Σε ένα από τα βιβλία του π. Virgil Georgiou, Ορθοδόξου Ρουμάνου συγγραφέως, υπάρχει η εξής απάντηση του ηγουμένου ενός Μοναστηριού στον αρχηγό του αστυνομικής ομάδος που διεξάγει έρευνες για τον εντοπισμό κάποιου υπόπτου για δολοφονία:
-"Εσείς οι αστυνομικοί ψάχνετε να βρείτε στον κάθε άνθρωπο τον εγκληματία.
Εμείς οι μοναχοί ψάχνουμε να βρούμε στον κάθε εγκληματία τον άνθρωπο".
Οφείλω να ομολογήσω πως αυτή η φράση χαράχθηκε ανεξίτηλα στο νου και στην καρδιά μου από τα εφηβικά μου χρόνια.
Και οφείλω να ομολογήσω πως τρομάζω κυριολεκτικά με όλους εμάς τους Χριστιανούς που ομοιάζουμε περισσότερο με τον όχλο που ζητάει να λιθοβολήσει την αμαρτωλή γυναίκα και είμαστε έτοιμοι να ρίξουμε εύκολα την πέτρα του αναθέματος και των χαρακτηρισμών στους γύρω μας ξεχνώντας να κοιτάξουμε μέσα μας, λησμονώντας τα λόγια του ίδιου του Χριστού: "ου γαρ ήλθον ίνα κρίνω τον κόσμον, αλλ' ίνα σώσω τον κόσμον"
"ου γαρ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλὰ αμαρτωλοὺς εις μετάνοιαν".
Όταν λειτουργούμε με την ΗΘΙΚΗ και όχι με τη ΜΕΤΑΝΟΙΑ στη ζωή μας, εύκολα πέφτουμε στη σκληροκαρδία και την κατάκριση και ομοιάζουμε περισσότερο με τον Φαρισαίο της παραβολής (ευχαριστώ σοι ότι ουκ ειμὶ ώσπερ οι λοιποὶ των ανθρώπων, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και ως ούτος ο τελώνης), έστω κι αν "ντυνόμαστε εξωτερικά το μανδύα της ταπεινοφροσύνης.
Και κάθε φορά που ΤΑΥΤΙΖΟΥΜΕ την αμαρτία με τον αμαρτωλό φτάνουμε να σκανδαλιστούμε ακόμα και με το Χριστό, ο οποίος συντρώει με τελώνες και πόρνες και ανοίγει πρώτα τον Παράδεισο, όχι για κάποιον σαν κι εμάς (ηθικό κι ενάρετο), αλλά για ένα δολοφόνο - κακούργο (έστω και μετανοημένο).
π. Γ.Θ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου