
π.Θεμιστοκλή Μουρτζανού
Παρότι τα κριτήρια του ερωτήματος δεν ήταν άδολα, ο νομοδιδάσκαλος που πλησιάζει
το Χριστό για να Τον δοκιμάσει, προκαλεί τον καθέναν από εμάς να προσπαθήσει να
δώσει μαζί με τον Κύριο την δική του
απάντηση: «Τις εστί μου πλησίον;» (Λουκ.
10, 29).
Ο Χριστός απαντά με την παραβολή
του καλού Σαμαρείτη. Δείχνει μέσα από αυτήν ότι για την Εκκλησία δεν υπάρχει
άνθρωπος που να μην είναι πλησίον, αλλά και ότι ο καθένας μας καλείται να
αποδείξει ότι θεωρεί τον άλλον πλησίον του «ποιήσας το έλεος μετ’ αυτού». Γιατί
η έννοια του πλησίον δεν είναι θεωρία, ούτε ιδεολογία. Πηγάζει από την καρδιά
μας, την ψυχή μας, την ισχύ μας, την διάνοιά μας και προϋποθέτει την μεταμόρφωση
όλων αυτών των στοιχείων της ύπαρξής μας σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.