Ο αληθινά μεγάλος...

π. Βασίλειος Γοντικάκης

Οι Άγιοι είναι κατά χάριν θεάνθρωποι. Κοιτάχτε να δείτε τι γίνεται. Παρουσιάζονται πολύ πιο ταλαίπωροι από μας. Είναι φοβερά ειλικρινείς, ταπεινοί, εξουθενώνουν τον εαυτό τους. Δεν παριστάνουν αλλά είναι κάτι. Εμείς οι μη άγιοι, κάνουμε τους αγίους γι’ αυτό εξουθενώνουμε τους άλλους. Ένας πραγματικός Αγιος είναι μεγάλος. Και αληθινά μεγάλος είναι εκείνος κοντά στον οποίο, ο άλλος, ο αδύνατος, αισθάνεται μεγάλος. Οπότε λοιπόν η αγιότης και η θέωσις δεν έφυγε από μας επειδή δεν υπάρχουν Αγιοι, αλλά επειδή εμείς κάνουμε τους ψευτοαγίους και τους ψευτοθεολόγους και τους ψευτοκαλόγηρους και τους ψευτοϊεροκήρυκες. Και τί σημαίνει λοιπόν θέωση; Μα θέωση είναι η κατάληξη και ο σκοπός της υπάρξεως του ανθρώπου. Δεν έχει κανένα άλλο λόγο υπάρξεως ο άνθρωπος…..

Οι Αγιοι λοιπόν μετά από την πολλή άσκηση, μετά από την πολλή ταπείνωση – και θα έλεγα – προπαντός μετά από την υπομονή, δέχτηκαν αυτή τη χάρη. Δέχτηκαν αυτό το έλεος – και αν θέλετε – τα έχουν χαμένα. Εκπλήσσονται από το έλεος και από την αγάπη και από το μέγεθος της ελεημοσύνης του Θεού. Νιώθουν ότι δεν είναι τίποτα, νιώθουν ότι είναι τελευταίοι από όλους. Βλέπουν όλους τους άλλους καλούς. Αγαπούν όλους τους άλλους δωρεάν, όπως ο Θεός δωρεάν τους αγάπησε. Γιατί, λέει ο άγιος: τί βρήκε σε μένα ο Θεός και με αγάπησε; Γι’ αυτό πλησιάζοντας τον άγιο, νιώθεις ότι σε αγαπά. Δεν σε εκμεταλλεύεται. Βρίσκεις μια ευρυχωρία, μια απεραντοσύνη ατέλειωτη κοντά του και μια ζεστασιά. Και τότε πετάς και συ τα όπλα, σταματάς την αντίσταση. Με τη σειρά σου και συ τα χάνεις μπροστά στον Αγιο, όπως αυτός τα χάνει μπροστά στο Θεό Πατέρα. Και ο Αγιος ο ορθόδοξος, έχει αξία όχι γιατί έχει αρετές, αλλά επειδή είναι εν έτερα μορφή ο ίδιος ο Χριστός. Και γνωρίζεις τον ίδιο το Χριστό στο πρόσωπο του Αγίου. Γιατί «μία λαμπρότης εστίν των Αγίων και του Θεού αυτών», κατά τον Αγ. Γρηγόριο Παλαμά….Όταν σε αγαπά, σου ανοίγει νέους δρόμους. Σου δίνει τη δυνατότητα να έρθεις στα συγκαλά σου και να προσανατολιστείς μέσα σε όλη τη δημιουργία. Γιατί σου λέει με όλη του τη διαγωγή: Κοίταξε, είσαι ταλαίπωρος, εγώ είμαι πιο ταλαίπωρος από σένα, αλλά μην ξεχνάς ένα πράγμα ότι ο Θεός μας αγαπά, ο Θεός είναι πατέρας μας. Και η πίστη μας εκφράζεται με το Πιστεύω, που λέει: «Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα». Η Κυριακή προσευχή, που μας δίδαξε ο Κύριος αρχίζει με την ίδια λέξη: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς». Οπότε, μη στενοχωριέσαι, είσαι παιδί του Θεού. Ξέρω ότι είσαι αδύνατος, γιατί είμαι από την ίδια φύση και γω….

Τότε νιώθουμε ότι η κατά φύσιν λειτουργία του ανθρώπου είναι να δέχεται αγάπη και να προσφέρει αγάπη. Επειδή είναι θεόπλαστο ον, δημιούργημα του Θεού που είναι αγάπη γι’ αυτό μόνο αν ελευθέρως αγαπήσει το Θεό, δέχεται την αγάπη του Θεού ως ευλογία και δοξάζει το Θεό και προχωρεί από δόξης εις δόξαν….