Ξανά για την παιδεία...

Όταν ένα δέντρο είναι σάπιο η μέριμνα μας δεν μπορεί να βρίσκεται ΠΡΩΤΑ και ΜΟΝΟ στα κλαδιά και τα φύλλα, αλλά στη ρίζα και στο χώμα.

Μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που ξεκινάει και τελειώνει από την ανώτατη βαθμίδα, δίνει όλο το βάρος σε αλλαγές διαδικαστικού και τεχνικού χαρακτήρα και ταυτόχρονα αδιαφορεί για το σκοπό και το περιεχόμενο δηλαδή την ουσία της παιδείας, δεν μπορεί παρά να είναι καταδικασμένη στο να συνεχίσει να παράγει βάνδαλους, απολίτιστους, ακοινώνητους, εγωκεντρικούς ανιστόρητους ανθρώπους και όχι παιδευμένους πολίτες.

Στο ίδιο έργο θεατές 4 δεκαετίες και πλέον.

Και από ό,τι φαίνεται έπεται και συνέχεια...

π. Γ.Θ.