Προς τιμή των Τριών Ιεραρχών

 

Ο βίος του Αγίου Εφραίμ του Σύρου, ενός σοφού διδασκάλου

Ο Όσιος Εφραίμ, ήταν το γένος Σύρος. Γεννήθηκε, όπως πιθανώς συμπεραίνεται, στην πόλη Νίσιβη της Μεσοποταμίας. Την εποχή εκείνη βασίλευε ο Διοκλητιανός κατά το έτος 306. 

Οι γονείς του., που ήσαν πιστοί Χριστιανοί, ομολόγησαν γενναία την πίστη τους στον Ιησού Χριστό. Άπό νεαρής ηλικίας τον προσέλαβε κοντά του ο Επίσκοπος της πόλεως αυτής Ιάκωβος. Τον ανέθρεψε με μεγάλη επιμέλεια, διότι κατάλαβε την αγαθή διάθεση του παιδιού αυτού. Έμαθε πολλά γράμματα και έγινε σοφός διδάσκαλος! Στα θαυμάσια συγγράμματα του φαίνεται η σοφία του. Με αυτά μας διδάσκει κάθε ώρα ως σήμερα και μας νουθετεί, μας οδηγεί και μας συμβουλεύει. Τα συγγράμματά του τα έγραψε σε τρεις γλώσσες, Ελληνική, Λατινική και Συριακή. Τόσο δε πολυγραφότατος ήταν. Πολλά έργα του στη λατινική γλώσσα είναι αμετάφραστα. Και είναι πολύτιμα.

Το σπουδαιότερο κατόρθωμα του είναι, ότι δεν έλειψε από τα μάτια του το δάκρυ! Σε όλη, του τη ζωή θα έχυσε ένα ποτάμι δάκρυα σωτήρια. Τα δάκρυα αυτά έβγαιναν αυθόρμητα, και ακολουθούσαν στεναγμοί από τα βάθη της καρδιάς, σαν να έβγαινε φωτιά από τα σπλάχνα του. Αυτό μπορεί κάνεις να το καταλάβει από τα κατανυκτικά συγγράμματά του, όπου διηγείται πολλές φορές για τη δευτέρα, του Θεού Παρουσία, και την αδέκαστη κρίση της φοβερής εκείνης ώρας. Και τόσον τυπώνει στο νου μας, τον τρόμο της φοβερής εκείνης ημέρας, ώστε δειλιάζει κανείς, όταν τα διαβάζει, πως έκλαιε πικρά ο δίκαιος σαν να ήταν αξιοκατάκριτος. 

Με τέτοιους λογισμούς πάντοτε ο Όσιος στη σκέψη του, απόφευγε τους θορύβους, και πηγαίνοντας στην έρημο, περπατούσε από τόπο σε τόπο, προσπαθώντας να ωφελήσει, και να ωφεληθεί.

Αποφθέγματα και διδάγματα Ιωάννου Χρυσοστόμου

Τα πουλιά έχουν φτερά για να αποφεύγουν τις παγίδες και οι άνθρωποι το λογικό για να αποφεύγουν τα αμαρτήματα.

Δεν θα χρειαζότανε λόγια, αν έλαμπε η ζωή μας. Δεν θα χρειαζότανε δάσκαλοι, αν επιδεικνύαμε έργα. Κανείς δεν θα παρέμενε άπιστος, αν εμείς είμασταν πραγματικοί Χριστιανοί.

Να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, για να μάθουμε να σεβόμαστε και τον Θεό. Εκείνος που είναι θρασύς στους ανθρώπους, είναι θρασύς και στον Θεό.

Πραγματικά πλούσιος είναι εκείνος που δεν έχει ανάγκη από τίποτε. Δηλαδή ο ολιγαρκής.

Άχρηστοι είναι οι πλούσιοι, ναι, άχρηστοι, εκτός κι αν είναι ελεήμονες και φιλάνθρωποι.

Η Εκκλησία όταν πολεμιέται, νικά· όταν σκέφτονται εναντίον της κακά, αυτή εξαγνίζεται, όταν υβρίζεται, γίνεται πλέον λαμπρά. Δέχεται επιθέσεις, όμως δεν νικιέται ποτέ, κλυδωνίζεται μεν, χωρίς όμως να καταποντίζεται, υφίσταται διάφορα κακά, δεν ναυαγεί όμως ουδέποτε. Παλεύει, χωρίς ποτέ να ηττάται.

