Οταν η Ανύπαρκτη Ισχύς συναντά τη Σκιώδη Δόξα

 

Αν κοιτάξουμε γύρω μας θα δούμε πολλούς ανθρώπους που φαντάζουν ανεπαρκείς ξένοι, ατάλαντοι,λίγοι, ανεμπνευστοι, χωρίς ίχνος αγάπης και αγαθής προαίρεσης για αυτό που εκλήθησαν να προσφέρουν. Ειναι αυτοί που συνήθως μας αφεντεύουν.

 

Εχουν αποκτήσει μια αναγνώριση και δόξα στα μάτια των πολλών που θαμπώνονται με τους τίτλους και τη θέα των ψεύτικων θρόνων. Μια ισχύ που στιγμιαία κλονίζει την αίσθηση του ανθρώπου που πιστεύει στην έννοια του δικαίου, στην έννοια της απονομής της δικαιοσύνης. Σαν να μας στερουν αυτοί οι άνθρωποι ακόμα και την ευκαιρία να διεκδικήσουμε και να παλέψουμε για την Σωτηρία της καλής πρόθεσης,της έντιμης και φιλότιμης προσπάθειας. Τι συμβαίνει όμως στα αλήθεια ;

Οι δύο άγγελοι

 

Δύο άγγελοι που ταξίδευαν σταμάτησαν να περάσουν την νύχτα σε ένα σπίτι μιας πλούσιας οικογένειας.

Η οικογένεια ήταν αγενής και αρνήθηκε στους αγγέλους να μείνουν στο δωμάτιο των ξένων της βίλας. Αντιθέτως, έδωσαν στους αγγέλους ένα μικρό μέρος σε ένα κρύο υπόγειο. Καθώς εκείνοι έφτιαχναν τα κρεβάτια τους στο σκληρό πάτωμα, ο μεγαλύτερος άγγελος είδε μια τρύπα στον τοίχο και την επισκεύασε. Όταν ο μικρότερος άγγελος τον ρώτησε γιατί, ο μεγαλύτερος απάντησε:

«Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται».

Ο βίος του Αποστόλου Ανδρέα.

 

Ο Ανδρέας, ψαράς στο επάγγελμα και αδελφός του Αποστόλου Πέτρου, ήταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας. Επειδή κλήθηκε από τον Κύριο πρώτος στην ομάδα των μαθητών, ονομάστηκε πρωτόκλητος.

 

Η ιστορία της ζωής του Ανδρέα μέχρι την Σταύρωση, την Ανάσταση και την Ανάληψη, υπήρξε σχεδόν ίδια με εκείνη των άλλων μαθητών. Μετά το σχηματισμό της πρώτης Εκκλησίας, ο Ανδρέας κήρυξε στη Βιθυνία, Εύξεινο Πόντο, Θράκη, Μακεδονία και Ήπειρο. Τελικά, κατέληξε στην Αχαΐα.

Η Μεγάλη δωρεά

Όπως ένα κερί ανάβει από ένα άλλο κερί, έτσι και ένα καλό έργο γεννιέται από ένα άλλο καλό έργο.

Κάποτε, κάποιος πατρίκιος ήθελε να δωρίσει έναν χρυσό σταυρό σε μία εκκλησία. Κάλεσε έναν νεαρό αλλά έμπειρο χρυσοχόο, του έδωσε πολύ χρυσάφι το οποίο ζύγισε μπροστά του και του είπε να φτιάξει μ’ αυτό όποιον σταυρό αυτός επιθυμούσε.

Ο χρυσοχόος, αναλογιζόμενος τη μεγάλη δωρεά που είχε κάνει αυτός ο πατρίκιος, για τη ψυχή του, τρώθηκε με έρωτα για τον Θεό μέσα στην καρδιά του.

Ήταν άνθρωπος...

Με την πρώτη ματιά έβλεπε κανείς απλώς μια γριούλα. Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη,παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι. Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δε σταματούν όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα. Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσεξαν τη γριούλα. Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς. Δεν έδωσαν προσοχή. Ένας παπάς είχε το νου του σε ουράνια θέματα και δεν την πρόσεξε.

Στα αζήτητα χιλιάδες κατεψυγμένα έμβρυα

Στα αζήτητα παραμένουν χιλιάδες κατεψυγμένα έμβρυα στην Ελλάδα. Πρόκειται για τα γονιμοποιημένα ωάρια που έχουν «παραχθεί» κατά τη διαδικασία της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, τα οποία καταψύχονται ώστε να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον από το ζευγάρι.

Οι δύο φίλοι

Κάποια στιγμή τσακώθηκαν και ο ένας από τους δύο έδωσε ένα χαστούκι στον άλλο.

Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος, αλλά χωρίς να πει τίποτα,έγραψε στην άμμο:

ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ.

Η αλήθεια για την εκκλησία

 

Πριν διορθωθούμε μας αγάπησε ο Κύριος! Το καταλαβαίνεις αυτό; Σ'αγάπησε ο Χριστός πριν διορθωθείς! Και σου λέει: "Παιδί μου, μην ασχολείσαι με τα αμαρτήματά σου. Εγώ τα παίρνω όλα και τα σβήνω!"

Δηλαδή δεν είναι η εκκλησία ένας χώρος που συνέχεια τριγυρίζει το μυαλό μας στην αμαρτία. Το μυαλό μας τριγυρίζει στο Χριστό. Αυτό είναι το κέντρο. Κι έτσι φεύγει σιγά-σιγά η αμαρτία. Έτσι χάνει η αμαρτία την έλξη της, τη δύναμή της, την επιρροή της. Γιατί σαγηνεύτηκε η ψυχή μας! Μαγεύτηκε, ελκύστηκε από τον Κύριο! Αν αυτό δεν το κάνεις, θ'ασχολείσαι συνέχεια μίζερα με αμαρτίες, με προβλήματα, με λάθη, με πάθη...

Συζητώντας με τον θεό...

 

Ο Θεός πήρε το χέρι μου στο δικό του, μείναμε για λίγο σιωπηλοί και μετά ρώτησα..

- «Σαν πατέρας, ποια είναι τα μαθήματα ζωής που θα θέλατε να μάθουν τα παιδιά σας;»

Ο Θεός απάντησε χαμογελώντας:

Δεν αρκεί να είμαστε θαυμαστές των Γερόντων

Είναι πολλοί εκείνοι που εναγωνίως αναζητούν κάποιον σύγχρονο Γέροντα για να του αναθέσουν τη λύση των προβλημάτων τους. Θέλουν να συναντήσουν ένα νέο Γέροντα Παΐσιο, που θα έχει γενική και απέραντη αγάπη, άνωθεν σοφία, αγιότητα βίου και θεοπειθή προσευχή, με την οποία θα κάνει θαύματα. Τηλεφωνούν σε γνωστούς τους κληρικούς, για να πληροφορηθούν σχετικά και στεναχωρούνται που δεν είχαν την τύχη να γνωρίσουν το Γέροντα Παΐσιο όσο ζούσε.

Οι απαντήσεις που συνήθως παίρνουν είναι ότι ο Θεός θα ξαναστείλει τέτοιους ενάρετους Γέροντες, για να μας στηρίξουν. Προφανώς δημιουργείται η ελπίδα, αλλά οι αδελφοί θέλουν τώρα να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους και όχι στο μέλλον. Το βλέπει κανείς αυτό στον τόνο της φωνής τους, στον πόνο τους και στα δάκρυά τους.

«Το να σιωπά κανείς δεν σημαίνει οπωσδήποτε ότι είναι αδιάφορος...»

Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

 

«Το να σιωπά κανείς δεν σημαίνει οπωσδήποτε ότι είναι αδιάφορος, αδρανής, νωχελής κι απρόσεκτος. Η εσκεμμένη σιωπή, η προσεγμένη ολιγολογία και η απόρριψη της φλυαρίας και του κουτσομπολιού αποτελεί προτίμηση σιγής κι αποφυγή της κουραστικής πολυλογίας, από την οποία συνήθως προέρχονται διάφορα προβλήματα, όπως φιλονικίες, ψυχρότητες και θόρυβοι.

Τα «γουρουνάκια» της Παναγίας .

Στο περιβόλι της Παναγίας μας, η παρουσία της Παναγίας μας είναι έντονη. Παντού φαίνεται να υπάρχει η παρουσία Της Ακόμα και ο προσκυνητής μπορεί να νοιώσει την ευλογία Της και ότι η ακούραστη μεσίτριά μας σκεπάζει με στοργή το αγιώνυμο Όρος της. Άλλωστε είναι η προστάτις του Μοναχισμού μας και η μητέρα όλων των Μοναχών.

Μια από τις αμέτρητες διηγήσεις για την παρουσία της Παναγίας μας στη ζωή των μοναχών είναι και η εξής που μας διηγήθηκαν και που για άλλη μια φορά αποδεικνύει το μέγεθος της αγάπης του Θεού που κανέναν δεν αποστρέφεται, αλλά θέλει “πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν”.

Ο πατέρας και οι αχάριστοι (υιός και νύφη) που μετανόησαν.

 

Πάντρεψε τον μονάκριβο γιο του απ΄την αγάπη που του είχε του έκανε δώρο όλη την περιουσία του δεν κράτησε τίποτα ...

 

Οι χαρούμενες στιγμές πέρασαν και για αντάλλαγμα η νύφη του και ο γιος του τον πέταξαν στο υπόγειο να μένει...

Ένας αναστεναγμός ισοδυναμεί με ώρες προσευχής!

«Όλη η βάση είναι να πονάει ο άνθρωπος. Αν δεν πονάει, μπορεί να κάθεται ώρες με το κομποσχοίνι, και η προσευχή του να μην έχει κανένα αποτέλεσμα. Αν υπάρχει πόνος για το θέμα για το οποίο προσεύχεται, ακόμη και με έναν αναστεναγμό κάνει καρδιακή προσευχή…

Εικόνα αχειροποίητη

 

 

Εικόνα αχειροποίητη, που στην καρδιά μου σ' είχα
κι είχα για μόνο φυλαχτό μια της κορφής σου τρίχα,

Να σε χαρή κι η Άνοιξη μαζί με τα λουλούδια,
οπού 'ναι σαν αμέτρητα ζωγραφιστά τραγούδια.

Τη χάρη σου τη σπλαχνική μη μ' αρνηστής, αρνί μου...
Αγάπη μου αιώνια, αγάπη μου στερνή μου.

 

Ποίηση: Αλέξανδος Παπαδιαμάντης

Η ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΠΑΝΣΟΦΟΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑ (25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ)

«Η αγία Αικατερίνα ήταν από την πόλη της Αλεξάνδρειας, κόρη κάποιου άρχοντα, ονόματι Κώνστα, πάρα πολύ ωραία, αξεπέραστης μάλιστα ομορφιάς, ψηλή και λεπτή κατά το σώμα, ετών δεκαοκτώ. Αυτή λοιπόν αφού σπούδασε, στο ανώτερο δυνατό σημείο, όλη τη ελληνική και ρωμαϊκή παιδεία, δηλαδή τον Όμηρο και τον Βιργίλιο, τον μέγιστο ποιητή των Ρωμαίων, τον Ασκληπιό και τον Ιπποκράτη και τον Γαληνό από τους ιατρούς, τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα, τον Φιλιστίωνα και τον Ευσέβιο από τους φιλοσόφους, τον Ιαννή και τον Ιαμβρή από τους μεγάλους μάγους, τον Διόνυσο και τη Σύβιλλα, όπως και κάθε ρητορική τέχνη που είχε εφευρεθεί στον κόσμο, ακόμη όμως αφού έμαθε και κάθε λέξη από τις διάφορες γλώσσες, εξέπληξε όχι μόνο αυτούς που την έβλεπαν, αλλά και αυτούς που άκουγαν για τη φήμη, τη σοφία και την παιδεία της. Λόγω της ομολογίας της για τον Χριστό, βασανίστηκε πολύ από τον βασιλιά Μαξέντιο, ενώ στο τέλος της έκοψαν και το κεφάλι, δεχόμενη έτσι και το στεφάνι του μαρτυρίου από τον αθλοθέτη Χριστό, τον αληθινό Θεό μας».

ΤΑ ΤΡΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

 

Την τελειότητα αναζητούσε ένας πλούσιος άρχοντας και γι’ αυτό, με πειρακτικό τρόπο, δοκιμάζει το Χριστό. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης όμως διαπιστώνει ότι ο Κύριος ήταν όντως διδάσκαλος που ξεχώριζε, καθότι μίλησε με τρόπο που άγγιζε την καρδιά του, ακόμη κι αν ο άρχοντας δεν συμφωνούσε με τα λεγόμενα. Πρώτα ο Χριστός του έδειξε τι λέει ο Νόμος για να μπορέσει ο άνθρωπος να κληρονομήσει την αιώνια ζωή. Να τηρήσει κάποιος τις εντολές, να μην μοιχεύσει, να μη φονεύσει, να μην κλέψει, να μην ψευδομαρτυρήσει έναντι του Θεού και των ανθρώπων και να τιμά τους γονείς του. Στην διαβεβαίωση εκ μέρους του πλούσιου ότι όλα αυτά τα είχε τηρήσει από τη νεανική του ηλικία, ο Χριστός θα του πει καθαρά: «έτι έν σοι λείπει». «Ένα σου λείπει. Το να πουλήσεις όλα όσα έχεις, να δώσεις τα χρήματα στους φτωχούς και να με ακολουθήσεις». Και η απάντηση του πλούσιου ήταν η σιωπή, η οποία προήλθε από την λύπη στην καρδιά του. «Ην γαρ πλούσιος σφόδρα» (Λουκ. 18, 18-23).

Τα τρία παράθυρα

 

Τρία παράθυρα είναι ανοιγμένα στον ουρανό για τον πνευματικό άνθρωπο: μέσω του πρώτου ο νους βλέπει με την πίστη, μέσω του δεύτερου η καρδιά βλέπει με την ελπίδα, μέσω του τρίτου η ψυχή βλέπει με την αγάπη.

Το διαφορετικό "Πάτερ ημών"

 

Κάποιος Χριστιανός πήγε να συμβουλευτεί τον Αββά Σιλουανό.

- Έχω ένα θανάσιμο εχθρό Πάτερ, του εξομολογήθηκε. Τα κακά που μου έχει προξενήσει αυτός ο άνθρωπος είναι αναρίθμητα. Προ καιρού κέρδισε με απάτη ένα μεγάλο κομμάτι απ’ το χωράφι μου. Με συκοφαντεί, όπου βρεθεί κακολογεί κι εμένα και την οικογένειά μου. Μου έχει κάνει το βίο αβίωτο. Τώρα τελευταία μάλιστα επιβουλεύεται και τη ζωή μου. Πριν λίγες μέρες μάλιστα έμαθα πως αποπειράθηκε να με δηλητηριάσει. Δεν παίρνει άλλο λοιπόν. Είμαι αποφασισμένος να τον παραδώσω στην δικαιοσύνη.

δεν θέλω τίποτε... Ούτε τον εαυτό μου, ούτε και αυτόν τον ίδιο τον Θεό...

 

Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς

 

«Σταθείτε όλα τα σύμπαντα, όλοι οι υπάρχοντες κόσμοι και όλα τα όντα.

Κάτω όλες οι καρδιές, όλες οι διάνοιες, όλες οι αθανασίες, όλες οι αιωνιότητες!

Διότι όλα αυτά χωρίς τον Χριστό είναι για μένα κόλαση, η μιά κόλαση δίπλα στην άλλη κόλαση, όλα είναι αναρίθμητες και ατελείωτες κολάσεις και στο ύψος και στο βάθος και στο πλάτος.

ΣΤΕΝΗ ΚΑΙ ΤΕΘΛΙΜΜΕΝΗ ΟΔΟΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ...

 

 

Αστακομακαροναδονηστεύουμε,Χριστέ μου,...
αραχτοξαπλοπροσευχόμαστε.
αργοτεχνοθαυμάζουμε το κάλλος της εικόνος Σου,
...τουριστομοναστηροπροσκυνουμε,
ανοιχτοσφιξοχέρικα πενταροδεκαροελεούμε,
τσιγαροφραπεδοθεολογούμε,
πονηροματοκλεινοηθικολογούμε,
μεταξορασοασκητεύουμε,
σοουμπιζιερατεύουμε,
σατραποπασαδαρχιερατεύουμε,
ιεροεξεταστικοκηρύττουμε,
κινητοτηλεφωνοδιαποιμαίνουμε,
εν διαδικτύω θαλαττεύομε,
εν τηλοψία άρρητα κάλλη μυδριοφθάλμως εξετάζοντες
τον νουν μας νεονηπτικώτατα τηρούμε!

Ιωάννης ο Χρυσόστομος : προτιμότερη η αναρχία από έναν άδικο άρχοντα

 

Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου

 

Οι άνθρωποι, όταν αναλάβουν την εξουσία χρησιμοποιούν αυτή την δύναμή του για να πράττουν αδικίες. Δεν υπάρχει τίποτε αθλιότερο από τον άρχοντα εκείνον, που δεν ωφελεί καθόλου και σε τίποτα αυτούς που κυβερνά. Είναι σημάδι παρά πολύ μεγάλης αρρώστιας και δείγμα διαστροφής το να ενθαρρύνουν οι γιατροί τις αρρώστιες. Γιατί έργο των αρχόντων είναι να αναχαιτίζουν τις αταξίες του λαού, να τον κατευθύνουν προς το ορθό και να κάνουν τους πολίτες να είναι υπάκουοι και πειθαρχικοί στο νόμο. Όταν όμως αυτοί πρώτοι (οι πολιτικοί άρχοντες) παραβαίνουν το νόμο, πώς θα μπορούσαν να γίνουν δάσκαλοι στους άλλους; Εάν λοιπόν η ρίζα του δέντρου είναι σάπια, τι καλό είναι δυνατόν να περιμένει κάποιος από τα κλαδιά;

Το πείραμα του Μίλγκραμ

Το πείραμα του Μίλγκραμ είναι ένα από τα πιο γνωστά αντιδεοντολογικά πειράματα της ψυχολογίας, ουσιαστικά μια «φάρσα» που ξεγύμνωσε την ανθρώπινη ψυχή.

Το 1961, ο είκοσι εφτάχρονος Στάνλει Μίλγκραμ, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Γέιλ, αποφάσισε να μελετήσει την υπακοή στην εξουσία. Είχαν περάσει λίγα μόνο χρόνια από τα φρικτά εγκλήματα των Ναζί και γινόταν μια προσπάθεια κατανόησης της συμπεριφοράς των απλών στρατιωτών και αξιωματικών των SS, οι οποίοι είχαν εξολοθρεύσει εκατομμύρια αμάχων. Η ευρέως αποδεκτή εξήγηση -πριν το πείραμα του Μίλγκραμ- ήταν η αυταρχική τευτονική διαπαιδαγώγηση και η καταπιεσμένη -κυρίως σεξουαλικά- παιδική ηλικία των Γερμανών. Όμως ο Μίλγκραμ ήταν κοινωνικός ψυχολόγος και πίστευε ότι αυτού του είδους η υπακοή -που οδηγεί στο έγκλημα- δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο της προσωπικότητας, αλλά περισσότερο των πιεστικών συνθηκών. Και το απέδειξε κάνοντας τη «φάρσα» του.

Το δράμα μιας νεαρής μοναχής. Συγκλονιστική Αληθινή Ιστορία

 

Ήταν μία κόρη ονομαζόμενη Μαρία. Ο πατέρας της ήταν χριστιανός και εζήτει να την υπανδρεύσει εκείνη δεν ήθελε, θέλουσα να φυλάξει παρθενία. Την έβαλε σ’ ένα μοναστήρι γυναικείο και την παρέδωκε της ηγουμένης να την έχει ως παιδί της. Και αφού πέθανε ο πατήρ της, έγινε άλλος αφέντης στην χώρα εκείνη, όστις βγήκε μία ημέρα και πήγε στο μοναστήρι οπού ήταν η Μαρία.

Και ευθύς οπού την είδε ο αφέντης, ετρώθη η καρδιά του έρωτα σατανικό και γυρίζοντας στο σπίτι του έστειλε γράμματα στην ηγουμένη και της έλεγε:

Αμέσως να μου στείλεις την Μαρία, διότι την είδα και με είδε, με ηγάπησε και την ηγάπησα.

ΤΟ ΙΕΡΟΝ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ακατάληπτη για την ανθρώπινη λογική η φράση του κοντακίου της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου. «Το ιερόν θησαύρισμα της δόξης του Θεού». Ένα νήπιο γίνεται θησαυρός για τον κόσμο. Γίνεται θησαυρός και για το Θεό. Θεός και άνθρωπος αποθησαυρίζουν στο πρόσωπό της ο Θεός τη δόξα Του και την ιερότητά Του και ο άνθρωπος την ελπίδα και την δίψα του. Η δόξα του Θεού που έγκειται στην αγάπη Του και την ελευθερία Του, που δε αφήνουν τίποτε χωρίς γεύση της πρόνοιάς Του. Στο πρόσωπο του νηπίου καταρτίζεται ο αίνος. Δοξάζεται ο Θεός, γιατί στην εικόνα Του αποτυπώνονται η καθαρότητα, η παρθενία, η χαρά την οποία η Παναγία προσφέρει ως δώρα της ανθρώπινης φύσης στο Δημιουργό της. Αλλά και δείχνει μέσα από αυτά η Παναγία, γιατί πλάστηκε ο άνθρωπος. Για να μοιράζεται τη χαρά της αγάπης με το Θεό. Για να μοιράζεται την χάρη να κοινωνεί με το Θεό και τον συνάνθρωπο στο ναό. Για να εισοδεύει την ύπαρξή του στο κατοικητήριο του θεού, που γίνεται ολόκληρος ο κόσμος. Δοξάζεται ο Θεός γιατί έδωσε ευλογία να εμφανιστεί τέτοια ύπαρξη στον κόσμο. Όχι από ιδιοτέλεια, αλλά ως απόδειξη της δυνατότητας και του σκοπού της ανθρώπινης ύπαρξης, που είναι η θεοείδεια.

ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ: «ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ» ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΑ

«Πολλά πράγματα τα θεωρούμε αυτονόητα και δεν υποπτευόμαστε τη στέρηση των άλλων. Θεωρούμε αυτονόητο λ.χ.:
-Ότι θέλουμε, μπορούμε να πάμε σ’ έναν ωραίο ναό, που έκτισε μία προηγούμενη γενιά.

-Ότι έχουμε στη διάθεση μας, στη γλώσσα μας, την Καινή Διαθήκη και λειτουργικό πλούτο.

Η ΕΝ ΤΩ ΝΑΩ ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ)

π. Γεωργίου Δορμπαράκη

 

«Η εν τω Ναώ είσοδος της Θεομήτορος έφερε εορτή για τους ευσεβείς θαυμαστή και παγκόσμια, έχοντας αφορμή το παρακάτω γεγονός. Η πανσέβαστη Άννα, καθώς περνούσε τη ζωή της χωρίς παιδιά, παρακαλούσε, μαζί με τον σώφρονα Ιωακείμ, με νηστείες και δεήσεις, τον Κύριο της φύσεως, να τους λυπηθεί και τους χαρίσει ένα παιδί, υποσχόμενη, αν ικανοποιηθεί το αίτημά της, το παιδί που θα γεννούσε να το αναθέσει αμέσως σ’ Εκείνον. Πράγματι, αφού γέννησε αυτήν που έφερε τη σωτηρία του κόσμου, τη συμφιλίωση του Θεού προς τους ανθρώπους και την αιτία της ανάπλασης και της ανάστασης και της θέωσης του πεσμένου στην αμαρτία Αδάμ, δηλαδή την Παναγία Θεοτόκο Μαρία, αυτήν λοιπόν, κατά τον τρίτο χρόνο μετά την παράδοξη γέννησή της, σύμφωνα με την υπόσχεση που είχαν δώσει στον Θεό, την οδηγούν στο Ιερό και την παραδίδουν στους ιερείς. Οι ιερείς την παρέλαβαν και σαν να υπηρετούσαν τη βούληση του Θεού - Εκείνου που επρόκειτο μετά από λίγο να γεννηθεί από αυτήν, με σκοπό τη διόρθωση και τη σωτηρία του παντός – την βάζουν στο ενδότατο του ναού, για να ζει εκεί η ίδια μόνη για δώδεκα ολόκληρα χρόνια, εκεί δηλαδή που έχει νομοθετηθεί να εισέρχεται μία φορά τον χρόνο ο αρχιερέας. Η Μαρία ζώντας σ’ αυτό το άδυτο διά παντός και τρεφόμενη παράδοξα με τροφή ουράνια από άγγελο, έμεινε στο ιερό αυτό μέχρι τον θείο Ευαγγελισμό της και μέχρι να ακουστούν τα θεϊκά μηνύματα που δίδασκαν ότι ο Θεός ευδόκησε να σαρκωθεί από φιλανθρωπία και να σώσει τον κόσμο που χανόταν από την αμαρτία. Εδώ λοιπόν κατοικούσε και ζούσε, οπότε αξιώθηκε να της εμφανιστεί ο Θεός και να δέχεται αδιάλειπτα τροφή ουράνια, μέσω αγγέλου που υπηρετούσε αυτήν την αποστολή, όπως είπαμε, εις δόξαν Θεού, ω η δόξα εις τους αιώνας. Αμήν».

«Το σπουργιτάκι του Θεού» Στέλλα Μιτσακίδου

 

Την 3η Ιουνίου 2005 φονεύθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα η αγαπητή μας Στέλλα, που είχε στοιχεία «κατά Χριστόν σαλότητος», με μια εσωτερική ζωή του πνεύματος.

Ήταν με την θέλησή της άστεγη, ζούσε στους δρόμους, κοιμόταν τα βράδυα, χειμώνα-καλοκαίρι, στα παγκάκια, στα υπόστεγα και τα σαλόνια των Νοσοκομείων, αλλά ήταν γεμάτη αγάπη προς τον Θεό, τους αγίους και τους δυστυχισμένους ανθρώπους. Τα ρούχα της ήταν πάντα καθαρά. Τις οικονομίες της τις διέθετε για αγαθοεργούς σκοπούς. Δεν ήθελε να την επαινεί κανείς, και όταν την επαινούσαν, έκανε την «χαζή».

Καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη, είχε λάβει μια καλή παιδεία, χειριζόταν πολύ καλά την ελληνική γλώσσα, καθώς επίσης εγνώριζε την γαλλική γλώσσα και τελευταία προσπαθούσε να μάθη και ιταλικά.

Ο τρόπος εξόδου της από την ζωή αυτή έγινε όπως το ήθελε. Με μαρτυρικό θάνατο, άγνωστη εν μέσω αγνώστων. Κανείς δεν την ανεγνώρισε. Την ενταφίασαν χωρίς εξόδιο ακολουθία, γιατί δεν γνώριζαν τα στοιχεία της. Όλα αυτά με θαυμαστό τρόπο έγιναν γνωστά μετά από έναν χρόνο. Τότε έγινε και η κηδεία της. Αξιώθηκα να της κάνω και το μνημόσυνό της. Μετά το μνημόσυνό της, στο αρχονταρίκι της Ιεράς Μονής Πελαγίας, η κ. Μηλίτσα Πισιμίση-Λουκίδου, νομικός, και η κ. Χρυσούλα Μαντά, οδοντίατρος, μας διηγήθηκαν τα σχετικά με την Στέλλα που ήταν πράγματι άνθρωπος του Θεού.

