ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ

Είμαι ένας "δημόσιος υπάλληλος"... χωρίς πενθήμερο... χωρίς ωράριο... χωρίς αργίες...

Ένας "δημόσιος υπάλληλος" που το τηλέφωνο στο σπίτι του δε σταματάει να χτυπά όλη την ημέρα, κάποιες φορές και μετά τα μεσάνυχτα...

Ένας "δημόσιος υπάλληλος" που δεν έχει προσωπική και οικογενειακή ζωή, παρόλο που έχει σύζυγο και μικρά παιδιά...

Ένας "δημόσιος υπάλληλος" που φορτώνεται όλα τα βάρη... κάθε πίκρα... κάθε βάσανο... και προσπαθεί να απαλύνει τον ανθρώπινο πόνο του συνανθρώπου...

Ένας "δημόσιος υπάλληλος" που πολλές φορές γίνεται αντικείμενο χλεύης και ειρωνείας... και ο ίδιος... και η οικογένειά του...

Ένας "δημόσιος υπάλληλος" που δεν κάνει απεργίες... δεν απαιτεί... δε διαμαρτύρεται... δεν έχει κεκτημένα, αλλά αγωνίζεται να ακουμπά τη ζωή του... στη ζωή Του...

Ένας "δημόσιος υπάλληλος" που ποτέ δεν κοίταξε τους ανθρώπους στην τσέπη, αλλά στην καρδιά...

Ένας "δημόσιος υπάλληλος" που η εξουσία του είναι να διακονεί... να σταυρώνεται και όχι να σταυρώνει...

Όλα τα παραπάνω είναι ΣΤΕΦΑΝΟΣ, ΤΙΜΗ και ΕΠΙΛΟΓΗ μου... γιατί τελικά δεν είμαι "δημόσιος υπάλληλος", αλλά ΙΕΡΕΑΣ.