Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

Ι. ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΓΙΩΝ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ 1 & 2 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ


Ι. ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΥ ΑΓΙΩΝ 

ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ 




 Ι. ΝΑΟΥ ΑΓ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ 

ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ



ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ


Πέμπτη 1 Οκτωβρίου
19:00 Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ' αρτοκλασίας, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιώς κ.κ. Σεραφείμ. 

20:30    Λιτάνευσις της ιεράς εικόνος και των λειψάνων των Αγίων.

23:00 Ιερά αγρυπνία

Παρασκευή 2 Οκτωβρίου
07:00 Όρθρος και Πανηγυρική Θ. Λειτουργία Ιερουργούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιώς κ.κ. Σεραφείμ.

18:00 Μεθέορτος Εσπερινός και Ιερά Παράκλησις των Αγίων.



Στον Ι. Ναό μας, κατά το ανωτέρω διήμερο, θα τίθενται προς προσκύνηση τεμάχια Ιερών Λειψάνων των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης που θησαυρίζονται στο Ναό μας.

Συγκοινωνία: 
            859(μπλε λεωφορειο) από ΗΣΑΠ Πειραιά, στάση Αγ Παντελεήμωνος
              20 (τρόλευ) από ΗΣΑΠ Πειραιά, στάση Ούλωφ Πάλμε

                                                            

Παχεία γαστὴρ λεπτὸν οὐ τίκτει νόον



Ἅγιος Πορφύριος

Δέν γίνεστε ἅγιοι κυνηγώντας τὸ κακό. Ἄστε τὸ κακό. Νὰ κοιτάζετε πρὸς τὸν Χριστὸ κι αὐτὸ θὰ σᾶς σώσει. Ἐκεῖνο ποὺ κάνει ἅγιο τὸν ἄνθρωπο εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ λατρεία πρὸς τὸν Χριστό, ἡ ὁποία δὲν μπορεῖ νὰ ἐκφραστεῖ, δὲν μπορεῖ, δὲν μπορεῖ... Καὶ προσπαθεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ κάνει ἀσκήσεις,νὰ κάνει τέτοια πράγματα καὶ νὰ καταπονεῖ τὸν ἑαυτό του γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

Κανεὶς ἀσκητὴς δὲν ἅγιασε χωρὶς ἀσκήσεις. Κανεὶς δὲν μπόρεσε ν’ ἀνέλθει στὴν πνευματικότητα χωρὶς ν’ ἀσκηθεῖ. Πρέπει νὰ γίνονται ἀσκήσεις. Ἄσκηση εἶναι οἱ μετάνοιες, οἱ ἀγρυπνίες κ.λπ.,ἀλλὰ ὄχι μὲ βία. Ὅλα νὰ γίνονται μὲ χαρά. Δὲν εἶναι οἱ μετάνοιες ποὺ θὰ κάνουμε, δὲν εἶναι οἱ προσευχές, εἶναι τὸ δόσιμο, ὁ ἔρωτας γιὰ τὸν Χριστό, γιὰ τὰ πνευματικά. Ὑπάρχουν πολλοὶ ποὺ τὰ κάνουνε αὐτὰ ὄχι γιὰ τὸν Θεὸ ἀλλὰ γιὰ ἄσκηση, γιὰ ὠφέλεια σωματική. Ὅμως οἱ πνευματικοὶ ἄνθρωποι τὸ κάνουνε γιὰ ψυχικὴ ὠφέλεια, γιὰ τὸν Θεό. Ἀλλὰ καὶ τὸ σῶμα ὠφελεῖται πολύ, δὲν ἀρρωσταίνει. Πολλὰ καλὰ ἔρχονται.

Βίος καὶ Μαρτύριο τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Κυπριανοῦ καὶ τῆς ἁγίας παρθενομάρτυρος Ἰουστίνης - 2 Οκτωβρίου



Ἀρχιμανδρίτης Φώτιος Ἰωακεὶμ
Οἱ ἅγιοι ἔνδοξοι μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ Κυπριανὸς καὶ Ἰουστίνη ἔζησαν στὴ μεγαλόπολη Ἀντιόχεια τοῦ Ὀρόντου, τὴν πρωτεύουσατῆς Συρίας καὶ ἄκμασαν κατὰ τὸν 3ο αἰῶνα μ.Χ. Καὶ ὁ μὲν Κυπριανὸς ἦταν ἀπὸ πλούσια καὶ ἀρχοντικὴ οἰκογένεια καὶ ἄκρως καταρτισμένος στὴ φιλοσοφία, βυθισμένος ὅμως στὴν πλάνη τῆς εἰδωλολατρίας καὶ ἔκδοτος στὴν τέχνη τῆς μαγείας. Ἡ Ἰουστίνη, ὀνομαζόμενη ἀρχικὰ Ἰοῦστα, ἦταν νεαρὴ παρθένος μὲ ἐξαίσιο φυσικὸ κάλλος, κόρη ἑνὸς ἱερέα τῶν εἰδώλων, ὀνομαζομένου Αἰδεσίου.
Ἀκούγοντας κάποια μέρα ἡ Ἰοῦστα τὸ εὐαγγελικό κήρυγμα τοῦ διακόνου Πραϋλίου, φλογεροῦ χριστιανοῦ ἱεραποστόλου, ἐπειδὴ τύγχανε καλῆς προαίρεσης, ἄνοιξαν μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς της καὶ πίστευσε ὁλόψυχα στὸν Χριστό.Ἡ πίστη καὶ ἡ ἀγάπη της πρὸς τὸν Θεὸ τὴ μεταμόρφωσαν σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε ὁδήγησε στὸν Χριστὸ τὴ μητέρα της, ἡ ὁποία μὲ τὴ σειρά της ἔπεισε τὸν σύζυγό της νὰ πιστεύσει στὸν ἀληθινὸ Θεό· καὶ ἔτσι πῆγαν καὶ οἱ τρεῖς στὸν ἐπίσκοπο Ὅπτατο καὶ ζήτησαν νὰ βαπτισθοῦν. Στὴ συνέχεια, ἡ Ἰοῦστα ἀποφάσισε νὰ ἀφιερώσει πλήρως τὸν ἑαυτό της στὸν Κύριο καὶ νὰ περάσει τὸν ὑπόλοιπό της βίο μὲ παρθενία,  νηστεία καὶ προσευχή.

Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2015

Μα σκουπιδιάρης...



Μια φορά ένας άνθρωπος επισκέφτηκε τον γέροντα ...

Απορούσε τι θα γινόταν στο μέλλον;

Είχε και ένα φιλό μαζί του που είχε την ίδια απορία.

Πλησίασε πρώτα ο φίλος του και ρώτησε τον γέροντα. " Πάτερ τι θέλει ο Θεός να γίνω στη ζωή μου για αν τον δοξάσω και να τον ευχαριστώ;''

'' Αυτό θα στο φανερώσει αργότερα... Εσύ τώρα κοιτά τη ψυχή σου.''

Όταν ο Θεός "δεν μας ακούει"...




Η προσευχή είναι μεγάλο αγαθό, αν γίνε­ται και με λογισμό αγαθό· αν ευχαριστούμε το Θεό όχι μόνο όταν μας δίνει, αλλά και όταν δεν μας δίνει ό,τι Του ζητάμε, αφού και τα δύο τα κάνει για την ωφέλειά μας. Έτσι, και όταν δεν παίρνουμε, ουσιαστικά παίρνουμε με το να μην πά­ρουμε ό,τι δεν μας συμφέρει. Υπάρχουν, βλέπετε, πε­ριπτώσεις που η μη ικανοποίηση του αιτήματός μας είναι πιο ωφέλιμη. Και τότε ό,τι θεωρούμε σαν απο­τυχία είναι επιτυχία.
 
Ας μη στεναχωριόμαστε, λοιπόν, όταν ο Θεός αργεί να εισακούσει την προσευχή μας. Ας μη χά­νουμε την υπομονή μας. Μήπως και πριν ζητήσουμε κάτι, δεν μπορεί να μας το δώσει ο Πανάγαθος; Μπο­ρεί, φυσικά, αλλά περιμένει από μας κάποιαν αφορμή, ώστε να μας βοηθήσει δίκαια. Γι' αυτό ας Του δίνου­με την αφορμή με την προσευχή και ας περιμένουμε με πίστη, με ελπίδα, με εμπιστοσύνη στην πανσοφία και στη φιλανθρωπία Του. Μας έδωσε ό,τι ζητήσαμε; Ας Τον ευχαριστούμε. Δεν μας έδωσε; Και πάλι ας Τον ευχαριστούμε, γιατί δεν γνωρίζουμε, όπως γνωρίζει Εκείνος, τι είναι καλό για μας.

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015

«Ἐπιστάτα, δι' ὅλης νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ῥήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον»



π. Χ.Β. 

«Ἐπιστάτα, δι' ὅλης νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ῥήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον» (Λουκ. 5.5) Όλη τη νύχτα πάσχιζε ο Πέτρος να συνάξει ψάρια για να θρέψει την οικογένειά του, σύζυγο και τέκνα και πεθερά, και δεν τα κατάφερε. Είχε ήδη σηκωθεί ο ήλιος, τακτοποιούσε τα δίκτυα στην ακτή, όταν είδε κόσμο πολύ να ακολουθεί έναν άγνωστο δάσκαλο. Ήταν ο Χριστός, ο οποίος τού ζήτησε να μπει στο πλοιάριό του και να τον απομακρύνει λίγο από τη στεριά, ώστε από τη θέση εκείνη να διδάξει τους όχλους. Και τι ακούει ο ανυποψίαστος βιοπαλαιστής; για αγάπη ανυπόκριτη, πίστη δίχως δισταγμό, ειρήνη χωρίς πανουργία, φιλαδελφία αδιάρρηκτη, ευσέβεια ακαπήλευτη, θεογνωσία αφιλάργυρη, παρθενία ακηλίδωτη, άσκηση αλύγιστη, συζυγία αχώριστη, να υπομένουμε κάθε πόνο υπέρ της αληθείας, να μη δειλιάζουμε μπροστά σε εκείνους που αποκτείνουν το σώμα αλλά δεν δύνανται να βλάψουν την ψυχή. Πάσχιζε όλη τη νύχτα ο Πέτρος για να εξασφαλίσει τα υλικά, και θεωρεί τον Ιησού να διδάσκει για τα πνευματικά. Και κοντά σε τούτα να προσθέτει: όποιος αγαπά την ψυχή του θα την χάσει, και εκείνος που θέλει να με ακολουθήσει ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει τον σταυρό του και ας με ακολουθήσει. Και αμέσως μετά, Να μην αποκτήσετε χρυσό ή ασήμι ή χαλκό στις ζώνες σας, μήτε πουγκί ή πορτοφόλι, ούτε δύο χιτώνες. 

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2015

Ο ΑΛΚΟΟΛΙΚΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ



Κάποτε στό Άγιον Όρος ήταν ένας μοναχός πού διέμενε στίς Καρυές.

Έπινε καθημερινά καί μεθούσε καί γινόταν αιτία νά σκανδαλίζονται οι προσκυνητές. Κάποια στιγμή πέθανε καί ανακουφισμένοι κάποιοι πιστοί πήγαν στόν γέροντα Παΐσιο νά τού πούν μέ ιδιαίτερη χαρά ότι επιτέλους λύθηκε αυτό τό τεράστιο πρόβλημα.

Ο π. Παΐσιος τούς απάντησε ότι γνώριζε γιά τό θάνατο τού μοναχού, αφού είδε ολόκληρο τάγμα αγγέλων πού ήρθαν νά παραλάβουν τήν ψυχή του.

Οι προσκυνητές απόρησαν καί διαμαρτυρήθηκαν καί κάποιοι προσπαθούσαν νά εξηγήσουν στόν γέροντα Παΐσιο γιά ποιόν ακριβώς μιλούσαν, νομίζοντας ότι δέν κατάλαβε ο γέροντας.

Ο γέροντας Παΐσιος τούς διηγήθηκε:

Στους νέους πρὶν τὸν Γάμο




Ἀγαπητοί μας,

Ὁ Γάμος εἶναι θεοσύστατο Μυστήριο. Εἶναι μάλιστα Μυστήριο "Μέγα" τὸ ὁποῖο τελεῖται στὸ κέντρο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, μπροστὰ στὶς Ἅγιες Εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων καὶ ἀπέναντι ἀκριβῶς ἀπὸ τὸ Ἱερὸ Θυσιαστήριο.

Στὸν Ἱερὸ αὐτὸ χῶρο ἐσεῖς οἱ δύο ὑποψήφιοι σύζυγοι σὲ λίγες ἡμέρες θὰ ὑποσχεθεῖτε ὅτι θὰ ζήσετε ἀφοσιωμένοι γιὰ πάντα ὁ ἕνας στὸν ἄλλο. Θὰ ζητήσετε καὶ θὰ πάρετε τὴν εὐλογία καὶ τὴ Χάρη τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ ξεκινήσετε τὴ νέα σας οἰκογένεια. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ αὐτὴ θὰ ζεῖτε πλέον μαζί, μὲ ἀγάπη, συμπόνια καὶ ἀλληλοκατανόηση.


Τί εἶναι ὁ Γάμος;

Πολλὲς ἀπόψεις καὶ ὁρισμοὶ, εἰδικῶν καὶ μὴ, ἔχουν διατυπωθεῖ. Ἐμεῖς ὅμως ἐδῶ θὰ προσπαθήσουμε νὰ σᾶς κάνουμε κοινωνοὺς τοῦ γάμου ὡς Ἱεροῦ Μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας, στὸ ὁποῖο, ὅπως πιστεύουμε, οἰκειοθελῶς καὶ μὲ πλήρη ἐπίγνωση προσέρχεστε. Θὰ προσπαθήσουμε νὰ σᾶς κάνουμε κοινωνοὺς τῆς ἄγνωστης σὲ πολλοὺς ὀμορφιᾶς τοῦ γάμου, ποὺ ἡ Ἐκκλησία διαχρονικὰ προσφέρει καὶ θὰ προσφέρει στοὺς πιστούς της.

Ὁ Γάμος δὲν εἶναι μία συμφωνία ἢ ἕνα συμβόλαιο ἢ ἔστω καὶ μία ἁπλῆ καὶ ἤρεμη συμβίωση δύο ἀνθρώπων.

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

Εναρξη Κατηχητικών Συναντήσεων 2015-16

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ - ΠΡΟΚΛΗΣΗ 


σε μιαν αλλιώτικη πορεία....


...ξεκινάμε με τον Αγιασμό των κατηχητικών μας,την Κυριακή 4 Οκτωβρίου στις 10:30 

Σε περιμένουμε!


Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

Σταυρός (στην απόδοση της Εορτής)




Ο Σταυρός του Χριστού αναβλύζει δωρεές, χάρες, ζωή, νίκη, δύναμη, αφθαρσία.
Το σύμβολο της κατάρας και του θανάτου γίνεται αιώνιο σύμβολο ζωής και δόξας!

Αλλά υπάρχει και ο δικός μας σταυρός, αυτός που πρέπει να τον αναλάβουμε αν θέλουμε να είμαστε του Χριστού. 

Μάλιστα διπλός είναι ο σταυρός μας: ο εκούσιος και ο ακούσιος.

Εκούσιος σταυρός είναι η ζωή της αρετής και της ευσέβειας, η απελευθέρωση της ψυχής και της σάρκας από τα πάθη και τις επιθυμίες, η μέχρι θανάτου ετοιμότητα για τον αγώνα υπέρ της Εκκλησίας και της αληθείας των θείων δογμάτων, είναι «το ανενέργητον του ανθρώπου προς παν το απαρέσκον τω Θεώ», συναπτόμενον μετά της προθυμίας της ευαρεστήσεως τω Κυρίω.

Η «μέθοδος των γονάτων!»



Στις πολύ δύσκολες περιστάσεις της ζωής μας όπου η ανάγκη για προσευχή μοιάζει με φωτιά που μας καίει μέσα μας, καλό είναι να προσπίπτουμε νοερά ενώπιον του Κυρίου μας γονατιστοί. Να εφαρμόζουμε τη λεγόμενη «μέθοδο των γονάτων» κατά τους αγιορείτες πατέρες.
 Τότε οποιαδήποτε μορφή προσευχής κάνουμε γίνεται φλογερή, ζέουσα και ο Κύριος συγκινείται και ικανοποιεί το αίτημά μας αλλά στο χρόνο που Εκείνος γνωρίζει και με τρόπο που ίσως εμείς να μην κατανοήσουμε.

 Για τους ασθενείς και υπερήλικες μπορεί να εφαρμοστεί η «μέθοδος των

πνευματικών γονάτων». Έχει και η ψυχή μας γόνατα!
Είναι η ταπείνωση, η αυτομεμψία, η ευγνωμοσύνη και η ευχαριστία. Είναι αρετές και ενέργειες στις οποίες και ένας κατάκοιτος μπορεί να προβεί.

Από το βιβλίο του Γεωργίου Χ. Κάτσου ''Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με''Εκδ.Πορφύρα''

πηγή:http://proskynitis.blogspot.gr

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2015

Μνήμη της Αγίας Σοφίας και των Θυγατέρων της Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης (17 Σεπτεμβρίου)


Η Αγία μας Εκκλησία στις 17 Σεπτεμβρίου εορτάζει τη μνήμη της Αγίας Σοφίας και των Θυγατέρων της Πίστις, Ελπίς και Αγάπης.
Στα χρόνια του αυτοκράτορα Αδριανού, στην Ιταλία ζούσε η ευσεβής χήρα Σοφία, η οποία καταγόταν από σπουδαία οικογένεια. Η Σοφία με υπομονή και εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού μεγάλωσε τις τρεις κόρες της, οι οποίες με τα ονόματά τους θύμιζαν τις τρεις βασικές αρετές που κοσμούν το Χριστιανό, σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο (Α΄ Κορ. 7, 13) «νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη».
Κάποια στιγμή η Σοφία με τα παιδιά της εγκαταστάθηκαν στη Ρώμη, όπου δεν άργησε να γίνει γνωστή η παρουσία τους. Ο Αντίοχος, που ήταν διοικητής της Ρώμης, ενημέρωσε τον αυτοκράτορα Αδριανό, για την αφοσίωση της Σοφίας και των θυγατέρων της στο Θεό των Χριστιανών και ότι ταυτόχρονα περιφρονούν τους θεούς της πατρώας πίστεως των ρωμαίων. Τότε, ο αυτοκράτορας εξοργισμένος διέταξε τη σύλληψη της Αγίας Σοφίας και των τριών παιδιών της.

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2015

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ 2020 - 21





Με τον αγιασμό που θα τελεσθεί την Κυριακή  4 Οκτωβρίου μετά το τέλος της Θ. Λειτουγίας, ξεκινάνε και φέτος τα κατηχητικά σχολεία για παιδιά νηπίου και δημοτικού, οι Νεανικές Ενοριακές Συντροφιές για νέους γυμνασίου και λυκείου, καθώς και οι συναντήσεις για αποφοίτους.


  • Στην Ενορία μας θα λειτουργούν κάθε Κυριακή 10:30 - 12:00 τμήματα κατηχητικών για παιδιά Προσχολικής ηλικίας, Δημοτικού θα πραγματοποιούνται οι συναντήσεις  για παιδιά Γυμνασίου και Λυκείου.
  • Κάθε Πέμπτη 18:00 - 20:00 θα λειτουργεί τμήμα εκμάθησης αγιογραφίας.
  • Το τμήμα εκμάθησης παραδοσιακών χορών για παιδιά θα λειτουργεί κάθε Κυριακή 12:00 - 13:30. 

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2015

Η παγκόσμιος Ύψωσις του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού



Μία μεγάλη εορτή της Εκκλησίας μας είναι η «παγκόσμιος Ύψωσις του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού».
Σύμφωνα με την ιερή παράδοση της Εκκλησίας μας, αμέσως μετά την εύρεση του Τιμίου Σταυρού, η αγία Ελένη τον ασπάσθηκε και τον παρέδωσε στον πατριάρχη Ιεροσολύμων Μακάριο, ο οποίος ύψωσε ψηλά τον Σταυρό του Χριστού για να τον δουν οι παρευρισκόμενοι χριστιανοί.
Ένα παρόμοιο περιστατικό έγινε λίγα χρόνια μετά, το 335, την επομένη των εγκαινίων του πανίερου Ναού της Αναστάσεως. Ο πατριάρχης ύψωσε και πάλι τον Σταυρό και ευλόγησε τα πλήθη των χριστιανών, των κληρικών και των λαϊκών, που είχαν συρρεύσει στην αγία πόλη για την τελετή των εγκαινίων και παραλλήλως ζητούσαν να προσκυνήσουν το ιερώτατο σύμβολο του χριστιανισμού.
Για μία τρίτη και τελευταία φορά πραγματοποιήθηκε η ύψωσις του Τιμίου Σταυρού και συγκεκριμένα το έτος 628. Είναι η εποχή που ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ηράκλειος πολεμά τους Πέρσες. Ο λαός αυτός, προ 14 ετών, έχει καταλάβει την Παλαιστίνη και έχει αρπάξει από τούς χριστιανούς τον Τίμιο Σταυρό. Ο Ηράκλειος νικά και επανακτά τον Σταυρό. Στις 14 Σεπτεμβρίου έρχεται στα Ιεροσόλυμα φέροντας στους ώμους του τον Σταυρό. Είναι ανυπόδητος και φτωχικά ντυμένος. Φθάνει στο Ναό της Αναστάσεως και παραδίδει τον Σταυρό στα χέρια του πατριάρχη Ζαχαρία. Εκείνος υψώνει τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό και ευλογεί τα πλήθη των χριστιανών, ψάλλοντας για πρώτη φορά τον πολύ γνωστό ύμνο «Σώσον Κύριε τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου ...».

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2015

ΤΑ ΣΤΙΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΕΝ ΤΩ ΣΩΜΑΤΙ ΜΟΥ ΒΑΣΤΑΖΩ




π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός 

Οι άνθρωποι ζητούμε  από όσους πιστεύουν σε μία ιδέα, έχουν ένα πρόγραμμα βελτίωσης της ζωής, θέλουν να προσφέρουν στον κόσμο και εμφανίζονται πεπεισμένοι ότι όσα πρεσβεύουν και επιθυμούν είναι η αλήθεια να αποδεικνύουν τις προθέσεις τους εμπράκτως. Να μη μένουν στα λόγια, αλλά να προχωρούν στα έργα. Και η αξιοπιστία του καθενός διαφαίνεται από το πώς εκπληρώνει αυτά τα οποία λέει και υπόσχεται. Η εφαρμογή στην πράξη δικαιώνει τον άνθρωπο. Όχι όμως κατ’ ανάγκην και τις ιδέες του. Διότι δεν είναι απαραίτητο ότι οι ιδέες αποτυπώνουν την αλήθεια και το νόημα της ζωής. Ωστόσο γεννά τον σεβασμό ο αγώνας αυτές οι ιδέες να γίνουν πραγματικότητα με συνέπεια.

Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2015

"Ανάλαφρη" συμβουλή προς αγχωμένους!




Αν μου πει ένας - κάποιος, πως δεν έχει μείνει ούτε ένα βράδυ ξάγρυπνος κατακλυζόμενος από αγχωτικές και αγωνιώδεις σκέψεις, θα δυσκολευτώ να τον πιστέψω. Τα τελευταία χρόνια ζούμε, θαρρείς, ένα θρίλερ, μια υπεραγωνιώδη ταινία που επιφυλάσσει για όλους μας δυσάρεστες εκπλήξεις.
    Ωστόσο δεν μπορεί η ζωή μας να είναι γεμάτη στρες και αγωνίες κι οι νύχτες μας άγρυπνες, γεμάτες λογισμούς και φόβους. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να ξαλαφρώσουμε την ψυχή μας.
    Διάβασα κάπου και σας μεταφέρω μια διδακτική ιστοριούλα. 
    Εν παραβολαίς...

   "Ένας Χριστιανός βασανιζόταν συχνά από την έγνοια μελλοντικών δύσκολων υποθέσεων.
Ανησυχούσε πολύ για το τι θα γίνει αύριο, τι θα γίνει μεθαύριο, τι τον περιμένει την επομένη εβδομάδα και τα λοιπά. Όλη αυτή η φροντίδα έπνιγε την ψυχή του. Ήταν πολύ δυστυχισμένος. 
   Ωστόσο με την αναιμική του πίστη παρακάλεσε τον Θεό να του δώσει μια πληροφορία παρηγοριάς.
   Κι ο Θεός, ο σπλαχνικός Πατέρας όλων μας, του απάντησε μ' ένα πολύ παραστατικό όνειρο.

Τὰ δύο μαχαίρια




Λίγο πρίν τήν σύλληψή Του, ὁ Χριστός θέλοντας νά ὑπενθυμίσει στούς μαθητές Του τήν προφητεία “καί μετά ἀνόμων ἐλογίσθη”, ὅτι δηλ. θά τόν θανατώσουν σάν ἕνα κοινό ἐγκληματία, τούς εἶπε: ὅποιος δέν ἔχει μαχαίρι νά ἀγοράσει. Τότε οἱ ἀπόστολοι, χωρίς νά καταλάβουν τί τούς ἔλεγε, εἶπαν: Νά, Κύριε, ὑπάρχουν ἐδῶ δύο μαχαίρια (Λουκ. 22, 37)!

Γιατί δύο μαχαίρια καί ὄχι τρία ἤ τέσσερα ἤ…;

Στόν κόσμο πού ζοῦμε ἔχομε μπροστά μας δύο μαχαίρια:

• Τό ἕνα στρέφεται πρός τά ἔξω, στούς ἄλλους· καί τό ἄλλο στρέφεται πρός τά μέσα, στόν ἑαυτό μας. 

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015

Η επανάληψη στην προσευχή



Πάτερ, η προσευχή με κομποσχοίνι είναι πολύ βαρετή ….
Επαναλαμβάνεις συνεχώςτα ίδια και τα ίδια λόγια.
Όποιος επαναλαμβάνει τα ίδια λόγια είναι βαρετός και ίσως δεν είναι και ειλικρινής. Ποτέ δεν θα πίστευα έναν τέτοιο άνθρωπο.
Ο παππούλης την κοίταξε με πολλή καλοσύνη και τηρώτησε ποιος είναι ο νέος που τη συνόδευε.
Η κοπέλα απάντησε ότι είναι ο αρραβωνιαστικός της.
– Σε αγαπάει; Ρώτησε ο παππούλης ….
– Ασφαλώς! απάντησε εκείνη.

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2015

ΙΔΟΥ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ ΜΟΥ ΗΤΟΙΜΑΣΑ (ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ)



Η τροφή αποτελεί την κύρια ανθρώπινη ανάγκη. Μέσω αυτής επιβιώνουμε. Την ίδια στιγμή  αποκτούμε δυνάμεις για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε, να αγαπήσουμε, να συναντηθούμε, να αναζητήσουμε τον σκοπό και την ευτυχία μας. Από την άλλη, η τροφή αποτελεί έναν από τους κύριους πειρασμούς, που μας κλείνουν στο εγώ μας. Στον εαυτό μας. Σε έναν ατομοκεντρισμό, που δεν μας επιτρέπει να σκεφτούμε τον άλλο, αλλά μας κάνει να προσκολλόμαστε στις δικές μας ανάγκες και επιθυμίες.  Η τροφή τότε από μέσο γίνεται αυτοσκοπός. Και αυτό αποτυπώνεται και στην καθημερινή μας ζωή. Πολλοί άνθρωποι ξυπνούν και η πρώτη μέριμνά τους είναι το τι θα φάνε. Και γίνονται φιλονικίες στα σπίτια, η συνύπαρξη τίθεται εν κρίσει και εν αμφιβόλω εξ αφορμής της τροφής. Άλλοτε πάλι η τροφή γίνεται κοινωνικό σύνθημα, γίνεται αφορμή για ιδεολογικούς αγώνες, πλαστούς ή αληθινούς. Πάντως ο άνθρωπος διαμορφώνει την ταυτότητά του, εκτός των άλλων, δίνοντας απάντηση και στο ερώτημα «τι είναι για μένα η τροφή;».

