Η επιστήμη της συγχώρεσης

Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης

Μορφωμένος άνθρωπος ο κ. Σταύρος. Με πτυχίο πανεπιστημίου και ξένες γλώσσες και πείρα ζωής. Δυσκολευόταν, όμως, στα πνευματικά. Δεν μπορούσε να καταλάβει και τα πιο απλά πράγματα. Όλα τα εξέταζε και τα πλησίαζε ορθολογιστικά. Είχε αναπτύξει το νου και όχι την καρδιά. Δεν ήταν πρόθυμος να συγχωρήσει εύκολα τους άλλους. Ειδικά αυτούς που έβλεπε κατώτερους και εμπαθείς. Καθόταν τώρα απέναντι από τον Γέροντα Ιάκωβο, έναν ασκητικό ιερομόναχο, με ροζιασμένα χέρια και ένοιωθε σαν μαθητούδι μπροστά στον δάσκαλο. Ερωτήσεις πολλές. Αντιρρήσεις περισσότερες. Αλλά και οι απαντήσεις σοφές και αποκαλυπτικές.

Ρώτησε τον Γέροντα για το σοβαρό (το σοβαρότερο;) θέμα της συγχωρήσεως των άλλων ανθρώπων, που δυσκολευόταν να το κατανοήσει:

— Αφού βλέπω καθαρά και ολοφάνερα τον άλλον να αμαρτάνει, πως να τον συγχωρήσω; Δεν έχω δίκιο;

— Όλους μας βλέπει ο Θεός αδιάκοπα και ξέρει καθαρά και ολοφάνερα ότι αμαρτάνουμε. Γιατί μας συγχωρεί και μας ανέχεται και μας περιμένει να μετανοήσουμε και να ζητήσουμε άφεση αμαρτιών;

Άγνωστες μαρτυρίες για τις εμφανίσεις της Παναγίας στα βουνά της Πίνδου στον πόλεμο του 1940.

Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας σημειώθηκαν σε πολλές περιοχές του ελλαδικού χώρου κατά τη διάρκεια του πολέμου, αλλά στην πρώτη γραμμή του πολέμου, στα ελληνοαλβανικά σύνορα και την Πίνδο, η Παναγία ήταν η προστάτιδα και οδηγός των στρατιωτών. Οι στρατιώτες την έβλεπαν με τα μάτια της πίστης τους να τους εμψυχώνει και να τους «σκεπάζει», καθώς πολεμούσαν στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου και της Αλβανίας.

Ενδεικτική είναι η μαρτυρία της Β. Μπούρη σύμφωνα με την οποία ο θείος της, Σπυρίδων Χουλιάρας, που πολέμησε στα ελληνοαλβανικά σύνορα, μέχρι το τέλος της ζωής του συνήθιζε να αφηγείται το εξής θαύμα της Παναγίας: ενώ οι στρατιώτες πολεμούσαν κάτω από πραγματικά αντίξοες συνθήκες, εμφανίστηκε μπροστά τους η Παναγία που ως προστάτιδα τους «σκέπασε» με το πέπλο της και σαν οδηγός τους οδήγησε μπροστά στον εχθρό, έτοιμους να τον αντιμετωπίσουν.

Το θαύμα αυτό επιβεβαιώνεται και από άλλους στρατιώτες που πολέμησαν στα βουνά της Πίνδου. Κατά μήκος όλου του μετώπου έβλεπαν το ίδιο όραμα: τις νύχτες μια γυναικεία μορφή βάδιζε ψηλόλιγνη, με την καλύπτρα της ριγμένη από το κεφάλι στους ώμους. Ήταν η Παναγία, η υπέρμαχος στρατηγός των Ελλήνων.

Ο Τάσος Ρηγόπουλος, πολεμιστής του 1940 γράφει από το μέτωπο:

28η ΟKΤΩΒΡΙΟΥ: ΜΕΣΑ ΑΠ' ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΙΑΣ ΓΙΑΓΙΑΣ....

"Είμαι 80 χρόνων. Η μέρα που ξημέρωσε είναι η 28η Οκτωβρίου. Οι καμπάνες που χτύπησαν με γύρισαν πίσω πριν 65 χρόνια, τότε που ήμουνα 15 χρονών.

Ήτανε ημέρα Δευτέρα, πρωί, όλοι είχαν ξεκινήσει για δουλειές. Ήταν εποχή που μαζεύαμε τα μήλα. Η μητέρα κι ο πατέρας ετοιμάζονταν για μήλα. Ξαφνικά άρχισαν να χτυπούν οι καμπάνες κάπως παράξενα. Όλοι τρέχανε στους δρόμους και ρωτούσαν τι έγινε. Τηλέφωνα δεν είχαμε, ράδια, τηλεόραση, τρέχανε στην πλατεία. Η είδηση ήρθε στην αστυνομία. Σε λίγο φώναζαν όλοι "πόλεμος! πόλεμος!". Η Ιταλία είχε μπει μέσα στην Πίνδο. Ο Μεταξάς είπε ένα μεγάλο ΟΧΙ και έγινε επιστράτευση. Όλοι οι άνδρες γύρισαν στα σπίτια τους. Ετοιμάζονταν και τραβούσαν στο σταθμό, για το τραίνο. Άλλο μέσο δεν υπήρχε να φύγουν. Τα ανατολικά χωριά έρχονταν εδώ. Άλλη συγκοινωνία δεν είχε. Μανάδες με τα παιδιά τους, γυναίκες με τους άντρες τους, έρχονταν να τους ξεπροβοδίσουν, να τους αγκαλιάσουν, να τους ευχηθούν να γυρίσουν με το καλό και νικητές. Το τι γινόταν στο σταθμό δεν περιγράφεται. Μανάδες να κρατούν τα παιδιά τους αγκαλιά, να κλαίνε. Μια γυναίκα κρατούσε ένα μικρό από το χέρι και ήταν έτοιμη να γεννήσει το δεύτερο… να έχει τον άντρα της αγκαλιά και να κλαίει. Οι άντρες στα παράθυρα του τραίνου να κουνούν τα μαντήλια και να τραγουδούν.

[...]

Κλάματα, φωνές τραγούδια, σου τρυπούσαν το μυαλό. Στα φορτηγά βαγόνια βάζαν τα καλύτερα άλογα και τραβούσαν για το μέτωπο, χωρίς να ξέρουν κι αυτά, τι τα περίμενε. Και όταν ξεκινούσε το τραίνο αγκομαχώντας και σφυρίζοντας ,σου πάγωνε την ψυχή. Εγώ με την αδελφή μου, πιασμένες από το χέρι, κοιτάζαμε όλα αυτά παγωμένες, γιατί δεν ξέραμε, τι θα πει πόλεμος. Τότε που είδαν τα μάτια μου την καταστροφή, το θάνατο, τη φρίκη, τον πόνο, το κλάμα, τότε ένιωσα μέσα μου τι θα πει πόλεμος.

Ποια αμαρτήματα δεν μας εμποδίζουν από την Θεία Κοινωνία;

Οι Άγιοι Μακάριος Κορίνθου καὶ Νικόδημος Ἁγιορείτης, οἱ γνωστοὶ αὐτοὶ ὑπέρμαχοι τῆς Συνεχοῦς Μετα­λήψεως τῶν Ἀχράντων τοῦ Χριστοῦ Μυστηρίων, στὸ περίφημο σχετικὸ βι­βλίο τους ἀντιμετωπίζουν τὴν ἔνστασι καὶ ἀπορία τῶν καλοπροαιρέτων κατὰ τὰ ἄλλα ἐκείνων Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι διαμαρτύρονται καὶ λέγουν γιὰ ὅσους μεταλαμβάνουν συχνά: «Τάχα καὶ αὐτοὶ ὡς ἄνθρωποι δὲν ἐνοχλοῦνται ἀπὸ τὰ πάθη γαστριμαργίαν, κενοδοξίαν, γέλωτα, ἀργολογίαν καὶ ὅσα ὅμοια; Πῶς λοιπὸν θέλουν νὰ κοινωνοῦν συχνά;» (Ἔνστασις Η΄). Οἱ Ἅγιοι ἀπαντοῦν στὴν ἔνστασι αὐτή, ἐπικαλούμενοι ἕνα θαυμά­σιο κείμενο τοῦ Ἁγίου Ἀναστασίου Ἀντιοχείας, τὸ ὁποῖο παραθέτουν πρῶτα αὐτούσιο καὶ κατόπιν ἁπλο­ποιημένο γλωσσικῶς. Ἄς προσέξουμε ἰδιαιτέρως τὴν γνώμη αὐτὴ τοῦ Ἁγίου Ἀναστασίου, ἡ ὁποία ἐκφράζει μὲ συντομία μία βαθειὰ πτυχὴ τῆς Ὀρθοδόξου Πνευματικότητος· διάκρισις τῶν ἁμαρτημάτων σὲ «εὐσυγχώρητα» καὶ «βαρέα», ὕπαρξις «διαφόρων θυσιῶν», ποὺ μᾶς «προ­καθαίρουν» γιὰ νὰ προσέλθουμε στὰ Ἱερὰ Μυστήρια καὶ βίωσις τῆς Συνεχοῦς Μετανοίας, ὡς ἀπαραιτήτου προϋποθέ­σεως τῆς Συνεχοῦς Μεταλήψεως. Ἄς ἐντρυφήσουμε ὅμως στὸ εὐλο­γημένο κείμενο τοῦ Ἁγίου Ἀναστασίου.

Άγ. Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, μια μεγάλη προσωπικότητα της αρχαίας Εκκλησίας

Ο άγιος Ιάκωβος ήταν υιός του Ιωσήφ του Μνήστορος από τον πρώτο του γάμο. Ευλογήθηκε παρά Θεού όταν ήταν ακόμη στην κοιλία της μητρός του, και υπήρξε τόσο δίκαιος στον βίο του ώστε όλοι οι Εβραίοι τον αποκαλούσαν «Δίκαιο» και «Ωβλία», που στα εβραϊκά σημαίνει «προμαχών λαού» και «δικαιοσύνη». Από την παι­δική ήδη ηλικία, ο Ιάκωβος έζησε με την πιο αυστηρή άσκηση. Δεν έπινε κρασί ούτε άλλα δυνατά ποτά. Μιμούμενος τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, δεν έτρωγε ποτέ τίποτε από όσα έχουν πνοή ζωής μέσα τους. Ξυράφι ποτέ δεν πέρασε επί της κεφαλής του, όπως ορίζει ο Νό­μος για όσους αφιερώνονται στον Θεό (Αριθ. 6, 5). Ποτέ του δεν λου­ζόταν και δεν χριόταν με έλαιο, προκρίνοντας τη μέριμνα της ψυχής έναντι εκείνης του σώματος.

Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, οι Απόστολοι ομοφώνως εξέλεξαν τον δίκαιο Ιάκωβο πρώτο επίσκοπο Ιεροσολύμων. Τέλειος σε όλες τις αρετές της πράξεως και της θεωρίας, ο Ιάκωβος μόνος εισερχόταν στα Άγια των Αγίων της Καινής Διαθήκης -όχι μια φορά τον χρόνο όπως έπραττε ο αρχιερεύς των Ιουδαίων- αλλά κάθε μέρα για να τελέσει τα άγια Μυστήρια. Ενδεδυμένος ύφασμα λινό, εισερχόταν μόνος στον Ναό, και επί ώρες στεκόταν γονυπετής πρεσβεύοντας υπέρ του λαού και της σωτηρίας του κόσμου, σε βαθμό που τα γόνατά του έγιναν σκληρά σαν πέτρα.

Ι.ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ - ΑΓΙΟΥ ΕΚΤΑΡΙΟΥ 2017

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

Ι.ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ

ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ - ΑΓΙΟΥ 

ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ 

2017

Πανηγυρίζει ο Ναός μας την εορτή των Παμμεγίστων Ταξιαρχών και του Ιερού Παρεκκλησίου Αγίου Νεκταρίου κατά το ακόλουθο πρόγραμμα:

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

Στάδια ἀναπτύξεως τῶν παθῶν

Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος 

Στάδια ἀναπτύξεως τῶν παθῶν: λογισμοί, συναισθήματα καὶ ἐπιθυμίες

Τὰ πάθη ἐμφανίζονται μέσα μας κάθε τόσο. Ἡ ἐμφάνισή τους πιστοποιεῖ τὴν ἀκαθαρσία μας, ἀλλὰ δὲν μᾶς ἐνοχοποιεῖ. Ἔνοχοι εἴμαστε ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ κλίνουμε εὐνοϊκὰ πρὸς ὁποιοδήποτε πάθος, ἀπὸ τὴ στιγμή, δηλαδή, ποὺ ὄχι μόνο δὲν τὸ θεωροῦμε ὡς ἐχθρὸ καὶ δὲν τὸ πολεμᾶμε μὲ τὸ θυμό, ἀλλὰ καὶ τὸ καλοδεχόμαστε, ὅποτε ἐμφανίζεται, βρίσκοντας ἀπόλαυση στὸν ἐρεθισμὸ ποὺ μᾶς προξενεῖ. Αὐτὴ ἡ στάση δείχνει διάθεση συμφιλιώσεως μὲ τὸ πάθος καί, συνεπῶς, ἐναντιώσεως στὸν Θεό· «γιατί ὅποιος ἔχει σαρκικὸ φρόνημα, ἐχθρεύεται τὸν Θεὸ» (Ρωμ. η´ 7).

Μόλις ἀρχίζει ἡ εὐνοϊκὴ κλίση πρὸς τὸ πάθος, ὅσο ἀνεπαίσθητη κι ἂν εἶναι αὐτή, ἀρχίζει καὶ ἡ ἐνοχή. Καὶ ὅσο αὐξάνεται ἡ πρώτη, τόσο αὐξάνεται καὶ ἡ δεύτερη. Στὴ συνέχεια θὰ σοῦ περιγράψω τὴν σχετικὴ διαδικασία: 

Θέλεις να μάθεις πόσα κερδίζω;

(Μην μορφώνετε τα παιδιά σας για να γίνουν πλούσια. Μορφώστε τα για να γίνουν ευτυχισμένα, για να εκτιμούν τα πράγματα, και όχι την τιμή τους.)

Ένας νεόπλουτος προσπάθησε να υποτιμήσει τη δουλειά μιας δασκάλας, επειδή αυτή δεν έβγαζε αρκετά χρήματα. Η απάντησή της είναι ανεκτίμητη.

Οι καλεσμένοι του δείπνου κάθονταν γύρω από το τραπέζι και συζητούσαν για τη ζωή. Ένας άντρας, διευθύνων σύμβουλος, αποφάσισε να εξηγήσει το πρόβλημα της εκπαίδευσης. Ισχυρίστηκε, «τι θα μάθει ένα παιδί από κάποιον ο οποίος αποφάσισε ότι η καλύτερη επιλογή στη ζωή του ήταν να γίνει δάσκαλος;»

Για να δώσει έμφαση στην άποψή του είπε σε μια άλλη καλεσμένη: «Σούλα, εσύ είσαι δασκάλα. Πες ειλικρινά, πόσα κερδίζεις;»

Η δασκάλα Σούλα, που ήταν γνωστή για την ειλικρίνεια και την ευθύτητά της, είπε: «Θέλεις να μάθεις πόσα κερδίζω;»

(Έκανε παύση για μια στιγμή, και ξεκίνησε…)

Ὁ Ἅγιος Λουκᾶς ὁ Εὐαγγελιστής

Ο Άγιος Λουκάς ο Ευαγγελιστής καταγόταν από την Αντιόχεια της Συρίας και η εθνικότητα του ήταν Ελληνική. Είναι ο συγγραφέας του ομώνυμου Ευαγγελίου και των Πράξεων των Αποστόλων, βιβλία τα οποία περιλαμβάνονται στην Αγία Γραφή.

Ήταν γιατρός στο επάγγελμα (Κολ. 4,14), όμως γνώριζε πολύ καλά τη ζωγραφική τέχνη. Μάλιστα σε αυτόν αποδίδονται οι πρώτες εικόνες της Θεοτόκου με τον Ιησού Χριστό βρέφος στην αγκαλιά της (μία υπάρχει μέχρι σήμερα στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου), καθώς και αυτές των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.

Ο Λουκάς είναι ο μοναδικός ευαγγελιστής ο οποίος υπήρξε εθνικός, και αυτό συνάγεται από το γεγονός ότι μνημονεύεται στο Κολ. 4,10-11 ξεχωριστά από τους άνδρες της περιτομής, δηλαδή τους Ιουδαίους.

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ

Mάστιγα ο εθισμός των παιδιών στα gadgets

Νίκος Βαξεβανίδης

Η εικόνα ενός μικρού παιδιού με ένα i-pad στα χέρια έχει γίνει καθημερινότητα πια, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που οι γονείς να καμαρώνουν για τις ικανότητες περιήγησης που μπορεί να έχει το παιδί τους και μάλλον φαίνεται πως ξεχνούν το σοκαριστικό του πράγματος.

Η ψυχική υγεία του παιδιού κινδυνεύει από τέτοιες πρακτικές, σύμφωνα με νέα στοιχεία. Οι ειδικοί έχουν αρχίσει να προειδοποιούν τους γονείς που επιτρέπουν στα παιδιά τους να παίζουν με ταμπλέτες ή smartphones για αρκετές ώρες της ημέρας πως κινδυνεύουν να προκαλέσουν μακροπρόθεσμες παρενέργειες στην ψυχική υγεία των μικρών.

