Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου
Γιατί άραγε εμείς οι απόστολοι οι αληθινοί δεν κηρύττουμε τον εαυτό μας; απλούσττα γιατί έλαμψε στις καρδιές μας ο Θεός –και γι’ αυτό κι η εκκλησία μας αφεσπέρας αρχίζει το νυχθήμερο και εκ του σκότους εξέρχεται στο φως ότι ετάφη και εγήγερται τη τρίτη ημέρα κατά τας γραφάς άλλος ποιεί ημέρα ήλιος ο το αληθινόν φως απολάμπων ος επειδάν επιφανή ημίν ουκέτι εκ δυσμαίς κρύπτεται αλλά πάντα τη φωτιστική εαυτού δυνάμει περιπτυξάμενος διηνεκές τε και αδιάδοχον τοις αξίοις το φως εμποιεί και αυτούς τους μετέχοντας του φωτός εκείνου άλλους ηλίους απεργαζόμενος!
- και όπως φώτισε και δόξασε το πρόωπο του Μωυσή έτσι και μας…και μάλιστα ο ίδιος ο Θεός έγινε φως σε μας αφού έλαμψε εν προσώπω Ιησού Χριστού και επειδή ο Πατήρ σε μας λάμπει δια του Υιού και μας χαρίζει το φωτισμό της γνώσεως όχι βέβαια της ουσίας Αυτού και φύσεως αλλά της σωτηριώδους δόξης Αυτού και φυσικής ενεργείας αφού για τον Υιό μας χαρίστηκε η αληθινή γνώση του Πατρός εφανέρωσά Σου το όνομα τοις ανθρώποις και Εγώ Σε εδόξασα επί της γης και ιδού η θεολογία και το ομόδοξο της Αγίας Τριάδος και επειδή το Πνεύμα εστι Κύριος και τον φωτισμόν του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού προς φωτισμόν της γνώσεως –επειδή η θ.φύσις αόρατος δια της ληφθείσης ανθρωπότητος τω θ.φωτί περιλαμπομένης και αστραπάς αφιείσης καθοράται ως ένεστιν υποστατικού φωτός εν ταις ψυχαίς βεβαία και διηνεκής έλλαμψις ο φωτισμός της θ.χάριτος!- λέει τώρα της δόξης του Θεού…
πώς μπορούμε επομένως να μένουμε στο θνητό μας σώμα εμείς που λάβαμε τέτοια μεγάλα χαρίσματα είναι το επόμενο ερώτημα που απαντά ο απόστολος λέγοντας ότι το να έχουμε ακόμα φθαρτό σώμα και δεν αφθαρτιζοόμαστε ακόμα από τούτη τη ζωή είναι κι αυτό έργο και αποτέλεσμα της θ.δυνάμεως γιατί τέτοιους θησαυρούς χαρίτων το οστράκινο και πήλινο τούτο σώμα χωρεί προκειμένου να είναι η υπερβολή της φαινομένης σε μας δυνάμεως του Θεού και να μη νομιζουν άλλοι ότι κάτι κατορθώνουμε από μόνοι μας αλλά όλοι να λένε που μας βλέπουν πως του θεού είναι το παν! Ιδού και αινιγματική αποστόμωση των ψευδαποστόλων ανά τους αιώνες που νομίζουν ότι κάτι κάνουν μόνοι τους και το διακηρύττουν κιόλας…όχι αλλά η αγιαστική θ.δύναμη του Πνεύματος…ο θησαυρός ούτος εν οστρακίνοις σκεύεσι!
