Tη Ογδόη Κυριακή από του Πάσχα ήτοι τη Πεντηκοστή

Εορτάζουμε την αγία πεντηκοστή, την έσχατη και μεγάλη εορτή, όπου τα εγκαίνια της επί γης Εκκλησίας πανηγυρίζουμε, τον κατακλυσμό του Παρακλήτου,την αποκατάσταση της βαβέλ σε κοινωνία, την αδελφωσύνη, την εκπλήρωση της οικονομίας του Θεού για τον κόσμο.

Σήμερα κατέρχεται ο Παράκλητος εν είδει γλωσσών πυρίνων μετά βοής και ορμής βιαίας και επληρώνεται αυτό πού υποσχέθηκε ο αναστημένος Κύριος στους Αποστόλους: Παραμείνετε στα Ιεροσόλυμα και εγώ θα σας στείλω δύναμη εξ ύψους, το παράκλητον Πνεύμα ο εκ του Πατρός εκπορεύεται. 

Σήμερα είναι η πλήρωση της επαγγελίας και η ανανέωση, η ανακαίνιση του πάσχα. Η ογδόη Κυριακή, κατά την οποία ο Κύριος κατήλθε ανάμεσα στον λαό του και εγκαινίασε το επί γης μέγα μυστήριο. 

Αυτό πού υπήρχε στον παράδεισο και προτυπώθηκε στον Ισραήλ και εικονίστηκε στην Θεοτόκο και εγκαινιάστηκε στον κυκλο των δώδεκα, σήμερα γίνεται καθολικό,οικουμενικό, παγκόσμιο, αποκεκαλυμμένο μυστήριο: η Εκκλησία, της οποίας Κύριος είναι ο Θεός, το Παράκλητον Πνεύμα, η εικόνα του Υιού, το εκπορευομενον από τον Θεό Πατέρα, το οποίο οικονομικώς από τον Υιό αποστέλλεται στον κόσμο και της βασιλείας Αυτού δεν υπάρχει τέλος.

Κυριακή των Αγίων Πατέρων.

 

Όλοι οι άνθρωποι είμαστε πλασμένοι για τη Δόξα.

Δυστυχώς όμως αναζητούμε την καταξίωσή μας σε λάθος δρόμο: στη ματαιότητα, στα τάλαντα, στην εξουσία, στην αναγνώριση. Αυτή όμως η κοσμική καταξίωση είναι ψεύτικη, φευγαλέα.

Η αληθινή δόξα βρίσκεται στο δρόμο της θυσίας, στην κοινωνία των παθημάτων του Κυρίου μας.

Υψωνόμαστε όταν θυσιαζόμαστε, όταν υπομένουμε πειρασμούς, περιφρονήσεις, συκοφαντίες, αδικίες, όταν ξέρουμε να συγχωρούμε και να ευεργετούμε, όταν σταυρώνουμε καθημερινά τον εαυτό μας και τα πάθη του.

Η Απόφαση (МАМА Я ВЫРАСТУ?)

Ἅπλωσε, δάσκαλε, «τὴν τῆς ἀγάπης σαγήνην»

 

Νατσιὸς Δημήτρης, Δάσκαλος

«Ἐσὺ πού πῆρες τὴν ἀπόφαση νὰ γίνεις δάσκαλος, ἔτσι κι ἔτσι ἔχεις δώσει, ὡς τώρα, πολλὲς ἐξετάσεις. Θυμήσου, προτοῦ ν’ ἀρχίσεις τὴν δουλειά σου, νὰ κάμεις καὶ μία τελευταία ἐξέταση, ὄχι μπροστὰ σὲ ἐπιτροπὲς καὶ καθηγητές, παρὰ μονάχος, ὁλομόναχος μέ τόν ἑαυτό σου. Ρίξε μία ματιὰ στὴν ψυχή σου καὶ κοίταξε: Καίει ἐκεῖ μέσα ἄσβηστη κι ἀσάλευτη ἡ λαχτάρα γιὰ τὸν ἄνθρωπο; Τότε πάει καλὰ κι εὐλογημένη ἡ ἀπόφασή σου. Ἂν ὅμως βρεῖς πώς ὅλος ὁ πόθος σου εἶναι πότε νὰ ἐλευθερωθεῖς ἀπ’ αὐτὸν καὶ συλλογίζεσαι μόνον πῶς καὶ πότε θὰ πλουτίσεις, τότε ἄλλαξε τὸ ταχύτερο ἀπόφαση, ἐν ὄσῳ εἶσαι ἀκόμη νέος, γιατί βρίσκεσαι σὲ στραβὸ δρόμο. Ὅ,τι ἐλπίζεις, δὲν θὰ σοῦ τὸ φέρει τὸ ἐπάγγελμά σου. Κι ὁ ἴδιος τὸ βλέπεις, ἡ Πολιτεία δὲν εἶναι γενναία στοὺς μισθούς της… Ἂν ὅμως ἡ ψυχή σου μοιάζει κάπως μὲ τὴν ψυχὴ τῆς Μάνας, πού κι ὅταν τὸ γεννήσει τὸ παιδὶ ἐξακολουθεῖ, μὲ τὴν ἀδιάκοπη τρεμούλα καὶ λαχτάρα, ὁλοένα νά τό δημιουργεῖ καὶ νὰ τὸ φτιάχνει, τότε νὰ εἶσαι βέβαιος, πώς δὲν θὰ γκρεμισθεῖς ἀπὸ τὰ ὕψη, πού ἀνέβασες τὸν ἑαυτό σου μὲ τὴν ἀπόφασή σου νὰ γίνεις δάσκαλος καὶ τὴ ζωή σου θὰ περάσεις ἀνθρωπινά… Σὰν τὴν ψυχὴ τῆς Μάνας πρέπει κι ἡ δική σου ψυχὴ νὰ εἶναι ὑπὸ ἀδιάκοπη λαχτάρα φλογισμένη. Τότε πήγαινε μὲ θάρρος μπροστά, ἀλλιῶς γύρισε πίσω, ἐπειδὴ ἡ ζωή σου θὰ εἶναι πάντα δυστυχισμένη». Τὸ ὡραῖο καὶ ρομαντικὸ αὐτὸ κείμενο ἀνήκει στὸν φιλόλογο καὶ κριτικὸ Γιάννη Ἀποστολάκη καὶ γράφτηκε πρὶν ἀπὸ 80 περίπου χρόνια.

19 ΜΑΪΟΥ - ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

 

Πάντα πρέπει νά ψηφίζουμε μέ δύο κριτήρια

«Ὅταν πλησίαζε ὁ καιρός γιά τίς ἐθνικές ἐκλογές, πολλοί προσκυνητές ἐρχόντουσαν καί τόν ρωτοῦσαν τόν Γέροντα (Παϊσιο) ποιά ἦταν ἡ γνώμη του καί ποιόν ἐκεῖνος θεωροῦσε ἄξιο γιά νά ψηφίσουν.

Ὁ Γέροντας ἔλεγε:

-Νά ψηφίσετε ὅποιον βλέπετε ὅτι εἶναι καλύτερος, ὅποιον ἀγαπᾶ πιό πολύ τό Θεό καί τήν πατρίδα μας. Αὐτόν νά ψηφίσετε!

Τότε ἐκεῖνοι ἐπί μονίμου βάσεως τοῦ ἀπαντοῦσαν,

- Γέροντα ὅλοι τό ἴδιο εἶναι.

Κι ἐκεῖνος τούς ἔλεγε:

Εορτασμός Παρεκκλησίου Οσίου Ευμενίου του Λεπρού 2023

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

Σας προσκαλούμε να συνεορτάσουμε

 στο Ι Παρεκκλήσιο του Ναού μας 

τη μνήμη του 

Οσίου Ευμενίου του Λεπρού 

κατά το ακόλουθο 

πρόγραμμα:

Δευτέρα 22 Μαϊου 

19:00: Πανηγυρικός Εσπερινός μετ' αρτοκλασίας 

22:30: Ι. Αγρυπνία 

Μνήμη Γενοκτονίας Ποντίων 2023

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

Σας προσκαλούμε την

Κυριακή 21 Μαϊου 2023

να τιμήσουμε στην Ενορία μας,

μαζί με την

Ένωση Ποντίων Πειραιώς,

τη μνήμη των θυμάτων

της Γενοκτονίας

των Ελλήνων

του

Πόντου.

Πανηγυρικός Εσπερινός Αγίας Ειρήνης στον Πολυχώρο Λιπασμάτων.

 

Αποχαιρετισμός στην Κοινή Λογική

 

Χρήστος Μουζακίτης

Σήμερα πενθούμε τον θάνατο μιας αγαπημένης παλιάς φίλης, τής Κοινής Λογικής, η οποία μας συντρόφευε για πολλά χρόνια.

Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα την ηλικία της αφού το μητρώο γέννησής της έχει χαθεί εδώ και πολύ καιρό σε γραφειοκρατικές διατυπώσεις.

Θα την θυμόμαστε ως κάποια που μας δίδαξε πολύτιμα μαθήματα όπως :

- Έχε την κοινή λογική να προστατεύεσαι.

- Το πρωινό πουλί πιάνει το σκουλήκι.

- Μαγείρεψε πριν πεινάσεις.

- Η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη, και...

- Ίσως ήταν δικό μου το φταίξιμο.

Η Κοινή Λογική έζησε σύμφωνα με απλές, συνετές οικονομικές πολιτικές, όπως:

Ι. ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΥ ΑΓΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ (ΠΟΛΥΧΩΡΟΥ ΛΙΠΑΣΜΑΤΩΝ)

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Ι. ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ

Ι. ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΥ

ΑΓΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ 

(ΠΟΛΥΧΩΡΟΥ ΛΙΠΑΣΜΑΤΩΝ)

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

Πέμπτη 04 Μαϊου

19:00 Πανηγυρικός Εόρτιος Εσπερινός μετ' αρτοκλασίας χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιώς κ.κ.Σεραφείμ. 

20:15 Λιτάνευσις Ι. Εικόνος.

Παρασκευή 05 Μαϊου

07:00 Πανηγυρικὀς Όρθρος και Θ. Λειτουργία

18:00 Μεθέορτος Εσπερινός και Ιερά Παράκλησις της Αγίας.

 

Σάββατο 06 Μαϊου

19:00 Παραδοσιακό Γλέντι

Καταρρίπτοντας τα επιχειρήματα των εχθρών της Ανάστασης

 

+ Αρχ.Επιφ.Θεοδωροπουλου

Όλο το οικοδόμημα του Χριστιανισμού στηρίζεται στο γεγονός της Αναστάσεως. Αυτό δεν το λέω εγώ. Το λέει ό Απόστολος Παύλος:

«Ει Χριστός ουκ έγήγερται, ματαία ή πίστις ημών» (Α’ Κορ. ιε’ 17). “Αν ό Χριστός δεν ανέστη, τότε όλα καταρρέουν. Ό Χριστός όμως ανέστη, πράγμα το όποιο σημαίνει ότι είναι Κύριος της ζωής καί του θανάτου, άρα Θεός.

– Εσείς τα είδατε όλα αυτά; Πώς τα πιστεύετε;

– Όχι, εγώ δεν τα είδα. Τα είδαν όμως άλλοι, οι Απόστολοι. Αυτοί στη συνέχεια τα γνωστοποίησαν καί μάλιστα προσυπέγραψαν τη μαρτυρία τους με το αίμα τους. Κι όπως όλοι δέχονται, ή μαρτυρία της ζωής είναι ή υψίστη μαρτυρία.

Με βάση έναν πολύ ωραίο συλλογισμό του Πασκάλ λέμε ότι με τους Αποστόλους συνέβη ένα από τα τρία: Ή απατήθηκαν ή μας εξαπάτησαν ή μας είπαν την αλήθεια.

“Ας πάρουμε την πρώτη εκδοχή. Δεν είναι δυνατόν να απατήθηκαν οί Απόστολοι, διότι όσα αναφέρουν δεν τα έμαθαν από άλλους. Αυτοί οί ϊδιοι ήσαν αυτόπτες και αύτήκοοι μάρτυρες όλων αυτών. Εξ άλλου δεν ήσαν καθόλου φαντασιόπληκτοι οϋτε είχαν καμμιά ψυχολογική προδιάθεση για την αποδοχή του γεγονότος της Αναστάσεως. Αντιθέτως ήσαν τρομερά δύσπιστοι. Τα Ευαγγέλια είναι πλήρως αποκαλυπτικά αυτών των ψυχικών τους διαθέσεων: δυσπιστούσαν στις διαβεβαιώσεις ότι κάποιοι Τον εΐχαν δει ανάσταντα.

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου...

 «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου,

ο εν ύδασι την γην κρεμάσας.
Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται,
ο των αγγέλων βασιλεύς.
Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται
ο περιβάλλων τον ουρανόν
εν νεφέλαις.
Ράπισμα κατεδέξατο,
ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ.
Ήλοις προσηλώθη,
ο Νυμφίος της Εκκλησίας.
Λόγχη εκεντήθη, ο Υιός της Παρθένου.
Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ.
Δείξον ημίν και την ένδοξόν
σου Ανάστασιν.»

Τα φώτα μέσα στην Εκκλησία σβήνουν, οι πιστοί με κατεβασμένο κεφάλι κρατούν το κερί τους αναμμένο και οι ιερείς, με τους διακόνους και τα παπαδάκια, βγαίνουν από το Ιερό με τον Εσταυρωμένο και τον Σταυρό. Η πομπή της Σταύρωσης (η πορεία του Χριστού προς τον Γολγοθά) κατευθύνεται προς το μέσο του ναού και ο σταυρός τοποθετείται στο κέντρο. «Τακ, τακ» ακούγεται το σφυρί στο ξύλο και το σώμα του Χριστού τοποθετείται πάνω σε αυτό. Τρεις φορές ακούγεται ο ήχος, όπως τα τρία καρφιά που κάρφωσαν στα χέρια και τα πόδια του Χριστού. Η σταύρωση έχει ολοκληρωθεί. Το Θείο Πάθος φτάνει σιγά – σιγά στην κορύφωσή του…

Μέσα σε αυτή την πένθιμη ατμόσφαιρα, μέσα σε αυτό το έντονα συναισθηματικά φορτισμένο κλίμα, οι πιστοί δακρύζουν και κλαίνε για το δράμα του Θεανθρώπου. Όμως, δε θα έπρεπε να ρίχνουν δάκρυα θλίψης και πόνου προς τον Υιό του Θεού. Τα δάκρυα θα πρέπει να είναι για τον ίδιο τον άνθρωπο. Για την αλαζονεία του και την αγνωμοσύνη του απέναντι στον Θεό. Για την απιστία του και την αμφισβήτησή του απέναντι στον Χριστό.

Δάκρυα θλίψης για τον εαυτό μας πρέπει να μας κατακλύζουν, αν αναλογιστούμε και συνειδητοποιήσουμε ότι αρνηθήκαμε το σπουδαιότερο δώρο το οποίο μας πρόσφερε ο Θεός. Τον Υιό Του. Ο ίδιος ο Θεός καταδέχτηκε να γίνει σαν εμάς, όταν εμείς αρνούμαστε να γίνουμε ένα με το συνάνθρωπό μας που πεινάει, που υποφέρει, που είναι διαφορετικός. Δάκρυα θλίψης για τον εαυτό μας πρέπει να μας κατακλύζουν, αν αναλογιστούμε και συνειδητοποιήσουμε ότι 2018 χρόνια μετά σταυρώνουμε ξανά και ξανά τον Χριστό με τις πράξεις μας, την υπεροψία μας, τη λανθασμένη ερμηνεία των Λόγων Του.

Το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης ας είναι η αφορμή για την εσωτερική μας αναζήτηση. Η Σταύρωση του Χριστού ας είναι η αφορμή να δούμε το Φως της Αλήθειας και της Ζωής. Το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης ας ανοίξουμε τις καρδιές μας και τις ψυχές μας και ας δεχτούμε το δώρο του Θεού. Ας ανοίξουμε τις καρδιές μας και τις ψυχές μας και ας βάλουμε μέσα όλους τους ανθρώπους του κόσμου και ας προσφέρουμε ουσιαστική και αληθινή αγάπη. Το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης ας γίνει η αφορμή να συνειδητοποιήσουμε την προσφορά του Θεού, την ουσία της θυσίας του Χριστού και ας προσπαθήσουμε να αλλάξουμε εσωτερικά. Μόνο αν καταλάβουμε τη σπουδαία θυσία του Χριστού, το τεράστιο δώρο του Θεού, θα καταφέρουμε να αλλάξουμε τον κόσμο και η προσφορά του Θεού δε θα έχει γίνει εις μάτην.

Σίσσυ-Χρυσή Αγγελίδου

θεολόγος

Κάλαντα Λαζάρου

Σχολή Γονέων Ι. Μ. Πειραιώς. Θέμα: "Ξέρουμε να ακούμε τα παιδιά μας;"