ΣΥΖΥΓΙΚΗ ΑΡΜΟΝΙΑ

•Αυτό που δρα απόλυτα και ενοποιητικά στο ζευγάρι είναι η αγάπη, η οποία πηγάζει από τη Θεία Αγάπη. 

Τότε αποκαλύπτεται η παραδείσια κοινωνία. 

Η ένωση του άνδρα και της γυναίκας στο μυστήριο του γάμου αποτελεί εικόνα του ίδιου του Θεού: και εποιησεν ο Θεός τον άνθρωπον, κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς (Γεν 1,27).

•Η συζυγική αγάπη δεν είναι τίποτε άλλο παρά η άσβεστη δίψα για περισσότερη παρουσία του Θεού στη ζωή μας, η θεοφάνεια στην καρδιά δύο ανθρώπων, ένα ξανάνιωμα προς τον Θεό.

•Γάμος σημαίνει ότι δωρίζω και προσφέρω τον εαυτό μου για να επιτευχθεί μια ουράνια, αλλά επί γης, αγαπητική κοινωνία, συνεργούντος του Δημιουργού.

•Η πορεία των συζύγων δεν είναι μια απλή συμπόρευση στη ζωή, αλλά αντιστοιχεί στη δίψα του χαμένου παραδείσου και στο ελθέτω η βασιλεία σου της Κυριακής προσευχής. 

•Το άθλημα της αγάπης επιτυγχάνεται μέσα από τη διαφορετικότητα και την αντιπαλότητα των χαρακτήρων, ώστε οι σύζυγοι να πληγωθούν και να ζυμωθούν για να δρέψουν τους καρπούς της ταπείνωσης και της κατανόησης – δυνάμεις που τρέφουν και ωριμάζουν τη συζυγία.

•Η ειλικρίνεια, η εξωτερίκευση και η διάθεση αλλαγής διαδρομής, καθώς και η αλληλοδιαδοχή χαράς και θλίψης θα ενώσει σταδιακά και βαθιά τους συζύγους εις σάρκαν μίαν.

•Οι σύζυγοι δεν είναι ανταγωνιστές. Είναι συνεργάτες προς ένα κοινό στόχο, την αγιότητα.

•Ο συζυγικός έρωτας προϋποθέτει τον θάνατο του εγώ.

•Στη συζυγία γινόμαστε ώριμοι όταν φτάσουμε στο ουσιώδες της σχέσης: να υποχωρούμε δηλ. οικειοθελώς και με γνώση μέχρι να καταλαγιάσει η αδυναμία.

•Η αγάπη δεν εθελοτυφλεί. Αναγνωρίζει τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, όμως δεν δέχεται να εγκλωβιστεί στον αρνητισμό και τη μοιρολατρία. Αγωνίζεται να μεταμορφώσει πρόσωπα και καταστάσεις δίνοντάς τους νόημα και περιεχόμενο με υπομονή και θυσία, υποχώρηση και συμβιβαστικότητα.

•Οι συζυγικές διαφορές, από εστίες αντιπαλότητας μπορεί να καταστούν αφορμές κατανόησης, βοήθειας και στήριξης, στο βαθμό όπου κάθε σύζυγος συνειδητά κατανοεί και συμπάσχει με τον (τη) σύντροφό του.

•Η συζυγική συμπόρευση δεν θα πρέπει να λιμνάζει ή να δείχνει ότι τίποτα δεν γίνεται να αλλάξει. Πρέπει να βρίσκεται διαρκώς σε κίνηση, ανανέωση και ελπίδα αναδημιουργίας.

•Αν θέλουμε πράγματι να αυξάνουμε τη συζυγική αγάπη, ωφέλιμο είναι να εντοπίζουμε τις καλές πλευρές, ακόμα και τις λιγοστές αρετές, έστω και αν αυτό δηλώνει είδος υπέρμετρης αισιοδοξίας.

•Το πιο σημαντικό στη συζυγία είναι να δίνει, να προσφέρει, να χαρίζει, να θυσιάζεται ο ένας για τον άλλον.

πηγή:http://agiosnektarios-chaidariou.blogspot.gr