Κυριακή Δ΄Λουκά (του Σπορέως)

 

Η σημερινή Κυριακή ονομάζεται του σπορέως, γιατί το ευαγγελικό ανάγνωσμα αναφέρεται σε μία από τις ωραιότερες παραβολές τις οποίες δίδαξε ο Κύριος, δηλαδή στην παραβολή του σπορέως. Η παραβολή είναι παρμένη από τη γεωργική ζωή και μάλιστα από τη σπορά των αγρών. Όπως τόνισε ο Χριστός υπάρχει και η πνευματική σπορά την οποία ο Ίδιος εγκαινίασε. Ο Χριστός ως Θεάνθρωπος κάλεσε κάθε ψυχή ανθρώπου να φέρει καρπό. Σπόρος είναι τα λόγια Του, αγρός η καρδιά του ανθρώπου, και ευτυχισμένοι θα είναι όσοι δεχτούν το λόγο Του και φέρουν καρπό ο καθένας ανάλογα με τη δεκτική του ικανότητα. Με το λόγο του Θεού ως σπόρο εξήλθαν και οι μαθητές στον κόσμο όλο για να ημερέψουν τους ανθρώπους και να τους κάνουν ανθρώπους του Θεού. Σάλπισαν στα πέρατα της γης και αυτό το σάλπισμα ηχεί σε κάθε εποχή μέχρι και σήμερα ώστε να γίνεται η ζωηφόρος και σωτήριος σπορά. Ο Κύριος είπε στους Αποστόλους να μαθητεύσουν όλα τα έθνη και όχι μόνο να τους βαπτίζουν, αλλά να τους διδάσκουν για να τηρούν όλα όσα τους είχε δώσει εντολή. Όπως είναι γνωστό οι Απόστολοι πραγματοποίησαν κατά τον καλλίτερο τρόπο την αποστολή τους αυτή και οι ίδιοι έφεραν πολύ καρπό. Και δεν είναι μόνο οι Απόστολοι, αλλά και οι συνεργάτες τους και όλοι οι μετέπειτα εργάτες του Ευαγγελίου, και όχι μόνο. Δεν είναι όμως της στιγμής αυτής να αναφερθούμε στο έργο του κάθε Αποστόλου. Εδώ ας μείνουμε στη σημερινή ευαγγελική περικοπή του σπορέως. Παρ' όλη τη φιλότιμη προσπάθεια λοιπόν του σπορέως ποικίλη είναι η αντίδραση των ανθρώπων, γιατί διαθέτουν προσωπική ελευθερία. Και επειδή ο άνθρωπος είναι ασυνεπής και άστατος, μεγάλο μέρος της σποράς αχρηστεύεται, όπως στη σπορά του χωραφιού μεγάλο ποσοστό του σπόρου καταστρέφεται.

Προσέρχονται πολλοί και ακούν το λόγο και συμφωνούν πως είναι πράγματι σωστός, όμως αναβάλλουν τη συμμόρφωση τους με τη δικαιολογία ότι έχουν καιρό γι' αυτά τα πράγματα. Αυτοί μοιάζουν με τους ναυαγούς, οι οποίοι αντί να αρπάξουν το σωσίβιο, το παρατούν γι' αργότερα αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Άλλη μερίδα ακούει το λόγο, τον δέχεται αλλά, όταν φθάσει η στιγμή των έργων μουδιάζει, κάνει πίσω και τελικά λιποτακτεί. Υπάρχουν και οι οπαδοί των εύκολων λύσεων. Αυτοί ακούν το λόγο και συμφωνούν μαζί του, αλλά δεν εννοούν να αγωνισθούν και δε θέλουν να μοχθήσουν, γι' αυτό απορρίπτουν το λόγο. Αυτοί είναι οι οπαδοί των απολαύσεων και του πλούτου. Αυτοί ακούν το λόγο και τον ποθούν, ξεχνούν όμως ότι δεν μπορεί κανείς να δουλέψει σε δύο αφεντικά. Πλήθος από κακές επιθυμίες σκεπάζουν το λόγο με αποτέλεσμα να μη μπορεί να καρποφορήσει. Μοιάζουν με γεωργούς που βάζουν μεν το χέρι στο αλέτρι, όμως βλέπουν προς τα πίσω. Τέλος υπάρχουν και οι ταπεινοί με άδολη καρδιά. Αυτοί ακούν το λόγο και τον αφήνουν να ριζώσει στο νου και στην καρδιά τους. Δεν μένουν μόνο στα λόγια και σε προσωρινούς ενθουσιασμούς, αλλά αγωνίζονται με υπομονή εναντίον του κακού και της αμαρτίας. Αυτοί καθαρίζουν την ψυχή τους από τα πάθη και με τις αγαθοεργίες τους αποκτούν θησαυρούς στον ουρανό, όπου δεν υπάρχουν κλέφτες να κλέβουν. Αυτοί απορρίπτουν τα πάντα προκειμένου να αποκτήσουν το θησαυρό τους. Ζουν με έμπρακτη πίστη και αγάπη και καρποφορούν καρπούς εκατονταπλάσιους από το σπόρο. Αυτούς ας μιμηθούμε. Αμήν.

Πηγή:http://nefthalim.blogspot.gr/2011/10/5-15_15.html