Ζει μόνο εκείνος που αγαπά...

Αγαπημένο μου παιδί, καλέ μου Ιορδάνη, 

Όπως φαίνεται, έφτασε η στιγμή που θα σε στεναχωρήσω! Αυτή είναι η κοινή κατάληξη στις σχέσεις των ανθρώπων. Όσο κι αν μας αγαπά κάποιος, όσο κι αν τα έργα ή τα λόγια του φανερώνουν τη φροντίδα του για μας, θα ‘ρθει κάποτε η ώρα της απογοήτευσης. Αν δε μας απογοητεύσει με τις πράξεις του, θα το κάνει με τον θάνατό του…

Περάσαμε μαζί οκτώ ολόκληρα χρόνια. Μοιραστήκαμε τις στιγμές, τα βάσανα, τα μυστικά μας. Ζήσαμε τη χαρά και τη λύπη. Νιώσαμε την αγάπη. Σε είχα σαν δικό μου παιδί και ξέρω ότι κι εσύ μ’ αγαπούσες σαν να ‘μουν ο πατέρας σου. Κάποιον που αγάπησες μία φορά, τον αγαπάς για πάντα. Κι αν πάψεις κάποτε να τον αγαπάς, σημαίνει πως δεν τον αγάπησες ποτέ…

Αν και το θέλω, δεν μπορώ να σ’ εμποδίσω να κλάψεις. Κλάψε παιδί μου! Όσο το χρειάζεσαι, όσο το έχεις ανάγκη, μα χωρίς παροξυσμούς. Έπειτα στάσου στα πόδια σου και προχώρα. Μη στηρίζεσαι σε πρόσωπα και πράγματα προσωρινά, που έρχονται και παρέρχονται. Ν’ αποδίδεις στα γεγονότα τη σπουδαιότητα που τους αναλογεί. Συνέχισε ν’ αγωνίζεσαι, ν’ ανακαλύπτεις τους καρπούς της καρδιάς σου. Να φέρνεις στην επιφάνεια τον εσωτερικό κόσμο σου, να τον μετατρέπεις σε αγάπη και να τον προσφέρεις. Ξέρεις, για να προσφέρουμε τον εαυτό μας, πρέπει πρώτα να τον… βρούμε.


Ζήσε την κάθε μέρα που ξημερώνει σαν να ‘ναι η τελευταία της ζωής σου. Ζήσε τ’ όνειρό σου. Το χθες τέλειωσε. Το αύριο δεν το ‘χεις. Το παρόν είναι η περιουσία σου, γι’ αυτό μην το σπαταλάς! Η αξιοποίησή του δίνει νόημα στο χθες και στο αύριο.

Να πορεύεσαι ταπεινά. Έχε στην καρδιά σου ειρήνη. Αρκέσου στα λίγα, για να καταλάβεις πως είναι πολλά. Μη λογαριάζεις κόπους και θυσίες, αλλά ζήσε με αυταπάρνηση. Αγάπησε ακόμα και τον πόνο. Μην ξεχνάς ότι η Ανάσταση περνά από τον Γολγοθά. Ανηφόρισε με αγάπη. Ο Θεός ξέρει… Κράτησε επαφή με τον Γέροντα, θα σε βοηθήσει. 

Νιώθω τυχερός που σε γνώρισα, που δουλέψαμε μαζί, που συμπορευτήκαμε, που κάναμε παρέα, που κουβεντιάσαμε, που μονομαχήσαμε στο καφενείο. Η Θεία Πρόνοια δουλεύει για σένα, όπως και για τον καθένα. Αυτό να το θυμάσαι! Έτσι θα λευτερώνεσαι και ο κόσμος θ’ απλώνεται μπροστά σου. 

Φτιάξε την οικογένεια που θέλεις. Τα παιδάκια σου θα ‘ ναι τυχερά, επειδή θα ‘χουν εσένα πατέρα. Και η γυναίκα σου θα ‘ναι διπλά τυχερή, αφού θα ‘σαι ο σύντροφος και ο πατέρας των παιδιών της. Είσαι σπουδαίος άνθρωπος, Ιορδάνη! Έχεις μεγάλη ψυχή…

Συγχώρεσέ με για ό,τι είπα ή έκανα και μπορεί να σε πλήγωσε. Δε θα χαθούμε, Ιορδάνη… Να προσεύχεσαι, για μένα. Έτσι, θα ‘μαστε σε διαρκή ένωση, ατέλειωτη, πνευματική…

Ο Θεός μαζί σου, στήριγμα και παρηγοριά σου…


Υ/γ. Σ’ όσους αγάπησαν κι αγαπήθηκαν βαθιά, και προπαντός σε σένα, γιατί «κάποιον που αγάπησες μία φορά, τον αγαπάς για πάντα. Κι αν πάψεις κάποτε να τον αγαπάς, σημαίνει πως δεν τον αγάπησες ποτέ»… 

(Κώστας Λοής, Βάλε το όνειρο στο ψυγείο, εκδ. Σαββάλας, 2010, σ. 103-106)