Κυριακή της Σαμαρείτιδας

Όταν ο άνθρωπος ανταποκρίνεται στην πρόσκληση του Χριστού να λατρεύει το Θεό "εν Πνεύματι και Αληθεία", γκρεμίζει από την ψυχή του όλα τα ψεύτικα είδωλα της Θρησκείας και της Φιλοσοφίας.

Αρχίζει, τότε, ο άνθρωπος να λειτουργεί το μοναδικό δρόμο της Πνευματικής λατρείας που συνίσταται στην Εκκλησιαστική ζωή (ζωή πίστεως, αγάπης και αλήθειας), στην κάθαρση των παθών και των αισθήσεων και τη μεταμόρφωση του ανθρώπου δια των αγίων Μυστηρίων σε Ναό της Τριαδικής Θεότητος.

π. Γ.Θ.

Τι σημαίνει ένα διαζύγιο; Την ανικανότητά μας να αγαπήσουμε...

+Μητροπ. Σισανίου και Σιατίστης Παύλος

Τι σημαίνει ένα διαζύγιο; Την ανικανότητά μας να αγαπήσουμε. Αυτό βασικά σημαίνει. Όλα τα υπόλοιπα είναι οι δικαιολογίες μας. Την αποτυχία να αγαπηθούμε. Τη λαθεμένη αντίληψη που είχαμε για τον γάμο. Ο γάμος δεν είναι βίος ανθόσπαρτος. [...] Μελετήστε με προσοχή την ακολουθία του Μυστηρίου [ενν. του γάμου]. Υπάρχει και μεταφρασμένη. Εκεί μέσα λοιπόν υπάρχουν όλα τα στοιχεία και όλες οι προϋποθέσεις που αν τις ζήσεις φθάνεις στην πληρότητα της σχέσης σου.

Η Εκκλησία από την αρχή μάς δείχνει τον δρόμο: «Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός...». Κι εκείνη τη στιγμή με το Ευαγγέλιο κάνει ο ιερέας το σημείου του Σταυρού. Τι σημαίνει αυτό; Τρία πράγματα βασικά.

Ξέρετε, παιδιά μου, για πού ξεκινάτε; Δεν ξεκινάτε για το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Ξεκινάτε για τη Βασιλεία του Θεού. Αυτή είναι η πορεία του γάμου.

Ποιος θα είναι ο οδηγός σας σ' αυτήν την πορεία; Το Άγιο Ευαγγέλιο.

Ποια είναι η πορεία σας; Η Σταυρική!

Ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας του Πόντου

Την Κυριακή 23 Μαϊου 2021 θα τιμήσουμε στην Ενορία μας, με τη Θ. Λειτουργία και το Μνημόσυνο που θα τελεσθεί, τη μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου με τη συμμετοχή της Ενώσεως Ποντίων Πειραιώς - Κερατσινίου - Δραπετσώνας.

19 ΜΑΪΟΥ - ΜΝΗΜΗ 353.000 ΓΕΝΟΚΤΟΝΗΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Γιατί η μνήμη είναι πιο δυνατή απ' όλα τα όπλα...

Και γιατί πίσω από τους φυσικούς αυτουργούς των εγκλημάτων υπήρξαν και οι ηθικοί αυτουργοί που μέχρι και σήμερα συνεχίζουν να μας "αγαπούν" και μας "προστατεύουν".

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

Ο κόσμος ζητά τα "μεγάλα" και τα "σπουδαία" που καταξιώνουν και αναδεικνύουν τον άνθρωπο στα μάτια της κοινωνίας και των πολλών.

Οι Μυροφόρες μας μαθαίνουν ότι δεν υπάρχει τίποτα "μικρό", "μάταιο" και "χαμένο" στη ζωή όταν γίνεται για το Χριστό, αλλά αυτό είναι ουσιαστικά το μεγαλύτερο και σπουδαιότερο στη ζωή του ανθρώπου.

Ο "χαμένος" χρόνος και κόπος για τη Θ. Ευχαριστία, για την προσευχή, για τη νηστεία, για να διακονήσω το Χριστό στο πρόσωπο του/της συζύγου, των παιδιών, των αρρώστων, των αναγκεμένων...

Η "σπατάλη" του μύρου, των λουλουδιών, του θυμιάματος, εκείνων των "περιττών" για τους ανθρώπους του ορθολογισμού που δεν έμαθαν να δίνουν και να δίνονται στην αγάπη και το Θείο Έρωτα...

Όλα αυτά και κάθε τι που γίνεται από πίστη και με πίστη στο Θεό σκορπίζουν από την καδιά του ανθρώπου τη νύχτα και το σκοτάδι των παθών, αποκυλούν κάθε δυσθεώρητο φόβο και ανασφάλεια και καταξιώνουν την ανθρώπινη ύπαρξη ώστε να

γίνει μέτοχος της παρουσίας του Χριστού και της Αναστάσεως Του.

π. Γ.Θ.

Το τρελό νερό - Φώτης Κόντογλου

 

Φώτης Κόντογλου

Μια φορά,λέγει ο μύθος,ήτανε ένας σουλτάνος καλός και δίκαιος κι ήτανε και αστρολόγος.Μια μέρα ο βεζύρης λέγει του σουλτάνου πως είδε κάποια σημάδια στον ουρανό,πως θα βρέξει στον κόσμο ένα τρελό νερό και πως όποιος το πιει αυτό το νερό,θα τρελαίνεται και πως όλοι οι άνθρωποι που ζούνε στην επικράτειά τους θα το πιούνε και θα χάσουνε τα λογικά τους και δεν θα νιώθουνε πια τίποτα΄μήτε τι είναι σωστό και τι ψεύτικο,μήτε τι είναι καλό και τι είναι κακό,μήτε τι είναι νόστιμο και τι είναι άνοστο,μήτε τι είναι δίκιο και τι είναι άδικο.

Σαν τ΄άκουσε αυτά τα λόγια ο σουλτάνος,γυρίζει και λέγει στο βεζύρη:

-”Αφού θα τρελαθεί όλος ο κόσμος ,πρέπει να κοιτάξουμε να μην τρελαθούμε κι εμείς,γιατί αλλιώς πώς θα τους κρίνουμε με δικαιοσύνη;”

Toυ λέγει ο βεζύρης πως ο λόγος του είναι σωστός και πως θα ΄πρεπε να προστάξει να μαζέψουνε από το καλό νερό που πίνανε και να το φυλάξουνε μέσα στις στέρνες,για να μην πίνουνε από το χαλασμένο και κρίνουνε παλαβά κι άδικα,μα δίκια όπως έχουνε χρέος.Έτσι κι έγινε.

Σε λίγον καιρό έβρεξε στ΄αλήθεια και το νερό ήτανε νερό τρελό και τρελαθήκανε όλοι οι άνθρωποι και δεν γνωρίζανε οι καημένοι τι τους γίνεται κι είχανε το ψεύτικο για αληθινό,το κακό για καλό,το άδικο για δίκιο.Μα ο σουλτάνος κι ο βεζύρης πίνανε από το καλό νερό που είχανε φυλαγμένο και δεν τρελαθήκανε,αλλά κρίνανε τον κόσμο με δικαιοσύνη.Μα ο κόσμος τα΄βλεπε ανάποδα και δεν ήταν ευχαριστημένος από την κρίση του σουλτάνου και του βεζύρη και φωνάζανε πως τους αδικούνε και κοντεύανε να σηκώσουν επανάσταση.

Δέσποινα Αχλαδιώτη, η Κυρά της Ρω – 13 Μαΐου.

 

Ο μεγαλύτερος πατέρας της Κύπρου

 

[...] Μεταξύ των Αγίων της Κυπριακής Εκκλησίας, αλλά και σύνολης της Ορθοδοξίας, ξεχωρίζει και ο δικός μας Μέγας Άγιος, ο Άγιος Επιφάνιος.

