Γεννήθηκε η ευσπλαχνία...

 

"Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα.

Χτύπησα την πόρτα και μπήκα.

Μου ’δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό.

«Είδες – μου λέει – γεννήθηκε η ευσπλαχνία».

Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ.

Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες

και δε θα ’χαμε να πούμε

τίποτα

ωραιότερο

απ’ αυτό".

Τ.Λ.