Αρχιμ/του Τιμοθέου Κ. Κιλίφη
Το ερώτημα αυτό το έθεσαν μεταξύ τους οι μυροφόρες γυναίκες προτού πάνε στον τάφο του Χριστού, για ν' αλείψουν το σώμα του με αρώματα. Ερώτημα δικαιολογημένο, και δύσκολο, γιατί "ο λίθος ην μέγας σφόδρα".
Και όμως δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια μέσα στην απογοήτευσή τους. Προχώρησαν χωρίς να έχουν λύση στα χέρια τους. Είχαν, όμως, δέσει την καρδιά τους με το Χριστό. Προχώρησαν με την πίστη και την αφοσίωση σ' αυτόν.
Και η λύση δόθηκε από τον ουρανό. Μόλις έφτασαν στον τάφο βρήκαν τον λίθο αποκυλισμένο. Ο ουρανός έδωσε τη λύση του.
Όλοι μας προχωρούμε ανάμεσα σε ογκόλιθους. Αμέτρητοι είναι οι ογκόλιθοι που βρίσκονται μπροστά μας. Ογκόλιθοι φτώχειας, αρρώστιας, φόβου θανάτου, συκοφαντίας, κατατρεγμών, δυσπιστίας, κρίσης θεσμών, εκδήλωσης παθών και άλλοι πολλοί, που αρκετές φορές είναι τρομακτικοί. Πολλές φορές τρομάζουμε κι απελπιζόμαστε βλέποντας τους τεράστιους αυτούς ογκόλιθους που φράζουν το δρόμο της ζωής μας.
Όμως, δεν πρέπει να φοβόμαστε. Αν προχωρούμε, όπως οι μυροφόρες, με πίστη και αφοσίωση στον Χριστό, οι ογκόλιθοι θα υποχωρούν.
Κανένας ογκόλιθος ποτέ δεν είναι δυνατότερος από το Χριστό.
Από το βιβλίο: Στοχασμοί από τον άμβωνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου