"Η Δημοκρατία της Χαράς"

Αφού ευνουχιστήκαμε πνευματικά τόσα χρόνια, αφού η παιδεία πέρασε στα χέρια της τηλεόρασης και του διαδικτύου, των δημοσιογράφων και των συντεχνιών, αφού η μόνη έννοια μας ήταν για τόσα χρόνια η  τσέπη μας, αφού δε θα σώσουμε εμείς τον κόσμο, αφού...: Ζήτω λοιπόν, η Δημοκρατία της χαράς! 

Εδώ υπάρχει η ηδονή όπου τα μάτια γεμίζουν την άδεια καρδιά με μισόγυμνες θλιβερές υπάρξεις που λικνίζονται στο χορό του "σκοπού που αγιάζει τα μέσα"

Εδώ υπάρχουν τα ριάλιτι και τα τηλεσώου όπου μπορείς να είσαι ο μονομάχος, ο νικητής, μετά από μια μέρα αφόρητης πίεσης και βιασμού της προσωπικότητάς σου.

Εδώ μπορείς να βρεις επιτυχημένα μοντέλα και τραγουδιστές, να αφιονιστείς με ουσίες, να προσκυνήσεις τη θεά μπάλα, να εκτονωθείς στην παραλιακή.

Εδώ θα νοιώσεις πως είσαι "κάποιος" καταναλώνοντας προϊόντα της καθημερινής υποκουλτούρας, των πολυεθνικών και των διαφημιστών, τζογάροντας  μισοκοιμισμένος στο "εγώ" των δικαιωμάτων σου.

Εδώ θα κρυφτείς στην ανωνυμία που σου προσφέρει το διαδίκτυο για να εκτονώσεις τον καταπιεσμένο ανθρωπάκο που κρύβεις μέσα σου, στο όνομα πάντα αυτής της δημοκρατίας.

Εδώ μπορείς να πεις το ίσιο στραβό και το στραβό ίσιο, αφού η ελευθερία δεν είναι πια συλλογικό άθλημα αλλά ατομικό και υποκειμενικό γεγονός, που παρακάμπτει ακόμα και το σεβασμό μιας ολόκληρης κοινωνίας.

"Των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν" και κάποτε δήθεν θυμωμένοι, με παράπονα, γκρίνιες, διαμαρτυρίες προσπαθούμε να εφησυχάσουμε το λίγο της νεκρής συνείδησής μας πριν βγει στην επιφάνεια. 

Ο Ιουλιανός, ο επιλεγόμενος και παραβάτης ή αποστάτης, μόλις ανέβηκε στο θρόνο των Ρωμαίων,  άρχισε διωγμό κατά της Εκκλησίας, κρυφό αλλά και φανερό και προσπάθησε να επαναφέρει σε ισχύ την ειδωλολατρική θρησκεία.

Γνωρίζοντας ότι οι χριστιανοί άρχιζαν τη νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, θέλησε να τους μολύνει. Διέταξε λοιπόν, κρυφά, όλες οι τροφές στην αγορά να ραντισθούν με αίματα ειδωλολατρικών θυσιών.

Όμως με Θεία ενέργεια, φάνηκε στον ύπνο του τότε Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Ευδόξίου, ο μάρτυρας Θεόδωρος και φανέρωσε το πράγμα. Παρήγγειλε να ενημερωθούν όλοι οι χριστιανοί, να μην αγοράσουν καθόλου τρόφιμα από την αγορά και για να αναπληρώσουν την τροφή να βράσουν σιτάρι και να φάνε τα λεγόμενα κόλλυβα, όπως τα έλεγαν στα Ευχάϊτα, την πατρίδα του αγίου. Έτσι και έγινε και ματαιώθηκε ο σκοπός του ειδωλολάτρη αυτοκράτορα να εμπαίξει τους χριστιανούς και τις λατρευτικές τους συνήθειες. 

Το "εγώ" θυσιάζεται στο "εμείς", στο Εκκλησιαστικό γεγονός, όταν η Πίστη γίνεται  μια άθληση που παρακάμπτει τις βεβαιότητες, το προσωπικό συμφέρον, τον μαμωνά, την καλοπέραση, τον ωχαδερφισμό.

 

Όταν η νίκη της Ζωής πάνω στο θάνατο μπορεί να λειτουργήσει πάνω στην αδιάφορη, ψεύτικη και εικονική ζωή μου. 

Όταν η προσωπική μου ευθύνη για την κάθε στιγμή δεν μετατοπίζεται στις πλάτες  άλλων, αλλά σηκώνω τον άλλο στη δική μου πλάτη.

Όταν εκκλησία δεν σημαίνει μόνο τόπος αλλά κυρίως τρόπος υπάρξεως.

Σε κάθε άλλη περίπτωση, ζωντανός νεκρός, θα περιμένωω στην ουρά κάποιου παιχνιδάδικου την τιμολόγηση της προσωπικής μου αποτυχίας.

π.Γ.Θ.