Από την αιμοδοσία στον Ι. Ναό μας 22-6-2014

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ´ ΛΟΥΚΑ (ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΚΟΡΥΦΑΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ)

Τίς ἀσθενεῖ καί οὐκ ἀσθενῶ; Τίς σκανδαλίζεται καί οὐκ ἐγώ πυροῦμαι;᾽

 (Β´ Κορ. 11, 29)

α. Θέλεις νά φύγεις καί νά κρυφτεῖς, νά μήν ἀκοῦς καί νά μή βλέπεις, ὅταν ἀκοῦς μέ κομμένη τήν ἀνάσα τόν ἀπόστολο Παῦλο νά διηγεῖται καί νά ζωγραφίζει μπροστά σου τά πάθια καί τά βάσανα πού ὑπέστη γιά τόν εὐαγγελισμό τῶν ἀνθρώπων. Πῶς νά σταθεῖς, ὅταν μπροστά στήν ἀποστολική ζωή του νιώθεις ὄχι ἁπλῶς τή μικρότητά σου, ἀλλά τήν ἔσχατη κατάντια σου; Τό δικό μας βόλεμα στόν κόσμο τοῦτο, ὁ δικός μας ἄχρωμος χριστιανισμός: χριστιανός ναί, ἀλλά ὄχι καί νά ἀφήσουμε τά καλά τοῦ κόσμου, ὑφίσταται ἀνηλεές σφυροκόπημα ἀπό ἐκεῖνον πού κατέθεσε ἀληθινά τή ζωή του στόν Κύριο, μετέχοντας στόν Σταυρό Του καί φανερώνοντας τή δική Του ζωή ὡς προσωπική του ζωή. Πέτρου καί Παύλου σήμερα, καί ἡ ᾽Εκκλησία μᾶς θέτει ἐνώπιον τοῦ ἀληθινοῦ χριστιανισμοῦ, τοῦ χριστιανισμοῦ τῶν ἀποστόλων, γιά νά μετρήσουμε τόν ἑαυτό μας, γιά νά κλάψουμε γιά τίς ἁμαρτίες μας, γιά νά μετανοήσουμε. Κι ἀκόμη πιό βαθιά: νά κατανοήσουμε ὅσο εἶναι δυνατόν τήν αἰτία τῶν ἀποστολικῶν παθῶν προκειμένου νά μένουν αὐτοί ἐν Χριστῷ, γεγονός πού ἀποκαλύπτεται καί ἀπό τά συγκλονιστικά λόγια τοῦ ἀποστόλου: ῾τίς ἀσθενεῖ καί οὐκ ἀσθενῶ; Τίς σκανδαλίζεται καί οὐκ ἐγώ πυροῦμαι;᾽ (Ποιανοῦ ἡ πίστη ἀσθενεῖ καί δέν ἀσθενῶ κι ἐγώ; Ποιός ὑποκύπτει στόν πειρασμό καί δέν ὑποφέρω κι ἐγώ;᾽) 

Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος: Περί τῆς βλάβης ἀπό τόν ἀνόητο ζῆλο, πού νομίζεται ὡς θεῖος.

Γίνε συμπαθητικός και ήρεμος κι όχι ζηλωτής στο κακό.

Ο ζηλωτής άνθρωπος δεν φτάνει ποτέ στην ειρήνη της διανοίας του· και όποιος είναι ξένος της ειρήνης, αυτός είναι  ξένος και της χαράς· διότι εάν, όπως λένε, η ειρήνη είναι η τέλεια υγεία της διάνοιας, ο ζήλος τότε είναι ενάντιος της ειρήνης, συνεπάγεται λοιπόν, ότι όποιος έχει ανόητο ζήλο, αυτός ασθενεί μεγάλη ψυχική ασθένεια.

Άνθρωπε, εσύ που νομίζεις, ότι με τον ζήλο σου θεραπεύεις τα ξένα σφάλματα, διώχνεις  την υγεία από την  ψυχή σου· αν αληθινά επιθυμείς να θεραπεύσεις τους ασθενείς στην ψυχή, γνώριζε καλά, ότι οι ασθενείς και οι άρρωστοι στην ψυχή  χρειάζονται περισσότερο συμπάθεια παρά επίπληξη· και πάλι, όταν εσύ δεν έχεις συμπάθεια  προς τους άλλους, προξενείς στον εαυτό σου μεγάλη ψυχική βλάβη.

 Οι άνθρωποι δεν κρίνουν τον ζήλο από τα είδη της σοφίας, αλλά από τις αρρώστιες στην  ψυχή, ο οποίος (ζήλος) είναι αποτελέσματα μικρής νοημοσύνης και πολλής ανοησίας. Η αρχή της σοφίας του Θεού είναι η επιείκεια και η πραότητα, η οποία (σοφία) υποφέρει τις ασθένειες των ανθρώπων,  και αυτό είναι κατόρθωμα γενναίας και μεγάλης ψυχής· διότι λέει ο απόστολος Παύλος, εσείς οι δυνατοί να βαστάζετε τις ασθένειες των αδυνάτων, και να διορθώνετε τον φταίκτη με πνεύμα πραότητας· από τους καρπούς του πνεύματος λαμβάνει ο απόστολος την ειρήνη και την υπομονή.

Ο ΕΝΑΓΚΑΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ

Ὁ μήνας ᾽Ιούνιος καταυγάζεται ἀπό τή μεγάλη ἑορτή τῶν πρωτοκορυφαίων ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου (29 ᾽Ιουνίου). Δέν πρόκειται περί μίας ἁπλῆς ἑορτῆς, ὅπως συνήθως ἑορτάζουμε τίς ὑπόλοιπες ἑορτές τῶν ἁγίων μας: νά θυμηθοῦμε τήν κατά Χριστόν πολιτεία τους καί στό μέτρο τῶν δυνατοτήτων μας νά τούς μιμηθοῦμε. Στόν ἐναγκαλισμό τῶν δύο ἀποστόλων, ὅπως τόν βλέπουμε στή γνωστή εἰκόνα τους, ἡ ᾽Εκκλησία μας πρόβαλε τή σύζευξη τῆς πίστεως καί τῶν ἔργων, μέ ἄλλα λόγια εἶδε τούς ἀποστόλους αὐτούς ὡς σύμβολο καί τύπο τῆς παραδόσεώς της.

Ὑπῆρξε, καί ὑπάρχει ἀκόμη σέ ὁρισμένους αἱρετικούς, ἡ ἄποψη ὅτι οἱ πρωτοκορυφαῖοι ἀπόστολοι ἀκολουθοῦν διαφορετικές παραδόσεις καί ἐκφράζουν διαφορετικές θεολογίες: ὁ ἀπόστολος Πέτρος – λένε -  τονίζει τά ἔργα ὡς δρόμο σωτηρίας, γεγονός πού τόν σχετίζει περισσότερο μέ τήν ᾽Ιουδαϊκή παράδοση, καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος τονίζει κυρίως τήν πίστη, ἄρα εἶναι ὁ ρηξικέλευθος καί ὁ ἀληθινός χριστιανός. Τόν Πέτρο εἶδαν πολλοί ὡς πρότυπο τῆς θεολογίας τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ, ἡ ὁποία πράγματι ὑπερτονίζει τά καλά ἔργα εἰς βάρος συχνά τῆς πίστεως, καί τόν Παῦλο ἀπό τήν ἄλλη σχέτισαν μέ τόν Προτεσταντισμό, ὁ ὁποῖος ὑποβαθμίζει τά ἔργα ὑπέρ τῆς πίστεως.

Το πάθημα του καλού οικογενειάρχη που δεν συγχωρούσε

Ένας ευσεβής οικογενειάρχης από την Ανατολή, ο Γεώργιος, επισκέφθηκε τον αββά Σιλουανό, για να τον συμβουλευτεί σχετικά με κάτι που τον απασχολούσε.

Τον τελευταίο καιρό είχε προβλήματα με έναν γείτονά του, που του έκανε ζημιές στο κτήμα του. Για όλες τις ταλαιπωρίες ο Γεώργιος έκανε υπομονή και τις ξεπερνούσε με την προσευχή του στο Θεό.Όσο περνούσαν όμως οι μέρες ο γείτονας γινόταν όλο και χειρότερος. Η υπομονή του Γεωργίου στο τέλος εξαντλήθηκε και πήρε την απόφαση να πάει το γείτονά του στα δικαστήρια.Θέλησε να ρωτήσει γι' αυτό τον αββά Σιλουανό. Στην εξομολόγησή του ο Γεώργιος αποκάλυψε στο Γέροντα το πρόβλημά του και την απόφασή του να πάει τον σκληρόκαρδο γείτονα στα δικαστήρια.

Ο γέροντας, σιωπηλός και ατάραχος, του λέει:

- Κάνε όπως θέλεις, παιδί μου.

Τότε ο άγιος Άγγελος άνοιξε διάπλατα τις φωτεινές φτερούγες του και στοργικά τον έκλεισε μέσα τους!

Ένα συγκινητικό περιστατικό, που αποδεικνύει αφ’ ενός τη δύναμη και τη θεϊκή Χάρη που έχει η Παναγία μας και αφ’ ετέρου το πόσο την αγαπούν και Την σέβονται οι άγιοι Άγγελοι, συνέβη προσφάτως σε έναν Έλληνα ξενιτεμένο.

Μια συγγενής του πιστή και ευλαβής, όταν συναντηθήκαν, του έδωσε σαν ευλογία και φυλαχτό έναν Σταυρό, στο κέντρο του οποίου ήταν τοποθετημένη μια μικρή εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου της Βαρνάκοβας. Εκείνος με ευλάβεια την έβαλε στην τσέπη του για προστασία, γιατί είχε κάποια προβλήματα με την καρδιά του και οι γιατροί είχαν τοποθετήσει στο στήθος του βηματοδότη για την καλή λειτουργία της.

Μια μέρα, αιφνίδια, ο βηματοδότης χάλασε τόσο πολύ, που σχεδόν διαλύθηκε! Η καρδιά του έμεινε αβοήθητη και η ζωή του έσβηνε! Εκείνη τη μεγάλη στιγμή που βρέθηκε μεταξύ ζωής και θανάτου, είδε τί πραγματικά συμβαίνει στον πνευματικό κόσμο!

Η πέμπτη εντολή !

Πριν μερικά χρόνια σε ένα χωριουδάκι σκαρφαλωμένο στα 1.300 μέτρα, ζούσε ο Πέτρος με τη μητέρα του. Ήταν φτωχός κι ορφανός,κι έτσι έπρεπε να βοηθάει όσο μπορούσε για να ζήσουν. Το καλοκαίρι κάθε πρωί ανέβαζε τις κατσίκες του χωριού ψηλά στα όμορφα δροσερά λιβάδια να βοσκήσουν.

Εκεί πάνω χαιρόνταν ξένιαστα τη φύση και είχε μάθει να αγαπάει περισσότερο τον Θεό που τη δημιούργησε. Πόσο όμορφα τα είχε κάνει όλα, τα πανύψηλα έλατα και τα πολύχρωμα αγριολούλουδα. Το χειμώνα όταν το χιόνι σκέπαζε τα σπίτια και τις πλαγιές και τα ζώα έμεναν μέσα, ο Πέτρος έβρισκε τον καιρό να πάει στο σχολείο.Αγαπούσε τα γράμματα και διάβαζε πολύ για να φτάσει τα άλλα παιδιά.

Ήταν υπάκουος κι ευγενικός με όλους και οι δάσκαλοι του φερόντουσαν με καλοσύνη.

Μία μέρα,στο σχολείο του μικρού χωριού έφτασε ο επιθεωρητής. Μπήκε στην τάξη του Πέτρου. Ζήτησε από τα παιδιά να κάνουν ανάγνωση,τους ρώτησε ιστορία και αριθμητική και τέλος έφτασε και στα θρησκευτικά.

-Ποιός ξέρει να μου πει, παιδιά την πέμπτη εντολή;

ΟΥ ΓΑΡ ΟΙ ΑΚΡΟΑΤΑΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΔΙΚΑΙΟΙ ΠΑΡΑ ΘΕΩ ΑΛΛΑ ΟΙ ΠΟΙΗΤΑΙ

 

   π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός 

Έντονη είναι η συζήτηση στην κοινωνία σχετικά με την ηθική. Οι περισσότεροι άνθρωποι, βλέποντας και μαθαίνοντας για τα τεκταινόμενα στον κόσμο, συζητούν για τις συμπεριφορές των άλλων και ιδίως των ταγών της κοινωνίας και κρίνουν τα πάντα με βάση την γνώση του Νόμου, είτε του ηθικού είτε του κοινωνικού είτε του γραπτού, που ο καθένας έχει. Βεβαίως αυτή η γνώση δεν οδηγεί τον άνθρωπο στο να αναδιφήσει τον  εαυτό του και να διακριβώσει κατά πόσον ο ίδιος είναι συνεπής στην τήρησή του. Γιατί είναι εύκολη η κριτική στους άλλους, οι οποίοι αυτονόητα θεωρούνται ως υποδείγματα για τους πολλούς, ενώ προσπερνιέται εύκολα η προσωπική ευθύνη.

                Το ίδιο συμβαίνει και στην θρησκευτική και πνευματική ζωή. Ο άνθρωπος πάσχει συνήθως από μία εξωστρεφή θέαση της πραγματικότητας της ζωής, ιδίως στον πνευματικό τομέα. Και εύκολα υποπίπτει στην κρίση των άλλων και ενίοτε και στην κατάκρισή τους, δηλαδή στην καταδίκη τους. Αναλαμβάνει ο ίδιος τον ρόλο του κριτή Θεού και αποφαίνεται σχετικά με την τήρηση από τους άλλους του νόμου και των εντολών του Θεού, όχι γιατί ζητά να μετανοήσουν, αλλά γιατί με την καταδίκη τους διαχωρίζει τον εαυτό του από εκείνους. Αυτοδικαιώνται και επαναπαύεται, χωρίς να μπαίνει στον πνευματικό κόπο και να αγωνιστεί προσωπικά ο ίδιος, αλλά και να προσευχηθεί για τους άλλους να έχουν μετάνοια και την ίδια στιγμή, αν μπορεί, να σκεπάσει τα σφάλματά τους από αγάπη, όπως πράττει αληθινά ο Θεός.

To Schoolwave festival

Οι Suicidal Angels και ο Σάκης των Rotting Christ ανήκουν στην metal σκηνή. Ο Σατανισμός τον οποίο χρησιμοποιούν και οι δύο είναι όπως υποστηρίζουν για να χτυπήσουν την χριστιανική υποκρισία. Όταν και ο ίδιος ο σατανισμός χρησιμοποιεί ακριβώς την ίδια επιχειρηματολογία για να μπορεί η αντικοινωνική και μισάνθρωπη φιλοσοφία του να περάσει πιο εύκολα στο ευρύ κοινό. Οι επικλήσεις στον Σατανά είναι για πλάκα και τους δίδουμε εμείς άλλη νοηματοδότηση από αυτήν που δίδει η Εκκλησία ισχυρίζεται σε γενικές γραμμές η metal σκηνή που καταπιάνεται με αυτήν τη θεματολογία.  Έστω και για πλάκα. Η ζωή των παιδιών δεν είναι παιχνίδι να το διαχειρίζεται κάποιος για να σπάει πλάκα. 

Όταν νομιμοποιείς εγκληματικά δόγματα όπως αυτό του νεοσατανισμού παρουσιάζοντάς τα με θετικό και ελκυστικό τρόπο ή παραβατικές πράξεις ιδίως από τα ακραία ήδη της metal σκηνής, όπως thrash, death, black metal αλλά και όταν επιλέγεις ως κριτή της κριτικής επιτροπής επιλογής των μαθητικών συγκροτημάτων μέλος συγκροτήματος που βλασφημεί χυδαία την πίστη εκατομμυρίων ανθρώπων και μόνο από το όνομα της μπάντας (Rotting Christ) τι είδους σεβασμό, αγωγή και χαρακτήρα μπορείς να εμπνεύσεις στα ήδη πιεσμένα και καταταλαιπωρημένα παιδιά από τα λάθη και τις εμπαθείς επιλογές των μεγαλυτέρων. Απλώς γίνεται κάποιος που παίρνει την «φυσιολογική» κριτική και αντίδραση των εφήβων και την στρέφει προς μια ορισμένη κατεύθυνση (ενίοτε και καλλιεργώντας την) γρανάζι μιας παρακμιακής, κατεστημένης, συστημικής συνιστώσας ενός ανελεύθερου, προγραμματισμένου, χειραφετημένου μοντέλου διαβίωσης. 

Ο 22ΧΡΟΝΟΣ ΣΑΤΑΝΙΣΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΥΤΗΣ ΑΛΛΑ ΤΟ ΘΥΜΑ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΥ ΣΑΤΑΝΙΣΤΙΚΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ

Απορούν και εξίστανται τα Μ.Μ.Ε, ηλεκτρονικά και έντυπα για το «άγριο» έγκλημα-θυσία στον Σατανά, του 22χρονου δράστη. Και εμείς απορούμε με το απύθμενο θράσσος των Κριτών του οι οποίοι στρουθοκαμηλίζουν στον πραγματικό Δράστη ο οποίος είναι η ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ της σύγχρονης ανθρωποκεντρικής κοινωνίας μας. Το παιδί θέλησε να συνεργαστεί με το σατανά. Έκανε και αυτό που απαιτεί ο σατανάς για να ολοκληρωθεί η «συμφωνία», μια θυσία, ίσως και δυο και περισσότερες αν δεν τον συνελάμβαναν. Το παιδί αυτό είναι ο θύτης;

Ας μας απαντήσουν οι κριτές του:

Η ακράτεια είναι η αιτία της αμαρτίας

Ο άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ μας λέγει για την αρετή της νηστείας: «Ο νους, αυτός ο βασιλιάς του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου, για να ασκήσει και να διατηρήσει τα κυριαρχικά δικαιώματά του, πρέπει πρώτα απ ̓ όλα να υποταχθεί στον νόμο της νηστείας. Μόνο έτσι θα μπορέσει να υποτάξει τις επιθυμίες της καρδιάς και του σώματος. Και μόνο με την συνεχή εγρήγορση, την νήψη, θα μπορέσει να διδαχθεί τις ευαγγελικές εντολές και να τις εφαρμόσει. Το θεμέλιο, λοιπόν, των αρετώνείναι η νηστεία. Η νηστεία αποξενώνει τον άνθρωπο από τα σαρκικά πάθη, ενώ ηπροσευχή παλεύει με τα ψυχικά πάθη και, αφού νικήσει, διαποτίζει όλη την ύπαρξητου ανθρώπου, τον οποίο καθαρίζει από κάθε ρύπο κακίας. Και τότε ο Θεός έρχεταικαι κατοικεί στον καθαρό τούτο λογικό ναό. Όποιος σπέρνει σε γη ακαλλιέργητη, χάνει τον σπόρο και, αντί για σιτάρι, θερίζει αγκάθια. Έτσι κι εμείς, αν σπέρνουμε στην ψυχή την προσευχή έχοντας παχιά σάρκα, τότε, αντί για καλό καρπό, θα θερίσουμε αμαρτία. Η προσευχή θα χάνεται ή θα μολύνεται μέσα σε μάταιες σκέψεις, ακάθαρτες φαντασιώσεις και ηδονικά αισθήματα» [1].

Είναι Χριστιανοί οι “Μάρτυρες του Ιεχωβά”;

Ποιοι είναι οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά»

      Ορισμένοι τους τοποθετούν ως μια αίρεση  στον ευρύτερο προτεσταντικό χώρο. Δεν πρόκειται όμως για «καθαρή» θρησκεία, αλλά για μια πολυεθνική εμπορική μετοχική εταιρεία, με τον τίτλο: «ΒΙΒΛΙΚΗ ΚΑΙ ΦΥΛΛΑΔΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΣΚΟΠΙΑ», η οποία εδρεύει και δραστηριοποιείται στο Μπρούκλιν των Η.Π.Α., με παραρτήματα σε όλο τον κόσμο. Ξεκίνησε τις εργασίες της το 1884 και ιδρυτής της υπήρξε ο Κάρολος Ρώσελ. Από τότε και ως τα σήμερα εκδίδει τα περιοδικά «ΣΚΟΠΙΑ» και «ΞΥΠΝΑ», με τα οποία διαδίδει σε όλο τον κόσμο τις χονδροκομμένες πλάνες της, συνοψίζοντας όλες τις αντιχριστιανικές αιρετικές διδασκαλίες του παρελθόντος. Σύμφωνα με την οργάνωση, η τυφλή πίστη στις δοξασίες της και η προώθηση των εκδοτικών προϊόντων της, είναι η «αληθινή λατρεία του Ιεχωβά»! Ονομάζονται «Μάρτυρες του Ιεχωβά» και «Χιλιαστές», από τη δοξασία τους της δήθεν «χιλιετούς βασιλείας του Χριστού στη γη». Στην αρχή ονομάζονταν «Σπουδαστές των Γραφών».  

       Σύμφωνα με τις αρχές της εταιρείας, ο Ιεχωβά διαμηνύει το θέλημά του στους ανθρώπους μέσω αυτής. Κατά συνέπεια άρνηση των δοξασιών της εταιρείας σημαίνει γι’ αυτούς άρνηση του θελήματος του Θεού. Δεν εξηγούν, όμως, αν οι ριζικές αναθεωρήσεις κατά καιρούς των δοξασιών της και οι παταγωδώς διαψευσμένες ψευδοπροφητείες της, εντάσσονται στο θέλημα του Θεού! Έχουν ορίσει πάμπολλες συγκεκριμένες χρονολογίες ότι θα ερχόταν το τέλος του κόσμου, και η «έναρξη της εγκόσμιας βασιλείας του Χριστού» και διαψεύστηκαν οικτρά. Για να δικαιολογηθούν πρόβαλλαν κατά καιρούς ορισμένες αφελείς δικαιολογίες. Χαρακτηριστική είναι η δικαιολογία τους, πως το 1914 έγινε «αοράτως» η Δευτέρα Παρουσία», κακοποιώντας φρικτά την αγία Γραφή, η οποία μας βεβαιώνει, σε πάμπολλα σημεία της, ότι το φοβερό εκείνο γεγονός θα είναι ορατό από όλη την ανθρωπότητα και θα συνταράξει ολόκληρη τη δημιουργία!

ΠΑΤΕΡΙΚΟΣ ΠΡΑΚΤΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΩΣ

 Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος μᾶς ὑποδεικνύει ἕναν πρακτικὸ τρόπο, γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ συγχωροῦμε εὐκολώτερα τους ἀδελφούς μας: Νὰ βλέπουμε τὶς δικές μας ἁμαρτίες καὶ νὰ κατηγοροῦμε τὸν ἑαυτό μας γι’ αὐτές.Ἐφαρμόζοντας τὴ μέθοδο αὐτή, βρίσκουμε ἐλαφρυντικὰ γιὰ τοὺς ἄλλους καὶ ἐπιπλέον διορθώνουμε τὸν ἑαυτό μας. Ἀκόμη, νὰ σκεφτώμαστε ὅτι ὁ ἄνθρωπος ποὺ μᾶς κάνει κακὸ ὁδηγεῖται στὶς πράξεις του ἀπὸ τὸν Διάβολο:«Ὅταν κάποιος σοῦ κάνη κακό, μὴ βλέπης αὐτὸν ἀλλὰ τὸν δαίμονα ποὺ τὸν κινεῖ. «Ὅλη τὴν ὀργή σου στρέψε την σ’ αὐτόν, ἐνῶ τὸν ἄνθρωπο ποὺ κινεῖται ἀπ’ αὐτὸν πρέπει καὶ νὰ τὸν σπλαγχνισθῆς». Ὁ ἅγιος Σιλουανὸς ὁ Ἀθωνίτης γράφει ἀπὸ τὴν πείρα του γιὰ τὴν ἀγάπη πρὸς τοὺς ἐχθρούς: «Στὴν ἀρχὴ βίαζε τὴν καρδιά σου ν’ ἀγαπᾶ τοὺς ἐχθρούς, καὶ ὁ Κύριος, βλέποντας τὴν ἀγαθή σου προαίρεση, θὰ σοῦ δώση κάθε βοήθεια… Χωρὶς τὴν χάρι τοῦ Θεοῦ δὲν μποροῦμε ν’ ἀγαπᾶμε τοὺς ἐχθρούς».

.           Κάποιος ἅγιος Γέροντας εἶπε: «Ἂν ἀκούσης γιὰ κάποιον ὅτι σὲ μισεῖ καὶ σὲ βρίζει, στεῖλε του κάποιο δῶρο, ὥστε νὰἔχεις θάρρος στὸν Χριστὸ κατὰ τὴν ὥρα τῆς Κρίσεως». Διότι, «τίποτε δὲν ἐξευμενίζει τόσο τὸν Θεό, ὅσο τὸ νὰἀγαπᾶμε τοὺς ἐχθρούς μας καὶ νὰ εὐεργετοῦμε ἐκείνους ποὺ μᾶς βλάπτουν».

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ΣΥΝΕΣΤΙΑΣΗ ΣΤΟΝ Ι. ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

29η Γιορτή Νεολαίας Ι.Μ.Πειραιώς

Ἡ πίστη ποὺ συγκλονίζει

π. Δημητρίου Μπόκου    

Οἱ ἅ­γιοι Πάν­τες, ὅ­λοι δηλ. οἱ ἅ­γιοι, τι­μῶν­ται τὴν πρώ­τη Κυ­ρια­κὴ με­τὰ τὴν ἑ­ορ­τὴ τῆς Πεν­τη­κο­στῆς. «Ἀστέρες πο­λύ­φω­τοι τοῦ νο­η­τοῦ στε­ρε­ώ­μα­το­ς» τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ἀ­πο­δει­κνύ­ουν μὲ τὴ λάμ­ψη τους  τὴ δι­α­χρο­νι­κὴ ζω­ο­ποι­ὸ ἀ­ει­φο­ρί­α τῆς ἐ­πι­φοι­τή­σε­ως τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος.

Ἐ­ξό­χως ἐ­ξαί­ρε­ται στὸ ἀ­πο­στο­λι­κὸ ἀ­νά­γνω­σμα τῆς ἡ­μέ­ρας, ὡς καί­ριο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κὸ τῆς ζω­ῆς τους, ποὺ τοὺς δι­α­χω­ρί­ζει ἀ­πὸ τὴ χλια­ρὴ ὀγ­κώ­δη μά­ζα τῶν συ­νή­θων Χρι­στια­νῶν, ἡ ἀ­πό­λυ­τη αὐ­το­πα­ρά­δο­σή τους, μὲ βα­θειὰ ἐμ­πι­στο­σύ­νη, στὸν Θε­ό. Αὐ­τὸ ποὺ ἁ­πλᾶ ὀ­νο­μά­ζου­με πί­στη. Ὄ­χι σὰν μιὰ ἀ­δι­ά­φο­ρη ἀ­πο­δο­χὴ κά­ποι­ων ἰ­δε­ο­λο­γι­κῶν σχη­μά­των, ποὺ δὲν ἐ­ξέρ­χε­ται ἀ­πὸ τὰ ὅ­ρια μιᾶς ἐγ­κε­φα­λι­κῆς δι­ερ­γα­σί­ας. Ἀλ­λὰ σὰν μιὰ ρι­ζι­κὴ καὶ ἐκ βα­θέ­ων ἀ­να­τρε­πτι­κὴ ἀλ­λα­γὴ τοῦ τρό­που ζω­ῆς, ὥ­στε αὐ­τὴ νὰ προ­σα­να­το­λι­σθεῖ εὐ­θέ­ως πρὸς τὸ θέ­λη­μα τοῦ Θε­οῦ.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΙΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

  

             Συνήθως οι περισσότεροι άνθρωποι για να ακολουθήσουν ένα πρόσωπο, μία ιδέα ή μία στάση ζωής, ακόμη και μία ομάδα, είτε πολιτική, είτε κοινωνική, είτε θρησκευτική, είτε αθλητική, ελκύονται από κάποιες υποσχέσεις αυτής της ομάδας ή αυτών των προσώπων. Οι υποσχέσεις έχουν να κάνουν άλλοτε με το συμφέρον, άλλοτε με τις ανάγκες και άλλοτε με τις ιδέες και τις προσδοκίες των όσων καλούνται να ακολουθήσουν. Το συμφέρον είναι άμεσα υλοποιήσιμο. Ακολουθούμε αυτούς που μας υπόσχονται ότι θα εκπληρώσουν τις επιθυμίες μας, αυτούς που θα μας βοηθήσουν να περάσουμε καλύτερα στη ζωή μας, που θα μας βοηθήσουν να αναδειχθούμε, να γίνουμε επιτυχημένοι. Εξίσου υλοποιήσιμη είναι και η εκπλήρωση των αναγκών μας. Οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη της τροφής και της επιβίωσης, αλλά και της καταξίωσης και της αποδοχής και της αγάπης, αλλά και της εξουσίας. Τέλος, υπάρχει και η εκπλήρωση των προσδοκιών. Αυτές συνήθως πηγάζουν και από τις ιδέες. Ακολουθούμε πρόσωπα τα οποία υπόσχονται ότι θα πραγματοποιήσουν ιδέες και νοοτροπίες για ευρύτερους μετασχηματισμούς σε επίπεδο κοινωνίας και ζωής, που θα βοηθήσουν τον κόσμο και επομένως και εμάς να ζήσουμε διαφορετικά, με βάση κριτήρια και αξίες. Γι’ αυτό το λόγο και οι άνθρωποι δεν είμαστε πάντοτε σταθεροί σε όσους ακολουθούμε. Τους δοκιμάζουμε όσον αφορά την αξιοπιστία και την συνέπεια στα όσα διακηρύττουν και στα όσα πράττουν. Στεκόμαστε δύσπιστοι έναντί τους και εύκολα μεταβάλουμε προτιμήσεις, γιατί διαπιστώνουμε πως δεν εκπληρώνουν είτε γιατί δεν θέλουν είτε γιατί δεν μπορούν τα συμφέροντα, τις ανάγκες και τις προσδοκίες μας.

Ἡ ἀληθινή πίστη

 

Ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός

Ἡ ἀληθινὴ πίστη εἶναι θεμέλιο ὅλων τῶν ἀγαθῶν καὶ θύρα τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ καὶ νίκη ἄκοπη τῶν ἐχθρῶν, καὶ πιὸ ἀναγκαία ἀπὸ κάθε ἄλλη ἀρετή, καὶ φτερὰ τῆς προσευχῆς, καὶ κατοίκηση τοῦ Θεοῦ μέσα στὴν ψυχή. Γι’ αὐτὸ ὅποιος ποθεῖ νὰ τὴν ἀποκτήσει, ἔχει χρέος νὰ ὑπομένει κάθε δοκιμασία ποὺ θὰ τοῦ ἔρθει ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς καὶ ἀπὸ τοὺς πολλοὺς καὶ ποικίλους λογισμούς, γιὰ τοὺς ὁποίους κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἐννοήσει τελείως, οὔτε νὰ μιλᾶ γι’ αὐτούς, ἢ νὰ τοὺς βρεῖ, παρὰ μονάχα ὁ ἐφευρέτης τῆς κακίας διάβολος.

Ἀλλὰ ἂς ἔχει θάρρος ὁ ἄνθρωπος αὐτός· γιατί ἂν νικήσει τοὺς πειρασμοὺς ποὺ ἔρχονται κατεπάνω του μὲ τόση βία καὶ συγκρατεῖ τὸ νοῦ του ὥστε νὰ μὴν ὑποχωρήσει στοὺς λογισμοὺς ποὺ φυτρώνουν μέσα στὴν καρδιά του, θὰ νικήσει μὲ μία ὅλα τὰ πάθη. Γιατί δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ νίκησε, ἀλλὰ ὁ Χριστὸς ποὺ ἦρθε μέσα του μὲ τὴν πίστη. Γι’ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους λέει ὁ Χριστὸς ὅτι «ὅποιος ἔχει πίστη σὰν κόκκο σιναπιοῦ κλπ.» (Λουκ. 17, 6).

Ἀλλὰ καὶ ἂν ὁ λογισμὸς του ἐξασθενήσει καὶ ὑποχωρήσει, νὰ μὴ δειλιάσει, οὔτε νὰ ἀπελπιστεῖ, οὔτε νὰ νομίζει ὅτι προέρχονται ἀπὸ τὴν ψυχὴ του ἐκεῖνα ποὺ λέγονται ἀπὸ τὸν ἀρχηγὸ τοῦ κακοῦ, τὸν διάβολο. Ἀλλὰ νὰ πράττει μὲ ἐπιμέλεια καὶ ὑπομονὴ τὴν κατὰ δύναμη ἐργασία τῶν ἀρετῶν καὶ τὴ φύλαξη τῶν ἐντολῶν, μὲ ἡσυχία καὶ σχόλη κατὰ Θεὸν καὶ ἀποχὴ ἀπὸ ἑκούσιους λογισμούς, ὥστε ἀφοῦ κινήσει ὁ ἐχθρὸς κάθε μηχανὴ καὶ φαντασία νύχτα καὶ ἡμέρα καὶ δεῖ ὅτι δὲν προσέχει στὰ παιχνίδια καὶ τὰ σχήματα καὶ ὅλα τὰ νοήματα μὲ τὰ ὁποῖα προσπαθεῖ νὰ τὸν τρομάξει, ἐνῶ δὲν εἶναι ἄλλο παρὰ ψεύτικα παιχνίδια, νὰ βαρεθεῖ καὶ νὰ φύγει.

….Τότε ο άγιος Άγγελος άνοιξε διάπλατα τις φωτεινές φτερούγες του και στοργικά τον έκλεισε μέσα τους!

Ένα συγκινητικό περιστατικό, που αποδεικνύει αφ’ ενός τη δύναμη και τη θεϊκή Χάρη που έχει η Παναγία μας και αφ’ ετέρου το πόσο την αγαπούν και Την σέβονται οι άγιοι Άγγελοι, συνέβη προσφάτως σε έναν Έλληνα ξενιτεμένο.

Μια συγγενής του πιστή και ευλαβής, όταν συναντηθήκαν, του έδωσε σαν ευλογία και φυλαχτό έναν Σταυρό, στο κέντρο του οποίου ήταν τοποθετημένη μια μικρή εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου της Βαρνάκοβας. Εκείνος με ευλάβεια την έβαλε στην τσέπη του για προστασία, γιατί είχε κάποια προβλήματα με την καρδιά του και οι γιατροί είχαν τοποθετήσει στο στήθος του βηματοδότη για την καλή λειτουργία της.

Κάνε την καρδιά σου κήπο αρετών και όχι έρημο παθών!

Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

Τίποτε δεν είναι μεγαλύτερο από την καθαρή καρδιά, γιατί μια τέτοια καρδιά γίνεται θρόνος του Θεού. Και τι είναι ενδοξότερο από τον θρόνο του Θεού; Ασφαλώς τίποτα. Λέει ο Θεός γι’ αυτούς που έχουν καθαρή καρδιά: «θα κατοικήσω ανάμεσά τους και θα πορεύομαι μαζί τους. Θα είμαι Θεός τους, κι αυτοί θα είναι λαός μου» (Β' Κορ. 6, 16)…

Ποιοί λοιπόν είναι ευτυχέστεροι απ’ αυτούς τους ανθρώπους; Και από ποιό αγαθό μπορεί να μείνουν στερημένοι;

Δεν βρίσκονται όλα τ’ αγαθά και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος στις μακάριες ψυχές τους; Τι περισσότερο χρειάζονται; Τίποτα, στ’ αλήθεια, τίποτα! Γιατί έχουν στην καρδιά τους το μεγαλύτερο αγαθό: τον ίδιο τον Θεό!

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Πνεῦ­μα Ἅ­γι­ο πρέ­πει νά ἔ­χη κα­νείς γι­ά νά μι­λή­ση γι­ά τό Ἅ­γι­ο Πνεῦ­μα. Μυ­στή­ρι­ο τό Πνεῦ­μα τό Ἅ­γι­ο, ὅ­πως μυ­στή­ρι­ο εἶ­ναι ὁ Τρι­α­δι­κός Θε­ός. Δέν εἶ­ναι δυ­να­τόν νά συλ­λά­βου­με τά ἀ­σύλ­λη­πτα, νά νο­ή­σου­με τά ἀ­πε­ρι­νό­η­τα, νά με­τρή­σου­με τά ἀ­μέ­τρη­τα, νά προ­σεγ­γί­σου­με τά ἀ­πρό­σι­τα.

Ἡ οὐ­σί­α τοῦ ἀ­νάρ­χου καί ἀ­κτί­στου Θε­οῦ εἶ­ναι ἀ­πρό­σι­τη στά πε­πε­ρα­σμέ­να κτί­σμα­τα, στά ὁ­ποῖ­α ἀ­νή­κει καί ὁ ἄν­θρω­πος. Οἱ Ἀ­πό­στο­λοι πού ἔ­λα­βαν, κα­τά τήν ἡ­μέ­ρα τῆς Πε­ντη­κο­στῆς, τήν χά­ρη τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος ἀ­σφα­λῶς δέν ἔ­λα­βαν γνώ­ση τῆς οὐ­σί­ας Του, ἀλ­λά τῶν ἐ­νερ­γει­ῶν Του. Σύμ­φω­να μέ τήν πε­ρι­γρα­φή τῶν Πρά­ξε­ων τῶν Ἀ­πο­στό­λων, «ἐ­γέ­νε­το ἄ­φνω ἐκ τοῦ οὐ­ρα­νοῦ ἦ­χος ὥ­σπερ φε­ρο­μέ­νης πνο­ῆς βι­αί­ας». Τό Πνεῦ­μα τό Ἅ­γι­ο ἐ­νερ­γεῖ καί ὡς αὔ­ρα λε­πτή πα­ρη­γο­ρι­ᾶς, πού δρο­σί­ζει καί πα­ρη­γο­ρεῖ τίς ψυ­χές. Ἐ­νερ­γεῖ ὅ­μως καί ὡς θύ­ελ­λα πού ξερ­ρί­ζω­σε τό πα­νάρ­χαι­ο δέν­δρο τῆς εἰ­δω­λο­λα­τρί­ας καί ξερ­ρι­ζώ­νει πά­θη καί κα­τε­στη­μέ­να δι­α­φθο­ρᾶς.

ΕΚΑΘΙΣΕ ΤΕ ΕΦ’ ΕΝΑ ΕΚΑΣΤΟΝ ΑΥΤΩΝ

 Ζούμε σε μια εποχή όπου κυριαρχεί ο ορθολογισμός. Σ’ αυτή την κυριαρχία η πίστη στο πρόσωπο του Αγίου Πνεύματος, όπως και η πίστη στον Τριαδικό Θεό γενικότερα, είναι πρόκληση. Πιο εύκολα αποδεχόμαστε έναν Θεό ως απρόσωπη, αφηρημένη δύναμη, η οποία δημιούργησε τον κόσμο και με την οποία επικοινωνούμε χάριν της ανάγκης μας  ή με την οποία θα έχουμε δυνατότητα να συνυπάρξουμε στην αιωνιότητα, παρά αποδεχόμαστε έμπρακτα έναν προσωπικό Θεό, ο Οποίος προσέλαβε εξ αιτίας της Αγάπης σάρκα και οστά και ο Οποίος μεριμνά για μας αποστέλλοντας το Άγιον Πνεύμα, για να μην μας αφήσει ορφανούς και την ίδια στιγμή για να μας δίδει συνεχή την μαρτυρία της παρουσίας Του.  Ενίοτε αποδεχόμαστε την παρουσία του Αγίου Πνεύματος ως μυστηρίου, το οποίο η λογική μας δεν μπορεί να αποδείξει, χωρίς όμως να συνειδητοποιούμε την δύναμη που δίνει στον άνθρωπο και τον κόσμο, την συνεχή ανακαινιστική Του πνοή, την οποία λαμβάνουμε στη ζωή της Εκκλησίας.

                Η Πεντηκοστή αποτελεί την αφετηρία αυτής της συνεχούς παρουσίας του Αγίου Πνεύματος στη ζωή του κόσμου και των ανθρώπων, στην δική μας προσωπική ζωή. 

Αιμοδοσία στον Ι. Ναό Αγίου Παντελεήμονος Δραπετσώνας

ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ

ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Κυριακή  22 Ιουνίου

Ώρα 10:00 - 14:00

θα πραγματοποιηθεί 

στο Πνευματικό Κέντρο του Ι. Ναού

Αγίου Παντελεήμονος Δραπετσώνας

που βρίσκεται επί της οδού Αγίου Παντελεήμονος 12

210 4615704

To Ψυχοσάββατο της Πεντηκοστής.

H Eκκλησία μας, προσεύχεται διαρκώς, ανά πάσαν ώρα. Δεν υπάρχει μόνο το κοσμικό ωρολόγιο, Δεν υπάρχει μόνο το ωράριο εργασίας του κόσμου· υπάρχει και το ωράριο προσευχής στο Θεό, η ώρα του Θεού. Προσεύχεται η Eκκλησία το πρωί στον όρθρο, προσεύχεται το μεσημέρι στις ώρες, προσεύχεται το απόγευμα στον εσπερινό, προσεύχεται το βράδυ στο απόδειπνο, προσεύχεται τα μεσάνυχτα στο μεσονυκτικό. Προσεύχεται όλες τις ημέρες. Kάθε ημέρα της εβδομάδος είναι αφιερωμένη σε κάποια μνήμη.

Νηφάλιος μέθη

Ἱερομόναχος Συμεών

 (Ἐπεξεργασμένο κείμενο ὁμιλίας ποὺ παρουσιάσθηκε σὲ Βόλο, Ἰωάννινα, Ἀθήνα καὶ Λειβαδιά, κυρίως σὲ φοιτητές, κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ 1984)

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΝΕΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ, οὔτε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης, οὔτε ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, ὥστε να μιλήσω γιὰ τὴ Θεία καὶ Νηφάλιο Μέθη. Εἶμαι μόνο ἕνας «ὀγδοήτης» μοναχός, δηλαδὴ ἕνας μοναχὸς τῶν τελευταίων καιρῶν ποὺ μοιάζει περισσότερο με κοσμικὸ παρὰ μὲ μοναχό. Αὐτὰ ποὺ θὰ πῶ εἶναι πράγματα πολὺ ὑψηλά, ἀλλὰ πτωχὰ σὲ προσωπικὸ βίωμα. Παρακαλῶ τὴν ἀγάπη σας νὰ τὰ δεχθεῖτε μὲ ἀνοχή.

Ξέρω ὅτι ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει δεῖ τὸ θεῖο φῶς δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ διδάσκει τὰ θεῖα στοὺς ἄλλους. Δὲν θὰ μιλοῦσα, ἂν δὲν πίστευα ὅτι ὀφείλω ὑπακοὴ στὸν Πατέρα καὶ Ἡγούμενο τῆς Μονῆς ὅπου ἀνήκω. Γιὰ νὰ φανερώσει ἡ ὁμιλία αὐτὴ τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, ἂς μεσιτεύσουν οἱ Ἅγιοι καὶ ἂς βοηθήσουν οἱ εὐχὲς τοῦ Γέροντα καὶ τῶν Πατέρων τῆς Μονῆς. Πιστεύω, χάρη στὴν υπακοή, ὁ Χριστὸς νὰ χορηγήσει σὲ μένα τὸν σκοτισμένο στὴ διάνοια τὴν εὐσεβὴ σκέψη καὶ τὸν ἁρμόζοντα λόγο. Τὰ μόνα πράγματα στὰ ὁποῖα στηρίζομαι γιὰ νὰ πραγματώνω τὴν ὑπνοῦσα ὁδοιπορία στὴν ὁποία διαπλάθομαι «ὡς μοναχὸς εἶναι ἡ χαρὰ καὶ εὐλογία τῆς προσευχῆς, ἡ παρουσία τῶν Ἁγίων καὶ προπάντων τὸ γεγονὸς ὅτι εἶμαι ὑποτακτικὸς σὲ Γέροντα, χάρη στὸν ὁποῖο ὑπάρχω καὶ λαλῶ — ἂν καὶ δέρνομαι ἀκόμα ἀπὸ τὶς τρικυμίες τῶν παθῶν.

Μια νύκτα με τους γέρους....

Η μητέρα από το πρωί που κάνει ετοιμασίες. «Θα ‘χει, λέει ξεχωριστούς φίλους. Γι’ αυτό και το φαγητό πρέπει να είναι ξεχωριστό.

- Μα τα φαγητά σου είναι πάντα ξεχωριστά, τι πιο ξεχωριστό να φτιάξεις ακόμα.

- Α, είναι Ελλαδίτες και θα κάνω φαγητό που δεν έχουνε αυτοί.

- Σιγά να μην έχουνε και το ‘χεις εσύ αποκλειστικότητα, να το πατεντάρεις κιόλας. Έλα, μαμά, τι λες;

- Άκου που σου λέω. Δεν έχουνε αυτοί κολοκάσι. Θα φτιάξω λοιπόν, κουπέπια με κολοκάσι και μπόλικο σέλινο.

Απομονώνουμαι στο δωμάτιο μου. Έχω πολύ διάβασμα. Το ΑΤΙ (Ανώτερο Τεχνολογικό Ινστιτούτο) και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές δεν… υπολογίζουν οικογενειακές υποχρεώσεις. Η μητέρα θα τα φροντίσει όλα.

Από νωρίς το βράδυ όλα είναι έτοιμα. Ακόμα και το μεγάλο τραπέζι στη σαλοτραπεζαρία είναι στολισμένο με το λινό άσπρο τραπεζομάντιλο, και τοποθετημένα τα σερβίτσια περιμένουν το… ξεχωριστό φαγητό και τους ξεχωριστούς επισκέπτες.

Καλημέρα Χριστέ μου.

Το 1922 ήρθε από την Μικρασία με τους πρόσφυγες ένα ορφανό Ελληνόπουλο, ονόματι Συμεών. Εγκαταστάθηκε στον Πειραιά σε μια παραγκούλα και εκεί μεγάλωσε μόνο του.

Είχε ένα καροτσάκι και έκανε τον αχθοφόρο, μεταφέροντας πράγματα στο λιμάνι του Πειραιά. Γράμματα δεν ήξερε ούτε πολλά πράγματα από την πίστη μας. Είχε την μακαρία απλότητα και πίστη απλή και απερίεργη. Όταν ήρθε σε ηλικία γάμου νυμφεύθηκε, έκανε δύο παιδιά και μετακόμισε με την οικογένεια του στη Νίκαια.

Κάθε πρωί πήγαινε στο λιμάνι του Πειραιά για να βγάλει το ψωμάκι του.

 

Περνούσε όμως κάθε μέρα το πρωί από το ναό του αγίου Σπυρίδωνος, έμπαινε μέσα, στεκόταν μπροστά στο τέμπλο, έβγαζε το καπελάκι του και έλεγε: «Καλημέρα Χριστέ μου, ο Συμεών είμαι. Βοήθησέ με να βγάλω το ψωμάκι μου».

Το βράδυ, που τελείωνε τη δουλειά του, ξαναπερνούσε από την Εκκλησία, πήγαινε πάλι μπροστά στο τέμπλο και έλεγε: «Καλησπέρα Χριστέ μου, ο Συμεών είμαι. Σ' ευχαριστώ που με βοήθησες και σήμερα».

Ο Άγιος Λουκιλλιανός, Παύλη και τα νήπια Κλαύδιος, Υπάτιος, Παύλος και Διονύσιος - 3 Ιουνίου

Ο Κύριος μας διαβεβαίωσε ότι "τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν". Δηλαδή, εκείνα που είναι αδύνατο να γίνουν με την ασθενική δύναμη και λογική του ανθρώπου, αυτά είναι κατορθωτά και δυνατά από το Θεό.

Πράγματι, ποιος θα περίμενε από έναν άνθρωπο που πέρασε σχεδόν όλη του τη ζωή μέσα στην ειδωλολατρία, της οποίας, μάλιστα, ήταν και Ιερέας, να γίνει χριστιανός;

Κι όμως. Αυτό συνέβη με το γέροντα ιερέα ειδωλολάτρη Λουκιλλιανό, που έζησε στα χρόνια του βασιλιά Αυρηλιανού το 270 μ.Χ.. Όταν άκουσε για πρώτη φορά χριστιανικό κήρυγμα στην πατρίδα του Νικομήδεια, η θεία χάρη δημιούργησε μέσα του πραγματικό σεισμό.

Έτσι γίνεται, όταν εμείς τα αφήνουμε όλα στο Θεό

Ο μακαριστός γέροντας Ιωσήφ ο Σπηλαιότης (†1959), προσπαθώντας να στήρίξει ένα νέο μοναχό, που τον πολεμούσαν λογισμοί φυγής κι επιστροφής στους γονείς του,

διηγήθηκε το ακόλουθο θαυμαστό γεγονός:

Έτυχε κάποιος στις ημέρες μας εδώ στα Κατουνάκια, που εγώ δεν τον πρόφθασα, γιατί πριν από λίγο καιρό είχε πεθάνει. Αυτός ήταν υποτακτικός σε ένα Γέροντα τυφλό. Λοιπόν μία ημέρα ήλθε ένας πτωχός κοσμικός, περαστικός από το Κελλί του. Και τον ρωτά ο νέος μοναχός:

- Από πού είσαι;

Και αυτός ήταν χωριανός του.

Λοιπόν δεν του έδωκε γνωριμία, μόνον του είπε τί κάμνει ο τάδε - για τον πατέρα του. Του λέει ο ξένος, ότι αυτός πέθανε και άφησε τη γυναίκα του και τρία κορίτσια στους δρόμους ορφανά και πτωχά. Είχαν και έναν υιό, λέει, που έφυγε από χρόνια και δεν γνωρίζουν τι έγινε.

«ΚΥΡΙΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ!»

ΜΩΫΣΗΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (1952–2014).

Και ξαφνικά ανοίγει ένα παραθυράκι στο νου

.

Έρχεται ένα φως. Τότε έχεις μια άλλη αίσθηση. Τότε το κατανοείς καλά.

Όχι ως προς το ετυμολογικό. Μα με μια κατάνυξη και συναίσθηση και θεία θαλπωρή. Και λες:

«Τί άλλο να λέω;». Παρά μόνο πάλιν και πολλάκις και συνεχώς: «Κύριε, ἐλέησον!».

Δίχως να βαριέσαι. Δίχως να κουράζεσαι. Αυτό τα λέει όλα. Δεν θέλει άλλα και πολλά.