ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΣΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ

Το τέλος κάθε χρονιάς μας οδηγεί ένα βήμα περισσότερο πιο κοντά στο θάνατο.

Τι κι αν οι άνθρωποι προσπαθούν με ευχολόγια και και φρούδες ελπίδες να ξορκίσουν τον πόνο, τη θλίψη, τη φθορά από τη ζωή τους.

Τι κι αν οι άνθρωποι στρέφονται σε ψυχολογικές "αποδράσεις" για να καλύψουν το φόβο, τη μοναξιά και την απελπισία από τις ψυχές τους.

Καμιά ευχή, καμιά προσδοκία, καμιά ανθρώπινη προσπάθεια, ούτε ασφαλώς, και η αλλαγή του τελευταίου ψηφίου ενός έτους, μπορούν να σταματήσουν τον ποταμό της ζωής από την πορεία του στη "νεκρά θάλασσα". Κανείς δεν μπορεί από μόνος του να ξεφύγει από το παράλογο και το τραγικό της εδώ βιωτής και οπωσδήποτε το θάνατο.

Το ζούμε, άλλωστε για άλλη μια φορά:

ούτε τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια δε φώτισαν τα "σκοτάδια" μας, ούτε τα εδέσματα και τα γλυκίσματα δε μετατράπηκαν στη χαρά που περιμέναμε, αλλά ίσως σε κάποια παραπάνω κιλά, ούτε η νέα χρονιά -όπως και όλες οι προηγούμενες- θα φέρει κάτι νέο στη ζωή μας.

Μοναδική ελπίδα η συνειδητοποίηση της ματαιότητας, η απελπισία από τα έργα των χειρών μας και η στροφή μας στα αληθινά Χριστούγεννα.

Μόνο με την είσοδο του Θείου Βρέφους στο χωρόχρονο μας, όχι μόνο ημερολογιακά κι αφηρημένα, αλλά προσωπικά, βιωματικά και καθημερινά, μπορεί ο νέος χρόνος αλλά και η ζωή μας να αποκτήσουν νόημα, περιεχόμενο και ελπίδα.

Μόνο με το Χριστό ο χρόνος μπορεί να γίνει καινός, το παράλογο και το τραγικό της ζωής να αντικατασταθούν με τη σχέση προσφοράς, αγάπης και θυσίας που νικάνε κάθε μαυρίλα, κάθε απελπισία και κάθε σκοτάδι.

Με το Χριστό και μόνο με το Χριστό και την πρόσληψη της ανθρώπινης φύσεως με τη θεϊκή, ο ρους του χρόνου δεν οδεύει πια προς τη φθορά και το θάνατο, αλλά προς την Ζωή και την Ανάσταση.

Έρχεται μέσα στο Χρόνο ο Χριστός, όχι για να γίνει μέρος και κομμάτι της ζωής μας, αλλά για να γίνει σχέση Ζωής και Σωτηρίας μας, να μας ανακαινίσει και να εγκεντρίσει το χρονικό με το αιώνιο.

Λίγο πριν την είσοδό μας σε μια νέα χρονιά, ας μη μείνουμε στο να περιμένουμε μιαν αυτόματη και "μαγική" αλλαγή της ζωής μας και των καταστάσεων που τη συνοδεύουν.

Ας χρησιμοποιήσουμε το χρόνο που μας δωρίζει ο Θεός για να συναντηθούμε μεταξύ μας και μαζί Του.

Για να γίνει η προσδοκία μας αλλά και οι καθημερινές επιλογές μας, ο τρόπος που φανερώνεται η Βασιλεία του Θεού, όχι σε μια μελλοντική μεταθανάτια κατάσταση, αλλά στο αέναο παρόν της Ευχαριστιακής Λειτουργίας, στο σύνδεσμο Πίστεως και Αγάπης με τον παντοτινά ερχόμενο Κύριο.

ΚΑΛΗ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΝ ΘΕΩ!

π. Γεώργιος Θεοδωρόπουλος

Γεννήθηκε η ευσπλαχνία...

 

"Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα.

Χτύπησα την πόρτα και μπήκα.

Μου ’δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό.

«Είδες – μου λέει – γεννήθηκε η ευσπλαχνία».

Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ.

Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες

και δε θα ’χαμε να πούμε

τίποτα

ωραιότερο

απ’ αυτό".

Τ.Λ.

Χριστός επί της γης.... υψώθητε!

Ερμηνεία Καθολικής Επιστολής Ιακώβου (10)

Ιερά Αγρυπνία με τις Μεγάλες Ώρες των Χριστουγέννων

                         

                         

Την Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2021

θα τελεσθεί 

Ιερά Αγρυπνία στο Ναό μας 

η οποία θα περιλαμβάνει 

τον Όρθρο, 

τις Μεγάλες Ώρες, 

τον Μεγάλο Εσπερινό 

της εορτής των Χριστουγέννων 

και τη 

Θ. Λειτουργία 

του Μεγάλου Βασιλείου. 

Η Αγρυπνία θα διαρκέσει από τις 

21:00 - 01:30

Ερμηνεία Καθολικής Επιστολής Ιακώβου (9)

Να ήτανε, λέει, αυτά Χριστούγεννα...

 

Να ήτανε, λέει, αυτά Χριστούγεννα η απαρχή για

Να κλείσουμε τις τηλεοράσεις και να ανοίξουμε ένα βιβλίο...

Να αφήσουμε τα κινητά και να συναντηθούμε στην ανθρώπινη σχέση και επαφή...

Να διαγράψουμε τις σελίδες μας στα κοινωνικά δίκτυα και να ξεγλιστρήσουμε από το κενό και τα αδιέξοδά μας...

Να μη στολίσουμε τα σπίτια και τους δρόμους μας, αλλά τις καρδιές και τη μίζερη ζωή μας...

Να αναζητήσουμε τη χαρά στην προσφορά και την έμπρακτη αγάπη και όχι στην κατανάλωση και τη διασκέδαση...

Να μην ανταλλάξουμε τυπικά δώρα μεταξύ μας, αλλά να αλλάξουμε την άσχημη συμπεριφορά μας προς τον/την σύζυγο, τα παιδιά, τους γονείς τα αδέλφια, τους φίλους μας...

Να σταματήσουμε το αδιάκοπο τρέξιμο για τα ανούσια της ζωής και να αναπαυθούμε, έστω και για λίγο. στη χαρά της παρουσίας του άλλου...

Να μιλήσουμε λιγότερο και να ακούσουμε περισσότερο...

Να συγχωρήσουμε και να αγαπήσουμε από την καρδιά μας...

Να λειτουργήσουμε την πίστη ως πράξη και καθημερινό βίωμα και όχι ως ιδεολογία...

Να βιώσουμε τα Μυστήρια ως τρόπο μετοχής στη Βασιλεία του Θεού και να απαρνηθούμε τον εγωισμό και την αυτονόμησή μας από το Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία...

Να πολεμήσουμε κάθε πειρασμική σχέση που κάνει την Εκκλησία να ερωτοτροπεί με την εξουσία, τη δύναμη και την οικονομική ισχύ...

Να γίνουμε αληθινά ελεύθεροι άνθρωποι που δεν υποτάσσονται τόσο στα εσωτερικά πάθη όσο και στην εξωτερική βία και εξαναγκασμό των ισχυρών του αιώνος τούτου...

Να ήταν λέει... να γιορτάσουμε έστω και για μια φορά στη ζωή μας Χριστούγεννα με Χριστό.

Κι όμως, δεν αποτελεί χίμαιρα.

Αρκεί να το θελήσεις, να το θελήσω, να το θελήσουμε...

π. Γεώργιος Θεοδωρόπουλος

Ερμηνεία Καθολικής Επιστολής Ιακώβου (8)

Σκέπασε για να σκεπαστείς

Π.Μ. Σωτήρχος

Όσα συγχωρέσεις τόσα θα σου συγχωρηθούν. Ό,τι συγχωρήσεις αυτό θα Σου συγχωρήσει. Αυτά, που θα σκεπάσεις και δεν θα τα κατακρίνεις, αυτά θα σκεπασθούν και σε σένα από τον Θεό. Αυτή με συντομία είναι η διδασκαλία των Αγίων Πατέρων, για την κατάκριση των άλλων. Δύσκολο άθλημα, όσο και μέγα. Γιατί πρέπει να γίνεται με όλη την καρδιά μας και όχι μόνον με ένα κομμάτι της. Αντανακλά, πρέπει να αντανακλά και να καθρεφτίζει την τελευταία πράξη του Θεανθρώπου Χριστού, πάνω στον Σταυρό, όπου συγχωρούσε τους σταυρωτές Του: «Πάτερ, άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ. ΚΓ’ 34). Ας δούμε τι μας συμβουλεύουν σχετικώς τρεις Άγιοι της Εκκλησίας μας:

- Ο Αββάς Ζήνων έλεγε στους αδελφούς: «Όποιος θέλει γρήγορα να εισακούσει ο Θεός την προσευχή του, όταν σηκωθεί και υψώσει τα χέρια του προς τον Θεόν, πριν από όλα και πριν από την ίδια του τη ψυχή, υπέρ των εχθρών του ας προσευχηθεί με όλο του το είναι. Έτσι, με αυτό το κατόρθωμα, ό,τι κι αν ζητήσει από τον Θεό, θα εισακουσθεί».

- Έλεγαν για τον Αββά Μακάριο τον Μεγάλο, τον Αιγύπτιο, ότι είχε γίνει, καθώς είναι γραμμένο, Θεός επίγειος. Πώς έγινε; Διότι, όπως ο Θεός σκεπάζει τον κόσμο, έτσι και ο Αββάς Μακάριος σκέπαζε τα ελαττώματα, όπου τα έβλεπε, σαν να μην τα έβλεπε, και τα άκουγε, σαν να μην τα άκουγε».

- Κάποιος αδελφός ρώτησε τον Αββά Ποιμένα λέγοντας: «Αν δω κάποιο φταίξιμο του αδελφού μου, και καλά θα κάμω να το σκεπάσω;» Και ο γέροντας του απάντησε: «Την ώρα που θα σκεπάσουμε το φταίξιμο του αδελφού μας, θα σκεπάσει και ο Θεός το δικό μας. Και την ώρα όπου θα φανερώσουμε το φταίξιμο του αδελφού, θα φανερώσει και ο Θεός το δικό μας».

Ερμηνεία Καθολικής Επιστολής Ιακώβου (7)

Ο καθαρότατος ναός του Σωτήρος

 Η τιμή των Ορθοδόξων προς τη Θεοτόκο

Η Ορθόδοξος Εκκλησία διδάσκει για την Παναγία μας ό,τι μας παραδίδει η Ιερά Παράδοση και η Αγία Γραφή, και καθημερινά Τη δοξάζει στους ναούς της, ζητώντας τη βοήθεια και την προστασία της. Γνωρίζοντας ότι χαροποιείται μόνο από αυτούς τους αίνους που ανταποκρίνονται στην πραγματική της δόξα, οι Άγιοι Πατέρες και υμνογράφοι έχουν ικετεύσει Αυτήν και τον Υιό της να διδαχθούν πώς να την υμνούν. «Τείχισόν μου τὰς φρένας Σωτήρ μου, τὸ γὰρ τεῖχος τοῦ κόσμου ἀνυμνῆσαι τολμῶ, τὴν ἄχραντον Μητέρα σου». (οίκος Κοίμησης) «Η Εκκλησία διδάσκει ότι ο Χριστός πραγματικά γεννήθηκε από την Αειπάρθενο Μαρία» (Άγ. Επιφάνιος).«Είναι απαραίτητο για εμάς να ομολογούμε ότι η Παναγία είναι πραγματικά Θεοτόκος, έτσι ώστε να μην υποπέσουμε σε βλασφημία· διότι εκείνοι που αρνούνται ότι η Αγία Παρθένος είναι πράγματι Θεοτόκος δεν είναι πλέον πιστοί, αλλά μαθητές των Φαρισαίων και των Σαδδουκαίων». (Άγ. Εφραίμ ο Σύρος)

Ερμηνεία Καθολικής Επιστολής Ιακώβου (6)

Νηστεία Χριστουγέννων: Αγιορείτικο τυπικό

 

Η νηστεία των Χριστουγέννων αρχίζει από τις 15 Νοεμβρίου και τελειώνει στις 24 Δεκεμβρίου.

Κατά την νηστεία αυτή τρώμε ψάρι μόνο Σαββατοκύριακο. 

Ψάρι καταλύουμε επίσης και κατά την εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, οποιαδήποτε ημέρα κι αν πέσει. Επιπροσθέτως, λάδι καταλύουμε μόνο Τρίτη, Πέμπτη και τα Σαββατοκύριακα.

Από την 18η Δεκεμβρίου δηλαδή του Αγίου Μοδέστου, μέχρι και την 24η Δεκεμβρίου δεν επιτρέπεται η κατάλυση οίνου και ελαίου καμία ημέρα.

Επίσης, με ξηροφαγία θα πρέπει να νηστεύουμε την πρώτη ημέρα της νηστείας (15η Νοεμβρίου), καθώς και την παραμονή της εορτής, εκτός εάν πέσουν Σάββατο η Κυριακή.

Να τονίσουμε ότι το παραπάνω τυπικό προέρχεται από την παράδοση των Αγιορειτών πατέρων. Θα ήταν παράλειψη αν δεν αναφέραμε, ότι ο κάθε πιστός πρέπει να συμβουλεύεται τον πνευματικό του και να ενεργεί αναλόγως. Διότι, η κάθε ψυχή χρειάζεται διαφορετικό «φάρμακο», όπως ο γιατρός δίνει στον ασθενή διαφορετική ιατρική συνταγή.

πηγή

Τό Νόημα τοῦ Σαρανταλείτουργου

 

π. Δημητρίου Μπόκου

Τὸ σαρανταήμερο (15 Νοεμβρίου – 25 Δεκεμβρίου), ἡ περίοδος τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων, συνδέεται μὲ τὸ σαρανταλείτουργο. Ἡ καθημερινὴ τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας κατὰ τὴν περίοδο αὐτή, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸν ἀγώνα τῆς νηστείας, μιᾶς συνολικῆς ἄσκησης κατὰ τῶν ἐγωκεντρικῶν μας ἐπιθυμιῶν καὶ παθῶν, εἶναι μιὰ ἄριστη προετοιμασία γιὰ ἀληθινὴ βιωματικὴ προσέγγιση τοῦ συγκλονιστικοῦ γεγονότος τῆς σάρκωσης τοῦ Θεοῦ. Γιατί ἔχει τόση σημασία γιὰ μᾶς ἡ Θεία Λειτουργία;

Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι πάντοτε μιὰ πρό(σ)κληση νὰ κοινωνήσουμε μ’ ἕναν ἄλλο τρόπο ζωῆς. Εἶναι εἴσοδος καὶ ἀπαρχὴ μιᾶς ἄλλης βιοτῆς. Ἐπαφὴ φευγαλέα καὶ προσωρινή, ἀλλὰ πάντως πραγματική, μὲ τὴν ἐκτὸς τοῦ δικοῦ μας χρόνου, τόπου καὶ τρόπου ὑπάρχουσα Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἕνα γεγονὸς ποὺ ὁ καθένας καλεῖται νὰ τὸ κάνει ἐνεργὰ ὑπαρκτὸ μέσα του, νὰ ἀποτελέσει μέρος του, νὰ ὑπάρξει μέσα σ’ αὐτό. Ἕνα γεγονὸς ποὺ πρέπει νὰ γίνει τὸ κέντρο τῆς ζωῆς του, ὀμφάλιος λῶρος γιὰ νὰ τραφεῖ καὶ νὰ ζήσει.