Η αγάπη «ου ζητεί τα εαυτής»


Κανείς δεν μπορεί να φτάσει σ” αυτά τα μέτρα της αγάπης, ΑΝ δε ζήσει κρυφά, μέσα του, την ελπίδα του Θεού. Και δεν μπορούν να αγαπήσουν αληθινά τους ανθρώπους όσοι δίνουν την καρδιά τους σ” αυτό τον εφήμερο κόσμο. Όταν ένας άνθρωπος αποκτήσει την αληθινή αγάπη, τον ίδιο το Θεό ντύνεται μαζί με αυτήν. Είναι ανάγκη λοιπόν αυτός πού απέκτησε το Θεό να πεισθεί ότι δεν μπορεί ν” αποκτήσει, μαζί με το Θεό, τίποτε πού να μην είναι αναγκαίο, αλλά να αποδυθεί και το ίδιο το σώμα του, δηλαδή και αυτές τις μη αναγκαίες σωματικές αναπαύσεις. Ένας άνθρωπος, πού είναι ντυμένος, στο σώμα και στην ψυχή, με την κοσμική ματαιοδοξία και πού ποθεί να απολαύσει τα αγαθά του κόσμου, δεν μπορεί να φορέσει το Θεό -να γίνει θεοφόρος- μέχρι να τα αφήσει. Γιατί ο ίδιος ο Κύριος είπε ότι «οποίος δεν εγκαταλείψει όλα τα κοσμικά και δε μισήσει την κοσμική ζωή του, δεν μπορεί να γίνει μαθητής μου» (Λουκ. 14, 26). Όχι μόνο να τα αφήσει, αλλά και να τα μισήσει. Αν λοιπόν δεν μπορεί να γίνει μαθητής του, πώς ο Κύριος θα κατοικήσει μέσα του; 

Δε θα αμελήσω να αναφέρω τι έκαμε ο άγιος Μακάριος ο Μεγάλος, για να ελέγξει εκείνους πού καταφρονούν τους αδελφούς τους.

ΤΕΧΝΗ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ .... ΑΓΑΠΗ




Ἡ διαπαιδαγώγηση τοῦ παιδιοῦ, πρέπει νά ἀρχίζει ἀπό πολύ μικρή ἠλικία. Τότε εἶναι εὔκολο νά ἔχουμε τά καλύτερα ἀποτελέσματα. Ἂν ἀναβάλλουμε αὐτή τήν προσπάθεια, δέν θά ἒχουμε ἀργότερα τά ἀποτελέσματα πού θά θέλαμε.

Τά πράγματα εἶναι εὐκολώτερα, ὅταν τό παιδί εἶναι μικρό. Τότε ἡ ψυχή του εἶναι εὔπλαστη, μποροῦμε νά τήν διαμορφώσουμε καί νά τήν κατευθύνουμε ὅπως πρέπει. Ὅταν τό παιδί μεγαλώσει, τότε ἡ ψυχή του γίνεται περισσότερο ἄκαμπτη καί δέν διαμορφώνεται τόσο εὔκολα. Ὁ χρόνος πού πέρασε, τοῦ ἒμαθε ὅτι μπορεῖ νά διατηρήσει τούς τρόπους του καί τίς συνήθειές του, ἔστω κι' ἂν δέν εἶναι καλές, καί οἱ ὁποῖες σίγουρα τοῦ ἀρέσουν, καί τό ἰκανοποιοῦν. Πρέπει νά δεῖ ὅτι τό κακό θά φέρει στεναχώρια καί πόνο, ἀργά ἢ γρήγορα.

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015

Το μικρό Απόδειπνο



Δι' ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν.

Δόξα Σοι, ο Θεός ημών, δόξα Σοι.

Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της Αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν, και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος, και σώσον, Αγαθέ, τας ψυχάς ημών.

Το Τρισάγιον
Αγιος ο Θεός, Αγιος Ισχυρός, Αγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (Τρις).

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών, Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν, Αγιε επίσκεψαι και ίασαι τας ασθαινείας ημών, ένεκεν του ονόματός Σου. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η Βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά Σου ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών. Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

Κύριε, ελέησον ιβ' (12).

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν τω Βασιλεί ημών Θεώ.

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ τω Βασιλεί ημών Θεώ.


Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Αυτώ Χριστώ τω Βασιλεί και Θεώ ημών.


Ψαλμός Ν' (50)
Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός. σοι μόνω ήμαρτον, και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις Σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί Σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας Σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν Σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου Σου, και το Πνεύμα Σου το Αγιον μη αντανέλης απ'εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου Σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς Σου, και ασεβείς επί Σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν Σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ, πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία Σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Ψαλμός ΞΘ' (69)
Ο Θεός εις την βοήθειάν μου πρόσχες, Κύριε, εις το βοηθήσαι μοι σπεύσον. Αισχυνθήτωσαν και εντραπήτωσαν οι ζητούντες την ψυχήν μου. Αποστραφήτωσαν εις τα οπίσω, και καταισχυνθήτωσαν οι βουλόμενοί μοι κακά. Αποστραφήτωσαν παραυτίκα αισχυνόμενοι, οι λέγοντές μοι: Εύγε, εύγε. Αγαλλιάσθωσαν και ευφρανθήτωσαν επί Σοί, πάντες οι ζητούντες σε, ο Θεός. Και λεγέτωσαν δια παντός. Μεγαλυνθήτω ο Κύριος, οι αγαπώντες το σωτήριόν Σου. Εγώ δε πτωχός ειμί και πένης, ο Θεός, βοήθησόν μοι. Βοηθός μου, και ρύστης μου ει Συ, κύριε, μη χρονίσης.

Ψαλμός ΡΜΒ' (142)
Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία Σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη Σου. Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου Σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν Σου πας ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς, ως νεκρούς αιώνος, και ηκηδίασεν επ'εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις Σου, εν ποιήμασιν των χειρών Σου εμελέτων. Διεπέτασα προς Σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γη άνυδρός Σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψης το πρόσωπόν Σου απ'εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το έλεός Σου, ότι επί Σοι ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν η πορεύσομαι, ότι προς Σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς Σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά Σου, ότι Συ ει ο Θεός μου. Το πνεύμα Σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία, ένεκεν του ονόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη Σου, εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου. Και εν τω ελέει Σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου, και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος Σου ειμί.

