Τό αιώνιο παρόν της Αγάπης

Ελεωνόρας Σταθοπούλου

Η αγάπη συμβαίνει πάντα στο παρόν. Τό αιώνιο παρόν του Θεού. Ο χρόνος των αγγέλων. Ο χρόνος της ψυχής. Είναι το τώρα.
Ο Πέτρος τώρα λέει "σ’ αγαπάω" κι η άρνηση του παρελθόντος σβήνεται. Εκείνος λέει, τώρα "βλέπεις" κι η τύφλωση του παρελθόντος λύνεται. Εκείνος λέει, είμαι ο Όν και υπάρχει αιωνιότητα.

Η συγνώμη είναι το τώρα. Αποδέχομαι τη συγνώμη σου, σημαίνει σε αποδέχομαι όπως είσαι τώρα, γιατί το όπως ήσουν χθές, δεν υπάρχει.

Δέν κρίνω, σημαίνει αντιλαμβάνομαι ένα πράγμα τώρα. Μέ απόλυτη αθωότητα. Χωρίς να με επηρεάζουν οι εμπειρίες του παρελθόντος που χρωματίζουν το σήμερα. Σέ βλέπω σαν για πρώτη φορά. Είμαι άπειρος και άπειρος. Χωρίς πείρα και χωρίς πέρας.

Αγαπάω σημαίνει, τώρα που σε βλέπω γίνομαι εσύ. Είμαστε αχώριστοι. Είμαστε ένα. Είμαστε το παν.

Πιστεύω πως αυτή η αγάπη δεν γνωρίζει τέλος. Όχι μόνο όσο ζεί ο άνθρωπος, αλλά και πέρα από τον θάνατό του. Πιστεύω στην αθανασία της αγάπης. Πιστεύω πως όλα θάβονται κάτω απ’ το χώμα, εκτός από την αγάπη.

Πιστεύω πως η αγάπη έρχεται από τον Θεό και επιστρέφει στον Θεό. Πιστεύω πως η αγάπη είναι ίδια η αιωνιότητα κι ότι όποιος αγαπάει, μένει στον αιώνα. Πιστεύω πως ο απλησίαστος Θεός, είναι αγάπη και μόνο με την αγάπη πλησιάζεται. Πιστεύω πως οι άγιοι δεν φοβούνται τον Θεό, γιατί τον αγαπάνε. Πιστεύω σ’ Εκείνον, που είναι η ίδια η αγάπη του Θεού στους ανθρώπους κι η μόνη απάντηση.