Πῶς νά προσερχόμαστε στή θεία Κοινωνία

Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος

Ὅσα σᾶς συμβαίνουν στό διάστημα τῆς προετοιμασίας σας γιά τή θεία Κοινωνία, φόβος, ταραχή κλπ, προέρχονται καθώς φαίνεται ἀπό τόν ἐχθρό. Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία, ὅτι αὐτός σᾶς τριγυρίζει.... Ἡ Ἐξομολόγηση καί ἡ θεία Κοινωνία τόν καῖνε καί τόν διώχνουν μακριά. Γιά νά σᾶς ἐμποδίσει λοιπόν, ἀπ’ αὐτά, σᾶς προξενεῖ τόσους πειρασμούς. Ἀγωνισθεῖτε νά κρατήσετε τή μνήμη τοῦ Θεοῦ καί τή μνήμη τοῦ θανάτου. Αὐτές οἱ δυό μνῆμες, ὄχι μόνο ὅταν ἑτοιμάζεστε γιά τή θεία Μετάληψη, ἀλλά πάντοτε, ἐξουδετερώνουν τά τεχνάσματα τοῦ πονηροῦ.

Ξέρετε καί αἰσθάνεσθε πόσο ψυχοσωτήρια εἶναι τὰ πανάχραντα Μυστήρια. Νά κοινωνεῖτε λοιπόν συχνά.

Γιά νά προσερχόμαστε ἄξια στή θεία Κοινωνία, πρέπει πρῶτα-πρῶτα νά καθαριζόμαστε ἀπό τ’ ἁμαρτήματά μας μέ τήν Ἐξομολόγηση. Ὕστερα, ὅταν πλησιάζουμε στό ἅγιο Ποτήριο, νά ἔχουμε πίστη, φόβο Θεοῦ καί συντετριμμένη καρδιά· νά μή νιώθουμε ὑπεροχή ἀπέναντι στούς ἄλλους, πού δέν κοινωνοῦν, ἀλλά νά εἴμαστε πλημμυρισμένοι ἀπό αἰσθήματα αὐτοκατακρίσεως.

Το νόημα της γνὠσης και οι Τρεις Ιεράρχες

Η αληθινή Επ - Ανάσταση

π. Γεώργιος Θεοδωρόπουλος

Την Τετάρτη 30 Ιανουαρίου, των τριών Ιεραρχών, η πολιτεία όρισε να μην υπάρχει εκκλησιασμός των μαθητών, ούτε άλλη αναφορά εορτασμού στους τρεις Μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας μας.

Σπρώχνουν τα παιδιά μας, λίγο ακόμα περισσότερο στη λήθη... στην άγνοια... στην αδιαφορία...

Δεν αρκεί πια μόνο να διαμαρτυρόμαστε...

Χρέος επιτακτικό να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας...

Οι Ναοί να γεμίσουν από παιδιά...από μικρούς και μεγάλους ως εμπειρική μετοχή στην εορτή...

Οι γονείς, οι παππούδες και οι γιαγιάδες, οι ανάδοχοι(!), να μιλήσουν με όσες γνώσεις έχουν...έστω με μια εικόνα για τον Βασίλειο, τον Γρηγόριο, τον Ιωάννη...

Να εμπνεύσουμε τα παιδιά σε μια γνώση που δεν είναι μασημένη.... εγκεφαλική, αλλά σχετίζεται με το βίωμα, την καθαρότητα και απλότητα της καρδιάς, τη Μυστηριακή και Ασκητική ζωή...την Εκκλησία...

Αν θέλουμε πραγματική επανάσταση πρέπει να τολμήσουμε να αμφισβητήσουμε πρώτα απ όλα τον ίδιο μας βολεμένο εαυτό...

Χρειάζεται απαραιτήτως το δικό μας ξεβόλεμα από ό,τι θεωρούσαμε και νομίζαμε αυτονόητο και δεδομένο...

Οι αποφάσεις και οι πράξεις μας θα καθορίσουν την ελπίδα... το αύριο... το μέλλον των παιδιών και της κοινωνίας μας.....

Η μετάνοια του Ζακχαίου

Ἀρχιμανδρίτης Βαρνάβας Λαμπρόπουλος 

Ποιὸ εἶναι τὸ μεγαλύτερο θαῦμα τοῦ Χριστοῦ; Ἡ ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου, θὰ ἀπαντούσαμε οἱ περισσότεροι. Ὁ ἀββὰς Ἰσαὰκ ὁ Σύρος διαφωνεῖ, λέγοντας: Αὐτὸς ποὺ συναισθάνεται τὶς ἁμαρτίες του καὶ μετανοεῖ εἰλικρινά, εἶναι ἀνώτερος ἀπὸ αὐτὸν ποὺ ἀνασταίνει νεκρούς. Ἡ ἀνάσταση ἑνὸς ἁμαρτωλοῦ ἀπὸ τὴ νέκρα τῆς ἁμαρτίας εἶναι ἀνώτερη ἀπὸ τὴν ἀνάσταση τοῦ σώματος ἑνὸς νεκροῦ.

Ὁπωσδήποτε ὅλες οἱ σωματικὲς ἀναστάσεις εἶναι συγκλονιστικὰ θαύματα τοῦ Χριστοῦ ἢ τῶν Ἁγίων του καὶ μαρτυροῦν γιὰ τὴ νίκη του ἐπὶ τοῦ θανάτου καὶ γιὰ τὴν «κοινὴν ἀνάστασιν» τῶν σωμάτων μας, ποὺ θὰ μᾶς χαρίσει κατὰ τὴ Δευτέρα Παρουσία του. Ὅμως ἡ μετοχή μας στὴν αἰώνια δόξα τῆς Βασιλείας του προϋποθέτει τὸ ἀσύγκριτα συγκλονιστικότερο θαῦμα τῆς ἀνάστασης τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν θάνατο τῆς ἁμαρτίας.

Βίος του Οσίου Πατρός ημών Ξενοφώντος και της Συνοδείας αυτού

Και γην λιπόντας τους περί Ξενοφώντα,

Αβρά ξενίζω του λόγου πανδαισία.
Παισίν αμ’ ηδ’ αλόχω Ξενοφών θάνεν εικάδι έκτη.

Ο Όσιος πατήρ ημών Ξενοφών έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Ιουστινιανού[2], η πατρίδα του ήταν η βασιλίδα των πόλεων, η Κωνσταντινούπολη, και ήταν άντρας πλούσιος και ευγενής που απέπνεε την ευσέβεια προς τον Θεό. Είχε δε και μία σύζυγο τη Μαρία, όμοια στην αρετή μ’ εκείνον και δύο γιους τον Αρκάδιο και τον Ιωάννη, τους οποίους έστειλε στη Βηρυττό, μια που εκεί ήταν τότε τα σχολεία, για να μάθουν τους νόμους και ν’ ασκηθούν. Εκεί λοιπόν αυτοί οι νέοι μάθαιναν τα γράμματα και είχαν μεγάλη φήμη για τις αρετές τους.

Κατά την εποχή εκείνη ασθένησε ο Ξενοφών και προσκάλεσε τα παιδιά του και τους είπε: «παιδιά μου, εγώ ίσως πεθάνω· γνωρίζετε καλά ότι υπήρξα αγαπητός σε όλους για τις αρετές μου· ποτέ δεν εξέβρισα κανέναν, ούτε κορόιδεψα, ούτε οργίσθηκα, ούτε κατέκρινα, ούτε φθόνησα, ούτε ζημίωσα ή πίκρανα κανέναν στο ελάχιστο. Δεν παραμελούσα την εκκλησιαστική ακολουθία ούτε έδιωξα ποτέ ξένο ή φτωχό από το σπίτι μου, αλλά έδινα σε όλους το κατά δύναμιν. Δεν επιθύμησα ποτέ ομορφιά γυναίκας, ούτε γνώρισα άλλη εκτός από τη μητέρα σας, μέχρι τη στιγμή που γεννηθήκατε εσείς και έκτοτε με κοινή συμφωνία ζούμε εν παρθενία για τον Κύριο· την ορθόδοξη πίστη μου φρόντισα και διατήρησα μέχρι θανάτου· αυτά λοιπόν σας παρακαλώ να κάνετε κι εσείς, αν θέλετε να σας ευλογήσει ο Θεός για να ζήσετε πολλά χρόνια. Να βοηθάτε τις χήρες και τα ορφανά· να τιμάτε τους ιερωμένους· να επισκέπτεσθε τους ασθενείς. Να αντιλαμβάνεσθε αυτά που έχουν ειπωθεί. Να θυμάστε και να ευλαβείστε τους ασκητές στα όρη, στις σπηλιές και στις οπές της γης, γιατί χάριν αυτών ελεεί ο Κύριος τον κόσμο. Δεν έλειψε ποτέ τράπεζα καλογερική από το σπίτι μου, όπως γνωρίζετε. Τα μοναστήρια να προστατεύετε, να μην απουσιάζετε από την Εκκλησία, να τιμάτε τη μητέρα σας και να την υπακούτε σ’ ότι σας λέει με σεβασμό κι ευλάβεια, γιατί κι εκείνη τις εντολές του Κυρίου ακολουθεί. Τους υπηρέτες σας να τους αγαπάτε σαν παιδιά σας και όσοι γεράσουν να τους φροντίζετε και να τους τρέφετε μέχρι το θάνατό τους. Έχετε πλούτο όσο χρειάζεστε, τίποτε δεν σας λείπει στον πρόσκαιρο αυτό κόσμο και αν ποθείτε να κληρονομήσετε και τη Βασιλεία των Ουρανών, τότε να φυλάξετε όλες τις εντολές του Θεού, όπως βλέπατε να κάνω κι εγώ».

Ὁσία Ξένη Γκριγκόριεβνα, ἡ διὰ Χριστὸν σαλή

Αὐτὸν τὸν πρῶτο Μακαρισμὸ τῆς ἐπὶ τοῦ Ὄρους ὁμιλίας τοῦ Κυρίου μας (“Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν”) μποροῦμε νὰ τὸν ἀποδώσουμε πλήρως στὴν εὐλογημένη δούλη τοῦ Θεοῦ Ξένη, τὴν κατὰ Χριστὸν σαλή. Ἀνῆκε σ’ αὐτοὺς ποὺ εἶναι “πτωχοὶ τῷ πνεύματι” καὶ τὰ σαράντα πέντε χρόνια τῆς ἀσκητικῆς της ζωῆς δὲν ἦταν τίποτε ἄλλο παρὰ μία ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ μία καθίδρυση τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν στὴν καρδιά της.

“Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος”. Ἐδῶ ἀναπαύεται τὸ σῶμα τῆς δούλης τοῦ Θεοῦ, Ξένης Γκριγκόριεβνα, γυναικὸς τοῦ αὐτοκρατορικοῦ πρωτοψάλτου, συνταγματάρχου Ἀνδρέα Φεοντόροβιτς Πετρώφ. Χήρα σὲ ἡλικία 26 ἐτῶν, μία προσκυνήτρια γιὰ 45 χρόνια, ἔζησε 71 χρόνια. Ἦταν γνωστὴ μὲ τὸ ὄνομα Ἀνδρέα Φεοντόροβιτς”.

Αὐτὰ γράφονται στὸ λακωνικὸ ἐπιτύμβιο πάνω στὸν τάφο τῆς μακαρίας Ξένης, γραμμένα ἀπὸ ἕνα ἄγνωστο πρόσωπο. Καμμιὰ λαϊκὴ διήγηση, καμμιὰ ἀνάμνηση ἀνθρώπων, οὔτε γραπτὲς πηγὲς δὲν μᾶς προμηθεύουν πληροφορίες σχετικὰ μὲ τοὺς γονεῖς της, τὴν ἀνατροφή της, τὴν παιδεία της ἢ ἄλλη κοινωνικὴ δραστηριότητα. Ὅμως μποροῦμε νὰ ὑποθέσουμε ὅτι ἡ Ξένη Γκριγκόριεβνα δὲν ἦταν ἀπὸ χαμηλὴ οἰκογένεια. Ὁ σύζυγός της Ἀνδρέας Φεοντόροβιτς εἶχε τὸν βαθμὸ τοῦ συνταγματάρχου καὶ ἦταν πρωτοψάλτης στὴν βασιλικὴ αὐλή. Ἡ θέση αὐτὴ ἦταν μία πολὺ ὑψηλὴ κοινωνικὴ θέση καὶ ἔδινε δόξα καὶ ὑλικὴ ἀπολαβή.

Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού - Σταχυολόγημα από τα 100 πρώτα κεφάλαια περί Αγάπης.

Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού

* Την ΑΓΑΠΗ την γεννά η απάθεια.

 Την απάθεια την γεννά η ελπίδα στον Θεό.

 Την ελπίδα, η υπομονή και η μακροθυμία.

 Αυτές τις γεννά η καθολική εγκράτεια.

 Την εγκράτεια, ο φόβος του Θεού.

 Τον φόβο του Θεού τον γεννά η πίστη.

* Εκείνος που πιστεύει στον Κύριο, φοβάται την κόλαση.

 Κι εκείνος που φοβάται την κόλαση, εγκρατεύεται  από τα πάθη.

 Εκείνος που εγκρατεύεται από τα πάθη, υπομένει  όσα θλίβουν.

 Εκείνος που υπομένει όσα θλίβουν, θα αποκτήσει την ελπίδα στον Θεό.

Η ελπίδα στο Θεό απομακρύνει τον νου από κάθε εμπαθή κλίση προς τα γήινα.

 Και όταν χωριστεί από αυτήν ο νους, θα αποκτήσει την αγάπη προς τον Θεό.

* Αν η ζωή του νου είναι ο φωτισμός,

 που δίνει η πνευματική γνώση

 κι αυτόν τον γεννά η αγάπη προς τον Θεό,

ορθά έχει λεχθεί πως

δεν είναι τίποτε πιο μεγάλο από τη ΘΕΙΑ ΑΓΑΠΗ.

Θα είμαι εκεί...

Θα είμαι εκεί γιατί 2500 χρόνια ιστορίας και συνεχούς πολιτισμού δε λησμονούνται με καμιά συμφωνία και υπογραφή...

Θα είμαι εκεί γιατί το αίμα που έχει ποτίσει το δέντρο της λευτεριάς είναι ακόμα νωπό...

Θα είμαι εκεί γιατί η "ψυχή" μας δεν υποθηκεύεται, ούτε πωλείται στους ισχυρούς του κόσμου τούτου...

Θα είμαι εκεί γιατί το Μακεδονικό είναι και εθνικό...

Θα είμαι εκεί γιατί το Μακεδονικό είναι και Πνευματικό...

Θα είμαι εκεί γιατί το Μακεδονικό είναι θέμα ελευθερίας και αξιοπρέπειας...

Θα είμαι εκεί γιατί στη δημοκρατία δεν αποφασίζουν οι λίγοι αλλά οι πολλοί...

Θα είμαι εκεί γιατί δεν ανέχομαι να με προσδιορίζουν με ταμπέλες κάποιοι δήθεν "δημοκράτες"...

Θα είμαι εκεί γιατί η αγάπη για την πατρίδα δεν είναι εθνικισμός...

Θα είμαι εκεί γιατί και εγώ να μην είμαι οι λίθοι κεκράξονται...

Θα είμαι εκεί γιατί... θα είσαι κι εσύ.... θα είμαστε όλοι εκεί....

παπαΓιώργης Θ.

Ομιλία του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, περί Ευχαριστίας

Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

Ο μιμητής του Ιώβ, ο θείος Χρυσόστομος, εσυνήθιζε πάντοτε να λέγη το αξιομνημόνευτον αυτό απόφθεγμα, σε κάθε περίσταση. «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν. Δεν θα παύσω να το επαναλαμβάνω πάντοτε, για όλα όσα μου συμβαίνουν». Το ίδιο εσυνήθιζε να λέγη και ο μέγας της Θεσσαλονίκης Γρηγόριος ο Παλαμάς σε κάθε υπόθεση, μιμούμενος τον θείον Χρυσόστομον, ο οποίος με την εύλαλον γλώσσα του προσθέτει: Ας ευχαριστούμε λοιπόν για όλα, για ό,τι και αν συμβή, αυτό είναι ευχαριστία. Διότι το να το κάνης αυτό όταν όλα πηγαίνουν ομαλά, δεν είναι σπουδαίον, επειδή σε αυτό ωθεί η ιδία η φύσις των πραγμάτων. Εάν όμως ευχαριστούμε ενώ ευρισκόμεθα στο βάθος των κακών, αυτό είναι θαυμαστόν. Πράγματι, όταν εμείς ευχαριστούμε για εκείνα τα οποία άλλοι βλασφημούν και αποθαρρύνονται, κοίτα πόση η φιλοσοφία! Πρώτον, εύφρανες τον Θεόν. Δεύτερον, εντρόπιασες τον διάβολο. Τρίτον, αυτό που συνέβη το απέδειξες μηδαμινό. Δηλαδή συγχρόνως και εσύ ευχαριστείς, και ο Θεός απομακρύνει την λύπη, και ο διάβολος υποχωρεί.

Τίποτε αγιώτερον δεν υπάρχει από την γλώσσα, που μέσα στα κακά ευχαριστεί τον Θεόν. Όντως δεν υστερεί σε τίποτε από την γλώσσα του μάρτυρος. Στεφανώνεται και αυτή ομοίως με εκείνον. Διότι και αυτή έναν δήμιον έχει ενώπιόν της, ο οποίος την αναγκάζει να αρνηθή τον Θεόν δια της βλασφημίας. Τον διάβολον έχει, ο οποίος με δημίους λογισμούς την σχίζει σε λωρίδες, και την σκοτίζει με την λύπη. Αν λοιπόν κάποιος υπομείνη τα βάσανα και ευχαριστήση, έλαβε στέφανον μαρτυρίου.

Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος

Ο αββάς Μακάριος διηγήθηκε για τον εαυτό του: 

«Όταν ήμουν νέος και καθόμουν σε κελλί στην Αίγυπτο, με έπιασαν και με έκαναν κληρικό στο χωριό. Επειδή εγώ δεν ήθελα να δεχτώ, έφυγα σε άλλον τόπο. Εκεί ερχόταν σ’ εμένα κάποιος ευλαβής κοσμικός και έπαιρνε το εργόχειρό μου και με εξυπηρετούσε. Συνέβη τότε να πέσει στην αμαρτία λόγω πειρασμού μια κοπέλα στο χωριό, και καθώς έμεινε έγκυος, τη ρωτούσαν ποιος το έκανε αυτό, και εκείνη έλεγε:

“Ο αναχωρητής”. Ήρθαν λοιπόν και με πήραν στο χωριό, μου κρέμασαν στον λαιμό καπνισμένες χύτρες και χερούλια από πιθάρια και με γύρισαν διαπομπεύοντάς με σε όλους τους δρόμους του χωριού, χτυπώντας με και φωνάζοντας:

“Αυτός ο μοναχός διέφθειρε το κορίτσι μας· αρπάξτε τον, αρπάξτε τον”. Και με χτύπησαν τόσο, που λίγο έλειψε να πεθάνω. Ήρθε μάλιστα κάποιος από τους γέροντες και είπε· “Ως πότε θα χτυπάτε τον ξένο μοναχό;” Ο διακονητής μου ακολουθούσε από πίσω ντροπιασμένος, γιατί και αυτόν τον έβριζαν πολύ λέγοντας· “Είδες τι έκανε ο αναχωρητής που μας τον παίνευες;” Και οι γονείς της κοπέλας είπαν· “Δεν τον αφήνουμε να φύγει, αν δεν βάλειεγγυητή ότι θα την τρέφει”. Είπα τότε στον διακονητή μου να μπει εγγυητής, και αφού γύρισα στο κελλί μου, του έδωσα όσα καλαθάκια είχα λέγοντας: “Πούλησέ τα και δώσε στη γυναίκα μου να φάει”. Και έλεγα με τον λογισμό μου:

“Μακάριε, να που βρήκες γυναίκα. Πρέπει λοιπόν να δουλεύεις λίγο περισσότερο, για να την τρέφεις”. Εργαζόμουν λοιπόν νύχτα και μέρα και της έστελνα.

»Όταν ήρθε ο καιρός στην ταλαίπωρη να γεννήσει, έμεινε να βασανίζεται πολλές μέρες και δεν γεννούσε. “Τι είναι αυτό;” τη ρώτησαν, και αυτή απάντησε· “Εγώ ξέρω· επειδή συκοφάντησα τον αναχωρητή και τον κατη γόρησαλέγοντας ψέματα. Δεν φταίει αυτός, αλλά ο τάδε νεαρός”. Ήρθε τότε χαρούμενος ο διακονητής μου και μου είπε· “Η κοπέλα εκείνη δεν μπορούσε να γεννήσει, ωσότου ομολόγησε λέγοντας: ‘Δεν φταίει ο αναχωρητής, αλλά είπα ψέματα εναντίον του’. Και τώρα όλο το χωριό θέλει να έρθει εδώ με επισημότητα και να σου ζητήσει συγγνώμη”.

Εγώ, όταν τα άκουσα αυτά, για να μη με φέρουν σε δύσκολη θέση οι άνθρωποι, σηκώθηκα και έφυγα εδώ στη Σκήτη.

Αυτή είναι η αρχή και η αιτία που ήρθα εδώ».

Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου (από το Γεροντικό)

Είπε ο αββάς Αντώνιος:
«Εγώ δεν φοβάμαι πια τον Θεό, αλλά τον αγαπώ, γιατί η αγάπη διώχνει πέρα τον φόβο».

 

«Η ζωή και ο θάνατος της ψυχής εξαρτάται από τον πλησίον. Αν κερδίσουμε τον αδελφό, τον θεό κερδίζουμε, ενώ αν σκανδαλίσουμε τον αδελφό, στον Χριστό αμαρτάνουμε».

Ρώτησε κάποιος τον αββά Αντώνιο:
"Τι αν φυλάξω, θα είμαι αρεστός στον Θεό;"
Και απάντησε ο Γέροντας:
"Τήρησε αυτά που θα σου παραγγείλω:
Όπου κι αν πάς, τον Θεό να΄χεις μπρός στα μάτια σου πάντοτε.
Ό,τι κι αν κάνεις, να στηρίζεται στη μαρτυρία των θείων Γραφών.
Και σ΄όποιον τόπο κι αν κατοικείς, μη μετακινείσαι εύκολα από κει.
Αυτές τις τρεις παραγγελίες κράτησέ τες και σώζεσαι".

Εγίναμε όλοι ευσεβείς μόνο σ' ένα πράγμα, στο να κατηγορούμε τους άλλους ως ασεβείς

Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος

Εγίναμε όλοι ευσεβείς μόνο σ' ένα πράγμα, στο να κατηγορούμε τους άλλους ως ασεβείς. Χρησιμοποιούμε ως δικαστάς μας τους άθεους, ρίχνουμε τα άγια στους σκύλους και πετούμε μπροστά στους χοίρους τα μαργαριτάρια, κοινολογώντας τα ιερά σε αυτιά και ψυχές ασεβών. Εκτελούμε οι τρισάθλιοι ακριβώς τις επιθυμίες των εχθρών μας και δεν ντρεπόμαστε να ζούμε σε πλήρη ανηθικότητα. Ξένοι εντελώς προς την πίστιν μας, σωστοί Μωαβίται και Αμμανίται, οι οποίοι ούτε επιτρέπονταν να πλησιάσουν την Εκκλησία του Κυρίου, ερευνούν και αλωνίζουν μέσα στα αγιώτατά μας. Ανοίξαμε σ' όλους όχι τις πύλες της δικαιοσύνης, αλλά περάσματα εμπαιγμού και αυθαδείας εναντίον αλλήλων κι είναι για μας άριστος, όχι εκείνος που δεν εκστομίζει μάταιο λόγο από φόβο Θεού, άλλα οποίος τύχει να είπει εναντίον του άλλου τις περισσότερες κατηγορίες, είτε ανοιχτά, είτε υπονοούμενα, οποίος δηλαδή δημιουργεί ζητήματα με τη γλώσσα του, ή για να το πούμε πιο σωστά, χύνει σαν φίδι δηλητήριο.

Προσέχουμε ακόμη τις αμαρτίες των άλλων, όχι για να πονέσουμε γι’ αυτές, αλλά για να τους ειρωνευτούμε· όχι για να τους θεραπεύσουμε, άλλα για να τους κτυπήσουμε απ’ επάνω· κι έχουμε ως απολογία των δικών μας αμαρτιών τις παραβάσεις των άλλων! Παραδεχόμαστε καλούς και κακούς όχι κατά τα έργα τους, άλλα ανάλογα με την έχθρα ή τη φιλία μας· κι ό,τι επαινούμε στον ένα σήμερα, αύριο το κακίζουμε για τον άλλον κι όσα οι άλλοι καταγγέλλουν, εμείς τα καμαρώνουμε και με προθυμία συγχωρούμε το κάθε τι στον ασεβή. Τόσο μεγαλόψυχοι είμαστε απέναντι της κακίας!

Ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ καλεῖ στό συλλαλητήριο γιά τήν Μακεδονία τήν Κυριακή 20 Ἰανουαρίου 2019, στήν Πλατεῖα Συντάγματος

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ὅλοι ὅσοι ἀγαποῦμε αὐτή τήν Πατρίδα παρακολουθοῦμε τήν συντονισμένη προσπάθεια τοῦ πολιτικοῦ κόσμου, ἔσωθεν καί ἔξωθεν γιά τήν ἐπικύρωση τῆς λεγομένης «Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν» ἡ ὁποία προσβάλλει κατάφωρα τήν ἱστορία 3.000 ἐτῶν τῆς Ἑλλάδος, καταργεῖ κάθε ἔννοια δικαίου, παραδίδει ἀμαχητί τό ἱερό ὄνομα τῆς Μακεδονίας τῶν ἐνδόξων ἡρώων καί προγόνων μας, στίς θρασύτατες ἀπαιτήσεις καί προκλήσεις ἑνός κρατικοῦ ὑβριδικοῦ μορφώματος καί μιᾶς ἱστορικῆς ἀπάτης γιά τήν διαρπαγή ἀπό τούς Σλάβους, τῆς περιοχῆς τῶν Σκοπίων, τῶν ἐδαφῶν τῆς ἑλληνικότατης Μακεδονίας ὅπως τό σχεδίασαν ἡ Κομιντέρν καί οἱ ἡγέτες τοῦ δῆθεν «ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ» Γιόζεφ Στάλιν καί Γιόζεφ Τίτο, πού αἱματοκύλισαν τίς χῶρες τους.

Σήμερα βέβαια, οἱ παγκόσμιοι γεωπολιτικοί καί γεωστρατηγικοί συσχετισμοί ἔχουν ἀλλάξει καί οἱ πρώην ἀντίπαλοι τοῦ διεθνοῦς κομμουνιστικοῦ συστήματος, εὐρωατλαντιστές στηρίζουν τό κρατικό μόρφωμα σέ βάρος τῆς Ἑλλάδος γιά νά τό ἐντάξουν στό ΝΑΤΟ καί νά ἀποτρέψουν τήν διείσδυση στά δυτικά Βαλκάνια τῆς Ρωσσσικῆς Ὀμοσπονδίας.

Συλλαλητήριο " ΌΧΙ στην Συμφωνία των Πρεσπών"

"Δεν μπορείς να αγαπάς αν δεν συγχωρείς..."

+Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος

«…Αυτό που χαρακτηρίζει το χριστιανό, είναι η αγάπη και η συγγνώμη. Δεν μπορείς να αγαπάς αν δεν συγχωρείς. Και δεν αγαπάς ούτε το Θεό ούτε τους ανθρώπους παρά το δικό σου θέλημα. Και η συγγνώμη βγαίνει χωρίς δυσκολία απ’ την καρδιά που αγαπά το Θεό και επειδή αγαπά το Θεό αγαπά και τον αδελφό του.

Έτσι μπαίνουμε σε ένα στάδιο πνευματικού αγώνα και καλούμεθα να ετοιμάσουμε τον εαυτό μας, να τον συμμαζέψουμε. Και η Εκκλησία μας, μαζί με αυτά, μας καλεί να εξετάσουμε τον εαυτό μας και να προετοιμαστούμε.

Αγάπη – Συγγνώμη – Εξομολόγηση είναι τα βασικά δεδομένα αυτής της περιόδου. Χωρίς αυτά, όχι σαράντα, ογδόντα μέρες να νηστέψουμε μας είναι άχρηστες. Είναι πολύ σημαντικό, να το καταλάβουμε αυτό. Όσες μέρες και να νηστέψω χωρίς συγγνώμη και αγάπη, είναι άχρηστες. Δεν με ωφελούν σε τίποτα και ίσως με βλάπτουν. Γιατί καλλιεργούν την υποκρισία μου. Φαίνομαι στους άλλους ότι νηστεύω, αλλά εγώ γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια, του Θεού το θέλημα. Και ο αγώνας του πιστού ανθρώπου, αυτός είναι. Και η εξομολόγηση δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η αποκατάστασή μας στο Σώμα του Χριστού, στην Εκκλησία του, την οποία ενότητα την έχει διασπάσει ο εγωισμός δια της αμαρτίας μας.

Ο Θεός έλαμψεν εν ταις καρδίαις ημών

Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

Γιατί άραγε εμείς οι απόστολοι οι αληθινοί δεν κηρύττουμε τον εαυτό μας; απλούσττα γιατί έλαμψε στις καρδιές μας ο Θεός –και γι’  αυτό κι η εκκλησία μας αφεσπέρας αρχίζει το νυχθήμερο και εκ του σκότους εξέρχεται στο φως ότι ετάφη και εγήγερται τη τρίτη ημέρα κατά τας γραφάς άλλος ποιεί ημέρα ήλιος ο το αληθινόν φως απολάμπων ος επειδάν επιφανή ημίν ουκέτι εκ δυσμαίς κρύπτεται αλλά πάντα τη φωτιστική εαυτού δυνάμει περιπτυξάμενος διηνεκές τε και αδιάδοχον τοις αξίοις το φως εμποιεί και αυτούς τους μετέχοντας του φωτός εκείνου άλλους ηλίους απεργαζόμενος!

- και όπως φώτισε και δόξασε το πρόωπο του Μωυσή έτσι και μας…και μάλιστα ο ίδιος ο Θεός έγινε φως σε μας αφού έλαμψε εν προσώπω Ιησού Χριστού και επειδή ο Πατήρ σε μας λάμπει δια του Υιού και μας χαρίζει το φωτισμό της γνώσεως όχι βέβαια της ουσίας Αυτού και φύσεως αλλά της σωτηριώδους δόξης Αυτού και φυσικής ενεργείας αφού για τον Υιό μας χαρίστηκε η αληθινή γνώση του Πατρός εφανέρωσά Σου το όνομα τοις ανθρώποις και Εγώ Σε εδόξασα επί της γης και ιδού η θεολογία και το ομόδοξο της Αγίας Τριάδος και επειδή το Πνεύμα εστι Κύριος και τον φωτισμόν του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού προς φωτισμόν της γνώσεως –επειδή η θ.φύσις αόρατος δια της ληφθείσης ανθρωπότητος τω θ.φωτί περιλαμπομένης και αστραπάς αφιείσης καθοράται ως ένεστιν υποστατικού φωτός εν ταις ψυχαίς βεβαία και διηνεκής έλλαμψις ο φωτισμός της θ.χάριτος!- λέει τώρα της δόξης του Θεού…

Πώς να ... καταστρέψετε το παιδί σας

-Από μικρό να μην του αρνείστε τίποτα. Δίνετέ του ό,τι επιθυμεί, ό,τι ζητάει, ιδίως όταν πεισματώνει και κλαίει. Έτσι θα μεγαλώσει και θα πιστεύει πως οι άλλοι του οφείλουν τα πάντα, πως έχει μόνο δικαιώματα.

-Όταν αρχίσει να ξεστομίζει βρισιές, εσείς να γελάτε. Έτσι θα του δώσετε να καταλάβει ότι είναι πολύ έξυπνο!

-Μην του λέτε ποτέ: «Αυτό είναι κακό!». Έτσι λένε μόνο τα παλιά μυαλά. Όταν αργότερα θα συναντήσει στη ζωή του δυσκολίες και θα υποστεί το κακό, τότε θα έχει τη βεβαιότητα πως η κοινωνία είναι που το αδικεί.

-Μαζεύετε εσείς ό,τι παρατάει εδώ κι εκεί - βιβλία, ρούχα, παπούτσια...Μην του πείτε ποτέ: «Μάζεψέ τα, βάλ' τα στη θέση τους». Έτσι θα πιστέψει πως η μάνα είναι δούλα του, και πως για όλα είναι υπεύθυνοι πάντα οι άλλοι.

Πότε μοιάζεις με τον Θεό;

Αγ. Γρηγόριος Νύσσης

«Και δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο· σύμφωνα με τη δική του εικόνα τον δημιούργησε». Μήπως όμως δεν πρόσεξες ότι ήταν ελλιπή κι όχι επαρκή τα αποδεικτικά στοιχεία, που παρουσιάσαμε; «Ας δημιουργήσουμε τον άνθρωπο σύμφωνα με τη δική μας εικόνα και κατά τη δι­κή μας ομοίωση». Η απόφαση είχε δύο στοιχεία «κατ’ εικόνα» και «καθ’ ομοίωση». Η δημιουργία όμως έχει ένα. Πώς εξηγείται αυτό; Μήπως αρχικά σκέφθηκε ο Θεός διαφορετικά, και εκ των υστέρων άλλαξε γνώμη; Μήπως κάποια μετάνοια ακολούθησε ευθύς μετά τη δημιουργία; Μήπως εκφράζεται η αδυναμία του Δημιουργού, που άλ­λα αποφασίζει πιο μπροστά, κι άλλα πραγματοποιεί με­ταγενέστερα; Ή μήπως κρύβεται κάποια πολυλογία σ’ αυτά τα λόγια; Γιατί αμέσως αυτό λέει· «Ας δημιουργή­σουμε τον άνθρωπο σύμφωνα με την εικόνα και την ο­μοίωση». Γιατί, αφού είπε «κατ’ εικόνα», δεν παρέλειψε να προσθέσει: και «καθ’ ομοίωση». Απ’ αυτές όποια ά­ποψη κι αν προτιμήσουμε, θα κατηγορήσουμε το γραφτό λόγο. Γιατί αν λέει το ίδιο πράγμα με δύο όρους, είναι πλεονασμός, το να επαναλαμβάνει δύο φορές τα ίδια. Αλλά το να λέμε ότι στην Αγία Γραφή υπάρχει λόγος περιττός, είναι φοβερή βλασφημία. Γιατί δεν περιέχει λόγια περιττά. Συνεπώς είναι αναγκαίο να δημιουργήθηκε ο άνθρωπος σύμφωνα με την εικόνα του Θεού και καθ’ ο­μοίωση.

Διδασκαλία περί της νοεράς προσευχής

                                 

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

«Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με..»: ο υψηλότερος τρόπος προσευχής.

Όταν θα τον εξασκήσουμε αυτόν στην αρχή θα βρούμε κάποια δυσκολία, αλλά μετά θα βρούμε πλάτος, φάρδος, ύψος, βάθος. Θα δημιουργηθή πρώτον μια χαρά μεμιγμένη με πόνο, μετά σιγά – σιγά χαρά, ειρήνη, γαλήνη...

Αλλά και ο νους αφού γλυκανθή δεν θα μπορέσουμε να τον ξεκολλήσουμε από την προσευχή στην καρδιά και στην ευχή.

Θα δημιουργηθή τέτοια κατάστασις, που δεν θα θέλουμε να ξεκολλήσουμε. Θα καθήσουμε σε μια γωνιά, είτε όρθιοι, είτε καθισμένοι, θα σκύψουμε το κεφάλι και δεν θα θέλουμε να ξεκολλήσουμε από εκεί ώρες ολόκληρες.

Μπορούμε να καθήσουμε μια, δυο, τρεις, τέσσερες, πέντε, έξη ώρες κόκκαλο, και να μή μας κάνη καρδιά να σηκωθούμε, ούτε ο νούς να πάη πουθενά άλλου. Τον βλέπουμε μόλις πάει πουθενά άλλου, αμέσως τραβάει κάτω το κεφάλι. Γίνεται δηλαδή μια αιχμαλωσία στο θέμα της προσευχής. Ο τρόπος αυτός της προσευχής είναι λίαν αποτελεσματικός. 

Η δύναμη χωρίς την αγάπη...

Η τιμή χωρίς την αγάπη σε κάνει ψηλομύτη

Το καθήκον χωρίς την αγάπη σε κάνει κακόκεφο

Η ευθύνη χωρίς την αγάπη σε κάνει αδίστακτο

Η δικαιοσύνη χωρίς την αγάπη σε κάνει σκληρό

Η αλήθεια χωρίς την αγάπη σε κάνει κριτικό

Η ανατροφή χωρίς την αγάπη σε κάνει ατίθασο

Η εξυπνάδα χωρίς την αγάπη σε κάνει πονηρό

Η ευγένεια χωρίς την αγάπη σε κάνει υποκριτή

Η τάξη χωρίς την αγάπη σε κάνει σχολαστικό

Η γνώση χωρίς την αγάπη σε κάνει τυραννικό

Η περιουσία χωρίς την αγάπη σε κάνει τσιγκούνη

Η πίστη χωρίς την αγάπη σε κάνει φανατικό

Αλίμονο σ’ εκείνους που τσιγκουνεύονται την αγάπη

αυτοί φταίνε, όταν ο κόσμος αυτοδηλητηριάζεται

Τι είδους, λοιπόν, ζωή κάνεις, όταν δεν μπορείς…

πηγή

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ (μεταγλωττισμένο)