Η επιστημοσύνη των ειδικών

Η πίστη και η επιστήμη δεν έρχονται ποτέ σε σύγκρουση όταν γνωρίζουν τα όρια τους. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν υπάρχει σύγχυση αυτών των ορίων, καθώς και όταν η επιστήμη (που θα πρέπει να λειτουργεί με βάση το πείραμα, την παρατήρηση, την απόδειξη και την καταγραφή) γίνεται ιδεολογία - πολιτική.

Γίνομαι πιο σαφής:

Επικαλούνται στις μέρες μας οι περισσότερες κυβερνήσεις του κόσμου (μέσα σ' αυτές και η δική μας), τις θέσεις των ειδικών και κυρίως του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ.) ως θέσφατο και ως τις μοναδικά επιστημονικά ορθές, που όλοι θα πρέπει να δεχόμαστε και να υπακούμε είτε εκούσια ή όπου χρειάζεται δια του νόμου και της επιβολής.

Θέτω, λοιπόν, τα εξής ερωτήματα:

- Θα πρέπει να αποδεχθούμε τις "επιστημονικές" θέσεις που προωθεί ο Π.Ο.Υ. για τις εκτρώσεις και την άποψη ότι το έμβρυο δεν είναι έμψυχος άνθρωπος;

- Θα πρέπει να αποδεχθούμε τις "επιστημονικές" θέσεις του Π.Ο.Υ. σχετικά με το θάνατο του ανθρώπου και για το αν αυτός επέρχεται με τον εγκεφαλικό λεγόμενο θάνατο;

- Θα πρέπει να αποδεχθούμε τις "επιστημονικές" θέσεις που προβάλει ο Π.Ο.Υ. αναφορικά με το κοινωνικό φύλο, την ομοφυλοφιλία και τον τρανσεξουαλισμό;

- Θα πρέπει να αποδεχθούμε τις "επιστημονικές" θέσεις του Π.Ο.Υ. αναφορικά με την πορνεία και την ηλικία που ένα παιδί θα πρέπει να έχει την πρώτη του σεξουαλική εμπειρία;

-Θα πρέπει να αποδεχθούμε τις "επιστημονικές" θέσεις του Π.Ο.Υ. που προτρέπει τα παιδιά να χαϊδεύονται και να αυτοϊκανοποιούνται και μάλιστα από την ηλικία των 4 ετών;

- Θα πρέπει να αποδεχθούμε την "επιστημονική" θέση του Π.Ο.Υ ότι "μόνο το κράτος είναι η επίσημη και επιστημονική πηγή διαπαιδαγώγησης των παιδιών, οι γονείς είναι ανεπίσημοι παράγοντες στην όλη σεξουαλική αγωγή";

Οι απόψεις αυτές εκφράζουν και εξυπηρετούν την ιδεολογία και τη φιλοσοφία ενός νέου τρόπου χειραγώγησης ο οποίος με την προβιά της δήθεν επιστημοσύνης έρχεται για να αμβλύνει συνειδήσεις, να επιβάλει νόμους ολοκληρωτισμού και να λειάνει ακόμα περισσότερο το δρόμο προς την απρόσωπη κοινωνία μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης των λαών.

Πάνω απ' όλα, αντιβαίνουν και έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με την αλήθεια της πίστεως του Ευαγγελίου και των Πατέρων της Εκκλησίας.

Της Εκκλησίας που ως ιατρείο και νοσοκομείο ψυχών και σωμάτων (όπου λειτουργείται η όντως αληθινή επιστήμη και θεραπεία), έχει δώσει αιώνες τώρα την απόδειξη για το πως κερδίζεται όχι η πρόσκαιρη και εφήμερη ζωή, αλλά για το πως ο θάνατος πατείται θανάτω.

Της Εκκλησίας που μας δέχεται και μας αγαπά ως φιλόστοργη μάνα, έστω κι αν εμείς δεν τη θεωρούμε ως μητριά, όχι δηλαδή ως χώρο αγιότητος και ζωής, αλλά μολυσμού και θανάτου.

π.Γ.Θ.