ΑΘΛΟΦΟΡΕ ΑΓΙΕ ΚΑΙ ΙΑΜΑΤΙΚΕ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝ, ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΤΩ ΕΛΕΗΜΟΝΙ ΘΕΩ, ΙΝΑ ΠΤΑΙΣΜΑΤΩΝ ΑΦΕΣΙΝ, ΠΑΡΑΣΧΗ ΤΑΙΣ ΨΥΧΑΙΣ ΗΜΩΝ.

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014

To Schoolwave festival



Οι Suicidal Angels και ο Σάκης των Rotting Christ ανήκουν στην metal σκηνή. Ο Σατανισμός τον οποίο χρησιμοποιούν και οι δύο είναι όπως υποστηρίζουν για να χτυπήσουν την χριστιανική υποκρισία. Όταν και ο ίδιος ο σατανισμός χρησιμοποιεί ακριβώς την ίδια επιχειρηματολογία για να μπορεί η αντικοινωνική και μισάνθρωπη φιλοσοφία του να περάσει πιο εύκολα στο ευρύ κοινό. Οι επικλήσεις στον Σατανά είναι για πλάκα και τους δίδουμε εμείς άλλη νοηματοδότηση από αυτήν που δίδει η Εκκλησία ισχυρίζεται σε γενικές γραμμές η metal σκηνή που καταπιάνεται με αυτήν τη θεματολογία.  Έστω και για πλάκα. Η ζωή των παιδιών δεν είναι παιχνίδι να το διαχειρίζεται κάποιος για να σπάει πλάκα. 

Όταν νομιμοποιείς εγκληματικά δόγματα όπως αυτό του νεοσατανισμού παρουσιάζοντάς τα με θετικό και ελκυστικό τρόπο ή παραβατικές πράξεις ιδίως από τα ακραία ήδη της metal σκηνής, όπως thrash, death, black metal αλλά και όταν επιλέγεις ως κριτή της κριτικής επιτροπής επιλογής των μαθητικών συγκροτημάτων μέλος συγκροτήματος που βλασφημεί χυδαία την πίστη εκατομμυρίων ανθρώπων και μόνο από το όνομα της μπάντας (Rotting Christ) τι είδους σεβασμό, αγωγή και χαρακτήρα μπορείς να εμπνεύσεις στα ήδη πιεσμένα και καταταλαιπωρημένα παιδιά από τα λάθη και τις εμπαθείς επιλογές των μεγαλυτέρων. Απλώς γίνεται κάποιος που παίρνει την «φυσιολογική» κριτική και αντίδραση των εφήβων και την στρέφει προς μια ορισμένη κατεύθυνση (ενίοτε και καλλιεργώντας την) γρανάζι μιας παρακμιακής, κατεστημένης, συστημικής συνιστώσας ενός ανελεύθερου, προγραμματισμένου, χειραφετημένου μοντέλου διαβίωσης. 


Ότι υγιές επιχειρεί να χτίσει το σχολείο με τις όποιες ατέλειές του, το είδος αυτό του φεστιβάλ, ολοκληρωτικά αντιπαιδαγωγικά,  επιδιώκει εκούσια ή ακούσια να το υπονομεύσει, να το ναρκοθετήσει και ενδεχόμενα ίσως και να το ακυρώσει, εξωθώντας να βγάλουν οι μαθητές τα απωθημένα τους ενάντια στην τυραννία των καθηγητών/τριών  τους, και αυτή η εκτόνωση θα είναι δήθεν λυτρωτική. Όμως αυτή η εκτόνωση δεν είναι και τόσο αυθόρμητη όπως υποστηρίζεται από τους διαχειριστές του νου των μαθητών του φεστιβάλ, αλλά χρησιμοποιείται διαρκώς αυτό το επιχείρημα για να υπάρξει μια αυτοδικαίωση των υπευθύνων για τις δράσεις τους και μια αυτοεξαπάτησή τους στο ότι προσφέρουν δήθεν κοινωνικό έργο. Η εκτόνωση με τη μορφή βίαιης αντίδρασης και με τάσεις άλογης ή έλλογης καταστροφής ως προδιάθεση καλλιεργείται από έναν λανθάνοντα, υπερτροφικό εγωισμό που κινείται στο περιθώριο της σχολικής ζωής των εφήβων. Όταν αυτή η τάση βρίσκει τη “νόμιμη” έκφρασή της στον τρόπο ζωής που υπαγορεύουν τα rock και metal συγκροτήματα και αρχίζει και επηρεάζει όλο και περισσότερους μαθητές τότε γίνεται απειλητική για την ομαλή ωρίμαση του εφήβου. 

Υπάρχουν δεκάδες μελέτες, παρά τον απηνή διωγμό της μουσικής, εμπορικής βιομηχανίας που καταγράφουν τις επιπτώσεις της rock και metal μουσικής στον ψυχισμό των εφήβων. Να αναφέρουμε μόνο μία: Οι “αξίες” που προωθούν οι μπάντες που εμπλέκονται στην rock και metal βιομηχανία είναι οι εξής  «1) μηδενισμός και αυτοαπομόνωση, 2) ουμανισμός και κερδοσκοπία, 3) εξέγερση και βία, 4) ηδονισμός, 5) αποκρυφισμός (και σατανισμός ως ακραία μορφή του αποκρυφισμού), 6) κατάχρηση χημικών ουσιών (ναρκωτικών, φαρμάκων κλπ)»[3]. Βέβαια άλλος ερευνητής μπορεί να κάνει και άλλες υποδιαιρέσεις. Έτσι μία μπάντα μπορεί να υποστηρίζει μέρος από αυτά ή και όλα μαζί με ανάλογες πάντοτε κλιμακωτές ποσοστώσεις των ως άνω προαναφερθεισών (απ)αξιακών μεγεθών. Σε γενικές γραμμές όμως αυτά είναι κοινός τόπος όλης της rock και metal κουλτούρας και τα υποστηρίζουν με σθένος. 

Οι κύριοι ιθύνοντες του φεστιβάλ που κατέταξαν ως εθνικό ύμνο του Schoolwave "το γιαγιά πρεζόνι» φαίνεται το ποιόν του σεβασμού προς τη νέα γενιά. Εάν έκαναν χρήση δημόσια ναρκωτικών ουσιών στο χώρο του Festival αυτό θα επιβραβεύονταν; Όχι βέβαια. Το ότι ειρωνεύονται την πίστη εκατομμυρίων αγίων, ηρώων, συμμαθητών, καθηγητών, εκπαιδευτικών με το να γελοιοποιούν με τον χυδαιότερο τρόπο την Κυριακή Προσευχή,  το Πάτερ Ημών, και να εμπαίζεται με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, η καρδιακή πίστη της γιαγιάς που προσφέρει την στοργή και την αγάπη της πεπειραμένης, έμπονης γεμάτη εμπειρίες ζωής της αναμεμειγμένη με τα δάκρυά της και τη θερμή προσευχή της που  ανεβαίνει ως θυμίαμα στην Εσταυρωμένη Αγάπη ολόκληρης της οικουμένης, αυτό δεν τους ενοχλεί; Η αντιμετώπιση της σοφίας των μεγαλυτέρων στο πρόσωπο των μεγαλυτέρων λογίζεται ως απειλή. 

Η μόνη λύση που προτείνεται από αυτό το μισάνθρωπο σε ήθος κομμάτι είναι η πρόκληση αναίτιας καταστροφής και εξόντωσης του όποιου άλλου που τυγχάνει να έχει διαφορετική γνώμη από την αφεντιά μού. Η γιαγιά λογίζεται ως απειλή της υπάρξεώς μου, μου στερεί ζωτικό χώρο από την ελευθερία μου και δεν της απομένει τίποτα άλλο από το πεταχτεί από το μπαλκόνι.Αυτό που περνάει ως καταλυτικό μήνυμα ασυνείδητα ή ενσυνείδητα είναι η  οντολογική διάσπαση της σχέσεως κοινωνίας και αγάπης με το πλησίον, πόσο μάλλον  με κάποιον που στις περισσότερες περιπτώσεις μας αγαπάει αληθινά (γιαγιά, δάσκαλος, γονιός,) και σε Εκείνον (στον Χριστό) που έχει αποδείξει με την εκούσια αυτοθυσιαστική, μοναδική αληθινή αγάπη Του ότι διαρκώς και πάντοτε μας διακονεί και μας συμπαρίσταται και στις ευχάριστες αλλά και στις ζόρικες στιγμές μας. Η ύπουλη παρακίνηση μέσω της μουσικής για να γίνει πιο εύπεπτο το μήνυμα (αφού είναι αποδεκτό και από την ομήγυρη) και έτσι αφού ναρκωθούν και αδρανοποιηθούν οι ηθικές αναστολές η κατευθυνόμενη χειραγώγηση να νομισθεί ως αποκλειστικό προϊόν δικής μου ελευθερίας.

Φυσικά τι είδους μέθοδοι διανοητικού χειρισμού του νοός με πολύ συγκεκριμένες τεχνικές έχουν εξασκηθεί πάνω μου, αν δεν τις αναζητήσω ίσως ουδέποτε να τις πάρω είδηση.

Αυτό αποδεικνύει ότι αυτού του είδους η μουσική, σύμφωνα με τους ειδικούς που ασχολούνται υπεύθυνα με αυτό το συγκεκριμένο αντικείμενο ερεύνης, δεκαετίες τώρα, δεν είναι κάτι που απλώς σε κάνει να ξεχνιέσαι και να αποσπάσαι από κάτι άλλο, αλλά είναι ένας πολύ συγκεκριμένος τρόπος ζωής που έχει τη δική του λειτουργία, τη δική του φιλοσοφία και τη δική του αισθητική χρησιμοποιώντας ακόμη και την αρωγή των ορμονικών λειτουργιών για να εισβάλει δραστικά και να πλήξει καίρια το πεδίο της προσωπικής ευθύνης του ανθρώπου με απώτερο σκοπό να εγκαθιδρύσει το δοκιμασμένο και αποτυχημένο “κοσμοείδωλο” της με όλα τα παρελκόμενα που τη συνοδεύουν  στην υπό διαμόρφωση προσωπικότητα του νέου. Δείτε μια επίσημη ανακοίνωση της Μονάδος Φροντίδος του Νοσοκομείου Fort Worthπου εξετάζει εκτός των άλλων και τα περιστατικά «Έφηβοι με προβλήματα και μουσική χέβι μέταλ». Και να σημειώσουμε ότι οι παρατηρήσεις της ιατρικής ερεύνης αυτής δημοσιεύθηκαν το 1989, χρονιά κατά την οποία το φαινόμενο της ολοκληρωτικά σατανικής black metal σκηνής και η ραγδαία εξάπλωσή της τις επόμενες δεκαετίες δεν είχε ακόμα εμφανιστεί στο μουσικό προσκήνιο.

«Η ελευθερία ενός επαναστατημένου και αλλοτριωμένου όντος, εκείνου που κτίζει μια αυτοκρατορία χωρίς Θεό, μετατρέπεται σε αυταρέσκεια και αυτονομία, γίνεται αχαλίνωτη και καταστροφική, δηλαδή ανεύθυνη ή αήθικη. Η αυθαίρετη θέληση είναι η ελευθερία του “υποχθόνιου ανθρώπου” (Ντοστογιέφσκι), που συνιστά τον πυρήνα του θανάτου του ανθρώπου και κάθε ανθρώπου. Κάθε πράγμα που γίνεται αυθαίρετο ή ατομικό, αυτόβουλο ή αυτόνομο, συνιστά άρνηση του ανθρώπου, ως προσώπου και ελευθερίας, διαστροφή της ανθρωπίνης φύσεως και ελευθερίας, κάτω από ανεξέλεγκτες και μισόκαλες ετερονομικές (δαιμονικές) δυνάμεις. Το να κάνουμε , ό,τι θέλουμε, ή να συγκεντρώνουμε τα πάντα στον εαυτό μας, που τον συλλαμβάνουμε διαρκώς ακόρεστο και απαιτητικό, στον αδηφάγο – σαρκικό αισθησιασμό του, αυτό δεν είναι ελευθερία, αλλά δουλεία στην αμαρτία  και υποδούλωση στον θάνατο. Η υπόκυψη στον πειρασμό της ανεξαρτησίας και η ύβρη της μονοκρατορίας του ανθρώπινου εγώ, η δολοφονία του Θεού και η πλάνη της αθεΐας, που θα ανοίξουν τη θύρα στη φιλαυτία και την αρχή της ηδονής, στην εμπαθή ειδωλολατρική επιθυμία και πίεση του εγώ, στη ζωώδη απαίτηση και τη ζωϊκή ζωή, νεκρώνουν το πάθος της ελευθερίας και αναιρούν το βασιλικό χαρακτήρα της»[6].

Ας αναφερθούμε και σε μια γνώριμη υπόθεση: Στην υπόθεση των τριών “Σατανιστών”, της Παλλήνης το 1993. Επικεφαλής ήταν ο Ασημάκης (Θωμάς) Κ. και στενοί συνεργοί του ο Μ.Δ. και Δ.Μ.. Οι δύο συνεργοί δεν άκουγαν metal αλλά αποκαλύπτουν ότι ο Ασημάκης είχε μεγάλη δισκοθήκη και εμπνεόταν από το metal πριν κάνει σατανιστικές τελετές, με ανθρωποθυσίες, διαμελισμό ανθρωπίνων σωμάτων, θυσίες ζώων, νεκροφιλία κ.α.. Ο Ασημάκης μας καταθέτει την λίαν αξιόπιστη μαρτυρία του: «ο επηρεασμός μου ήταν κυρίως από την μουσική heavy metal που άρχισα να ακούω από την Γ΄ Λυκείου. Εκστασιαζόμουν από την ψυχεδελική και μυστικιστική ατμόσφαιρα που δημιουργούσε η μουσική. Ξεκινάς πρώτα από το ντύσιμο: Πέτσινα μπουφάν κλπ. Ύστερα μπορεί να φτάσεις στα άκρα. Ύστερα άρχισα να διαβάζω βιβλία για τη μαγεία. Με συνέρπασαν. Τα σατανιστικά βιβλία έλεγαν ότι όσα περισσότερα άτομα επηρεάσεις, τόσο μεγαλύτερη δύναμη αποκτάς. Μας δίδασκαν ότι έτσι θα αποκτούσαμε χρήματα, θα μας αγαπούσαν πιο πολύ οι γυναίκες μας, θα πετυχαίναμε τα πάντα. Γι’ αυτό το λόγο παρέσυρα και άλλα παιδιά. Σκοτώσαμε δύο ανθρώπους  ενώ από την άλλη αν μου ζητούσε κάποιος βοήθεια θα έπεφτα στη θάλασσα να τον σώσω. Πιστεύω ότι υπάρχει μια κλίκα παγκόσμια που οδηγεί νέα και εύπιστα παιδιά σε τέτοιες καταστάσεις, μέσα από θρίλερτα βιβλία της μαγείας κλπ. Πρέπει να επέμβει ο εισαγγελέας για να καταργηθούν αυτά τα βιβλία και όσα έχουν σχέση με τη μαύρη μαγεία» (Έθνος εφημ., 30-12-1993)

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ομολογία πρώην σατανιστή στον μακαριστό π. Αντώνιο Αλεβιζόπουλο. Με τον τρόπο που προσηλυτίστηκε ο ίδιος, προσηλύτισε και άλλους. Ιδού πως περιγράφει ο ίδιος την πρώτη του επαφή: «Η αρχή έγινε σε κάποιο δισκάδικο που είχα πάει να αγοράσω ένα δίσκο heavy metal. Και εκεί γνώρισα κάποιο άτομο, που μου είπε: Αν θέλεις να κάνεις πράξη όλους αυτούς τους υπέροχους στίχους για εξουσία, να δεις τέλος ότι η μαγεία υπάρχει, ότι εμείς είμαστε το αύριο, η νέα εποχή, έλα μαζί μου. Αυτή ήταν η αρχή.

 -Θεωρείς ότι αυτά τα στέκια θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως επικίνδυνα με αυτήν την έννοια;

-Ναι, γιατί και εμείς, αργότερα πηγαίναμε να προσηλυτίσουμε άτομα σε τέτοια στέκια.

-Θα μπορούσες να πεις ότι ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής είναι επικίνδυνο και οδηγεί στο χώρο του νεοσατανισμού;

-Νομίζω ότι το heavy metal αντιπροσωπεύει απόλυτα το σατανισμό. Οι ίδιοι οι σατανιστές λένε ότι το heavy metal είναι δημιούργημα του σα­τανά και ότι γι’ αυτό πρέπει να το τιμούμε. Δεν είναι παράξενο ότι οι τελετές περιλαμβάνουν, εκτός από ορισμένα κομμάτια της κλασικής μουσικής που θεωρούνται σατανικά, ακόμα και heavy metal ειδικά τα παρακλάδια του, το thrash και το death metal»



πηγή::http://www.egolpion.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου