Πώς θα κριθούμε...

π. Γεώργιος Θεοδωρόπουλος

Πώς θα μας κρίνει ο Θεός; Ποια είναι η δικαιοσύνη Του; Είναι άλλη η αγάπη και άλλη η δικαιοσύνη του Θεού;

Η νομικίστικη και δικανική αντίληψη, έρχεται να προσδώσει στο Θεό ανθρώπινα χαρακτηριστικά: Η παρακοή των πρωτοπλάστων προσβάλει τη δικαιοσύνη του Θεού και έχει ως αποτέλεσμα την τιμωρία όχι μόνο του Αδάμ και της Εύας με την έξοδό τους από τον Παράδεισο, αλλά και όλων των ανθρώπων με τον θάνατο. Παρουσιάζει το Θεό ως κάποιον που ανέχεται και υπομένει, που  μακροθυμεί, μέχρι κάποιου ορίου. Έρχεται, όπως υποστηρίζει αυτή η άποψη, η ώρα που σταματά ο Θεός να λειτουργεί ως αγάπη, και η δικαιοσύνη Του ανταποδίδει στον κάθε άνθρωπο σύμφωνα με τα πεπραγμένα του: Μας αγαπά και ας ευεργετεί όταν είμαστε καλοί και δίκαιοι, αλλά μας αποστρέφεται και και μας εγκαταλείπει όταν αδικούμε και δεν τηρούμε τις εντολές Του.  Θα προσφέρει στον καλό και αγαθό τον Παράδεισο, ενώ θα τιμωρήσει τους κακούς και απίστους στην Κόλαση. 

 Είναι, όμως, αυτή η Ορθόδοξη διδασκαλία;

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς στον Ι. Ναό μας

Την Κυριακή 3 Μαρτίου 

(Απόκρεω),

 ο Σεβασμιώτατος 

Μητροπολίτης Πειραιώς 

κ.κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ 

θα Ιερουργήσει 

στο Ναό μας 

και θα κηρύξει 

τον 

θείο λόγο.

Ο άσωτος πρεσβύτερος υιός ή ο άσωτος εαυτός μας

π. Γεώργιος Θεοδωρόπουλος

Κυριακή του Ασώτου υιού ή του φιλεύσπλαχνου πατέρα, ονομάζεται η δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου. Είναι γνωστή η παραβολή για τον μικρότερο υιό που αποφάσισε να ζητήσει την πατρική κληρονομιά και να την σπαταλήσει ασώτως σε χώρα μακρινή. 

Κεντρική διδασκαλία, η μετάνοια ως δρόμος επιστροφής, η ανέκφραστη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο και το πλούσιο έλεος της συγχώρησης, που δίνει στους μετανοούντες ανθρώπους. 

Θα μπορούσαμε να πούμε πως η σημερινή παραβολή, αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης Κυριακής του Τελώνη και του Φαρισαίου, μέσα από μια διαφορετική διήγηση και πτυχή της ζωής τους: Ο άσωτος τελώνης που  ταπεινώνει τον εαυτό του και επιστρέφει με την μετάνοια στην πατρική εστία, και ο Φαρισαίος πρεσβύτερος υιός, που μέσα από την αυτάρκεια των καλών του έργων δεν μπορεί να δεχθεί και να μοιραστεί την απύθμενη αγάπη του πατέρα προς τον αδελφό του.

Το μελαγχολικό παιδί και... το γιατρικό!

Αγαπητά μου παιδιά, θα σας διηγηθώ μια αληθινή ιστορία που είχε πει και σε μένα η μακαρίτισσα η μητέρα μου η οποία είχε γεννηθεί το 1911 στο χωριό Μαραθιάς Ευρυτανίας.

Ο Μαραθιάς ήτανε ένα από τα ξακουστά "Πολιτοχώρια" του νομού μας που ονομάστηκαν έτσι γιατί πολλοί κάτοικοί τους μετανάστευαν στην Πόλη, στην ωραία Κωνσταντινούπολη! Εκεί οι περισσότεροι κάνανε προκοπή, άλλοι με τις τέχνες, άλλοι με το εμπόριο και με διάφορες άλλες επαγγελματικές δραστηριότητες.

Ποτέ όμως δεν ξεχνούσαν το όμορφο χωριό τους... Πήγαιναν κι έρχονταν με τις οικογένειές τους από την Κωνσταντινούπολη στο Μαραθιά και πολλοί από αυτούς επέστρεφαν για μόνιμη πια εγκατάσταση. Δεν ήταν δα και οι... ζάμπλουτοι αλλά οπωσδήποτε είχανε κάνει το κουμάντο τους. Έτσι έφερναν κάποιο κομπόδεμα που είχαν εξοικονομήσει από τη δουλειά τους, αλλά και έπιπλα, οικοσκευές και βέβαια τον πολιτισμό της Πόλης! Όλα αυτά μέχρι πριν από την καταστροφή και τον ξεριζωμό, γιατί από κει και πέρα, όπως ξέρουμε, άλλαξαν όλα... 

Διαφορὰ μεταξὺ πνευματικοῦ καὶ ψυχολόγου

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἰεροθέου

Ὁ πνευματικὸς πατέρας, πού πρέπει νὰ ἐξασκεῖ τὸ ἔργο μὲ βάση τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση διαφέρει, σαφῶς ἀπὸ τὸν ψυχολόγο, ποὺ ἐργάζεται βάσει μιᾶς ἀνθρωποκεντρικῆς θεωρήσεως τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς ζωῆς του.

Ὁ ψυχολόγος θέλει νὰ ἰσορροπήσει ψυχολογικὰ τὸν ἄνθρωπο. Ὁ πνευματικὸς πατέρας ἀποβλέπει στὴν θέωση τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ ψυχολόγος χρησιμοποιεῖ τὶς ἀπόψεις τῆς Σχολῆς ποὺ ἐκπροσωπεῖ. Ὁ πνευματικὸς πατέρας χρησιμοποιεῖ τὸν αἰώνιο λόγο τοῦ Θεοῦ ποὺ φανερώθηκε στοὺς Προφήτας, στοὺς Ἀποστόλους καὶ τοὺς Ἁγίους.

Ὁ ψυχολόγος νομίζει ὅτι ἡ ἀσθένεια ὀφείλεται μόνον σὲ τραυματικὲς ἐμπειρίες τοῦ παρελθόντος ἢ στὰ λεγόμενα ἀπωθημένα βιώματα.

Αγία Φιλοθέη η Αθηναία

Η σπουδή του βίου των νεομαρτύρων αποτελεί για κάθε άνθρωπο μάθημα ζωής, πηγή έμπνευσης και ζωντανή δημιουργική πίστη και πορεία. Η μελέτη του βίου της Κυράς των Αθηνών, της Αγίας Φιλοθέης, μας καταδεικνύει περίτρανα τι μπορεί να κάνει μια γυναίκα για να στηρίξει μια ολόκληρη πολιτεία. Ο καημός της ήταν η ανάδειξη και καλλιέργεια της παιδείας. Έθεσε πρώτη τη βάση της παιδείας, αψηφώντας κάθε πρόληψη και κίνδυνο. Αφιερώθηκε σε κάθε ανάγκη της δύσκολης εποχής που έζησε και κατάφερε να πρωτοστατήσει και να πρωτοτυπήσει με το έργο της σε πείσμα όλων. Περιέθαλψε τις κακοποιημένες γυναίκες και άνοιξε στην Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα το πρώτο Σχολείο Θηλέων. Πρώτος διδάσκαλος αυτής ήταν ο Μοναχός Γέρων Παϊσιος.

Η Αγία Φιλοθέη, γεννήθηκε το 1522, καταγόμενη από την αθηναϊκή αρχοντική οικογένεια των Μπενιζέλων. Το κοσμικό της όνομα ήταν Ρηγούλα ή Ρεβούλα (Παρασκευούλα) Μπενιζέλου. Ήταν κόρη του Αγγέλου Μπενιζέλου και της Σηρίγης Παλαιολογίνας. Καθώς η Ρηγούλα μεγάλωνε, διακρινόταν για το ήθος και την ευφυΐα της. Έλαβε μόρφωση εξαιρετική, κάτι σπάνιο για κορίτσι της εποχής της. Το πατρικό σπίτι της Ρεβούλας βρισκόταν εκεί που σήμερα υψώνεται το μέγαρο αρχιεπισκοπής Αθηνών, γι' αυτό άλλωστε, η οδός αυτή ονομάζεται οδός Αγίας Φιλοθέης.

Τριωδίου εἰσόδια

π. Κωνσταντίνου Καλλιανού

Ναί, «πρὸς διόρθωσιν βίου» ξανατοποθετήσαμε τὸ ἱερὸ Τρίωδιο στὸ Ἀναλόγιο ἀπόψε, ἀφοῦ πρῶτα βάλαμε τριπλὴ μετανοια στὴν εἰκόνα τοῦ Κυρίου. Ποὺ σημαίνει ὅτι πήραμε τὴν εὐλογία Του γιὰ νὰ ξεκινήσουμε ἕνα μακρὺ δρομολόγιο, διόλου εὔκολο, ὡστόσο πολὺ ὠφέλιμο καὶ γνήσια φιλάνθρωπο. Ἐπειδὴ καλούμεθα«Πρὸς ζῆλον [νὰ] ἔλθωμεν..., κατορθοῦντες τὸ πρᾷον, ταπεινώσει συζῶντες» ὅλον αὐτὸν τὸν καιρὸ ἕως νὰ φθασωμεν «προσκυνῆσαι τὸ Πασχα τὸ σωτήριον».

Εἰσόδια Τριωδίου, λοιπόν, ἀπόψε. Μὲ τὴν κατανυξη νὰ κατευθύνει τὰ διαβήματά μας, ἀφοῦ ἡ ἀληθὴς τοῦ Τριωδίου ὀνομασία εἶναι «Τριωδιον τὸ κατανυκτικόν». Καὶ κατανυξη δὲν εἶναι ἡ συναισθηματικὴ φόρτιση, ἀλλὰ ἡ συνειδητὴ ἐμβίωση τῆς ἀθλιότητάς μας μέσα στὴν ὁποία φροντίζουμε νὰ ὑπάρχουμε. «Τὰ πλήθη τῶν πεπραγμενων μοι δεινῶν ἐννοῶν ὁ τάλας...», ἀλήθεια, Διότι, σύμφωνα μὲ τὴν ἐμπειρία τῶν Ἁγίων, «Κατάνυξις, ἴαμα ψυχῆς ἐστίν· ἁμαρτιῶν ἄφεσιν προξενεῖ ἡμῖν. Κατάνυξις, Υἱὸν μονογενῆ ἐνοικίζει ἐν ἡμῖν, ὅταν αὐτὸν ποθοῦμεν.( Ὅσιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος). Ἑπομένως, κατανύξεως ὁδὸς ἀνοίγεται μπροστά μας μὲ τὰ εἰσόδια τοῦ ἱεροῦ τοῦ Τριωδίου, καθὼς ὁδηγοῦνται οἱ βηματισμοί μας σὲ μονοπάτια ποὺ τὰ φωτίζουν πάντιμες κι ἐνάρετες διδαχὲς. τὶς ὁποῖες ἡ Ἐκκλησία προβάλλει, ὥστε «τῆς μετανοίας [μας νὰ ἀνοίξει τὰς] πύλας» ὁ ζωοδότης Κύριος. Νὰ ἀνοίξει τὶς πύλες καὶ νὰ μᾶς φανερώσει ὅτι, «Ἀρίστην ἔδειξεν, ὁδὸν ὑψώσεως τὴν ταπείνωσιν Λόγος, ταπεινωθείς, μέχρι καὶ μορφῆς δουλικῆς, ἣν ἐκμιμούμενος ἅπας, ἀνυψοῦται ταπεινούμενος». Αὐτὴ ἡ ὁδός τῆς ταπεινώσεως, λοιπόν, εἶναι ποὺ διατρέχει μὲ τὸ νόημα καὶ τὴν ὑπεροχή της ὅλο τὸ χρονικὸ διαστημα τῶν ἑβδομαδων, τῶν ημερῶν, τῶν ὡρῶν καὶ λεπτῶν τῶν ἑβδομήντα περίπου ἡμερῶν τῆς εὐκατανύκτου διάρκειας τοῦ Τριωδίου, γιὰ νὰ σφραγιστεῖ ἐπίσημα πιὰ ἡ ὡς ἄνω φραση τοῦ Τροπαρίου τοῦ Κανόνος τῆς Κυριακῆς τοῦ Τελωνου καὶ Φαρισαίου,τὴν Μεγαλη Πεμπτη, μὲ τὴν ἀπόλυση τῆς Θ. Λειτουργίας καὶ λίγο πρὶν ἀπό τὸ θεῖον Πάθος : «Ὁ δι’ὑπερβάλλουσαν ἀγαθότητα ὁδὸν ἀρίστην τὴν ταπείνωσιν ὑποδείξας, ἐν τῷ νῖψαι τοὺς πόδας τῶν Μαθητῶν, καὶ μέχρι Σταυροῦ καὶ Ταφῆς συγκαταβὰς ἡμῖν, Χριστὸς...»

Για το Τριώδιον

Τριώδιο λέγεται το λειτουργικό βιβλίο [δηλ. βιβλίο που διαβάζεται στην εκκλησία κατά τις διάφορες ακολουθίες] που περιέχει υμνολογικό υλικό κυρίως του Εσπερινού και του Όρθρου  και χρησιμοποιείται μαζί με το Μηναίο και την Παρακλητική στις Ιερές Ακολουθίες της περιόδου από Κυριακής του Τελώνου και Φαρισαίου μέχρι το Μεγάλο Σάββατο.

Ονομάζεται Τριώδιο, γιατί στις ιερές ακολουθίες του όρθρου, όχι των Κυριακών αλλά των άλλων ημερών της εβδομάδας, οι Kανόνες αντί να έχουν εννέα ωδές, όπως είναι η γνωστή και συνήθης μορφή τους, έχουν τρεις ωδές (=Τριώδιον), οι οποίες είναι σταθερά στην Η΄ και την Θ΄ ωδή και διαδοχικά μία από τις πέντε πρώτες [Κανόνας: σπουδαίο μουσικό και ποιητικό είδος του Βυζαντίου, στο οποίο είναι γραμμένα τα περισσότερα μουσικά μέρη που ψάλλονται στην εκκλησία, κατά τον Όρθρο. Ποιητές κανόνων ήταν και μεγάλοι άγιοι, όπως οι άγιοι Ιωάννης Δαμασκηνός, Κοσμάς ο Μελωδός, Ανδρέας Κρήτης, Ιωσήφ ο Υμνογράφος κ.ά., αλλά υπάρχουν και σύγχρονοι υμνογράφοι, όπως ο Γέροντας Γεράσιμος Μικραγιαναννίτης (δηλ. από τη "Μικρά Αγία Άννα" του Αγίου Όρους) κ.ά.].

Ο Αγίος Άνθιμος ο Βαγιάνος, ο εν Χίω

Ο κατά κόσμον Αργύριος Βαγιάνος εγεννήθη την 1η Ιουλίου 1869 στην ενορία του Αγίου Λουκά Λιβαδίων Χίου. Υπήρξεν ο μικρότερος από τα τρία τέκνα των πτωχών μα εναρέτων Κωνσταντίνου καί Αγγεριώς. Από παιδί διεκρίθη για τον ένθεο ζήλο, την ευλάβεια, την αγάπη για τον Χριστό καί την Εκκλησία. Λόγω της δυσχερούς οικονομικής καταστάσεως της οικογενείας του, έλαβε γνώσεις μόνο του δημοτικού σχολείου και μετήρχετο το επάγγελμα του υποδηματοποιού διά να εξασφαλίζη τον επιούσιο.

Στις 23 Αυγούστου του 1889 επεσκέφθη την Ιεράν Σκήτην των Αγίων Πατέρων Νικήτα, Ιωάννου και Ιωσήφ στό Προβάτειον Όρος προκειμένου οι εκεί ασκούμενοι αγιογράφοι μοναχοί να του επιδιορθώσουν την οικογενειακή εικόνα της Παναγίας της Βοηθείας πού κληρονόμησε από τη μητέρα του. «Είδα εκεί τη ζωή τών μακαρίων εκείνων πατέρων καί ετρώθηκεν ή καρδία μου από τήν καλογερικήν», διηγείτο ο ίδιος αναφερόμενος εις την επιθυμίαν του να μονάση. Ποδηγέτης του πνευματικός εγένετο ο Γέρων της Σκήτης, Παχώμιος μοναχός, διατελέσας ποδηγέτης και του Αγίου Νεκταρίου. Το 1898 έλαβε εντολή για να εγκατασταθή μόνιμα στην Σκήτη όπου και έκαρη μικρόσχημος μοναχός, λαβών το όνομα Άνθιμος. Η αγιότης του βίου του τον επέβαλε εις πάντας έτσι ώστε μετ’ ολίγον εγένετο επιστάτης του Γυναικείου Παρθενώνος του Αγίου Κωνσταντίνου, του οποίου την πνευματικήν καθοδήγηση είχε ο Γέρων Παχώμιος.

Ο φθάσας την αγάπην του Θεού

αββά Ισαάκ του Σύρου

Δεν σώζεις τον άνθρωπο με εξωτερικές συμβουλές και προτροπές. Ούτε του προσφέρεις ελευθερία με το να του πεις: Κάμε ό,τι θέλεις.

Θα πρέπει να μπορεί η αγάπη σου άφωνα, σαν ήλιος στοργής και καθαρός αέρας κουράγιου, να του χαρίζει υγεία και να του γεννά όρεξη προσωπική για να ζήσει.

Αυτό γίνεται με τον Αββά Ισαάκ. Φλέγεται ολόκληρος και μεταλαμπαδεύει το πυρένδροσο μυστήριο της Εκκλησίας. Εκπορεύει από την ύπαρξή του αγάπη, που παρέχει χώρο ελευθερίας στον άλλο. Και του χαρίζει δυνατότητες για να πραγματοποιήσει τον εαυτό του. Αγκαλιάζει τον άλλο με το να τον αφήνει ελεύθερο στο σύνολό του. [...]

Σε γνωρίζει. Σε κατανοεί. Σ' αφήνει ελεύθερο να κινηθείς, να γνωρίσεις το είναι σου και την αντοχή σου, τη φύση των όντων και το κάλλος τους.

Η ελευθερία σε τούτη τη ζωή και το κλίμα δεν είναι κατάσταση ανεκτή αλλά απαραίτητη προϋπόθεση. [...]

Οι άγιοι Ακύλας και Πρίσκιλλα…οι απόστολοι της συζυγίας

Ο άγιος Ακύλας καταγόταν από την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας (Πραξ.18,2) και η σύζυγός του ονομαζόταν Πρίσκιλλα. Έζησαν στο πρώτο ήμισυ του 1ου αι. μ.Χ.

Μετά από το διάταγμα του αυτοκράτορα Κλαυδίου (49 μ.Χ.) να διωχθούν όλοι οι Εβραίοι από τη Ρώμη, εγκατέλειψαν την Ιταλία και κατευθύνθηκαν πρόσφυγες στην Κόρινθο. Εκεί τους συνάντησε για πρώτη φορά ο απόστολος των εθνών Παύλος «καὶ διὰ τὸ ὁμότεχνον εἶναι ἔμεινε παρ’ αὐτοῖς καὶ εἰργάζετο, ἦσαν γὰρ σκηνοποιοὶ τῇ τέχνῃ» (Πραξ.18 3). Το κοινό επάγγελμα αποτέλεσε τον πρώτο σύνδεσμο του ιερού ζεύγους με τον απόστολο. Τόσο πολύ άγγιξε τις ψυχές τους το κήρυγμά του για τον Ιησού Χριστό, που κατηχήθηκαν, βαπτίσθηκαν και αποφάσισαν να ακολουθήσουν τον Παύλο στις περιοδείες του για τη διάδοση του Ευαγγελίου.

Λόγος για το ψέμα

Αββάς Δωρόθεος

ΕΠΙΣΤΟΛΗ Θ΄

Θέλω νά σᾶς θυμίσω, ἀδελφοί μου, λίγα γιά τό ψέμα. Γιατί δέν βλέπω νά πολυφροντίζετε νά κρατᾶτε τή γλώσσα σας καί γι᾿ αὐτό εὔκολα παρασυρόμαστε σέ λάθη. Βλέπετε, ἀδελφοί μου, ὅτι γιά κάθε πράγμα, ὅπως πάντα σᾶς λέω, παίζει ρόλο ἡ συνήθεια καί στό καλό καί στό κακό. Χρειάζεται λοιπόν μεγάλη προσοχή καί ἄγρυπνη φροντίδα, γιά νά μήν μᾶς ξεγελάει τό ψέμα. Γιατί κανένας ἀπ᾿ αὐτούς πού λένε ψέματα δέν ἑνώθηκε μέ τό Θεό. Τό ψέμα δέν ἔχει καμιά σχέση μέ τό Θεό. Γιατί εἶναι γραμμένο: «Τό ψέμα πηγάζει ἀπό τόν πονηρό». Καί σ᾿ ἄλλο σημεῖο ἔχει γραφτεῖ ὅτι: «Ὁ διάβολος εἶναι ψεύτης καί πατέρας τοῦ ψεύδους» (Ἰωάν. Η΄: 44). βλέπετε λέει τό διάβολο πατέρα τοῦ ψεύδους. Ἡ δέ ἀλήθεια εἶναι ὁ Θεός. Γιατί Αὐτός λέει: «Ἐγώ εἶμαι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή» (Ἰωάν. Δ΄: 16). Καταλαβαίνετε λοιπόν ἀπό Ποιόν χωριζόμαστε καί μέ ποιόν δενόμαστε μέ τό ψέμα. Εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι δενόμαστε μέ τό διάβολο. Ἄν πραγματικά θέλουμε νά σωθοῦμε, ἔχουμε ὑποχρέωση μέ ὅλη τή δύναμη καί μέ κάθε φροντίδα ν᾿ ἀγαπᾶμε τήν ἀλήθεια καί νά φυλαγόμαστε ἀπό κάθε εἴδους ψέμα, γιά νά μήν μᾶς χωρίσει ἀπό τήν ἀλήθεια καί τή ζωή.

Ὑπάρχουν δέ τρεῖς διαφορετικοί τρόποι γιά νά πεῖ κανείς ψέματα.
Ὁ ἕνας εἶναι τό νά πεῖ κανείς ψέματα μέ τό νοῦ του, ὁ ἄλλος τό νά πεῖ ψέματα μέ λόγια καί ὁ τρίτος τό νά πεῖ ψέματα μέ ὁλοκληρη τή ζωή του. 

Η γνώση του Θεού επιτυγχάνεται με την αγάπη προς Αυτόν

Ειπώθηκε ήδη ότι το αγαθό ταυτίζεται με τον Θεό, επομένως και η γνώση του ταυτίζεται με την γνώση του Θεού κι επειδή ο Θεός δεν είναι ιδέα, αλλά πρόσωπο, έτσι και η γνώση Του πραγματοποιείται με την προσωπική κοινωνία μαζί Του. Η γνώση του Θεού επιτυγχάνεται με την αγάπη προς Αυτόν. Όσο περισσότερο αγαπάει ο άνθρωπος τον Θεό, τόσο περισσότερο Τον γνωρίζει και αυτή η γνώση του Θεού γίνεται πάλι αγάπη. Όπως ολοκληρωτικά αγαπάει ο Θεός τον άνθρωπο, έτσι θέλει να Τον αγαπήσει και ο άνθρωπος. Αυτό εκφράζεται με την πρώτη εντολή: «αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τη καρδία σου και εν όλη τη ψυχή σου και εν όλη τη διανοία σου». Καλείται να αγαπήσει ο άνθρωπος τον Θεό με όλες τις ψυχοσωματικές λειτουργίες του, με ο, τι συνιστά τον άνθρωπο.Ο τρόπος να προκόψει ο άνθρωπος στην αγάπη του Θεού είναι να τηρήσει τις εντολές Του. 

Η συνάντησή μας με το Θεό

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

Στις μέριμνες και στα τρεχάματα της καθημερινότητας, ξεπροβάλλουν οι γιορτές της Εκκλησίας μας ως δείκτες νέας ζωής. Όσοι μπορέσουν να σταθούν για λίγο και να φιλοσοφήσουν τη σημασία τους, θα ανακαλύψουν την ομορφιά που κρύβουν, το νόημα που εκπέμπουν, τη ζωή που μεταδίδουν.

Η γιορτή της Υπαπαντής, κατ’ άλλους Δεσποτική και κατ’ άλλους Θεομητορική, μας θυμίζει τη συνήθεια των Ιουδαίων να προσέρχονται στο ναό όταν το παιδί γίνει σαράντα ημερών και «να προσφέρουν θυσία ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δύο μικρά περιστέρια». Ο Ιησούς, ως Ιουδαίος, προσάγεται από την Παναγία και τον Ιωσήφ στο ναό «κατά το νόμο Μωϋσέως». Εκεί συναντά τον ηλικιωμένο Συμεών, που ήλθε στο ναό με την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος αναμένοντας το σωτήρα του κόσμου.