1 «Τέκνον, ει προσέρχη δουλεύειν Κυρίω θεώ, ετοίμασον την ψυχήν σου εις πειρασμόν» (Σ. Σειράχ 2, 1). Παιδί μου, εάν προσέρχεσαι να υπηρέτησεις τον Κύριο, ετοίμασε τον εαυτό σου για διάφορες δοκιμασίες.
2 «Εμβλέψατε εις αρχαίας γενεάς και ίδετε τις ενεπίστευσε Κυρίω και κατησχύνθη, ή τις ενέμεινε τω φόβω αυτού και εγκαταλείφθη; ή τις επεκαλέσατο αυτόν, και υπερείδεν αυτόν;» (Σοφ. Σειράχ 2, 10). Παρατηρήστε στις αρχαίες γενεές των ανθρώπων και δέστε ποιος από εκείνους που εμπιστεύθηκαν τον εαυτόν τους στον Κύριο ντροπιάστηκε ή ποιος έμεινε σταθερός στον σεβασμό προς Αυτόν και εγκαταλείφθηκε από Εκείνον ή ποιος παρακάλεσε τον Κύριο και ο Κύριος του έδειξε αδιαφορία και εγκατάλειψη;
3 «Πειρατήριόν εστίν ο βίος ανθρώπου επί της γης», λέει η Αγία Γραφή (Ιώβ 7, 1). Η ζωή μας επάνω στην γη είναι στάδιο αγώνων.
4 «Αγαθόν μοι, ότι εταπείνωσάς με, όπως αν μάθω τα δικαιώματά σου» (Ψαλ. 118, 71). Ήταν ευεργετικό, σωτήριο για μένα το ότι με εταπείνωσες με τις θλίψεις, για να μάθω τις εντολές Σου.
5 «Εν τω θλίβεσθαί με εκέκραξα και εισήκουσέ μου» (Ψαλμ. 113, 1). Όταν βρισκόμουν μέσα στις θλίψεις, εκραύγασα δυνατά και ο Κύριος με άκουσε.
6 «Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται» (Ματθ. 5, 4). Μακάριοι είναι όσοι πενθούν (για τις αμαρτίες τους και για το κακό που επικρατεί στον κόσμο) διότι αυτοί θα παρηγορηθούν από τον Θεό.
7 «Στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν» (Ματθ. 7, 14). Είναι στενή η πύλη και δυσκολοπερπάτητος ο δρόμος που οδηγεί στην αιώνια ζωή.
8 «Ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστί» (Ματθ. 11, 30), μας εβεβαίωσε ο κύριος που σημαίνει: ο δικός μου ζυγός είναι καλός, χρήσιμος, και το φορτίο που σας αναθέτω είναι ελαφρό.
9 «Και ιδού εγώ μεθ' ημών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντέλειας του αιώνος. Αμήν» (Ματθ. 28, 20). Και να, εγώ θα είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες, μέχρις ότου λάβει τέλος ο αιώνας αυτός αμήν. Δηλαδή πάντοτε. Άλλωστε ο Κύριος είναι ο Εμμανουήλ, που σημαίνει ο Θεός είναι μαζί μας.
10 «Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιωάν. 16, 33). Στον κόσμο αυτό θα έχετε θλίψη, αλλά έχετε θάρρος, Εγώ (δηλαδή ο Κύριος και ο Θεός) έχω νικήσει τον κόσμο.
12 «Καυχώμεθα εν ταις θλίψεσιν, ειδότες δη η θλίψις υπομονήν κατεργάζεται, η δε υπομονή δοκιμήν, η δε δοκιμή ελπίδα» (Ρωμ. 5, 3-4). Καυχώμεθα και για τις θλίψεις, επειδή γνωρίζουμε καλά, ότι η θλίψη σιγά - σιγά εργάζεται το αγαθό της υπομονής, η δε υπομονή δοκιμασία, και η δοκιμασμένη αρετή, φέρνει την σταθερή ελπίδα στον θεό.
13 «Λογίζομαι γαρ ότι ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρόν προς την μέλλουσαν δάξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς» (Ρωμ. 8, 18). Διότι φρονώ, ότι τα όσα υποφέρουμε κατά το διάστημα της πρόσκαιρης ζωής δεν είναι άξία να συγκριθούν προς την δόξα, που μέλλει να αποκαλυφθεί και δοθεί σε εμάς.
14 «Οίδαμε δε ότι τοις αγαπώσι τον θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν» (Ρωμ. 8, 28). Γνωρίζουμε ότι σε εκείνους που αγαπούν τον Θεό όλα συνεργούν για το καλό τους.
15 «Τη ελπίδι χαίροντες, τη θλίψει υπομένοντες, τη προσευχή προσκαρτερούντες» (Ρωμ. 12, 12). Έχοντες την ελπίδα σας στον θεό, να χαίρετε στην θλίψη να δείχνετε υπομονή, καρτερία να επιμένετε με ζήλο στην προσευχή.
16 «Πιστός ο θεός, ος ουκ εάσει υμάς πειρασθήναι υπέρ ο δύνασθε, αλλά ποιήσει συν τω πειρασμοί και την έκβασιν του δύνασθαι υμάς υπενεγκείν» (Α' Κορινθ. 10, 13). Είναι αξιόπιστος ο Θεός, ο Οποίος δεν θα σας αφήσει να πειρασθείτε περισσότερο από την δύναμή σας, αλλά μαζί με τον πειρασμό θα δώσει και διέξοδο, ώστε να βγείτε από τον πειρασμό και θα σας δώσει την δύναμη να τον υπομείνετε.
17 «Υμίν εχαρίσθη το υπέρ Χριστού, ου μόνον το εις αυτόν πιστεύειν, αλλά και το υπέρ αυτού πάσχειν» (Φιλ. 1, 29). Σε σας δόθηκε το χάρισμα όχι μόνο να πιστεύετε στον Χριστό, αλλά και να υποφέρετε γι' αυτόν.
18 «Πάντοτε χαίρετε, αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε τούτο γαρ θέλημα θεού εν Χριστώ Ιησού εις υμάς» (Α' Θεσσ. 5, 16-18). Πάντοτε και σε όλες τις καταστάσεις της ζωής σας να χαίρετε. Συνέχεια και αδιάλειπτα να προσεύχεσθε στον Θεό. Διά κάθε τι, είτε ευχάριστο είτε δυσάρεστο, να ευχαριστείτε τον θεό, διότι αυτό είναι το θέλημα του θεού, όπως το φανέρωσε ο Ιησούς Χριστός σε σας διά μέσου του κηρύγματός μας.
19 «Ον γαρ αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστιγοί δε πάντα υιόν ον παραδέχεται» (Εβρ. 12, 6). Διότι εκείνον που αγαπά ο Κύριος, τον παιδαγωγεί δια μέσου των θλίψεων μαστιγώνει δε με δοκιμασίες κάθε υιό, που δέχεται κοντά του ως δικόν του.
20 «Πάσαν χαράν ηγήσασθε, αδελφοί μου, όταν πειρασμοίς περιπέσητε ποικίλοις, γινώσκοντες ότι το δοκίμων υμών της πίστεως κατεργάζεται υπομονήν...» (Ιακ. 1, 2-3). Κάθε χαρά να αισθάνεσθε, αδελφοί μου, όταν πέσετε μέσα σε διάφορους πειρασμούς δοκιμασιών και θλίψεων, γνωρίζοντας ότι η δοκιμασία της πίστεως σας, που υπομένετε για τον Χριστό, επεξεργάζεται μέσα σας το αγαθό της υπομονής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου