Είσοδος στο νέο έτος

Σας προσκαλούμε να υποδεχθούμε το νέο έτος 

στηριζόμενοι στον Έναν της Τριάδος, 

που μένει ακλόνητος εις τον αιώνα, 

στον Κύριον Ιησούν Χριστόν, 

με τον Όρθρο και τη Θ. Λειτουργία του Μ. Βασιλείου και τη Δοξολογία

που θα τελέσουμε 

στον Ι. Ναό μας 

την 1η Ιανουαρίου 2021 

από τις 07:00 - 10:00.

Στο τέλος της Θ. Λειτουργίας θα ευλογηθούν Βασιλόπιττες

Ψαλμός 2ος (Β΄ μέρος)

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης ( 20 Δεκεμβρίου )

 

Ὁ Ἰβᾶν Ἴλιτς Σέρκιεφ γεννήθηκε στὶς 19 Ὀκτωβρίου 1829 στὴν Σούρα, μικρὸ χωριὸ στὴν ἐπαρχία τοῦ Ἀρχαγγέλου, στὸ Ρωσικὸ Ἄπω Βορρᾶ, ἀπὸ γονεῖς φτωχούς. Ὁ πατέρας του ἦταν νεωκόρος καὶ τοῦ ἐμφύσησε τὴν ἀγάπη γιὰ τὴν Ἐκκλησία, τὶς Ἀκολουθίες καὶ τὴν προσευχή, τὸν δίδαξε ἐπίσης νὰ μὴ ζητᾶ καταφύγιο καὶ παρηγοριὰ γιὰ τὶς δοκιμασίες του παρὰ μόνον στὸν Θεό. Στὸ σχολεῖο, ὁ μικρὸς Ἰβᾶν δυσκολευόταν πολὺ νὰ μάθει γράμματα, ὁ Θεὸς ὅμως ἄκουσε τὶς παρακλήσεις του καὶ ἐν μίᾳ νυκτῇ τὸν ἀπάλλαξε ἀπὸ τὴν νωθρότητα τοῦ πνεύματος. Ὁ Ἰωάννης ἔγινε τόσο λαμπρὸς μαθητὴς ὥστε κέρδισε ὑποτροφία γιὰ νὰ συνεχίσει τὶς σπουδές του στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Ἁγίας Πετρούπολης. Ὡς σπουδαστής, ἐνδιαφερόταν γιὰ ὅλες τὶς ἐπιστῆμες, μελετοῦσε πολύ, ἀλλὰ ἀναζητοῦσε πάνω ἀπ’ ὅλα τὴν προσευχὴ καὶ τὴν δοξολογία τοῦ Κυρίου σὲ μοναχικοὺς περιπάτους στὴν φύση. 

Ὅταν πέθανε ὁ πατέρας του ὁ Ἰωάννης ἀναγκάστηκε παράλληλα μὲ τὶς σπουδές του νὰ ἐργάζεται ὡς γραμματέας, ὥστε νὰ συμβάλλει στὶς ἀνάγκες τῆς οἰκογένειάς του. Δοκιμάστηκε σκληρὰ ἀπὸ κάθε λογῆς δεινὰ καὶ ἀπὸ τὸν πειρασμὸ τῆς ἀποθάρρυνσης καὶ ἀγωνιζόταν διαρκῶς προσερχόμενος, ζητώντας ἀπὸ τὸν Θεὸ τὴν χάρη τῆς πίστεως καὶ τῆς χαρᾶς. Ἡ θλίψη, ἔλεγε, εἶναι ἀποστασία καὶ θάνατος τῆς καρδιᾶς. Ὁ Ἰωάννης θεωρούσε κάθε γεγονὸς τῆς ζωῆς του ὡς σημεῖο ἐκ Θεοῦ καὶ γι’ αὐτό, μετὰ ἀπὸ ἀποκαλυπτικὸ ἐνύπνιο δέχθηκε νὰ νυμφευθεῖ τὴν θυγατέρα τοῦ πρωθιερέα τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τῆς Κροστάνδης, ἐγκαταλείποντας τὰ ὄνειρα γιὰ ἱεραποστολικὲς περιοδεῖες στὴν μακρυνὴ Κίνα, γιὰ νὰ γίνει ἱεραπόστολος στὴν ἴδια του τὴν πατρίδα, στὸ ναύσταθμο αὐτό, κοντὰ στὴν πρωτεύουσα ποὺ συγκέντρωνε ὅλη τὴν ἀθλιότητα, τὴν κοινωνικὴ ἀδικία καὶ τὴν ἠθικὴ κατάπτωση μίας κοινωνίας ποὺ βρισκόταν στὸ χεῖλος τῆς καταστροφῆς. 

Χριστούγεννα 2020

 

Χριστούγεννα 2020.

Ζητάς πάλι τόπο να γεννηθείς.

Δε θέλεις παλάτια και ανάκτορα.

Μια ζεστή Φάτνη ζητάς, ένα ταπεινό σπήλαιο, όπως λες.

Οι καρδιές μας όμως είναι παγωμένες εδώ και πολλά χρόνια.

Χώρος και χρόνος δεν υπάρχει για κανέναν.

Άρα ούτε και για Σένα.

Η ζωή μας πνιγμένη μέσα στις μέριμνες και το ανελέητο κυνήγι του εφήμερου.

Προσπαθούμε να καλύψουμε τη μιζέρια και τη μοναξιά μας με ευχολόγια.

Χανόμαστε στην εικονική πραγματικότητα και χάνουμε έτσι περισσότερο ο ένας τον άλλο.

Η ρηχή ζωή που επιλέγουμε, μας κάνει να ξεχνάμε τη θλίψη.

Αυτή που κρύβουμε βαθιά μέσα μας.

Γιατί πάλι μας τη θυμίζεις;

Γι' αυτό μας ενοχλεί το φως Σου.

Γίνεται ενοχλητικό στα σκοτάδια και τις σκιές μας.

Δεν αντέχουμε την παρουσία Σου.

Θα ήταν όλα πιο εύκολα αν μας άφηνες στη ρουτίνα μας.

Εσύ επιμένεις, όμως, να έρχεσαι.

Πάλι Μόνος. Πάλι Ξένος. Πάλι με Αγάπη.

Μα δε βλέπεις;

Άρχοντες συνήχθησαν κατά του Κυρίου και κατά του Χριστού αυτού.

Σφραγίσαμε τις Εκκλησίες,

Βάλαμε απαγορευτικές κορδέλες, τοποθετήσαμε νέες κουστωδίες, βγάλαμε σύγχρονα διατάγματα.

Στο δείχνουμε ξεκάθαρα.

Η παρουσία Σου είναι επικίνδυνη για τη ζωή μας.

Δεν είναι ότι δε Σε θέλουμε.

Σε θέλουμε με το δικό μας τρόπο.

Αυτόν που ακουμπάει στο συναίσθημα και τη συγκίνηση, αλλά όχι στη μετοχή και τη μεταμόρφωση.

Αυτόν που θέλει να ικανοποιείται το θέλημά μας, και όχι το θέλημά Σου.

Αυτόν που δε μας κάνει να πονάμε με την αγάπη της κένωσης και του Σταυρού.

Γιατί δε μας έσωσες διαφορετικά;

Τι την ήθελες τη θυσία και την προσφορά του Δείπνου της Μ. Πέμπτης;

Εκεί όπου είναι Χριστούγεννα, Θεοφάνια, Σταυρός, Ανάσταση, Δευτέρα Παρουσία.

Χαλάς το ρεβεγιόν μας, τις γιορτές μας.

Πόσο κόπο δεν κάνουμε, εν μέσω, καραντίνας, για να καταφέρουμε να κλείσουμε ένα ραντεβού για τα νύχια και τα μαλλιά μας.

Να παραγγείλουμε τα δώρα μας ηλεκτρονικά ή με click away.

Να ετοιμάσουμε το γιορτινό μας τραπέζι.

Ξέρεις είναι τρομερά δύσκολο.

Έστω κι αν φέτος μείνουμε αναγκαστικά μόνοι στο σπίτι μας.

Έτσι κι αλλιώς μόνοι μας ήμασταν και τις προηγούμενες φορές.

Απλά το κρύβαμε λίγο καλύτερα.

Δεν μπορώ άλλο να ακούω το παράπονό Σου:

"Λαός μου, τι εποίησά σοι, και τι μοι ανταπέδωκας;"

Άλλωστε η ώρα πέρασε.

Έχω να προλάβω τις τελευταίες ετοιμασίες.

Άλλωστε αύριο ξημερώνουν Χριστούγεννα.

Ίσως του χρόνου - καλά να είμαστε - κάτι μπορεί να βρεθεί και για Σένα.

π. Γ.Θ.

 

Ερμηνεία των Ψαλμών (2ος Ψάλμος)

Η γνήσια και η ψεύτικη πίστη

Αββάς Ισαάκ ο Σύρος

Κάποιος έχει ελπίδα στο Θεό που στηρίζεται στην εγκάρδια πίστη. Αυτή είναι γνήσια, γιατί δημιουργήθηκε με τη διάκριση και τη γνώση. Κι ένας άλλος έχει ελπίδα διαφορετική, που γεννιέται από την αφροσύνη και την οκνηρία. Αυτή είναι ψεύτικη.

Ο άνθρωπος βέβαια που καθόλου δεν φροντίζει για τα φθαρτά πράγματα, αλλά αφού πρόσφερε ολόκληρο τον εαυτό του στο Θεό, διαθέτει ακατάπαυστα, νύχτα και μέρα, όλο του το χρόνο και το ζήλο στη λατρεία και την ευαρέστηση Εκείνου, παραμελώντας έτσι την εκπλήρωση των υλικών του αναγκών, αυτός καλά και γνωστικά ελπίζει στον Κύριο. Ότι θα του εξασφαλίσει όσα του χρειάζονται. Και είναι δίκαιο να δείξει ο Θεός σε έναν τέτοιο άνθρωπο όλη Του τη φροντίδα και να του δώσει άκοπα ό,τι έχει ανάγκη, γιατί είναι υπηρέτης Του γνήσιος και τηρεί την εντολή Του που λέει: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (Ματθ. στ' 33).

Η ελπίδα λοιπόν του ανθρώπου αυτού είναι καλή και έλλογη, και για αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να μην εκπληρωθεί.

Εκείνος όμως που έχει ακόμα κολλημένο το νου του στη γη, εκείνος που έχει προσπάθεια (δηλαδή εμπαθή προσκόλληση) στα επίγεια, εκείνος που τρώει χώμα σαν το φίδι, παραδίνοντας τον εαυτό του σε μετεωρισμούς και δε αιχμαλωσίες της καρδιάς και σε αργολογίες, εκείνος που τεντώνει τεμπέλικα τα πόδια του λέγοντας: «Πιστεύω πως ο Θεός θα μου εξασφαλίσει ό,τι μου χρειάζεται», αυτός θα ακούσει οπωσδήποτε τα λόγια που του απευθύνει ο Θεός με το στόμα του προφήτη: «Εγγίζεις μοι εν τω στόματί σου, η δε καρδία σου πόρρω απέχει απ' εμού» (πβ. Ησ. κθ' 13). Αλλά και ο αδελφόθεος Ιάκωβος θα του πει: «Ει πιστεύεις τω Θεώ, καλώς ποιείς. Και τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίσσουσι». Η πίστη όμως χρειάζεται και έργα, γιατί «άνευ έργων νεκρά εστί» (πβ. Ιακ. β' 19, 26).

Μην πλανιέσαι ασύνετε! Πριν από την ελπίδα στο Θεό, χρειάζεται ο κόπος και ο ιδρώτας για το Θεό στην καλλιέργεια των αρετών. Αν λοιπόν κι εσύ πιστεύεις ότι ο Θεός φροντίζει για τα πλάσματά Του και είναι παντοδύναμος, δείξε κι εσύ εργασία τέτοια, που να ταιριάζει στην πίστη σου. Και τότε θα έχεις το Θεό έτοιμο να σε ακούσει, να σου παρέχει άκοπα όλα όσα χρειάζεσαι, και ακόμα να σε φυλάει από κάθε κίνδυνο και από κάθε βλάβη και θλίψη.

Γιατί ο Θεός πρόσταξε όλους τους άλλους ανθρώπους να τακτοποιούν τις υποθέσεις τους με διάκριση, και μαζί με την πρόνοια του Θεού να σμίξουν και τη φρόνηση, που έλαβαν από Αυτόν. Όποιος όμως αφιέρωσε όλη του τη ζωή στο Θεό και φροντίζει μόνο για την ευαρέστηση Εκείνου, δεν έχει ανάγκη από αυτή τη φρόνηση για τη ρύθμιση της ζωής του. Γιατί, αντί για αυτή, έχει την πίστη, με την οποία ανατρέπει «παν ύψωμα επαιρόμενον κατά της γνώσεως του Θεού» (Β' Κορ. ι' 5). Και λογισμούς ανθρώπινους ή φυσικούς δεν παραδέχεται, γιατί ανέβηκε ψηλότερα από τη φύση και προσκολλήθηκε στο Θεό με την αδίστακτη και ακλόνητη πίστη, με την οποία αντιμετωπίζει τα πάντα – όχι για να πειράξει τον Κύριο. Αλλά γιατί έχει το θάρρος του σ' Αυτόν και είναι πάνοπλος με την ακατανίκητη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Για έναν τέτοιον άνθρωπο, πραγματικά, είναι που λέει ο Θεός: «Μετ' αυτού ειμί εν θλίψει. Εξελούμαι αυτόν και δοξάσω αυτόν. Μακρότητα ημερών εμπλήσω αυτόν και δείξω αυτώ το σωτήριόν μου» (Ψαλμ. 90 15-16).

Ερμηνεία των Ψαλμών (83ος Ψαλμός Β΄Μέρος)

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός

Ο άγιος Ιωάννης εγεννήθη εις την Δαμασκόν κατά το δεύτερον ήμισυ του Ζ΄ αιώνος «εκ χριστιανών και ορθοδόξων γονέων καταγόμενος». Ο πατήρ του, ονόματι Σέργιος εκ της παλαιάς οικογενείας Μανσούρ, ήτο «ανήρ τα μάλιστα ευσεβής», αλλά και επιφανής και πλούσιος και είχε το αξίωμα του «επιτρόπου (διοικητού) των δημοσίων πραγμάτων» ή του «λογοθέτου» εις τα ανάκτορα του Χαλίφου της Δαμασκού (του Άμπδ-ελ-Μαλέκ: 685-705). Μετά το βάπτισμα του Ιωάννου η μητέρα του εκοιμήθη και ο πατέρας του υιοθέτησε ένα ορφανό παιδί, τον γνωστόν ως αδελφόν του αγίου Δαμασκηνού, τον εξ Ιεροσολύμων Κοσμάν τον Μελωδόν (μετέπειτα επίσκοπον Μαϊουμά), διότι ήτο άνθρωπος λίαν φιλόχριστος και φιλάνθρωπος και την μεγάλην περιουσίαν του «εις αιχμαλώτων λύτρον συνεχώς επεμέτρει». Είχε δε και την φροντίδα όχι μόνον δια την σωματικήν ανατροφήν των τέκνων του αλλά και δια την κατά Χριστόν παιδείαν των: «όπως αν την αλογίαν καθυποτάξαιεν και βασιλείς ορθώσι παθών και τους αγρίους θήρας, τους δαίμονας, κατατρώσαιεν».

Ερμηνεία των Ψαλμών (83ος Ψαλμός)