ΑΘΛΟΦΟΡΕ ΑΓΙΕ ΚΑΙ ΙΑΜΑΤΙΚΕ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝ, ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΤΩ ΕΛΕΗΜΟΝΙ ΘΕΩ, ΙΝΑ ΠΤΑΙΣΜΑΤΩΝ ΑΦΕΣΙΝ, ΠΑΡΑΣΧΗ ΤΑΙΣ ΨΥΧΑΙΣ ΗΜΩΝ.

Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

Κήρυγμα εις το Ευαγγέλιο της Ε΄ Κυριακής των νηστειών




Γεωργίου Πατρώνου
 
Εισαγωγικά

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή επικεντρώνεται σ' ένα μέγα θεολογικό θέμα της χριστιανικής πίστεως, εκείνο της μεσσιανολογίας, δηλαδή τι είδους Μεσσία προσδοκούμε και θέλουμε και ποιά μορφή παίρνει η εξουσία του στον κόσμο μας.Και μάλιστα το θέμα αυτό το θίγει και το αναλύει ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός με το περιεχόμενο της παρούσας περικοπής, λίγο πριν από το τέλος της δημόσιας δράσης του και προτού εισέλθει στην εβδομάδα των παθών και του σταυρικού θανάτου του.

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Μ. ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ


ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ι. ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ
Όρθρος - Θ. Λειτουργία: 07.00
  Ακολουθία του Νυμφίου: 19.00


ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ
 Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία 07.00
Ακολουθία του Νυμφίου 19.00

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ
Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία: 07.00
 Ακολουθία του Νυμφίου: 19.00

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
 Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία: 07.00
Ακολουθία Ιερ. Ευχελαίου: 17.00
 Ακολουθία Ι. Νιπτήρος: 19.00

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ
Θ. Λειτουργία Μ. Βασιλείου: 07.30
Ακολουθία των Αγίων Παθών: 18.30

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Ακολουθία των Μεγ. Ωρών: 08.00
Εσπερινός Αποκαθηλώσεως : 10.00
Ακολουθία Επιταφίου: 19.00
Έξοδος Επιταφίου: 21.00


Διαδρομή: Ι. Ναός, Γ. Αφάρα, Αναλήψεως, Καζαντζάκη, Ελ. Βενιζέλου, Αλ.Παναγούλη, Καζαντζάκη, Λ.Κατσώνη, Κ.Παλαμά, Ι.Ναός.

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ
 Θ. Λειτουργία Μ. βασιλείου: 07.30
Ακολουθία Αγίου Φωτός: 23.00
  Όρθρος Αναστάσεως - Θ. Λειτουργία: 24.00


ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ
 Εσπερινός της Αγάπης :18.00

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Η οσία πόρνη. Το θαύμα της μετάνοιας


Μοναχός Μωυσής αγιορείτης

Πριν 1.400 χρόνια μια κοπέλα, μόλις δώδεκα ετών, κάπου στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, μπλέκεται στα δίχτυα του αγοραίου έρωτα. Δίνεται με σώμα και ψυχή στην πτώση, στην αμαρτία, στη φθορά.

Η σαρκολατρεία, η ηδονοθηρία, η ακόρεστη λαγνεία την κατακυριεύουν πολύ νωρίς. Επί δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια ζούσε αχόρταγα αυτή τη ζωή δίχως αναστολές, ντροπές, επιφυλάξεις, ενοχές και τύψεις. Θεωρούσε τον εαυτό της ελεύθερο, ανεξάρτητο, ανεξέλεγκτο και ακατανίκητο. Θαύμαζε την ωραιότητά της, τα πλούτη της, τις κατακτήσεις της και την προκλητικότητά της.

Ένα θαυμαστό σημείο που της συνέβη στα Ιεροσόλυμα και δεν μπορούσε να εισέλθει στο ναό την έκανε να γονατίσει, να δακρύσει, να θυμηθεί την αθωότητα των παιδικών της χρόνων. Άρχισε να κλαίει. Άρχισε η μεταστροφή της. Η φιλόσαρκη γίνεται ξαφνικά φιλόθεη. Μεταμορφώνεται, ξεμασκοφορεί, φιλοκαλεί, ανασταίνεται. Στην καρδιά της, μετά από αυτή την απρόσμενη υπαρξιακή αλλαγή, κυριαρχεί ο θεός έρωτας. Η ζωή της λαμβάνει βαθύ νόημα. Πρόκειται για μια ηρωίδα, μάρτυρα και οσία.

Αναχωρεί για την έρημο, την πέραν του Ιορδάνου, αποφασιστικά και ανυποχώρητα. Οι λογισμοί επιστροφής στην πρότερη ζωή δεν την αφήνουν να ησυχάσει ούτε για ένα λεπτό. Τυραννιέται από τους σφοδρούς κι αισχρούς λογισμούς επί δεκαεπτά χρόνια. Όσα χρόνια ζούσε στην αμαρτία. Κόντεψε ν’ απελπιστεί. Έγινε ένας σκελετός από τη νηστεία. Κυκλοφορούσε σαν ένα αγρίμι της ερήμου. Η αφιλόξενη έρημος, η ξένη γη, πέτρες και σπηλιές υπήρξαν κατοικίες. Έζησε άλλα είκοσι τρία χρόνια δίχως τον φοβερό πόλεμο των λογισμών. Εξαϋλώθηκε. Η περίφημη πόρνη έγινε η μεγαλύτερη ασκήτρια όλων των αιώνων.

Ο αββάς Ζωσιμάς ιεραποδημώντας μια Σαρακοστή στην έρημο είδε μια σκιά περιπλανώμενη. Όταν αντελήφθη ότι ήταν μια γυναίκα, κάλυψε με το ιμάτιό του τη γύμνια της και πληροφορήθηκε με συγκίνηση τη θαυμαστή ζωή της. Επιστρέφοντας την κοινώνησε. Μετά ένα έτος τη βρήκε νεκρή. Σ’ ένα κεραμίδι είχε σημειώσει ότι ανεπαύθη μόλις κοινώνησε.

Η αμαρτία δεν είναι απλά η παράβαση του νόμου, αλλά έλλειψη αγάπης στον Θεό. Η αμαρτία φαντάζει πάντα πολύ ωραία, λίαν ελκυστική και σαγηνευτική. Συλλαμβάνεται στο νου, αποδέχεται και διαπράττεται. Η αμαρτία συνηθίζει να στερεί τη μακάρια γαλήνη της ψυχής. Η συννεφιά που προηγείται της αμαρτίας, μετά τη διάπραξή της υποχωρεί και ο άνθρωπος βλέποντας τη γυμνότητά του στενοχωρείται, θλίβεται κι έχει τύψεις. Η ουρά του διαβόλου επεμβαίνει, ώστε ο άνθρωπος ν’ απογοητευτεί και να μη θέλει να μετανοήσει.

Ο μέγας ψυχοανατόμος, όσιος Ιωάννης της Κλίμακος, όρισε με καταπληκτική σαφήνεια τα στάδια της αμαρτίας: Προσβολή, συνδυασμός, συγκατάθεση, αιχμαλωσία, πάλη, πάθος. Το πάθος γίνεται συνήθεια αγαπητή και χρόνια που παρασύρει τον άνθρωπο δίχως αντιστάσεις. Η αμαρτία σκοτίζει τον άνθρωπο. Σήμερα θεωρείται αδιάφορα, έχει γίνει κανόνας, ο άνθρωπος νομίζει πως κάνοντας ό,τι θέλει είναι και ελεύθερος. Όποιος νόμος και αν ψηφισθεί, η αμαρτία δεν θα παύσει να είναι αμαρτία και να ενοχλεί την ψυχή κάθε τίμιου, σοβαρού κι ευσυνείδητου ανθρώπου. Φθάσαμε το αφύσικο να το λέμε φυσικό και το παράλογο λογικό. Αποτέλεσμα της αμαρτίας: αποξένωση, απομόνωση, κενό, μοναξιά, απόγνωση και στενοχώρια.

Η οσία Μαρία συνδράμει στοργικά στη μεταστροφή όλων. Απέτυχε ως πόρνη και νίκησε ως ασκήτρια. Πρόκειται για τρομερά γενναία γυναίκα. Εμπνέει. Συνεγείρει τους αμαρτωλούς. Μη φοβάται κανείς τις λέξεις αλλά τις ανειρήνευτες πράξεις. Τελειώνει η Σαρακοστή και η Αλεξανδρινή Μαρία μας σκουντά να προχωρήσουμε άφοβα. Μας παρακινεί προς επαναπροσανατολισμό και να μας πει εμπιστευτικά πως και οι πόρνες μπορούν να θέλουν να γίνουν όσιες…

Πηγή: Εφημερίδα "Μακεδονία"

Το Μυστήριο της Μετανοίας




π. Βαρνάβα Γιάγκου

Το μεγαλύτερο εμπόδιο ή ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια της μετανοίας είναι η ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας. Είναι ο ιδεατός εαυτός, ο νομιζόμενος εαυτός μας και η ψευδαίσθηση που έχουμε για τον εαυτό μας. Η ψευδαίσθηση που έχουμε για τον εαυτό μας, ο νομιζόμενος εαυτός μας αυτό δηλαδή το προσωπείο που οργανώσαμε και πιστεύσαμε πως ταυτίζεται με το πρόσωπό μας είναι το εμπόδιο μετανοίας. Είναι το εμπόδιο ούτως ώστε να έχουμε αληθινή πνευματική ζωή.

Στην προσπάθεια μας να καλύψουμε τις ενοχές μας, λειτουργεί ένα σχήμα αντίδρασης και απώθησης. Προσπαθούμε αντί να εκφράσουμε, να εκδηλώσουμε, να έχουμε μία σωστή επαφή με την πραγματικότητα του εαυτού μας, βλέποντας την φθορά της θείας εικόνος, προκείμενου να αποκατασταθεί το κάλος της θείας εικόνος που είμαστε, λειτουργούμε με άλλα σχήματα. Δεν έχουμε σωστή διαλεκτική σχέση με τις ενοχές μας ούτως ώστε να γίνει μετάνοια. Απωθούμε τις ενοχές. Αντιδρούμε σε οποιοδήποτε γεγονός είτε εσωτερικό της συνειδήσεως μας, είτε εξωτερικό ελέγχου ανθρώπων και γεγονότων που οικονομεί ο Θεός. Αντιδρούμε σε αυτά, προκείμενου να υπερασπισθούμε την καλή εικόνα για τον εαυτό μας. Αυτό το σύμπτωμα μπορεί να λειτουργήσει και στον εαυτό μας και στην οικογένεια μας και στην κοινωνία μας και στην εκκλησία.

Το πάθος του εγωισμού - Γέροντα Εφραίμ Φιλοθεϊτου


Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεϊτου 

Όταν έρχομαι σε μια διένεξη μ`έναν άνθρωπο και ο εαυτός μου μού φέρνει αντίσταση, μου λέει ο λογισμός: ''Αυτός έφταιξε, αυτός θύμωσε, αυτός μου μίλησε, αυτός πρέπει να ταπεινωθεί. Αν μου μιλούσε τέλος πάντων πιο οικονομικά και πιο απαλά, εγώ θα έκανα υπομονή και δεν θα σκανδαλιζόμουν. Άρα φταίει αυτός''. Να, το πάθος του εγωισμού. Πρέπει να αντισταθούμε και να πούμε: ''Όχι, όχι· αν εγώ δεν είχα εγωισμό, δεν θα πειραζόμουν. Άρα εγώ φταίω, δεν φταίει ο αδελφός. Αν είχα ταπείνωση, θα σκεπτόμουν ότι στεφάνι μου προξενείται κι ότι ο καυστήρας του Ιησού είναι αυτός ο άνθρωπος, γιατί καυτηριάζει το πάθος μου, για να γίνω υγιής! Άρα με ευεργετεί τώρα καυτηριάζοντας το πάθος μου. Είναι ευεργέτης μου! Πρέπει να τον αγκαλιάσω, πρέπει να τον αγαπώ, πρέπει να του κάνω προσευχή που μου έκανε αυτό το καλό, που μου φανέρωσε τι έχω! Διότι αν δεν μου έλεγε αυτόν τον λόγο, κι αν δεν γινόταν ο πειρασμός, εγώ δεν θα ήξερα πόσο εγωισμό είχα μέσα μου και δεν θα έκανα και τον ανάλογο αγώνα να τον χτυπήσω. Επομένως με τη νύξη του πειρασμού φανερώθηκε η ασθένειά μου και τώρα αφού την είδα, θα φροντίσω να βάλω φάρμακο και να γίνω καλά''.

Η Τέχνη της Σωτηρίας - Τόμος Α΄
Πηγή: Εωράκαμεν

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

Ο Μέγας Κανών


Η πέμπτη εβδομάς των Νηστειών είναι το λειτουργικό αποκορύφωμα της Τεσσαρακοστής. Οι Ακολουθίες είναι μακρότερες και εκλεκτότερες. Στη συνήθη Ακολουθία των λοιπών εβδομάδων θα προστεθούν δύο νέες εκτενείς Ακολουθίες· την Πέμπτη ο Μέγας Κανών και το Σάββατο ο Ακάθιστος ύμνος. Κανονικά το αποκορύφωμα αυτό θα έπρεπε να αναζητηθή στην επομένη, στην έκτη εβδομάδα των Νηστειών, που είναι και η τελευταία της περιόδου αυτής. Αλλά όλα στη λατρεία μας έχουν τακτοποιηθή από τους Πατέρας με πολλή μελέτη και περίσκεψι. Με «διάκρισι», κατά την εκκλησιαστική έκφρασι. Μετά από την τελευταία εβδομάδα ακολουθεί η Μεγάλη Ἑβδομάς, με πυκνές και μακρές ακολουθίες, ανάλογες προς τα μεγάλα εορτολογικά της θέματα. Μεταξύ αυτής και του αποκορυφώματος της Τεσσαρακοστής έπρεπε να μεσολαβήση μία περίοδος σχετικής αναπαύσεως, μία μικρά ανάπαυλα. Το τόσο λοιπόν ανθρωπίνως αναγκαίο μεσοδιάστημα είναι η τελευταία εβδομάς και την έξαρσι του τέλους βαστάζει η προτελευταία. Τις δύο θαυμαστές ακολουθίες της πέμπτης εβδομάδος τον Νηστειών, τον Μέγα Κανόνα και τον Ακάθιστο ύμνο, θα σταθούμε και θα τις εξετάσουμε.

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου


του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου


Η εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου είναι Δεσποτικοθεομητορική εορτή. Αυτό σημαίνει ότι είναι Δεσποτική επειδή αναφέρεται στον Δεσπότη Χριστό, ο οποίος συνελήφθη στην γαστέρα της Θεοτόκου, και θεομητορική εορτή επειδή αναφέρεται στο πρόσωπο εκείνο που συνετέλεσε στην σύλληψη και την ενανθρώπηση του Λόγου του Θεού, δηλαδή την Παναγία.

Η Θεοτόκος Μαρία έχει μεγάλη αξία και σπουδαία θέση στην Εκκλησία, ακριβώς γιατί ήταν το πρόσωπο εκείνο που περίμεναν όλες οι γενεές, και αυτή έδωσε στον Λόγο του Θεού την ανθρώπινη φύση. Έτσι, το πρόσωπο της Θεοτόκου συνδέεται στενά με το Πρόσωπο του Χριστού. Και η αξία της Παναγίας δεν οφείλεται μόνον στις αρετές της, αλλά κυρίως στον καρπό της κοιλίας της. Γι’ αυτό, η Θεοτοκολογία συνδέεται στενώτατα με την Χριστολογία. Όταν κάνουμε λόγο για τον Χριστό δεν μπορούμε να αγνοήσουμε αυτήν που του έδωσε σάρκα, και όταν κάνουμε λόγο για την Παναγία, αναφερόμαστε ταυτόχρονα και στον Χριστό, γιατί από Αυτόν αντλεί Χάρη και αξία. Αυτό φαίνεται καθαρά στην ακολουθία των Χαιρετισμών, στην οποία υμνείται η Θεοτόκος, αλλά πάντοτε εν συνδυασμώ με το ότι είναι μητέρα του Χριστού: "Χαίρε ότι υπάρχεις βασιλέως καθέδρα, χαίρε ότι βαστάζεις τον βαστάζοντα πάντα".

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

Τα παιδιά μας έγιναν ανίκανα για την πίστη εξαιτίας των γονέων

 

Γέροντος Σωφρονίου Έσσεξ
[...]Επειδή οι γυναίκες της εποχής μας έχασαν την υψηλή αυτή συνείδηση, άρχισαν να γεννούν προπαντός κατά σάρκα. Τα παιδιά μας έγιναν ανίκανα για την πίστη. Συχνά αδυνατούν να πιστέψουν ότι είναι εικόνα του Αιωνίου Θεού. Η μεγαλύτερη αμαρτία στις ημέρες μας έγκειται στο ότι οι άνθρωποι βυθίστηκαν στην απόγνωση και δεν πιστεύουν πια στην Ανάσταση. Ο θάνατος του ανθρώπου εκλαμβάνεται από αυτούς ως τελειωτικός θάνατος, ως εκμηδένιση, ενώ πρέπει να θεωρείται ως στιγμή αλλαγής της μορφής της υπάρξεώς μας ως ημέρα γεννήσεώς μας στην ανώτερη ζωή, σε ολόκληρο πλέον το πλήρωμα της ζωής που ανήκει στο Θεό. Αλήθεια, το Ευαγγέλιο λέει: «Ο πιστεύων εις τον Υιόν έχει ζωήν αιώνιον ο δε απειθών τω Υιώ ουκ όψεται ζωήν» (Ιωάν. 3, 36). «Αμήν, αμήν λέγω υμίν ότι… ο πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν» (Ιωάν. 5, 24). «Αμήν, αμήν λέγω υμίν, εάν τις τον λόγον τον εμόν τηρήση, θάνατον ου μη θεωρήση εις τον αιώνα» (Ιωάν. 8, 51). Παρόμοιες λοιπόν εκφράσεις μπορούμε να αναφέρουμε πολλές. Συχνά ακούω από τους ανθρώπους: Πώς ή γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;

Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

Γ. ΣΕΦΕΡΗ: ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ


Δεν θέλω τίποτε άλλο παρά να μιλήσω απλά,
να μου δοθεί ετούτη η χάρη.
Γιατί και το τραγούδι το φορτώσαμε με τόσες μουσικές
που σιγά – σιγά βουλιάζει
Και την τέχνη μας τη στολίσαμε τόσο πολύ
που φαγώθηκε από τα μαλάματα το πρόσωπο της
Κι είναι καιρός να πούμε τα λιγοστά μας λόγια
γιατί η ψυχή μας αύριο κάνει πανιά.


Γ. Σεφέρη: Ενας γέροντας στην ακροποταμιά

Γ. ΣΕΦΕΡΗ: ΕΡΩΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ


Α'
Ρόδο της μοίρας, γύρευες να βρεις να μας πληγώσεις
μα έσκυβες σαν το μυστικό που πάει να λυτρωθεί
κι ήταν ωραίο το πρόσταγμα που δέχτηκες να δώσεις
κι ήταν το χαμογέλιο σου σαν έτοιμο σπαθί.
Του κύκλου σου το ανέβασμα ζωντάνευε τη χτίση
από τ' αγκάθι σου έφευγε το δρόμου ο στοχασμός
η ορμή μας γλυκοχάραζε γυμνή να σ' αποχτήσει
ο κόσμος ήταν εύκολος. Ένας απλός παλμός.


Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

Σταυρός: Ζωή και Ανάσταση



 
Πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεμιστοκλέους  Μουρτζανου
Αν ερωτήσουμε τον κόσμο μας, αλλά και τον εαυτό μας, πώς εννοούμε την σχέση με το Χριστό, θα διαπιστώσουμε ότι την περιορίζουμε στο επίπεδο του «δούναι και λαβείν». 
Πιστεύουμε σε έναν Θεό για να μας δίνει αυτός και να λαμβάνουμε εμείς. Κι έτσι θεωρούμε ότι ο Σταυρός ήταν ο δρόμος του Θεού. Δεν είναι ο δικός μας. Έχουμε δημιουργήσει έτσι μία πίστη η οποία φορτώνει τις ευθύνες για την αιωνιότητα, αλλά και γι’ αυτόν τον κόσμο στον Εσταυρωμένο Θεό. Εκείνος μας αγαπά. Εκείνος θυσιάστηκε για μας. Εκείνος μας τα δίνει όλα. Εμείς δεν έχουμε να κάνουμε τίποτε άλλο, παρά να πιστεύουμε σ’ Αυτόν. Να ζητάμε την κατανόησή Του στη ζωή μας. Να προνοεί για μας. Να μας εξασφαλίζει και τα αγαθά της αυτάρκειας και την άφεση για τις αμαρτίες μας και την αιωνιότητα.

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

Του ανδρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται

  


«Με φως και με θάνατον (Δ’): Ευαγόρας Παλληκαρίδης: Από τους κορυφαίους ο πιο κορυφαίος!»
Κορυφαίος από τους κορυφαίους. Νεαρός με το σφρίγος της νιότης του, με την ποίησή του να μαρτυρεί ένα παιδί ευαίσθητο και θαρραλέο, ένα παιδί -ακόμη- που μάθαινε να ερωτεύεται σαν όλοι οι ομήλικοί του, αλλά και να παραμένει αθεράπευτα ερωτευμένο με την Ελλάδα-Ελευθερία, τη μεγάλη αγαπημένη.


Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

Λογισμοί αμαρτωλού

 
 
Φωτίου Κόντογλου
Όταν μιλήσεις στους ψευτοχριστιανούς για σκληρή άσκηση στο κορμί και στο πνεύμα για την αγάπη του Χριστού, θυμώνουνε, σε λένε φακίρη, ειδωλολάτρη, βάρβαρο. Αν θέλεις να δοκιμάσεις την πίστη ενός χριστιανού, μίλησέ του για τον ασκητισμό. Ο πιστός θα νοιώσει κατάνυξη, ο χλιαρός, δηλαδή ο ψεύτικος, ο άπιστος, θα διαμαρτυρηθεί.

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως

 
Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου

Βρισκόμαστε στο μέσον της Σαρακοστής και σταθμεύουμε ενώπιον του σταυρού, για να τον προσκυνήσουμε. Στεκόμαστε στη σκιά του. Τον ατενίζουμε και εμπνεόμαστε. Η στάθμευση αυτή παρακινεί σε προσωπική σταύρωση παθών αντίθετων, άγριων, που ταράζουν, στεναχωρούν και θλίβουν.

Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

Οριοθέτηση Ορθοδοξίας και αιρέσεως – Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς

Γεωργίου Ι. Μαντζαρίδη
Ομιτίμου καθηγητή Θεολογικής Σχολής
Πανεπ/μίου Θεσσαλονίκης
Την πρώτη Κυριακή των Νηστειών της Μ. Τεσσαρακοστής γιορτάζει η Εκκλησία μας την νίκη της Ορθοδοξίας εναντίον των αιρέσων. Το ιδιαίτερο ιστορικό γεγονός, που αποτέλεσε την βάση και την απαρχή του εορτασμού αυτού, ήταν η νίκη της Εκκλησίας εναντίον της εικονομαχίας. Οι εικονομάχοι πρέσβευαν ότι η χρήση των εικόνων είναι αντιχριστιανική. Δεν δέχονταν την προσκύνηση της εικόνας του Χριστού, όπως και την τιμή των εικόνων και των ιερών λειψάνων των αγίων. Η τοποθέτησή τους αυτή δεν ήταν επιφανειακή, αλλά προχωρούσε βαθύτερα ως την άρνηση της απεικονίσεως του Χριστού, πράγμα που οδηγεί τελικά στην άρνηση της σαρκώσεώς του και της παρουσίας του ως αληθινού ανθρώπου μέσα στον κόσμο. Η απόληξη αυτή της εικονομαχίας φανερώνει και τον αιρετικό χαρακτήρα της• μαρτυρεί ότι ήταν πραγματική αίρεση.

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ

π. Γεωργίου Δορμπαράκη
Αναμφίβολα ή αποδοχή της αλήθειας καί της αγάπης ως υψηλών αρετών για τους περισσοτέρους ανθρώπους είναι κάτι το αυτονόητο. Σπάνια θα βρεθεί άνθρωπος όχι απλώς να αμφισβητήσει αλλά καί να υποβαθμίσει την αξία τους. Το πρόβλημα ανακύπτει από τη στιγμή πού θα θέσει κανείς το ερώτημα του περιεχομένου των αρετών αυτών καί της σχέσεως μεταξύ τους. Εκεί θα αρχίσει ή διαφοροποίηση, ή οποία σε γενικές γραμμές παίρνει την κατεύθυνση εϊτε της φιλοσοφικής είτε της χριστιανικής κατανοήσεως των αρετών αυτών.


Ακούστε την ακολουθία του Μ. Αποδείπνου

Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ


iconoclasm-02


 π Γεωργίου Μεταλληνού

Μιλώντας για την Ορθοδοξία, δεν πρέπει να επα­ναλαμβάνουμε το λάθος του Πιλάτου, όταν ερώτησε τον Χριστό: «Τί έστιν αλήθεια;» (Ίωάνν. 18, 38). Το ορθό είναι: «Τίς έστιν αλήθεια». Διότι η αλήθεια δεν είναι μία ιδέα, μία θεωρία, ένα σύστημα, αλλά πρόσω­πο το Πανάγιο Πρόσωπο του Ενανθρωπήσαντος Θεού Λόγου, του Ιησού Χρίστου. Έτσι πρέπει να ερωτήσου­με και για την Ορθοδοξία, διότι ταυτίζεται με το θεανθρώπινο Πρόσωπο του Θεού Λόγου. Αυτός, ώς Θεάν­θρωπος, είναι η Ορθοδοξία μας, η Παναλήθειά μας.