Οι ισχυροί θεωρούν αυτονόητο να αδικούν τους πιο αδύνατους, όπως τα ψάρια στη θάλασσα όπου το μεγάλο τρώει το μικρό.

Το πίπτειν ανθρώπινον, το εμμένειν εωσφορικόν, το μετανοείν θείον.

Όταν διαθρέψης τον πένητα, σαυτόν νόμιζε διατρέφειν.

Ο πλούσιος μπορεί να δικαιωθεί με την ελεημοσύνη, αλλά και ο φτωχός με τη υπομονή.

Αν σου παρουσιαστεί καμιά λύπη, σκύψε στην Καινή Διαθήκη, σαν σε αποθήκη φαρμάκων.

Δεν πρέπει να μισούμε τους αιρετικούς, αλλά την αίρεση, όχι τον άνθρωπο, αλλά την πονηρή πράξη, την διεφθαρμένη γνώμη.

Όπου αποφασίζει ο Θεός, υποχωρεί η φυσική τάξη, γιατί εφόσον αποφάσισε, μπόρεσε και το έκανε.

Ούτε η δικαιοσύνη σου να είναι άκαμπτη, ούτε η φρόνηση σου περίπλοκη. Παντού το μέτρο είναι το άριστο.

Τίποτε δεν είναι πιο πολύτιμο από τον άνθρωπο, παρά το γεγονός ότι είναι και παραμένει θνητός.

Ο Θεός απαιτεί από τους ενάρετους σαν να είναι πλούσιοι, από τους αμαρτωλούς σαν να είναι φτωχοί.

Αυτό κυρίως είναι το γνώρισμα του πράου, τις μεν αδικίες που γίνονται σ' αυτόν να τις παραβλέπει, τους αδικούμενους όμως να τους υπερασπίζεται.

Ο Κύριος δέχεται αυτόν που έρχεται την τελευταία στιγμή με τον ίδιο τρόπο που αναπαύει τον εργάτη της πρώτης ώρας.

Κάθε επιεικής και πράος εύκολα οδηγείται στη φιλανθρωπία, γιατί τη φτώχεια των άλλων τη θεωρεί σαν δική του δυστυχία.

Τίποτε δεν μας ανακουφίζει τόσο πολύ, όσο η θλίψη που μας απομακρύνει από όλα τα κοσμικά πράγματα.

Ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο με σώμα και ψυχή, δηλαδή με ένα στοιχείο υλικό και με ένα πνευματικό, είναι και τούτος: όταν κυριεύεται από την αλαζονεία, να ταπεινώνεται από την ευτέλεια του φθαρτού σώματος, και όταν του έρχεται λογισμός εξευτελιστικός για τη θεόπλαστη φύση του, να ενθαρρύνεται από την ευγένεια της αθάνατης ψυχής του.

Όταν δεις το μέγεθος της περιουσίας της Εκκλησίας, σκέψου και τα κοπάδια των εγγεγραμμένων φτωχών, τα πλήθη των αρρώστων, τους σκοπούς των χιλιάδων δαπανών, υπολόγισε, μέτρα, κανείς δε θα σε εμποδίσει, αλλά έτοιμοι είμαστε να δώσουμε λογαριασμό για όλα.

Πλήθος μάγοι και αγύρτες και πλάνοι πέρασαν, αλλά ξε­χάστηκαν όλοι, χωρίς ν’ αφήσουν το παραμικρό ίχνος· μαζί με τη ζωή τους έσβησαν κι οι μαγγανείες τους. Η φήμη όμως κι η δόξα κι οι πιστοί του Χριστού κάθε μέρα αυξάνουν κι απλώνονται σ’ όλη την οικουμένη.

 πηγή

Ερμηνεία των Ψαλμών ( 89ος Ψαλμός)

Άγιος Μάξιμος ο Γραικός - 21 Ιανουαρίου

 

Ο άγιος Μάξιμος ο Βατοπαιδινός ή Γραικός, λογιώτατος μοναχός, διακρίθηκε ως θεολόγος, φιλόσοφος, συγγραφέας και ποιητής κατά το 16ο αιώνα, υπήρξε «φωτιστής και αναμορφωτής του ρωσικοῦ έθνους».

Γεννήθηκε στην Άρτα το 1470 από πλούσια, επιφανή και ευσεβή οικογένεια και ονομαζόταν Μιχαήλ Τριβώλης. Μετά τη βασική παιδεία στα σχολεία Άρτας και Κέρκυρας πήγε στην Ιταλία για ανώτερες σπουδές.

Ποθώντας να επιτύχει τον ύψιστο ανθρώπινο προορισμό, τη θέωση, αφού διαπίστωσε τη ματαιότητα κάθε επίγειας δόξας και σοφίας, αποφάσισε νά ἀφοσιωθεῖ στόν Κύριο και έγινε μοναχός στη Ι. Μ. Βατοπαιδίου. Εκεί ασκήθηκε περίπου 10 χρόνια και  απόκτησε τις υψηλές μοναχικές  αρετές ( υπακοής, εγκράτειας, ταπεινώσεως, ακτημοσύνης και της αγάπης). Με την ἀδιάλειπτη προσευχή ένωσε τη ψυχή του με το Θεό και έγινε κατοικία του Αγίου Πνεύματος.  Στη πλούσια βιβλιοθήκη τῆς Μονῆς μελέτησε τα σπάνια βιβλία και χειρόγραφα και απόκτησε τη σοφία των προγενεστέρων οσίων.

Οι Πατέρες της Μονῆς του ανέθεταν εργασίες εκτός Μονής, της οποίες  χρησιμοποιοῦσε ως ευκαιρίες για να στηρίξει το λαό μας, που ήταν υπόδουλος στους Τούρκους. Το 1515 ο Τσάρος Βασίλειος Ιβάνοβιτς ζήτησε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και από τον «Πρῶτο» του Αγίου Ὀρους έμπειρο, λόγιο και ενάρετο μοναχό για να μεταφράσει εκκλησιαστικά κείμενα στη ρωσική γλώσσα και να διορθώσει λανθασμένες μεταφράσεις και αντιγραφές της Α. Γραφής και Πατερικών κειμένων. Ο κλήρος έπεσε στον επιφανή μοναχό Μάξιμο τον οποίον υποδέχθηκαν στη Μόσχα ο μητροπολίτης Βαρλαάμ και ο Τσάρος το 1516.

Περί θείας αγάπης και θείας γνώσεως

Αγίου Μάξιμου του Ομολογητού

Το παρακάτω, είναι απόσπασμα από το έργο του αγίου Μάξιμου του Ομολογητή «Κεφάλαια Περί Αγάπης». Σε αυτό, μιλάει ο άγιος για την αγάπη και για την γνώση, και πως τα δύο αυτά θεία δώρα πρέπει να συνδυάζονται προκειμένου να ωφελούν τον πλησίον μας, αλλά και τον εαυτό μας. Κάνει μερική ανάπτυξη του γνωστού ρητού του απ. Παύλου «η γνώσις φυσιοί η δε αγάπη οικοδομεί» (Ά Κορινθίους, 8:1).

«Όλος ο σκοπός των εντολών του Σωτήρα είναι να ελευθερώσει το νου από την ακράτεια και το μίσος και να τον οδηγήσει στην αγάπη προς αυτόν και τον πλησίον, από τα οποία γεννιέται το φως της αγίας γνώσεωςπου συνοδεύεται με τα έργα της αγάπης.

Όταν καταξιωθείς να λάβεις από το Θεό μερική γνώση, μη δείχνεις αμέλεια για την αγάπη και την εγκράτεια. Διότι αυτές, καθαρίζοντας το παθητικό μέρος της ψυχής, σου ετοιμάζουν πάντοτε την οδό που οδηγεί στην γνώση.

Η οδός που οδηγεί στη γνώση είναι η απάθεια και η ταπείνωση, χωρίς τις οποίες κανένας δεν θα δει τον Κύριο.

Επειδή η γνώση δημιουργεί αλαζονεία, ενώ η αγάπη οικοδομεί, για αυτό σύζευξε τη γνώση με την αγάπη, και θα γίνεις ταπεινόφρονας και πνευματικός οικοδόμος, οικοδομώντας έτσι πνευματικά και τον εαυτό σου, και όλους εκείνους που σε πλησιάζουν.

Για αυτό το λόγο η αγάπη οικοδομεί, επειδή ούτε φθονεί, ούτε πικραίνει εκείνους που φθονούν, ούτε δημοσιεύει επιδεικτικά το φθονούμενο, ούτε θεωρεί τον εαυτό του, εκείνος που αγαπά, ότι έφθασε στην τέλεια γνώση, και εκείνα που δεν τα γνωρίζει, ομολογεί, χωρίς να ντρέπεται, την άγνοια. Έτσι λοιπόν κάνει το νου ταπεινόφρονα, και τον προετοιμάζει να προκόβει πάντοτε στην γνώση.

Είναι κατά κάποιο τρόπο φυσικό να ακολουθούν τη γνώση η αλαζονεία και ο φθόνος, και μάλιστα στην αρχή της γνώσεως. Η αλαζονεία εμφανίζεται μόνο εσωτερικά ενώ ο φθόνος και εσωτερικά και εξωτερικά. Εσωτερικά εκδηλώνεται προς εκείνους που έχουν γνώση, ενώ εξωτερικά από εκείνους που έχουν γνώση. Η αγάπη λοιπόν ανατρέπει και τα τρία αυτά· την αλαζονεία, επειδή δεν υπερηφανεύεται, τον εσωτερικό φθόνο,επειδή δεν ζηλεύει, και τον εξωτερικό φθόνο, επειδή δείχνει μακροθυμία και καλοσύνη. Πρέπει λοιπόν εκείνος που έχει γνώση να αποκτήσει και την αγάπη, για να διαφυλάσσει σε κάθε περίπτωση απρόσβλητο το νου.

Εκείνος που καταξιώθηκε να λάβει το χάρισμα της γνώσεως, και λυπεί το συνάνθρωπό του ή τρέφει μνησικακία ή μίσος προς αυτόν, μοιάζει με εκείνον που κατακεντάει τα μάτια του με αγκάθια και τριβόλια. Για αυτό κατ’ ανάγκη χρειάζεται η γνώση την αγάπη».

(Φ. ΕΠΕ 14, έργα αγίου Μάξιμου, «Κεφάλαια περί αγάπης», Δ’ Εκατοντάδα, σελ. 331-335).

Ερμηνεία των Ψαλμών (142ος Ψαλμός Β΄ μέρος)

Κρατεῖ μέν Ἂτλας μυθικός ὢμοις Πόλον, κρατεῖ δ’ ἀληθῶς Μᾶρκος Ορθοδοξίαν.

 

Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος

Ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος γεννήθηκε το 300 μ.Χ στην Θηβαϊδα της Άνω Αιγύπτου. Αφιέρωσε όλη του την ζωή στους ασκητικούς αγώνες της ερήμου για τους οποίους η Εκκλησία τον ονόμασε «Μέγα». Στην έρημο όπου ασκήτευε γνώρισε και τον Μέγα Αντώνιο.

Ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος με τους κόπους του στην έρημο έφτασε σε σημείο να εξουσιάζει ακάθαρτα πνεύματα. Επίσης με τους κόπους του αξιώθηκε και το προορατικό χάρισμα. Θαυμάζονταν για την σύνεση, την καρτερία και την υπομονή του. Αυτοί ήταν οι λόγοι όπου ο Επίσκοπος της περιοχής τον χειροτόνησε πρεσβύτερο.

Ο Όσιος προσεύχονταν ακόμα και για τους κολασμένους καθώς ζούσε με εγκράτεια. Κάποτε κατηγορήθηκε ψευδός ότι διέφθειρε μια κοπέλα η οποία αρνούνταν να αποκαλύψει τον διαφθορέα της. Η οικογένεια της κοπέλας τον έδειραν, τον γελοιοποίησαν και τον εξέθεσαν στην τοπική κοινωνία. Ο Όσιος Μακάριος τα δέχονταν όλα με υπομονή. Την ώρα του τοκετού η κόρη παρά τους πόνους δεν μπορούσε να γεννήσει, μέχρι  που συνεσθάνθει ότι η αιτία ήταν η συκοφαντία στον Όσιο. Η κοπέλα ομολόγησε την αλήθεια και κατόπιν γέννησε. Από εκείνη την στιγμή όλοι τον θεώρησαν Άγιο.

Σε μεγάλη ηλικία ο Άγιος Μακάριος εξορίστηκε από τον αιρετικό επίσκοπο Αλεξανδρείας Λούκιο σε μια νησίδα του Νείλου όπου κοιμήθηκε ειρηνικά.

Καθαγιασμός Ι. Παρεκκλησίου Οσίου Νικηφορού του Λεπρού

Ο Άγιος Ιωάννης ο Καλυβίτης

Ο όσιος Ιωάννης ο Καλυβίτης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 460 μ.Χ., όταν βασίλευε ο Λέων ο πρώτος. Ο πατέρας του Αγίου ήταν ο Ευτρόπιος, συγκλητικός στο αξίωμα και πολύ πλούσιος και η μητέρα του ήταν η Θεοδώρα. Και οι δύο γονείς χαρακτηρίζονταν για την ευσέβειά τους. Απέκτησαν τρία παιδιά εκ των οποίων το μικρότερο ήταν ο Ιωάννης. Από την παιδική του ηλικία φαινόταν διαφορετικός από τα αδέρφια του γιατί έδειχνε να μην τον απασχολεί η άνοδος σε κοσμικά αξιώματα, αλλά είχε ιδιαίτερη προσήλωση στον λόγο του Θεού και το ενδιαφέρον του στρεφόταν γύρω από τις ακολουθίες της Εκκλησίας.

Για αυτό το λόγο ζήτησε από τους γονείς του να του δωρίσουν ένα ευαγγέλιο για να μπορεί να εντρυφεί στις σελίδες του και να αναπαύεται στην αλήθεια που αυτό θα του προσέφερε. Πράγματι οι γονείς του υπάκουσαν στο θέλημα του παιδιού τους και μετά από αρκετό χρονικό διάστημα το ευαγγέλιο ήταν έτοιμο και ο Ιωάννης μπορούσε να το έχει διαρκώς κοντά του.

Εκείνη την περίοδο η οικογένειά του φιλοξενούσε έναν μοναχό από την μονή των Ακοιμήτων, ο οποίος πραγματοποιούσε προσκύνημα στους αγίους τόπους. Ο μοναχός αυτός έγινε πόλος έλξης για το μικρό Ιωάννη, ο οποίος δεν χόρταινε να ακούει για τον τρόπο με τον οποίο οι μοναχοί στο συγκεκριμένο μοναστήρι ζούσαν, ασκούνταν στην προσευχή και αγωνίζονταν να θεωθούν. Ο Ιωάννης παρακάλεσε το μοναχό όταν θα επέστρεφε από το προσκύνημά του να τον πάρει μαζί του στο μοναστήρι και να ασκηθεί εκεί ως μοναχός.

Η χρήση εκτρωμένων εμβρύων στην ανάπτυξη εμβολίων…

Ανακοίνωση του ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΓΕΝΝΗΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ (Αφήστε με να ζήσω).

Τις τελευταίες ημέρες έχει ανακύψει ένα ζήτημα σχετικά με τη χρήση κυτταρικών εμβρυϊκών σειρών από εκτρωθέντα έμβρυα στην παρασκευή ή τον έλεγχο των εμβολίων για την Covid–19. (1) Η τακτική της χρήσης κυτταρικών σειρών εκτρωθέντων εμβρύων είναι γνωστή από παλαιά. Πρόκειται για χρήση κυτταρικών σειρών από νεφρό, πνεύμονα, αμφιβληστροειδή κτλπ., που δημιουργήθηκαν με ειδικές τεχνικές επεξεργασίας των εκτρωμένων εμβρυϊκών ιστών. Προέκυψαν από εκτρώσεις στις οποίες  η μητέρα  έδωσε την συγκατάθεσή της να χρησιμοποιηθεί το εκτρωθέν παιδί της «προς όφελος της επιστήμης». Αυτή η συγκατάθεση δημιουργεί μάλιστα την ψευδή αίσθηση πως ο άδικος θάνατος του εμβρύου έχει κάποια σκοπιμότητα και κάποιο στοιχείο κοινωνικής προσφοράς.

Η παραγωγή και ο έλεγχος εμβολίων με τη χρήση κυτταρικών σειρών από εκτρωθέντα έμβρυα δεν μπορεί ποτέ να θεωρείται «επιστημονικό όφελος» και απορρίπτεται ως μη ηθική παρά το ότι είναι σύννομη. Μερικοί υποστηρίζουν πως οι Χριστιανοί που απορρίπτουν τα μη ηθικά εμβόλια δεν «αγαπούν τους ανθρώπους» και ενεργούν για «να θέσουν σε κίνδυνο τη δημόσια και ατομική υγεία». Υποστηρίζουν πως κινούμενοι από κάποιου τύπου θρησκοληψία δεν διαθέτουν «ευρύτητα πνεύματος», eξ άλλου ο λήπτης του εμβολίου δεν ευθύνεται για την μέθοδο παρασκευής του. Όμως, έχοντας υπ΄ όψιν πως είναι δυνατή η ανάπτυξη εμβολίων χωρίς τη χρήση τέτοιων κυτταρικών σειρών, έχουμε δικαίωμα να επιζητούμε υγεία χωρίς να προσβάλλουμε την αγέννητη ζωή.

Πράγματι, υποστηρίζοντας τα θεωρούμενα «επιστημονικά οφέλη» που προκύπτουν από τα παιδιά που σκοτώθηκαν άδικα και σκόπιμα, ανεξάρτητα από το πότε συνέβησαν οι θάνατοί τους, σημαίνει πως συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε την απαράδεκτη τακτική των αμβλώσεων. Διότι η συλλογή και χρήση στη βιοτεχνολογία των οργάνων των αγέννητων παιδιών δίνει χρησιμότητα και αξία σε μία απολύτως απεχθή και ανήθικη τακτική. Η τακτική αυτή περιλαμβάνει την έκτρωση, την τροποποίηση της μεθόδου έκτρωσης προκειμένου να μην καταστραφούν και να μείνουν ανέπαφα τα υποψήφια προς συλλογή όργανα και οι ιστοί, και ακολούθως τη συλλογή των ακέραιων οργάνων και τη δημιουργία των εμβρυϊκών κυτταρικών σειρών που επιζούν επί πολλά έτη.  Με τη διαδικασία αυτή έχουμε διαιώνιση και νομιμοποίηση της σχέσης μεταξύ άμβλωσης, βιοϊατρικής επιστήμης και «εμπορίας» ανθρώπων.

Η διαδικασία αυτή, που δυστυχώς είναι απόλυτα νόμιμη, έχει οδηγήσει ήδη στην παραγωγή πολλών γνωστών εμβολίων που κυκλοφορούν και στην Πατρίδα μας. Για εμβόλια που ήδη έχουν λάβει άδεια κατά το παρελθόν δεν επιθυμούμε αυτή τη στιγμή να ανακινήσουμε το θέμα. Για τα εμβόλια όμως του Covid–19, τα οποία αναπτύσσονται αυτήν την εποχή, επιθυμούμε να έχουμε λόγο, ώστε να μη βασίζονται στο θάνατο ενός άλλου, έστω και αν αυτός συνέβη κατά το μακρινό παρελθόν. (2)

Γιατί θα πρέπει να κάνουμε συμβιβασμούς; Με αυτούς υπονομεύουμε τις δικές μας αρχές και απορρίπτουμε την αξία που ο Θεός δίνει σε κάθε ζωή που δημιουργεί. Δυστυχώς για τα περισσότερα εμβόλια Covid–19 που ελέγχονται αυτή τη στιγμή, ισχύει η χρήση κυτταρικών σειρών από εκτρωθέντα έμβρυα κατά την παραγωγή ή τον έλεγχό τους. Σύμφωνα με τις βιβλιογραφικές πηγές για τα εν λόγω εμβόλια έχουν χρησιμοποιηθεί τα κύτταρα HEK 293 (νεφρικά κύτταρα εκτρωθέντος εμβρύου) (3) και PER.C6 (κύτταρα αμφιβληστροειδούς εκτρωθέντος εμβρύου). (4)

Γνωρίζουμε πως υπάρχουν διαθέσιμες ηθικές εναλλακτικές λύσεις για την παραγωγή και δοκιμή των εμβολίων COVID–19, και άλλων αναλόγων φαρμακευτικών σκευασμάτων. Διεκδικούμε να αναπτυχθεί και να κυκλοφορήσει ένα εμβόλιο αποτελεσματικό και ασφαλές, που θα δίνει υγεία και ζωή χωρίς να βασίζεται σε άδικους θανάτους ανυπεράσπιστων αγέννητων παιδιών. 

Αναφορές:

1. https://s27589.pcdn.co/wp-content/uploads/2020/12/COVID-19-Vaccine-Candidates-and-Abortion-Derived-Cell-Lines.pdf

2. https://www.bioeticacs.org/iceb/seleccion_temas/pandemia/1170.full.pdf

3. https://www.liveaction.org/news/guide-fetal-cell-lines-aborted-vaccine-development

4. https://www.gmp-creativebiolabs.com/per-c6-cell-lines_74.htm

Ενδεικτικές πηγές πληροφόρησης:

https://www.liveaction.org/news/what-you-need-know-covid-19-vaccines/

https://personhood.org/media/press-releases/personhood-alliance-responds-to-dismissals-of-covid-vaccine-abortion-link/

https://www.afistemenaziso.gr/texts/medical/gynecology/i-xrisi-ektromenon-emvryon-stin-anaptyksi-emvolion

πηγή

Ξανά για την παιδεία...

Όταν ένα δέντρο είναι σάπιο η μέριμνα μας δεν μπορεί να βρίσκεται ΠΡΩΤΑ και ΜΟΝΟ στα κλαδιά και τα φύλλα, αλλά στη ρίζα και στο χώμα.

Μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που ξεκινάει και τελειώνει από την ανώτατη βαθμίδα, δίνει όλο το βάρος σε αλλαγές διαδικαστικού και τεχνικού χαρακτήρα και ταυτόχρονα αδιαφορεί για το σκοπό και το περιεχόμενο δηλαδή την ουσία της παιδείας, δεν μπορεί παρά να είναι καταδικασμένη στο να συνεχίσει να παράγει βάνδαλους, απολίτιστους, ακοινώνητους, εγωκεντρικούς ανιστόρητους ανθρώπους και όχι παιδευμένους πολίτες.

Στο ίδιο έργο θεατές 4 δεκαετίες και πλέον.

Και από ό,τι φαίνεται έπεται και συνέχεια...

π. Γ.Θ.

Ερμηνεία των Ψαλμών (142ος Ψαλμός)

Ερμηνεία των Ψαλμών

Την Τρίτη 12 Ιανουαρίου στις 18:15 θα πραγματοποιηθεί πρώτη η ερμηνεία των Ψαλμών για το νέο έτος στο Πνευματικό Κέντρο του Ι. Ναού. Θα γίνει η ερμηνεία του 142 Ψαλμού.

Η ομιλία θα μεταδοθεί απ' ευθείας από το κανάλι του Αγίου Παντελεήμονος στο youtube (Άγιος Παντελεήμων Δραπετσώνας) και την αντίστοιχη σελίδα του Ναού στο facebok.

Μπορείτε να κάνετε εγγραφή στο youtube για να λαμβάνετε ειδοποιήσεις.

Ὁ Ἅγιος Θεοδόσιος ὁ Κοινοβιάρχης

 

+ Μητροπολίτου Σερβίων καί Κοζάνης Διονυσίου Ψαριανού

Μαζὶ μὲ τοὺς μάρτυρες τοῦ αἵματος, ἀπὸ τὸν πρῶτο καιρό, ἡ Ἐκκλησία τίμησε καὶ τοὺς μάρτυρες τῆς συνειδήσεως. Μάρτυρες τῆς συνειδήσεως ὀνομάζονται οἱ ὅσιοι μοναχοὶ καὶ οἱ ἀσκητὲς τῆς ἐρήμου. Ὑπάρχει μία διαφορὰ μεταξὺ τῶν μοναχῶν καὶ τῶν ἀσκητῶν. Μοναχοὶ εἶν’ ἐκεῖνοι ποὺ ζοῦν μαζὶ στὰ μεγάλα κοινοβιακὰ μοναστήρια καὶ ἀσκητὲς ἤ ἀναχωρητὲς εἶν’ ἐκεῖνοι ποὺ ζοῦν ξεμοναχιασμένοι σ’ ἐρημικὲς κι ἀπρόσιτες σπηλιές. Καὶ οἱ μοναχοὶ καὶ οἱ ἀσκητὲς εἶν’ ἐκεῖνοι, ποὺ ἀφῆκαν τὰ ἐγκόσμια κι ἀφιέρωσαν τὸν ἑαυτό τους γιὰ κάτι καλύτερο καὶ τελειότερο. Καὶ εἶν’ ἐκεῖνοι, γιὰ τοὺς ὁποίους γράφει ὁ Μέγας Βασίλειος ὅτι «ὑπέρτεροι τῶν ἀνθρωπίνων μέτρων ἐδείχθησαν», ξεπέρασαν τὰ συνηθισμένα ἀνθρώπινα μέτρα. Τέτοιος εἶναι ὁ ἅγιος Θεοδόσιος ὁ κοινοβιάρχης, τοῦ ὁποίου ἡ Ἐκκλησία σήμερα ἑορτάζει τὴ μνήμη.