Κι όλα αυτά γίνονται με το να έχουμε όντως μέγα κατόρθωμα της θ.δυνάμεως ώστε και μόλο που είμαστε αδύναμοι και πήλινοι και μας χτυπάνε από παντού και από κάθε μέρος και με τόσους και τόσους πειρασμούς παρόλα αυτά δεν συντριβόμαστε όπως φυσικά συντρίβεται ο πηλός κι ούτς ΄χανουμε το θησαυρό των χαρισμάτων που έχουμε μέσα μας κρυμμένο γιατί θλιβόμαστ ναι σε κάθε καιρό και τόπο και σε κάθε πράγμα και από κάθε πρόσωπο και από φίλους και από εχθρούς αλλά κι ας πάσχουμε τόσα κι όμως δεν στεναχωριόμαστε γιατί ο θεός πλαταίνει τις καρδιές μας και έτσι μόνο καταφέρνουμε να δεχόμαστε ε ευκολία τους πειρασμούς εν θλίψει επλάτυνάς με… και ακόμα παραπέρα απορούμενοι αλλά ουκ εξαπορούμενοι που σημαίνει ότι πέφτουμε σε πολλές ανάγκεςκ αι απορίες όμωςπ άλι όρθιοι στεκόμαστε και δεν απελπιζόμαστε ούτε μας νικάνε οι πειρασμοί αλλά και πόρους και τρόπους βρίσκουμε σωτηρίας με τη βοήθεια του Θεού με τους οποιους γλιτώνουμε και νικάμε αν και διωκόμενοι ουκ εγκαταλειπόμενοι δηλαδή μας καταδιώκουν οι άνθρωποι αλλά ο Θεός δε μας εγκαταλείπει κι αφού όλα αυτά τα δεινά επιτρέπει να μας έρχονται όχι για να νικηθούμε αλλά για να γυμνζόμαστε στον πόλεμο των πειρασμών και να γινόμαστε δόκιμοι και έμπειροι –γιατί αν δεν ήταν όλα αυτά δε θα φαινότανε το μέγεθος της θ.δύναμης- και πάλι καταβαλλόμενοι αλλά ουκ απολλύμενοι αφού πέφτουμε κάτω από όσους μας πολεμάνε στο σώμα και στις σωματικές περιστάσεις αλλά δεν αφανιζόμαστε ούτε χανόμαστε κατά την προθυμία και την ανδρεία της ψυχής μας αλλά και στο σώμα διαφυλαττόμαστε! Κι όλα αυτά κατά το αντιθετικό ζεύγος Θεού-ανθρώπου: κι αν ανθρωπίνως θλιβόμαστε Θεϊκώ τω τρόπω και ως προς την πίστη στο Θεό ουκ εξαπορούμενοι ή στεναχωρούμενοι…
Πάντοτε τη νέκρωση του Κυρίου Ιησού στο σώμα περιφέροντας προκειμένου η ζωή του Ιησού να φανερωθεί στο σώμα μας! Υπομένουμε θανάτους καθημερινά και με αυτούς μιμούμαστε το θάνατο του Κυρίου πάντα αλλά με τους θανάτους αυτούς και τη ζωή του Κυρίου δειχνουμε δηλαδή την ανάσταση Αυτού στο σώμα μας που πάντα πάσχει από πάθη αλλά δε θανατώνεται καθημέραν αποθνήσκω νη την ημετέραν καύχησιν γιατί όποιος απιστεί ότι ανέστη ο Χριστός ας δει εμείς πώς πεθαίνουμε καθημερινά κι πώς ζωντανεύουμε πάλι καθημαρινά και βέβαια δεν θα απιστήσει πια…
Πάντα εμείς οι ζώντες παραδινόμαστε σε θάνατο για τον Ιησού μας προκειμένου και η ζωή του Ιησού να φανερωθεί στη θνητή μας σάρκα κι συνεχίζοντας την ανάλυση των λόγων του ο απόστολος μας λέει καθαρότρα τώρα ότι όπως εδώ εμείς οι απόστολοι υπομένουμε τα πάντα και το θάνατο του Κυρίου και ζωντανοί όντες προτιμάμε και αγαπάμε να πεθάνουμε γι’ Αυτόν έτσι κι Αυτός θα μας αγαπήσει και θα μας ζωοποιήσει μετά θάνατο! επομένως ο θάνατος ενεργείται εν ημίν και η ζωή εν υμίν γιατί θανατηφόροι πειρασμοί μας απειλούν συνέχεια ενώ οι Κορίνθιοι εσείς δηλαδή λαμβάνετε ζωή από το δικό μας κίνδυνο αφού το ευαγγέλιοο κηρύττεται από μας σε σας δια μέσου του οποίου εσείς ζείτε αιώνια ζωή. Πειρασμοί και θανατος μας έρχονται αλλά και από αυτά όλα μας ελευθερώνει ο Κύριος για να βεβαιώσει τη δική Του ανάσταση και αυτό να το βεβαιώνουμε από τηνπ ίστη μας επιστευσα διό ελάλησα όπως ανέστη ο Κύριος έτσι κι εμείς θα νικήσουμε τους θανατηφόρους κινδύνους που πάσχουμε και θα αναστηθούμε με τον Ιησού.
Τι πιστεύουμε και τι λαλούμε άλλο από το ότι ξέρουμε και πως τώρα ο Θεός θα μας ελευθερώσει από κινδύνους και έπειτα με τη συντέλεια του κόσμου θα μας αναστήσει μαζί σας στη βασιλεία Του για να απολαύσουμε τα αιώνια αγαθά κι έτσι πάρτε θάρρος και αγωνιστείτε στην πίστη και την ενάρετη ζωή που οφείλετε να έχετε! Για σας είναι ταγαθά από το Θεό για τους πιστούς Του και η ανάσταση ακόμα κι όχι για άλλους και αυτό για να σωθούν όσο γίνεται περισσότεροι και να αθξηθεί η θ.χάρη και επομένως να αυξήσει κι η ευχαριστία που προσφέρεται στο Θεό διαμέσου πολλών ανθρώπων εις δόξαν Αυτού!
Απόδοση Μιχαήλ Τσακιράκη Θεολόγου - Εκπαιδευτικού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου