Πήραν την Πόλη, πήραν την....

Μεσημέριασε και έπεσεν πια η Πόλις...

Σφάχτηκαν οι μαχητές, ξεκουράζονται τα σπαθιά των Τούρκων, ο αυτοκράτορας κρύφτηκε για να αναστηθεί, μαρμάρωσαν οι μυστικές συνθήκες ζωής της Βασιλεύουσας, την πήραμε στους ώμους και κινήσαμε, οι πρόσφυγες: Λίγο όπως παίρνεις το κιβούρι του γονιού σου και μια ζωή το γυρνάς άταφο στη μνήμη σου, κάπως σαν να σηκώνεις τον επιτάφιο, οδύνη μαζεμένη στις εσώτατες γωνιές σου -φυλαγμένη να την δώσεις στα παιδιά αντίδωρο πατρίδας-.

Ξαφνικά ησύχασε η πολιτεία που ζεις την προσφυγιά σου.

 Κάτι συμβαίνει τούτο το απομεσήμερο και πάψανε τ'αυτοκίνητα να θορυβούν κι' οι άνθρωποι να φωνάζουν. 

Σαν να γίνεται σιωπή για να ακουστούν αυτοί που περνάνε τα μεσημέρια, αυτοί που αθέατοι έχουν τα μυστήρια και τα κουβαλούν για λίγο ανάμεσα στους ζωντανούς, σε μια λιτανεία που δεν βλέπεις αλλά νιώθεις.....

Περνά ο Βασιλέας, διαβαίνει το κλάμμα τυλιγμένο σε πορφυρά υφάσματα, τριαντάφυλλα γέμισαν οι στέγες των σπιτιών -κάποιος από τον ουρανό ραίνει την πομπή-, ψυχές δίχως σώματα κουρνιάζουν στο καμπαναριό της διπλανής εκκλησίας για να γλυτώσουν την σφαγή της μνήμης.

"Ελάτε" τους λέγω "δεν είναι χώρος για σας.

 Εδώ φωλιάζουν τα πουλάκια. Ελάτε στην χούφτα μου . 

Τέλειωσε η σφαή. Δεν θα σας πειράξει κανείς πια. 

Μέχρι να σας αναστήσει ο Σκλαβωμένος της ΑγιαΣοφιάς θα σας κρατούμε εμείς και θα σας κρύβουμε. Εμείς οι ανάξιοι που αξιωθήκαμε να αναλάβουμε τον θρήνο και την ελπίδα του Βοσπόρου. 

Εμείς που μας ορίστηκε να είμαστε από σπέρμα βυζαντινό κι' ορφανεμένο. "

Κατέβηκαν μία-μία οι ψυχούλες και οι θόρυβοι της πολιτείας ξανάρχισαν.......

Γέμισαν οι τσέπες μου σκόνη απ' τις πολεμίστρες...πού γυρνούσατε ψυχούλες μου;

Κάποιος είχε μαζί του λιβάνι απ'την ατέλειωτη λειτουργία. 

Το κράτησα για να σηκώσω -και φέτος- το πένθος.

πηγή:http://anazhthseis-elena.blogspot.gr