Στην Αγγλία, μάλιστα, έχει παρατηρηθεί το πρώτο κρούσμα τετράχρονης που νοσηλεύεται επειδή γινόταν υπερβολικά καταθλιπτική και απαρηγόρητη μόλις της έπαιρναν το i-pad από τα χέρια. Η μικρούλα χρησιμοποιούσε το tablet των γονιών της για τουλάχιστον έναν χρόνο για περίπου τέσσερις ώρες την ημέρα, γεγονός που της προκάλεσε εθισμό.

Θερίζουμε ό,τι σπέρνουμε

Αν σπείρεις εντιμότητα, θα θερίσεις εμπιστοσύνη. 

Αν σπείρεις καλοσύνη, θα θερίσεις φίλους. 

Αν σπείρεις ταπεινοφροσύνη, θα θερίσεις μεγαλείο. 

Αν σπείρεις επιμονή, θα θερίσεις νίκη. 

Αν σπείρεις στοχασμό, θα θερίσεις αρμονία. 

Αν σπείρεις σκληρή δουλειά, θα θερίσεις επιτυχία. 

Αν σπείρεις συγχώρεση, θα θερίσεις συμφιλίωση. 

Αν σπείρεις ειλικρίνεια, θα θερίσεις καλές σχέσεις. 

Αν σπείρεις υπομονή, θα θερίσεις βελτίωση.

«Εὐχαριστήσωμεν τῷ Κυρίῳ»

Τὸ πιὸ ἱερὸ σημεῖο τῆς θείας Λειτουργίας εἶναι ἡ ὥρα τῆς ­Ἁγίας Ἀναφορᾶς. Ἡ στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποία αὐτὴ ἡ Θυσία ἀναφέρεται στὸ Θεό. Τὸ ἐπίγειο θυσιαστήριο ἑνώνεται μὲ τὸ οὐράνιο. Ἐκεῖ ὅπου παραστέκουν ἀοράτως «χιλιάδες ἀρχαγγέλων καὶ μυριάδες ἀγγέλων». Γι᾿ αὐτὸ κι ὁ ἱερέας μᾶς προτρέπει νὰ σταθοῦμε «καλῶς», δηλαδὴ μὲ εὐλάβεια καὶ φόβο Θεοῦ.

Συγχρόνως μᾶς εὐλογεῖ καὶ μᾶς εὔχεται νὰ ἔχουμε τὴ Χάρι τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς καὶ τὴν κοινωνία, τὴ συμμετοχή μας στὰ δῶρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀκόμη μᾶς προτρέπει νὰ στρέψουμε πρὸς τὰ ἄνω τὶς καρδιές μας, πρὸς τὸν οὐρανό, καὶ τέλος μᾶς καλεῖ νὰ εὐχαριστήσουμε τὸν Κύριό μας.

«Εὐχαριστήσωμεν τῷ Κυρίῳ», μᾶς λέει.

Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος γράφει ὅτι τὸ φρι­κτὸ Μυστήριο ποὺ τελεῖται πάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα καὶ ἀπὸ τὸ ὁποῖο προσφέρεται δωρεὰν ἡ σωτηρία, καλεῖ­ται «Εὐχαριστία», διότι ἀποτελεῖ ἀνά­μνηση πολλῶν εὐεργεσιῶν τοῦ Θεοῦ καὶ μᾶς ἀποκαλύπτει τὸ ἀποκορύφωμα τῆς θείας Προνοίας. Τὸ θεῖο τοῦτο Μυστήριο μᾶς παρακινεῖ μὲ κάθε τρόπο νὰ εὐχαριστοῦμε τὸν Θεό... Γι᾿ αὐτὸ ἀκρι­βῶς καὶ ὁ ἱερέας μᾶς προτρέπει, τὴν ὥ­ρα ποὺ τελεῖται ἡ Θυσία αὐτή, νὰ εὐχαριστήσουμε τὸν Θεὸ γιὰ τὴν οἰκουμένη ὁλόκληρη καὶ γιὰ ὅλα ὅσα μᾶς δώρισε, γιὰ τὰ παρελθόντα καὶ γιὰ τὰ παρόντα, γιὰ ὅσα συνέβησαν καὶ γιὰ ὅσα θὰ συμβοῦν. Ἡ εὐχαριστία αὐτὴ μᾶς ἀπελευθερώνει ἀπὸ τὴ γῆ καὶ μᾶς μεταθέτει στὸν οὐρανό. Ἀπὸ ἀνθρώπους μᾶς κάνει ἀγ­γέλους (βλ. ΕΠΕ 10, 158, 160).

Ὁ σπόρος τοῦ θείου λόγου καὶ τὸ ἔδαφος

Καραβιδόπουλος Ἰωάννης (Καθηγητής Πανεπιστημίου)

Ἡ παραβολὴ τοῦ Σπορέα, ἕνα ἀφυπνιστικὸ προσκλητήριο πρὸς αὐτοκριτικὴ καὶ αὐτογνωσία

Πολλὲς φορὲς ἀναρωτιοῦνται οἱ ἄνθρωποι καὶ ἀποροῦν γιὰ τὴ φαινομενικὴ ἀποτυχία τοῦ Χριστιανισμοῦ μέσα στὸν κόσμο ποὺ παρατηρεῖται ἀλλοῦ σὲ μικρὴ καὶ ἀλλοῦ σὲ μεγαλύτερη ἔκταση. Δὲν θὰ ἔπρεπε, ὕστερα ἀπὸ τὸ λυτρωτικὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ μέσα σ' ἕναν ἀφιλόξενο κόσμο καὶ ἐν συνέχειᾳ τῶν μαθητῶν του μέσα στὴν οἰκουμένη καὶ κυρίως ὕστερα ἀπὸ προσπάθειες καὶ πειραματισμοὺς τόσων αἰώνων, νὰ βλέπαμε σήμερα μία μεγαλύτερη ἐπίδραση τοῦ Χριστιανισμοῦ μέσα στὴν ἀνθρωπότητα καὶ μία πιὸ ἐνθαρρυντικὴ ἐφαρμογή του; Τὴν ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα αὐτὸ μᾶς δίνει ἡ παραβολὴ τῆς Δ΄ Κυριακῆς τοῦ Λουκᾶ, στὴν ὅποια γίνεται λόγος γιὰ ἕνα σπορέα ποὺ τὸ ἔργο του δὲν ἀπέδωσε παντοῦ τὸν ἴδιο καρπό.

Τὸ ἔργο τοῦ σπορέα δὲν ὑπῆρξε ἐλαττωματικό. Οὔτε ὁ σπόρος χαλασμένος. Σκορπίστηκε παντοῦ πλουσιοπάροχα μὲ τὴν ἀφθονία ποὺ διακρίνει τὸν Θεό, τὸ χορηγὸ κάθε ἀγαθοῦ· κι ἀκόμη σκορπίσθηκε χωρὶς διακρίσεις ἢ προτιμήσεις. Ὡστόσο τὸ ἀποτέλεσμα δὲν ἦταν ἀνάλογο πρὸς τὴ γενναιοδωρία τῆς σπορᾶς. Ἐνῶ ὁ σπόρος δόθηκε πλούσια καὶ χωρὶς διακρίσεις, δὲν ἔγινε παντοῦ δεκτὸς μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, τὴν ἴδια προθυμία, τὴν ἴδια ἀνταπόκριση. Ἔτσι, τὸ ἀποτέλεσμα δὲν ἦταν παντοῦ τὸ ἴδιο ἀλλ' ἀνάλογο μὲ τὴ δεκτικότητα καὶ ἀποδοτικότητα τῆς γῆς ποὺ τὸν δέχθηκε.

Αγάπη για τον συνάνθρωπο ....

Αγίου Ισαάκ του Σύρου 

Κανείς δεν μπορεί να φτάσει σ’ αυτά τα μέτρα της αγάπης, αν δε ζήσει κρυφά, μέσα του, την ελπίδα του Θεού. Και δεν μπορούν να αγαπήσουν αληθινά τους ανθρώπους όσοι δίνουν την καρδιά τους σ’ αυτό τον εφήμερο κόσμο. Όταν ένας άνθρωπος αποκτήσει την αληθινή αγάπη, τον ίδιο το Θεό ντύνεται μαζί με αυτήν. Είναι ανάγκη λοιπόν αυτός πού απέκτησε το Θεό να πεισθεί ότι δεν μπορεί ν’ αποκτήσει, μαζί με το Θεό, τίποτε πού να μην είναι αναγκαίο, αλλά να αποδυθεί και το ίδιο το σώμα του, δηλαδή και αυτές τις μη αναγκαίες σωματικές αναπαύσεις. 

Ένας άνθρωπος, πού είναι ντυμένος, στο σώμα και στην ψυχή, με την κοσμική ματαιοδοξία και πού ποθεί να απολαύσει τα αγαθά του κόσμου, δεν μπορεί να φορέσει το Θεό -να γίνει θεοφόρος- μέχρι να τα αφήσει. Γιατί ο ίδιος ο Κύριος είπε ότι «οποίος δεν εγκαταλείψει όλα τα κοσμικά και δε μισήσει την κοσμική ζωή του, δεν μπορεί να γίνει μαθητής μου» (Λουκ. 14, 26). Όχι μόνο να τα αφήσει, αλλά και να τα μισήσει. Αν λοιπόν δεν μπορεί να γίνει μαθητής του, πώς ο Κύριος θα κατοικήσει μέσα του; 

"Η Δημοκρατία της Χαράς"

Αφού ευνουχιστήκαμε πνευματικά τόσα χρόνια, αφού η παιδεία πέρασε στα χέρια της τηλεόρασης και του διαδικτύου, των δημοσιογράφων και των συντεχνιών, αφού η μόνη έννοια μας ήταν για τόσα χρόνια η  τσέπη μας, αφού δε θα σώσουμε εμείς τον κόσμο, αφού...: Ζήτω λοιπόν, η Δημοκρατία της χαράς! 

Εδώ υπάρχει η ηδονή όπου τα μάτια γεμίζουν την άδεια καρδιά με μισόγυμνες θλιβερές υπάρξεις που λικνίζονται στο χορό του "σκοπού που αγιάζει τα μέσα"

Εδώ υπάρχουν τα ριάλιτι και τα τηλεσώου όπου μπορείς να είσαι ο μονομάχος, ο νικητής, μετά από μια μέρα αφόρητης πίεσης και βιασμού της προσωπικότητάς σου.

Εδώ μπορείς να βρεις επιτυχημένα μοντέλα και τραγουδιστές, να αφιονιστείς με ουσίες, να προσκυνήσεις τη θεά μπάλα, να εκτονωθείς στην παραλιακή.

Εδώ θα νοιώσεις πως είσαι "κάποιος" καταναλώνοντας προϊόντα της καθημερινής υποκουλτούρας, των πολυεθνικών και των διαφημιστών, τζογάροντας  μισοκοιμισμένος στο "εγώ" των δικαιωμάτων σου.

Από τα πιο συμπυκνωμένα πρακτικά βοηθητικά πνευματικά κείμενα

Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Αθυμία και μελαγχολία. Τα αίτιά τους.

Ο Θεός, με την πανάγαθη και πάνσοφη βουλή Του, τα οικονομεί όλα για το συμφέρον μας. Όσο για την αθυμία που σας κυριεύει καμιά φορά, αυτή οφείλεται στη σωματική σας αδυναμία. Η αδυναμία, όταν διαρκεί για πολύ, δημιουργεί στη ψυχή μια αίσθηση εγκαταλείψεως απ’ όλους, αίσθηση που γεννάει στη καρδιά φόβο και μελαγχολία.

Αλλά μην ξεχνάτε ποτέ πως ο Θεός είναι κοντά σας. Όλοι είμαστε παιδιά Του. Αποπαίδια δεν έχει. Και κανέναν δεν αφήνει. Όλα για το καλό μας τα παραχωρεί, ακόμα και τις πιο μεγάλες συμφορές. Νομίζω πως το έχετε αντιληφθεί, γι’ αυτό παραδώσατε ήδη με εμπιστοσύνη τον εαυτό σας και τη ζωή σας στα χέρια Του. Όποιος ελπίζει στο Θεό, αξιώνεται να λάβει το έλεός Του.

Να επικαλείστε τη μεσιτεία της Κυρίας Θεοτόκου. Και όταν μελαγχολείτε, να ψάλλετε τα δυό τούτα τροπάρια της:
«Μακαρίζομέν σε πάσαι αι γενεαί, Θεοτόκε Παρθένε· εν σοι γαρ ο αχώρητος Χριστός ο Θεός ημών χωρηθήναι ηυδόκησε. Μακάριοι εσμεν και ημείς προστασίαν σε έχοντες· ημέρας γαρ και νυκτός πρεσβεύεις υπέρ ημών και τα σκήπτρα της βασιλείας ταις σαις ικεσίαις κρατύνονταν διό ανυμνούντες βοώμέν σοι· Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου».

Ο Μοναχός Που Έβγαλε Αγίασμα....

Στην Καλύβη Γενέσιον της Θεοτόκου, που βρίσκεται στην περιοχή της Καψάλας και υπάγεται στην Ι.Μ. Παντοκράτορος, ασκούνταν παλιά τέσσερις πατέρες. 

Ενώ η Μοναχική τους ζωή πήγαινε καλά, οι τρεις πατέρες συμφώνησαν να φύγουν, να αλλάξουν Κελλί, με την πρόφαση ότι το Κελλί δεν είχε Νερό. 

Προσπαθούσαν να πείσουν και τον Τέταρτο. Εκείνος όμως δεν εδέχετο απ’ουδενί να αφήσει την Μετάνοιά του. Παρακινούσε τους πατέρες να κάνουν προσευχή όλοι μαζί, για να τους οικονομήσει ο Θεός λίγο νεράκι που το εχρειάζοντο. Ο ίδιος συνεχώς προσευχόταν με δάκρυα να βοηθήσει ο Θεός και η Κυρία Θεοτόκος για να μην αφήσουν το Κελλί οι πατέρες. 

ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΒΑΠΤΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΟΥΣ

Με μεγάλη χαρά προετοιμάζεσθε για τη βάπτιση τού παι­διού σας. Όλα σχεδόν τα έχετε προβλέ­ψει: ποιος θα είναι ο ανάδοχος, τι όνομα θα δώσετε, ποιους θα καλέσετε στη βάπτιση, από πού θα αγορασθούν τα βαπτι­στικά, πού θα δώσετε δεξίωση.

Θέλετε η βάπτιση τού παιδιού σας να είναι εφάμιλλη της κοινωνικής σας θέ­σης!

Δεν γνωρίζω όμως αν έχετε καθόλου σκεφθεί τη βάπτιση τού παιδιού σας, όχι σαν ένα κοσμικό και κοινωνικό γεγονός, αλλά σαν Μυστήριο της άγιας Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας.  Σε παλαιότερα χρόνια αυτά όλα θεωρούνταν αυτονόητα, σήμερα ατυχώς, δεν είναι τόσο αυτονόητα.

Πολλοί που πορεύονται προς τη βάπτιση τον παιδιού τους αγνοούν παντελώς τη σημασία του Μυστη­ρίου, τη σχέση του με την πί­στη μας, τις υποχρεώσεις τους απέναντι στην Εκκλησία.

Έτσι παραμένουν στο σκοτάδι και στε­ρούνται της δυνατότητας να συμ­μετάσχουν σε ένα σημαντικό για τη ζωή τού παιδιού τους και για τη ζωή όλης της Εκκλησίας γεγονός, όπως είναι η βάπτιση, αδικώντας και αυτήν και τον εαυτό τους.

"Το Άγιο Πνεύμα δεν κατεβαίνει με μηχανές"

Άγιος Παϊσιος

Ὁ ἅγιος Παΐσιος ἦταν ἕνας εὐλογημένος ἀσκητής καί τελικά ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας πού εἶχε ξεκάθαρες θεολογικές σκέψεις, εἶχε προφητικό καί ἀποστολικό χάρισμα, γι’ αὐτό ὁ λόγος του εἶναι ἐπίκαιρος.

Κάποτε ὁμίλησε γιά τίς πνευματικές προϋποθέσεις προκειμένου νά ἐνεργήση τό Ἅγιο Πνεῦμα. Εἶπε:

«Ὁ λόγος τοῦ μυαλοῦ ἀλλοίωση δέν κάνει στίς ψυχές, γιατί εἶναι σάρκα. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ πού γεννιέται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα ἔχει τήν θεία ἐνέργεια καί ἀλλοιώνει τίς ψυχές. Τό Ἅγιο Πνεῦμα δέν κατεβαίνει μέ μηχανές∙ γι’ αὐτό ἡ θεολογία δέν ἔχει καμμιά δουλειά μέ τό στεῖρο ἐπιστημονικό πνεῦμα. Τό Ἅγιο Πνεῦμα κατεβαίνει μόνο Του, ὅταν βρῆ τίς πνευματικές προϋποθέσεις στόν ἄνθρωπο. Πνευματική προϋπόθεση εἶναι νά ξεσκουριάση ὁ ἄνθρωπος τά πνευματικά του καλώδια, νά γίνη καλός ἀγωγός, γιά νά δεχθῆ τό πνευματικό ρεῦμα τοῦ θείου φωτισμοῦ, καί ἔτσι γίνεται πνευματικός ἐπιστήμων, θεολόγος. Ὅταν λέω «θεολόγος», ἐννοῶ αὐτούς τούς θεολόγους πού ἔχουν ἀντίκρυσμα θεολογικό καί τό πτυχίο τους ἔχει ἀξία, καί ὄχι αὐτούς πού ἔχουν μόνο χαρτί χωρίς ἀντίκρυσμα καί τό πτυχίο τους εἶναι ὅμοιο μέ τά χρήματα τῆς Κατοχῆς».

Η αγάπη ως υπέρβαση της δικαιοσύνης

Με την Ευαγγελική περικοπή που είναι παρμένη από την επί του Όρους ομιλία του Κυρίου μας (αναγιγνώσκεται την Κυριακή Β' Λουκά), η μητέρα μας Εκκλησία μάς βοηθά να προσεγγίσουμε μια σπουδαία αλήθεια, η οποία μπορεί να διαποτίζει όλες τις δραστηριότητες της καθημερινής μας ζωής. Η αλήθεια που αποκαλύπτεται ως πραγματικότητα και δυνατότητα αληθινής ζωής, είναι ότι κριτήριο της αγάπης μας στον Θεό είναι το πρόσωπο του κάθε συναθρώπου μας.

Ακούσαμε κατ' αρχήν τον Κύριο να μας λέει: «Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως.» Δηλαδή όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι έτσι να φέρεστε κι εσείς σ' αυτούς.

Η δικαιοσύνη

Μπορούμε να πούμε ότι η απόδοση των ίσων συνιστά και την αρχή της δικαιοσύνης. Με απλά λόγια όταν θέλουμε να μας αγαπούν οι άλλοι, έτσι και εμείς πρέπει να αγαπούμε τους συνανθρώπους μας. Εάν δεν θέλουμε να μας αδικούν ούτε κι εμείς δεν πρέπει να τους αδικούμε. Αυτήν την αρχή τη συναντούμε στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης.

Φτιάχνοντας γέφυρες

Δυο αδέρφια που ζούσαν σε γειτονικά αγροκτήματα ήρθαν σε σύγκρουση. Ήταν το πρώτο σοβαρό χάσμα μετά από 40 χρόνια ομαλής συμβίωσης, κοινής χρήσης μηχανημάτων και διαχείρισης δουλειάς και αγαθών χωρίς το παραμικρό εμπόδιο.

Τότε η μακρά αυτή συνεργασία διαλύθηκε. Ξεκίνησε με μια μικρή παρεξήγηση και εξελίχθηκε σε μείζονα διαφορά και τελικά εξερράγη σε μια ανταλλαγή πικρών λόγων συνοδευόμενων από εβδομάδες σιωπής.

Ένα πρωί χτύπησε η πόρτα του ενός από τα δύο αδέρφια του Γιάννη. Την άνοιξε και είδε τον άντρα που κρατούσε εργαλεία μαραγκού. «Ψάχνω να δουλέψω για μερικές μέρες», είπε. «Ίσως εσείς θα είχατε τίποτα ψιλοδουλειές από δω κι από κει. Θα μπορούσα να σας βοηθήσω;»

Να Σε αγαπήσουμε τόσο όσο την αμαρτία!

«Η αγάπη συνήθως αυξάνεται με τη γνώση και όσο μεγαλύτερη έκταση και βάθος έχει η γνώση, τόσο μεγαλύτερη είναι και η αγάπη. Όσο δε περισσότερη είναι η προσήλωση προς την πληρότητα και το κάλλος της θείας φύσεως και της απείρου αγάπης του Θεού προς τους ανθρώπους, τόσο περισσότερο η ανθρώπινη καρδιά μαλακώνει και διατίθεται και προσκλίνει προς την αγάπη του Θεού.»

[...] Η αιτία των αμαρτημάτων [...] είναι η αδράνεια της ψυχής μας για σκέψεις επάνω σε πνευματικά πράγματα, αδράνεια που ξηραίνει τα συναισθήματα και την ανάγκη της ψυχής για παρόμοιες πνευματικές εντρυφήσεις. Εάν θέλεις να μάθεις πώς θα νικήσεις αυτήν την αιτία του κακού, φρόντισε να αποκτήσεις με όλη σου τη δύναμη τη φώτιση του πνεύματος, τη φώτιση της ψυχής, με επιμελή και αγιαστική μελέτη του λόγου του Θεού, με τη μελέτη των Πατέρων της Εκκλησίας, με τις συμβουλές πνευματικών ανθρώπων και με συζητήσεις με άτομα που είναι σοφοί και γεμάτοι από Χριστό. Παιδί μου και αδελφέ μου, πραγματικά, πολλές είναι οι καταστροφές και δυστυχίες που έρχονται επάνω μας εξ αιτίας της αμελείας μας να φροντίζουμε να βρίσκουμε το φως για τις ψυχές μας διά του λόγου της αληθείας. 

Ο πνευματικός θάνατος είναι η μεγάλη απειλή στην ζωή μας.

Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων

«Νεανίσκε, σοί λέγω ἐγέρθητι».

Ἕνα θαῦμα μᾶς παρουσιάζει ἡ ση­με­ρινή εὐαγγελική περικοπή. Ἕνα θαῦμα ἀπό τά πολλά πού ἐπιτέλεσε ὁ Ἰησοῦς κατά τή διάρκεια τῆς ἐπί­γειας ζωῆς του καί τό ὁποῖο πραγματοποιή­θηκε στήν εἴσοδο τῆς πόλεως Ναΐν.

Ὁ Χριστός πλησίαζε μέ τούς μα­θη­τές του στά τείχη τῆς πόλεως καί τότε εἶδε νά ἐξέρχεται μιά θλιβερή πο­ρεία, μία νεκρώσιμη πομπή. Μιά χήρα γυναίκα συνόδευε στήν τε­λευ­ταία του κατοικία τό μονάκριβο παιδί της καί, ὅπως ἦταν φυσικό, πολλοί ἦταν ἐκεῖνοι πού τῆς συμ­πα­ραστεκόταν στόν πόνο της. Καί ἦταν τόσο μεγάλος ὁ θρῆνος τῆς μη­τέρας πού ὁ Χριστός «εὐσπλαγ­χνίσθη ἐπ᾽ αὐτῇ καί εἶπεν αὐτῇ· μή κλαῖε». Τήν λυπήθηκε, σημειώνει ὁ ἱερός εὐαγγελιστής, ὁ Χριστός, τήν πλησίασε καί τήν προ­έτρεψε νά μήν κλαίει.

Λογική ἡ ἀντίδραση, ἀλλά ὁ Χρι­στός δέν περιορίσθηκε σ᾽ αὐτήν. Ἔδω­σε στήν εὐσπλαγχνία του μιά πιό πρακτική μορφή. Πλησίασε τή σο­­ρό τοῦ νεαροῦ νεκροῦ, τήν ἀκού­μπησε καί εἶπε: «Νεανίσκε, σοί λέγω ἐγέρθητι».

ΔΙΗΜΕΡΗ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ 4 - 5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Ι. ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ 

             ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

              210 4615704

ΔΙΗΜΕΡΗ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ

4 -5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

ΒΟΛΟΣ - ΠΗΛΙΟ

Οι ευθύνες των αρχόντων

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Οι ευθύνες των αρχόντων είναι βαρύτερες από τις ευθύνες των αρχομένων, γιατί ο αρχόμενος δίνει λόγο μόνο για τον εαυτό του, ενώ ο άρχοντας είναι υπεύθυνος και για τον εαυτό του και για τον λαό, που έχει κάτω από την εξουσία του.

Εκείνη που ποτέ δεν ξεχνάει είναι η καρδιά

Πριν από μερικά χρόνια, πριν η τηλεόραση μπει καθοριστικά στη ζωή μας, στο Παρίσι χάθηκε ένα μικρό κοριτσάκι. Η αστυνομία το βρήκε, όμως το παιδί είχε υποστεί τόσο ισχυρό σοκ, ώστε ήταν αδύνατο να δώσει οποιαδήποτε πληροφορία.Ούτε ονόματα, ούτε διεύθυνση, ούτε τηλέφωνο, ούτε το όνομα του δε θυμόταν. Από το σοκ είχε απενεργοποιηθεί τελείως η μνήμη.

Γιατροί και αστυνόμοι βρέθηκαν προς στιγμή σε αδιέξοδο.

Τότε ο εισαγγελέας πήρε το παιδί και του ζήτησε να του τραγουδήσει ένα τραγούδι. Το παιδί του τραγούδησε το τραγούδι που του 'λεγε η μητέρα του, όταν το 'βαζε για ύπνο. Οι αρχές το μαγνητοφώνησαν και το έδωσαν στο ραδιόφωνο.

 

Μέσα σε λίγες ώρες βρέθηκαν οι γονείς.

Αυτό το αληθινό γεγονός επιβεβαιώνει ότι το μυαλό του ανθρώπου, όσο δυνατό κι αν είναι, όσες γνώσεις κι αν του αποθηκεύσουμε, έρχεται ώρα που δε μπορεί να βοηθήσει. Απενεργοποιείται. Εκείνη που ποτέ δεν ξεχνάει και τα πάντα σώζει είναι η καρδιά. Σ' αυτήν απευθυνόμαστε. Γιατί οι γνώσεις μπορούν να ξεχαστούν, οι εμπειρίες όμως ποτέ.

Λαμπρός Εσπερινός Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης στη Δραπετσώνα (ΦΩΤΟ)

Για την Romfea.gr | Βαγγέλης Καρπαθάκης

---

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα τελέστηκε σήμερα, Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2017 ο Εσπερινός των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης στη περιοχή της Δραπετσώνας.

Ο Εσπερινός τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονα Πολιούχου Δραπετσώνας στον Δήμο Κερατσινίου - Δραπετσώνας, όπου και τιμάται σε αυτόν Ιερό Παρεκκλήσιο των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης παραπλέυρος του Ιερού Ναού.

Στον Εσπερινό χοροστάτησε και κήρυξε τον Θείο Λόγο ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Χριστιανουπόλεως κ. Προκόπιος πλαισιούμενος Ιερέων της Ιεράς Μητρόπολης Πειραιώς καθώς και πλήθους κόσμου όπου προσήλθε για να συμπανηγυρίσει την Εορτή των Αγίων και να ζητήσει τις πρεσβείες τους.

Μετά τον Εσπερινό και πρίν την απόλυση έγινε η Έξοδος της Ιεράς Εικόνας των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης μαζί με την Ιερά Εικόνα της Παναγιάς Σουμελά (Πιστό Αντίγραφο) στα πρόθυρα του Ιερού Ναού όπου παρέδωσε τιμές Άγημα του Πολεμικού Ναυτικού και στη συνέχεια ακολούθησε η Λιτάνευση των Ιερών Εικόνων στους Δρόμους της Δραπετσώνας.

Την Ιερά Εικόνα πλαισίωσαν οι Φιλαρμονικές της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας και του Λιμενικού Σώματος, μέλη του Συλλόγου Ποντίων Πειραιά - Δραπετσώνας, του Συλλόγου Κρητών Πειραιά του Σωματος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού και μέλη της Τοπικής Κοινωνίας.

Τέλος να αναφερθεί ότι ανήμερα της εορτής θα τελεστεί Θεία Λειτουργία και το απόγευμα της ίδιας ημέρας μεθεόρτιος εσπερινός.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