Ιερά Αγρυπνία Αγίου Λουκά του Ιατρού

 Ι. Μητρόπολις Πειραιώς

Ι. Ναός Αγίου Παντελεήμονος

    Πολιούχου Δραπετσώνας

ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Τη Δευτέρα 10 Ιουνίου 2019

θα τελεσθεί στο Ναό μας, 

Ι. Αγρυπνία 

επί τη μνήμη του

Αγίου Λουκά  

Επισκόπου Συμφερουπόλεως 

του ιατρού 

από τις 

22:30 - 01:30.

Στο δρόμο για τις εξετάσεις

π. Γεώργιος Θεοδωρόπουλος

(περσινό κείμενο, πάντα επίκαιρο)

Σε λίγες μέρες ξεκινάνε οι πανελλήνιες εξετάσεις για την είσοδο των επιτυχόντων στα ΤΕΙ και ΑΕΙ. Φορτωμένος με όνειρα, ελπίδες και πολύ άγχος ξεκινάς και εσύ αυτή τη δοκιμασία, την πρώτη ουσιαστικά "μάχη" στο μεταίχμιο μεταξύ της εφηβικής ηλικίας που τελειώνει και της ενηλικίωσης που μόλις έρχεται.

Κουβαλάς όλες εκείνες τις αγωνιώδεις φροντίδες μας και τις ανόητες μέριμνες που σου φορτώσαμε...

Σε διδάξαμε με την ασυνέπεια των λόγων και των έργων μας. Με την αδικία μιας κοινωνίας - αρένας που εμείς δημιουργήσαμε και σε βάλαμε να επιβιώσεις. Εκεί που συναντάς τη χλιδή των ολίγων και την ανέχεια των πολλών.

Είσαι ήδη νεκρός μέσα σου, γιατί η καρδιά σου είναι έρημη, χωρίς αγάπη, γεμάτη θυμό και οργή απέναντι μας, απέναντι στις δομές του κόσμου τούτου. Δεν τολμάς να κοιτάξεις τον άλλο στα μάτια, δεν μπορείς να ελπίζεις, να παρηγορηθείς και να εμπιστευθείς.

Και σου ζητάμε να πετύχεις στις εξετάσεις... όταν εμείς έχουμε αποτύχει στη ζωή.

Οι εξετάσεις είναι ένα σημαντικό σταυροδρόμι της ζωής, αλλά δεν είναι η ζωή.

Το τραγικό είναι όχι να αποτύχεις στις εξετάσεις αλλά στη ζωή.

Κάνε την προσπάθειά σου, τίμια συνειδητά. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα θα έχεις προσπαθήσει, θα είσαι νικητής. Σημασία έχει να μάθεις να ονειρεύεσαι και να πολεμάς για τα όνειρά σου, να αγωνίζεσαι, να γίνεσαι καλύτερος μέσα από τα λάθη και τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες σου. Να είσαι υπεύθυνος και να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου για τα πράγματα, τους ανθρώπους και τον κόσμο.

Να τολμάς να συγχωρείς, να αγαπάς, να είσαι αληθινός. Να είσαι ντόμπρος και ευθύς απέναντι στο ψέμα και στην υποκρισία. Να αγωνίζεσαι να παραμένεις ελεύθερος από κάθε εξάρτηση και δουλικότητα. Να χτίσεις μια καλύτερη κοινωνία για σένα και τα παιδιά σου από αυτή που σου αφήσαμε. Να μονομαχείς με τα πάθη και τον εγωισμό σου χωρίς ηττοπάθεια και δικαιολογίες.

Σε λίγες μέρες ξεκινάνε οι πανελλήνιες εξετάσεις...η ζωή έχει ήδη αρχίσει...

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

Η αληθινή λατρεία του Θεού

π. Γεώργιος Θεοδωρόπουλος

Αληθινή λατρεία στο Θεό είναι: 

η θυσία του εγωισμού μας...

η υπακοή στο θέλημα Του...

η καθαρότητα του νου και της ψυχής μας...

η αγνότητα του σώματος και των αισθήσεων...

η συγχώρηση του αδελφού μας...

Ο Όσιος Συμεών ο εν τω θαυμαστώ όρει

Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου

Σήμερα, η αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη του οσίου Συμεών του εν Θαυμαστώ όρει.

Ο Όσιος Συμεών έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Ιουστίνου Β’ (574 μ.Χ.). Καταγόταν από την Έδεσσα, αλλά γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Συρίας.

Σε ηλικία πέντε ετών έζησε τον τρομερό σεισμό που κατέστρεψε μεγάλο μέρος της Αντιόχειας. Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν και ο πατέρας του Ιωάννης, λόγω κατάρρευσης της στέγης του σπιτιού τους. Η μητέρα του Μάρθα (4 Ιουλίου) όμως διασώθηκε, διότι απουσίαζε από την πόλη όπως και ο Συμεών, ο οποίος είχε πάει να προσκυνήσει το ναό του Αγίου Στεφάνου. Έκτοτε, με επιμέλεια και φόβο Θεού, η Μάρθα ανέτρεφε και μεγάλωνε το γιο της.

Το φως και το σκοταδι

Κάποτε υπήρχε ένας έξυπνος ιερέας που ρώτησε μια ομάδα παιδιών πότε  θα μπορούσαν να πουν ότι  τελείωσε το σκοτάδι της νύχτας και ξεκίνησε το φως της ημέρας.

 Ορισμένα από τα παιδιά σκέφτηκαν ότι η σωστή απάντηση μπορεί να είναι η στιγμή που η λωρίδα του ήλιου έφτασε στο ύψος του ορίζοντα.  Άλλοι συμπέραναν ότι συμβαίνει ακριβώς πριν από την ανατολή - μια στιγμή που θα μπορούσαμε τελικά να διακρίνουμε σχήματα μέσα στο μαύρο της νύχτας.  Ακόμα άλλοι στόχευσαν σε μια χρονική στιγμή μεταξύ αυτών των δύο απαντήσεων.  Τελικά ο ιερέας έπρεπε να ενημερώσει τα παιδιά ότι όλες οι απαντήσεις τους ήταν λανθασμένες.

 "Τότε πότε είναι;"  όλοι φώναξαν.  "Πότε μπορούμε να πούμε ακριβώς πότε το σκοτάδι της νύχτας έχει τελειώσει και το φως της ημέρας έχει αρχίσει";

 Ο ιερέας απάντησε: «Εμφανίζεται τη στιγμή που μπορείς να δεις το πρόσωπο ενός ατόμου, ενός άνδρα ή μιας γυναίκας και να δεις ότι είναι πράγματι ο αδελφός σου ή η αδελφή σου στον Χριστό.» Αν δεν μπορούμε να τους δούμε και να δούμε τη ζωντανή εικόνα  και την εικόνα του Θεού, προφανώς ζούμε ακόμα μέσα στο σκοτάδι της νύχτας ".

πηγή

ΤΙ ΘΑ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ, ΓΕΡΟΝΤΑ;

Ρώτησε κάποιος τον Γέροντα Πορφύριο, τι πρέπει να ψηφίσει στις βουλευτικές εκλογές. Eκείνος του απάντησε παραβολικά: «Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι σαν την κλώσσα: Κάτω από τα φτερά της σκεπάζει και άσπρα πουλάκια και μαύρα πουλάκια». Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν πολιτικοποιείται και πολύ περισσότερο δεν κομματικοποιείται. Σκεπάζει με την αγάπη όλους, χωρίς να ταυτίζεται με φατρίες.

Κάποτε ο Γέροντας με ρώτησε πώς πάνε τα πολιτικά πράγματα. Του απάντησα ότι γενικά δεν πάνε καλά. Κι ο Γέροντας είπε: «Τι να σου κάνουν οι πολιτικοί; Είναι μπερδεμένοι με τα ψυχικά πάθη τους. Όταν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του, πώς θα μπορέσει να βοηθήσει τους άλλους; Φταίμε κι εμείς για την κατάσταση αυτή. Αν ήμασταν αληθινοί χριστιανοί, θα μπορούσαμε να στείλουμε στη Βουλή, όχι βέβαια χριστιανικό κόμμα, αλλά χριστιανούς πολιτικούς, και τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά».

  

Σε ερώτηση ποιο κόμμα πρέπει να ψηφίζουν οι χριστιανοί, ο Γέροντας Παΐσιος απάντησε αλληγορικά: «Να προτιμάτε τις ελιές που δεν έχουν δάκο. Αν δεν υπάρχουν τέτοιες, να προτιμάτε εκείνες που έχουν λιγότερο δάκο. Φαίνονται αυτές ποιες είναι». Είπε άλλη φορά ο Γέροντας: «Το κράτος πολλές φορές από αετός που πρέπει να είναι, γίνεται κόρακας που κατασπαράσσει τους πολίτες του. Μπορεί με τα λόγια να κόβεται γι’ αυτούς, αλλά δεν κάνει τίποτε».

Η προσευχή ως εμπειρία του ζώντος Θεού

Αρχιμ. Ιωάννου Κοστώφ

Ὁ μεγάλος ρῶσος λογοτέχνης L. Tolstoy στό βιβλίο του Παιδικά, Ἐφηβικά καί Νεανικά χρόνια περιγράφει μιά ἐμπειρία του ἀπό τά παιδικά του χρόνια, πού ἔμεινε βαθειά χαραγμένη στήν ψυχή του.

«Φιλοξενοῦσαν συχνά στό σπίτι τους ἕναν ἄνθρωπο πολύ πονεμένο, πού ἐλάχιστες “ἄσπρες” μέρες εἶχε δεῖ στή ζωή του. Σέ μιά ἀπό αὐτές τίς ἐπισκέψεις, ὁ Tolstoy μαζί μέ τά μικρά του ἀδέλφια, παρακολούθησαν κρυφά τό γέροντα πού προσευχόταν στό δωμάτιο τό ὁποῖο τοῦ εἶχαν παραχωρήσει. Καί περιγράφει ὡς ἑξῆς τήν ἀνεξίτηλη σφραγίδα τήν ὁποία ἄφησε πάνω του αὐτή ἡ ἐμπειρία:

“Σταυρώνοντας τά μεγάλα του χέρια στό στῆθος, ὁ Γκρίσα, στεκόταν πρῶτα σιωπηλός μέ σκυμμένο τό κεφάλι μπροστά στίς εἰκόνες. Μετά ἔπεσε στά γόνατα καί ἄρχισε νά προσεύχεται. Στήν ἀρχή ἀπάγγειλε σιγαλά γνωστές προσευχές· μετά τίς ἐπανελάμβανε δυνατότερα. Μετά ἄρχισε νά προσεύχεται μέ δικά του λόγια. Προσευχήθηκε γιά ὅλους τούς εὐεργέτες του (ἔτσι ἀποκαλοῦσε αὐτούς πού τόν φιλοξενοῦσαν)· ἀνάμεσα σ᾽ αὐτούς καί γιά τήν μητέρα μας καί γιά μᾶς.

«Το Πολιτικό Μανιφέστο του Αγίου Κωνσταντίνου».

+ π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου

Σεβασμιώτατε, σεβαστοί πατέρες, λαέ και άρχοντες του τόπου αυτού· λαέ που υπάρχεις για να κυριαρχείς και να άρχεις των παθών σου· άρχοντες που υπάρχετε για να άρχετε και του λαού και των παθών σας.

Πριν από τέσσερις-πέντε αιώνες πριν το Χριστό, ο δικός μας μεγάλος φιλόσοφος Πλάτωνας είχε πει μια ιδέα, γράφοντας τα δικά του πλατωνικά ιδεολογήματα στην ιδεατή πολιτεία του. Σκέφθηκε πως θα ήταν πολύ καλό - θα ήθελε πάρα πολύ - οι άνθρωποι ενός τόπου να είναι φιλόσοφοι. Θα ήταν καλύτερη, σίγουρα, η διοίκηση. Τέσσερις αιώνες μετά το Χριστό, ο Πλάτωνας διαψεύστηκε και ξεπεράστηκε. Ένας αυτοκράτορας δεν έγινε φιλόσοφος, έγινε άγιος.

Γιορτάζοντας σήμερα τη μνήμη του Αγίου Κωνσταντίνου μπορούμε να δούμε αυτή την προοπτική και να κάνουμε τη σύγκριση, με το πώς και γιατί ένας αυτοκράτορας έγινε άγιος, ποιες ήταν οι διεργασίες οι οποίες έγιναν πάνω του και, ακόμη περισσότερο, χρησιμοποιώντας το λόγο του και τα δικά του λεγόμενα, ποιο ήταν -να το πω με τη μοντέρνα λέξη- το δικό του πολιτικό μανιφέστο. Ας το αναφέρω σήμερα, για να καταλάβουμε όσο μπορούμε πιο ενδελεχώς ποια διεργασία συντελέστηκε πάνω του για να γίνει άγιος.

Φωτογραφικά στιγμιότυπα από την Ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων στο Ναό μας

Σάββατο 18 Μαϊου 2019. Εκδήλωση της Ενορίας μας σε συνδιοργάνωση με την Ένωση Ποντίων Πειραιώς - Κερατσινίου - Δραπετσώνας, για τα 100 χρόνια της Γενοκτονίας των Ποντίων αδελφών μας. 

το timing του Θεού

Ο Ιωσήφ περίμενε 13 χρόνια

Ο Δαβίδ περίμενε 15 χρόνια

Ο Αβραάμ περίμενε 25 χρόνια

Ο Μωυσής περίμενε 40 χρόνια

Ο Χριστός περίμενε 30 χρόνια

Αν ο Θεός σε κάνει να περιμένεις – έχεις πολύ καλή συντροφιά!

Αυτό που γίνεσαι ενώ περιμένεις είναι ίσως εξίσου σημαντικό με αυτό που περιμένεις.

Και να θυμάσαι ότι το timing του Θεού είναι τέλειο.

Ι.Ν Αναλήψεως Ντράφι

Το κρεμμυδάκι του Θεού

Φίοντορ Ντοστογιέφσκι

Μία φορά κι ἕνα καιρό, ζοῦσε μία κακιά γυναίκα, σωστή μέγαιρα. Πέθανε κι οὔτε ἕνα καλό δέν εἴχε κάνει στή ζωή της. Τήν ἅρπαξαν τό λοιπόν οἱ διαβόλοι καί τήν πετάξανε στη φλογισμένη λίμνη. Τότε ὁ φύλακας-ἄγγελός της κάθισε καί σκέφτηκε:

«Πρέπει να θυμηθῶ καμιά καλοσύνη της γιά νά πάω να τήν πῶ στό Θεό». Θυμήθηκε, καί μία καί δύο πάει καί λέει στο Θεό:

• «Αὐτή, του λέει, ἔβγαλε ἕνα κρεμμυδάκι φρέσκο ἀπ’ τό περιβόλι καί τό ‘δωσε σέ μία ζητιάνα».
• 
  

Κι ὁ Θεός ἀπαντάει:

• «Πάρε λοιπόν τό ἴδιο εκείνο κρεμμυδάκι, και πήγαινε πάνω ἀπ’ τή λίμνη. Βάστα τό κρεμμυδάκι ἀπ’ τή μία ἄκρη κι ἄς πιαστεῖ αὐτή ἀπ’ την άλλη. Τότε τράβα την. Ἄν τά καταφέρεις να τήν τραβήξεις ἀπ’ τη λίμνη, τότε ἄς πάει στόν Παράδεισο. Ὅμως ἄν σπάσει τό κρεμμυδάκι, θά πεῖ πώς καλά εἶναι ἐκεῖ που εῖναι».

Ποιὰ ἡ εἰκόνα αὐτοῦ ποὺ πιστεύει στὸν Χριστὸ;

Αγίου Νεκταρίου

 Πόσο ὡραία εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ πιστοῦ! Πόσο θαυμαστὴ ἡ χάρη της! Τὸ κάλλος της σὲ γοητεύει, τὸ δὲ ὕφος της ἐκφράζει τὴν ἐμπιστοσύνη τοῦ πιστοῦ πρὸς τὸν Θεό. Ἡ γαλήνη ποὺ εἶναι ἁπλωμένη στὴ μορφὴ της ἐκφράζει τὴν εἰρήνη τῆς ψυχῆς, ἡ δὲ ἠρεμία της τὴν ἀταραξία τῆς καρδιᾶς. 

Ἡ χαραγμένη στὸ πρόσωπο τοῦ πιστοῦ καλοσύνη, μαρτυρᾶ τὴν ἥσυχη συνείδησή του. Ὁ πιστὸς εἰκονίζεται σὰν ἄνθρωπος ποὺ ἔχει ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὴν τυραννία τῶν ἀσταμάτητων μεριμνῶν τῆς ζωῆς, οἱ ὁποῖες καταπονοῦν συνεχῶς τὸ πνεῦμα καί, ἐπίσης, σὰν ἄνθρωπος τοῦ ὀποίου ἡ πεποίθησή του πρὸς τὸν Θεὸ ζωγραφίζεται μὲ ζωηρὰ χρώματα πάνω στὰ χαρακτηριστικά τοῦ προσώπου του. 

Ἀληθινά, ὁ πιστὸς εἰκονίζεται σὰν ἄνθρωπος μακάριος καὶ εἶναι μακάριος διότι κατέχει ἤδη τὴν πληροφορία γιὰ τὴ θεϊκὴ προέλευση τῆς πίστης του καὶ ἔχει πεισθεῖ γιὰ τὴν ἀλήθειά της. Ὁ Θεὸς μίλησε μυστικὰ στὴν καρδιά του. Ἡ θεία φωνὴ γέμισε τὴν καρδιά του καὶ ἡ θεία εὐφροσύνη τὴν πλημμύρισε. Ἡ καρδιά του καὶ ἡ διάνοιά του εἶναι ἀφοσιωμένες στὸν Θεό.

ΛΙΑΝ ΠΡΩΙ

π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός 

“Λίαν πρωΐ τῆς μιᾶς σαββάτων”.  Η λαχτάρα της αγάπης δεν αφήνει περιθώριο για ύπνο. Ακόμη κι αν Αυτός που οι Μυροφόρες γυναίκες αγαπούνε είναι νεκρός, θαμμένος σε μνήμα λαξευμένο σε βράχο, με πέτρα θεόρατη να φυλά την είσοδό του, αυτές δεν μπορούν να σκεφτούν με βάση την λογική. Σκέψη και πράξη καθοδηγούνται μόνο από την αγάπη. Η λογική τις οδηγεί να αγοράσουν τα αρώματα αμέσως μετά την ταφή, διότι γνωρίζουν ότι το Σάββατο είναι αργία. Η λογική τις αποτρέπει από το να πάνε το Σάββατο στο μνημείο, για να μην προκαλέσουν την οργή των σταυρωτών. Η αγάπη όμως τις κάνει μόλις ανατείλει ο ήλιος να έχουν ξεκινήσει ήδη για το μνημείο. Η αγάπη τις κάνει να μην υπολογίζουν ότι υπάρχουν στρατιώτες. Να μην σκεφτούν ποιος θα μετακινήσει για χάρη τους την θύρα του μνημείου. Να μην σκεφτούν ότι εάν για τον Χριστό ισχύει ό,τι για όλους τους ανθρώπους, τα αρώματα είναι μάταια, διότι η αρχή της αποσύνθεσης δεν σταματά όσα αρώματα κι αν βάλει κάποιος στο νεκρό σώμα.  Να μην σκεφτούν τι θα έλεγαν οι σταυρωτές που θα πληροφορούνταν ότι τρεις γυναίκες επιμένουν να ακολουθούν έναν νεκρό, ηττημένο, απορριμένο, θαμμένο. Τον εχθρό του λαού που ο ίδιος ο λαός έχει θανατώσει, για να απαλλαγεί από την παρουσία Του. Να μην σκεφτούν ότι οι μαθητές Του έχουν κρυφτεί, διά τόν φοβον των Ιουδαίων, ότι δεν επιτρέπεται στις γυναίκες να έχουν καρδιά ανδρών. Η λαχτάρα να αγγίξουν τον κεκοιμημένο, τον αγαπημένο, τον οικείο τους κάνει την λογική να μην έχει πλέον καμία δύναμη επάνω τους.

Η Θεία Λειτουργία είναι το παράθυρο στον Πνευματικό Ουρανό.

 Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Εάν θέλης να δης και να αγναντέψης κάποιον υπέροχον τόπον πίσω από ένα βουνό, τι θα κάνης; θα ανέβης σε κάποια κορυφή και από εκεί θα αφήσης την ματιά σου να απλωθή εις όλο εκείνο το ωραίο μέρος που επιθυμούσες. Αυτό θα κάνωμε και εμείς. Ήλθαμε εις τον ναόν, εις την εκκλησίαν του Θεού, εις τον τόπον ακριβώς από τον οποίον μπορούμε πολύ καλά να αγναντέψωμε τον ουρανόν, τον χώρον ο οποίος φωτίζεται και ωραΐζεται και κατακοσμείται από το ανέσπερον φως της τριλαμπούς θεότητος.

Η εκκλησία, αγαπητοί μου, μέσα εις την οποίαν είμεθα τώρα, η κάθε εκκλησία, είναι ένα εκμαγείον, μία προτύπωσις, ένας τύπος, μία εικόνα, ένα κομμάτι του ουρανού. Όταν είμεθα εις την εκκλησίαν, νοιώθομε πραγματικά πως είμεθα εις τον ουρανόν. Γιατί υπάρχει ο τόσο μεγάλος τρούλλος επάνω; Για να υψώνη την καρδιά μας ακριβώς προς τον ουρανόν. Γιατί υπάρχει αυτή η ωραία πύλη που ανοίγει, όταν γίνεται λειτουργία; Για να μας δείχνη πώς ανοίγουν τα ουράνια. Γιατί είναι γεμάτη από σταυρούς; Γιατί εκεί επάνω εικονίζει τον Χριστόν που λειτουργεί; Για να δείχνη ότι, όταν ευρισκώμεθα εδώ, μεταφερόμεθα εις τον ουρανόν. Ζούμε μυστικά αλλά και πραγματικά στιγμές ουράνιες.

Αιωνία η μνήμη του!

Γέροντας Αἰμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

"Ὁ ἄνθρωπος ἀπό τῆς βρεφικῆς ἡλικίας σιγά σιγά παύει νά μεγαλώνει μέ τόν Θεό. Ἀλλιῶς διαπαιδαγωγοῦνται τά παιδιά σήμερα. Δέν παιδαγωγοῦνται ἐν Θεῶ. Δέν ὡριμάζει ὁ ἄνθρωπος ὡς θεανθρώπινη προσωπικότητα. Ἀκόμα καί αὐτοί οἱ χριστιανοί συχνά φτιάχνουν ἕναν χριστιανισμό στά μέτρα τους. Ζεῖ ὁ ἄνθρωπος τόν κόσμο καί παραδέχεται τήν Ἐκκλησία. Παραδέχεται τήν Ἐκκλησία καί ζεῖ τόν κόσμο. Ἔχει κοινή ζωή καί ἐκτιμᾶ τήν ἐκκλησιαστική ζωή. Ἐκτιμᾶ τήν ἐκκλησιαστική ζωή καί ζεῖ κοινή ζωή. Αὐτός εἶναι ὁ πεπτωκός ἄνθρωπος! Γι' αὐτό καί ἡ Θ.Λειτουργία, ὡς ἐπί τό πλεῖστον, ἁπλῶς καλλωπίζει τήν ζωή τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά δέν...τήν γεμίζει. Δέν εἶναι ἐκκλησιαστική ζωή. 

Ἡ διασπάθιση τοῦ χρόνου καί οἱ μέριμνες ἐπιφέρουν τόν ἐξοβελισμό τῆς λατρευτικῆς ἐμπειρίας. Ποιός πηγαίνει στόν Ἑσπερινό, στόν Ὄρθρο; Πόσοι κάνουν Ἀπόδειπνο; Ποιοί γνωρίζουν τίς ἀκολουθίες μας; Ποιοί ἀκούουν κανόνες τῆς Ἐκκλησίας; Ὁ πλοῦτος τῶν ἀκολουθιῶν παραχωρεῖται, σπρώχνεται σέ κάποια γωνία. Θεωρεῖται ἀρκετό μόνο ἡ Θεία Λειτουργία - μάλιστα ὄχι καί ὁλόκληρη ἡ ἀκρόασή της - ὡς ἕνα ἑβδομαδιαῖο ἱερό θέαμα καί ἀκρόαμα. Οἱ πιστοί μας ἀναπαύονται μέ τήν παρουσία τους στήν Ἐκκλησία, μερικοί δέ προσθέτοντες καί τήν Θεία Κοινωνία νομίζουν ὅτι εἶναι καλύτεροι ἀπό ὅσους μόνο παρίστανται. Ἔτσι ὅμως ἡ Λειτουργία δέν μᾶς τρέφει, δέν μᾶς ἀλλοιώνει, δέν μᾶς ἀνεβάζει σέ θεία βιώματα. Πιστεύομε στήν ἁγιότητα καί τήν Θεία ἐπιφάνεια, ἀλλά δέν ἐννοοῦμε τήν ἁγιότητα ὡς προσωπική μας μέθεξη καί ἰδιότητα καί ἐνώπιόν της θείας ἐπιφανείας δέν διατιθέμεθα "ἐξ ὅλης της ψυχῆς καί τῆς καρδίας", γιά νά γίνουμε ἐμεῖς ἅγιοι."

Ο Πολύαθλος Ιώβ

Αὐτὸς γυμνὸς ἐξῆλθον ἐκ κοιλίας μητρός μου, 

γυμνὸς καὶ ἀπελεύσομαι ἐκεῖ· 

ὁ Κύριος ἔδωκεν, 

ὁ Κύριος ἀφείλατο· 

ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, 

οὕτω καὶ ἐγένετο· 

εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον 

εἰς 

τοὺς 

αἰῶνας.

100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

              Ι. Μ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ 

Ι. ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ                             

    ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

    ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ 12

               210 4615759

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Το Σάββατο 18 Μαϊου 2019 θα τιμήσουμε στην Ενορία μας τη μνήμη για τα 100 χρόνια από τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. σε συνδιοργάνωση με την Ένωση Ποντίων Πειραιώς - Κερατσινίου - Δραπετσώνας. 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ

10:00  Επιμνημόσυνη δέηση από το Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιώς κ.κ.                Σεραφείμ για τα θύματα της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

                             

10:30  Χαιρετισμοί 

10:45  Προβολή ντοκιμαντέρ

11:15  Ομιλία για την επέτειο της γενοκτονίας των Ποντίων 

11:45  Πυρρίχιος προς τιμή των θυμάτων του Πόντου - Λήξη

Θα ακολουθήσει δεξίωση, ενώ θα υπάρχει έκθεση με φωτογραφικό υλικό από την ιστορία και τον πολιτισμό του Πόντου.

Οι Άγιοι Μάρτυρες Τιμόθεος και Μαύρα, ένα αγαπημένο και γενναίο ζευγάρι - 3 Μαϊου

Ανάμεσα στους χιλιάδες των αγίων που τιμά και γεραίρει η Εκκλησία μας, εξέχουσα θέση έχει το αγιωτατο ζεύγος των μαρτύρων Τιμοθέου και Μαύρας που γιορτάζουμε στις 3 Μαΐου και οι οποίοι κατάγονταν από τη Θηβαΐδα της Αιγύπτου.

Ο Άγιος Τιμόθεος γεννήθηκε στο χωριό Παναπέων της Θηβαΐδος από γονείς ευσεβείς και ενάρετους τους, πού από μικρό παιδί τον γαλούχησαν με τα νάματα της πίστεως στον αληθινό Θεό. Όταν ήλθε στην κατάλληλη ηλικία, πήρε για σύζυγό του την Μαύρα, κόρη ευσεβών γονέων ωραιοτάτη στην εμφάνιση, με σωφροσύνη και καλοσύνη, αλλά κυριως με μεγάλη πίστη και αγάπη στο Θεο.

Ο Αρχιερέας της Θηβαΐδος, βλέποντας τη θαυμαστή ζωή του Αγίου, τον διάλεξε και τον ετίμησε με το αξίωμα των κληρικών, τον χειροτόνησε ιερέα και του ανέθεσε την διακονία να διδάσκει και να κατηχεί τους χριστιανούς, ώστε να γίνονται δυνατοί στην πίστη και να μη δειλιάζουν στούς διωγμούς και στα βάσανα, διότι βρισκόμαστε στον 3ο αιώνα, την εποχή του Διοκλητιανού, οπου μαίνονταν οι φοβερώτεροι διωγμοί.

Με περισσό ζήλο, ο Άγιος Τιμόθεος δίδασκε και εμψύχωνε τον λαό του Θεού, αλλά και έφερνε στην αληθινή πίστη τους ειδωλολάτρες που εγκατέλειπαν την ασέβεια και βαπτίζοταν στο όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος.

Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας

«Ἀθανάσιον ἐπαινῶν, ἀρετήν ἐπαινέσομαι», (ἐπαινώντας τόν Ἀθανάσιο θά ἐπαινέσω τήν ἀρετή) γράφει γιά τόν σπουδαῖο αὐτό Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, συνεχίζοντας λίγο παρακάτω: «Ἀρετήν δέ ἐπαινῶν, Θεόν ἐπαινέσομαι» (ἐπαινώντας τήν ἀρετή, θά ἐπαινέσω τόν Θεό). Δέν εἶναι ἄλλωστε τυχαῖο ὅτι ἡ ἱστορία χάρισε στόν χαρισματικό αὐτό ἅγιο Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας τόν τίτλο «Μέγας», μέ τό ὁποῖο τόν ἀποκαλοῦμε ὅλοι μέχρι σήμερα. Ὅ,τι γνωρίζουμε γιά αὐτόν, μᾶς τό ἔχει διασώσει κυρίως ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὁ ὁποῖος καταγράφει τή βιογραφία τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου κατά τό παράδειγμα τοῦ δευτέρου, πού μᾶς διέσωσε τή βιογραφία τοῦ δασκάλου του, τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου.

Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος εἶχε τό προνόμιο νά γεννηθεῖ ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς -ὅπως μαρτυρεῖ ἡ χριστιανική ἀνατροφή του- στήν πόλη τῆς Ἀλεξάνδρειας τό 295 μ.Χ. Ἡ Ἀλεξάνδρεια ἦταν τά χρόνια ἐκεῖνα τό ἐπιστημονικό κέντρο τοῦ κόσμου. Ταυτόχρονα ἦταν σημαντικό κέντρο τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἀφοῦ σήμερα γνωρίζουμε ὅτι ἐκεῖ κατέφυγε ὁ Ἀπόστολος Πέτρος καί ἡ πρώτη ἐκκλησία τῶν Ἰεροσολύμων μετά ἀπό διωγμό. Εἶναι ἡ Ἐκκλησία πού καυχᾶται ὅτι ἔχει ὡς πρῶτο της ἐπίσκοπο τόν συνεργάτη τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, Ἀπόστολο Μάρκο, τόν Εὐαγγελιστή. Σ’ αὐτήν τήν εὐλογημένη πόλη, πού συνδέθηκε μέ τήν ἱστορία τοῦ ἴδιου τοῦ Εὐαγγελίου, ἔζησε τά πρῶτα χρόνια τῆς ζωῆς του. Δυστυχῶς δέ γνωρίζουμε πολλά γιά τά παιδικά του χρόνια. Τό σίγουρο εἶναι ὅτι ἀπό μικρός ἔλαβε πολύ καλή μόρφωση, ὅπως μαρτυροῦν τά ἔργα του. Ἡ λαμπρότερη, ὅμως, πνευματική κατάκτησή του ἦταν ἡ γνώση τῆς Ἁγίας Γραφῆς, στήν ἀλήθεια τῆς ὁποίας ὑπέταξε καί τή γενικότερη πλούσια μόρφωσή του. Ἀπό μικρή ἡλικία ἐντρυφοῦσε στή μελέτη της καί σύντομα εἶχε φτάσει νά μελετήσει σέ τέτοιο βάθος τήν Καινή καί τήν Παλαιά Διαθήκη, ὅσο δέν κατάφεραν νά ἐμβαθύνουν σέ μία ἀπό αὐτές ἄλλοι σπουδαῖοι ἐκκλησιαστικοί Πατέρες καί συγγραφεῖς. Ἡ Ἁγία Γραφή στάθηκε τό ἐφόδιο καί τό ὅπλο του στήν ἀνάδειξή του σέ μιά ἀπό τίς μεγαλύτερες προσωπικότητες τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας καί σίγουρα στή σπουδαιότερη τῆς ἐποχῆς του. Τό θεόπνευστο κείμενο δέν εἶχε μόνο ἀποτυπωθεῖ στό νοῦ του, ὥστε νά τό γνωρίζει «ἀπ’ ἔξω» ὅπως λέμε σήμερα. Εἶχε σφραγίσει τήν ἴδια τήν καρδιά του, φώτιζε τό δρόμο του, ἐξαγίαζε τή δυνατή σκέψη του, ὥστε νά χρησιμοποιεῖ κάθε του προτέρημα μόνο γιά τό καλό καί τήν πνευματική οἰκοδομή τοῦ ἑαυτοῦ του καί τῆς Ἐκκλησίας.

Η Ανάσταση του Χριστού και οι νέοι

Για κάθε ορθόδοξο η Ανάσταση δεν αποτελεί θέμα εορταστικό για 50 μέρες τον χρόνο μονάχα. Η Ανάσταση αποτελεί το κέντρο της λατρείας του για όλη τη διάρκεια του χρόνου. Γι' αυτό και κάθε Κυριακή οι ορθόδοξοι, και μάλιστα όσοι προσέρχονται στη Θεία Κοινωνία, κάνουν Πάσχα.Αναστάσιμοι είναι οι ύμνοι κάθε Κυριακής. Και με τον ίδιο Πασχαλινό αμνό τρέφονται κάθε Κυριακή, και σε κάθε λειτουργία των καθημερινών, οι πιστοί,

«Πάσχα θα κάμω σήμερα

κι είν' η λαχτάρα μου μεγάλη!

Πάσχα θα κάμω σήμερα

γιατί θα κοινωνήσω πάλι»

(Βερίτης)

Η Ανάσταση του Κυρίου μας αποτελεί λοιπόν το κέντρο της λατρευτικής μας ζωής. Αλλά και αυτής της ίδιας δικής μας ύπαρξης. Ο Αναστημένος Χριστός παίρνει δικαιωματικά την κεντρικότερη θέση μέσα στη σκέψη των πιστών. Μέσα στο κέντρο του συναισθηματικού τους κόσμου. Μέσα στην καρδιά τους. Όπως όλος ο λατρευτικός μας κύκλος περιστρέφεται γύρω από το Πάσχα και την Ανάσταση, έτσι κι η ζωή μας, άξονά της έχει την Ανάσταση του Σωτήρα μας.

Η Ανάσταση είναι το καύχημά μας. Η παρηγοριά μας. Η χαρά μας. Ο θρίαμβός μας! Η Ανάσταση του Χριστού μας, ανάστησε τον άνθρωπο σε μια άλλη ζωή, αγνή, ηθική, άγια, παραδεισένια. Χάρισε στον άνθρωπο περιεχόμενο. Άνοιξε σ' αυτόν πλατιούς ορίζοντες. Του φανέρωσε ότι ο θάνατος ο επίγειος δεν αποτελεί τέρμα. Αλλά αφετηρία για μια ζωή καινούργια. Μέσα στο φως του Θεού. Μέσα στην αγάπη του Θεού. Μέσα στην αγκαλιά του Θεού!

Νέοι και παιδιά της Εκκλησίας! Είσθε, συνειδητοποιήστε το αυτό καλά, οι ακόλουθοι του Χριστού μας. Είσθε τα παιδιά και τα βλαστάρια της Ανάστασης! Μπορεί να 'σθε μικροί στην ηλικία και λίγοι στον αριθμό. Όμως, για να επαναλάβουμε κάποια λόγια ενός Χριστιανού στοχαστή της εποχής μας, «όσο μικροί, όσο λίγοι κι αν είσθε, εσείς οι φίλοι του Χριστού, πολλοί θα ζεσταθούν από τη φλόγα σας. Πολλοί θα επωφεληθούν από το φως σας!» (Φρ. Μωριάκ).

