όταν έρχεται ο άλλος…

 

στο δρόμο από την ύπαρξη στη συνύπαρξη…

 

«Δε φταίει μόνο η τεμπελιά,

που οι σχέσεις των ανθρώπων επαναλαμβάνονται

με τόση ανείπωτη μονοτονία,

χωρίς ν’ ανανεώνονται κάθε φορά:

φταίει κι ο φόβος,

ο φόβος μας στο καινούριο,

δε μπορούμε να προμαντέψουμε

ποιο θα ’ναι το τέλος του

και δεν έχουμε το κουράγιο

ν’ αναμετρηθούμε μαζί του.

Μόνο εκείνος που είναι προετοιμασμένος για όλα,

που δεν αρνιέται τίποτα,

ούτε και το άγνωστο–

αυτός μόνο θα ζήσει την ανθρώπινη επαφή

σ’ όλη της τη ζωντάνια

και θα φτάσει ως το βάθος της δικιάς του υπάρξης. Γιατί, αν στοχαστούμε την ύπαρξη του ατόμου

σαν ένα μεγάλο ή μικρό δωμάτιο,

είναι ολοφάνερο

πως οι περισσότεροι δεν έμαθαν

παρά τη μια μονάχα γωνία του δωματίου τους,

μια θέση κοντά στο παράθυρο,

ένα διάδρομο να πηγαινοέρχονται.

Για να νιώθουν ασφαλείς.»

 

Ράϊνερ Μαρία Ρίλκε, «Γράμματα σε έναν νέο ποιητή»

 

Πηγή:http://stavrodromi.wordpress.com/