Στο τεύχος αυτό δημοσιεύουμε ένα κείμενο της κ. Μηλίτσας Πισιμίση-Λουκίδου, που γράφηκε με την συνεργασία και της κ. Χρυσούλας Μαντά και παρουσιάζει ένα τμήμα της ευλογημένης ζωής της, και στο επόμενο τεύχος θα δημοσιεύσουμε τις αναμνήσεις των Μοναχών της Ιεράς Μονής Πελαγίας για την Στέλλα, «το σπουργιτάκι του Θεού», την άγνωστη στον κόσμο, αλλά γνωστή στον Θεό, που έζησε «μόνη μόνω Θεώ». Νομίζω ότι η διήγηση αυτή θα βοηθήση τους ανθρώπους που ζουν με τον άκρατο ευδαιμονισμό, με αγχώδη νοοτροπία και διαρκώς παραπονούνται για πράγματα τα οποία θα ήθελαν να έχουν.

Στην περίπτωσή της ισχύει ο λόγος του Χριστού: «εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο πατήρ υμών ο ουράνιος τρέφει αυτά· ουχ υμείς μάλλον διαφέρετε αυτών;» (Ματθ. ς, 26).

Τελικά, ο άνθρωπος δεν «είναι» αυτό που «έχει», αλλά «έχει» αυτό που «είναι».

Η αείμνηστη Στέλλα, που είχα την εξαιρετική ευλογία να γνωρίσω, είναι μια θετική διαμαρτυρία για κάθε «ασφαλισμένο».

+ Ο Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος

«από το δικό μου, από το δικό μου, κυρία, να πάρετε λίγο!»

Το παρακάτω κείμενο αφιερώνεται στους δασκάλους εκείνους που δεν σταματούν να αναλώνονται, να πεθαίνουν συναισθηματικά, να αδειάζουν κυριολεκτικά όλο το μέσα τους για χάρη των μαθητών τους. Σ΄ αυτούς που δεν υπολογίζουν κόπους ούτε και λογαριάζουν αν ο μισθός είναι λίγος και δε φτάνει, που δεν δειλιάζουν ούτε φοβούνται να εκτεθούν. Μην τους ψάχνετε σε μουσεία, βρίσκονται ανάμεσά σας …

 

Η αληθινή συγχώρηση

Πριν πολλά χρόνια και μετά τη λήξη του εμφυλίου σπαραγμού και του αδελφοκτόνου πολέμου, σε κάποιο χωριό, έγινε ένας φόνος, για πολιτικούς μάλλον λόγους και εξαιτίας του μεγάλου φανατισμού, που επικρατούσε εκείνη την εποχή. Κατηγορήθηκε, λοιπόν, κάποιος χωριανός, ο Πέτρος Γ. και με τις μαρτυρίες πέντε συγχωριανών του δικάστηκε και καταδικάστηκε σε 30 χρόνια φυλάκιση. Ο κατηγορούμενος όμως ισχυρίζετο συνεχώς ότι ήτο αθώος. Κλείσθηκε σε αγροτικές φυλακές, αλλά μέρα-νύχτα διαλαλούσε και μονολογούσε ότι ήτο αθώος. Σ' αυτές τις φυλακές πήγαινε μια φορά τον μήνα ένας ευλαβέστατος ιερεύς και λειτουργούσε στο εκκλησάκι που υπήρχε και κατόπιν εδέχετο για εξομολόγηση όσους εκ των φυλακισμένων το επιθυμούσαν. Ύστερα από 5-6 μήνες, πήγε και ο εν λόγω χωριανός στον ευλαβή εκείνον ιερέα και εξομολόγο, και ενώπιον του Αγίου Θεού και μπροστά στο πετραχήλι του Πνευματικού, βεβαίωνε με όρκους ότι ήταν αθώος.

Το πιο γλυκό ψωμί

Ζούσε κάποτε ένας πολύς πλούσιος και ευτυχισμένος βασιλιάς, που ξαφνικά αισθάνθηκε πλήξη και τίποτα δεν μπορούσε να τον ευχαριστήσει πια. Δεν ενδιαφερόταν για το βασίλειό του, τους υπηκόους του και δεν ήθελε φάει κανένα από τα φαγητά που του ετοίμαζαν οι μάγειροι του παλατιού.

"Θεέ μου, πόσο μπλε ξοδεύεις "

Πόσο Θεέ μου στ΄ αλήθεια ... "μπλε ξοδεύεις

για να μην σε βλέπουμε!

 

διερωτήθηκε ποιητικά ο Οδυσσέας Ελύτης ... 

 

Ίσως γιατί τη Θέα Του προσώπου Σου ,

δεν θα την αντέχαμε ... 

 

Ίσως γιατί το Φως Σου θά'ταν τόσο εκτυφλωτικό ... 

 

Ίσως γιατί , για να μπορέσουμε κάποια μέρα να σε δούμε ,

χρειάζεται

αγώνας και κόπος και μόχθος πολύς ...

 

 

Πηγή:http://aoratigonia.blogspot.gr/2011/03/blog-post_30.html

Το κακό

Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

 

Γενικά φαίνεται σήμερα το κακό να επικρατεί στον κόσμο. Μερικοί θεωρούν αίτιο των κακών τον Θεό. Τον θεωρούν με ανθρώπινα πάθη∙ κακό, τιμωρό κι εκδικητή. Γιατί τα επιτρέπει; Γιατί τα παραχωρεί; Γιατί δεν τ’ αποσύρει, ενώ τόσο ταλαιπωρούν τα πλάσματά του. Όπως είναι γνωστό, ο άνθρωπος είναι πλήρως ελεύθερος να επιλέξει το κακό ή το καλό. Για την επιλογή του κακού δεν ευθύνεται ο Θεός. Δεν μπορούμε να κατηγορούμε τον Θεό, γιατί μας έκανε τέλεια ελεύθερους. Ο Θεός είναι η αυτοαγαθότητα, δεν εποίησε κανένα κακό ποτέ.

Ο αντιπαθητικός παππούλης

Κάποτε πολύ παλιά σε ένα μοναστήρι στο Όρος, πριν ακόμα η ανθρωπότητα μάθει τι είναι το ηλεκτρικό ρεύμα, ήταν μία μικρή αδελφότητα νέων κατά βάσει μοναχών με τον Γέροντά τους, ο οποίος ήταν και αυτός σχετικά νέος. Μέσα σε αυτήν την αδελφότητα υπήρχε όμως και ένας μεγάλος σε ηλικία παππούλης. Ο παππούλης της ιστορίας μας, λοιπόν, δεν έλεγε ποτέ καλημέρα και περπατούσε πάντα με κατεβασμένο το βλέμμα. Όποτε συναντούσε κάποιον αδελφό του σταματούσε μπροστά του χωρίς να σηκώσει τα μάτια του από το έδαφος και κατευθίαν γυρνούσε την πλάτη του και άλλαζε πορεία. Δεν πήγαινε ποτέ στις Παρακλήσεις και στους Εσπερινούς. Μπορεί να τον έβλεπαν καμιά φορά στο απόδειπνο μετά την τράπεζα, αλλά θα έφευγε πριν τελειώσει. Μονάχα τις Κυριακές πήγαινε στην Λειτουργία καθυστερημένος και καθόταν μέχρι να τελειώσει. Όλοι οι αδελφοί του τον χαρακτήριζαν μονόχνοτο, παράξενο και τον συκοφαντούσαν συνέχεια στον Γέροντά τους. Πολλές φορές ο Γέροντας μπήκε στον πειρασμό να τον επιπλήξει για την συμπεριφορά του αυτή, αλλά κάθε φορά κάτι τον σταματούσε και τον δικαιολογούσε λέγοντας πως είναι ’’καμώματα της ηλικίας’’. Κάποια μέρα λοιπόν κάλεσε ο Καλός Θεούλης τον Παππούλη μας και αυτός έφυγε για πάντα για ένα πολύ μακρινό ταξίδι.

Ο λόγος περί Δημοκρατίας

37. «

Έχουμε πολίτευμα που δεν αντιγράφει των άλλων τους νόμους, αλλά πιο πολύ είμαστε εμείς παράδειγμα σε μερικούς παρά μιμητές τους. Κι έχει τούτο το πολίτευμα το όνομα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, γιατί δε διοικούν οι λίγοι, αλλά οι περισσότεροι^{. κι είναι όλοι οι πολίτες μπροστά στους νόμους ίσοι για τις ιδιωτικές τους διαφορές. για την προσωπική όμως ανάδειξη και τις τιμές, καταπώς ξεχωρίζει καθένας σε κάτι προτιμιέται στα δημόσια αξιώματα, πιο πολύ γιατί είναι ικανός παρά γιατί τον ανάδειξε ο κλήρος. ούτε πάλι κάποιος, επειδή είναι φτωχός, κι ενώ μπορεί να κάμει κάτι καλό στην πολιτεία, εμποδίζεται απ’αυτήν την ασήμαντη κοινωνική του θέση. Κι όχι μονάχα στη δημόσια ζωή μας ζούμε ελεύθεροι, αλλά και στις καθημερινές μας σχέσεις είμαστε λυτρωμένοι από την καχυποψία μεταξύ μας και δεν θυμώνουμε με το γείτονά μας, αν κάτι καταπώς τον ευχαριστεί, ούτε παίρνουμε απέναντί του το ύφος του ενοχλημένου, πράγμα που μπορεί βέβαια να μην τον βλάφτει, σίγορα όμως τον στενοχωρεί. Κι ενώ στην ιδιωτική μας ζωή δεν ενοχλούμε ο ένας τον άλλο, στα δημόσια πράγματα δεν κάνουμε παρανομίες από εσωτερική προπάντων παρόρμηση, υπακούοντας στους κάθε φορά άρχοντες μας και στους νόμους, ιδιαίτερα σε κείνους απ’αυτούς που έχουν ψηφιστεί για την προστασία των αδικημένων και σ’όσους, αν κι άγραφοι, όμως φέρνουν ντροπή αναμφισβήτητη στους παραβάτες.}

Κυριακή Θ Λουκά: Καὶ ἐλθὼν εὐηγγελίσατο εἰρήνην ὑμῖν τοῖς μακρὰν καὶ εἰρήνην τοῖς ἐγγύς

Μας λέι ο αυριανός Απόστολος. Ο Χριστός είναι η όντως ειρήνη τοις ανθρώποις Θεού ο ίδιος.

 

Η ειρήνη η δική μου, λέει στους μαθητές Του, η ειρήνη πού σας αφήνω δεν είναι σαν αυτήν του κόσμου.Ο κόσμος επιβάλει την ειρήνη με τα όπλα και την βία, τον εξουσιασμό και τις συνθήκες εκφοβισμού και εκμετάλλευσης. Όλη η ειρήνη του κόσμου είναι μια επιβεβλημένη και κατασκευασμένη φούσκα πού την διαδέχεται η ταραχή και ο πόλεμος και τανάπαλιν. Ποτέ δεν θα πάψει η εκμετάλλευση, ο πόνος, η βία, η αδικία, το αίμα ενόχων και αθώων, τίποτα δεν θα αλλάξει προς το καλύτερο εξωτερικά, όσο κοσμοκράτορας του αιώνα είναι ο πλάνος διάβολος. Όσο υπάρχει απληστία, πλεονεξία,αδηφαγία,φιλαργυρία , στυγνός εγωισμός, τυρρανία των παθών, αλληλοφαγωμός, πορνεία της ψυχής και του σώματος.

Η Ομογένεια στο Λονδίνο καταδίκασε την ανακήρυξη του ψευδοκράτους

Με δυναμική την παρουσία της νεολαίας και των φοιτητών πραγματοποιήθηκε χθες βράδυ αντικατοχική πικετοφορία έξω από την τουρκική πρεσβεία στο Λονδίνο για καταδίκη της παράνομης ανακήρυξης του ψευδοκράτους, η οποία διοργανώθηκε από την Εθνική Κυπριακή Ομοσπονδία.

Πόσο κοστίζει ένα θαύμα;

 

Ένα κοριτσάκι, πήρε τον κουμπαρά του κι άδειασε το περιεχόμενο. Μέτρησε τρεις φορές τα κέρματά του, για να μην κάνει κανένα λάθος. Ήταν ένα δολάριο και 11 σέντς. Πήρε τα κέρματα και πήγε στο φαρμακείο της γειτονιάς. Ο φαρμακοποιός, εκείνη την στιγμή, μιλούσε με ένα καλοντυμένο κύριο και δεν πρόσεξε την μικρή. Το κοριτσάκι έκανε κάποιο θόρυβο με τα πόδια του, αλλά τίποτε. Τότε πήρε ένα από τα κέρματά της και το χτύπησε πάνω στο γραφείο του.

Ο θησαυρίζων εαυτώ

Δεν είναι τυχαία η επιμονή της Εκκλησίας μας στο να επιλέγει να διαβάζονται περικοπές από το Ευαγγέλιο που αναφέρονται στη διδασκαλία του Χριστού σε σχέση με τον πλούτο και το χρήμα. Ο Κύριός μας δεν σκεφτόταν χρησιμοθηρικά. Δεν απευθυνόταν μόνο σ’αυτούς που είχε απέναντί του, οι οποίοι, το πιο πιθανόν, ήταν φτωχοί, αλλά στόχευε να δείξει ποιος είναι ο δρόμος της Βασιλείας του Θεού και ποια τα εμπόδια σ’ αυτόν. Ο πλούτος είναι ένα απ’ αυτά. Αφορμή της παραβολή του άφρονα πλούσιου, μετά την παραβολή του πλούσιου και του Λαζάρου, ήταν η διαμάχη δύο αδελφών σχετικά με τη διανομή της πατρικής κληρονομιάς, την οποία ήθελαν να αναθέσουν στο Χριστό. Ο Κύριος όμως, αφού τους τόνισε ότι ο ίδιος δεν ήταν δικαστής, προτρέπει τόσο τους ίδιους όσο και το πλήθος που ήταν συγκεντρωμένο να αποφεύγουν κάθε είδος πλεονεξίας. Και για να τους βοηθήσει να καταλάβουν τι ακριβώς εννοούσε, τους αφηγείται την παραβολή του άφρονα πλούσιου (Λουκ. 12, 13-21).