Τι θέση έχετε σεις οι νέοι και τα παιδιά στη σκέψη και στους πόθους του Ιησού μας, φανερώνεται από τις δυο από τις τρεις νεκραναστάσεις που έκαμε προσωπικά ο Ίδιος, πριν από το πάθος Του. Αυτό είναι συμβολικό. Είναι αποκαλυπτικό. Ανάστησε, όπως ξέρετε, τη δωδεκάχρονη θυγατέρα του Ιαείρου, τον έφηβο γυιο της χήρας της Ναΐν και τον τετραήμερο, στον τάφο, φίλο Του Λάζαρο.

Στις δυο πρώτες περιπτώσεις άπλωσε ο Αρχηγός και χορηγός της ζωής το χέρι και άγγιξε χωριστά το παιδικό και το νεανικό, αυτά τα δυο χέρια, που νέκρωσε ο θάνατος και μ' ένα Του πρόσταγμα τους ξανάφερε στη ζωή: «Η παις εγείρου», είπε στην πρώτη.

«Νεανίσκε, σοι λέγω, εγέρθητι», είπε στον δεύτερο. Οι αναστάσεις πραγματοποιήθηκαν αυτοστιγμεί!

Πριν προχωρήσουμε στην εξαγωγή συμπερασμάτων, ας ρίξουμε μια ματιά στα σημερινά παιδιά, στους σημερινούς νέους.

Άνεμοι ποικίλης προέλευσης, άλλοι όλοι παγωνιά κι άλλοι σαν τον λίβα, πυρωμένοι, καψάλισαν τα φτερά πολλών παιδικών ψυχών. Πάγωσε μέσα στις καρδιές τα όμορφα και ζωηφόρα ιδανικά αναρίθμητων νέων. Όμως ο αιώνιος οδοιπόρος και αναζητητής των ψυχών έρχεται μπροστά στις νεκρωμένες ψυχές. Απλώνει το ζωοπάροχο χέρι Του και λέγει στη μια: «Η παις εγείρου!» Κόρη μου σήκω από τη σκιά του θανάτου. Έλα κι αντίκρισε σε μένα και τη διδασκαλία μου το φως της ζωής.

Και στον άλλο επαναλαμβάνει: «Νεανίσκε, σοι λέγω, εγέρθητι!» Νέε μου, εγώ σου λέγω, αναστήσου απ' τον τάφο σου. Άνοιξε τα μάτια σου κι ατένισέ με τον Πλάστη σου, την πηγή της ζωής.

Νέες και Νέοι, ακούστε τον θριαμβευτή πάνω στον θάνατο αρχηγό μας! Ξεσηκωθείτε ηρωικά κι επαναστατείτε στο κράτος της αμαρτίας, που ζητά να σας καταπλακώσει. Υψώστε ψηλά το λάβαρο της Ανάστασης και παλέψτε ενάντια στο ψέμα και την υποκρισία. Πολεμήστε τις μικρότητες και τα πάθη. Ποδοπατήστε το μίσος. «Πλατύνθητε», όπως παραγγέλλει ο Παύλος, ο στρατηγός ο δόκιμος αυτός του χριστιανικού πιστεύω, και αγαπήστε ολόψυχα τον Θεό μας και τους συνανθρώπους μας. Αφήστε το «εγώ», το αποτρόπαιο αυτό είδωλο και ξανοιχτείτε στο «συ». Γίνετε φορείς του Ευαγγελίου της Ανάστασης. Μικροί απόστολοι του Ιησού μας μέσα στις οικογένειές σας. Μέσα στα σχολεία σας. Μέσα στην κοινωνία μας.

Θέστε τις καρδιές σας κι όλο το «είναι» κάτω από το άγρυπνο και διεισδυτικό βλέμμα του Κυρίου μας. Καλέστε Τον να γίνει μόνιμος κάτοικος μέσα στην ύπαρξή σας. Δώστε Του το τιμόνι της ζωής σας. Υποτάξτε τη θέληση, το σώμα και την ψυχή σας στη δικιά Του θέληση. Μπείτε αποφασιστικά στον αγώνα κάτω από τη δική Του προσταγή. Κι ανοίξτε τότε τα στήθια για να πλημμυρίζουν από τις χαρές για τις νίκες και τους θριάμβους πάνω στον εαυτό σας. Πάνω στο κράτος της αμαρτίας. Η ζωή σας θα κυλά μέσα στην αναστάσιμη ατμόσφαιρα. Η ζωή σας θα καταλήξει στην απαρχή της αιώνιας ζωής, που θα χαίρονται για πάντα όλοι οι αναστημένοι.

Παιδιά μου, ποτέ μην το ξεχνάτε. Είσθε παιδιά της Ανάστασης. Ζείτε πια σαν πραγματικά αναστημένοι!

Πηγή: Ενοριακό Δελτίο οικοδομής και ενημέρωσης Ιερού Ναού Χρυσελεούσης Στροβόλου, έτος Κ', αρ. 4, Απρίλιος 2012, σ. 64-66.