ΙΕΡΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ι. ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ
Ι.
ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΥ
ΑΓΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ
(ΠΟΛΥΧΩΡΟΥ ΛΙΠΑΣΜΑΤΩΝ)
Πέμπτη 04 Μαϊου
19:00 Πανηγυρικός Εόρτιος Εσπερινός μετ' αρτοκλασίας χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιώς κ.κ.Σεραφείμ.
20:15 Λιτάνευσις Ι. Εικόνος.
Παρασκευή 05 Μαϊου
07:00 Πανηγυρικὀς Όρθρος και Θ. Λειτουργία
18:00 Μεθέορτος Εσπερινός και Ιερά Παράκλησις της Αγίας.
Σάββατο 06 Μαϊου
19:00 Παραδοσιακό Γλέντι
+ Αρχ.Επιφ.Θεοδωροπουλου
Όλο το οικοδόμημα του Χριστιανισμού στηρίζεται στο γεγονός της Αναστάσεως. Αυτό δεν το λέω εγώ. Το λέει ό Απόστολος Παύλος:
«Ει Χριστός ουκ έγήγερται, ματαία ή πίστις ημών» (Α’ Κορ. ιε’ 17). “Αν ό Χριστός δεν ανέστη, τότε όλα καταρρέουν. Ό Χριστός όμως ανέστη, πράγμα το όποιο σημαίνει ότι είναι Κύριος της ζωής καί του θανάτου, άρα Θεός.
– Εσείς τα είδατε όλα αυτά; Πώς τα πιστεύετε;
“Ας πάρουμε την πρώτη εκδοχή. Δεν είναι δυνατόν να απατήθηκαν οί Απόστολοι, διότι όσα αναφέρουν δεν τα έμαθαν από άλλους. Αυτοί οί ϊδιοι ήσαν αυτόπτες και αύτήκοοι μάρτυρες όλων αυτών. Εξ άλλου δεν ήσαν καθόλου φαντασιόπληκτοι οϋτε είχαν καμμιά ψυχολογική προδιάθεση για την αποδοχή του γεγονότος της Αναστάσεως. Αντιθέτως ήσαν τρομερά δύσπιστοι. Τα Ευαγγέλια είναι πλήρως αποκαλυπτικά αυτών των ψυχικών τους διαθέσεων: δυσπιστούσαν στις διαβεβαιώσεις ότι κάποιοι Τον εΐχαν δει ανάσταντα.
«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου,
ο εν ύδασι την γην κρεμάσας.
Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται,
ο των αγγέλων βασιλεύς.
Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται
ο περιβάλλων τον ουρανόν
εν νεφέλαις.
Ράπισμα κατεδέξατο,
ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ.
Ήλοις προσηλώθη,
ο Νυμφίος της Εκκλησίας.
Λόγχη εκεντήθη, ο Υιός της Παρθένου.
Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ.
Δείξον ημίν και την ένδοξόν
σου Ανάστασιν.»
Τα φώτα μέσα στην Εκκλησία σβήνουν, οι πιστοί με κατεβασμένο κεφάλι κρατούν το κερί τους αναμμένο και οι ιερείς, με τους διακόνους και τα παπαδάκια, βγαίνουν από το Ιερό με τον Εσταυρωμένο και τον Σταυρό. Η πομπή της Σταύρωσης (η πορεία του Χριστού προς τον Γολγοθά) κατευθύνεται προς το μέσο του ναού και ο σταυρός τοποθετείται στο κέντρο. «Τακ, τακ» ακούγεται το σφυρί στο ξύλο και το σώμα του Χριστού τοποθετείται πάνω σε αυτό. Τρεις φορές ακούγεται ο ήχος, όπως τα τρία καρφιά που κάρφωσαν στα χέρια και τα πόδια του Χριστού. Η σταύρωση έχει ολοκληρωθεί. Το Θείο Πάθος φτάνει σιγά – σιγά στην κορύφωσή του…
Μέσα σε αυτή την πένθιμη ατμόσφαιρα, μέσα σε αυτό το έντονα συναισθηματικά φορτισμένο κλίμα, οι πιστοί δακρύζουν και κλαίνε για το δράμα του Θεανθρώπου. Όμως, δε θα έπρεπε να ρίχνουν δάκρυα θλίψης και πόνου προς τον Υιό του Θεού. Τα δάκρυα θα πρέπει να είναι για τον ίδιο τον άνθρωπο. Για την αλαζονεία του και την αγνωμοσύνη του απέναντι στον Θεό. Για την απιστία του και την αμφισβήτησή του απέναντι στον Χριστό.
Δάκρυα θλίψης για τον εαυτό μας πρέπει να μας κατακλύζουν, αν αναλογιστούμε και συνειδητοποιήσουμε ότι αρνηθήκαμε το σπουδαιότερο δώρο το οποίο μας πρόσφερε ο Θεός. Τον Υιό Του. Ο ίδιος ο Θεός καταδέχτηκε να γίνει σαν εμάς, όταν εμείς αρνούμαστε να γίνουμε ένα με το συνάνθρωπό μας που πεινάει, που υποφέρει, που είναι διαφορετικός. Δάκρυα θλίψης για τον εαυτό μας πρέπει να μας κατακλύζουν, αν αναλογιστούμε και συνειδητοποιήσουμε ότι 2018 χρόνια μετά σταυρώνουμε ξανά και ξανά τον Χριστό με τις πράξεις μας, την υπεροψία μας, τη λανθασμένη ερμηνεία των Λόγων Του.
Το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης ας είναι η αφορμή για την εσωτερική μας αναζήτηση. Η Σταύρωση του Χριστού ας είναι η αφορμή να δούμε το Φως της Αλήθειας και της Ζωής. Το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης ας ανοίξουμε τις καρδιές μας και τις ψυχές μας και ας δεχτούμε το δώρο του Θεού. Ας ανοίξουμε τις καρδιές μας και τις ψυχές μας και ας βάλουμε μέσα όλους τους ανθρώπους του κόσμου και ας προσφέρουμε ουσιαστική και αληθινή αγάπη. Το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης ας γίνει η αφορμή να συνειδητοποιήσουμε την προσφορά του Θεού, την ουσία της θυσίας του Χριστού και ας προσπαθήσουμε να αλλάξουμε εσωτερικά. Μόνο αν καταλάβουμε τη σπουδαία θυσία του Χριστού, το τεράστιο δώρο του Θεού, θα καταφέρουμε να αλλάξουμε τον κόσμο και η προσφορά του Θεού δε θα έχει γίνει εις μάτην.