Για τον άγιο Επιφάνιο, δυστυχώς, οι πιο πολλοί από μας λίγα γνωρίζομε, αν και για 36 ολόκληρα χρόνια διετέλεσε Επίσκοπος της αρχαίας πόλεως Κωνσταντίας* (της Σαλαμίνας δηλαδή) και ταυτόχρονα υπήρξε και Αρχιεπίσκοπος Κύπρου. Καταγόταν, βέβαια από την Παλαιστίνη και ήρθε με πρόνοια του Θεού να επισκεφθεί τον γέροντά του τον άγιο Ιλαρίωνα, που ασκήτευε στην Κύπρο. Τότε χήρευσε ο θρόνος του Αρχιεπισκόπου, γι' αυτό και ο άγιος Ιλαρίωνας αλλά και η Σύνοδος και ο λαός της νήσου μας, παρά την επίμονη άρνησή του, τον εξέλεξαν Αρχιεπίσκοπό τους.

Ο Άγιός μας διέθετε, όχι μόνο για την εποχή του, αλλά και για τα σημερινά δεδομένα, μια τεράστια μόρφωση. Μέσα στα έργα του, που δεν είναι λίγα, τον βλέπομε να κατέχει σχεδόν απ' έξω τόσο την Παλαιά όσο και την Καινή Διαθήκη. Αλλά δεν ήταν μόνο άριστος γνώστης της Αγίας Γραφής. Μπορούσε να την ερμηνεύει ορθόδοξα και με αγιογραφικά επιχειρήματα να αποστομώνει έτσι τους πολλούς αιρετικούς.

Όμως η μόρφωσή του είχε και μια άλλη καταπληκτική ευρύτητα. Ήταν μελετητής των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, Πυθαγόρα, Πλάτωνα, Αριστοτέλη κ.ά. Μέσα στα κείμενά του μας παραθέτει πληροφορίες για τη ζωή, την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα πολλών αρχαίων λαών. Ακόμη θαυμάζομε πως ο Άγιος γνώριζε για τις ιδιότητες των δένδρων, των φυτών, των λουλουδιών. Επίσης ήξερε ο Άγιος για τη συμπεριφορά των ζώων. Και αυτό που πιο πολύ μας καταπλήσσει είναι οι πολλές γνώσεις του για τον κόσμο της θάλασσας, για τον ορυκτό πλούτο της γης, για τις γεωγραφικές ζώνες του πλανήτη μας. Όλα όμως αυτά δεν στάθηκαν πειρασμός και σκάνδαλο για τον Άγιο, όπως συνέβηκε με πολλούς αιρετικούς. Αντίθετα τα χρησιμοποιούσε ως εργαλείο, για τη δόξα του Θεού και την υπεράσπιση της Ορθόδοξης πίστης, της οποίας ήταν ακραίος πρωταθλητής.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

          

       

       

          Ι. Μ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ 

Ι. ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ                             

     ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

    ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ 12

                210 4615759

Την Κυριακή 23 Μαϊου 2021 θα τιμήσουμε στην Ενορία μας, με τη Θ. Λειτουργία και το Μνημόσυνο που θα τελεσθεί, τη μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου με τη συμμετοχή της Ενώσεως Ποντίων Πειραιώς - Κερατσινίου - Δραπετσώνας.

Ο Κύριος μου και ο Θεός μου...

Οι δέκα μαθητές πληροφορούν το Θωμά για τη συνάντησή τους με τον αναστημένο Ιησού.

Ο Θωμάς αρνείται να δεχθεί αυτή τη μαρτυρία και ζητάει προσωπική εμπειρία του Αναστάντος Χριστού.

Αυτή η φανέρωση του Χριστού γίνεται όμως εν τη Εκκλησία και μάλιστα στο Κυριακό Δείπνο της Θ. Ευχαριστίας.

Κανείς δεν μπορεί να υποστηρίζει πως πιστεύει στο Χριστό χωρίς να μετέχει στην Εκκλησία.

Ούτε μπορεί να συνδέεται μαζί Του χωρίς τη βρώση του Σώματος και την πόση του Αίματος του Κυρίου.

Η Θ. Κοινωνία έχει ως βασική προϋπόθεση την κοινωνία των πιστών μεταξύ τους εν Αγάπη και Αληθεία, δηλαδή το Εκκλησιαστικό γεγονός.

Αυτόματα καταργείται κάθε θεωρία για ατομική Θ. Μετάληψη, ατομική προσευχή, παρακολούθηση της Θ. Λειτουργίας από την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο και οποιαδήποτε άλλη προτεσταντίζουσα νοοτροπία και ηθική.

Ο Εσταυρωμένος και Αναστάς Κύριος θα είναι πάντα παρών στον κόσμο δια των Ευαγγελίων και της Μυστηριακής ζωής της Εκκλησίας για να μετατρέπει το σκοτάδι και το φόβο σε φως Ανέσπερο και ελπίδα αιωνίου ζωής.

Αρκεί να παραμένουμε στο Σώμα Του, να παραμένουμε εν τη Εκκλησία, για να μπορούμε κι εμείς μαζί με το Θωμά να τον συναντούμε και να Τον ομολογούμε: "ο Κύριος μου και ο Θεός μου."

π. Γ.Θ.

Να φοβόμαστε μόνο το φόβο...

"Πρώτα σπέρνεις την αμφιβολία, εν συνεχεία χρησιμοποιείς τον φόβο, ακολουθεί η χειραγώγηση και στο τέλος επιτυγχάνεται ο στόχος" (Hermann Göring)

Ο φόβος αποτελεί πολύ χειρότερη μορφή ασθένειας από οποιαδήποτε αρρώστια. Οδηγεί τον άνθρωπο της κοινωνίας και της σχέσης σε κοινωνική αποστασιοποίηση και τον μετατρέπει σε ένα εύκολα χειραγωγούμενο μαζάνθρωπο.

Ο Επίκτητος έλεγε να μη φοβόμαστε ούτε τις αρρώστιες ούτε το θάνατο, παρά μόνο τον φόβο.

Η Εκκλησία βροντοφωνάζει: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

π. Γ.Θ.

Οσία Σοφία η εν Κλεισούρα ασκήσασα

Η Οσία Σοφία Χοτοκουρίδου, το γένος Αμανατίου Σαουλίδου, γεννήθηκε το 1883 μ.Χ. στο χωριό Σαρή-ποπά (ή Σαρή-παπά) της επαρχίας Αρδάσης Τριπόλεως, Νόμου Τραπεζούντας του Πόντου. Το 1907 μ.Χ. παντρεύεται με τον Ιορδάνη Χοτοκουρίδη στο χωριό Το(γ)ρούλ της επαρχίας Αρδάσης και μετά από τρία χρόνια, το 1910 μ.Χ., απέκτησε ένα παιδί. Έπειτα από δύο χρόνια, χάνει το παιδί της το οποίο βρίσκει τραγικό θάνατο, αφού φαγώθηκε από χοίρους, ενώ δυο χρόνια μετά, το 1914 μ.Χ. χάνει και τον άντρα της τον οποίο τον πήραν οι Τούρκοι στα τάγματα εργασίας, όπου και μάλλον απεβίωσε.

Η νεαρή χήρα κατέφυγε στα βουνά, όπου ζούσε ασκητικά, με μεγάλη νηστεία. Εκεί της εμφανίστηκε ο Άγιος Γεώργιος και την προειδοποίησε για επικείμενη επιδρομή των Τσετών. Η Σοφία ενημέρωσε τους συγχωριανούς της, που κρύφτηκαν και απέφυγαν τον κίνδυνο.

Στην ανταλλαγή των πληθυσμών το καράβι που μετέφερε τους συγχωριανούς της Σοφίας στην Ελλάδα κινδύνεψε να καταποντιστεί. Αυτή έβλεπε τα κύματα γεμάτα από Αγγέλους και την Παναγία. Ζήτησε απ᾿ αυτήν να πνιγεί η ίδια και να σωθούν οι συγχωριανοί της. Η Παναγία τους έσωσε όλους. Ο καπετάνιος δεν το πίστευε πώς σώθηκαν κι έλεγε: «Κάποιον άγιο έχουμε» και οι χωριανοί του απάντησαν: «Τη Σοφία».

Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, νέκρωση τοῦ Θανάτου

π. Γεώργιος Μεταλληνός

Τὸ μεγαλύτερο γεγονὸς τῆς Ἱστορίας: Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ μεγαλύτερο γεγονὸς μέσα στὴν Ἱστορία. Εἶναι αὐτὸ ποὺ διαφοροποιεῖ τὸν Χριστιανισμὸ ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἄλλη θρησκεία. Οἱ ἄλλες θρησκεῖες ἔχουν ἀρχηγοὺς θνητούς, ἐνῶ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Ἀναστημένος Χριστός. «Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ» σημαίνει θέωση καὶ ἀνάσταση τῆς ἀνθρώπινης φύσεως καὶ ἐλπίδα τῆς θέωσης καὶ ἀνάστασης τῆς δικῆς μας ὑποστάσεως. Ἀφοῦ βρέθηκε τὸ φάρμακο, ὑπάρχει ἐλπίδα ζωῆς.

Διὰ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἀποκτᾶ ἄλλο νόημα καὶ ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος. Ζωὴ σημαίνει κοινωνία μὲ τὸν Θεό. Δὲν εἶναι πλέον θάνατος τὸ τέλος τῆς παρούσας ζωῆς, ἀλλὰ ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Χριστό. Ὁ χωρισμὸς τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὸ σῶμα δὲν εἶναι θάνατος, ἀλλὰ προσωρινὸς ὕπνος.

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ δικαιώνει τὴν μοναδικότητα καὶ ἀποκλειστικότητά Του ὡς Σωτήρα, ἱκανοῦ νὰ ζωοποιήσει ἀληθινά, νὰ μεταγγίσει τὴν καταλύτρια τοῦ θανάτου Ζωή Του στὴ φθαρτὴ ζωή μας. Ἕνας ὁ Χριστός, μία ἡ Ἀνάσταση, μία καὶ ἡ δυνατότητα σωτηρίας-θέωσης. Γι’ αὐτὸ καὶ προσανατολίζεται στὸν Χριστὸ ἡ προσδοκία γιὰ τὴν ὑπέρβαση τῶν ἀδιεξόδων ποὺ συμπνίγουν τὴν ζωή μας. Στὸν Χριστὸ τῶν Ἁγίων, τὸν Χριστὸ τῆς Ἱστορίας.

Ὁ ἀλλοιωμένος «Χριστὸς» τῶν αἱρέσεων ἢ ὁ «σχετικοποιημένος» Χριστὸς τοῦ θρησκειακοῦ συγκρητισμοῦ τῆς νεοεποχικῆς πανθρησκείας συνιστᾶ ἀπόρριψη τοῦ ἀληθινοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς προσφερόμενης ἀπὸ Αὐτὸν Σωτηρίας. Ὁ Χριστὸς τῶν Ἁγίων μας εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ τῆς Ἱστορίας καὶ ἀποκλείει κάθε σύγχυσή Του μὲ ὁποιαδήποτε λυτρωτικὰ ὑποκατάστατα ποὺ ἐπινοοῦνται γιὰ τὴν παραπλάνηση τῶν μαζῶν. Διότι μόνο ἔτσι μπορεῖ ἡ πλάνη νὰ συντηρεῖ τὴν ἀπάτη, διευκολύνοντας τὴν κυριαρχία ἀντίχριστων δυνάμεων (μπορεῖ νὰ ἔχουν εἰσχωρήσει ἀκόμα καὶ στὴν Ἐκκλησία) ποὺ σκορπίζουν μὲν τὸν θάνατο, ἀλλὰ ἐμφανίζονται ὡς «ἄγγελοι φωτὸς» καὶ «διάκονοι δικαιοσύνης».

