Ο κ. Χατζής, πιστός συνεχιστής των απόψεων του Κοραή, ουσιαστικά έφερε ξανά στο προσκήνιο τη σύγκρουση δύο κόσμων, δύο διαφορετικών προτάσεων ζωής που διατρέχουν όλη την νεοελληνική κυρίως ιστορία:
Από τη μια μεριά η Ορθοδοξία, η Εκκλησία, η κοινότητα, η Ρωμηοσύνη, το ήθος, η Οικουμενικότητα, ο Άγιος ως πρότυπο ζωής, η Ανατολή, η καρδιά ως μέσο κοινωνίας με το Θεό, η γνώση ως αποτέλεσμα καθάρσεως του νου.
Από την άλλη μεριά, η θρησκεία, η ηθικολογία, ο "διαφωτισμός", ο ατομισμός, η πολυπολιτισμικότητα, ο ουμανισμός, η Δύση, ο ορθολογισμός-γνωσιολογία, η γνώση ως εγκεφαλική λειτουργία.
Περιγράφοντας αυτή την έχθρα της Δύσης αλλά και Ελλήνων "διαφωτιστών" απέναντι σε κάθε τι ορθόδοξο, ο Στρατηγός Μακρυγιάννη έγραφε: "Eμείς το χρέος, το κατά δύναμιν επράξαμεν. Kαι αυτοί βγήκαν σήμερον να προκόψουν την πατρίδα. Mας γέμισαν φατρία και διχόνοιαν, και βγήκαν σήμερον να προκόψουν. Kαι βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργίας, που είπαν να μας σβήσουν την Aγία Πίστη, την Oρθοδοξία, διότι η φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα ορθόδοξον.... Kαι είπαν οι άθρησκοι που εβάλαμεν εις το σβέρκο μας να μη μανθάνουν τα παιδιά μας Xριστόν και Παναγίαν, διότι θα μας παρεξηγήσουν οι ισχυροί... Nτροπή μας Eλληνες!"
Ο κ. Χατζής ακολουθώντας τις ιδεοληψίες της κ. Ρεπούση περί συνωστισμού στη Σμύρνη, του κ. Λιάκου ότι το Ελληνικό Έθνος δημιουργήθηκε μετά την επανάσταση του '21, της κ. Αγγελοπούλου που αφαίρεσε το Σταυρό από την Ελληνική σημαία για τον εορτασμό των 200 χρόνων από τον ξεσηκωμό του Γένους και την απελευθέρωση από τον Τουρκικό ζυγό, έρχεται να χτυπήσει τον άγιο της πολιτικής Καποδίστρια, γιατί θυμίζει Ορθόδοξο βίωμα, γιατί αποτελεί ενοχλητικό αγκάθι για πρόσωπα και καταστάσεις της σύγχρονης πολιτικής, γιατί λειτουργεί ως ανάχωμα απέναντι στη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων.
Ο Καποδίστριας υπήρξε πιστός Χριστιανός, αληθινός πατριώτης και κατάφερε σε ελάχιστα χρόνια διακυβέρνησης να αφήσει ως παρακαταθήκη ένα τεράστιο έργο. Η αμερόληπτη ιστορική επιστήμη έχει αποφανθεί γι' αυτό. Κανείς δεν μπορεί να τον πλήξει και να τον μειώσει.
Και ερχόμαστε στη δική μας ευθύνη απέναντι στα γεγονότα.
Ο δυτικότροπος πολιτισμός που ξεκίνησε στη χώρα μας με τα "φώτα" που μεταλαμπάδευσε ο Κοραής, και τον οποίο τόσο πιστά υπηρετούν 200 και πλέον χρόνια, σχεδόν όλα τα πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά και θρησκευτικά συστήματα μέσα και έξω από την Ελλάδα, έχει βρει τεράστια αποδοχή και έχει διαβρώσει βαθύτατα τη ζωή μας.
Η Ευρώπη και οι αντίχριστες θεωρίες της, που για τον Καποδίστρια ήταν στον αντίποδα του Ρωμαίϊκου, για τον κ. Χατζή -αλλά και για την πλειονότητα, δυστυχώς, των Νεοελλήνων- αποτελούν τη "γη της επαγγελίας".
Κομπάζουμε για την ιστορία και τον πολιτισμό μας και ταυτόχρονα πιθηκίζουμε σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας το "διαφωτισμό" της Ευρώπης: κατανάλωση, υλική και τεχνολογική ευημερία, λογικοκρατία, μιμητισμός, παγκοσμιοποίηση, μαζική παραγωγή τέχνης, ατομικό συμφέρον, κέρδος, είναι μερικά από τα κομμάτια του παζλ που συνθέτουν την αλλοτρίωση μας.
Και δυστυχώς, αυτή η αλλοτρίωση με τη μορφή της εκκοσμίκευσης έχει εισβάλει και στον Εκκλησιαστικό τρόπο ζωής. Θαυμάζουμε τον Καποδίστρια που συνήθιζε να λειτουργείται "όρθρου βαθέος" και να μετέχει των ζωοποιών Θ. Δώρων και την ίδια στιγμή βιώνουμε ένα θρησκευτικό αποχρωματισμό, τη Θ. Κοινωνία τη λαμβάνουμε σαν ατομική επιβράβευση, την Εκκλησία τη θεωρούμε στην καλύτερη περίπτωση "χώρο συνάθροισης" και ιεροπραξιών, που μας παρέχουν εξευμένιση του Θεού και καλοτυχία στη ζωή μας, πιστεύουμε με μια δική μας πίστη κομμένη και ραμμένη στα μέτρα μας.
Μάθαμε να λειτουργούμε χρόνια τώρα, τη ζωή ωφελιμιστικά και χρησιμοθηρικά, αλλήθωρίζοντας σε ό,τι ξενόφερτο μας προσφέρεται. Σαν να νοιώθουμε αίσθημα κατωτερότητας και θέλουμε να το κρύψουμε κάτω από τα φτιασίδια της Ευρώπης.
Μόνη λύση η προσωπική συναίσθηση της αλλοτρίωσης και αποτυχίας μας, ο εμβαπτισμός μας ξανά στα όσια και ιερά της πίστεως και του πολιτισμού μας. Να περάσουμε από τον εφησυχασμό του ατομισμού στο ξεβόλεμα της σχέσης με το Θεό και το συνάνθρωπο.
"Δόξα είναι η ευθύνη της δικής μας αλλαγής" (Σαββόπουλος)
π.Γ.Θ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου