ΑΘΛΟΦΟΡΕ ΑΓΙΕ ΚΑΙ ΙΑΜΑΤΙΚΕ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝ, ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΤΩ ΕΛΕΗΜΟΝΙ ΘΕΩ, ΙΝΑ ΠΤΑΙΣΜΑΤΩΝ ΑΦΕΣΙΝ, ΠΑΡΑΣΧΗ ΤΑΙΣ ΨΥΧΑΙΣ ΗΜΩΝ.

Δευτέρα 5 Ιουνίου 2017

«Πάντα χορηγεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον»



λίγα τιν περὶ τοῦ Τρίτου Προσώπου τς γίας Τριάδος
Πρωτ. Μιχαλ Βοσκο
          Ἡ ἡμέρα τς Πεντηκοστς χαρακτηρίζεται ς  γενέθλιος μέρα τς κκλησίας. χι, βεβαίως, γιατὶ δν πρχε πρν π ατν τν μέρα ἡ Ἐκκλησία. ἩἘκκλησία, σύμφωνα μὲ τος κκλησιαστικος Πατέρες καὶ Διδασκάλους, προϋπρχε στ βουλ καὶ τν πρόθεση τοῦ Θεο καὶ ἀποτελεῖ τν πρώτη κτίση καὶ δημιουργία Του. ναφέρεται σχετικὰ στν “Ποιμένα” τοῦἙρμτι ἡ Ἐκκλησία “πάντων πρώτη κτίσθη· διὰ τοτο πρεσβυτέρα, καὶ δι ταύτην ὁ κόσμος κατηρτίσθη”. Ἡ ἀρχὴ τς κκλησίας τοποθετεται στν πρώτη δημιουργία, τὴ δημιουργία το πνευματικοῦ κόσμου, τοῦ κόσμου δηλαδὴ τν γγέλων. στόσο κατὰ τν μέρα τς Πεντηκοστς ρχίζει μιὰ νέα περίοδος πάρξεως τς κκλησίας. Κατὰ τν μέρα τς Πεντηκοστς κα μὲ τν πιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στος ποστόλους ρχίζει ἡ ἱστορικὴ ζωὴ τς κκλησίας πὶ τς γς ς τοῦ ζωντανοῦ Σώματος τοῦ Χριστο, ποὺ ζε μὲ τ χαρίσματα καὶ τν πενέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

          λόκληρο τὸ ἀπολυτρωτικὸ ἔργο τοῦ Θεανθρώπου ησοῦ Χριστοῦ ἀπέβλεπε κριβς σ᾿ ατν τὴ στιγμή, τὴ στιγμὴ τς λεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὴ στιγμὴ τς ν εἴδει πυρίνων γλωσσν πιφοιτήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πὶ τος γίους Μαθητς καὶ Ἀποστόλους. Πρν πὸ τὸ Πάθος Του ὁ Κύριος εχε πεῖ στος Μαθητές Του, τι τος συμφέρει νὰ ἀπέλθει ὁ Ἴδιος, γι ν πέμψει πρς ατος τὸ Ἅγιο Πνεμα, τὸ Πνεμα τς ληθείας. Κα πρν πὸ τν νάληψή Του τος παρήγγειλε νὰ μὴ φύγουν πὸ τὰ Ἱεροσόλυμα, λλ νὰ ἀναμένουν τν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. τσι λοιπν ἡ ἡμέρα τς Πεντηκοστς δν εναι μονάχα ἡ γενέθλιος μέρα τςκκλησίας, λλὰ εναι ταυτοχρόνως καὶ ἡ κατ᾿ ἐξοχν μέρα ορτασμοῦ τοῦ Τρίτου Προσώπου τς γίας Τριάδος, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ Δευτέρα μετὰ τν Κυριακὴ τς Πεντηκοστς, λλ καὶ ὁλόκληρη ἡ ἑβδομάδα ποὺ ἀκολουθε, εναι φιερωμένες στ Πανάγιον καὶ Ζωοποιν Πνεμα. ναφέρεται στὸ Συναξάριο τς Δευτέρας μετὰ τν Πεντηκοστὴ ὅτι ορτάζουμε “ατὸ τ πανάγιον καὶ ζωοποιν καὶ παντοδύναμον Πνεμα, τν να τς Τριάδος Θεόν, τὸ ὁμότιμον καὶ ὁμοούσιον καὶ ὁμόδοξον τ Πατρ καὶ τῷ Υἱῷ”.
          ταν παγγέλλουμε τὸ Σύμβολο τς Πίστεως, μολογομε τι πιστεύουμε “ες να Θεόν”. Ὁ ἀληθινς Θες μως, στν ποον πιστεύουμε μες οἱ Χριστιανοί, δν εναι οτε τὸ ἀκίνητον ν τοῦ Ἀριστοτέλη οτε ποιαδήποτε λλη φιλοσοφικὴ ἔννοια περβατικοῦ Ἀπολύτου, λλὰ εναι κοινωνία Προσώπων, Θες Τριαδικός. Χωρς σ καμι περίπτωση ν μπορομε νὰ μιλήσουμε γιὰ τρες θεούς, φοῦ τὰ τρία Πρόσωπα τς γίας Τριάδος εναι μοούσια, χουν δηλαδὴ μία καὶ τν ατὴ οσία, μιλομε στόσο γιὰ τρία Πρόσωπα, γιὰ Θεν Πατέρα, Θεν Υἱὸν καὶ Θεν γιον Πνεμα. Τὰ τρία Πρόσωπα τς γίας Τριάδος δν ποτελον τρόπους φανερώσεως τοῦ ἑνς Θεοῦ στν στορία, πως σφαλμένα σχυριζόταν  αρετικς Σαβέλλιος, λλὰ ἀποτελον διαίτερες ποστάσεις, στε ν μπορομε νὰ μιλομε γιὰ Μονάδα ν Τριάδι καὶ γιὰ Τριάδα ν Μονάδι. Ὁ Θεός, στν ποον πιστεύουμε, εναι νας κατὰ τν οσία ἢ τὴ φύση καὶ Τριαδικς κατὰ τὰ Πρόσωπα ἢ τς ποστάσεις.
          Τὰ  τρία Πρόσωπα τς γίας Τριάδος χουν, πως εἴδαμε, μία καὶ τν ατὴ οσία. πίσης οἱ ἐνέργειές τους εναι κοινές. μως διακρίνονται μεταξύ τους πὸ ἕνα διαίτερο γνώρισμα, τὸ ὁποο νομάζεται στὴ θεολογικὴ γλώσσα προσωπικὸ ἢ ὑποστατικὸ ἰδίωμα καὶ τὸ ὁποο ναφέρεται στὴ μεταξύ τους σχέση. τσι λοιπν ὁ Θες Πατρ εναι κενος ὁ Ὁποος γενν προαιωνίως καὶ ἀϊδίως τν Υἱὸ καὶ ἐκπορεύει προαιωνίως καὶ ἀϊδίως τὸ Ἅγιο Πνεμα ντας  πηγὴ τς θεότητος, ὁ Θες Υἱὸς εναι κενος ὁ Ὁποος γεννται προαιωνίως καὶ ἀϊδίως πὸ τν Πατέρα καὶ τὸ Ἅγιο Πνεμα εναι κενο τὸ Ὁποο κπορεύεται προαιωνίως καὶ ἀϊδίως πὸ τν Πατέρα καὶ μόνο πὸ τν Πατέρα. Τ προσωπικὸ ἢ ὑποστατικὸ ἰδίωμα το Πατρς εναι ς κ τούτου ἡ ἀγεννησία, τοῦ Υοῦ ἡ ἐκ το Πατρς γέννηση καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡ ἐκ το Πατρς κπόρευση. Ατν τὴ σχέση τν Τριν Προσώπων τς γίας Τριάδος νατρέπει ντελς  παπικὴ διδασκαλία περὶ τοῦ filioqueἡ διδασκαλία δηλαδ περὶ τς κπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κ το Πατρς καὶ ἐκ τοῦ Υο, μιὰ διδασκαλία ποὺ εσήγαγαν ο Παπικο κα σ᾿ ατὸ τὸ ἴδιο τὸ Σύμβολο τς Πίστεως. Μ᾿ ατν τὴ διδασκαλία νατρέπεται οσιαστικὰ ἡ ἰσορροπία στς σχέσεις τν Προσώπων τς γίας Τριάδος, φοῦ τὸ ὑποστατικὸ ἰδίωμα το Πατρς ποδίδεται καὶ στν Υό, νῶ ὑποτιμται σαφς τὸ Τρίτο Πρόσωπο τς γίας Τριάδος, τὸ Ἅγιο Πνεμα σὲ σχέση μὲ τν Πατέρα καὶ τν Υό, φο Πατρ καὶ Υἱὸς χουν κάτι κοινὸ μεταξύ τους ποὺ δν τὸ ἔχει τὸ Ἅγιο Πνεμα.
          Τὸ Ἅγιο Πνεμα χαρακτηρίζεται πὸ τος κκλησιαστικος Πατέρες καὶ Διδασκάλους ς ἡ ψυχὴ τς κκλησίας. Εναι κενο ποὺ συγκροτεῖ ὁλόκληρο τὸν θεσμὸ τς κκλησίας, πως τονίζεται σ᾿ἕνα διαίτερα γνωστὸ στιχηρὸ τοῦ Ἑσπερινοῦ τς ορτς τς Πεντηκοστς, πὸ τὸ ὁποο πήραμε καὶ τν τίτλο ατοῦ τοῦ κειμένου. Χωρς τν πενέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ χωρς τ χαρίσματά Του δν μπορεῖ οτε κκλησία νὰ ὑπάρξει, οτε Μυστήρια νὰ τελεστον, οτε μολογία πίστεως νὰ γίνει, οτε γιότητα βίου νὰ ἐπιτευχθε. Τὸ Ἅγιο Πνεμα εναι κενο τὸ Ὁποο μίλησε καὶ συνεχιζει νὰ μιλᾶ διὰ τν Προφητν, κενο τὸ Ὁποο χαριτώνει καὶ φωτίζει τος γίους νθρώπους, τελειοῖ τος ερες καὶ τὰ Μυστήρια ποὺ τελονται π ατούς, μεταβάλλει τν ρτο καὶ τν ονο σὲ Σμα καὶ Αμα Χριστοστε ν μπορομε νὰ γινόμαστε σύσσωμοι καὶ σύναιμοι Χριστο. Σὲ ἀντίθεση μὲ τν παπικὴ ἐκκλησία, πού, πως εἴδαμε, ποβάθμισε σαφς τὴ θέση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στν καθόλου κκλησιαστικὴ ζωή, στν ρθόδοξη κκλησία τ πάντα συντελονται μὲ τν πίκληση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τ πάντα πιτυγχάνονται μὲ τν χάρη καὶ τν πενέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Κλείνοντας ατν τὴ σύντομη ναφορά μας στὸ Τρίτο Πρόσωπο τς γίας Τριάδος, θ πρέπει νὰ τονίσουμε τι λόκληρη ἡ ζω καὶ ὁλόκληρος  πνευματικς γώνας τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ ἀποσκοπεῖ στ ν᾿ ἀποκτήσει τ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στ νὰ γίνει δοχεο τς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· ποσκοπεῖ σὲ τελευταία νάλυση στ ν καταστήσει τὸ γεγονς τς Πεντηκοστς διαρκς βίωμα στὴ ζωή του.
Ἀπό τὸ περιοδικὸ “Παράκληση”, Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λεμεσοῦ





πηγή:http://isagiastriados.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου