Πόσο απέχουν τα Γάδαρα;

 

"Καὶ ἰδόντες αὐτὸν, παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν".

Κύριε, δε σε θέλουμε στην κοινωνία μας, στο σπίτι μας, στη ζωή μας.

Έχουμε το πρόγραμμά μας, τα σχέδιά μας, τα όνειρά μας.

Ζητάμε μια ζωή εφήμερη, με ικανοποίηση των αισθήσεων, ενώ Εσύ μας ζητάς να απαρνηθούμε τον εαυτό μας και δια του Σταυρού να γευθούμε την αιώνια σχέση μαζί Σου.

Ταυτίζουμε τη χαρά με την απόλαυση και την ηδονή της κατανάλωσης και του υλικού πλουτισμού, ενώ Εσύ μας προσφέρεις το πικρό ποτήρι των θλίψεων.

Πρώτα πια δεν έχουμε Εσένα. Ίσως στο στόμα μας να προφέρουμε δειλά το όνομά σου, όμως στην καρδιά και στις επιλογές μας έχουμε άλλους "θεούς" που προστρέχουμε σε κάθε δυσκολία της ζωής μας.

Λατρεύουμε το χρήμα, την εξουσία, την επιστήμη, την τεχνολογία,, την ώρα που Εσύ μας ζητάς να θυσιάσουμε στην καρδιά μας κάθε τι που εξοβελίζει τη δική Σου παρουσία και γίνεται ο "θεός" στον οποίο ακουμπάμε τις ελπίδες μας.

Νοιώθουμε πως μας βασανίζεις και μας υποδουλώνεις. Σε φοβόμαστε.

Θέλουμε την να ζήσουμε την εφήμερη ζωή μας με τον επίγειο άρτο και όχι τον επουράνιο.

Θέλουμε να τελειώσουμε τον Πύργο της Βαβέλ που ξεκίνησαν κάποτε οι πρόγονοί μας.

Θέλουμε να γίνεται το δικό μας θέλημα και όχι το δικό Σου.

Γι' αυτό άσε μας να βόσκουμε τους χοίρους μας, να διαλέγουμε σε ποιον θα υποδουλωνόμαστε και ποιος θα μας κατεξουσιάζει.

Άλλωστε, πόσο απέχουν τα Γάδαρα από τη ζωή μας; Μια ανάσα εγωισμός, μια καρδιά αποκομμένη από Σένα!

π. Γ.Θ.