Γιὰ νὰ ζήσει ὅμως κανεὶς χρειάζεται τροφή. Κάθε μέρα ὁ ἄνθρωπος τρώει. Δὲν τὸ συζητάει αὐτό. Εἶναι τὸ αὐτονόητο. Θεωρεῖ τρέλλα τὸ νὰ σταματήσει νὰ τρώει, νὰ συνεχίσει νὰ ζεῖ χωρὶς τροφή. Ἀλλὰ τὸ ἴδιο ἀκριβῶς γίνεται καὶ μὲ τὴν ψυχή. Γιὰ νὰ ζήσει χρειάζεται τροφή. Δὲν ζεῖ ἀπὸ μόνη της. Δὲν εἶναι αὐθύπαρκτη. Δὲν ἔχει μέσα της τὴν πηγὴ τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἀθανασίας. Τροφοδοτεῖται ἀπὸ τὴ μόνη πηγὴ ζωῆς, τὸν Θεό. Ἀπὸ τὴν τροφὴ ποὺ δίνει ὁ Θεός. Καὶ ἡ τροφὴ αὐτὴ εἶναι ξεκάθαρο ποιὰ εἶναι: Τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστὸς δὲν λέει ἁπλῶς λόγια. Δὲν λέει νὰ ζήσουμε μὲ λόγια. Προσφέρει τροφή. Χαρίζει τὸν ἑαυτό του πρὸς βρῶσιν καὶ πόσιν.

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς

 Ποιος, αγαπητοί, ήταν ο μέγας και θείος Γρηγόριος το πληροφορούμεθα με σαφήνεια και πληρότητα και μόνον από το απολυτίκιό του. 

 "Ορθοδοξίας ο φωστήρ, Εκκλησίας το στήριγμα και διδάσκαλε, των μοναστών η καλλονή, των θεολόγων υπέρμαχος απροσμάχητος, Γρηγόριε θαυματουργέ, Θεσσαλονίκης το καύχημα, κήρυξ της χάριτος, ικέτευε δια παντός, σωθήναι τας ψυχάς ημών."

 Η καταγωγή του Αγίου Γρηγορίου ήταν η Κωνσταντινούπολις. Γεννήθηκε το 1296 από γονείς εναρέτους και ενδόξους, τον Κωνσταντίνον και την Καλλονήν. Ο πατέρας του ήταν συγκλητικός, και έγινε κατόπιν και μοναχός. Εμπιστεύθηκε τα παιδιά του στην δυνατή προστασία της Θεοτόκου την οποία και άφησε Επίτροπόν τους. Ήταν επτά ετών όταν εκοιμήθη ο ενάρετος πατέρας του.

 Εκτός από το θεϊκό χάρισμα της ευφυΐας έδειξε και σπάνια επιμέλεια, ώστε σε μικρό διάστημα να έχη συγκεντρώση στον εαυτό του κάθε λογής επιστήμη και γνώση. Σε ηλικία 20 ετών έγινε θαυμαστός και από μεγάλους και σοφούς της εποχής του.

Θαύμα του Αγίου Μηνά

 «Ένας πιστός προσήλθε κάποια φορά στον ναό του αγίου Μηνά να προσευχηθεί, οπότε πήγε σε ένα πανδοχείο να καταλύσει. Όταν όμως ο πανδοχέας αντιλήφθηκε ότι αυτός που προσήλθε έφερε χρυσό εγκόλπιο, σηκώθηκε στο μέσο της νύκτας και φόνευσε τον άνθρωπο. Τον κατέκοψε σε κομμάτια και τον έβαλε μέσα σε καλάθι, τον κρέμασε κάπου, και περίμενε να ξημερώσει. Βρισκόταν σε αγωνία πώς και πού να τον πάει, θέλοντας να τον κρύψει σε μέρος αφανές. Καθώς λοιπόν σκεφτόταν αυτά, ο άγιος του Χριστού μάρτυς φάνηκε έφιππος σαν στρατιώτης, και ρωτούσε για τον ξένο που κατέλυσε εκεί. Ο φονιάς έκανε βεβαίως τον ανήξερο, οπότε ο άγιος κατέβηκε από το άλογο και εισήλθε στα ενδότερα. Κι αφού κατέβασε το καλάθι, λέγει: - τι είναι αυτό; Ο δε πανδοχέας, γεμάτος έκπληξη, έπεσε από το φόβο του μπροστά στα πόδια του αγίου σαν άψυχο πτώμα. Τότε συνέβη το εξής καταπληκτικό: ο άγιος συναρμολόγησε το κομματιασμένο σώμα του ανθρώπου, προσευχήθηκε γι’ αυτόν και τον ανέστησε, λέγοντάς του: «Δος δόξαν τω Θεώ». Αυτός δε, σαν να σηκώθηκε από ύπνο, κι αφού κατάλαβε πόσα και τι είχε πάθει από τον πανδοχέα, δόξασε τον Θεό. Κι αφού ευχαρίστησε τον φαινόμενο σαν στρατιώτη, τον προσκυνούσε. Ο άγιος τον σήκωσε, πήρε από τον φονιά το κλεμμένο χρυσάφι, του το έδωσε και είπε: - Πήγαινε τώρα στον δρόμο σου. Στον δε φονιά, αφού τον έλεγξε αυστηρά και τον κατήχησε, κι αφού βλέποντας τη μετάνοιά του τού χάρισε την άφεση του εγκλήματός του, προσευχήθηκε γι’ αυτόν, οπότε ανέβηκε και πάλι στον επιφαινόμενο ίππο του και χάθηκε από τα μάτια του πανδοχέα».

Ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

Ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου του 1846 στη Σηλυβρία της Τουρκοκρατούμενης Θράκης, από ευσεβείς και φτωχούς γονείς -τους Δήμο (Δημοσθένη) και Μπαλού (Βασιλική) Κεφαλά. Ο πατέρας του καταγόταν από τα Ιωάννινα, ναυτικός στο επάγγελμα, και η μητέρα του καταγόταν από την Σηλυβρία. Ήταν το πέμπτο παιδί της οικογένειας και είχε πέντε ή έξη αδέρφια. Κατά την βάπτιση του, του δόθηκε το όνομα Αναστάσιος. Τα πρώτα γράμματα μαζί με χριστιανικές διδαχές τα έλαβε από τη μητέρα του. Στη Σηλυβρία τελείωσε το δημοτικό και το σχολαρχείο. Ήταν ένα ευφυέστατο παιδί με πολύ καλή μνήμη, που έδειξε την διδασκαλική και θεολογική του κλίση από πολύ νωρίς. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι σε ηλικία μόλις επτά ετών, έραβε φύλλα χαρτιού μεταξύ τους με σκοπό να φτιάξει βιβλία για να γράψει σε αυτά τα λόγια του Θεού, όπως ο ίδιος είπε στη μητέρα του.

Κατόπιν μετανάστευσε στην Κωνσταντινούπολη, όπου εργάστηκε στην αρχή σε καπνοπωλείο, τόσο για να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά του όσο και για να μπορέσει να συνεχίσει τις σπουδές του. Εκείνο τον καιρό άρχισε να μελετά και να συλλέγει ρητά και αποφθέγματα Αγίων Πατέρων και κλασικών φιλοσόφων, τα οποία αποτέλεσαν το δίτομο βιβλίο «Ιερών και φιλοσοφικών λογίων θησαύρισμα», που εξέδωσε το 1895. Τα συγκέντρωνε όχι μόνο για δική του χρήση αλλά και για να μπορέσει να τα μεταφέρει στους συνανθρώπους του και να τους ωφελήσει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της πλευράς του χαρακτήρα του είναι ότι έγραφε κάποια από αυτά τα γνωμικά στις χάρτινες καπνοσακούλες του καπνοπωλείου, ώστε να τα διαβάσουν και να ωφεληθούν όσοι τις χρησιμοποιούσαν. Η πρακτική αυτή, έλυνε και το πρόβλημα της δημοσίευσης τους από εκείνον, ελλείψει χρηματικών πόρων.

Ακόμα και η σκόνη του ναού…

«Ο Αντώνης Δασκαλούδης, όταν ήταν περίπου έξι ετών, ενώ έβλεπε καλά και δεν είχε κανένα πρόβλημα με τα μάτια του, εντελώς ξαφνικά άρχισε να χάνει το φως του. Οι γονείς του ανήσυχοι τον πήγαν στους γιατρούς, αλλά το παιδί δεν γινόταν καλά, Αντιθέτως χειροτέρευε. Τότε άκουσαν για την αρετή και τα χαρίσματα του καλόγερου της Σίψας και μια που ήταν ευλαβείς και θεοφοβούμενοι, αποφάσισαν να το πάνε στον Γέροντα. Με τη συγκοινωνία κατέβηκαν στη Δράμα κι ύστερα συνέχισαν περίπου 13 χιλιόμετρα με τα πόδια. Όταν έφτασαν, ο Γέροντας τους περίμενε στην αυλή (σ. χωρίς να τον έχει κανείς ειδοποιήσει). Τους καλωσόρισε και είπε στο παιδί: «Έλα, Αντωνάκη, να δούμε τι έχουν τα ματάκια σου! Οι γονείς σου έκαναν τόσο κόπο να σε φέρουν ως εδώ, αλλά εσείς τον γιατρό τον έχετε δίπλα σας». Οι γονείς του με πόνο εξήγησαν ότι δυστυχώς οι γιατροί δεν μπόρεσαν να τον θεραπεύσουν. «Όχι» είπε, «εσείς έχετε άλλο γιατρό. Τον δικό σας, τον Άγιο Δημήτριο. Εκεί να πάτε«.

Είναι αλήθεια ότι η οικογένειά του φρόντιζε ένα ξωκκλήσι του Αγίου Δημητρίου, στο οποίο πήγαιναν πρωί και βράδυ κι άναβαν τα καντήλια. Στο εκκλησάκι αυτό λειτουργούσαν μια φορά τον χρόνο, του Αγίου Δημητρίου. Όταν τελείωνε η εορτή, οι χωρικοί μάζευαν τα καλύμματα της Αγίας Τράπεζας και όλα τα σκεύη και τα κλείδωναν σε ένα μπαούλο μέχρι την επόμενη εορτή του Αγίου Δημητρίου. Ο Γέροντας τους συμβούλεψε να μαζέψουν τη σκόνη που υπήρχε πάνω στην τσιμεντένια πλάκα της Αγίας Τράπεζας, να τη βάλουν σ’ ένα ποτήρι, να το γεμίσουν με νερό και με αυτό το αγίασμα να πλύνουν τα μάτια του παιδιού. Τούς είπε μάλιστα ότι μέχρι να τελειώσει το αγίασμα, το παιδί θα έχει ήδη θεραπευθεί. Πράγματι, οι γονείς του έκαναν όπως τους συμβούλεψε. Από τότε μέχρι σήμερα, δεν ξαναπαρουσίασε κανένα πρόβλημα με τα μάτια του».

«Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας», εκδ. Ιεράς Μονής Αναλήψεως του Σωτήρος Σίψας, Δράμα 2019, σελ. 217-218

Τίποτα να μην σας απελπίζει!

Άγιος Νεκτάριος

Σκοπός της ζωής μας είναι να γίνουμε τέλειοι και άγιοι. Να αναδειχθούμε παιδιά του Θεού και κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών. Ας προσέξουμε μήπως, για χάρη της παρούσας ζωής, στερηθούμε τη μέλλουσα, μήπως, από τις βιοτικές φροντίδες και μέριμνες, αμελήσουμε το σκοπό της ζωής μας.

Η νηστεία, η αγρυπνία και η προσευχή από μόνες τους δεν φέρνουν τους επιθυμητούς καρπούς, γιατί αυτές δεν είναι ο σκοπός της ζωής μας, αποτελούν τα μέσα για να πετύχουμε το σκοπό. Στολίστε τις λαμπάδες σας με αρετές.

Ερμηνεία Καθολικής Επιστολής Ιακώβου (5)

Ι.ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ - ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ 2021

  ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

Ι.ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ

ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ - ΑΓΙΟΥ 

ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ 

2021

Πανηγυρίζει ο Ναός μας την εορτή των Παμμεγίστων Ταξιαρχών και του Ιερού Παρεκκλησίου Αγίου Νεκταρίου κατά το ακόλουθο πρόγραμμα:

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

Ερμηνεία Καθολικής Επιστολής Ιακώβου (4)

Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος πρώτος Επίσκοπος Ιεροσολύμων

     

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

      Μια από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες της αρχαίας Εκκλησίας υπήρξε ο άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, πρώτος επίσκοπος της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων και συγγραφέας της ομωνύμου Καθολικής Επιστολής της Καινής Διαθήκης.

      Ήταν Ιουδαίος την καταγωγή και σύμφωνα με την παράδοση, γιος του μνήστορος  Ιωσήφ, ο οποίος ήταν παντρεμένος πριν μνηστευθεί την Παρθένο Μαρία και είχε χηρέψει. Είχε δε επτά παιδιά, τον Ιάκωβο, τον Ιωσή, τον Ιούδα, τον Σίμωνα ή Συμεών, την Εσθήρ, την Μάρθα και τη Σαλώμη, η οποία αργότερα έγινε η μητέρα των αποστόλων Ιακώβου και Ιωάννη. Ο Ιωσήφ μετά τη χηρεία του μνηστεύτηκε, κατά θεία οικονομία, την Παρθένο Μαρία, για να μεγαλώσει τα παιδιά του, αλλά κυρίως να γίνει ο θετός πατέρας και ο προστάτης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Γι’ αυτό και ο Ιάκωβος αναφέρεται ως Αδελφόθεος, αφού έζησαν μαζί κάτω από την ίδια στέγη σαν αδέλφια.

Ερμηνεία Καθολικής Επιστολής Ιακώβου (3)

Μνήμη των Αγίων Πατέρων της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου

 

Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Μεταλληνός, Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών (+2019)

Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

1. Την μνήμη των Αγίων Πατέρων της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου (787) εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας. Μία αίρεση προκάλεσε και την σύνοδο αυτή, η αίρεση της Εικονομαχίας. Πέρα από το αναμφισβήτητο χριστολογικό περιεχόμενό της είχε η Εικονομαχία και σαφή εκκλησιολογικό χαρακτήρα. Ήταν μια απροκάλυπτη επίθεση της Πολιτείας, που δεν ενεργούσε πια ως «διάκονος Θεού εις το αγαθόν» (Ρωμ. ιγ’ 3), εναντίον της Εκκλησίας. Οι δύο διακονίες του Γένους, η «Ιερωσύνη» και η «Βασιλεία», η ιερατική και η πολιτειακή διακονία, βρίσκονται αντιμέτωπες. Εγείρεται η επιδίωξη της Πολιτείας να υποτάξει την Εκκλησία, σε μια πρωτοφανή έκρηξη πολιτειοκρατίας. Η αίρεση ήταν το πνευματικό υπόβαθρο του προβλήματος.

Αίρεση, λοιπόν, κυρίως η Εικονομαχία, όπως τόσες άλλες, που συγκλόνισαν την Εκκλησία μας στη διαιώνια πορεία της. Πώς όμως συνέβη τούτο; Πώς δηλαδή απείλησε η αίρεση την Εκκλησία και πώς εξουδετερώθηκε ο κίνδυνος αυτός; Αυτό θα επιχειρήσουμε να αναπτύξουμε στη συνέχεια.



2. Ό,τι είναι αναγκαίο για την σωτηρία μας μας το εφανέρωσε ο Θεός «πολυμερώς και πολυτρόπως», καθ’ όλη την εξέλιξη του σχεδίου της Θείας Οικονομίας, από τους χρόνους της Π. Διαθήκης, κυρίως όμως στο πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ο Θεάνθρωπος Κύριός μας έγινε «υπογραμμός, ίνα τοις ίχνεσιν αυτού επακολουθήσωμεν» (Α’ Πέτρ. β’ 21). Γιατί μας απεκάλυψε εκείνο που αυτός ήταν (την οδό, την αλήθεια και τη ζωή) και έζησε εκείνο, που εδίδαξε. Δεν μας εξήγησε δηλαδή μόνο τί είναι αλήθεια, αλλά μας εφανέρωσε την ίδια την Αλήθεια, το Πρόσωπό του δηλαδή που είναι η μόνη και γι’ αυτό αιώνια αλήθεια. Απάλλαξε τον άνθρωπο από την αγωνιώδη προσπάθεια να βρει την αλήθεια. Γιατί βλέποντας τον Χριστό και το έργο του, έχει ενώπιόν του την Αλήθεια και δεν του μένει παρά ν’ ακολουθήσει τον Χριστό, για να είναι και αυτός «εν τη αληθεία» (Β’ Ιωάν. 3). Όποιος ζει μέσα στην Εκκλησία του Χριστού δεν φοβάται να πλανηθεί, γιατί η Εκκλησία ως το σώμα του Χριστού είναι «στύλος και εδραίωμα της Αληθείας» (Α’ Τιμ. γ’ 15).

Ερμηνεία Καθολικής Επιστολής Ιακώβου (2)

Ερμηνεία Καθολικής Επιστολής Ιακώβου (1)

Έναρξη κατηχητικής χρονιάς 2021 - 22

 

Η παιδεία στην εντατική

Το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα στη χώρα μας ετοιμάζει καταναλωτικούς, χρηστικούς και αποβλακωμένους ανθρώπους.

Ανθρώπους που δεν μπορούν να σκεφτούν,

που αποτελούν τα γρανάζια της παγκοσμιοποίησης,

που ψηφίζουν σύμφωνα με τα στιλιστικά πρότυπα και τις υποδείξεις των image makers,

που κάνουν ουρές για να αποκτήσουν ένα καταναλωτικό προϊόν, που αποχαυνώνονται στις πρωινές και μεσημεριανές εκπομπές της τηλεόρασης,

που ενημερώνονται από τις "ειδήσεις" που προβάλουν οι καναλάρχες και οι εκδότες σύμφωνα με τα συμφέροντά τους,

που προσδοκούν να κερδίσουν τη ζωή στον τζόγο (νόμιμο ή παράνομο),

που προσπαθούν να γεμίσουν το κενό τους στα ξενύχτια και τις διάφορες ουσίες και εξαρτήσεις,

που τελειώνοντας την υποχρεωτική εκπαίδευση δεν ξέρουν να ξεχωρίζουν την 25η Μαρτίου από την 28η Οκτωβρίου,

που μαθαίνουν δύο ξένες γλώσσες και μάλιστα από το νηπιαγωγείο, αλλά αδυνατούν να διαβάσουν Ροϊδη, Παπαδιαμάντη και πολύ περισσότερο αρχαίους συγγραφείς και Πατέρες της Εκκλησίας,

που γεμίζουν το μυαλό τους με απεριόριστες πληροφορίες και "γνώσεις", αλλά η καρδιά τους είναι άδεια από αγάπη και ήθος,

που είναι απελευθερωμένοι σεξουαλικά ακολουθώντας τα πρότυπα και τις θεωρίες της Νέας Εποχής αλλά παραμένουν ανίκανοι να σεβαστούν να ερωτευθούν και να αγαπήσουν.

Αληθινός άνθρωπος δε γεννιέσαι, γίνεσαι.

Όταν το σχολείο και η παιδεία στη χώρα μας έχουν αντικατασταθεί από τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα, από τραγικές "τηλεπερσόνες" και τηλεοπτικούς καθοδηγητές,

όταν τα παιδιά μας στα σχολεία διδάσκονται όχι ήθος και παιδεία, όχι να κοινωνούν - μοιράζονται τη χαρά, το άγγιγμα, την αγκαλιά, τα πράγματα, το κολατσιό αλλά να είναι αποστασιοποιημένοι σκληροί δίσκοι πληροφοριών και γνώσεων, τότε το αποτέλεσμα θα είναι ο υπάνθρωπος του καναπέ που παρακολουθεί καθημερινά τη μιζέρια του στα δελτία των οκτώ.

π.Γ.Θ.

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΟΥΜΕΛΑ (ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ) - ΑΓΙΩΝ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ & ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ 2021

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ
ΤΗΛ. 210 4615704

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ 

ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΟΥΜΕΛΑ  - 

ΑΓΙΩΝ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ & ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ 

ΠΕΜΠΤΗ 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2021

19:00 Μ. ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΟΥΜΕΛΑ (ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ) 

ΧΟΡΟΣΤΑΤΟΥΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 

κ.κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

07:00 ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

ΙΕΡΟΥΡΓΟΥΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 

κ.κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ

19:00 Μ. ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

ΑΓΙΩΝ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ & ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ

ΧΟΡΟΣΤΑΤΟΥΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 

κ.κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ

20:30 ΛΙΤΑΝΕΥΣΙΣ Ι. ΕΙΚΟΝΩΝ 

ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΟΥΜΕΛΑ & ΑΓΙΩΝ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ

21:00  Ι. ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

07:00 ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

18:00 ΜΕΘΕΟΡΤΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ 

Στο Ι. Ναό μας φυλάσσονται τεμάχια Ι. Λειψάνων των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης

Το πνεύμα του Αντιχρίστου

Και ποιο είναι το πνεύμα του Αντιχρίστου;

Να ζητάμε ένα Χριστό χωρίς το Σταυρό.

Να ζητάμε ένα Χριστό που υπηρετεί τις βιοτικές και καταναλωτικές μας ανάγκες, που βρίσκει δουλειά στα παιδιά μας, που θεραπεύει τις αρρώστιες μας, που μας προσφέρει επιτυχίες στα θέλω και τις προσδοκίες μας, που χαϊδεύει τα πάθη και τον εγωισμό μας.

Και ταυτόχρονα να απορρίπτουμε το Χριστό της ταπείνωσης, της συγχώρησης, της μακροθυμίας, της υπομονής, της άσκησης, της ευεργεσίας, του πόνου, της θλίψης, της Αγάπης.

Στη θέση του Σταυρωμένου Θεανθρώπου να τοποθετούμε τον άνθρωπο ο οποίος παρακάμπτει τη στενή και τεθλιμμένη Ευαγγελική οδό του Χριστού και επιζητεί μέσα από τη γνώση, την επιστήμη, την τεχνολογία και την ανθρώπινη σοφία να κατακτήσει τη ζωή, την ευτυχία και την αθανασία, δηλαδή να ολοκληρώσει τον μισοτελειωμένο Πύργο της Βαβέλ.

π. Γ.Θ.

Το Γενέθλιον της Θεοτόκου - 8/9/21

Το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσε ο άνθρωπος να προσφέρει στο Θεό, είναι η Παναγία.

Είναι η ταπεινή κόρη της Ναζαρέτ, η οποία γεννάται για να προσφερθεί όλη στο Θεό για να γίνει Θεοτόκος. να κατεβάσει το Θεό στη γη και να ανεβάσει τον άνθρωπο στον ουρανό.

Στο πρόσωπο της Θεοτόκου έχουμε τη συγκατάθεση του ανθρώπου στο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του κόσμου.

Ταυτόχρονα, η Παναγία μας τοποθετεί μπροστά και στη δική μας προσωπική ευθύνη, αφού όχι μόνο η ίδια μακαρίζεται (Μακαρία η κοιλία η βαστάσασά σε και μαστοί ους εθήλασας), αλλά και ο άνθρωπος που αγωνίζεται να εφαρμόσει το θέλημα του Θεού στη ζωή του και στον κόσμο (Μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν).

π. Γ.Θ.

Μίκης (Μιχαήλ) Θεοδωράκης *1925 - 2021

«Εχει συνέχεια ο ελληνισμός. Μόνο με την ανανέωση της μνήμης και της πίστης μπορούμε να γίνουμε κάτι. Πρέπει να έχουμε βάσεις και ρίζες, να είμαστε περήφανοι για αυτό το καταπληκτικό πάντρεμα της ουσίας της ελληνικότητας με την ουσία του Χριστιανισμού. Δεν ξέρουν όμως όλοι αυτοί τι σημαίνει Ορθοδοξία. Λένε ότι δεν υπήρχε Κρυφό Σχολειό. Μέσα όμως στις εκκλησίες οι παπάδες διάβαζαν τα Ευαγγέλια, τα οποία ήταν γραμμένα στα ελληνικά».