο φως του φεγγαριού.

Μπήκε στο αμάξι του και πήρε τον δρόμο για το σπιτικό του. Ήταν πολύ κουρασμένος. Σωματικά αλλά και ψυχικά. Όλη την ημέρα άκουγε τα προβλήματα του κόσμου προσπαθώντας να καθοδηγήσει, προσπαθώντας να μην αποκάμει ο ίδιος με αυτά που άκουγε δίνοντας συγχρόνως συγχώρεση και ελπίδα.

Η κατάργηση των οκτώ παθών

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός

Η κατάργηση των οκτώ παθών ας γίνεται με τον εξής τρόπο:

Με την εγκράτεια καταργείται η γαστριμαργία.

Με τον θείο πόθο και την επιθυμία των μελλόντων αγαθών καταργείται η πορνεία.

Με την συμπάθεια προς τους φτωχούς καταργείται η φιλαργυρία.

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Περί Θείας Κοινωνίας

Λένε μερικοί, να κοινωνούμε μόνο μια φορά τον μήνα, για να μη μας γίνεται συνήθεια”, είπα στον Γέροντα.

Και εκείνος μου απάντησε: “Δεν είναι σωστό αυτό, διότι και μία φορά τον χρόνο να κοινωνή κανείς, μπορεί να το πάρη σαν συνήθεια , ότι δικαιούμαι να κοινωνώ. Είχε έλθη ένα ιερέας , ο οπoίος μου είπε ότι αποφεύγει να λειτουργή συχνά, για να μη του γίνη συνήθεια. Τότε στενοχωρήθηκα πολύ, διότι όσο πιο τακτικά λειτουργή κανείς τόσο πιο περισσότερο πρέπει να διαλύεται συναισθανόμενος το μυστήριον, που επιτελεί.

Ο Θείος έρως κατά τόν άγιο Ιωάννη τόν Χρυσόστομο

Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

Η πρώτη καί μεγάλη εντολή είναι η αγάπη πρός τόν Θεό καί η δεύτερη η αγάπη πρός τόν πλησίον. Δέν είναι δυνατόν νά αγαπά κανείς τόν Θεό καί νά μήν ενδιαφέρεται γιά τόν πλησίον του, αλλά ούτε νά αγαπά τόν πλησίον καί νά αγνοή τόν Θεό. Η ζωή τού Χριστιανού χαρακτηρίζεται από τήν κατακόρυφη διάσταση πρός τόν Θεό καί τήν οριζόντια μέ τούς ανθρώπους. Τό ενδιαφέρον γιά τούς ανθρώπους δέν προέρχεται από κάποια κοινωνική καί πολιτική ιδεολογία καί από έναν ουμανιστικό αλτρουϊσμό, αλλά είναι έκφραση τής αγάπης πρός τόν Θεό καί τήν αίσθηση τής αγάπης τού Θεού πρός τόν άνθρωπο.

Μεγάλη σημασία στήν Χριστιανική ζωή έχει η αγάπη πρός τόν Θεό. Όποιος αγαπά τόν Θεό αγαπά καί ό,τι αγαπά ο Θεός. Αυτήν τήν αγάπη οι άγιοι Πατέρες τήν ονομάζουν έρωτα, καί, γιά νά τόν αντιδιαστείλουν από κάθε άλλο ψευδή έρωτα, κάνουν λόγο γιά θείο έρωτα. Σέ αυτόν τόν θείο έρωτα αναφέρεται πολλές φορές ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος καί παρουσιάζει διάφορα χαρακτηριστικά του. Θά γίνη μιά μικρή αναφορά σέ αυτό τό θέμα γιά νά φανή καί εδώ ο συνδυασμός μεταξύ νηπτικότητας καί κοινωνικότητας πού παρητηρείται στήν διδασκαλία του.

Ἡ μελέτη τῶν εὐεργεσιῶν καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ

Κάθε πράξη ξεκινᾶ ἀπό τήν ἐπιθυμία καί κάθε ἐπιθυμία ἀπό τόν λογισμό. Γι’ αὐτό πρέπει νά προσπαθήσουμε νά ἀποσπάσουμε τόν ὀφθαλμό τῆς ψυχῆς ἀπό τά μάταια καί νά ἔχουμε τήν καρδιά μας γεμάτη καλούς λογισμούς, γιά νά μη μείνη σέ αὐτήν χῶρος γιά τούς κακούς.

Πολλά εἶναι ἐκεῖνα πού ἀξίζει νά γίνουν ἀντικείμενο μελέτης, ἐργασία τῆς ψυχῆς, τρυφή καί ἐνασχόληση τοῦ νοῦ. Τό γλυκύτερο ὅμως καί ὠφελιμώτερο ὅλων – καί νά τό λέμε καί νά τό σκεπτώμαστε – εἶναι τό νόημα τῶν Μυστηρίων καί ὁ πλοῦτος πού λάβαμε ἀπό αὐτά: Σέ ποιά κατάσταση βρισκόμασταν πρίν βαπτισθοῦμε καί τί γίναμε μετά τό Βάπτισμα καί τήν μετοχή μας στα Μυστήρια. Ποῦ ἤμασταν ὑποδουλωμένοι καί πῶς ἀπελευθερωθήκαμε καί κερδίσαμε τήν Βασιλεία. Ποια ἀπό τά ἀγαθά μᾶς ἔχουν ἤδη δοθῆ καί ποιά μᾶς ἐπιφυλάσσονται. Καί τό κυριώτερο, ποιός μᾶς τά χορηγεῖ ὅλα αὐτά, πόσο ὡραῖος καί ἀγαθός εἶναι, πῶς ἀγάπησε τό γένος μας καί πόσο μεγάλος εἶναι ὁ ἔρωτάς Του γιά τόν ἄνθρωπο. Ὅταν αὐτά κυριεύσουν τόν νοῦ καί τήν ψυχή μας, δύσκολα θά στρέψουμε σέ κάτι ἄλλο τόν λογισμό μας ἤ τήν ἐπιθυμία μας. Τόσο ὡραῖα, τόσο θελκτικά εἶναι αὐτά.

Η ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ

῾Οἱ δράστες πού ἔφθασαν στό γραφεῖο τοῦ Διευθυντῆ τῆς Ριζαρείου Σχολῆς, ᾽Επισκόπου Πενταπόλεως Νεκταρίου, ἀπό τούς παιδονόμους  μέ τήν καταγγελία τῆς ῾βαρείας παραβάσεως τοῦ κανονισμοῦ᾽ ἦταν τέσσερις. Τούς ἔλεγαν Σωφρόνη, Παπαχρήστου, Λελεδάκη καί Περιτζόγλου. Φαίνονταν ἀγριεμένοι, ροδοκόκκινοι, ἕτοιμοι νά ὑποστοῦν τίς συνέπειες τίς ἀνταρσίας.

᾽Εκείνη τήν στιγμή ἔγραφε ῾παραινετικήν ἐπιστολήν πρός φίλον ἀδελφόν ἱερομόναχον᾽. Ξαφνιάστηκε μέ τόν θόρυβο. ῾Ο κονδυλοφόρος ξέφυγε ἀπό τά δάχτυλα, ἡ πένα πέταξε μιά σταγόνα μελάνι στό χαρτί.

- Πρός τί ὁ θόρυβος, τί συνέβη;

Ποιοι είναι οι Παμμέγιστοι Αρχάγγελοι Μιχαήλ & Γαβριήλ;

Η Αγία Γραφή, αναφέρει σε πολλά σημεία την επικοινωνία των ανθρώπων με τους αγγέλους και ιδιαίτερα με τους επικεφαλείς των αγγελικών ταγμάτων Μιχαήλ και Γαβριήλ. Οι άγγελοι ...

δεν γνωρίζουν πόνο και δυστυχία, αμφιβολίες και φόβους, αρσενικό και θυλυκό, αλλά τους χαρακτηρίζει η ομορφιά, η αγάπη και η αέναη ζωή. Είναι άγγελοι, δηλαδή κτιστοί, αόρατοι και τέλεια πνεύματα, τα οποία δεν τα περιορίζει ούτε ο χρόνος, ούτε ο χώρος.

Οι άγιοι άγγελοι εμφανίζονται στους ανθρώπους κάθε φορά που ο Θεός θέλει να γίνει το θέλημά του.

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και ο Αρχάγγελος Γαβριήλ παρουσιάζονται συνήθως με σπαθί ή σκήπτρο στο δεξί χέρι, σύμβολο της εξουσίας που τους χάρισε ο Θεός. Στο αριστερό χέρι κρατούν πολλές φορές μια σφαίρα που συμβολίζει τον κόσμο. 

Η ιστορία των δύο αγγέλων…

Δύο άγγελοι που ταξίδευαν σταμάτησαν να περάσουν την νύχτα σε ένα σπίτι μιας πλούσιας οικογένειας. Η οικογένεια ήταν αγενής και αρνήθηκε στους αγγέλους να μείνουν στο δωμάτιο των ξένων της βίλας.

Αντιθέτως, έδωσαν στους αγγέλους ένα μικρό μέρος σε ένα κρύο υπόγειο. Καθώς εκέινοι έφτιαχναν τα κρεβάτια τους στο σκληρό πάτωμα, ο μεγαλύτερος άγγελος είδε μια τρύπα στον τοίχο και την επισκεύασε. Όταν ο μικρότερος άγγελος τον ρώτησε γιατί, ο μεγαλύτερος απάντησε: “Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται”…