ΑΘΛΟΦΟΡΕ ΑΓΙΕ ΚΑΙ ΙΑΜΑΤΙΚΕ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝ, ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΤΩ ΕΛΕΗΜΟΝΙ ΘΕΩ, ΙΝΑ ΠΤΑΙΣΜΑΤΩΝ ΑΦΕΣΙΝ, ΠΑΡΑΣΧΗ ΤΑΙΣ ΨΥΧΑΙΣ ΗΜΩΝ.

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2015

Άγιος Φιλάρετος ο Ελεήμων (1 Δεκεμβρίου)



«Εσκόρπισεν, έδωκε τοις πένησι»

Ο Άγιος Φιλάρετος, ζούσε κατά τους χρόνους, που στην Κωνσταντινούπολη βασίλευε ο Κωνσταντίνος και η Ειρήνη, περί το έτος 780 μ.Χ. Γεννήθηκε λίγο μετά το 700 μ.Χ. Καταγόταν από τα μέρη της Παφλαγονίας και από την πόλη Άμνειαν. Ήταν επίσημος και κατείχε το αξίωμα του Υπάτου. Ήταν όμως ο μακάριος και πραγματικά φιλάρετος. Ήταν και πολύ πλούσιος. Είχε πολλά ζώα. Είχε χωράφια, αμπέλια και άλλα κτήματα. Επίσης είχε πολλούς δούλους και υπηρέτες. Η γυναίκα του, η Θεοσεβή, ήταν ευγενική. Φοβόταν και σεβόταν τον Κύριο. Είχαν ένα αγόρι τον Ιωάννη και δύο θυγατέρες, την Υπατία και την Ευανθία. Ο Φιλάρετος ήταν πολύ ελεήμων, και φιλόξενος. Κάθε μέρα έδιδε άφθονα από τα πλούτη του στους φτωχούς, στους πεινασμένους, στους γυμνούς, στις χήρες και στα ορφανά. Η φήμη του ακούστηκε σ' όλη την Ανατολή. Έρχονταν, λοιπόν, οι φτωχοί και όσοι είχαν ανάγκην. Έπαιρναν από αυτόν άλλος χρήματα, άλλος ζώα, άλλος άλλο τι, ανάλογα με την ανάγκη που είχε ο καθένας. Το σπίτι του ευλογημένου Φιλαρέτου, ήταν πηγή ανεξάντλητος. Και όσο αυτός έδιδε με πρόσωπο χαρούμενο, τόσο ο πλουσιόδωρος Κύριος, πλήθυνε τα αγαθά του περισσότερο.

Γίνεται φτωχός
 
Ο μισόκαλος όμως φθόνησε την αρετή του Φιλαρέτο. Ο Φιλάρετος όμως πτώχευσε. Πτώχευσε διότι έδιδε κατά την συνήθειά του κάθε ημέρα ελεημοσύνη. Μοίραζε τα κτήνη του και την περιουσία του. Άλλα και διότι κλέφτες και κακοποιοί τον έκλεβαν και οι 
δυνατότεροι του άρπαζαν την περιουσία. Δεν του έμειναν, παρά ένα ζευγάρι βόδια, ένας όνος, μια αγελάδα με το μοσχαράκι της και μερικά μελίσσια. Τα χωράφια του τα άρπαξαν με το έτσι θέλω οι γεωργοί και οι γείτονες, γιατί είδαν, ότι όταν πτώχευσε δεν μπορούσε να τα καλλιεργήσει. Έτσι λοιπόν άλλοι με τη βία και άλλοι παρακαλώντας, του τα πήραν όλα και δεν του άφησαν τίποτε παρά το σπίτι, όπου κατοικούσε. Από αυτά όλα, που έπαθε ο Φιλάρετος δεν λυπόταν καθόλου.

Το νόμισμα της καλοσύνης




Κάποτε ο γνωστός συγγραφέας Ντοστογιέφσκι βγήκε στον απογευματινό του περίπατο.

Ενώ η ημέρα έφθανε στο σούρουπο ένας ζητιάνος άπλωσε το χέρι του και ζητούσε βοήθεια. Ο Ντοστογιέφσκι ψάχνει τις τσέπες του να βρει κανένα κέρμα, αλλά δεν βρίσκει τίποτα. Ψάχνει το ρολόι του να το προσφέρει, αλλά και εκείνο το είχε ξεχασμένο στο σπίτι του.

Χριστούγεννα...



Στην αρχή ήταν μια μικρή φάτνη. Κάπου - κάπου και ένα καραβάκι. Μετά ξεφύτρωσε έξω από τη φάτνη ένα δέντρο, που δεν συμβόλιζε την "ράβδο εκ της ρίζης Ιεσσαί"... Το στόλισαν οι άνθρωποι με... καρπούς και του πρόσθεσαν και πολλά φώτα!


Η φάτνη παρέμενε μικρή και ταπεινή. Οι άνθρωποι πρόσεχαν τώρα περισσότερο το δέντρο και λιγότερο τη φάτνη!



Και μετά προστέθηκε στη... συνοδεία και ένα ξωτικό, αποκύημα αρρωστημένης φαντασίας, ο Santa Claus, ξεπεσμένο από τον Βορρά στην Αμερική! Καμία σχέση με τις σεπτές ασκητικές μορφές των Αγ. Νικολάου ή Βασιλείου.

Ἡ πνευματικὴ διαθήκη τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτη




Ἀγαπητὰ πνευματικά μου παιδιά, 

Τώρα ποὺ ἀκόμη ἔχω τὰ φρένας μου σώας θέλω νὰ σᾶς πῶ μερικὲς συμβουλές. Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ὅλο στὶς ἁμαρτίες ἤμουνα. Καὶ ὅταν μὲ ἔστελνε ἡ μητέρα μου νὰ φυλάω τὰ ζῶα στὸ βουνό, γιατί ὁ πατέρας μου, ἐπειδὴ ἤμασταν πτωχοὶ εἶχε πάει στὴν Ἀμερική, γιὰ νὰ ἐργαστεῖ στὴ διώρυγα τοῦ Παναμᾶ γιὰ ἐμᾶς τὰ παιδιά του, ἐκεῖ ποὺ ἔβοσκα τὰ ζῶα, συλλαβιστὰ διάβαζα τὸ βίο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου καὶ πάρα πολὺ ἀγάπησα τὸν Ἅγιο Ἰωάννη καὶ ἔκανα πάρα πολλὲς προσευχὲς σὰν μικρὸ παιδὶ ποὺ ἤμουν 12 – 15 χρονῶν, δὲν θυμᾶμαι ἀκριβῶς καλά, καὶ θέλοντας νὰ τὸν μιμηθῶ μὲ πολὺ ἀγώνα ἔφυγα ἀπὸ τοὺς γονεῖς μου κρυφὰ καὶ ἦλθα στὰ Καυσοκαλύβια τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ ὑποτάχτηκα σὲ δύο γέροντες αὐταδέλφους, Παντελεήμονα καὶ Ἰωαννίκιο.

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015

Εσπερινές Συνάξεις



Την Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015
και ώρα 

18:00, 

στα πλαίσια των Εσπερινών Συνάξεων
που πραγματοποιούνται 

στο Πνευματικό Κέντρο του Ναού μας,
θα πραγματοποιηθεί ομιλία 

με θέμα:
"Προσεγγίσεις στα Χριστούγεννα".

Για του γονείς με παιδιά 

θα υπάρχει 

η δυνατότητα 

απασχόλησής 

τους.

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2015

Πραγματική Νηστεῖα εἶναι…



[] πραγματική νηστεία είναι μόνο να μην κάνεις τίποτε άδικο. Να λύνεις κάθε δεσμό αδικίας. Συγχώρησε τον πλησίον σου για το κακό που σου έκανε και ξέχασε αυτά πού σου χρωστάει. 

Η νηστεία σας να είναι καθαρή από δικαστικές πράξεις και προστριβές. Κρέας δέν τρως αλλά κατασπαράζεις τον αδελφό σου. Νηστεύεις το κρασί αλλα εισαι σπάταλος στις αδικίες. Περιμένεις να έρθει το βράδυ για να φάς αλλά ξοδεύεις ολη την ημέρα σου στα δικαστήρια. Αλοίμονο σε κείνους που δεν μεθάνε απο κρασί αλλα απο τις αδικίες. 
— Μ. Βασίλειος 

Ἅγιος Νίκων ὁ Μετανοεῖτε



Κόντογλου Φώτης

Στὶς 26 Νοεμβρίου, γιορτάζεται ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Νίκωνος "τοῦ Μετανοεῖτε". Τὸν εἴπανε "Μετανοεῖτε", ἐπειδὴ ἔλεγε συχνὰ στοὺς ἀνθρώπους νὰ μετανοήσουνε, ὅπως ἔκανε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος.

Πατρίδα του ἤτανε κάποια χώρα τοῦ Πόντου ποὺ τὴ λέγανε Πονεμωνιακή. Γεννήθηκε τὸν καιρὸ ποὺ βασίλευε στὴν Κωνσταντινούπολη ὁ Νικηφόρος Φωκᾶς. Οἱ γονιοὶ του ἤτανε πλούσιοι, μὰ ὄχι μοναχὰ στὰ ὑλικὰ πλούτη μὰ καὶ στὰ πνευματικά. Γιὰ τοῦτο τὸν ἀναθρέψανε "ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου". Καὶ ἐνῷ τὰ ἄλλα τὰ ἀδέρφια του καὶ οἱ φίλοι του ἤτανε παραδομένοι στὶς διασκεδάσεις καὶ στὰ ἱπποδρόμια, ὁ Νίκων ἀγαποῦσε τὴ θρησκεία, κ' ἤτανε ταπεινὸς καὶ φρόνιμος σὲ ὅλα, λιγόφαγος, ἁπλὸς στοὺς τρόπους, σεμνολόγος, φυλάγοντας τὰ μάτια του νὰ μὴν μπεῖ μέσα του ὁ σαρκικὸς πειρασμὸς ποὺ χαλᾷ τὴν ἁγνότητα τῆς νεότητος. 

Μιὰ μέρα τὸν ἔστειλε ὁ πατέρας του, ποὺ εἶχε πολλὰ κτήματα, νὰ ἐπιστατήσει ἀπάνω στοὺς ἐργάτες ποὺ δουλεύανε σ' αὐτά, καὶ σὰν εἶδε τὸν κόπο καὶ τὸν ἱδρῶτα ποὺ χύνανε αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι, τόσο λυπήθηκε ἡ ψυχή του, ποὺ παράτησε παρευθὺς καὶ τὰ κτήματά του καὶ τοὺς γονιούς του καὶ τὴν πατρίδα του κ' ἔφυγε χωρὶς νὰ γνωρίζει ποῦ πηγαίνει, ἀφοῦ γι' αὐτὸν ὅλη ἡ οἰκουμένη ἤτανε τοῦ Θεοῦ, κατὰ τὸ λόγο ποὺ λέγει "τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς". Ἀφοῦ πέρασε πολλοὺς τόπους ποὺ δὲν τὸν ἤξερε κανένας, ἔφταξε σ' ἕνα βουνὸ ποὺ ἤτανε τὸ σύνορο ἀνάμεσα στὸν Πόντο καὶ στὴν Παφλαγονία καὶ ποὺ εἶχε κ' ἕνα μοναστῆρι λεγόμενο Χρυσὴ Πέτρα. Σὰν εἶδε τὸ μοναστῆρι ὁ Νικήτας, ἔνοιωσε μεγάλη χαρά. Κι' ὁ Θεὸς φώτισε τὸ γέροντα ἡγούμενο, ποὺ ἤτανε ἅγιος ἄνθρωπος, καὶ βγῆκε στὴν πόρτα καὶ καλωσόρισε τὸν Νικήτα καὶ τὸν ἀγκαλίασε σὰν πατέρας τὸ γυιό του καὶ τὸν κάλεσε μὲ τόνομά του. O Νικήτας σὰν ἄκουσε τὸ γέροντα νὰ τὸν φωνάζει μὲ τόνομά του χωρὶς νὰ τὸν ἔχει δεῖ ποτέ, φτεροκόπησε ἡ καρδιά του καὶ μπῆκε μαζὶ μὲ τὸν ἡγούμενο στὴν ἐκκλησία, καὶ τὴν ἴδια ὥρα τὸν κούρεψε μοναχὸ μὲ τόνομα Νίκων. 

Η ικανότητα της συγχώρεσης.



Δεν είναι κάτι που έχουν όλοι. Κάποιοι άνθρωποι που νιώθουν αδικημένοι και θυμωμένοι από κάποιο σημαντικό άνθρωπο στη ζωή τους δυσκολεύονται αφάνταστα να το ξεχάσουν, να δώσουν τόπο στην οργή, να προχωρήσουν με τη ζωή τους.

Το μυαλό τριγυρναει συνέχεια στην πληγή και πολλές φορές ανταποδίδουν για να πληγωσουν αυτό το άτομο,για να πονέσει όπως εγώ, σκέφτονται.

Η σκέψη τους, η ψυχή τους, η καθημερινότητα τους μολύνεται από αυτή την οργη, μέχρι που δεν μένει χώρος για τίποτα όμορφο πια. Οι σχέσεις τους μέ άλλους ανθρώπους μολύνονται κι αυτές γιατί ποιος θέλει έναν μεμψίμοιρο άνθρωπο στη ζωή του; Τι να χαρείς με κάποιον που με όλα ξεσπάει, γκρινιάζει κι όταν τον ρωτήσεις τι έχει του φταίνε όλα, από τότε που τον αδίκησαν;

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2015

Άγιον Όρος: Τα οστά που ευωδίαζαν (Αληθινή Ιστορία)




Κάποιος πήγε για επίσκεψη στο Άγιο Όρος. Επίσκεψη και όχι προσκύνημα! Σχεδίαζε να παραμείνει στον Άθωνα έξι μέρες, μόλις όμως γνώρισε από κοντά τη μοναστική ζωή των αγιορειτών μοναχών άλλαξε γνώμη και δεν έβλεπε την ώρα να επιστρέψει στον πολιτισμό, όπως ο ίδιος το έθετε και το διαλαλούσε με μεγάλο θράσος.

Έφτασε στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα, η οποία θα ήταν και ο τελευταίος σταθμός της αρχικά εξαήμερης (και εν τέλει τριήμερης) περιήγησής του. Μάλιστα, κορόϊδευε την παρέα του, διότι όπως έλεγε, έβλεπαν τα πράγματα διαφορετικά και όχι όπως εκείνος, που μέτραγε τις ώρες για να βγει στον έξω κόσμο και επιτέλους να ελευθερωθεί.

ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ: Η ΠΑΝΣΟΦΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ



ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού   
     Οι γυναίκες μάρτυρες της Εκκλησίας μας είναι εξίσου ηρωίδες με τους άνδρες μάρτυρες, οι οποίες συναποτελούν την πιο εκλεκτή χορεία των αγίων. Το πρόβλημα της ισότητας των δύο φύλων, λύθηκε για την Εκκλησία μας στους αγίους Της, όπως και η σύμπλευση γνώσης και πίστης.
      Στις κορυφαίες γυναίκες μάρτυρες της Εκκλησίας μας ανήκει και η μεγαλομάρτυς αγία Αικατερίνη. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια στα 294 από ειδωλολατρική οικογένεια και ονομαζόταν Δωροθέα. Ο πατέρας της ονομαζόταν Κώνστας ή Κέστος και ήταν αριστοκράτης, φρόντισε δε να δώσει τη μεγαλύτερη δυνατή μόρφωση στην πανέμορφη και ευγενέστατη κόρη του. Σπούδασε στις πιο ονομαστές εθνικές σχολές φιλοσοφία, ρητορική, ποίηση, μουσική, μαθηματικά, αστρονομία και ιατρική. Γνώριζε το Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Βιργίλιο και όλους τους ποιητές. Επίσης κατείχε τις θεωρίες των αρχαίων ιατρών Ασκληπιού, Γαληνού και Ιπποκράτη. Ήταν πανεπιστήμων! Κάποιοι μάλιστα την ταυτίζουν με την αλεξανδρινή φιλόσοφο Υπατία, λόγω ομοιότητας, η οποία είχε βρει τραγικό θάνατο, περί το 440, σε μια θρησκευτική διένεξη.

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2015

Κυριακή Θ΄ Λουκά - Άφρονος πλουσίου



Η σημερινή Κυριακή προβάλλει με μεγάλη ενάργεια το κακέκτυπο του αληθινού ανθρώπου, εκείνου που αποκλείεται από τη Βασιλεία του Θεού: τον άφρονα πλούσιο, τον άνθρωπο που η μόνη έγνοια του ήταν πώς να έχει και να κατέχει τα υλικά του αγαθά, πώς να αυξάνει τα γεννήματά του, σε βαθμό τέτοιο, που τελικώς να δυστυχεί μέσα στην υποτιθέμενη «ευτυχία» του: η καρποφορία των χωραφιών του τον κάνει να γεμίζει από άγχος και στενοχώρια. Μέχρις ότου εμφανίζεται από το «πουθενά» ο παράγων Θεός, για να βάλει τέλος στους προβληματισμούς και τις λύσεις του: «σήμερα θα πεθάνεις! Ζητάνε την ψυχή σου!» Κι ο  θάνατος έρχεται ως το όριο που φωτίζει την ποιότητα της όλης προγενέστερης ζωής του, που του ανοίγει τα μάτια για να δει ότι τελικώς όλα τα χρόνια που πέρασαν ήταν ενώπιον του Θεού μία ανοησία. «Είπε δε ο Θεός: Άφρων

β. 1. Δεν πρόκειται για εκτίμηση και αξιολόγηση ενός ανθρώπου, που θα μπορούσε κανείς να αμφισβητήσει το περιεχόμενό της. Ποιος άνθρωπος μπορεί να κατέχει το αλάθητο; «Ο νόμος του ανθρωπίνου μυαλού είναι η πλάνη» σημειώνουν οι άγιοι Πατέρες μας. Ούτε πρόκειται για μία κρίση,  που μπορεί να κινείται στο επίπεδο της κατάκρισης, καρπού ζηλοφθονίας και εμπάθειας. Μία τέτοια εμπαθής κρίση δεν επιτρέπεται από τον ίδιο τον νόμο του Θεού, διότι υφαρπάζει δικαίωμα που ανήκει μόνον σ’  Εκείνον. Ο ίδιος ο Κύριος το επισημαίνει: «Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε». «Εάν δε κάποιος χαρακτηρίσει τον αδελφό του «ανόητο» είναι ένοχος ενώπιον της κρίσεως του Θεού».

Εσπερινές Συνάξεις



Την Κυριακή 22 Νοεμβρίου 
και ώρα 
18:00
στα πλαίσια των Εσπερινών Συνάξεων 
που πραγματοποιούνται 
στο Πνευματικό Κέντρο του Ναού μας, 
θα πραγματοποιηθεί ομιλία 
από τον πρωτοπρεσβύτερο 
π. Χρήστο Ρισάνο 
με θέμα: 
"Η Πνευματική ζωή".
Για του γονείς με παιδιά 
θα υπάρχει 
η δυνατότητα 
απασχόλησής 
τους.

ΤΟ ΙΕΡΟΝ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 

«Εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων κατηρτίσω αίνον» (Ψαλμ. 8,3). Αυτή η φράση του ψαλμωδού αποτελεί ένα παράδοξο. Ένα μικρό παιδί δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει Θεός. Δεν έχει την ωριμότητα να μιλήσει γι’ Αυτόν. Αντιγράφει τους μεγάλους. Προσπαθεί να ανακαλύψει τον κόσμο «ου κατ’ επίγνωσιν», αλλά με γνώμονα το ένστικτό του. Πώς λοιπόν μπορούμε να πάρουμε στα σοβαρά το ότι ένα παιδί δοξάζει τον Θεό, πέρα από μία συναισθηματική χαρά και αγαλλίαση την οποία νιώθουν όσοι πιστεύουν ή μία θυμηδία την οποία εκφράζουν όσοι, ιδίως στην εποχή μας, θεωρούν τέτοιες κινήσεις ανελεύθερες, αφού, κατά τη γνώμη τους, η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό θα πρέπει να αναπτυχθεί μετά την ενηλικίωση για να είναι ελεύθερη, διότι μέχρι τότε είναι κατευθυνόμενη και ίσως και καταπιεστική;

Η Αγία Κικιλία - 22 Νοεμβρίου



"Άγγελον ειρήνης, πιστόν οδηγόν, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων ημών παρά του Κυρίου αιτησώμεθα". 

Έτσι δέεται η Εκκλησία, γιατί είναι πίστη πως ένας άγιος Άγγελος του Θεού φυλάγει και παραστέκει κάθε πιστό.

Αυτή την πίστη την βλέπομε αισθητή πραγματικότητα στη ζωή της αγίας παρθενομάρτυρος Κικιλίας, που είναι από τα αγνότερα και ευωδέστερα θύματα της πίστεως και της οποίας η Εκκλησία σήμερα γιορτάζει την μνήμη. 

Έβλεπεν η αγία του Θεού τον φύλακα Άγγελό της, που την προστάτευε και την ωδηγούσε στον βίο της.

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015

Η γενιά των αποτυχημένων γονέων





Στα εκατοντάδες ποστς για την γενιά των 400 ευρώ γίνονται αναφορές σε δεκάδες αιτίες που φταίνε για την σημερινή τους κατάσταση.

"Φταίνε οι κυβερνήσεις", "φταίνε οι νεοφιλελεύθερες πρακτικές", "η παγκοσμιοποίηση", "η ακρίβεια" .... τα παντα φταίνε εκτός από τους

νέους με τους μισθούς των 400 ευρώ.

Και θα συμφωνήσω στο τελευταίο.

Δεν φταίει μία νέα γενιά που μόλις ενηλικιώθηκε. Αυτή η γενιά εκπαιδεύτηκε από κάποιους ανθρώπους και κυρίως από τους γονείς τους.

· Εκπαιδεύτηκε να ξοδεύει χωρίς να συγκρίνει τιμές... γιατί έτσι κάνανε και οι γονείς της.

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

1. ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟ κ. ΑΧΜΑΝΤ ΕΛΝΤΙΝ, ΔΙΠΩΜΑΤΟΥΧΟΥ ΤΗΣ ΙΣΛΑΜΙΚΗΣ «ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ»



Πρὸς τὸν
κ. Ἀχμὰντ Ἐλντίν
Ἰδιοκτήτη Ἰσλαμικῆς Ἱστοσελίδας
Ἀγαπητὲ κ. Ἀχμὰντ Ἐλντίν.
Διάβασα μὲ προσοχὴ τὴν (ἀνοιχτὴ) ἐπιστολή σας πρὸς τὸ πρόσωπό μου. Μὲ ἀποκαλεῖτε συκοφάντη τοῦ Ἰσλαμικοῦ πιστεύω. Ὅτι στηρίζομαι σὲ «ἀστήριχτες κριτικές, οἱ ὁποῖες μάλιστα ἔχουν ἀπαντηθεῖ». Μὲ κατηγορεῖτε ὅτι «δὲν ἐνδιαφέρθηκα νὰ διαβάσω τὶς ἀπαντήσεις» σας καὶ ὅτι «ἀρνοῦμαι συζήτηση μεταξύ μας καὶ δημόσιο διάλογο μεταξὺ Ἰσλὰμ καὶ Χριστιανισμοῦ».
Κατ’ ἀρχὴν σᾶς πληροφορῶ, ὅτι γνωρίζω τὸ Ἰσλάμ, ἴσως καλλίτερα ἀπὸ ἐσᾶς, ποὺ αὐτοτιτλοφορεῖσθε ὡς διπλωματοῦχος της «Ἰσλαμικῆς Θεολογίας». Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής,ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ὁ ἅγιος Κύριλλος ὁ Θεσσαλονικεύς, ὁ ἅγιος Ἀνδρέας ὁ διὰ Χριστὸν Σαλός, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Δεκαπολίτης, ὁ ἅγιος Εὐστάθιος Θεσσαλονίκης, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς κ.α. ἔχουν ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ Ἰσλὰμ καὶ τὴν διδασκαλία του καὶ ἔχουν καταδείξει στὰ θεοφώτιστα συγγράμματά τους τὰ ψεύδη καὶ τὶς πλάνες τοῦ Ἰσλάμ, ὅπως ἐπίσης καὶ μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Μωάμεθ, τὸν ὁποῖο ἐσεῖς ὀνομάζετε ὄχι ἁπλῶς προφήτη, ἀλλὰ καὶ σφραγίδα πάντων τῶν προφητῶν. Ἀπὸ ὅσα γράφετε στὰ κείμενα πού μοῦ στείλατε, φαίνεται ὅτι ἔχετε μία κάποια γνώση τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τὴν  ὁποία ὅμως προσπαθεῖτε νὰ ἑρμηνεύσετε μὲ ὁδηγὸ τὸ Κοράνιο, μὲ ἀποτέλεσμα ἄλλοτε μὲν νὰ τὴν παρερμηνεύετε καὶ νὰ τὴν διαστρέφετε καὶ ἄλλοτε νὰ χρησιμοποιεῖτε ἐπιλεκτικὰ ὁρισμένα χωρία, προφανῶς αὐτὰ ποὺ σᾶς βολεύουν, γιὰ νὰ βγάλετε τὰ συμπεράσματα ποὺ θέλετε, ἀγνοώντας καὶ παραθεωρώντας κάποια ἄλλα, τὰ ὁποία ἔρχονται σὲ εὐθεία ἀντίθεση μὲ αὐτὰ ποὺ ἰσχυρίζεστε, καὶ τὰ ὁποία θὰ σᾶς βοηθοῦσαν νὰ ἑρμηνεύσετε ὀρθὰ καὶ τὰ προηγούμενα, τὰ ὁποῖα παρερμηνεύετε. Ἀπὸ τὴν μελέτη τῶν κειμένων σας ἐπίσης διαπίστωσα, ὅτι βρίσκομαι ἐνώπιον μίας πολυδιάστατης, πολύμορφης καὶ πολυεπίπεδης πλάνης, μίας πλάνης, ἡ ὁποία ἔχει «μπαζωθεῖ» γιὰ τὰ καλὰ στὴν τιμιώτατη ψυχή σας σὲ πολλὰ στρώματα, ἔτσι ὥστε νὰ εἶναι εὐκολότερο νὰ μετακινήσει κανεὶς ἕνα βουνό, παρὰ νὰ μετακινήσει ὅλα αὐτὰ τὰ μπάζα ποὺ ἔχουν καταπλακώσει τὴν ψυχή σας.

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2015

Εγώ και ο άλλος μου εαυτός στο facebook, στα social media.



Τι είμαι εγώ στην πραγματικότητα, εσύ και όλοι μας οι φίλοι. Ανοίγοντας λογαριασμό σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας ξανά, δημιουργούμε μία εικόνα. Όλα για το φαίνεσθαι και το «μου αρέσει» ή «like», όπως θέλει τα λέει ο καθένας. Οι ειδοποιήσεις κόκκινα σημάδια, ότι κάποιος μας σκέφτηκε. Πόσο ανάγκη έχουμε να νιώθουμε ξεχωριστοί, είδωλα ανάμεσα στα μέλη της μικρής μας κοινότητας.
Αυταπάτες οι κοινοποιήσεις μας, για να προσελκύσουμε και να σαγηνεύσουμε τους φίλους μας. Κυνηγοί της αγάπης τους, μπροστά και πίσω από τον φακό. Θα πρέπει να σταθούμε καλύτερα την επόμενη φορά στην κάμερα, να ανεβάσουμε κάποιο πιο ψαγμένο φιλοσοφικό απόφθεγμα. Γιατί έτσι επιδεικνύουμε το πόσο ενδιαφέροντες είμαστε, πόσο βάθος έχουμε. Το χρονολόγιο λειτουργεί ως λευκός καμβάς, εμείς οι ζωγράφοι.

Ο καθαρότατος ναός του Σωτήρος





Η τιμή των Ορθοδόξων προς τη Θεοτόκο

Η Ορθόδοξος Εκκλησία διδάσκει για την Παναγία μας ό,τι μας παραδίδει η Ιερά Παράδοση και η Αγία Γραφή, και καθημερινά Τη δοξάζει στους ναούς της, ζητώντας τη βοήθεια και την προστασία της. Γνωρίζοντας ότι χαροποιείται μόνο από αυτούς τους αίνους που ανταποκρίνονται στην πραγματική της δόξα, οι Άγιοι Πατέρες και υμνογράφοι έχουν ικετεύσει Αυτήν και τον Υιό της να διδαχθούν πώς να την υμνούν. «Τείχισόν μου τὰς φρένας Σωτήρ μου, τὸ γὰρ τεῖχος τοῦ κόσμου ἀνυμνῆσαι τολμῶ, τὴν ἄχραντον Μητέρα σου». (οίκος Κοίμησης) «Η Εκκλησία διδάσκει ότι ο Χριστός πραγματικά γεννήθηκε από την Αειπάρθενο Μαρία» (Άγ. Επιφάνιος).«Είναι απαραίτητο για εμάς να ομολογούμε ότι η Παναγία είναι πραγματικά Θεοτόκος, έτσι ώστε να μην υποπέσουμε σε βλασφημία· διότι εκείνοι που αρνούνται ότι η Αγία Παρθένος είναι πράγματι Θεοτόκος δεν είναι πλέον πιστοί, αλλά μαθητές των Φαρισαίων και των Σαδδουκαίων». (Άγ. Εφραίμ ο Σύρος)

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015

Το Σαρανταλείτουργο



Ἕνας βράχος ἔπεσε καὶ καταπλάκωσε πολλοὺς ἐργάτες σ’ ἕνα νταμάρι. Ἡ γυναίκα ἑνὸς ἀπ’ αὐτούς, ἡ κ. Ἀργυρώ , θεωρώντας νεκρὸ πλέον τὸν ἄνδρα της, ἔδωσε σ’ ἕναν παπᾶ ὅ,τι μποροῦσε ἀπ’ τὸ ὑστέρημά της, γιὰ νὰ κάμει σαράντα λειτουργίες ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς του. Γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸν τοῦ ἔδινε καθημερινὰ ἕνα πρόσφορο, ἕνα μπουκαλάκι νάμα καὶ μιὰ λαμπάδα.

Ὅταν ὁ ἱερέας ἔφτασε στὶς εἴκοσι λειτουργίες, ὁ διάβολος φθόνησε τὴν εὐλάβεια τῆς γυναίκας. Τῆς παρουσιάζεται λοιπὸν καὶ τῆς λέει, ὅτι ὁ παπᾶς ἔφυγε γιὰ κάποια ἐπείγουσα δουλειά του. Δὲν εἶχε νόημα νὰ τοῦ στείλει πρόσφορο. Θὰ τοῦ τὸ ἔστελνε τὴν ἄλλη ἡμέρα. Αυτὸ τῆς τό ’καμε τρεῖς φορὲς στὸ διάστημα τῶν σαράντα λειτουργιῶν.

Το να είσαι Χριστιανός σημαίνει να πεινάς και να διψάς



Στις 15 Νοεμβρίου ξεκινά η νηστεία των Χριστουγέννων. Έχει πολλά να ψιθυρίσει αυτή η πορεία προς το ποθούμενο…:

«Νηστεία είναι η τέχνη να πεινάς και να διψάς. Η πείνα και η δίψα είναι πάντα τα σημάδια ότι μια ζώσα ύπαρξη έχει αρχίσει να φθείρεται και δεν θα επιβιώσει αν δεν λάβει απ’ έξω ενίσχυση υπό τη μορφή της τροφής. Στη χριστιανική οπτική, όμως, η πείνα και η δίψα θα μεταμορφωθούν σε αναζήτηση του ουσιώδους για τους ανθρώπους, δηλαδή της τροφής που δεν χάνεται.

ΣΧΟΛΗ ΓΟΝΕΩΝ ΤΗΣ Ι. Μ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ



Η Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς με ιδιαίτερη φροντίδα και αγάπη σκεπάζει το θεσμό της οικογένειας, τη μικρογραφία της Βασιλείας του Θεού, μια άλλη μορφή Εκκλησίας. 
Υπό την επίβλεψη της Ιεράς Μητροπόλεως λειτουργούν στις ενορίες Σχολές Γονέων, ένας θεσμός 22 συναπτών ετών.

Σκοπός
Σκοπός αυτής της προσπάθειας είναι η επιμόρφωση και η αρωγή προς τους γονείς για το σπουδαίο έργο της αγωγής των παιδιών τους. 

Διδάσκουν


Στις Σχολές Γονέων της Μητροπόλεως διδάσκουν, ειδικοί επιστήμονες: Γιατροί διαφόρων ειδικοτήτων (Παιδίατροι, Παιδοψυχίατροι, κ.α.), Ψυχολόγοι, Παιδαγωγοί, Θεολόγοι, Kοινωνιολόγοι, Eκπαιδευτικοί.

Με την παρακολούθηση, των θεμάτων που αναπτύσσονται από τους επιστήμονες-εισηγητές και με την ανταλλαγή εμπειριών παρέχεται εξαιρετική βοήθεια στους γονείς για το έργο τους. 

Οι Σχολές Γονέων λειτουργούν σε 11 ενορίες της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς με εβδομαδιαίες ή δεκαπενθήμερες συναντήσεις. 

ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ 18:00

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΟΜΙΛΙΩΝ 



Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2015

Εσπερινές Συνάξεις


Την Κυριακή 15 Νοεμβρίου 
και ώρα 
18:00
στα πλαίσια των Εσπερινών Συνάξεων 
που πραγματοποιούνται 
στο Πνευματικό Κέντρο του Ναού μας, 
θα πραγματοποιηθεί ομιλία με θέμα: 
"Η αγάπη που σκοτώνει". 
Για του γονείς με παιδιά 
θα υπάρχει 
η δυνατότητα 
απασχόλησής 
τους.

40Λείτουργο Χριστουγέννων στον Ι. Ναό μας


Απὸ τῆς 15ης Νοεμβρίου ξεκινᾶ μιὰ νέα περίοδος πνευματικοῦ ἀγώνα καὶ προετοιμασίας γιὰ τὴν ἐπερχομένη μεγάλη Δεσποτικὴ ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων. Μαζί ξεκινᾶ καὶ ἡ τεσσαρακονθήμερος νηστεία, κατὰ τὴν ὁποία βεβαίως καταλύεται (ἐκτὸς Τετάρτης καὶ Παρασκευῆς) τὸ ψάρι (μέχρι τὴν 17/12), ὄχι ὄμως αὐγά, κρέας καὶ γαλακτερά.

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015

Η εύλαλος σωπή...



Γιά τή σιωπή, πού μ’ ἐρωτᾶς, πρέπει νά ξέρεις ὅτι αὐτή δέν ἔγκειται μόνο στή σιωπή τῆς γλώσσας, ἀλλά πρό παντός στή σιωπή τῶν λογισμῶν. Ἄν δηλαδή σιωπᾶ ἡ γλώσσα σου, οἱ λογισμοί σου ὅμως κρίνουν καί καταδικάζουν τούς ἄλλους, ἔ! τότε αὐτό δέν εἶναι σιωπή! Εἶναι γραμμένο κάπου: "Μπορεῖ νά ὁμιλῆς ὅλη τήν ἡμέρα, καί ὅμως ἐσωτερικά νά ἔχης εὐλογημένη σιωπή, ἐπειδή δηλαδή δέν θά λέγης ἐκεῖνα, πού δέν ἁρμόζουν. Καί μπορεῖ νά σιωπᾶς ὅλη τήν ἡμέρα, καί ὅμως νά μήν τηρῆς θεάρεστα τή σιωπή, διότι ὁ λογισμός σου φλυαρεῖ καί κατακρίνει".


Γέροντας Γερμανός  Σταυροβουνιώτης

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2015

Φωτογραφίες από την Πανήγυρι του Ι. Παρεκκλησίου Αγίου Νεκταρίου στο Ναό μας

Επιστολή Μητροπολίτη Πειραιώς, πρός τον Υπουργό Παιδείας, σχετικά με το μάθημα των Θρησκευτικών, τη λειτουργία Κατεύθυνσης Ισλαμικών Σπουδών και τον χωρισμό Εκκλησίας-Πολιτείας.



᾿Αριθμ. Πρωτ. 1243                     Ἐν Πειραιεῖ τῇ 9 Νοεμβρίου 2015
Πρός Τόν
Ἐξοχώτατον Κύριον
Νικόλαον Φίλην
Ὑπουργόν
Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων
Ἀ. Παπανδρέου 37

151 80 ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΝ
Ἐξοχώτατε Κύριε Ὑπουργέ,

Μετά τιμῆς πρός τό Ὑμέτερο πρόσωπο τοῦ ὁποίου δέν διαμφισβητῶ τήν εὐθύτητα καί εἰλικρίνεια, ὡς διαποιμαίνων τήν Ἱ. Μητρόπολι Πειραιῶς καί ἐκ προσώπου τοῦ εὐαγοῦς Κλήρου καί τοῦ φιλοχρίστου λαοῦ Αὐτῆς, σέ σχολιασμό τῆς Ὑμετέρας γραπτῆς ἀπαντήσεως σέ ἐρώτηση κοινοβουλευτικοῦ ἐλέγχου καί τῆς ἀπό 20/10/2015 πρός τήν Ὑμετέρα Ἐξοχότητα ἀπευθυνθείσης δημοσίας ἐπιστολῆς ὑπό τοῦ  Θεολογικοῦ Συνδέσμου «ΚΑΙΡΟΣ» διά τῆς ὁποίας αἰτεῖται «νά ἐφαρμόσετε ἀπό τήν ἑπόμενη χρονιά 2016-2017 τά νέα προγράμματα σπουδῶν τοῦ μάθήματος τῶν Θρησκευτικῶν γιά  Δημοτικό, Γυμνάσιο καί Λύκειο» πού ὁ Ἐλλογ. Πρόεδρος τοῦ ΚΑΙΡΟΥ Καθηγητής κ. Δημήτριος Μόσχος περιέγραψε ὅτι «θά ἑστιάζουν μέ γνωσιακή λογική στή χριστιανική ὀρθόδοξη παράδοση καί ὄχι κατηχητική παρέχοντας παράλληλα συστηματική προσέγγιση στίς ἄλλες θρησκεῖες», προάγομαι ὅπως παρατηρήσω τά κάτωθι:

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΑΙ Η ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ



Ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα, τα οποία πάντοτε απασχολούσαν την Εκκλησία, είναι αυτό της σχέσης της με τον κόσμο. Το ερώτημα και συνάμα ο πειρασμός της εκκοσμίκευσης αποτελεί σημείο –κλειδί για το πώς όσοι πιστεύουμε στον Θεό θα μπορέσουμε να πορευθούμε στον κόσμο.  Θα υιοθετήσουμε το ήθος του κόσμου, διότι είμαστε μέλη του; Θα επιλέξουμε έναν αναχωρητισμό από τον κόσμο, γιατί θα πρέπει να δείξουμε ότι διαφέρουμε από αυτόν; Θα προσπαθήσουμε, υιοθετώντας τρόπους και μεθόδους κοσμικές, να ελκύσουμε ανθρώπους στην πίστη με κίνδυνο να αλλοτριωθεί το φρόνημά μας και να χάσουμε την ουσία της εκκλησιαστικής μας ταυτότητας;

            Δεν είναι πάντοτε αυτονόητες οι απαντήσεις. Λησμονούμε ότι η Εκκλησία απαρτίζεται από πρόσωπα. Και τα πρόσωπα έχουν τα χαρίσματά τους. Αυτό συνεπάγεται ότι έχουν και τον δικό τους τρόπο προσέγγισης του κόσμου και της ζωής.  Όμως υπάρχουν δύο συνισταμένες, τις οποίες οφείλουμε πάντοτε να λαμβάνουμε υπόψιν όταν το ερώτημα αυτό τίθεται στη ζωή μας. Η πρώτη έχει να κάνει με τρεις λόγους του Χριστού. Ο Κύριος, στην αρχιερατική Του προσευχή, λίγο πριν τα άγια Πάθη Του, ζήτησε από τον Θεό Πατέρα όχι να άρει τους μαθητές Του από τον κόσμο, να τους καταστήσει απόκοσμους, αναχωρητές εξ αυτού, αλλά να τους προφυλάξει από το πονηρό. Από ό,τι δηλαδή τους χωρίζει από την αγάπη του Χριστού. Το κακό. Την αμαρτία. Την επιρροή του διαβόλου. Τον τρόπο του διαβόλου, ο οποίος έχει να κάνει με την άρνηση της αγάπης και την πρόταξη της εξουσίας. «ουκ ερωτώ ίνα άρης αυτούς εκ του κόσμου, αλλ’ ίνα τηρήσης αυτούς εκ του πονηρού» (Ιωάν. 17, 15). Ο δεύτερος λόγος του Χριστού αναφέρεται στην στάση του κόσμου έναντι των μαθητών Του. «Ο κόσμος αν το ίδιον εφίλει» (Ιωάν. 15, 19) , λέει ο Χριστός. Ο κόσμος αγαπά όποιον φέρεται όπως θα φερόταν ο ίδιος. Και γι’ αυτό ο Χριστός προειδοποιεί τους μαθητές του λέγοντας ότι «εν τω κόσμω θλίψιν έξετε, αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιωάν. 16,33). Οι μαθητές και κατ’  επέκτασιν όλοι οι χριστιανοί καλούμαστε να ζήσουμε στον κόσμο. Και στον κόσμο θλίψη θα συναντήσουμε, εάν για μας η ιδιότητα του χριστιανού είναι κομβικής σημασίας. Όμως, η σχέση μας με τον Χριστό μας υπενθυμίζει ότι η θλίψη θα διαλυθεί, διότι ο Χριστός νίκησε τον κόσμο και επομένως, όποιος από εμάς ακολουθεί τον δικό του δρόμο θα νικήσει το πνεύμα που χωρίζει τον άνθρωπο από τον Θεό.

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2015

Ἡ ζωὴ μέσα ἀπὸ τὸν θάνατο




Νικάνωρ Καραγιάννης (Ἀρχιμανδρίτης)

«Μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει». Ἡ φράση αὐτὴ τοῦ Χριστοῦ, ὅπως τότε ἔτσι καὶ σήμερα, προκαλεῖ τὴ λογική μας καὶ θὰ μᾶς προσκαλεῖ πάντοτε νὰ ἀφεθοῦμε μὲ ἐμπιστοσύνη καὶ νὰ παραδοθοῦμε μὲ ἐλπίδα στὴν πραγματικότητα τοῦ μυστηρίου καὶ τῆς ἀλήθειας τοῦ Θεοῦ. Θὰ μᾶς προσκαλεῖ, γιὰ νὰ δοῦμε μὲ τὴν πίστη τί κρύβεται στὸ σκοτεινὸ καθρέπτη τοῦ θανάτου. Εἶναι γεγονὸς ὅτι ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ θὰ γεννηθεῖ ἕνας ἄνθρωπος δὲν ὑπάρχει καμιὰ ἄλλη βεβαιότητα, παρὰ μόνο ὅτι κάποτε θὰ πεθάνει. Καὶ ὅμως, αὐτὴ ἡ βεβαιότητα παραμένει μιὰ ἄγνωστη ἐμπειρία. Κανεὶς δὲν ἔχει ἐμπειρία τοῦ θανάτου του. Κανεὶς δὲν «ἔζησε» τὸ βιολογικό του θάνατο, γιὰ νὰ μᾶς πεῖ τί σημαίνει αὐτό. Κανεὶς δὲν μᾶς εἶπε τί βιώνει, ὅταν εἶναι νεκρός. Βέβαια, ὁ Χριστὸς καὶ τὰ χαρισματικὰ μέλη τοῦ Σώματός Του, οἱ Ἅγιοί Του, φανέρωσαν τὴν ἀντίπερα ὄχθη τῆς ζωῆς, τὴν πραγματικὴ καὶ ἄφθαρτη ζωὴ τῆς αἰωνιότητας μετὰ τὸ θάνατο.

Αὐτὴ ἡ βεβαιότητα, λοιπόν, εἶναι πίστη καὶ ἀποκάλυψη, εἶναι μιὰ ἄλλη διάσταση ὕπαρξης καὶ ζωῆς, ἡ ὁποία, ὅμως, ἂς μὴν ξεχνᾶμε, ὑπερβαίνει πολὺ τὴ γήινη ἐμπειρία μας. Ἐδῶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι τὰ μοναδικὰ σημεῖα στήριξης τῆς ὕπαρξής μας, ποὺ ἀποκαλύπτουν τὸ θαῦμα τῆς Ἀνάστασης καὶ ὑποδηλώνουν τὸ μυστήριο τῆς αἰωνιότητας. Χωρὶς αὐτά, καμία λογικὴ καὶ καμία ἐπιστήμη, καμία φιλοσοφία καὶ καμία γνώση, καμία δύναμη τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ τοῦ κόσμου τούτου δὲν μπορεῖ νὰ φωτίσει τὰ σκοτάδια καὶ νὰ διαλύσει τὰ ἀδιέξοδά μας. Μόνο ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ ποὺ γίνεται πίστη τοῦ ἄνθρωπου εἶναι ἡ ἀπάντηση στὸ ὑπαρξιακό μας πρόβλημα. Αὐτὴ ἡ ἀλήθεια μᾶς λέει ὅτι ὁ θάνατος δὲν εἶναι πλέον τέρμα, ἀλλὰ ἔγινε ἐν Χριστῷ πέρασμα καὶ μετάβαση στὴν αἰωνιότητα. Μοιάζει νὰ εἶναι μιὰ ἄλλου εἴδους γέννηση στὴν ὄντως ζωή.

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2015

Καμία Φωτογραφία τῶν Παιδιών σὰς σὲ Διαδικτυακά Μέσα



Ο κ. Σφακιανάκης αναφέρθηκε σε περιστατικά παιδιών στην Ελλάδα, τα οποία βρέθηκαν σε πολύ δύσκολη θέση όταν φωτογραφίες τους «πειράχτηκαν» μέσω φωτομοντάζ και διέρρευσαν στο σχολικό τους περιβάλλον, παρουσιάζοντας [Ζ.Ι.: ανάρμοστα] π.χ. το πρόσωπο του παιδιού με το σώμα ηθοποιού.

Και δεν είναι η ίδια η φωτογραφία που θα ενοχλήσει το παιδί, όσο ο αδιάκοπος χλευασμός των συμμαθητών του ή, ακόμα χειρότερα, το bullying που θα ακολουθήσει.

Και δεν είναι μόνο οι φωτογραφίες που μπορεί να βάλουν τα παιδιά σας σε κίνδυνο. Όπως αναφέρει η διευθύντρια του Ινστιτούτου Διαδικτύου της Οξφόρδης, Victoria Nash, υπάρχουν δύο πράγματα που οι γονείς θα πρέπει να προσέχουν:

Ο αγώνας του Χριστιανού.



Αφού ξυπνήσεις το πρωί, και αφού προσευχηθείς κάμποση ώρα, λέγοντας, Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησόν με, το πρώτο πράγμα που έχεις να στοχασθείς είναι αυτό, το να σου φανεί πως βλέπεις τον εαυτό σου περικλεισμένο μέσα σ’ έναν τόπο και στάδιο, το οποίο δεν είναι άλλο, παρά η ίδια σου η καρδιά, και όλος ο εσωτερικός άνθρωπος. Μ’ αυτό τον νόμο, ότι όποιος εκεί δεν πολεμήσει, να μένει πάντοτε πεθαμένος και μέσα σ’ αυτό λογάριασε πως βλέπεις εμπρός σου εκείνο τον εχθρό, και εκείνη την κακή σου όρεξη, την οποία αποφάσισες για να πολεμήσεις, και είσαι έτοιμος να πληγωθείς και να πεθάνεις, αρκεί μόνο να την νικήσεις. Και από μεν το δεξί μέρος του σταδίου, νόμισε πως βλέπεις το νικηφόρο σου Αρχιστράτηγο, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, με την Παναγία του Μητέρα, και με πολλά Τάγματα Αγγέλων και Αγίων και μάλιστα με τον Αρχάγγελο Μιχαήλ.

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015

«Τουλάχιστον ευγενείς»


π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Αναφέρεται ότι ο π. Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης, ο σοφός αυτός Αγιορείτης Γέροντας των ημερών μας, είχε πει: «αν δεν είμαστε χριστιανοί, ας είμαστε τουλάχιστον ευγενείς».
Βέβαια, η αλλοίωση του νοήματος των λέξεων κάνει το «χριστιανός» να δείχνει άνθρωπο που προσπαθεί να εφαρμόσει όλα όσα λέει το Ευαγγέλιο, με σκοπό να κερδίσει τον Παράδεισο. Δηλαδή μπορεί να δείχνει άνθρωπο απόκοσμο, αυστηρό και κάποτε απάνθρωπο, προκειμένου να πετύχει το στόχο του.
Η Εκκλησία όμως, στηριγμένη στο Ευαγγέλιο και στην Παράδοσή της, προβάλλει τον άγιο ως τον αληθινό χριστιανό. Δηλαδή τον άνθρωπο που έγινε όλος ένας μικρός Χριστός, που έγινε δοχείο του Αγίου Πνεύματος, που έφτασε στη φυσιολογική ανθρώπινη κατάσταση.
Έχοντας την ταπείνωση και την αγάπη ως «καύσιν καρδίας υπέρ πάσαν την κτίσιν» (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος), γίνεται για τους άλλους χαρά και ανάπαυση. Ζώντας ως ανύπαρκτος, δίνει ζωή και ελπίδα στους γύρω του. Με άλλα λόγια όντας άγιος - χριστιανός φέρνει με την παρουσία, τα λόγια, τα έργα, ακόμα και με τη σιωπή του, το Θεό ανάμεσά μας! Υπάρχει πιο μεγάλη ευλογία για μας;
Έτσι θα πρέπει να είμαστε ως χριστιανοί, αφού θέλουμε να ονομαζόμαστε έτσι. Όμως διαπιστώνουμε πως κάτι τέτοιο είναι σπάνιο. Ποιοι από τους κληρικούς ή λαϊκούς βιώνουμε την ομορφιά της ταπείνωσης και της αγάπης, που αναπαύει τους γύρω μας;

Ἁπλότητα καί ἀγαθότητα




Ἅγιος Πορφύριος (Μπαϊρακτάρης)


Ὅ,τι κάνει ὁ καλός ἑαυτός μας, νά μήν τό παίρνει εἴδηση ὁ κακός «Μή γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου». «Ἀριστερά» εἶναι ὁ ἀντίθετος ἑαυτός μας, πού ὅταν τό πάρει εἴδηση, θά τά χαλάσει ὅλα. Ὁ ἀντίθετος εἶναι ὁ κακός ἑαυτός μας. Νέος εἶναι ὁ ἐν Χριστῷ ἑαυτός μας, ἐνῶ ὁ ἄλλος εἶναι ὁ παλαιός. Χρειάζεται τέχνη γιά νά μήν παίρνει εἴδηση ὁ παλαιός. Χρειάζεται τέχνη καί κυρίως ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ.

Ὑπάρχουν μερικά μυστικά. Τό Εὐαγγέλιο μᾶς προτρέπει πώς πρέπει νά προλαμβάνουμε ὁρισμένα πράγματα πού μᾶς δυσκολεύουν στόν ἀγώνα μας.

Λ.χ. θέλετε νά γευθεῖτε μία χαρά ἀπό τόν Θεό. Ποιό εἶναι τό μυστικό ἐδῶ; Ἔστω ὅτι τήν πιστεύετε καί τή ζητᾶτε τή χαρά καί λέτε «δέν μπορεῖ παρά νά μοῦ τή δώσει ὁ Θεός». Ἐκεῖνος δέν τήν δίνει. Καί αἰτία εἶστε ἐσεῖς οἱ ἴδιοι. Ὄχι ὅτι ὁ Θεός δέν θέλει νά τή δώσει, ἀλλά τό μυστικό εἶναι ἡ δική σας ἁπλότης καί ἀπαλότης.