Πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεμιστοκλέους Μουρτζανου
Αν ερωτήσουμε τον κόσμο μας, αλλά και τον εαυτό μας, πώς
εννοούμε την σχέση με το Χριστό, θα διαπιστώσουμε ότι την περιορίζουμε στο
επίπεδο του «δούναι και λαβείν».
Πιστεύουμε σε έναν Θεό για να μας δίνει αυτός και να
λαμβάνουμε εμείς. Κι έτσι θεωρούμε ότι ο Σταυρός ήταν ο δρόμος του Θεού. Δεν
είναι ο δικός μας. Έχουμε δημιουργήσει έτσι μία πίστη η οποία φορτώνει τις
ευθύνες για την αιωνιότητα, αλλά και γι’ αυτόν τον κόσμο στον Εσταυρωμένο Θεό.
Εκείνος μας αγαπά. Εκείνος θυσιάστηκε για μας. Εκείνος μας τα δίνει όλα. Εμείς
δεν έχουμε να κάνουμε τίποτε άλλο, παρά να πιστεύουμε σ’ Αυτόν. Να ζητάμε την
κατανόησή Του στη ζωή μας. Να προνοεί για μας. Να μας εξασφαλίζει και τα αγαθά
της αυτάρκειας και την άφεση για τις αμαρτίες μας και την
αιωνιότητα.