Δοξολογία Μικρά
Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία. Υμνούμεν Σε, ευλογούμεν Σε, προσκυνούμεν Σε, δοξολογούμεν Σε, ευχαριστούμεν Σοι διά την μεγάλην Σου δόξαν. Κύριε Βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ. Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, και Αγιον Πνεύμα. Κύριε ο Θεός, ο αμνός του Θεού, ο Υιός του Πατρός, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου, ελέησον ημάς, ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου. Πρόσδεξαι την δέησιν ημών, ο καθήμενος εκ δεξιών του Πατρός, και ελέησον ημάς. Ότι Συ ει μόνος Αγιος, Συ ει μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού, Πατρός. Αμήν. Καθ' εκάστην εσπέραν ευλογήσω Σε, και αινέσω το όνομά Σου εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα του αιώνος. Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν εν γενεά και γενεά. Εγώ είπα, Κύριε, ελέησόν με, ίασαι την ψυχήν μου ότι ήμαρτόν Σοι. Κύριε, προς Σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά Σου, ότι Συ ει ο Θεός μου. Ότι παρά σοι πηγή ζωής, εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως. Παράτεινον το έλεός Σου τοις γινώσκουσί Σε. Καταξίωσον, Κύριε, εν τη νυκτί ταύτη αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς. Ευλογητός ει, Κύριε, ο Θεός των Πατέρων ημών, και αινετόν και δεδοξασμένον το όνομά Σου εις τους αιώνας. Αμήν. Γένοιτο, Κύριε, το έλεός Σου εφ' ημάς καθάπερ ηλπίσαμεν επί Σε. Ευλογητός ει, Κύριε, δίδαξόν με τα δικαιώματά Σου. Ευλογητός ει, Δέσποτα, συνέτισόν με τα δικαιώματά Σου. Ευλογητός ει Αγιε, φώτισόν με τοις δικαιώμασί Σου. Κύριε, το έλεός Σου εις τον αιώνα, τα έργα των χειρών Σου μη παρίδης. Σοι πρέπει αίνος, Σοι πρέπει ύμνος, Σοι δόξα πρέπει, τω Πατρί, και τω Υιώ, και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Το σύμβολον της πίστεως
Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων. Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων. Φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι' ου τα πάντα εγένετο. Τον δι' ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών, και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου, και Μαρίας της Παρθένου, και ενανθρωπήσαντα. Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου, και παθόντα, και ταφέντα. Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς. Και ανελθόνται εις τους ουρανούς, και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός. Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, Ου της Βασιλείας ουκ έσται τέλος. Και εις το Πνεύμα το Αγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν διά των Προφητών. Εις Μίαν, Αγία, Καθολικήν, και Αποστολικήν Εκκλησίαν. Ομολογώ έν Βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών. Προσδοκώ Ανάστασιν νεκρών, και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.

Αξιον εστίν ως αληθώς μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέρα των Χερουβίμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφίμ, την αδιαφθόρως, Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, Σε μεγαλύνομεν.

Το Τρισάγιον
Αγιος ο Θεός, Αγιος Ισχυρός, Αγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (Τρις).

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών, Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν, Αγιε επίσκεψαι και ίασαι τας ασθαινείας ημών, ένεκεν του ονόματός Σου. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η Βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά Σου ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών. Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

Κύριε, ελέησον μ' (40).
Ο εν παντί καιρώ και πάση ώρα, εν ουρανώ και επί γης προσκυνούμενος και δοξαζόμενος Χριστός ο Θεός, ο μακρόθυμος, ο πολυέλεος, ο πολυεύσπλαχνος, ο τους δικαίους αγαπών και τους αμαρτωλούς ελεών, ο πάντας καλών προς σωτηρίαν δια της επαγγελίας των μελλόντων αγαθών. Αυτός, Κύριε, πρόσδεξαι και ημών εν τη ώρα ταύτη τας εντεύξεις, και ίθυνον την ζωήν ημών προς τας εντολάς Σου. Τας ψυχάς ημών αγίασον, τα σώματα άγνισον, τους λογισμούς διόρθωσον, τας εννοίας κάθαρον, και ρύσαι ημάς από πάσης θλίψεως, κακών και οδύνης. Τείχισον ημάς αγίοις Σου αγγέλοις, ίνα τη παρεμβολή αυτών φρουρούμενοι και οδηγούμενοι, καταντήσωμεν εις την ενότητα της πίστεως και εις την επίγνωσιν της απροσίτου σου δόξης, ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Κύριε, ελέησον (τρις).

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Την τιμιωτέραν των Χερουβίμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφίμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, Σε μεγαλύνομεν.

Κύριε, ελέησον ιβ' (12).

Και σώσον και βοήθησον ημάς, Παναγία Παρθένε.

Ευχή εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον
Ασπιλε, Αμόλυντε, Αφθορε, Αχραντε, Αγνή Παρθένε, Θεόνυμφε Δέσποινα, η Θεόν Λόγον τοις ανθρώποις τη παραδόξω Σου κυήσει ενώσασα, και την απωσθείσαν φύσιν του γένους ημών τοις ουρανίοις συνάψασα. Η των απηλπισμένων μόνη ελπίς, και των πολεμουμένων βοήθεια. Η ετοίμη αντίληψις των εις Σε προστρεχόντων, και πάντων των Χριστιανών το καταφύγιον. Μη βδελύξη με τον αμαρτωλόν, τον εναγή, τον αισχροίς λογισμοίς, και λόγοις, και πράξεσιν όλον εμαυτόν αχρειώσαντα, και τη των ηδονών του βίου ραθυμία γνώμη δούλον γενόμενον. Αλλ'ως του Φιλανθρώπου Θεού Μήτηρ, φιλανθρώπως σπλαγχνίσθητι επ' εμοί τω αμαρτωλώ και ασώτω, και δέξαι μου την εκ ρυπαρών χειλέων προσφερομένην Σοι δέησιν, και τον Σον Υιόν, και ημών Δεσπότην και Κύριον, τη μητρική Σου παρρησία χρωμένη δυσώπησον, ίνα ανοίξη καμοί τα φιλάνθρωπα σπλάγχνα της Αυτού αγαθότητος, και, παριδών μου τα αναρίθμητα πταίσματα, επιστρέψη με προς μετάνοιαν, και των Αυτού εντολών εργάτην δόκιμον αναδείξη με. Και πάρεσό μοι αεί ως ελεήμων, και συμπαθής, και φιλάγαθος, εν μεν τω παρόντι βίω, θερμή προστάτις και βοηθός, τας των εναντίων εφόδους αποτειχίζουσα, και προς σωτηρίαν καθοδηγούσα με. Και εν τω καιρώ της εξόδου μου, την αθλίαν μου ψυχήν περιέπουσα, και τας σκοτεινάς όψεις των πονηρών δαιμόνων πόρρω αυτής απελαύνουσα. Εν δε τη φοωερά ημέρα της Κρίσεως, της αιωνίου με ρυομένη κολάσεως, και της απορρήτου δόξης του Σου Υιού και Θεού ημών κληρονόμον με αποδεικνύουσα. Ης και τύχοιμι, Δέσποινά μου, Υπεραγία Θεοτόκε, δια της Σης μεσιτείας και αντιλήψεως, χάριτι και φιλανθρωπία του Μονογενούς Σου Υιού, του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Ω πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, συν τω ανάρχω Αυτού Πατρί, και τω Παναγίω, και αγαθώ, και ζωοποιώ Αυτού Πνεύματι, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

(Ευχή εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν)
Και δος ημίν, Δέσποτα, προς ύπνον απιούσιν, ανάπαυσιν σώματος και ψυχής, και διαφύλαξον ημάς από τπυ ζοφερού ύπνου της αμαρτίας, και από πάσης σκοτεινής και νυκτερινής ηδυπαθείας. Παύσον τας ορμάς των παθών, σβέσον τα πεπυρωμένα βέλη του πονηρού, τα καθ' ημάς δολίως κινούμενα. Τας της σαρκός ημών επαναστάσεις κατάστειλον, και παν γεώδες και υλικόν ημών φρόνημα κοίμησον. Και δώρησαι ημίν, ο Θεός, γρήγορον νουν, σώφρονα λογισμόν, καρδίαν νήφουσαν, ύπνον ελαφρόν, και πάσης σατανικής φαντασίας απηλλαγμένον. Διανάστησον δε ημάς εν τω καιρώ της προσευχής, εστηριγμένους εν ταις εντολαίς Σου, και την μνήμην των Σων κριμάτων εν εαυτοίς απαράθραυστον έχοντας. Παννύχιον ημίν την Σην δοξολογίαν χάρισαι εις το υμνείν, και ευλογείν, και δοξάζειν το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομά Σου, του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Υπερένδοξε, αειπάρθενε, ευλογημένη Θεοτόκε, προσάγαγε την ημετέραν προσευχήν τω Υιώ Σου και Θεώ ημών, και αίτησαι, ίνα σώση δια Σου τας ψυχάς ημών.

Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Αγιον, Τριάς Αγία, δόξα Σοι.

Την πάσαν ελπίδα μου εις Σε ανατίθημι, Μήτηρ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην Σου.

Επί Σοι χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις, αγγέλων το σύστημα και ανθρώπων το γένος. Ηγιασμένε Ναέ και Παράδεισε λογικέ, Παρθενικόν καύχημα, εξ ης Θεός εσαρκώθη και παιδίον γέγονεν ο προ αιώνων υπάρχων Θεός ημών. Την γαρ Σην μήτραν θρόνον εποίησε και την Σην γαστέρα πλατυτέραν ουρανών απειργάσατο. Επι Σοι χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις, δόξα Σοι.

(Ευχή εις τον Αγγελον φύλακα της του ανθρώπου ζωής)
Αγιε Αγγελε, ο εφεστώς της αθλίας μου ψυχής και ταλαιπώρου μου ζωής, μη εγκαταλίπης με τον αμαρτωλόν, μηδέ αποστής απ'εμού δια την ακρασίαν μου. Μη δώης χώραν τω πονηρώ δαιμόνι κατακυριεύσαι μου τη καταδυναστεία του θνητού τούτου σώματος. Κράτησον της αθλίας και παρειμένης χειρός μου, και οδήγησόν με εις οδόν σωτηρίας. Ναι, Αγιε Αγγελε του Θεού, ο φύλαξ και σκεπαστής της αθλίας μου ψυχής και του σώματος, πάντα μοι συγχώρησον, όσα σοι έθλιψα πάσας τα ημέρας της ζωής μου, και ει τι ήμαρτον την σήμερον ημέραν. Σκέπασόν με εν τη παρούση νυκτί και διαφύλαξόν με από πάσης επηρείας του αντικειμένου, ίνα μη εν τινι αμαρτήματι παροργίσω τον Θεόν. Και πρέσβευε υπέρ εμού προς τον Κύριον, του επιστηρίξαι με εν τω φόβω Αυτού, και άξιον αναδείξαι με δούλον της Αυτού αγαθότητος. αμήν.

Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά Σου. Ευλογημένη Συ εν γυναιξί, και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου, ότι Σωτήρα έτεκες, των ψυχών ημών. (τρις)


Δι' ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν.