Νεκρούς μας φοβούνται πιο πολύ...

Για ακόμη μια φορά στο ίδιο έργο θεατές.

Για μια ακόμη φορά οι Ναοί κλείνουν για τους πιστούς γιατί "ανακαλύφθηκε" πως και τα ελάχιστα (ΕΝΝΙΑ) άτομα στους Ναούς (εκατοντάδων τετραγωνικών) είναι το μείζον πρόβλημα για την αύξηση του επιδημιολογικού φορτίου και των κρουσμάτων από κορωνοϊό.

Γιατί κάποιοι θέλουν να μας "προστατέψουν" και να καθορίσουν τις προτεραιότητες, τις επιλογές και την ελευθερία των ανθρώπων.

Πάντα για το "καλό" μας. Πάντα για εμάς, χωρίς εμάς.

Στην αληθινή -και όχι κατ' επίφαση- δημοκρατία ο λαός ορίζει τη ζωή του, τις προτεραιότητές του, την προσωπική, κοινωνική και εθνική πορεία του.

Στην κοινοβουλευτική απολυταρχία δυτικού τύπου, οι λίγοι καθορίζουν τις τύχες των πολλών:

Αγνοούν το 70% του λαού που ζητά να μην παραχαραχθεί η Ιστορία (βλέπε Μακεδονία)

Μετατρέπουν την ψήφο του 61% από Όχι σε Ναι.

Σφυρίζουν αδιάφορα στο 60% που δε συμφωνεί με το κλείσιμο των πάντων εξαιτίας της πανδημίας.

Προσπαθούν, πάντοτε με "δημοκρατικούς" τρόπους, να κατευθύνουν την κοινή γνώμη και να φιμώσουν κάθε φωνή που δεν εξυπηρετεί τα σχέδια και τις επιδιώξεις τους.

Σε όλα αυτά απαντάμε:

Δε θα γίνουμε τα πιόνια στην παγκόσμια σκακιέρα, στην παγκόσμια επανεκκίνηση.

Δε θα γίνουμε αλγόριθμοι και "λειτουργικά συστήματα" στα σχέδια της Σίλικον Βάλεϊ.

Δε θα γίνουμε "αναβαθμισμένοι" μετάνθρωποι με έλεγχο της ζωής και των επιλογών μας.

Δε θα δεχθούμε να γίνουμε τα μηδενικά στα κέρδη της οικονομικής ολιγαρχίας.

Γι' αυτό δε θέλουν ανοιχτούς τους Ναούς.

Γιατί η Θ. Λειτουργία, αποτελεί πυρήνα που απειλεί το σαθρό οικοδόμημα της Ν.Τ.Π.

Γιατί η Θ. Λειτουργία οδηγεί τους ανθρώπους στο Θεάνθρωπο Χριστό και όχι να γίνουν Ανθρωποθεοί, Υπάνθρωποι, Απάνθρωποι, Υπεράνθρωποι, Μετάνθρωποι.

Γιατί μέσα από τη Θ. Λειτουργία καλλιεργείται η Ελευθερία και ο Σεβασμός της ανθρώπινης υπάρξεως εξ άκρας συλλήψεως και μέχρι την τελευταία πνοή του ανθρώπου (όχι ευγονική, εκτρώσεις, ευθανασία κλπ).

Γιατί στη Θ. Λειτουργία μπολιάζεται ο άνθρωπος με την αληθινή προοπτική της αιώνιας ζωής και ως εκ τούτου μπορεί να λέει ΟΧΙ σε κάθε τι ψεύτικο, πρόσκαιρο και εφήμερο που του πλασάρεται.

Ας μη φοβηθούμε, ας μη δειλιάσουμε, ας μην εγκαταλείψουμε τον αγώνα. Ας θυμόμαστε τον ποιητή:

"Μας φοβούνται και μας σκοτώνουν,

και όταν μας σκοτώνουν

νεκρούς μας φοβούνται πιο πολύ".

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

π. Γ.Θ.

Ερμηνεία των Ψαλμών (89ος Ψαλμός Β΄ μέρος)

Εις την Υπαπαντήν του Κυρίου

 

† Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους

Ο μωσαϊκός νόμος, ο οποίος επρόσταζε να προσφέρεται κάθε πρωτότοκο αρσενικό βρέφος στον Ναό του Σολομώντος την τεσσαρακοστή ημέρα από της γεννήσεώς του, απέβλεπε στο να προετοιμάση τον Ισραηλιτικό λαό, όπως και άλλες διατάξεις του Νόμου, για την έλευσι του Μεσσίου. Για εκείνον τον μοναδικό πρωτότοκο Υιό τής Παρθένου, ο οποίος θα ήτο ολοκληρωτικά αφιερωμένος εις τον Θεόν, δηλαδή τον Μεσσίαν. Είχε λοιπόν μεσσιανικό χαρακτήρα αυτή η εντολή. Και με παρόμοιες εντολές διατηρήθηκε στον Ισραηλιτικό λαό η συνείδησις της ανεπαρκείας του Νόμου για την σωτηρία των ανθρώπων και της προσδοκίας του ερχομένου Μεσσίου, ο οποίος θα επλήρωνε τον Νόμο και θα έφερε το πλήρωμα της σωτηρίας και της αιωνίου ζωής στους ανθρώπους.

Αφορούσε λοιπόν τον Χριστόν η διάταξις αυτή, και ο Κύριος, προς τον οποίον κατέτεινε αυτή η εντολή, δεν εχρειάζετο να προσφερθή εις τον Ναόν, διότι ήτο ο ίδιος ο Ναός της Θεότητος. Ηθέλησε όμως αυτός ο Ποιητής του Νόμου να πληρώση τον Νόμον, τιθέμενος υπό τον Νόμον. Και ως δούλος και αυτός να προσφερθή εις τον Ναόν από την Μητέρα Του και τον θετό πατέρα Του και να γίνουν τα ειθισμένα και υπό του Νόμου προβλεπόμενα, οι τελετουργίες και οι προσφορές ζεύγους τρυγόνων ή δύο νεοσσών περιστερών.

Έτσι ο Κύριος, όπως και με την Περιτομή και με το Βάπτισμά Του στον Ιορδάνη ποταμό και με άλλες πράξεις Του, κατέστησε τον εαυτό Του υπό τον Νόμον, ώστε να υπερβή τον Νόμον διά της υπακοής του εις τον Νόμον, να πληρώση τον Νόμον και να χαρίση εις τους ανθρώπους, δι’ αυτής της υποταγής Του εις τον Νόμον, την αληθινή ελευθερία. Δεν είχε ανάγκη Εκείνος να κερδίση την ελευθερία υποτασσόμενος εις τον Νόμον, διότι ήτο ο Ίδιος ο χορηγός της ελευθερίας, η όντως Ελευθερία. Αλλά για να δώση σε μας ελευθερία, εμπήκε υπό τον Νόμον. Συγχρόνως δε, για να δώση και σε μας παράδειγμα ότι, εάν θέλουμε να αποκτήσουμε την αληθινή ελευθερία, πρέπει να μπούμε και εμείς εκουσίως υπό τον Νόμον του Χριστού. Όχι βέβαια τώρα υπό τον Νόμον του γράμματος της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά υπό τον Νόμον της Χάριτος της Καινής Διαθήκης.

Αυτός είναι και ο σκοπός του Μοναχού. Ο Μοναχός εκουσίως θέτει τον εαυτό του υπό τον νόμον της υπακοής, για να αποκτήση την αληθινή ελευθερία. Και όσο καλυτέρα υπακοή κάνει, τόσο πιο ελεύθερος γίνεται. Ελεύθερος από τα πάθη, ελεύθερος από τον εγωισμό, ελεύθερος από κάθε δουλεία, ελεύθερος τελικά και από αυτόν τον θάνατον.

Θυμάστε τον μακαριστό πατέρα Αυξέντιο, ο οποίος είχε φθάσει σε υψηλά μέτρα αρετής; Όταν του λέγαμε ότι είναι πια γεροντάκι και να μη πηγαίνη στην Εκκλησία, διότι τα πόδια του δεν τον βαστούσαν, αυτός απαντούσε: «δεν είναι κατά Θεόν στην Εκκλησία αισθάνομαι ελευθερία». Αυτή την ελευθερία αισθάνεται ο Μοναχός, όταν κάνη την αδιάκριτο υπακοή, όπως την θέλει ο Θεός. Εάν ταλαιπωρούμεθα από λογισμούς ή από ακαταστασίες πνευματικές, αυτό συμβαίνει διότι δεν κάνουμε την υπακοή που πρέπει. Και γνωρίζετε και εσείς εκ πείρας, ότι, οσάκις κάνετε υπακοή όπως την θέλει Θεός, τότε αισθάνεσθε ελευθερία. Ας το υποσημειώσωμε λοιπόν αυτό σήμερα επ’ ευκαιρία της υπακοής που έκανε ο Κύριος -και που δεν εχρειάζετο να την κάνη για τον εαυτό Του, αλλά την έκανε για μας- στον Νόμο της Παλαιάς Διαθήκης, για να πορευώμεθα και εμείς διά της πιστής υπακοής στην αληθινή ελευθερία των τέκνων του Θεού, την οποία ο ίδιος ο Κύριος μας εχάρισε.

 

Από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτου Γεωργίου Καψάνη, Προηγουμένου Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου «Ομιλίες σε ακίνητες Δεσποτικές και Θεομητορικές εορτές (των ετών 1981-1991) Α’, Έκδοσις Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, 2015

Προς τιμή των Τριών Ιεραρχών

 

Ο βίος του Αγίου Εφραίμ του Σύρου, ενός σοφού διδασκάλου

Ο Όσιος Εφραίμ, ήταν το γένος Σύρος. Γεννήθηκε, όπως πιθανώς συμπεραίνεται, στην πόλη Νίσιβη της Μεσοποταμίας. Την εποχή εκείνη βασίλευε ο Διοκλητιανός κατά το έτος 306. 

Οι γονείς του., που ήσαν πιστοί Χριστιανοί, ομολόγησαν γενναία την πίστη τους στον Ιησού Χριστό. Άπό νεαρής ηλικίας τον προσέλαβε κοντά του ο Επίσκοπος της πόλεως αυτής Ιάκωβος. Τον ανέθρεψε με μεγάλη επιμέλεια, διότι κατάλαβε την αγαθή διάθεση του παιδιού αυτού. Έμαθε πολλά γράμματα και έγινε σοφός διδάσκαλος! Στα θαυμάσια συγγράμματα του φαίνεται η σοφία του. Με αυτά μας διδάσκει κάθε ώρα ως σήμερα και μας νουθετεί, μας οδηγεί και μας συμβουλεύει. Τα συγγράμματά του τα έγραψε σε τρεις γλώσσες, Ελληνική, Λατινική και Συριακή. Τόσο δε πολυγραφότατος ήταν. Πολλά έργα του στη λατινική γλώσσα είναι αμετάφραστα. Και είναι πολύτιμα.

Το σπουδαιότερο κατόρθωμα του είναι, ότι δεν έλειψε από τα μάτια του το δάκρυ! Σε όλη, του τη ζωή θα έχυσε ένα ποτάμι δάκρυα σωτήρια. Τα δάκρυα αυτά έβγαιναν αυθόρμητα, και ακολουθούσαν στεναγμοί από τα βάθη της καρδιάς, σαν να έβγαινε φωτιά από τα σπλάχνα του. Αυτό μπορεί κάνεις να το καταλάβει από τα κατανυκτικά συγγράμματά του, όπου διηγείται πολλές φορές για τη δευτέρα, του Θεού Παρουσία, και την αδέκαστη κρίση της φοβερής εκείνης ώρας. Και τόσον τυπώνει στο νου μας, τον τρόμο της φοβερής εκείνης ημέρας, ώστε δειλιάζει κανείς, όταν τα διαβάζει, πως έκλαιε πικρά ο δίκαιος σαν να ήταν αξιοκατάκριτος. 

Με τέτοιους λογισμούς πάντοτε ο Όσιος στη σκέψη του, απόφευγε τους θορύβους, και πηγαίνοντας στην έρημο, περπατούσε από τόπο σε τόπο, προσπαθώντας να ωφελήσει, και να ωφεληθεί.

Αποφθέγματα και διδάγματα Ιωάννου Χρυσοστόμου

Τα πουλιά έχουν φτερά για να αποφεύγουν τις παγίδες και οι άνθρωποι το λογικό για να αποφεύγουν τα αμαρτήματα.

Δεν θα χρειαζότανε λόγια, αν έλαμπε η ζωή μας. Δεν θα χρειαζότανε δάσκαλοι, αν επιδεικνύαμε έργα. Κανείς δεν θα παρέμενε άπιστος, αν εμείς είμασταν πραγματικοί Χριστιανοί.

Να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, για να μάθουμε να σεβόμαστε και τον Θεό. Εκείνος που είναι θρασύς στους ανθρώπους, είναι θρασύς και στον Θεό.

Πραγματικά πλούσιος είναι εκείνος που δεν έχει ανάγκη από τίποτε. Δηλαδή ο ολιγαρκής.

Άχρηστοι είναι οι πλούσιοι, ναι, άχρηστοι, εκτός κι αν είναι ελεήμονες και φιλάνθρωποι.

Η Εκκλησία όταν πολεμιέται, νικά· όταν σκέφτονται εναντίον της κακά, αυτή εξαγνίζεται, όταν υβρίζεται, γίνεται πλέον λαμπρά. Δέχεται επιθέσεις, όμως δεν νικιέται ποτέ, κλυδωνίζεται μεν, χωρίς όμως να καταποντίζεται, υφίσταται διάφορα κακά, δεν ναυαγεί όμως ουδέποτε. Παλεύει, χωρίς ποτέ να ηττάται.

Οι ισχυροί θεωρούν αυτονόητο να αδικούν τους πιο αδύνατους, όπως τα ψάρια στη θάλασσα όπου το μεγάλο τρώει το μικρό.

Το πίπτειν ανθρώπινον, το εμμένειν εωσφορικόν, το μετανοείν θείον.

Όταν διαθρέψης τον πένητα, σαυτόν νόμιζε διατρέφειν.

Ο πλούσιος μπορεί να δικαιωθεί με την ελεημοσύνη, αλλά και ο φτωχός με τη υπομονή.

Αν σου παρουσιαστεί καμιά λύπη, σκύψε στην Καινή Διαθήκη, σαν σε αποθήκη φαρμάκων.

Δεν πρέπει να μισούμε τους αιρετικούς, αλλά την αίρεση, όχι τον άνθρωπο, αλλά την πονηρή πράξη, την διεφθαρμένη γνώμη.

Όπου αποφασίζει ο Θεός, υποχωρεί η φυσική τάξη, γιατί εφόσον αποφάσισε, μπόρεσε και το έκανε.

Ούτε η δικαιοσύνη σου να είναι άκαμπτη, ούτε η φρόνηση σου περίπλοκη. Παντού το μέτρο είναι το άριστο.

Τίποτε δεν είναι πιο πολύτιμο από τον άνθρωπο, παρά το γεγονός ότι είναι και παραμένει θνητός.

Ο Θεός απαιτεί από τους ενάρετους σαν να είναι πλούσιοι, από τους αμαρτωλούς σαν να είναι φτωχοί.

Αυτό κυρίως είναι το γνώρισμα του πράου, τις μεν αδικίες που γίνονται σ' αυτόν να τις παραβλέπει, τους αδικούμενους όμως να τους υπερασπίζεται.

Ο Κύριος δέχεται αυτόν που έρχεται την τελευταία στιγμή με τον ίδιο τρόπο που αναπαύει τον εργάτη της πρώτης ώρας.

Κάθε επιεικής και πράος εύκολα οδηγείται στη φιλανθρωπία, γιατί τη φτώχεια των άλλων τη θεωρεί σαν δική του δυστυχία.

Τίποτε δεν μας ανακουφίζει τόσο πολύ, όσο η θλίψη που μας απομακρύνει από όλα τα κοσμικά πράγματα.

Ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο με σώμα και ψυχή, δηλαδή με ένα στοιχείο υλικό και με ένα πνευματικό, είναι και τούτος: όταν κυριεύεται από την αλαζονεία, να ταπεινώνεται από την ευτέλεια του φθαρτού σώματος, και όταν του έρχεται λογισμός εξευτελιστικός για τη θεόπλαστη φύση του, να ενθαρρύνεται από την ευγένεια της αθάνατης ψυχής του.

Όταν δεις το μέγεθος της περιουσίας της Εκκλησίας, σκέψου και τα κοπάδια των εγγεγραμμένων φτωχών, τα πλήθη των αρρώστων, τους σκοπούς των χιλιάδων δαπανών, υπολόγισε, μέτρα, κανείς δε θα σε εμποδίσει, αλλά έτοιμοι είμαστε να δώσουμε λογαριασμό για όλα.

Πλήθος μάγοι και αγύρτες και πλάνοι πέρασαν, αλλά ξε­χάστηκαν όλοι, χωρίς ν’ αφήσουν το παραμικρό ίχνος· μαζί με τη ζωή τους έσβησαν κι οι μαγγανείες τους. Η φήμη όμως κι η δόξα κι οι πιστοί του Χριστού κάθε μέρα αυξάνουν κι απλώνονται σ’ όλη την οικουμένη.

 πηγή

Ερμηνεία των Ψαλμών ( 89ος Ψαλμός)

Άγιος Μάξιμος ο Γραικός - 21 Ιανουαρίου

 

Ο άγιος Μάξιμος ο Βατοπαιδινός ή Γραικός, λογιώτατος μοναχός, διακρίθηκε ως θεολόγος, φιλόσοφος, συγγραφέας και ποιητής κατά το 16ο αιώνα, υπήρξε «φωτιστής και αναμορφωτής του ρωσικοῦ έθνους».

Γεννήθηκε στην Άρτα το 1470 από πλούσια, επιφανή και ευσεβή οικογένεια και ονομαζόταν Μιχαήλ Τριβώλης. Μετά τη βασική παιδεία στα σχολεία Άρτας και Κέρκυρας πήγε στην Ιταλία για ανώτερες σπουδές.

Ποθώντας να επιτύχει τον ύψιστο ανθρώπινο προορισμό, τη θέωση, αφού διαπίστωσε τη ματαιότητα κάθε επίγειας δόξας και σοφίας, αποφάσισε νά ἀφοσιωθεῖ στόν Κύριο και έγινε μοναχός στη Ι. Μ. Βατοπαιδίου. Εκεί ασκήθηκε περίπου 10 χρόνια και  απόκτησε τις υψηλές μοναχικές  αρετές ( υπακοής, εγκράτειας, ταπεινώσεως, ακτημοσύνης και της αγάπης). Με την ἀδιάλειπτη προσευχή ένωσε τη ψυχή του με το Θεό και έγινε κατοικία του Αγίου Πνεύματος.  Στη πλούσια βιβλιοθήκη τῆς Μονῆς μελέτησε τα σπάνια βιβλία και χειρόγραφα και απόκτησε τη σοφία των προγενεστέρων οσίων.

Οι Πατέρες της Μονῆς του ανέθεταν εργασίες εκτός Μονής, της οποίες  χρησιμοποιοῦσε ως ευκαιρίες για να στηρίξει το λαό μας, που ήταν υπόδουλος στους Τούρκους. Το 1515 ο Τσάρος Βασίλειος Ιβάνοβιτς ζήτησε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και από τον «Πρῶτο» του Αγίου Ὀρους έμπειρο, λόγιο και ενάρετο μοναχό για να μεταφράσει εκκλησιαστικά κείμενα στη ρωσική γλώσσα και να διορθώσει λανθασμένες μεταφράσεις και αντιγραφές της Α. Γραφής και Πατερικών κειμένων. Ο κλήρος έπεσε στον επιφανή μοναχό Μάξιμο τον οποίον υποδέχθηκαν στη Μόσχα ο μητροπολίτης Βαρλαάμ και ο Τσάρος το 1516.

Περί θείας αγάπης και θείας γνώσεως

Αγίου Μάξιμου του Ομολογητού

Το παρακάτω, είναι απόσπασμα από το έργο του αγίου Μάξιμου του Ομολογητή «Κεφάλαια Περί Αγάπης». Σε αυτό, μιλάει ο άγιος για την αγάπη και για την γνώση, και πως τα δύο αυτά θεία δώρα πρέπει να συνδυάζονται προκειμένου να ωφελούν τον πλησίον μας, αλλά και τον εαυτό μας. Κάνει μερική ανάπτυξη του γνωστού ρητού του απ. Παύλου «η γνώσις φυσιοί η δε αγάπη οικοδομεί» (Ά Κορινθίους, 8:1).

«Όλος ο σκοπός των εντολών του Σωτήρα είναι να ελευθερώσει το νου από την ακράτεια και το μίσος και να τον οδηγήσει στην αγάπη προς αυτόν και τον πλησίον, από τα οποία γεννιέται το φως της αγίας γνώσεωςπου συνοδεύεται με τα έργα της αγάπης.

Όταν καταξιωθείς να λάβεις από το Θεό μερική γνώση, μη δείχνεις αμέλεια για την αγάπη και την εγκράτεια. Διότι αυτές, καθαρίζοντας το παθητικό μέρος της ψυχής, σου ετοιμάζουν πάντοτε την οδό που οδηγεί στην γνώση.

Η οδός που οδηγεί στη γνώση είναι η απάθεια και η ταπείνωση, χωρίς τις οποίες κανένας δεν θα δει τον Κύριο.

Επειδή η γνώση δημιουργεί αλαζονεία, ενώ η αγάπη οικοδομεί, για αυτό σύζευξε τη γνώση με την αγάπη, και θα γίνεις ταπεινόφρονας και πνευματικός οικοδόμος, οικοδομώντας έτσι πνευματικά και τον εαυτό σου, και όλους εκείνους που σε πλησιάζουν.

Για αυτό το λόγο η αγάπη οικοδομεί, επειδή ούτε φθονεί, ούτε πικραίνει εκείνους που φθονούν, ούτε δημοσιεύει επιδεικτικά το φθονούμενο, ούτε θεωρεί τον εαυτό του, εκείνος που αγαπά, ότι έφθασε στην τέλεια γνώση, και εκείνα που δεν τα γνωρίζει, ομολογεί, χωρίς να ντρέπεται, την άγνοια. Έτσι λοιπόν κάνει το νου ταπεινόφρονα, και τον προετοιμάζει να προκόβει πάντοτε στην γνώση.

Είναι κατά κάποιο τρόπο φυσικό να ακολουθούν τη γνώση η αλαζονεία και ο φθόνος, και μάλιστα στην αρχή της γνώσεως. Η αλαζονεία εμφανίζεται μόνο εσωτερικά ενώ ο φθόνος και εσωτερικά και εξωτερικά. Εσωτερικά εκδηλώνεται προς εκείνους που έχουν γνώση, ενώ εξωτερικά από εκείνους που έχουν γνώση. Η αγάπη λοιπόν ανατρέπει και τα τρία αυτά· την αλαζονεία, επειδή δεν υπερηφανεύεται, τον εσωτερικό φθόνο,επειδή δεν ζηλεύει, και τον εξωτερικό φθόνο, επειδή δείχνει μακροθυμία και καλοσύνη. Πρέπει λοιπόν εκείνος που έχει γνώση να αποκτήσει και την αγάπη, για να διαφυλάσσει σε κάθε περίπτωση απρόσβλητο το νου.

Εκείνος που καταξιώθηκε να λάβει το χάρισμα της γνώσεως, και λυπεί το συνάνθρωπό του ή τρέφει μνησικακία ή μίσος προς αυτόν, μοιάζει με εκείνον που κατακεντάει τα μάτια του με αγκάθια και τριβόλια. Για αυτό κατ’ ανάγκη χρειάζεται η γνώση την αγάπη».

(Φ. ΕΠΕ 14, έργα αγίου Μάξιμου, «Κεφάλαια περί αγάπης», Δ’ Εκατοντάδα, σελ. 331-335).

Ερμηνεία των Ψαλμών (142ος Ψαλμός Β΄ μέρος)

Κρατεῖ μέν Ἂτλας μυθικός ὢμοις Πόλον, κρατεῖ δ’ ἀληθῶς Μᾶρκος Ορθοδοξίαν.

 

Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος

Ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος γεννήθηκε το 300 μ.Χ στην Θηβαϊδα της Άνω Αιγύπτου. Αφιέρωσε όλη του την ζωή στους ασκητικούς αγώνες της ερήμου για τους οποίους η Εκκλησία τον ονόμασε «Μέγα». Στην έρημο όπου ασκήτευε γνώρισε και τον Μέγα Αντώνιο.

Ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος με τους κόπους του στην έρημο έφτασε σε σημείο να εξουσιάζει ακάθαρτα πνεύματα. Επίσης με τους κόπους του αξιώθηκε και το προορατικό χάρισμα. Θαυμάζονταν για την σύνεση, την καρτερία και την υπομονή του. Αυτοί ήταν οι λόγοι όπου ο Επίσκοπος της περιοχής τον χειροτόνησε πρεσβύτερο.

Ο Όσιος προσεύχονταν ακόμα και για τους κολασμένους καθώς ζούσε με εγκράτεια. Κάποτε κατηγορήθηκε ψευδός ότι διέφθειρε μια κοπέλα η οποία αρνούνταν να αποκαλύψει τον διαφθορέα της. Η οικογένεια της κοπέλας τον έδειραν, τον γελοιοποίησαν και τον εξέθεσαν στην τοπική κοινωνία. Ο Όσιος Μακάριος τα δέχονταν όλα με υπομονή. Την ώρα του τοκετού η κόρη παρά τους πόνους δεν μπορούσε να γεννήσει, μέχρι  που συνεσθάνθει ότι η αιτία ήταν η συκοφαντία στον Όσιο. Η κοπέλα ομολόγησε την αλήθεια και κατόπιν γέννησε. Από εκείνη την στιγμή όλοι τον θεώρησαν Άγιο.

Σε μεγάλη ηλικία ο Άγιος Μακάριος εξορίστηκε από τον αιρετικό επίσκοπο Αλεξανδρείας Λούκιο σε μια νησίδα του Νείλου όπου κοιμήθηκε ειρηνικά.

Καθαγιασμός Ι. Παρεκκλησίου Οσίου Νικηφορού του Λεπρού

Ο Άγιος Ιωάννης ο Καλυβίτης

Ο όσιος Ιωάννης ο Καλυβίτης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 460 μ.Χ., όταν βασίλευε ο Λέων ο πρώτος. Ο πατέρας του Αγίου ήταν ο Ευτρόπιος, συγκλητικός στο αξίωμα και πολύ πλούσιος και η μητέρα του ήταν η Θεοδώρα. Και οι δύο γονείς χαρακτηρίζονταν για την ευσέβειά τους. Απέκτησαν τρία παιδιά εκ των οποίων το μικρότερο ήταν ο Ιωάννης. Από την παιδική του ηλικία φαινόταν διαφορετικός από τα αδέρφια του γιατί έδειχνε να μην τον απασχολεί η άνοδος σε κοσμικά αξιώματα, αλλά είχε ιδιαίτερη προσήλωση στον λόγο του Θεού και το ενδιαφέρον του στρεφόταν γύρω από τις ακολουθίες της Εκκλησίας.

Για αυτό το λόγο ζήτησε από τους γονείς του να του δωρίσουν ένα ευαγγέλιο για να μπορεί να εντρυφεί στις σελίδες του και να αναπαύεται στην αλήθεια που αυτό θα του προσέφερε. Πράγματι οι γονείς του υπάκουσαν στο θέλημα του παιδιού τους και μετά από αρκετό χρονικό διάστημα το ευαγγέλιο ήταν έτοιμο και ο Ιωάννης μπορούσε να το έχει διαρκώς κοντά του.

Εκείνη την περίοδο η οικογένειά του φιλοξενούσε έναν μοναχό από την μονή των Ακοιμήτων, ο οποίος πραγματοποιούσε προσκύνημα στους αγίους τόπους. Ο μοναχός αυτός έγινε πόλος έλξης για το μικρό Ιωάννη, ο οποίος δεν χόρταινε να ακούει για τον τρόπο με τον οποίο οι μοναχοί στο συγκεκριμένο μοναστήρι ζούσαν, ασκούνταν στην προσευχή και αγωνίζονταν να θεωθούν. Ο Ιωάννης παρακάλεσε το μοναχό όταν θα επέστρεφε από το προσκύνημά του να τον πάρει μαζί του στο μοναστήρι και να ασκηθεί εκεί ως μοναχός.

Η χρήση εκτρωμένων εμβρύων στην ανάπτυξη εμβολίων…

Ανακοίνωση του ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΓΕΝΝΗΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ (Αφήστε με να ζήσω).

Τις τελευταίες ημέρες έχει ανακύψει ένα ζήτημα σχετικά με τη χρήση κυτταρικών εμβρυϊκών σειρών από εκτρωθέντα έμβρυα στην παρασκευή ή τον έλεγχο των εμβολίων για την Covid–19. (1) Η τακτική της χρήσης κυτταρικών σειρών εκτρωθέντων εμβρύων είναι γνωστή από παλαιά. Πρόκειται για χρήση κυτταρικών σειρών από νεφρό, πνεύμονα, αμφιβληστροειδή κτλπ., που δημιουργήθηκαν με ειδικές τεχνικές επεξεργασίας των εκτρωμένων εμβρυϊκών ιστών. Προέκυψαν από εκτρώσεις στις οποίες  η μητέρα  έδωσε την συγκατάθεσή της να χρησιμοποιηθεί το εκτρωθέν παιδί της «προς όφελος της επιστήμης». Αυτή η συγκατάθεση δημιουργεί μάλιστα την ψευδή αίσθηση πως ο άδικος θάνατος του εμβρύου έχει κάποια σκοπιμότητα και κάποιο στοιχείο κοινωνικής προσφοράς.

Η παραγωγή και ο έλεγχος εμβολίων με τη χρήση κυτταρικών σειρών από εκτρωθέντα έμβρυα δεν μπορεί ποτέ να θεωρείται «επιστημονικό όφελος» και απορρίπτεται ως μη ηθική παρά το ότι είναι σύννομη. Μερικοί υποστηρίζουν πως οι Χριστιανοί που απορρίπτουν τα μη ηθικά εμβόλια δεν «αγαπούν τους ανθρώπους» και ενεργούν για «να θέσουν σε κίνδυνο τη δημόσια και ατομική υγεία». Υποστηρίζουν πως κινούμενοι από κάποιου τύπου θρησκοληψία δεν διαθέτουν «ευρύτητα πνεύματος», eξ άλλου ο λήπτης του εμβολίου δεν ευθύνεται για την μέθοδο παρασκευής του. Όμως, έχοντας υπ΄ όψιν πως είναι δυνατή η ανάπτυξη εμβολίων χωρίς τη χρήση τέτοιων κυτταρικών σειρών, έχουμε δικαίωμα να επιζητούμε υγεία χωρίς να προσβάλλουμε την αγέννητη ζωή.

Πράγματι, υποστηρίζοντας τα θεωρούμενα «επιστημονικά οφέλη» που προκύπτουν από τα παιδιά που σκοτώθηκαν άδικα και σκόπιμα, ανεξάρτητα από το πότε συνέβησαν οι θάνατοί τους, σημαίνει πως συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε την απαράδεκτη τακτική των αμβλώσεων. Διότι η συλλογή και χρήση στη βιοτεχνολογία των οργάνων των αγέννητων παιδιών δίνει χρησιμότητα και αξία σε μία απολύτως απεχθή και ανήθικη τακτική. Η τακτική αυτή περιλαμβάνει την έκτρωση, την τροποποίηση της μεθόδου έκτρωσης προκειμένου να μην καταστραφούν και να μείνουν ανέπαφα τα υποψήφια προς συλλογή όργανα και οι ιστοί, και ακολούθως τη συλλογή των ακέραιων οργάνων και τη δημιουργία των εμβρυϊκών κυτταρικών σειρών που επιζούν επί πολλά έτη.  Με τη διαδικασία αυτή έχουμε διαιώνιση και νομιμοποίηση της σχέσης μεταξύ άμβλωσης, βιοϊατρικής επιστήμης και «εμπορίας» ανθρώπων.

Η διαδικασία αυτή, που δυστυχώς είναι απόλυτα νόμιμη, έχει οδηγήσει ήδη στην παραγωγή πολλών γνωστών εμβολίων που κυκλοφορούν και στην Πατρίδα μας. Για εμβόλια που ήδη έχουν λάβει άδεια κατά το παρελθόν δεν επιθυμούμε αυτή τη στιγμή να ανακινήσουμε το θέμα. Για τα εμβόλια όμως του Covid–19, τα οποία αναπτύσσονται αυτήν την εποχή, επιθυμούμε να έχουμε λόγο, ώστε να μη βασίζονται στο θάνατο ενός άλλου, έστω και αν αυτός συνέβη κατά το μακρινό παρελθόν. (2)

Γιατί θα πρέπει να κάνουμε συμβιβασμούς; Με αυτούς υπονομεύουμε τις δικές μας αρχές και απορρίπτουμε την αξία που ο Θεός δίνει σε κάθε ζωή που δημιουργεί. Δυστυχώς για τα περισσότερα εμβόλια Covid–19 που ελέγχονται αυτή τη στιγμή, ισχύει η χρήση κυτταρικών σειρών από εκτρωθέντα έμβρυα κατά την παραγωγή ή τον έλεγχό τους. Σύμφωνα με τις βιβλιογραφικές πηγές για τα εν λόγω εμβόλια έχουν χρησιμοποιηθεί τα κύτταρα HEK 293 (νεφρικά κύτταρα εκτρωθέντος εμβρύου) (3) και PER.C6 (κύτταρα αμφιβληστροειδούς εκτρωθέντος εμβρύου). (4)

Γνωρίζουμε πως υπάρχουν διαθέσιμες ηθικές εναλλακτικές λύσεις για την παραγωγή και δοκιμή των εμβολίων COVID–19, και άλλων αναλόγων φαρμακευτικών σκευασμάτων. Διεκδικούμε να αναπτυχθεί και να κυκλοφορήσει ένα εμβόλιο αποτελεσματικό και ασφαλές, που θα δίνει υγεία και ζωή χωρίς να βασίζεται σε άδικους θανάτους ανυπεράσπιστων αγέννητων παιδιών. 

Αναφορές:

1. https://s27589.pcdn.co/wp-content/uploads/2020/12/COVID-19-Vaccine-Candidates-and-Abortion-Derived-Cell-Lines.pdf

2. https://www.bioeticacs.org/iceb/seleccion_temas/pandemia/1170.full.pdf

3. https://www.liveaction.org/news/guide-fetal-cell-lines-aborted-vaccine-development

4. https://www.gmp-creativebiolabs.com/per-c6-cell-lines_74.htm

Ενδεικτικές πηγές πληροφόρησης:

https://www.liveaction.org/news/what-you-need-know-covid-19-vaccines/

https://personhood.org/media/press-releases/personhood-alliance-responds-to-dismissals-of-covid-vaccine-abortion-link/

https://www.afistemenaziso.gr/texts/medical/gynecology/i-xrisi-ektromenon-emvryon-stin-anaptyksi-emvolion

πηγή