Το Μετρό της κα Πιπιλή

Προσπαθώ να καταλάβω τι θέλει να μας πει η κα ΠΙπιλή που μπερδεύεται με τα ονόματα των αγίων στις στάσεις, αλλά δυσκολεύομαι.

Θέλω να πιστεύω ότι η κα Πιπιλή ως μέλος της Ελληνικής βουλής θα έχει βρεθεί στο Στρασβούργο και προφανώς θα έχει μπερδευτεί με τις εκεί στάσεις των αγίων: Saint Christophe, Saint Florent, Sainte Aurélie, Sainte Hélène, Sainte Marguerite, Saint Galle, Saint Thomas, Saint Nicolas, Saint Guillaume… μεγάλη λίστα, μεγάλο μπέρδεμα.

Σου λέει κάτσε να κάνω κάτι για να βοηθήσω τον τόπο μου να μην καταλήξει όπως το Στρασβούργο που φιλοξενεί το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο!

κα Πιπιλή εμείς να δείτε πως έχουμε μπερδευτεί…

Μήπως θα πρέπει να αρχίσετε να σκέφτεστε σοβαρά να κατεβείτε στην επόμενη στάση και να περιμένετε άλλης γραμμής Μετρό;

Αρχιμ. Πέτρος Μποζίνης

φυσικός – θεολόγος

υπ.δρ. πανεπ. του Στρασβούργου

 

Πηγή:http://anastasiosk.blogspot.gr/2012/11/blog-post_5969.html

Λάδι καί Δάκρυ Χρειάζονται τά Παιδιά

Ό,τι κι αν έκανε η μάνα για το παιδί της αυτό πήγαινε στα χαμένα. Όσες προσπάθειες κι αν έκανε να το φέρει στο δρόμο του Θεού, ήτανε άκαρπες. Άσπρο η μάνα,μαύρο ο γιος. Κι όσο έβλεπε να βγαίνουν απ’ τα χέρια της, με την χάρη του Θεού, παιδιά υπέροχα, έξυπνα, χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία, παιδιά περήφανα που την είχανε δασκάλα, και το δικό της το μοναδικό παιδί, που του αφοσιώθηκε ολότελα σαν έμεινε χήρα, να μην αποφασίζει για κάτι, της ερχότανε τρέλα.

Η παρέα του έβαλε κατά νου να ξεθεμελιώσει και να ρημάξει κράτος, ηθική, θρησκεία, πατρίδα. Έλα τώρα εσύ μάνα, που γαλουχήθηκες και γαλούχησες γενεές γενεών με ό,τι ωραιότερο υπάρχει σε ουρανό και γη, να συμφωνήσεις με το παιδί αυτό. Μέρες, εβδομάδες, μήνες έλειπε από το σπίτι, χωρίς σημάδια ζωής.

Σαιεντολογία: Θρησκευτική Φιλοσοφία ή καλοστημένη Απάτη;

Ποιά είναι η φιλοσοφία, τα διδάγματα, οι αρχές και τα μυστικά αυτής της "θρησκείας""Αυτό το σύμπαν είναι ένα άγριο σύμπαν, είναι ένα φρικτό και θανατηφόρο σύμπαν.
Μόνον οι ισχυροί θα επιβιώσουν, μόνον οι αδίστακτοι μπορούν να το κατακτήσουν..."
L. Ron Hubbard
Πρόκειται για κάποιο θρησκευτική οργάνωση; Αίρεση; Θρησκεία; Ή απλώς μια... καλοστημένη απάτη του έξυπνου και ευφάνταστου δημιουργού της;

 

Καθώς έχουν γραφτεί βιβλία επί τους θέματος, εμείς δεν θα επιχειρήσουμε να εμβαθύνουμε, παρά θα σκιαγραφήσουμε ορισμένα, βασικά χαρακτηρηστικά αυτής της οργάνωσης.

Η οργάνωση αυτή ιδρύθηκε από τον Αμερικανό Lafayette Ron Hubbard (1911-1986). Ο κοκκινομάλης συγγραφέας ιστοριών επιστημονικής φαντασίας με εξωγήινους και τέρατα, ήταν μια ιδιαίτερη προσωπικότητα, ο οποίος φέρεται να είχε δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο: "Θα ήθελα να ξεκινήσω μια θρησκεία. Εκεί είναι τα πολλά λεφτά". Και από ότι φαίνεται το πέτυχε.

H Ιερά Σύνοδος ενημερώνει για την δράση της Σαηεντολογίας

Δελτίο τύπου της Ιεράς Συνόδου (15-11-2012)

Κυκλοφορεί ευρύτατα έντυπο με τίτλο: «Ο Δρόμος προς την Ευτυχία - Ένας Οδηγός κοινής λογικής για Καλύτερη Ζωή», στο εξώφυλλο του οποίου απεικονίζεται μάλιστα Ορθόδοξος αιγαιοπελαγίτικος ναός.

Προς ενημέρωση του Ορθοδόξου Πληρώματος, καθιστούμε γνωστό ότι το έντυπο αυτό έχει εκδοθεί και κυκλοφορείται από την Σαηεντολογία και εντάσσεται στις ποικίλες μεθοδεύσεις που χρησιμοποιεί η οργάνωση αυτή, για να προωθεί τις πεποιθήσεις της σε ανύποπτους πολίτες, αλλά και στο ίδιο το Ελληνικό Κοινοβούλιο, όπως επεχείρησε να πράξει και το 2009.

29 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΚΡΑΤΟΥΣ

Συμπληρώνονται σήμερα 29 χρόνια από την παράνομη και αποσχιστική ανακήρυξη του ψευδοκράτους, ενέργεια η οποία καταδικάστηκε με ψηφίσματα από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα.
Τον Νοέμβριο του 1983, η Τουρκία υποκίνησε και επιδοκίμασε τη «μονομερή ανακήρυξη ανεξαρτησίας» στην κατεχόμενη περιοχή από την τουρκοκυπριακή ηγεσία.

Σε ανακοινώσεις τους όλα τα κόμματα αλλά και άλλοι φορείς καταδικάζουν την παράνομη και αποσχιστική ανακήρυξη του ψευδοκράτους και καλούν το λαό σε αγώνα για δικαίωση.

«Συζήτησαν» με ασθενή σε κατάσταση φυτού!

Επιστήμονες «συζήτησαν» με ασθενή που βρισκόταν σε κατάσταση «φυτού»! Οι επιστήμονες, από το Πανεπιστήμιο του Δυτικού Οντάριο στον Καναδά, διαβεβαιώνουν ότι διακρίνουν τα σήματα του εγκεφάλου ασθενούς, που εδώ και 10 χρόνια βρίσκεται στην κατάσταση αυτή, και δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον.

Γέρων Παϊσιος - Η ρωσική ταινία στην ελληνική έκδοση

Γιατί να μνημονεύουμε τους κεκοιμημένους...

Ένας συγγραφέας, σε κάποια επίσκεψή του στον Πανάγιο Τάφο στα Ιεροσόλυμα, εγνώρισε έναν Αγιοταφίτη μοναχό. Ο μοναχός λοιπόν αναφερόμενος στους γονείς του είπε τα εξής:«Ο πατέρας μου ήταν φτωχός, αλλά πολύ ευσεβής. Όταν επρόκειτο να γίνει Λειτουργία, περίμενε τον παπά στην πόρτα της Εκκλησίας. Ενώ η μητέρα μου δεν ήταν ασεβής, σπανίως όμως εκκλησιάζετο. Προτιμούσε την Κυριακή να καθίση σπίτι, να μαγειρέψη για την οικογένεια, να κάνη τις δουλειές του σπιτιού, παρά να πηγαίνη Εκκλησία.

Η αμφίεση της γυναίκας μέσα στους ιερούς Ναούς

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

 

Η ενδυμασία μας στο ναό να είναι καλή από κάθε πλευρά. Να είναι κόσμια και όχι εξεζητημένη. Γιατί το κόσμιο είναι σεμνό, ενώ το εξεζητημένο είναι άσεμνο.

 

Αυτό ακριβώς μας παραγγέλλει και ο απόστολος Παύλος, όταν λέει: «Θέλω να προσεύχονται οι άνδρες σε κάθε τόπο, σηκώνοντας προς τον ουρανό χέρια όσια, χωρίς οργή και δισταγμό ολιγοπιστίας. Επίσης και οι γυναίκες να προσεύχονται με αμφίεση σεμνή, στολίζοντας τον εαυτό τους με σεμνότητα και σωφροσύνη, όχι με περίτεχνες κομμώσεις και χρυσά κοσμήματα ή μαργαριτάρια ή ενδύματα πολυτελή, αλλά με ό,τι ταιριάζει στις γυναίκες που λένε ότι σέβονται το Θεό, δηλαδή με καλά έργα» (Α’ Τιμ. 2:8-10). Αν, λοιπόν, απαγορεύει στις γυναίκες εκείνα που είναι απόδειξη πλούτου, πολύ περισσότερο απαγορεύει όσα κινούν την περιέργεια, όπως τα φτιασίδια, το βάψιμο των ματιών, το κουνιστό βάδισμα, τα παράξενα ρούχα και τα παρόμοια.

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, ο Θαυματουργός

 

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ήταν δεινός θεολόγος και διαπρεπέστατος ρήτορας και φιλόσοφος.

Δεν γνωρίζουμε το χρόνο και τον τόπο της γέννησής του. (Ο Σ. Ευστρατιάδης όμως, στο αγιολόγιο του, αναφέρει ότι ο Άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε το 1296 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη, από τον Κωνσταντίνο τον Συγκλητικό και την ευσεβέστατη Καλλονή). Ξέρουμε όμως, ότι κατά το πρώτο μισό του 14ου αιώνα μ.Χ. ήταν στην αυτοκρατορική αυλή της Κωνσταντινούπολης, απ' οπού και αποσύρθηκε στο Άγιο Όρος χάρη ησυχότερης ζωής, και αφιερώθηκε στην ηθική του τελειοποίηση και σε διάφορες μελέτες.

40Λείτουργο Χριστουγέννων στην Ενορία μας

 

Από 15 Νοεμβρίου - 25 Δεκεμβρίου

 στον Ι. Ναό μας

θα τελείται 40Λείτουργο

κατά το τυπικό των Χριστουγέννων.

Η μνημόνευση των ονομάτων

 έχει τεράστια οφέλεια

τόσο για τους ζώντες, όσο και για τους κεκοιμημένους

και αποτελεί υψίστη μορφή ελεημοσύνης

προς αυτούς.

Βρε, τι πάθαμε! Νιρβάνα θα κάνης;

 

 

Γέροντα, προτιμώ να κάθωμαι στο κελλί και να λέω την ευχή παρά να πηγαίνω στην διακονία.

 

- Βρε, τι πάθαμε! Νιρβάνα θα κάνης; Ο Ορθόδοξος Μοναχισμός δεν είναι νιρβάνα. Κατάλαβες; Ο μοναχός δεν είναι τεμπέλης, να μη δουλεύη και να κάθεται να λέη μόνον την ευχή. Άν θέλη να κάθεται συνέχεια, θα είναι σαν αυτούς που κάνουν γιόγκα για αυτοσυγκέντρωση. Ο μοναχός και μάλιστα ο νέος, πρέπει να είναι σπίρτο, να έχη λεβεντιά, να τρέχη σε ότι του ζητάει η υπακοή.

 

- Και μετάνοιες, Γέροντα, δυσκολεύομαι να κάνω.

 

- Εντάξει τότε· μετάνοιες να μην κάνης,διακονία να μην κάνης, να κάθεσαι και να λες την ευχή! Τι προκοπή θα κάνης μετά; Ο Αββάς Ισαάκ λέει ότι η προσευχή που γίνεται χωρίς σωματικό κόπο είναι έκτρωμα· δεν είναι προσευχή*.

* Βλ. Αββά Ισαάκ του Σύρου, Οι Ασκητικοί Λόγοι, Λόγος ΟΣΤ΄, σ.261.

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι ΣΤ΄, Περί Προσευχής, έκδοση Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος",Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2012, σσ. 171-172.

Πηγή:http://anagnostikon.blogspot.gr/2012/10/191_30.html

Στον μέγα Ιεράρχη Χρυσόστομο

 

 π Παντελεήμων Κρούσκος
 

Είναι δύσκολο, αγαπητοί μου αδελφοί, η αναξιότητα μου να προσεγγίσει μία προσωπικότητα , όπως αυτή του Ιερού Χρυσοστόμου, του οποίου την μνήμην εορτάζομεν σήμερον. Ο ιερός υμνωδός θέλοντας να εγκωμιάσει μία άλλη πνευματική κορυφή, τον μεγάλο Βασίλειο, γράφει χαρακτηριστικά: " σου την φωνήν έδει παρείναι Βασίλειε". Έτσι λοιπόν , είναι δύσκολο για έναν φτωχό πνευματικά ιερέα να σκιαγραφήσει την χρυσοστομική προσωπικότητα. "Σου την φωνήν έδει παρείναι Χρυσόστομε".