Μέσα ἀπὸ τὴν ἐμπειρία τῶν Ἁγίων μας συνειδητοποιοῦμε ὅτι δὲν ὑπάρχουν τραγικότερες ὑπάρξεις ἀπὸ τοὺς «μὴ ἔχοντας ἐλπίδα» – ἐλπίδα ἀνάστασης, βλέποντας τὸν βιολογικὸ θάνατο ὡς καταστροφὴ καὶ τέλος. Σ’ αὐτὴ τὴν τραγικότητα ὑποκύπτει δυστυχῶς καὶ ἡ ἐπιστήμη, ἀναζητώντας ἀπεγνωσμένη μεθόδους γιὰ παράταση τῆς ζωῆς καὶ μεταδίδοντας τὴν ψευδαίσθηση ὑπερνίκησης τοῦ φυσικοῦ θανάτου. Ἐξ ἴσου ὅμως τραγικοὶ εἶναι καὶ ὅσοι – ἀκόμη καὶ Χριστιανοὶ – παγιδεύονται στὰ στεγανὰ χιλιαστικῶν ὁραμάτων καθολικῆς εὐημερίας καὶ ἐνδοκοσμικῆς ἐσχατολογίας, χάνοντας τὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς Ἀνάστασης καὶ θυσιάζοντας τὸ ὑπερκόσμιο στὸ ἐνδοκομικὸ καὶ τὸ αἰώνιο στὸ πρόσκαιρο.

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ὡς ἀνάσταση καὶ τοῦ ἀνθρώπου καὶ σύνολης τῆς κτίσης ἀποκτᾶ νόημα μόνο στὸ πλαίσιο τῆς Ἁγιοπατερικῆς σωτηριολογίας. Στὴ συσταύρωση δηλαδὴ καὶ συνανάσταση μὲ τὸν Χριστό. Ἔτσι βιώνει τὴν Ἀνάσταση καὶ ὁ Ἑλληνισμὸς στὴν ἱστορική του πορεία. Πιστὴ στὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἡ Ὀρθοδοξία, ἔχει χαρακτηριστεῖ «Ἐκκλησία τῆς Ἀναστάσεως», διότι οἰκοδομεῖ ἐκεῖ ὅλη τὴν ἱστορική της παρουσία, ἐμβολιάζοντας στὴ συνείδηση τῶν Λαῶν της τὴν ἀναστάσιμη ἐλπίδα, κάτι ποὺ φανερώνεται στὴν πολιτιστική της συνέχεια. Ἀνάμεσά τους καὶ ὁ Ἑλληνικὸς Λαὸς ἔμαθε νὰ διαλύει στὸ Φῶς τῆς Ἀνάστασης τὰ σκοτάδια τῆς δουλείας του, ὅπως στὴν Τουρκοκρατία, ὅταν στὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» δὲν ἀπόσταινε νὰ προσθέτει: «καὶ Ἑλλὰς ἀνέστη!» Καὶ αὐτὸ γιὰ τετρακόσια χρόνια…

Σὲ αὐτὸ τὸ νοηματικὸ πλαίσιο κινεῖται ἡ ἐλπιδοφόρα ἐκείνη πρόσκληση: «Δεῦτε λάβετε Φῶς!». Εἶναι ἡ πρόσκληση στὸ ἀναστάσιμο ἄκτιστο Φῶς, ποὺ τὸ δέχονται ὅσοι ἔχουν καθαρίσει τὴν καρδιά τους ἀπὸ τὶς κακίες καὶ τὰ πάθη. Χωρὶς τὴν «κάθαρση» τῆς καρδιᾶς, δηλαδή, τὴ μετάνοια, δὲν μπορεῖ νὰ κοινωνήσει κάποιος τὸ Ἀναστάσιμο Φῶς. Μετάνοια εἶναι ἡ ὑπέρβαση τῆς ἁμαρτίας, τῆς αἰτίας κάθε θανάτου μας. Αὐτὸ μᾶς ὑπενθυμίζει διαρκῶς ὁ περίεργος στὰ ὦτα τῶν ἀμύητων μοναστηριακὸς λόγος: «Ἔ, ἂν πεθάνεις πρὶν πεθάνεις, δὲν θὰ πεθάνεις ὅταν πεθάνεις»! Χριστὸς Ἀνέστη !!

Τρίτη του Πάσχα - Εορτή των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης

Οι πρώτες πληροφορίες για την ύπαρξη των Αγίων ιστορούνται με θαυματουργικό και αποκαλυπτικό τρόπο από το έτος 1959 μ.Χ. 

Από μία ανασκαφή που έγινε στη Θερμή της Λέσβου, ανακαλύφθηκε ο τάφος ενός αγνώστου προσώπου, που όπως αποκαλύφθηκε σε συνεχή οράματα, ανήκε στον Άγιο Ιερομάρτυρα Ραφαήλ, ο οποίος μαρτύρησε μαζί με τον Άγιο Οσιομάρτυρα Νικόλαο και την Αγία Ειρήνη. Ο τάφος και το λείψανο του Αγίου Νικολάου ανακαλύφθηκε στις 13 Ιουνίου 1960 μ.Χ.

Ο Άγιος Ραφαήλ καταγόταν από τους Μύλους της Ιθάκης και γεννήθηκε το έτος 1410 μ.Χ. Το κοσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος Λάσκαρης ή Λασκαρίδης και ο πατέρας του ονομαζόταν Διονύσιος. Πριν γίνει κληρικός είχε σταδιοδρομήσει στο βυζαντινό στρατό και έφθασε μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Σε ηλικία τριάντα πέντε ετών γνώρισε ένα ασκητικό και σεβάσμιο γέροντα, τον Ιωάννη, ο οποίος τον προσείλκυσε στην εν Χριστώ ζωή. Κάποια Χριστούγεννα ο γέροντας κατέβηκε από τον τόπο της ασκήσεώς του, για να εξομολογήσει και να κοινωνήσει τους στρατιώτες και κήρυξε τον λόγο του Θεού. Τότε ο αξιωματικός Γεώργιος, όταν ο γέροντας κατέβηκε πάλι τα Θεοφάνεια, αποχαιρέτισε τους στρατιώτες και τον ακολούθησε.

Αγίου Γεωργίου - Αγίας Μαύρας (3 Μαϊου)

 3 Μαϊου 2021

του Αγίου Γεωργίου (εκ μεταθέσεως)

της Αγίας Μαύρας (συν Τιμοθέω)

Η εμπειρία της Εκκλησίας διδάσκει ότι αληθινοί ακόλουθοι και φίλοι του Χριστού είναι εκείνοι που πίνουν όλο το ποτήριο των θλίψεων και των δοκιμασιών της παρούσης ζωής.

Εκείνοι που δεν ανταλλάσσουν τον Πολύτιμο Μαργαρίτη για όλες τις δόξες, τις τιμές και τα πλούτη του παρόντος βίου.

Εκείνοι που απαρνούνται τα πάθη, τα θέλω, τις επιθυμίες τους ακόμα και την ίδια τους τη ζωή για να γίνουν συμμέτοχοι και κοινωνοί του Σταυρού και της Αναστάσεως του Χριστού.

Αυτό να είναι το φρόνημά μας. Αυτό να ποθεί και να εργάζεται η καρδιά μας. Γι' αυτό ζητάμε τις προσευχές σας.

π. Γ.Θ.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

 ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Christ is Risen!

Christus ist auferstanden!

Cristo ha resucitado!

Cristo è risorto!

Le Christ est ressuscité!

Христос Воскресе!

Chrystus Zmartwychwstał!

Hristós diril-Dí!

Kristus är uppstånden!

Krishti është ringjallur!

Καλή Ανάσταση!

Όσο κι αν το σκοτάδι φαίνεται ακόμα να κυριεύει μέσα μας και γύρω μας, ας φωτιστούμε από το ανέσπερο Φως της Αναστάσεως του Χριστού κι ας το μεταδώσουμε στον κόσμο ως τη μοναδική ελπίδα Ζωής και Αναστάσεως.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!

 «Θεριὰ οἱ ἀνθρώποι, δὲ μποροῦν τὸ φῶς νὰ τὸ σηκώσουν!

Δὲν εἶν᾿ ἀλήθεια πιὸ χρυσὴ σὰν τὴν ἀλήθεια τῆς σιωπῆς.

Χίλιες φορὲς νὰ γεννηθεῖς, τόσες θὰ σὲ σταυρώσουν!»

(Κ. Βάρναλης)