ΑΘΛΟΦΟΡΕ ΑΓΙΕ ΚΑΙ ΙΑΜΑΤΙΚΕ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝ, ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΤΩ ΕΛΕΗΜΟΝΙ ΘΕΩ, ΙΝΑ ΠΤΑΙΣΜΑΤΩΝ ΑΦΕΣΙΝ, ΠΑΡΑΣΧΗ ΤΑΙΣ ΨΥΧΑΙΣ ΗΜΩΝ.

Κυριακή 30 Ιουλίου 2017

Γιατί καταφεύγουμε σ' εκείνη;




Φώτης Κόντογλου

Η Παναγία είναι η ελπίδα των απελπισμένων, η χαρά των πικραμένων, το ραβδί των τυφλών, η άγκυρα των θαλασσοδαρμένων, η μάνα των ορφανεμένων. Η θρησκεία του Χριστού είναι πονεμένη θρησκεία, ο ίδιος ο Χριστός καρφώθηκε απάνω στο ξύλο κ' η μητέρα του η Παναγία πέρασε κάθε λύπη σε τούτον τον κόσμο. Γι' αυτό καταφεύγουμε σε Κεiνη που την είπανε οι πατεράδες μας: «Καταφυγή», «Σκέπη του κόσμου», «Γοργοεπήκοο», «Γρηγορούσα», «Οξεία αντίληψη», «Ελεούσα», «Οδηγήτρια», «Παρηγορίτισσα» και χίλια άλλα ονόματα, που δεν βγήκανε έτσι απλά από τα στόματα, αλλά από τις καρδιές που πιστεύανε και που πονούσανε. 

Αυτή είναι η χαρά και η ελπίδα μας



Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου

Όταν η ψυχή κατέχεται από την αγάπη του Θεού, τότε, ω, πως είναι όλα ευχάριστα, αγαπημένα και χαρμόσυνα! Η αγάπη, όμως, αυτή συνεπάγεται θλίψη· κι όσο βαθύτερη είναι η αγάπη, τόσο μεγαλύτερη είναι κι η θλίψη.

Η Θεοτόκος δεν αμάρτησε ποτέ, ούτε καν με τον λογισμό, και δεν έχασε ποτέ τη χάρη, αλλά κι αυτή είχε μεγάλες θλίψεις. Όταν στεκόταν δίπλα στον Σταυρό, τότε ήταν η θλίψη της απέραντη σαν τον ωκεανό και οι πόνοι της ψυχής Της ήταν ασύγκριτα μεγαλύτεροιαπό τον πόνο του Αδάμ μετά την έξωση από τον Παράδεισο, γιατί και η αγάπη της ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερη από την αγάπη του Αδάμ στον Παράδεισο. Κι αν επέζησε, επέζησε μόνο με τη θεία δύναμη, με την ενίσχυση του Κυρίου, γιατί ήταν θέλημά Του να δει την Ανάσταση και ύστερα, μετά την Ανάληψή Του, να παραμείνει παρηγοριά και χαρά των Αποστόλων και του νέου χριστιανικού λαού.

Εμείς δεν φτάνουμε στο πλήρωμα της αγάπης της Θεοτόκου, και γι' αυτό δεν μπορούμε να εννοήσουμε πλήρως το βάθος της θλίψεώς της.Η αγάπη της ήταν τέλεια. Αγαπούσε άπειρα τον Θεό και Υιό Της, αλλ' αγαπούσε και τον λαό με μεγάλη αγάπη. Και τι αισθανόταν άραγε, όταν εκείνοι, που τόσο πολύ η ίδια αγαπούσε και που τόσο πολύ ποθούσε τη σωτηρία τους, σταύρωναν τον αγαπημένο της Υιό;

Παρασκευή 28 Ιουλίου 2017

Φωτογραφικά στιγμιότυπα από τον εορτασμό του Αγίου Παντελεήμονος Πολιούχου Δραπετσώνας


Με λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια εορτάσθηκε και φέτος η μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος, Πολιούχου της πόλεως Δραπετσώνας στον ομώνυμο Ιερό Ναό μας, παρουσία πλήθους ευσεβών χριστιανών.

Την παραμονή 26/7 τελέσθηκε ο Μ. Πανηγυρικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιώς κ.κ. Σεραφείμ ο οποίος κήρυξε και το θείο λόγο, και εν συνεχεία έγινε η Λιτάνευσις της Ι. Εικόνος του  Αγίου μαζί με τα χαριτόβρυτα Ι. Λείψανα Αυτού.

Παρέστησαν εκπρόσωποι των πολιτικών, στρατιωτικών και δημοτικών αρχών. Τιμές απέδωσαν οι φιλαρμονικές του Λιμενικού Σώματος και του Δήμου Πειραιώς, ενώ τα τιμητικά Αγήματα του Στρατού ξηράς, του Λιμενικού Σώματος, του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, και της αδελφότητος Κρητών "Η Ομόνοια", πλαισίωσαν την Ι. Εικόνα κατά τη διάρκεια της Λιτανείας. 

Στο τέλος της λιτάνευσης ακολούθησε γλέντι με κρητικούς χορούς από την αδελφότητα Κρητών ''ΟΜΟΝΟΙΑ''

Ανήμερα της εορτής, 27/7 τελέσθηκε ο Όρθρος και η Πανηγυρική Θ. Λειτουργία Ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου Πειραιώς κ.κ. Σεραφείμ.

Ο εορτασμός ολοκληρώθηκε με το μεθέορτο Εσπερινό και την Ι. Παράκληση με τα εγκώμια του Αγίου Παντελεήμονος.

Φωτογραφίες από την Ι. Πανήγυρη:

Σ’ ένα νεαρό ιερέα για τη μοναξιά και την αληθινή επικοινωνία



Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς


Μη φοβάσαι δεν είσαι μόνος. Μόνος είναι εκείνος που δεν γνωρίζει τον Θεό ακόμα και αν όλοι οι άνθρωποι συναναστρέφονται μαζί του. Αυτός, και στην πιο πολυάριθμη κοινωνία, θα έλεγε- όπως και τώρα λένε κάποιοι- «βαριέμαι, δεν ξέρω τι θέλω να κάνω με τον εαυτό μου, όλα είναι βαρετά». Αυτές είναι ψυχές άδειες από τον Θεό, φλοίδες χωρίς κουκούτσι, στάχτη χωρίς κάρβουνο. Αλλά εσύ δεν είσαι μόνος αφού είσαι πλάι στον Κύριο και ο Κύριος δίπλα σου. Άκουσε πώς ο μεγάλος Παύλος, ο απόστολος της οικουμένης, ήταν κάποτε εγκαταλελειμμένος απ’ όλους, και πώς μιλά: «᾿Εν τῇ πρώτῃ μου ἀπολογίᾳ οὐδείς μοι συμπαρεγένετο, ἀλλὰ πάντες με ἐγκατέλιπον· μὴ αὐτοῖς λογισθείη· ὁ δὲ Κύριός μοι παρέστη καὶ ἐνεδυνάμωσέ με, ἵνα δι’ ἐμοῦ τὸ κήρυγμα πληροφορηθῇ καὶ ἀκούσῃ πάντα τὰ ἔθνη· καὶ ἐρρύσθην ἐκ στόματος λέοντος». (Β’ Τιμ. 4, 16-17). Βλέπεις, λοιπόν, πόσο άγια σκέφθηκε και μίλησε ο δούλος του Χριστού Παύλος σ’ εκείνες τις πρώτες μέρες, όταν στον κόσμο δεν υπήρχε ακόμα ούτε ένας χριστιανικός ναός, ούτε ένας χριστιανός άρχοντας! Ενώ σήμερα όλη η γη είναι στολισμένη με χριστιανικούς ναούς και οι χριστιανοί απαριθμούνται σε κάτι εκατοντάδες εκατομμύρια.

Μὲ ὀδηγὸ τὴ σοφία τῆς Ἐρήμου



π. Κωνσταντίνου Καλλιανού
Ὅσο περνοῦν τὰ χρόνια, ὅσο δηλαδή στοιβάζονται, μαζὶ μὲ τὶς μέρες, τὶς ἑβδομαδες, τοὺς μῆνες,  ἐμπειρίες καὶ γεγονότα, κυρίως ἀπὸ συμπεριφορὲς συν-ανθρώπων (συναδέλφων, προϊσταμένων, φίλων ἤ συγγενῶν) τόσο  καὶ μαζεύται κανεὶς στὸ «καβούκι» του, κατὰ τὴ λαϊκὴ τὴ ρήση. Μαζεύεται καὶ ἀρχίζει νὰ μετρᾶ τὸν ὑπόλοιπο χρόνο του μὲ περίσκεψη καὶ προσοχή, γιατὶ περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη φορὰ ἔρχεται ἐκεῖνο τὸ Γεροντικὸ τὸ λόγιο νὰ τοῦ θυμίσει τὴ ρευστότητα τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων, νὰ τοῦ ὑπογραμμίσει τὴν ἀνάγκη γιὰ περισσότερη ἀνοχὴ στὶς ἀδυναμίες τῶν ἄλλων καί, φυσικά, στὶς ὅποιες ἀπρέπειές τους. Γιατὶ ἄν ὑπολογίσει κανεὶς τὰ ὄσα  χρήσιμα, καὶ μὲ πυκνὰ νοήματα εἰπωμένα,  περικλέιονται στὸ παρακατω λόγιο, τότε εἶναι εὔκολο νὰ δικαιολογήσει τὴν ὅποια καταφυγὴ στὴ γνήσια Ἀσκητικὴ σοφὶα καὶ διδαχή.
- Εἶπεν ὁ Ἀϐϐᾶς Ἁλώνιος· ἐὰν μὴ εἴπῃ ἄνθρωπος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, ὅτι ἐγὼ μὸνος καὶ ὁ Θεὸς ἐσμὲν ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, οὐχ ἕξει ἀνάπαυσιν.

Τρίτη 25 Ιουλίου 2017

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΙΑΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ



«Ο άγιος Παντελεήμων έζησε επί της βασιλείας του Μαξιμιανού και καταγόταν από την πόλη Νικομήδεια. Ο πατέρας του Ευστόργιος ήταν ειδωλολάτρης κι ύστερα έγινε Χριστιανός με τις νουθεσίες του υιού του, ενώ η μητέρα του Ευβούλη προερχόταν από χριστιανική οικογένεια. Σπούδασε την ιατρική επιστήμη κοντά σ’  ένα σπουδαίο και δοξασμένο ιατρό, τον Ευφρόσυνο, αλλά την κατά Χριστόν ιατρική τέχνη και πίστη την έμαθε από τον πρεσβύτερο Ερμόλαο, με την οποία (πίστη), αφού επικαλέστηκε τον Χριστό, ανάστησε ένα παιδί, που πέθανε στο δρόμο από δάγκωμα μίας έχιδνας. Βαπτίζεται λοιπόν από τον πρεσβύτερο Ερμόλαο και χειραγωγείται από αυτόν προς τη χριστιανική πίστη. Το μαρτύριό του έγινε ως εξής: Κάποιος τυφλός, που προσήλθε σ’ αυτόν, ιατρεύτηκε από τον άγιο. Όταν ρωτήθηκε λοιπόν ο πρώην τυφλός από τον βασιλιά «Ποιος σε γιάτρεψε;», «ο Παντολέων», είπε (γιατί αυτό ήταν το προηγούμενο όνομά του), «καθώς επικαλέστηκε τον Χριστό, στον Οποίο και εγώ πιστεύω». Αμέσως ο βασιλιάς τού έκοψε το κεφάλι, ενώ ο Παντολέων προσήχθη σ’ αυτόν. Ο Μαξιμιανός, επειδή ο άγιος δεν κάμφθηκε καθόλου ούτε με τις υποσχέσεις ούτε με τις απειλές, για ν’  αρνηθεί την πίστη του Χριστού, διέταξε να κτυπηθεί φοβερά και να φλεχθεί με λαμπάδες. Του εμφανίστηκε όμως ο Χριστός, με το σχήμα του πρεσβυτέρου Ερμολάου, που του έδωσε θάρρος, και φάνηκε ότι ήταν μαζί του και στον βρασμένο μόλυβδο και στη θάλασσα που τον έριξαν. Αφού έμεινε αβλαβής από όλα, ρίχνεται στα θηρία, αλλά κι από αυτά, σαν άλλος Δανιήλ, παραμένει αλώβητος, οπότε τον δένουν σε τροχό γεμάτο μαχαίρια, που τον άφησαν να πέσει στο έδαφος από ψηλά. Τέλος, στην τελευταία απόφαση να τον θανατώσουν διά ξίφους, προσευχήθηκε κι ακούστηκε φωνή από τον ουρανό να τον καλεί Παντελεήμονα. Μόλις τελείωσε την προσευχή κι ενώ επρόκειτο να του κόψουν το κεφάλι, την ώρα που ο δήμιος άπλωσε το χέρι, γύρισε πίσω το σίδερο κι έλιωσε σαν κερί, θαύμα που έκανε τους στρατιώτες να πιστέψουν στον Χριστό. Τότε ο άγιος μάρτυρας πρότεινε μόνος του τον αυχένα και έτσι κόπηκε το κεφάλι του. Λέγεται δε ότι χύθηκε γάλα αντί αίμα, και η ελιά στην οποία είχε προσδεθεί, αμέσως διαμιάς καρποφόρησε».

Η ΑΓΙΑ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (26 ΙΟΥΛΙΟΥ)



«Η αγία Παρασκευή (2ος μ.Χ. αι.) έζησε επί της βασιλείας Αντωνίνου του Πίου, καταγόταν από τη Ρώμη και είχε χριστιανούς γονείς, τον Αγάθωνα και την Πολιτεία, οι οποίοι μετά από πολλή προσευχή γέννησαν την αγία, στην οποία έδωσαν το όνομα Παρασκευή, γιατί γεννήθηκε την ομώνυμη ημέρα της εβδομάδας. Από πολλή μικρή αφιερώθηκε στον Θεό, με τη βοήθεια ιδιαιτέρως της μητέρας της, έμαθε τα ιερά γράμματα, μελετούσε διαρκώς τις άγιες Γραφές και πάντοτε περνούσε τον καιρό της στην προσευχή και στην Εκκλησία. Μετά τον θάνατο των γονιών της, μοίρασε τα υπάρχοντά της στους πτωχούς, ντύθηκε το μοναχικό σχήμα κι άρχισε να κηρύσσει το όνομα του αληθινού Θεού και Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ελκύοντας στη θεογνωσία πολλούς από τους ειδωλολάτρες, γι’ αυτό και κάποιοι Ιουδαίοι την διέβαλαν στον βασιλιά, λέγοντας ότι κάποια γυναίκα, ονόματι Παρασκευή, κηρύσσει τον Ιησού τον υιό της Μαρίας, τον οποίο οι πατέρες μας  σταύρωσαν. Ο βασιλιάς διέταξε να την φέρουν ενώπιόν του για να την ανακρίνει, κι αφού της έταξε πολλά αγαθά αν θυσιάσει στους θεούς του, γεγονός το οποίο αμέσως αρνήθηκε η αγία, ομολογώντας την πίστη της στον αληθινό Θεό, εκείνος την έριξε σε διάφορα μαρτύρια, από τα οποία διαφυλάχθηκε απολύτως σώα με τη χάρη του Θεού, μεταστρέφοντας έτσι πολλούς από τους παρευρισκομένους. Διατάσσει έπειτα να την βάλουν σε χαλκό λέβητα, γεμάτο λάδι και πίσσα, πυρακτωμένο σφοδρά, στον οποίο η αγία φαινόταν σε όλους ότι δροσίζεται, κάτι που προκάλεσε την έκπληξη του βασιλιά, ο οποίος  της ζήτησε να του ρίξει επάνω του λίγο από το μείγμα, για να δει αν όντως είναι καυτό ή όχι. Μόλις η αγία έριξε με τις παλάμες της πάνω στο πρόσωπό του, αμέσως αυτός κάηκε και τυφλώθηκε. Άρχισε να ζητά δυνατά τη βοήθεια της αγίας, υποσχόμενος ότι θα πιστεύσει στον Θεό που εκείνη κήρυσσε. Η αγία προσευχήθηκε και ο βασιλιάς ανέβλεψε, οπότε και ο βασιλιάς και όλοι οι υπ’  αυτόν βαπτίστηκαν στο όνομα της αγίας Τριάδος. Η αγία συνέχισε να περιοδεύει σε διάφορα μέρη, να κηρύσσει και να κάνει διάφορα θαύματα με τη βοήθεια του Θεού, μεταστρέφοντας έτσι ακόμη περισσότερους στην πίστη, οπότε μετά από πολλά μαρτύρια που υπέστη για την πίστη της, της κόψανε το κεφάλι και το πνεύμα της μετέβη στις αιώνιες μονές».

Σάββατο 22 Ιουλίου 2017

Το κλειδί για την πνευματική ζωή είναι η ευχή…




Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Να προσεύχεσθε στον Θεό με ανοικτά τα χέρια. Αυτό είναι το μυστικό των αγίων. Μόλις άνοιγαν τα χέρια τους, τους επεσκέπτετο η θεία χάρις. Οι πατέρες της Εκκλησίας χρησιμοποιούν ως πιο αποτελεσματική τη μονολόγιστη ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Το κλειδί για την πνευματική ζωή είναι η Ευχή. 

Την ευχή δεν μπορεί κανείς να τη διδάξει, ούτε τα βιβλία, ούτε ο γέροντας, ούτε κανείς. Ο μόνος διδάσκαλος είναι η θεία χάρις. Αν σας πω ότι το μέλι είναι γλυκό, είναι ρευστό, είναι έτσι κι έτσι, δεν θα καταλάβετε, αν δεν το γευθείτε. Το ίδιο και στην προσευχή, αν σας πω, «είναι έτσι, νιώθεις έτσι» κ.λπ., δεν θα καταλάβετε ούτε θα προσευχηθείτε, «ει μη εν Αγίω Πνεύματι». 

Μόνο το Πνεύμα το Άγιον, μόνο η χάρις του Θεού μπορεί να εμπνεύσει την ευχή. Δεν είναι δύσκολο να πείτε την ευχή αλλά δεν μπορείτε να την πείτε σωστά, γιατί κλωτσάει ο παλαιός εαυτός σας. Αν δεν μπορείτε στην ατμόσφαιρα της χάριτος, δεν θα μπορέσετε να κάνετε την ευχή. 

Το θαύμα και τα θαύματα



Η σύγχρονή μας «χριστιανική»κοινωνία έχη μια παράξενη τάση: Να ψάχνη για θαύματα και να κάνη θαύματα! Την τάση αυτή δεν πρέπει να την αφήσωμε να περάση απαρατήρητη. Με κανένα τρόπο. Και για πολλούς λόγους. Και ιδιαίτερα, γιατί την τάση αυτή, την τάση που έχουν πολλοί να θέλουν να κάνουν θαύματα και να ψάχνουν για θαύματα, οι άγιοι πατέρες μας την καταδικάζουν πολύ αυστηρά. Και την καταδικάζουν, επειδή κάτω από το «ευσεβές» κάλυμμα της τάση αυτής κρύβεται η φιλαυτία. Και είναι πολύ φοβερό να μπορή η φιλαυτία να κρύβεται στην ψυχή. Γιατί τότε δεσπόζει σ’ αυτήν ανενόχλητα. Και την διαλύει.
Ο μεγάλος διδάσκαλος των μοναχών άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέγει τα εξής:

Πέμπτη 20 Ιουλίου 2017

Ο Άγιος Προφήτης Ηλίας - 20 Ιουλίου



Ὁμιλία τοῦ ἀειμνήστου Ἁγιορείτου Ἡγουμένου π. Γεωργίου Καψάνη
Ἡ ἐποχή πού ἔζησε ὁ Ἅγιος Προφήτης Ἠλίας γύρω στό 800 π.Χ. ἔχει πολλά κοινά καί μέ τήν σημερινή ἐποχή πού ζοῦμε ἐμεῖς. Ἦταν καί τότε, εἶναι καί σήμερα μία ἐποχή ἀποστασίας ἀπό τήν πίστι τῶν Πατέρων. Καί ἡ ἀποστασία γίνεται συνήθως διά λόγους συμβιβασμοῦ, γιατί θέλουν νά συμβιβασθοῦμε μέ τή ζωή τῆς ἁμαρτίας ἤ θέλουν νά συμβιβασθοῦμε μέ τούς κρατοῦντες κάθε ἐποχῆς ἤ θέλουν νά συμβιβασθοῦμε μέ τήν ἑκάστοτε πολιτική ἐξουσία.

Ἔτσι ἐγινόταν καί τότε. Ὁ Ἰσραήλ, οἱ βασιλεῖς, οἱ ἄρχοντες εἶχαν συμβιβασθῆ, ἤθελαν νἄ’ χουν τήν συμμαχία εἰδωλολατρικῶν λαῶν, γιατί δέν πίστευαν ὅτι μέ τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ μποροῦσαν νά ἀντιμετωπίσουν τούς εἰδωλολατρικούς λαούς. Καί γι’ αὐτό ἄφηναν τήν πίστη τους στόν ἀληθινό Θεό καί δεχόντουσαν τά εἴδωλα, τούς ψευδεῖς θεούς καί ἐλάτρευαν τά εἴδωλα καί διέδιδαν καί στόν λαό αὐτήν τήν εἰδωλολατρεία.

Τρίτη 18 Ιουλίου 2017

Άγιος Αιμιλιανός - 18 Ιουλίου


Όταν ο Ιουλιανός ο Παραβάτης ανέλαβε την αυτοκρατορική εξουσία (361), περιφρονώντας ό,τι καλό είχε παραλάβει από τον άγιο Κωνσταντίνο τον Μέγα καθώς και από τη χριστιανική του παιδεία, ανέτρεψε τη δημόσια τάξη με την τυραννία του και καθύβρισε τον Θεό καταγινόμενος με όλα τα μέσα να επαναφέρει τη λατρεία των ειδώλων. Απέστειλε αξιωματούχους πιστούς στην υπόθεση του σε διάφορες επαρχίες για να εξαναγκάσουν το λαό να συμμορφωθεί. Ο Καπιτωλίνος, βικάριος της Θράκης, μετέβη για το σκοπό αυτό στο Δορόστολο (σημερινή Σιλίστρια της Βουλγαρίας), πρωτεύουσα της Σκυθίας. Μόλις εγκαταστάθηκε στο δικαστήριο απηύθυνε απειλές θανάτωσης όχι μόνο στους χριστιανούς, άλλα και σε εκείνους που θα απέφευγαν να τους καταγγείλουν. Οι παρευρισκόμενοι τρομοκρατημένοι φώναξαν ότι δεν υπήρχαν χριστιανοί στην πόλη τους και ότι όλοι οι κάτοικοι θυσίαζαν στους θεούς του αυτοκράτορα. Ικανοποιημένος και περιχαρής ο Καπιτωλίνος πήρε τότε μέρος σε μεγάλο συμπόσιο οργανωμένο προς τιμήν του.

Μετανόησε, αλλά δεν ήθελε να ξεχάσει...



Αρχιμανδρίτης Παύλος Παπαδόπουλος

Μετανόησε, αλλά κρατούσε τον εαυτό του στην ταπείνωση βλέποντας ποιος ήταν, τι έκανε, πως έζησε…

Πήγε και κάθισε δίπλα στο παράθυρο. Του άρεσε καθώς το λεωφορείο ταξίδευε μέσα στην πόλη να παρατηρεί τον κόσμο. Ήταν ένα συνηθισμένο καλοκαιριάτικο απόγευμα. Εκείνο όμως που του έκανε εντύπωση ήταν οι έρημοι δρόμοι, τα νεκρά πεζοδρόμια, τα σιωπηλά μαγαζιά. Η πόλη ήταν έρημη. Ο καλός καιρός και η αργία του Σαββατοκύριακου έκανε ακόμα και τους αναποφάσιστους αστούς να τολμήσουν μια επίσκεψη στην πιο κοντινή παραλία. 

Μέσα στο λεωφορείο ήταν άλλοι τρεις άνθρωποι. Δύο ηλικιωμένοι και ένας μετανάστης. Το χρώμα του τον πρόδιδε. Ο μελαμψός άνδρας τον κοιτούσε επίμονα. Μετά από δύο στάσεις ο άνδρας με την περίεργη ενδυμασία σηκώθηκε. Ο ιερέας νόμιζε ότι θα κατέβει στην επόμενη στάση. Όμως δεν έγινε κάτι τέτοιο. Ο άνδρας πλησίασε τον ιερέα και κάθισε δίπλα του. Δεν είπε κάτι. Κοιτούσε κάτω, σαν να σκεφτόταν να μιλήσει αλλά κάτι τον εμπόδιζε. 

Ο ιερέας μαζεύτηκε. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα τον ρώτησε: «Μπορώ να σε βοηθήσω σε κάτι»; 

Ἡ συμπεριφορά τῶν γονέων πρός τά παιδιά


Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

α."Ἐσύ ἀπό τή μητέρα σου τά ἔχεις κληρονομήσει αὐτά..."

Τά φερσίματα τῶν παιδιῶν ἔχουν ἄμεση σχέση μέ τήν κατάσταση τῶν γονέων. Ὅταν τά παιδιά πληγώνονται ἀπ’ τήν κακή μεταξύ των γονέων τούς συμπεριφορά, χάνουν δυνάμεις καί διάθεση νά προχωρήσουν στήν πρόοδο. Κακοχτίζονται καί τό οἰκοδόμημα τῆς ψυχῆς τούς κινδυνεύει ἀπό στιγμή σέ στιγμή νά γκρεμισθεῖ. Νά σᾶς πῶ καί δύο παραδείγματα.

Εἶχαν ἔλθει δύο κοπελίτσες σ’ ἐμένανε κι ἡ μία εἶχε κάτι πολύ ἄσχημα βιώματα καί μέ ρωτοῦσαν πού ὀφείλονται. Καί τούς εἶπα:

- Εἶναι ἀπ’ τό σπίτι, ἀπ’ τούς γονεῖς σας.

Κι ὅπως τήν «ἔβλεπα» τήν μία, λέω:

Σάββατο 15 Ιουλίου 2017

«Ουκ ήλθον καταλύσαι, αλλά πληρώσαι»



π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Η αυτάρκεια είναι ένα από τα μεγάλα όνειρα της ανθρώπινης ζωής. Να μη μας λείπει κάτι που να μας κάνει να αισθανόμαστε ότι στερούμαστε. Να μην έχουμε εμπόδια, εντολές, διατάξεις, ελέγχους που να μας απαγορεύουν να χαρούμε όπως θεωρούμε ότι είμαστε προορισμένοι, από τον χαρακτήρα, τις ρίζες μας, τον τρόπο που προσλαμβάνουμε τον πολιτισμό και τον κόσμο. Ο πλούσιος θεωρείται αυτάρκης. Αυτός που μπορεί να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του, τουλάχιστον τις πιο βασικές, θεωρείται αυτάρκης. Αυτός που δεν εξαρτιέται από τους άλλους θεωρείται αυτάρκης. Αυτός που έχει εξουσία στον εαυτό του και στους άλλους, αλλά και στις περιστάσεις της ζωής, θεωρείται αυτάρκης. 

Η αυτάρκεια όμως είναι ψευδαίσθηση. Ο άνθρωπος έχει πάντοτε να παλέψει με την κατάσταση που ονομάζουμε «πλεονεξία». Πάντοτε θέλουμε περισσότερα από όσα έχουμε. Κι αυτό διότι συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με όσους έχουν παραπάνω. Κάποτε αισθανόμαστε ότι το μέλλον είναι επίφοβο και όσα έχουμε, όχι κατ’ ανάγκην μόνο υλικά, αλλά και γνώσεις και ιδέες και σχέσεις, δε θα επαρκούν. Άλλοτε προκύπτουν εμπόδια που πιθανολογούμε ότι θα μας αποτρέψουν από το να διατηρήσουμε ή να προσθέσουμε στα όσα έχουμε και στα όσα είμαστε, με κορυφαίο τον θάνατο και, επομένως, κάπως θα πρέπει να έχουμε «παραπάνω», για να δυσκολευτούμε λιγότερο. Η αυτάρκεια λοιπόν, ακόμη κι αν υπάρχει, δεν μπορεί να διατηρήσει την ευτυχία που ονειρευόμαστε. Πάντοτε θα υπάρχει έλλειψη!

Παρασκευή 14 Ιουλίου 2017

Από τον "Αόρατο Πόλεμο"


Αγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης
Αφού ξυπνήσεις το πρωί και προσευχηθείς αρκετή ώρα λέγοντας, Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν µε, το πρώτο πράγµα που πρέπει να σκεφθείς είναι αυτό:
το να νοµίσης ότι βλέπεις τον εαυτό σου κλεισµένο µέσα σε ένα τόπο και στάδιο, το οποίο δεν είναι άλλο, παρά η ίδια σου καρδιά και όλος ο εσωτερικός άνθρωπος· µε αυτόν το νόµο, ότι όποιος εκεί δεν πολεµήσει, θα μένει για πάντα πεθαµένος· και µέσα σε αυτό φαντάσου πως βλέπεις µπροστά σου εκείνο τον εχθρό και εκείνη την κακή σου επιθυµία, την οποία αποφάσισες να πολεµήσεις και είσαι έτοιµος να πληγωθείς και να πεθάνεις, αρκεί µόνο να την νικήσεις.

Πέμπτη 13 Ιουλίου 2017

Μαμά μου, μὴν ξεχνᾶς



Draikors Roudolf

1. Μὴ μὲ παραχαϊδεύεις. Ξέρω πολὺ καλὰ πὼς δὲν πρέπει νὰ μοῦ δίνεις πάντα ὅ,τι σοῦ ζητῶ. Σὲ δοκιμάζω μονάχα γιὰ νὰ δῶ. 

2. Μὴ διστάζεις νὰ εἶσαι σταθερὴ μαζί μου. Τὸ προτιμῶ. Μὲ κάνεις νὰ νιώθω περισσότερη σιγουριά. 

3. Μὴ μὲ κάνεις νὰ νιώθω μικρότερος ἀπ' ὅ,τι εἶμαι. Αὐτὸ μὲ σπρώχνει νὰ παριστάνω καμιὰ φορά τὸν σπουδαῖο. 

4. Μὴ μοῦ κάνεις παρατηρήσεις μπροστὰ στὸν κόσμο ἂν μπορεῖς. Θὰ προσέξω περισσότερο αὐτὰ ποὺ θὰ μοῦ πεῖς, ἄν μοῦ μιλήσεις ἤρεμα μιὰ στιγμὴ ποὺ θὰ εἴμαστε οἱ δύο μας 

5. Μὴ μοῦ δημιουργεῖς τὸ αἴσθημα πὼς τὰ λάθη μου εἶναι ἁμαρτήματα. Μπερδεύονται ἔτσι μέσα μου ὅλες οἱ ἀξίες ποὺ ἔχω μάθει ν' ἀναγνωρίζω. 

Τρίτη 11 Ιουλίου 2017

Άγ. Παΐσιος Αγιορείτης - 12 Ιουλίου



Ο Όσιος πατήρ Παΐσιος ο Αγιορείτης γεννήθηκε από ευλαβείς γονείς, τον Πρόδρομος και την Ευλαμπία Ενζεπίδη, στα Φάρασα της Καππαδοκίας στις 25 Ιουλίου του 1924 μ.Χ., λίγες μέρες πριν από τη φυγή των Φαρασιωτών από την πατρώα γη για την Ελλάδα. Στη βάπτισή του, ο Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, ο πλήρης ημερών και αγιότητος βίου κοσμούμενος ιερέας των Φαράσων, τον ονόμασε Αρσένιο, «για να τον αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είπε.

Στην Ελλάδα, η οικογένεια του μικρού Αρσενίου εγκαταστάθηκε στην Κόνιτσα της Ηπείρου, όπου ο ίδιος πέρασε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια. Γαλουχούμενος με τις διηγήσεις για το θαυμαστό βίο του Αγίου Αρσενίου, έλεγε ότι θα γίνει μοναχός από την ηλικία των 5 ετών! Και αφού έμαθε να διαβάζει, αγαπημένη του ασχολία υπήρξε η ανἀγνωση των βίων των Αγίων, των οποίων εμιμείτο τους ασκητικούς αγώνες με θερμό ζήλο.

Η πνευματική ζωή των συζύγων - Άγιος Παϊσιος



Αγίου Παϊσίου

- Γέροντα, όταν ο άνδρας δεν ζη πνευματικά, η γυναίκα τι πρέπει να κάνη;   

- Να τον αναθέση στον Χριστό και να προσεύχεται να μαλακώση λίγο την καρδιά του. Σιγά-σιγά θα κάνη αποβίβαση ο Χριστός στην καρδιά του και θα αρχίση να προβληματίζεται. Μόλις μαλακώση λίγο η καρδιά του, τότε μπορεί να του πη να την πάη λ.χ. με το αυτοκίνητο στην εκκλησία! 

Δεν θα του πη: «έλα κι εσύ στην εκκλησία», αλλά θα του πη: «Μπορείς ,σε παρακαλώ, να με πας μέχρι την εκκλησία;». Αν την πάη μέχρις εκεί, μπορεί να πη: «Αφού ήρθα ως εδώ, ας μπω κι εγώ λίγο μέσα να ανάψω ένα κερί». Και έτσι σιγά-σιγά ίσως προχωρήση και παραπέρα.   

- Μπορεί, Γέροντα, ο Πνευματικός της γυναίκας να βοηθήση με κάποιον τρόπο και τον άνδρα; 

Ισαπόστολος Όλγα - 11 Ιουλίου



Πρωτ. π. Γεώργιος Παπαβαρνάβας


Τον πολύ τιμητικό τίτλο του Ισαποστόλου η Εκκλησία τον έχει δώσει στους Αγίους εκείνους, των οποίων ο βίος και οι αγώνες “υπέρ του Ευαγγελίου” ομοιάζουν με εκείνους των αγίων Αποστόλων. Οι Απόστολοι, μετά την Πεντηκοστή, επορεύθησαν “ίνα μαθητεύσουν πάντα τα έθνη” και να βαπτίσουν όσους πιστεύσουν “εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος” και τους διδάξουν την εφαρμογή των θείων εντολών.
Η αγία Όλγα, όταν με το Βάπτισμα και το Χρίσμα έγινε μέλος της Εκκλησίας και εβίωσε την προσωπική της Πεντηκοστή με την έλευση του Αγίου Πνεύματος στην καρδιά της, “επορεύθη” για να μαθητεύση το δικό της έθνος. Ήταν βασίλισσα της Ρωσίας τον 10ον αιώνα μ.Χ. και κατέβαλε υπεράνθρωπες προσπάθειες για τον ευαγγελισμό του Ρωσικού λαού. Σύμφωνα με τον ιερό Συναξαριστή, “δύσκολα μπορεί να περιγράψη κανείς τις άοκνες προσπάθειές της για την χριστιανική διαφώτιση του Ρώσικου λαού. Έκανε τα πάντα για να γνωρίσουν οι Ρώσοι την αλήθεια του Ευαγγελίου του Χριστού και πάνω στον αγώνα αυτόν παρέδωσε την τελευταία της πνοή την 11ην Ιουλίου 969”. Μετά το Βάπτισμα ονομάστηκε Ελένη, αλλά στο αγιολόγιο και την υμνολογία της Εκκλησίας παρέμεινε ως Όλγα. “Το φέγγος της πίστεως, εισδεδεγμένη λαμπρώς, προς γνώσιν σωτήριον, τον σόν λαόν ασφαλώς ωδήγησας ένδοξε. Όθεν ως απαρχήν σε τω σώ έθνει αγίαν, μέλπομεν ευσεβείας Ισαπόστολε Όλγα· Χριστός γαρ όν ηγάπησας, αξίως σε εδόξασε”.
Ο θεάρεστος βίος της, που θυμίζει αρκετά εκείνον του Μ. Κωνσταντίνου, μας δίνει την αφορμή να διατυπώσουμε τα παρακάτω:

Κυριακή 9 Ιουλίου 2017

Η ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ



π. Βαρνάβας Λαμπρόπουλος


Κάποιος θεολόγος ἄνοιξε συζήτηση μέ Μορμόνους, πού δροῦσαν στήν περιοχή του. Τοῦ εἶπαν ὅτι, ἐντυπωσιάστηκαν μέν γιατί οἱ περισσότεροι Ἕλληνες ξέρουν ἀγγλικά, ἀλλά σέ γνώση τῆς Γραφῆς εἶναι ἀστοιχείωτοι! Τό μόνο, γιά τό ὁποῖο μποροῦσαν νά μιλήσουν οἱ χριστιανοί μας, ἦταν... τά θαύματα τῶν ἁγίων καί οἱ εἰκόνες1 !

Σίγουρα δέν πρέπει ἡ ἀπάντηση στό προτεστάντικο σύνθημα «sola scriptura» νά εἶναι τό δῆθεν ὀρθόδοξο «sola miracula»! Ἡ Ὀρθοδοξία δέν εἶναι μόνο «θαύματα, κομποσχοίνι, λιβάνι, εἰκόνες καί ἅγια λείψανα», ὅπως ἀναφερόταν σέ μιά παλιότερη ἀφίσα τοῦ σχισματικοῦ «ζηλωτισμοῦ».

Καλή ἡ ἀναφορά στά θαύματα καί στά χαρίσματα τῶν ἁγίων· ὅμως ὁ ὑπερτονισμός τους καί ἡ δυσανάλογη παρουσίασή τους σέ σχέση μέ τόν σκληρό ἀγώνα τους καί τήν εὐαγγελική βιοτή τους εὐνοοῦν μιά νοσηρή «φαγούρα» γιά ἀπροϋπόθετες ἐμπειρίες «ὁραμάτων» καί «χαρισμάτων». Καί ἔτσι οἱ -ἐξ αἰτίας μας- πρός τά τοιαῦτα κεχηνότες χριστιανοί μας, δικαιολογημένα ζητοῦν νά τούς συ- στήσουμε ...ὑποχρεωτικά γέροντα μέ προορατικό ἤ διορατικό χάρισμα! Κι ἄς λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης στήν Κλίμακα (Δ΄, ρκγ΄): «Μή ζητῶμεν προγνώστας μηδέ προβλέπτας· ἀλλά πρό πάντων πάντως ταπεινόφρονας καί ταῖς ἐν ἡμῖν νόσοις ἁρμοδίους».

Παρασκευή 7 Ιουλίου 2017

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυρας Προκόπιος - 8 Ιουλίου


  


    Ὁ ἅγιος μεγαλομάρτυς Προκόπιος, πού τόν ἑορτάζουμε σήμερα 8 ᾽Ιουλίου, ἔζησε κι αὐτός τήν ἐποχή τοῦ αὐτοκράτορα, πού δίωξε τούς Χριστιανούς, σκληρότερα ἀπό ὅλους τούς προκατόχους του, τοῦ Διοκλητιανοῦ. Ὑπῆρξε γόνος χριστιανοῦ πατέρα, ἀλλά εἰδωλολάτρισσας μητέρας, καί ἀνέβηκε μετά τόν θάνατο τοῦ πατέρα του, σέ μεγάλο ἀξίωμα, γενόμενος δούκας τῆς πόλεως τῶν ᾽Αλεξανδρέων. Παίρνοντας κάποτε ἐντολή ἀπό τόν αὐτοκράτορα νά διώξει τούς χριστιανούς, στόν δρόμο, ἄκουσε βροντερή φωνή, καλώντας τον μέ τ᾽ ὄνομά του – Νεανίας λεγόταν – πού τόν προέτρεπε νά σταματήσει τό διωγμό, ἄν δέν θέλει νά καταστραφεῖ. Ζητώντας ὁ Νεανίας τότε νά δεῖ σαφέστερα ᾽Εκεῖνον πού τοῦ μιλοῦσε, εἶδε ἕναν κρυστάλλινο Σταυρό καί ἄκουσε φωνή μέσα ἀπό Αὐτόν, πού τοῦ ἔλεγε ῾ἐγώ εἶμαι ὁ ἐσταυρωμένος Υἱός τοῦ Θεοῦ᾽. Θυμίζει βεβαίως ἡ ἐπέμβαση  αὐτή τοῦ Χριστοῦ στόν ἅγιο τήν ἐπέμβαση τοῦ ῎Ιδιου στόν ἀπόστολο Παῦλο (Σαῦλο τότε), ὁ ὁποῖος καί αὐτός κλήθηκε στό ἀποστολικό ἀξίωμα, τήν ὥρα πού δίωκε τούς χριστιανούς, γι᾽ αὐτό καί οἱ ὕμνοι τῆς ᾽Εκκλησίας μας διαρκῶς συγκρίνουν τόν Προκόπιο μέ τόν μεγάλο ἀπόστολο τῶν ᾽Εθνῶν. 

Τρίτη 4 Ιουλίου 2017

ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΘΩΝΙΤΗΣ - 5 ΙΟΥΛΙΟΥ



Την εν σαρκί ζωήν σου κατεπλάγησαν, Αγγέλων τάγματα, πώς μετά σώματος, προς αοράτους συμπλοκάς, έχώρησας άοίδιμε, και κατετραυμάτισας, των δαιμόνων τάς φάλαγγας. Όθεν Αθανάσιε, ό Χριστός σε ήμείψατο πλουσίαις δωρεαίς. Διό Πάτερ πρέσβευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή
Ο Άγιος Αθανάσιος, όπως αναφέρεται στον κατά πλάτος βίο του, κατήγετο από τα μέρη της Ανατολής, από την Τραπεζούντα. Μόλις τελείωσε την έξωθεν παιδεία - ήτο φιλόλογος - ελκυσθείς υπό της Θείας Χάριτος, εγκατέλειψε τα εγκόσμια και προσεχώρησε στο μοναχισμό από νεαράς ηλικίας, υπό την πρόνοια του κατά σάρκα θείου του, του οσιωτάτου πατρός Μιχαήλ του Μαλεήνου.

Όταν κάποτε, επεσκέφθησαν οι νεαροί στρατηγοί Νικηφόρος και Λέων, οι διαδραματίσαντες μετέπειτα σπουδαίο ρόλο στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία, τον όσιο Μιχαήλ το Μαλεήνο, τον πνευματικό πατέρα του Αγίου Αθανασίου, για να εξομολογηθούν, ο Όσιος Μιχαήλ τους οδήγησε στο μέρος όπου ησύχαζε ο Άγιος Αθανάσιος, τριακοντούτης τότε, λέγοντας τους ότι θέλει να τους επιδείξει ένα θησαυρό. Και μετά την συνάντηση και συνομιλία πού είχαν μαζί του, εθαύμασαν, διότι πραγματικά επρόκειτο περί ενός μεγάλου θησαυρού.

Η αγάπη προς τους άλλους



Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι


Ποιο είναι το περιεχόμενο της αγάπης προς τους εχθρούς;
Αν αγαπάμε πραγματικά τους εχθρούς μας, όπως θέλει ο Θεός, τότε δεν αισθανόμαστε αντιπάθεια και δεν τρέφουμε μνησικακία γι’ αυτούς, αλλά τους βλέπουμε σαν αδερφούς μας, που πλάστηκαν σύμφωνα με την εικόνα του Θεού και εξαγοράστηκαν από τον Ιησού Χριστό, σαν ανθρώπους για τους οποίους, όπως και για μας, προορίστηκε από τον Κύριο η αιώνια μακαριότητα. Τους τιμάμε και τους σεβόμαστε. Τους συμπονάμε και τους συμπαραστεκόμαστε στη δυστυχία ή την αρρώστια τους. Τους συγχωρούμε ολόψυχα για τις αδικίες που μας έκαναν και προσευχόμαστε εγκάρδια για τη διόρθωση και την επιστροφή τους στον Θεό.
Μια τέτοια αγάπη είναι γνώρισμα των αληθινών χριστιανών. Ο Κύριος δεν είπε μόνο, «Ν’ αγαπάτε τους εχθρούς σας», αλλά και συμπλήρωσε: «Να δίνετε ευχές σ’ αυτούς που σας δίνουν κατάρες, να ευεργετείτε αυτούς που σας μισούν, να προσεύχεστε γι’ αυτούς που σας κακομεταχειρίζονται και σας καταδιώκουν» (Ματθ. 5:44). «Κι έτσι, ο Θεός, που είναι καλός ακόμα και με τους αχάριστους και τους κακούς, θα σας ανταμείψει με το παραπάνω και θα σας κάνει παιδιά Του» (Λουκ. 6:35).

Σάββατο 1 Ιουλίου 2017

Ἡ Κατάθεση τῆς τιμίας Ἐσθῆτος τῆς Θεοτόκου - 2 Ιλουλίου




Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος Βλάχος


Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοί ἀδελφοί, τελεῖ τήν ἀνάμνηση τῆς καταθέσεως τῆς τιμίας Ἐσθῆτος τῆς Ὑπεραγίας ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας στίς Βλαχέρνες. Πρόκειται γιά μία ἑορτή ἑνός γεγονότος πού ἀναφέρεται στήν Παναγία μας καί ἀφορᾶ ἕνα ἔνδυμά της πού εἶναι τό «ἐπανωφόριόν» της.

Σύμφωνα μέ τόν Συναξαριστή τῆς ἡμέρας, δύο Πατρίκιοι, ὁ Γάλβιος καί ὁ Κάνδιδος, ἐπί τῆς ἐποχῆς τοῦ Βασιλέως Λέοντος τοῦ Μεγάλου, στήν πορεία τους πρός τά Ἱεροσόλυμα γιά νά προσκυνήσουν τούς Ἁγίους Τόπους, ὅταν ἔφθασαν στήν Γαλατία, βρῆκαν μία εὐσεβεστάτη Ἑβραία, πού εἶχε μέσα στήν οἰκία της τήν ἁγία Ἐσθήτα, τό ἐπανωφόριον τῆς Παναγίας. Ἡ γυναίκα αὐτή προσευχόταν μέρα καί νύκτα μιμούμενη τήν προφήτιδα Ἄννα πού βρισκόταν στόν Ναό καί ἀξιώθηκε νά δῆ τόν Χριστό, ὅταν Τόν πῆγε ἐκεῖ ἡ Παναγία τεσσαράκοντα ἡμερῶν. 

Ἡ πίστη τοῦ ἑκατόνταρχου



Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh (1914- 2003))

26 Ἰουνίου 1988

Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Πόσο μεγάλη πρέπει νά ἦταν ἡ πίστη τοῦ ἑκατόνταρχου πού ἦρθε στόν Κύριο ζητώντας του νά θεραπεύσει τόν ὑπηρέτη του πού ἀγαποῦσε, πού τοῦ ἦταν πιστός. Ἄκουσε τόν Χριστό νά λέει: « Θά ἔρθω νά κάμω ἕνα θαῦμα στό σπίτι σου», καί θά μποροῦσε νά ἀπαντήσει, « Μήν ἔλθεις, ἕνας λόγος Σου εἶναι ἀρκετός γιά νά ἀποκατασταθεῖ ἡ ὑγειά τοῦ ὑπηρέτη μου!».

Αὐτό εἶναι ἕνα γεγονός ἀπό τήν ζωή τοῦ Κυρίου· ἕνα γεγονός πού ἄγγιξε ὄχι μόνο τόν Ἑκατόνταρχο, ὄχι μόνο τόν ὑπηρέτη του, ἀλλά κάθε μέλος τοῦ σπιτιοῦ. Ἦλθε χωρίς τόν Χριστό, καί ὁ ὑπηρέτης θεραπεύτηκε.

Ποιός ἀπό ἐμᾶς μπροστά σ’ ἕνα τρομερό, ἀγωνιώδη πόνο, μπορεῖ νά στραφεῖ πρός τόν Κύριο, νά παρουσιάσει τό αἴτημά του, νά Τοῦ ζητήσει ἔλεος καί νά ἐκδηλώσει τή δύναμή Του, καί ὅταν μᾶς λέει, ὅταν πληροφορεῖ τήν καρδιά μας, «Θά ἔλθω, θά κάνω σ’ ἐσένα αὐτό τό θαῦμα» - ποιός ἀπό ἐμᾶς θά εἶχε τό θάρρος νά πεῖ, «Ὄχι, Κύριε! Ἀρκεῖ ὁ λόγος Σου!»…