Το νόημα των Παρακλήσεων προς την Παναγία μας

α. Γιατί παρακαλοῦμε τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο

Οἱ παρακλήσεις πρός τή Θεοτόκο ἀναφέρουν τίς ἐπικλήσεις τῶν πιστῶν μέ δεήσεις καί ἱκεσίες πρός τήν Παναγία γιά νά λάβουν τή βοήθειά Της στούς καιρούς τῶν πειρασμῶν, τῶν πόνων, τῶν θλίψεων καί κάθε εἴδους προστασία ἀπό τό θεῖο πρόσωπό Της. Καί τονίζεται χαρακτηριστικά: “Δέξαι παρακλήσεις ἀναξίων σῶν ἱκετῶν”.

Πρῶτον, παρακαλοῦμε τήν Παναγία μέ αἴσθημα πίστεως καί πόνου γιά νά μᾶς βοηθήσει στή ζωή μας ἀπό τούς πειρασμούς, λέγοντάς της: “Πολλοῖς συνεχόμενοις πειρασμοῖς, πρὸς Σὲ καταφεύγω, σωτηρίαν ἐπιζητῶν”. Εἶναι πολλοί οἱ πειρασμοί πού παρασύρουν τόν πιστό στό κακό, στήν ἡδονή, στήν κακία, στήν ἐχθρότητα, στήν περιφρόνηση τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ καί τόν ὁδηγοῦν στήν πράξη τῆς ἁμαρτίας. Ὁ πειρασμός εἶναι ὁ προπομπός τῆς ἁμαρτίας γιά νά κλονισθεῖ ἡ πίστη μας καί νά ἀδιαφορήσουμε γιά τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό ζητᾶμε ἀπό τό Θεό: “καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν” καί ἀπό τήν Παναγία: “Πολλοῖς συνεχόμενος πειρασμοῖς, πρὸς Σὲ καταφεύγω, σωτηρίαν ἐπιζητῶν. Ὦ Μῆτερ τοῦ Λόγου καὶ Παρθένε, τῶν δυσχερῶν καὶ δεινῶν με διάσωσον”.

Τό δόσιμο δέν μετριέται μέ τό χρῆμα

Aββά Δωροθέου

Κανένας δε μπορεί να πει: Eίμαι φτωχός και με τι να κάνω ελεημοσύνη; Γιατί και αν ακόμα δεν μπορείς να δώσεις τόσα όσα εκείνοι οι πλούσιοι που έβαζαν τις δωρεές τους στο θησαυροφυλάκιο του ναού, τότε δώσε δύο λεπτά σαν εκείνη τη χήρα τη φτωχή, και τα δέχεται από μέρους σου ο Θεός καλύτερα από τις δωρεές των πλουσίων. Δεν έχεις ούτε τόσα; έχεις όμως δυνάμεις και μπορείς να ελεήσεις τον άρρωστο με τις υπηρεσίες σου. Δεν μπορείς ούτε αυτό; μπορείς με τον καλό σου λόγο να παρηγορήσεις τον αδελφό σου. Ελέησέ τον λοιπόν με τον παρηγορητικό λόγο και άκουσε αυτόν που λέει: «Oκαλός λόγος είναι προτιμότερος από τα δώρα. Υπόθεσε τώρα ότι ούτε με το λόγο δεν μπορείς να δείξεις έλεος.

Αθέτηση όρκου

Αββά Zωσιμά

Όταν κάποτε πήγα στην Αγία Πόλη, (την Ιερουσαλήμ), με πλησίασε κάποιος ευσεβής και μου λέει:

- Αββά μένω μαζί με τον αδελφό μου, και από δαιμονική ενέργεια δημιουργήθηκε ανάμεσα μας κάποια εχθρότητα. Εγώ τώρα έχω μετανοήσει, εκείνος όμως δεν θέλει να συμφιλιωθούμε. Σε παρακαλώ, λοιπόν για τον Κύριο, μίλησε του για να μονοιάσουμε. Μόλις τ’ άκουσα, κάλεσα χωρίς καθυστέρηση τον αδελφό του και του είπα όσα συντελούν στην αγάπη και την ομόνοια. Εκείνος στην αρχή φάνηκε να πείθεται. Ύστερα όμως, αφού συλλογίστηκε, μου λέει:

- Δεν μπορώ να συμφιλιωθώ μ’ αυτόν, γιατί ορκίστηκα στο Σταυρό να μην τα φτιάξω ποτέ μαζί του!

Χαμογέλασα τότε συγκρατημένα και του είπα:

Στιγμιότυπα της Ι. Πανηγύρεως Αγίου Παντελεήμονος Πολιούχου Δραπετσώνας 2013

Η εφαρμογή του Ευαγγελίου

Επισκέφθηκαν κάποιοι αδελφοί τον αββά Αντώνιο και του λένε:
- Πες μας ένα λόγο, πώς να σωθούμε;

Και ο γέροντας τους απάντησε:
- Ακούσατε την Αγία Γραφή; Αυτό σας αρκεί.

Εκείνοι όμως του είπαν:
- Θέλουμε ν’ ακούσουμε κι από σένα μια συμβουλή, πατέρα.

Ο γέροντας λοιπόν τους απάντησε:
- Λέει το Ευαγγέλιο, αν κάποιος σε κτυπήσει στη δεξιά πλευρά γύρισε να σε κτυπήσει και στην άλλη.

Σήμερα γιατί δεν έχουμε πολλούς Αγίους;

Μια από τις αιτίες είναι επειδή, αντί οι μάνες να προσεύχονται για την οικογένειά τους, για τα παιδιά τους, κάθονται και παρακολουθούν ένα σωρό τηλεοπτικές σειρές!

Δεν θέλουν να τις χάσουνε!

Ρώτησε τις μάνες όλες, ποιες γονατίζουν και προσεύχονται;

Κάποιες πιθανόν να προσεύχονται,

αλλά τι προσευχή αναπέμπουν στον Θεό;

Εκεί είναι τώρα το μυστικό.

Υποδοχή Ι. Λειψάνου του Αγ. Γεωργίου του τροπαιοφόρου στον Ι. Ναό μας

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος  ο Τροπαιοφόρος ανήκει στη χορεία των μεγαλομαρτύρων και είναι από τους λαοφιλεστέρους Αγίους της Εκκλησίας μας. Έζησε κατά τα τέλη του 3ου αιώνος μ.Χ. και τας αρχάς του 4ου επί της βασιλείας του Διοκλητιανού.  Η εποχή του υπήρξε εποχή σκληρών διωγμών και εξοντωτικών κατά της Χριστιανικής Πίστεως. Ο Γεώργιος είχε μεγάλο αξίωμα. Ήτο κόμης και διακρινόταν σ' όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις για την γενναιότητά του και την ανδρεία του. Παρ' όλη τη δόξα όμως και τις τιμές δεν αρνήθηκε να θυσιάση τα πάντα και να ομολογήση με παρρησία ενώπιον του αυτοκράτορος και πολλών αρχόντων την χριστιανική του πίστιν. Υπέμεινε βασανιστήρια πολλά και φρικτά που στο τέλος τον ανέδειξαν Μεγαλομάρτυρα. Πολλά είναι τα θαύματα του Αγίου Γεωργίου. Όχι μόνον αυτά που αναφέρονται στο μικρό αυτό φυλλάδιο, αλλά και πολλά άλλα που πάντοτε και σήμερα εκτελεί σ' όσους προσφεύγουν με πίστι στις πρεσβείες του. Πολλοί ναοί τιμώνται επ' ονόματι του Αγίου Γεωργίου, δείγμα κι' αυτό της αγάπης του λαού προς τον Άγιον, και πολλοί φέρουν το όνομά του. Δείγμα τιμής από μέρους μας προς τον Άγιον, αγαπητέ αναγνώστα, είναι βέβαια και ο εορτασμός της μνήμης του και αι πανηγύρεις, αλλά πιο μεγάλο δείγμα τιμής είναι η μίμησις της αγίας ζωής του, γιατί «τιμή μάρτυρος» είναι η «μίμησις μάρτυρος». Μίμησις της ομολογίας, της μαρτυρικής, της αγίας ζωής του.

ΓΙΑ ΤΟ ΑΒΑΤΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ

Το Άγιον Όρος, την τύχη την αγαθή είχα να το πρωταντικρίσω εγώ πετώντας μ' ένα ''Μιράζ 2000'' πάνω απ' τον Άθω πέρυσι τέτοιες μέρες.

Ήταν το δώρο των φρουρών του Αιγαίου, όπως έκτοτε αποκαλώ τους πιλότους της πολεμικής μας αεροπορίας, για τη γιορτή των αρχαγγέλων, τη δική τους, προς μία δημοσιογράφο που επιμένει να μετράει τις αναχαιτίσεις των απέναντι κι όχι τις παραβιάσεις τους...

Λέγω «τύχη αγαθή» κι ας με πουν μελοδραματική, όσοι δεν ένιωσαν το προνόμιο να αεροζυγιάζονται με τα σύννεφα. Να περιδιάβαιναν τις κατοικίες των αγγέλων. Να βλέπουν μ' όλα τα κύτταρα του φθαρτού σώματος τους, την προσευχή ως αύρα χαρμολύπης να εγκολπώνεται σκήτες και μοναστήρια, τις κατοικίες των εραστών μιας ταπεινότητας, που αντέχει χίλια χρόνια τώρα να υπερασπίζεται με πίστη κι αγάπη τους πολλούς και άπιστους.

Όταν διάβασα στις εφημερίδες πως δύο κοινοτικές κυρίες αξιωματούχοι βγήκαν να μας επιτιμήσουν που επιμένουμε στο Άβατον του «Περιβολιού της Παναγιάς» μας, ανάμεσα σε κάτι φληναφήματα περί ισότητας των δύο φύλων, διακρίσεις κι άλλα τέτοια εκ του πονηρού, όταν τα έργα απάδουν των μεγαλοστομιών, στην αρχή γέλασα. Ύστερα δημοσιογραφικών πονηρεύτηκα, ανησύχησα, για να οργιστώ εντέλει από το ενδεχόμενο να πρέπει να είμαι συνεχώς σε ...αγιορείτικη επιφυλακή.

ΟΙ ΔΕ ΥΙΟΙ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΕΚΒΛΗΘΗΣΟΝΤΑΙ ΕΞΩ

 

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

 Στην Εκκλησία ο άνθρωπος αισθάνεται ασφάλεια και βεβαιότητα. Θεωρεί ότι τα έχει καλά με το Θεό και ότι επειδή ζει την ζωή της Βασιλείας, κυρίως όσον αφορά στις εξωτερικές της διαστάσεις που είναι η τήρηση των εντολών του Θεού  με τα χείλη και τις πράξεις, έχει εξασφαλίσει την σωτηρία στην άλλη ζωή, αλλά και την βοήθεια του Θεού σε κάθε έργο και σε κάθε περίσταση της ζωής, ακόμη και στις δοκιμασίες. Γι’ αυτό για τους «υιούς της βασιλείας» (Ματθ. 8, 12) ενίοτε είναι  αδιανόητο να τους συμβαίνουν περιστατικά που μαρτυρούν την εγκατάλειψη από την μεριά του Θεού και συχνά το παράπονο ανεβαίνει στα χείλη και την καρδιά τους. Από την άλλη είναι γεγονός ότι η συμμετοχή μας στη ζωή της Εκκλησίας εκ των πραγμάτων μας δίνει οδοδείκτη στην πορεία μας, γνωρίζουμε προς τα πού βαδίζουμε και, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, γνωρίζουμε και σε τι υστερούμε.

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ (20 ΙΟΥΛΙΟΥ)

π. Γεώργιος Δορμπαράκης

«Ο Ηλίας ήταν υιός του Σωβάκ, από τη Θίσβη, Αραβική γη, από τη φυλή Ααρών, που κατοικούσε στη Γαλαάδ, διότι η Θίσβη ήταν περιοχή δοσμένη στους ιερείς. Κι όταν τον γέννησε η μητέρα του, ο πατέρας του Σωβάκ είδε ότι άνδρες στα λευκά ντυμένοι τού μιλούσαν, κι ότι μέσα στη φωτιά τον σπαργάνωναν και του έδιναν να φάει φλόγα φωτιάς. Πήγε τότε στα Ιεροσόλυμα και το είπε στους ιερείς, κι ο χρηματισμός που του δόθηκε ήταν: Μη δειλιάσεις, άνθρωπε, διότι το παιδί θα κατοικεί μέσα το φως, ο λόγος του θα είναι νόμος, και η ζωή του σύμφωνη με τον Θεό, ενώ ο ζήλος του θα ευαρεστεί τον Κύριο. Θα κρίνει δε τον Ισραήλ με ρομφαία και φωτιά. Ο Ηλίας λοιπόν προφήτευσε εικοσιπέντε χρόνια και έζησε 816 χρόνια πριν την έλευση του Χριστού. Αυτός είναι που κατέβασε τρεις φορές φωτιά από τον ουρανό, και κράτησε με τον λόγο του τη βροχή, και ανάστησε νεκρούς και κατάφλεξε πολλούς, και στο όρος Χωρήβ είδε τον Θεό, όσο ήταν δυνατό να δει ο άνθρωπος. Αυτός είναι επίσης που έσχισε με τη μηλωτή του τον Ιορδάνη, κι αναλήφθηκε στους ουρανούς με άρμα πυρός και στάθηκε μαζί με τον Μωϋσή δίπλα στον Χριστό, κατά τη Μεταμόρφωσή Του».

     

Για τον προφήτη Ηλία δεν μπορεί κανείς να μιλήσει εύκολα. Διότι συνιστά όχι έναν απλώς από τους πολλούς προφήτες, τους σταλμένους από τον Θεό να κηρύξουν μετάνοια και να προαναγγείλουν την έλευσή Του, αλλά, θα λέγαμε, τη συμπυκνωμένη, στο ανώτερο δυνατό σημείο, προφητική παρουσία, την «κρηπίδα των προφητών» κατά το απολυτίκιό του, εκείνον που έζησε μ’ έναν ασκητικό και ενάρετο τέτοιο τρόπο, που έκανε τον Κύριο Ιησού Χριστό να τονίσει την αγιότητά του, καθώς την είδε ν’ αντανακλάται στο πρόσωπο του μεγαλυτέρου των προφητών Ιωάννη του Προδρόμου. Ο ίδιος δηλαδή ο Χριστός είπε ότι ο Ιωάννης ο Πρόδρομος είναι η συνέχεια και η παρουσία του Ηλία, ως προς το προφητικό χάρισμα που είχε, και εγκωμίασε τη μεγαλοσύνη του Ιωάννη, συνεπώς και του «προκατόχου» του Ηλία.

ΜΙΛΑΜΕ ΨΙΘΥΡΙΣΤΑ;

  

 Μια μέρα, ένας σοφός έκανε την παρακάτω ερώτηση στους μαθητές του:

-"Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;"

-"Γιατί χάνουν την ηρεμία τους" , απάντησε ο ένας.

-"Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν παρότι ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους;" , ξαναρωτά ο σοφός.

-" Ξεφωνίζουμε, όταν θέλουμε να μας ακούσει ο άλλος " , είπε ένας άλλος μαθητής .

Και ο δάσκαλος επανήλθε στην ερώτηση:

-"Μα τότε δεν είναι δυνατόν να του μιλήσει με χαμηλή φωνή";

Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά... καμιά δεν ικανοποίησε τον δάσκαλο...

-"Ξέρετε γιατί ουρλιάζουμε κυριολεκτικά όταν είμαστε θυμωμένοι";

Ο ηγούμενος και η συνεχής Θεία Μετάληψη

Και επειδή τα γράφω για σένα αγαπημένο μου, που μου λές ότι το πάθος το σαρκικό δεν μπορείς να το δαμάσεις και ότι σε σέρνει πέρα δώθε- όπως το αφηνιασμένο άλογο το μισολιπόθυμο αναβάτη του- θα προσθέσω ότι ναι, το πιστεύω πως δεν υπάρχει δεν μπορώ, μόνο υπάρχει δε θέλω! Αν θέλει ο άνθρωπος, μπορεί να νικήσει- με τη δύναμη του Κυρίου και τα όπλα της Ορθόδοξης Εκκλησίας- όλα ανεξαιρέτως τα πάθη που τον παιδεύουν.

Οι νέοι από τα σαρκικά, σέρνονται στη δουλεία- κυρίως.

Αυτά τα ισχυρά σαρκικά πάθη, όσο και να επιθυμεί ο νέος δεν μπορεί μόνος του, να τα φέρει κάτω από τον έλεγχο που ο Κύριος προστάζει.

Με τη δύναμη όμως και την παρουσία του Κυρίου Ιησού, και αυτά τα πάθη νικιούνται…

- Πώς νικιούνται;

«Πᾶρε μας μανούλα μας στὸ σπίτι κι ἐμεῖς δὲν θὰ πεινᾶμε…»

Ἀγγελόπουλος Περικλῆς

Βρέθηκα σήμερα σε ένα νηπιοτροφείο στην Καλλιθέα όπου φιλοξενεί παιδιά, που αδυνατούν οι γονείς να τους προσφέρουν ακόμη και την απαραίτητη διατροφή!!!

Εκεί λοιπόν εκτυλίχθηκε το εξής περιστατικό.

Μια μητέρα επισκέφθηκε τα παιδιά της για να μείνει λίγο μαζί τους, πέρασε η ώρα με αγκαλιές χαρές και παιχνίδια.

Ήρθε η ώρα όμως που έπρεπε να φύγει.Κλάματα, τα μικρά κρατούσαν την μανούλα με τα χεράκια τους τόσο σφιχτά, που την πονούσαν, ενώ εκείνη το μόνο που μπορούσε να δώσει ήταν υποσχέσεις ότι θα ξανάρθει την επομένη ημέρα…

Τότε ήταν που το μεγαλύτερο, με ποτάμι τα δάκρυα άρχισε να την παρακαλάει με δυνατή φωνή να τα πάρει στο σπίτι…

Λόγοι διδαχής στάρετς Ευστρατίου.

Στις αρχές του 19ου αιώνος το μοναστήρι του Γκλίνσκ, στη νότια Ρωσία, μεταξύ των πόλεων Τσερνιγκώφ και Κούρσκ, απέκτησε μεγάλη φήμη για τον αριθμό και την πνευματικότητα των πατέρων του.

Ή μονή του Γκλίνσκ είχε ιδρυθεί από τον 16ο αιώνα στο ομώνυμο δάσος, στις όχθες τον πόταμου Ομπεστ, αλλά κατά τις τρεις πρώτες εκατονταετηρίδες της ζωής της δεν γνώρισε ιδιαίτερη άνθιση. Το 1817 όμως ανέλαβε την ηγουμενία της ό ονομαστός στάρετς Φιλάρετος 3 (Ντανιλέφσκυ, 1777-1841), γαλουχημένος πνευματικά από τον αρχιμανδρίτη Θεοδόσιο (1802) της μονής του Σωφρόνιεφ, μαθητή του μεγάλου οσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ (1722-1794). Κάτω από την σοφή και θεοφιλή διαποίμανσι του στάρετς Φιλάρετου, ή αδελφότης σύντομα αυξήθηκε αριθμητικά, καλλιεργήθηκε πνευματικά και ανέδειξε σημαντικές ασκητικές προσωπικότητες.

Μετά την κοίμησή του (31-3-1841) οι αδελφοί επέλεξαν ως υποψηφίους διαδόχους του τον π. Πορφύριο, πνευματικό και τον π. Θεοδόσιο, προϊστάμενο της μονής. Κατά θεία οικονομία όμως ό τοπικός επίσκοπος όρισε ως ηγούμενο τον κτήτορα της μονής Κοτμίζσκυ γέροντα Ευστράτιο, που εγκαταβίωνε στο Γκλίνσκ από το 1820. Έτσι πραγματοποιήθηκε και μια σχετική πρόρρησης του στάρετς Φιλάρετου.

ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (14 Ιουλίου)

Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα

Κάτω από την πρώτη εικόνα του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, που δημοσιεύθηκε το 1819 στην πρώτη έκδοση του έργου του «Ερμηνεία των ΙΔ’ Επιστολών του Αποστόλου Παύλου», υπάρχει ένα επίγραμμα - λεζάντα, το οποίο αναφέρει επί λέξει: «Τίς Νικόδημος, ού κλέος μέγα - εν Ορθοδόξοις και σοφοίς Όρους Άθω - ός τήνδε Βίβλον ευφυώς τάξε, φίλε - Νάξιος ανήρ. Εύγε της ευφυ|ας».

Ο συγγραφέας του παραπάνω επιγράμματος πέτυχε, με ελάχιστες λέξεις, να σκιαγραφήση άριστα την μεγαλειώδη αυτήν προσωπικότητα. Ο άγιος Νικόδημος ήταν όντως μέγας, ευφυής και σοφός. Κάτω από την απέριττη εξωτερική εμφάνιση του αγιορείτου μοναχού, την απλότητα και την βαθειά ταπείνωση έκρυβε πραγματικά ένα υπέροχο μεγαλείο. Γιατί το μεγαλείο και η αξία ενός ανθρώπου δεν μετριέται «με το στρέμμα», όπως λέγει και ο ποιητής, ήτοι με εξωτερικά πράγματα (χρήματα, κτήματα, αξιώματα κ.λ.π.), αλλά «με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα», δηλαδή με όλα εκείνα που τον καταξιώνουν ως άνθρωπο και που για να τα αποκτήση κυριολεκτικά χύνει αίμα. Καί αυτά είναι κυρίως τα μή φαινόμενα. Είναι όλα εκείνα που αποτελούν τον θησαυρό της ψυχής με τον οποίον οι Άγιοι «πλουτίζουν πολλούς», επειδή είναι «οι μηδέν έχοντες και τα πάντα κατέχοντες». Καί ο άγιος Νικόδημος πλουτίζει πολλούς με τον τρόπο της ζωής του, αλλά και με τα συγγράμματά του, που πρέπει να αποτελέσουν το εντρύφημα όλων των Ορθοδόξων. Μερικά από αυτά είναι: «Πνευματικά Γυμνάσματα», «Εορτοδρόμιον», «Αόρατος πόλεμος», «Νέα Κλίμαξ», «Συμβουλευτικόν Εγχειρίδιον», «Η ερμηνεία των ΙΔ’ Επιστολών του Αποστόλου Παύλου» «Νέον Μαρτυρολόγιον», «Ερμηνεία των Ψαλμών του Δαυ|δ», «Κήπος Χαρίτων», το «Πηδάλιον» όπου ερμηνεύει και σχολιάζει τούς ιερούς Κανόνας κ. ά.

"Ιστορικές Εκκλησιολογικές Εξελίξεις - Δύο κορυφαίας σημασίας ἐνέργειες τοῦ μητροπολίτου Πειραιῶς"

(Σύναξη Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών)



1. Ἡ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος πρέπει νὰ καταδικάση τὸν Οἰκουμενισμό.

Πνευματικὴ εὐφροσύνη καὶ ἀνεκλάλητη ἐν Κυρίῳ χαρὰ κατέλαβε τὶς καρδιὲς τῶν Ὀρθοδόξων, ἐξ αἰτίας δύο σημαντικῶν πρωτοβουλιῶν τοῦ ὁμολογητοῦ ἀρχιερέως τῶν καιρῶν μας, σεβασμιωτάτου μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ.

Ἡ πρώτη ἐνέργεια συνίσταται εἰς τὸ ὅτι ἀμέσως μετὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα, περὶ τὰ μέσα τῆς Διακαινησίμου ἑβδομάδος, συνέταξε καὶ ἀπέστειλε πρὸς τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ πρὸς τοὺς σεβασμιωτάτους ἀρχιερεῖς, μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, ἐπιστολή, μὲ τὴν ὁποία ζητοῦσε, λόγῳ τοῦ ὅτι «ὄντως τώρα κινδυνεύει σοβαρὰ ἡ Ὀρθοδοξία», νὰ συγκληθῆ ὅσο τὸ δυνατὸν συντομώτερα «ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιὰ νὰ ἐξετάση καὶ ἐρευνήση τὰ ἀνωτέρω καυτὰ καὶ φλέγοντα θέματα, πάντοτε ὑπὸ τὸ φῶς τῆς Ἁγιογραφικῆς, Ἁγιοπατερικῆς καὶ Ἱεροκανονικῆς διδασκαλίας καὶ παραδό­σεως τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, νὰ λάβη καταδικαστικὴ ἀπό­φαση ἐναντίον τόσο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὅσο καὶ τῶν ἀκολουθούντων, διδα­σκόντων καὶ μεταλαμπαδευόντων τὴν παναίρεση αὐτή, γιὰ νὰ παύσουν τὰ σκάνδαλα καὶ ἡ σύγχυση κλήρου καὶ λαοῦ.

Κυριακή της Δ΄Οικουμενικής Συνόδου: Ο Χριστιανισμός είναι πράξη!

π. Π. Κρούσκος

Η Εκκλησία μας εορτάζει την Κυριακή αυτή, την μνήμη των εξακοσίων πενήντα θεοφόρων πατέρων της τέταρτης οικουμενικής συνόδου, πού συνήλθε στην Χαλκηδόνα το 451 και κατεδίκασε τον μονοφυσιτισμό, δογμάτισε δε τον Ιησού Χριστό "εν δύο φύσεσιν ασυγχύτως, ατρέπτως, αδιαιρέτως, αχωρίστως γνωριζόμενον", θεϊκή και ανθρωπίνη σε ένα πρόσωπο εκφραζόμενες.

Το δόγμα της Εκκλησίας μας είναι πραγματικότητα ζωντανή και ζωοποιός. Δεν είναι ξερό και κενό θεωρητικό γράμμα, ακόμα και αν εκφράζεται βραχύ ρήματι και με απόλυτο τρόπο, αλλά εκφράζει την ζωντανή παράδοση, το ζην και το υπάρχειν της Εκκλησίας, του εκκλησιαστικού ανθρώπου. Το δόγμα έχει ζωντανή εφαρμογή στην ζωή και την πολιτεία, στην θεώρηση και την πράξη του χριστιανού. Βιώνοντας σήμερα μια τεράστια ηθική και οικονομική κρίση δεν έχουμε την εγκληματική πολυτέλεια να θεωρητικολογούμε ως χριστιανοί ορθόδοξοι, υπεύθυνοι και ενεργοί πολίτες του κόσμου τούτου, στον οποίο κληθήκαμε να κάνουμε χρήση βιώματος και πράξης της βασιλείας του Θεού.

19 χρόνια από την κοίμηση του αγίου Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου

Μακαρία καί ἀφανής κοίµηση Γέροντος Παϊσίου (12 Ιουλίου 1994) 

Ἐνῶ ὑποτασσόταν ταπεινά στίς ὑποδείξεις τῶν γιατρῶν, κάποια ἡµέρα κάλεσε τόν γιατρό καί τοῦ εἶπε:

–Ἐδῶ θά σταµατήσουµε τήν θεραπεία.

–Γιατί, Γέροντα;

–Τώρα θά κάνεις ὑπακοή ἐσύ. Θά δώσεις ἐντολή νά σταµατήσουµε. Τώρα δέν µπορῶ νά κάνω τίποτε. Χθές θέλησα νά προσευχηθῶ γονατιστός καί δέν µπόρεσα. Δέν µπορῶ νά δῶ κανέναν˙ ἔληξε ἡ ἀποστολή µου. Αὐτό ἦταν. Ἐδῶ θά µέ ἀφήσετε.

–Γέροντα, τό συκώτι σας πρήστηκε καί σᾶς πονάει, τοῦ εἶπα, γιατί εἶχε κάνει µεταστάσεις φοβερές.

»Χαµογέλασε καί µοῦ εἶπε:

– Ἄ, αὐτό εἶναι τό καµάρι µου, µή στενοχωριέσαι. Αὐτό µέ κράτησε ὥς τά ἑβδοµήντα, καί αὐτό τώρα µέ στέλνει, ὅσο πιό γρήγορα µπορεῖ, ἐκεῖ πού πρέπει νά πάω. Μή στενοχωριέσαι γι᾿ αὐτό, µιά χαρά εἶµαι». Δέν δεχόταν νά κάνη ἐνέσεις παυσίπονες. Δέν ἤθελε νά λείψη τελείως ὁ πόνος.

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ 2013

Ο βολικός μας Χριστιανισμός

Φώτης Κόντογλου

 

Hμείς κάναμε ένα δικό μας Xριστιανισμό, ένα βολικό, έναν ανθρωπινό και λογικό Xριστιανισμό, όπως λέγει ο μεγάλος Iεροεξεταστής του Nτοστογιέφσκη, γιατί ο Xριστιανισμός που δίδαξε ο Xριστός είναι ανεφάρμοστος, απάνθρωπος. 

Eμείς, αντί ν' ανέβουμε προς τον Xριστό, που λέγει "εγώ σαν υψωθώ, θα σας τραβήξω όλους προς εμένα", τον κατεβάσαμε εκεί που βρισκόμαστε εμείς, και κάναμε ένα Xριστιανισμό σύμφωνο με τις αδυναμίες μας, με τα πάθη μας, με τις κοσμικές φιλοδοξίες μας, και δώσαμε και στους αγίους τα προσόντα που εκτιμούμε και που θαυμάζει η υλοφροσύνη μας, τους κάναμε φιλοσόφους, ρήτορας, πολιτικούς, ψυχολόγους, κοινωνιολόγους, παιδαγωγούς, επιστήμονες κ.λπ.

Η Αγία Ευφημία - 11 Ιουλίου

Βίος και πολιτεία της Αγίας και Μεγαλομάρτυρος  Ευφημίας

 Η  Αγία Ευφημία έζησε κατά τούς χρόνους του Διοκλητιανού καί ήθλησε τό έτος 303. Κατήγετο από την Χαλκηδόνα. Ήτο θυγάτηρ του περιφανούς και πλουσίου Συγκλητικού Φιλόφρονος και της ευσεβούς και φιλοπτώχου Θεοδοσιανής. Η  Αγία επαιδαγωγήθη «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου»  διό ηγάπησε τόν Χριστό , την παρθενίαν και την μετά ζήλου ομολο­γίαν του Χριστού.

O ανθύπατος της  Ανατολής Πρίσκος εχων συγ­κάθεδρον τον φιλόσοφον και ιερέα του Άρεως  Απελ­ιανόν, εκήρυξε,  κατά την απόφασιν και εντολήν του Διοκλητιανού, διωγμόν κατά των Χριστιανών εις την Ανατολήν. Κατά την εορτήν του ψευδωνύμου Θεού Άρεως εζήτησε άπαντες οι κάτοικοι να  προσέλθουν εις την εορτήν. Όσoι δεν θα προσήρχοντο θα ετιμωρούντο με φοβερά κολαστήρια. Οι χριστιανοί καθ' ομά­δας εκρύπτοντο άλλοι εις οικίας και άλλοι εις ερημι­κάς περιοχάς. Ή Αγία  Ευφημία  ηγείτο μιας τοιαύτης ομάδος στηρίζουσα τούς πιστούς διά του φλογερού λόγου της.

Πολιτισμός...2013

…Ενας πολιτισμός δεν αξιολογείται 

ούτε από τους επιχορηγούμενους θιάσους 

ούτε από τα κρατικοδίαιτα Μέγαρα Μουσικής 

των Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου. 

Η προσευχή των ερωτευμένων

Μεγαλοδύναμε Κύριε, τον αγαπώ και δεν γίνεται να κάνω αλλιώς. Πάλεψα και δε γίνεται να ξεριζώσω μιαν αγάπη ριζωμένη, όπως δε γίνεται να φυτέψεις με τη βία στην καρδιά έναν έρωτα.

Μεγαλοδύναμε Κύριε, τον αγαπώ και δεν γίνεται να κάνω αλλιώς. Για αυτό δώσε μου τη δύναμη να τον αγαπώ έτσι όπως κανείς δεν με έχει διδάξει:

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ Ένας ένδοξος και πολύαθλος μεγαλομάρτυς του Χριστού

Βίος

Ο άγιος Προκόπιος γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ κατά τους χρόνους της βασιλείας του αυτοκράτορα Διοκλητηανού, από κάποιον χριστιανό ευγενή ονόματι Χριστόφορο και την ειδωλολάτρισσα Θεοδοσία, και τον ονόμασαν "Νεανία".

Σε μικρή ηλικία έχασε τον πατέρα του, και η μητέρα του φρόντισε να τον αναθρέψει ως ειδωλολάτρη. Μάλιστα, η μητέρα του τον προσέφερε ως υπηρέτη στον αυτοκράτορα Διοκλητιανό, προσφέροντάς του και χρήματα προκειμένου να δεχθεί τον γιό της. Ο Διοκλητιανός δέχθηκε τον εθνικό τότε "Νεανία" κάνοντάς τον Δούκα της Αλεξάνδρειας της Συρίας, και δίνοντάς του ως πρώτη εντολή να διώκει και να τιμωρεί τους Χριστιανούς.

Η ολοκλήρωση της ευτυχίας

Πορφυρίας Μοναχής

Εννέα Νοεμβρίου γιορτή του Αγ. Νεκταρίου. Η μέρα βροχερή, χλομή. Η ώρα πλησίαζε μία το μεσημέρι, όταν με σταμάτησε ένας κύριος χαμογελαστός, με ευγενική φυσιογνωμία. Κρατούσε στο ένα του χέρι μια τσάντα, που είχε μέσα δύο μεγάλα κουτιά από ζαχαροπλαστείο και στο άλλο μια μεγάλη μαύρη ομπρέλα. Μου είπε πού ήθελε να τον πάω και ξεκινήσαμε.

Σε λίγα δευτερόλεπτα άνοιξε το ένα κουτί και μου πρόσφερε γλυκό.

 

-Σήμερα γιορτάζω.

-Χρόνια πολλά κι ευλογημένα, να είστε υγιής και χαρούμενος, όπως σας βλέπω σήμερα!

-Ευχαριστώ πολύ!

-Θα κάνετε γιορτή στο σπίτι σας; τον ρώτησα.

-Ναι! και πριν από λίγο με πήρε η γυναίκα μου στο κινητό, για να πάρω επιπλέον γλυκά. Όλα τα υπόλοιπα τα έχει οργανώσει για το βράδυ. Θα βρεθούμε με καλούς φίλους και συγγενείς. Είναι μια ευκαιρία να ιδωθούμε, να πούμε τα νέα μας, να φάμε και να χαρούμε.

ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΕΚΑ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΤΟ ΜΥΑΛΟ!

Νόαμ Τσόμσκι

Ο Αμερικανός ακαδημαϊκός και στοχαστής, Νόαμ Τσόμσκι, αναλύει τις δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης.

Το κείμενο αποτελεί μέρος μιας συλλογής συνεντεύξεων του Ν. Τσόμσκι, όπου ο κορυφαίος διανοητής διαπιστώνει διεισδυτικές παρατηρήσεις για τους θεσμούς που διαμορφώνουν τη σκέψη του κοινού και οι οποίοι βρίσκονται στην υπηρεσία της ισχύος και του κέρδους. 

Αγία Κυριακή η Μεγαλομάρτυς - 7 Ιουλίου

Κων/νου Αθ. Οικονόμου, Δασκάλου

Καταγωγή: H Αγία Μεγαλομάρτυς Κυριακή γεννήθηκε στη Νικομήδεια της Μ. Ασίας και ήταν η μοναχοκόρη του Δωρόθεου και της Ευσεβίας. Οι γονείς της ήταν Έλληνες, ευσεβείς χριστιανοί και ευκατάστατοι, αλλά χωρίς παιδιά. Προσευχόμενοι αδιαλείπτως, απέκτησαν ένα παιδί εκ Θεού. Αυτό, επειδή γεννήθηκε ημέρα Κυριακή (την ημέρα του Κυρίου), της δόθηκε το όνομα Κυριακή. Από την παιδική της ηλικία η Κυριακή ήταν αφιερωμένη στο Θεό. Ήταν όμορφη στο σώμα και στην ψυχή. Πολλοί μνηστήρες τη ζήτησαν σε γάμο, αλλά απέρριπτε όλες τις προτάσεις, λέγοντας ότι είναι αρραβωνιασμένη με τον Χριστό τον Κύριο και ότι δεν επιθυμούσε τίποτε περισσότερο από το να πεθάνει εν παρθενία.

Κυριακή Β΄ Ματθαίου

Είδαμε την περασμένη Κυριακή ότι έχει μεγάλη σημασία για την πνευματική μας ζωή να προτάσσουμε τον Χριστό ακόμα και από τους γονείς και τους συγγενείς μας και να Τον ομολογούμε ενώπιον των ανθρώπων. Ένα τέτοιο παράδειγμα αφοσίωσης αποτελεί και η σημερινή ευαγγελική περικοπή, κατά την οποία ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μας περιγράφει την κλήση των πρώτων Αποστόλων. Περπατούσε, μας λέει, ο Ιησούς στην άκρη της λίμνης της Γαλιλαίας και είδε δύο αδελφούς, τον Σίμωνα Πέτρο και τον Ανδρέα, οι οποίοι, μιας που ήταν ψαράδες, έριχναν το δίχτυ στη θάλασσα. “Ακολουθήστε με, και θα σας κάνω αλιείς ανθρώπων” τους λέει, κι εκείνοι, δίχως δεύτερη σκέψη, παράτησαν τα δίχτυα μέσα στο νερό, και Τον ακολούθησαν. Πιο κάτω βλέπει άλλους δύο αδελφούς, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, μέσα στη βάρκα μαζί με τον πατέρα τους Ζεβεδαίο, να ετοιμάζουν κι εκείνοι τα δίχτυα. Στο κάλεσμά Του, άφησαν αμέσως το πλεούμενο και τον πατέρα τους, και ακολούθησαν τον Ιησού, ο οποίος περιόδευε σε ολόκληρη την Γαλιλαία διδάσκοντας το Ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού και θεραπεύοντας κάθε είδους ασθένεια.

ΟΙ ΚΑΤΑΡΤΙΖΟΝΤΕΣ ΤΑ ΔΙΚΤΥΑ

   

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Όταν ο Χριστός ξεκίνησε το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου με το κήρυγμα του Ευαγγελίου κάλεσε τους πρώτους μαθητές να Τον ακολουθήσουν. Τον Πέτρο και τον Ανδρέα τους βρήκε   να ψαρεύουν στη λίμνη της Γεννησαρέτ. Τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη τους βρήκε να τακτοποιούν τα δίχτυα τους (Ματθ. 4, 18-21). Όλοι ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση του Κυρίου και αφού άφησαν την εργασία τους, Τον ακολούθησαν στο απολυτρωτικό Του έργο.

                Τρία στοιχεία προκαλούν το ενδιαφέρον στην πρόσκληση που απηύθυνε ο Χριστός.

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: Αν θέλετε να γιατρέψετε τη ψυχή σας αρκεί να σηκώσετε τέσσερις τρίχες

«Αδελφοί, αν θέλετε να ιατρεύσετε την ψυχή σας… τέσσερα πράγματα σας χρειάζονται! Κάμνουμε μία συμφωνία;

Από τον καιρόν που εγεννηθήκατε έως τώρα, όσα αμαρτήματα επράξατε, να τα πάρω εγώ εις τον λαιμόν μου, αρκεί η ευγένειά σας να θελήσετε να σηκώσετε τέσσερες τρίχες!

Σας είναι βαρύ και δύσκολον;

-Και τί θα τα κάμω εγώ τα αμαρτήματά σας;

-Έχω μίαν καταβόθρα και τα ρίχνω μέσα!

-Ποία είναι η καταβόθρα;

-Είναι η ευσπλαχνία του Χριστού μας.

Πρώτη τρίχα είναι:

Αγιοι και Αγανακτισμένοι

 

π. Θεμιστοκλή Μουρτζανού

 Ο Χριστός ζητά από τους ανθρώπους να Τον ακολουθήσουν (Ματθ. 10, 32-39 και 19, 27-30). Αυτή η συμπόρευση μαζί Του προϋποθέτει μία αποταγή και δύο καταφάσεις. Η αποταγή είναι η άρνηση του ανθρώπου να ακολουθήσει άλλες αγάπες, να τις βάλει πιο πάνω από την αγάπη του Χριστού. Να υπερβεί δηλαδή την συγγένεια, τα αγαθά, τα προσωπικά χαρίσματα, ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό και να ακολουθήσει πορεία κατάφασης. Και η κατάφαση έχει να κάνει με το ΝΑΙ στον ουρανό και το ΝΑΙ στην ομολογία του ουρανού ως της αληθινής πατρίδας του ανθρώπου, αλλά και την επιλογή μιας ζωής που να έχει γνώμονα τον Άλλο, τον οποιονδήποτε Άλλο. Ο Χριστός μας λέει ποιος είναι ο τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος μπορεί να πετύχει αυτόν τον δρόμο. Είναι η πίστη. Ποια αξία έχει αυτή η πρόσκληση του Χριστού, όπως αποτυπώνεται στους αιώνες μέσα από τη ζωή της Εκκλησίας και όπως βιώνεται στα πρόσωπα των Αγίων της πίστης μας; Ποια αξία έχει άραγε αυτή η πρόσκληση στην εποχή της αγανάκτησης, της άρνησης των πάντων, όπου ο άνθρωπος αισθάνεται να έχει τραβηχτεί το χαλί κάτω από τα πόδια του, να βλέπει όλα εκείνα τα οποία το πολιτιστικό και κοινωνικό σύστημα, όπως αυτό εκφράζεται μέσω της πολιτικής και της τηλεόρασης, να μην μπορεί πλέον να τα κρατήσει στην κατοχή του και να αντιμετωπίζει έντονο το πρόβλημα της επιβίωσης; 

Το Ι. Λείψανο του Αγίου Μ. Γεωργίου στον Ι. Ναό μας 24 - 28 Ιουλίου

    ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ι. ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
     ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

Το Ι. Λείψανο 

του Αγίου Μεγαλομάρτυρος 

Γεωργίου του Τροπαιοφόρου 

στον Ι. Ναό μας 24 - 28 Ιουλίου.

Καθημερινές Θ. Λειτουργίες.

Ο Ι. Ναός 

θα παραμένει ανοικτός 

από τις

 07:00 - 21:00.

Θεός είσαι ότι θέλεις κάνεις

Κάποιος ιερεύς, προ του 1940, καθώς μου διηγείτο ένας εγγονός του, πήγε ένα πρωινό, πού ήταν γιορτή, στην Εκκλησία, για να λειτουργήσει. Τα καντήλια ήταν όλα σβηστά, γιατί από κάποιο σπασμένο τζάμι έμπαινε αέρας. Τα είχε σβήσει όλα, ακόμα και το ακοίμητο καντήλι.

Στενοχωρήθηκε ο παππούλης, γιατί ήταν ευλαβής. Ψάχνει για σπίρτα, δεν είχε. Κοιτάζει στο παγκάρι, κοιτάζει στα ντουλάπια, ψάχνει από δω, ψάχνει από κει; δεν βρίσκει τίποτα. Του ‘ρθαν δάκρυα στα μάτια, γιατί έπρεπε να πάει πάλι πίσω στο σπίτι. Ήταν όμως χειμώνας, έβρεχε, φυσούσε δυνατός αέρας, παγωμένος βοριάς, επικρατούσε μεγάλη κακοκαιρία…

Ξαφνικά λοιπόν, γυρίζει πίσω του, κοιτάζει…το θυμιατό ήταν αναμμένο! Υπήρχαν μέσα κάρβουνα ολοκόκκινα!