Ὁ ἅγιος Θεοδόσιος γεννήθηκε τὸ 423 σὲ μία μικρὴ πόλη τῆς Καππαδοκίας ἀπὸ εὐσεβεῖς γονεῖς, ποὺ μὲ τὶς συμβουλὲς καὶ τὸ παράδειγμά τους δίδαξαν τὸ παιδὶ τους τὴ χριστιανικὴ ἀρετή. Ἀπὸ μικρὸς ἔδειξε ἰδιαίτερη κλίση στὰ ἐκκλησιαστικά, ὥστε καὶ χειροθετήθηκε ἀναγνώστης. Ὅταν ἔφτασε σὲ κάποια ἡλικία, ἄφησε τὴν πατρίδα, τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς φίλους του κι ἔφυγε γιὰ νὰ ἐπισκεφθῆ τοὺς ἁγίους τόπους. Πηγαίνοντας γιὰ τὰ Ἱεροσόλυμα, ἐπισκέφθηκε τὸν ἅγιο Συμεὼν τὸ στυλίτη. Ἐκεῖνος, ὅταν τὸν εἶδε, σὰν καὶ νὰ τὸν ἤξερε, τοῦ φώναξε· «Καλῶς ὥρισες, δοῦλε τοῦ Θεοῦ Θεοδόσιε»! Ὁ ἅγιος Θεοδόσιος πῆρε τὴν εὐλογία τοῦ μεγάλου ἀσκητῆ καὶ συνέχισε τὸ δρόμο του γιὰ τοὺς ἁγίους τόπους. Στὰ Ἱεροσόλυμα βρῆκε κάποιο συμπατριώτη του ἀσκητὴ κι ἔμεινε κοντά του γιὰ λίγον καιρό.

Από τον εορτασμό των Θεοφανείων στην Ενορία μας

 

Εόρτιος Εσπερινός στο Ι. Παρεκκλησίο του Οσίου Νικηφόρου του Λεπρού στο Ναό μας.

 

Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ και ο έσω άνθρωπος

- Δεν καταλαβαίνω πάντοτε πώς μπορώ να είμαι βέβαιος ότι ζω σύμφωνα με το Άγιο Πνεύμα.

- Φίλε του Θεού, απάντησε ο Σεραφείμ, δεν υπάρχει τίποτε πιο εύκολο από αυτό. Σας έχω ήδη εξηγήσει με λεπτομέρεια πώς μπορεί ο άνθρωπος να βιώσει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και πώς μπορεί να αναγνωρίσει την παρουσία της μέσα του. 

Ο Μοτοβίλοφ γίνεται σχεδόν φορτικός με τις επίμονες ερωτήσεις του. Όμως σιγά-σιγά φτάνουμε στο σημείο της κορύφωσης του διαλόγου όπου όλα ανατρέπονται:

Τότε ο πατέρας Σεραφείμ με έπιασε σφιχτά στους ώμους και μου είπε: Κοίταξε! Ζούμε και οι δύο -ακόμα και αυτή τη στιγμή που μιλάμε- με στην πληρότητα της χάρης του Αγίου Πνεύματος! Γιατί δεν με κοιτάζεις στα μάτια; Πατέρα, του είπα, δεν μπορώ να σας κοιτάξω. Τα μάτια σας αναβλύζουν ένα εκθαμβωτικό φως. Το πρόσωπό σας είναι πιο αστραφτερό από τον ήλιο! Τα μάτια μου καίνε σαν κάρβουνα!